คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : I'm Bad !! ; Contract [onezerozeroper']
Square root
6
เพราะคำชวนเดตของอีตาเซย์ฉันจึงมานั่งคอตก รอเขา(อีกแล้ว) ทำไมถึงเลตนะตาบ้านี่อยากให้ฉันวีนรึไง? เขาเคยตรงเวลามั้ยเนี้ย ฉันมองซ้ายมองขวาแต่ไม่เห็นวี่แววของอีตาแว่นนั่น! ฉันก็ส่องหาหมอนี่เรื่อย จนฉันไปเห็นผู้ชายคนหนึ่ง หล่อๆอย่างนี้ ไซน์ มากับผู้หญิงด้วยแฮะ ดีนะที่ฉันไม่ได้ตอบรับเขาไป ไม่งั้นฉันเป็นผู้หญิงในคลังเขาแน่
“ไง สาวสวย”เซย์ที่เดินมาจากทางไหนไม่รู้ พูดขึ้น ฉันลุกขึ้น
“นายมาสาย สองนาทีกับอีกห้าวิ”ฉันยกนาฬิกาขึ้นมา
“เธออย่าทำเดตล่มสิ^^”เขาพูดแล้วเอามือมากอดคอเขา เต๊ะอั๋งฉันเรอะ -*-
“มือนายนะ เอาออกไปด้วย”ฉันบอก เขาเอามือลง
“จะไปไหน”เขาถามฉัน
“นายชวนฉันมา ก็คิดเองสิว่าจะพาฉันไปไหน”ฉันพูด
“โรงแรม”
“ไม่ใช่ที่หนึ่ง”ฉันปัดเขาไปก่อน หมอนี่คิดเรื่องอื่นนอกจากพรากเวอร์จิ้นฉันไหมเนี้ย ให้ตายสิ!!!
“งั้นม่านรูด”เขาพูดถึงสถานที่ ที่ต้องเซ็นเซอร์ต่อเด็กๆและสตรีมีครรภ์< อันนี้ไม่เกี่ยว
“มันก็เหมือนกัน -*-”
“บ้านฉัน”
“เอ๊ะ นี่นายคิดแต่เรื่องนั่นใช่มั้ย”
“เออๆ งั้นสวนสนุกนั่นแหละ”เขาพูด
“มีที่เดียวรึไง!”
“เธออย่าเรื่องมากสิ”
“ไปก็ไป”ฉันพูดเขาจูงมือฉัน ไปที่รถของเขา
“นายมีรถด้วยเรอะ”ฉันพูด รถของเขาเป็นรถสปอตร์เปิดประทุนสีแดง เขาก็รวยเหมือนกันี่ไม่ยักจะรู้แฮะ -0-
“ฉันไม่ใช่คนจนนะเบบี๋”เขาพูดแล้วเปิดประตูเข้ารถไป ฉันก็เปิดปะตูแล้วเข้าไปในรถเหมือนกัน
เขาเคลื่อนรถออกช้าๆ รถเคลื่อนตัวไปอย่างความรวดเร็วเขาชอบซิ่งแฮะ
“ฉันถามอะไรหน่อยสิ”ฉันพูดขึ้น
“อือ”เขาพูด
“พ่อนายทำงานอะไร”ฉันถามเขา ฉันอยากรู้จังพ่อหมอนี่ทำงานอะไร ถึงได้รวยนัก
“พี่เธอถามมารึไง”เขาพูด
“เปล่าฉันถามเอง”ฉันพูดเขาหนมามองหน้าฉัน
“ไม่บอก”เขาพูดและหันไปสนใจทางต่อ ถามแค่นี้ก็ไม่ได้ชิ
“เออ ไม่บอกก็ไม่ต้องบอก ฉันไม่ได้มีสมองไว้ถามนายเรื่องเดียวสักหน่อย”
“เธอหาเรื่องหรอ”
“เรื่องอะไรฉันไม่ได้หาเรื่องนายสักหน่อย”
“แล้วเมื่อกี้”
“ฉันแค่พูดไปเฉยๆ”
“เธอนิสัยอย่างนี้ตลอดหรอ”เขาพูดแบบเหนื่อยๆ ฉันหันไปมองหน้าเขา
“นิสัยอย่างนี้ มันแบบไหนกันนะ”
“เอ๊ะ ยัยสีขาวอย่ากวนสิ”ยัยสีขาว มันไม่ชื่อฉันนะ อีตาบ้า!
“อะไรย่ะ นายคำพูด”ฉันตอบเขากลับ ชื่อเซย์มันก็ต้องแปลเป็นคำพูดนะสิ
เอี๊ยด!
เขาจอดรถข้างถนนแล้วหันมามองฉันก่อนพูดว่า....
“เธอว่าอะไรนะ!”เขาถามฉัน
“นายคำพูด ไม่ได้ยินรึไง!”ฉันตะโกนใส่เขา
“เธอเรียกฉันว่านายคำพูดหรอ”
“ก็เซย์มันแปลว่าพูดไม่ใช่เหรอนายนี่...อุ๊บ!!”
ฉันที่ยังพูดไม่จบ จู่ๆ เขาก็ประทับริมฝีปากลงมา ฉันพยายามผลักเขาออกไป แต่เขามีแรงมากเกิน ฉันเลยได้แต่รองรับริมฝีปากของเขา เขาปลดปล่อยริมฝีปากของฉัน
“ถ้าเธอยังขืนเรียกฉันแบบนี้อีก ฉันจะปิดปากเธอด้วยปากของฉัน”เขาพูดและเลื่อนรถออกไป รู้สึกว่าตอนนี้บรรยากาศในรถเปลี่ยนไปด้วย นี่ฉันทำให้เขาโกรธอีกแล้วหรอ ช่างปะไร ใครจะไปสน ยังไงเขาก็เป็นคู่ต่อสู้คนหนึ่งเท่านั้น ยังไงวันนี้ฉันจะต้องเก็บแต้มให้ได้
สวนสนุก เฮ! มามะมาเที่ยวสวนสนุกกัน ฉันรู้สึกว่าตัวเอง อายุสิบแปดแล้วแต่ต้องมาสวนสนุก -*- ฉันแก่เกินที่จะเข้าสถานที่แบบนี้แล้วละ เซย์ที่เดินไปซื้อบัตร ก็เดินตรงมาที่ฉัน
“เอาบัตรของเธอ”เขายื่นบัตรมาให้ ฉันที่หยิบบัตรมาจากเขา แต่ก็ไม่ได้สนใจอะไร
“ขอโทษนะค่ะ น้องทั้งสองคนพี่ขอถ่ายรูปลงนิตยสารหน่อยได้ไหมค่ะ”พี่คนหนึ่งวิ่งเข้ามา
“นิตยสาร?”ฉันพูดขึ้นมา
“ค่ะ จะถ่ายลงเกี่ยวกับคู่รักนะค่ะ”
“เข้าใจอะไรผิดรึป่าวค่ะ”ฉันพูดขึ้น
ปุป
เซย์ที่จู่ก็ดึงฉันเข้าไปกอดเอวไว้
“พวกเราไม่ใช่คู่รักหรอกครับ แต่เป็นสามีกับภรรยา”เซย์พูดขึ้นฉันหันหน้าไปมองเขา พี่ที่มาขอถ่ายรูปก็อึ้งเหมือนกัน
“อ้าว! แต่งงานแล้วเหรอค่ะ ดีเหมือนกันค่ะขอสักรูปนะค่ะ”พี่เขาหยิบรูปขึ้นมาแล้วถ่ายแบบไม่งั้น ฉันหันขึ้นไปมองเซย์
“นายทำอะไรน่ะ”ฉันพูดเบาๆ แล้วกระตุกแขนเสื้อเขา
“เปล่า แค่บอกไปตามความจริงเท่านั้น”เขายิ้มบางๆให้แล้วหันไปมองกล้องต่อ
“ขอบคุณมากนะค่ะ”พี่ที่ถ่ายรูปเมื่อกี้พอถ่ายเสร็จก็แจ้นหายไปเลย
“ไปกันเถอะ”เซย์พูดขึ้นส่วนมือที่ยังเกี่ยวฉันก็ยังไม่เอาออกหมอนี่มันน่า...
“จะพาไปไหนละ”ฉันพูด สวนสนุกที่นี่ก็เคยพามาแล้วมันไม่เห็นมีอะไรที่น่าจะสนุกเลยสักนิดยกเว้นบ้านผีสิงที่ไม่น่ากลัวเลย - -*
“พาไปดูพาเหรด”เขาพูดแล้วยิ้ม
“เฮ้ย นั่นรุ่นพี่ไวท์ มากับผู้ชายด้วย”เสียงเด็กผู้หญิงสองคนคุยกัน
“ผู้ชายนั่นหน้าคุ้นเนอะ”เด็กสองคนนั้นยังคงคุยต่อไป ฉันหันไปมองหน้าเซย์ หมอนี่มันได้ยินรึเปล่านะ
“ดูนั่นสิ”เขาชี้ไปที่ขบวน มันเป็นการตกแต่งที่อาร์ตจริงๆ ถ้าไม่รวมเจ้าหญิงที่แต่งตัวมาแล้ว ฉันว่าผู้หญิงพวกนั่นเห่ยมาก
“พี่ครับอุ้มหน่อย”มีเด็กคนหนึ่งมาสะกิดขากางเกงของเซย์ เซย์มองหน้าเด็กคนนั้นก่อนอุ้มขึ้นมา
“มองไม่เห็นเหรอครับ พี่อุ้มขึ้นมาแล้วนะ^^”เซย์ที่ในตอนนี้แตกต่างจากเวลาคุยกับฉันมาก
“ขอบคุณฮะ”เด็กผู้ชายคนนั้นพูด
ฉันเริ่มมองหาสถานที่พักพิงแถวนี้แล้วแหละเพราะพาเหรดไม่เห็นจะมีอะไรเลย น่าเบื่อออก
“เจนลูกอยู่ไหน”เสียงผู้หญิงที่ดังมากข้างหลัง ฉันหันหลังไปพบผู้หญิงที่อายุราวๆ 30 ปี เพราะหน้าแก่ - -*
“อยู่นี่ฮะแม่”เด็กที่เซย์อุ้มอยู่พูด
“เอ้าๆลงมาได้แล้ว”ผู้หญิงคนนั้นพูด เซย์ก็อุ้มเด็กลง หมอนี่มันพ่อพระรึไงฟะ
“บายๆครับพี่สาวและพี่ชาย”เด็กคนนั้นพูดและวิ่งไปหาแม่เขาทันที ฉันหันมองไปทั่ว ส่วนเซย์ก็ยิ้มแล้วโบกมือให้น้องเขา
“นายเป็นพ่อพระหรอ”ฉันพูด
“คงงั้นมั้ง”เขาตอบ ตอนนี้ฉันและเขาเดินหาที่เล่นต่อ
“รักเด็กมาก”ฉันทำเสียงเลื่ยนๆ แนวล้อเลียนเขา
“เออ”เซย์ตอบมาอย่างห้วนๆ
เวลาอย่างนี้มันสมควรจะเล่นของเล่นที่มีความหวาดเสียว ฉันควรจะต้องพาเขาไปเล่นไวกิ้งใช่มั้ย
“ไปเล่นไวกิ้งกันเถอะ”ฉันพูดแล้วจับมือเขา เดินไปที่เครื่องเล่นที่จะพาอ้วก
“จะเล่นหรอ”เขาพูด
“ฉันจะเล่น หรือนายปอดละคิดจะไม่เล่น”
“ใครบอกว่าฉันจะไม่เล่น”เขาพูดแล้วเดินนำหน้าฉันไปเลย ฉันเกลียดคำว่าแพ้และเขาก็เช่นเดียวกันที่เกลียดคำว่าแพ้
“ยินดีต้อนรับเข้าสู่ ไวกิ้งท้านรกฮ่าๆ ผมดีเจหน้าหลอนเหมือนเดิมครับใครที่พร้อมแล้วก็เชิญขึ้นได้เล้ยย”ดีเจหน้าตาหมายังหล่อกว่าพูด - -* ฉันแหละเซย์เดินขึ้นไวกิ้งไป
“อ้าว เราจะเริ่มแล้วนะครับ เดินเร็วหน่อยครับ”ฉันและเซย์ที่เดินหาที่นั่งอยู่ อยู่ๆดีเจหน้าหลอนก็พูด ฉันและเซย์ก็เลยนั่งเลยทันที
“เรื่องมากซะมัด”ฉันพูดขึ้นมา
“เธอไม่ยอมนั่งเอง”เขาพูด
“แล้วนายจะเดินไปอีกทำไมละ”
“แล้วเธอจะเดินตามฉันทำไม”
“นายนี่!!”
จะเหวี่ยงให้สูงขึ้น มันไม่เสียวกับฉันเลยสักกะนิด ฉันไม่กลัวความสูงหรอก ฉันกลัวอย่างเดียวคือกลัวฉันไม่สวย =.=
“กรี๊ด!!”เสียงจากทางข้างหลังที่ใครได้ยินก็ต้องหันไปมองรวมถึงฉันด้วย กรี๊ดเสียงแสบแก้วหู
“เธอไม่กลัวรึ”เซย์หันมาถามฉัน
“ไม่กลัว หรือนายกลัว?”ฉันพูดและยักคิ้วให้เขา
“คนอย่าง..ฉันจะไปกลัวได้ไง”เขาพูดแบบเว้นวรรคไว้ กลัวละสิ
“เหรอ”ฉันพูด
“เออ”เขาพูดแล้วหันหน้ากลับไป
“เอ้าๆ น้องที่มากับแฟนนะ สวยๆกรี๊ดหน่อย”พี่ดีเจ ที่คาดว่าจะชี้มาทางฉัน ฉันหันไปมองกับเซย์ก่อนทำหน้าหน่ายๆ ตอนนี้ไวกิ้งเริ่มขึ้นสูงแล้วมันเริ่มทำให้ฉันหวั่นนิดๆ สูงอ่า
ฉันหันไปมองเขา ผู้ชายคนนี้มันน่าสงสัย ไอ้ผู้ชายปากร้าย
“เธอหลงเสนห์ฉันแล้วรึ”เซย์พูดขึ้นมา ฉันหันมองเขา
"นายมากกว่ามั้ง?"ฉันพูด
"ฮ่าๆ ไม่มีทางหรอก"เขาพูด ฉันหันมายิ้มให้กับตัวเอง ก่อนที่จะมองดูพื้น มันสูงใช้ได้ นี่ ตอนนี้มันเริ่มลดระดับลงแล้ว ไม่น่ากลัว ไม่น่าเสียว แถมเป็นเครื่องเล่นที่ไม่มีความเสียว
"ขอบคุณที่ร่วมเล่นกันนะครับ มีความสุข!!!"ดีเจหน้าปลาไหลพูด ฉันเดินออกมาจากไวกิ้ง แล้วยกนาฬิกาขึ้นมาดู นี่มันก็บ่ายโมงแล้ว
"เธอนั่งรอนี่ก่อนเดี๋ยวฉันมา"เขาพูดแล้ววิ่งหายไปให้ฉันนั่งรอ ฉันนั่งแล้วหันมองซ้ายมองขวาหมอนั่นมันไปไหนนะ
"ไง ไวท์"มีคนทักฉันจากข้างหลังฉันหันไปมอง
"ไซน์?"ไซน์ผู้ชายที่ขอคบกับฉันทั้งที่พึ่งรู้จักกันและควงสาวเดินผ่านต่อหน้าต่อตาเมื่อเช้า - -*
"มาคนเดียวเหรอ"เขาพูด
"มากับ..."ฉันหยุดก่อน ถ้าเกิดฉันบอกว่ามากับเซย์หมอนี่มันคงจะองบอกแวนด้าใช่ไหม"มาคนเดียวน่ะ - -*"ฉันพูดแล้วหันไปมองทางอื่น
"มาเที่ยวกับผมเถอะ ^^"ไซน์จับมือฉันและพาฉันวิ่งออกมา จับมือ>0<
"จะพาฉันไปไหน"ฉันพูด
"ไม่บอก"เขาพูดแล้วยิ้มให้ฉัน มาดคาสโนว่า ของหมอนี่ก็ไม่เลว ถึงว่าทำไมใครๆของกรี๊ดหมอนี่เขามีความหล่อที่เฉียบขาดไม่เหมือนเซย์ ว่าแต่เซย์…นี่ฉันรอเขาอยู่ไม่ใช่เหรอ? ฉันสะบัดมือเขาออก
"ฉันมีที่ต้องไป"ฉันพูด ตอนนี้ฉันกำลังเล่นเกมอยู่กับเซย์ฉันไปกับคนอื่นไม่ได้หรอก ตอนนี้เกมระหว่างฉันกับเซย์สำคัญสุด ฉันไม่เวลามาเล่นหรอก
"ต้องไป?"เขาทวนคำพูดเมื่อกี้
"ไปละ"ฉันพูดแล้วหันหลังกลับ
"ฉันรู้ว่าเธอมากับเซย์และรู้เกมเดิมพันด้วย"เขาพูด ฉันหันหลังกลับไป เขายิ้มที่มุมปากก่อนพูดต่อ...
"เกมที่มีหัวใจเป็นเดิมพัน"เขาพูด ไซน์ยิ้มที่มุมปาก หมอนี่รู้ได้ยังไงกันนะ ทั้งที่มีแค่พวกฉัน และพวกเซย์เท่านั้นที่รู้
"ฉันไม่สนหรอกว่านายจะเอาเรื่องนี้ไปบอกใคร แต่ฉันต้องไป"ฉันพูด แล้วเดินออกมา แต่ได้ยินเสียงของผู้ชายแว่วๆ
"ฉันจะบอก....พี่ชายเธอไง"
ฉันเดินกลับไปที่นั่งเมื่อกี้ก็ผมกับเซย์ที่นั่งรออยู่แล้ว เขาลุกขึ้นเมื่อเห็นฉัน
"ยัยบ้า เธอไปไหนมา"เขาพูด แล้วเดินเข้ามาหาฉัน
"ไปห้องน้ำ"ฉันบอกเขา แล้วเบือนหน้าหนีไปทางอื่น
"ฉันเดินไปห้องน้ำแล้ว แต่ไม่เห็นเธอ ตกลงไปไหนมา?"เขาถามฉัน
"เดินเที่ยว"ฉันเสมองทางอื่น ไม่กล้ามองหน้าเขา เขาจะรู้หมดว่าฉันโกหก
"ฉันบอกให้เธอรอฉันไม่ใช่เหรอ?"เขาทำเสียงต่ำลง
"นายพูดด้วยเหรอว่าให้รอ^^"ฉันพูดแล้วยิ้มให้เขา ฉันไม่บอกหรอกว่าเจอไซน์
"เธอนี่มัน…."เขาจับมือฉันและลากฉันมาที่...ชิงช้าสวรรค์
"เล่นชิงช้าสวรรค์หรอ"ฉันถามเขา
"อย่างสุดท้ายที่คิดได้แล้วละ"เขาพูดแล้วกุมมือฉันเข้าไป ฉันลงไปนั่งข้างใน ก่อนที่เขาจะเข้ามา
ปัง!
เสียงปิดประตูดังขึ้นและมันก็เริ่มลอยขึ้นอย่างช้าๆ
"เมื่อกี้เธอไปกับไซน์มาเหรอ"ฉันหันไปมองเขา
"นายรู้เหรอ"ฉันพูด เขายิ้มให้เล็กน้อย
"เห็นจากข้างหลัง"
"เหรอ?"ฉันพูด ถ้าเกิดหมอนี่ถามฉันละว่าไซน์ทำอะไรกับเธอ คุยอะไรกัน จะตอบว่าอะไรดีนะ
"แล้วหมอนั่นถามไรเธอละ"ฉันพูด กะอยู่แล้วหมอนี่ต้องถามแบบนี้
"ไม่มีนี่"ฉันพูดแล้วเอามือปัด
"โกหก!!"เขาพูดหมอนี่ จ้องมาที่ฉันใช้สายตาน่ากลัว
"ไม่มีอะไรจริงๆ"ฉันพูด
" 'ฉันรู้ว่าเธอมากับเซย์' หมอนี่มันพูดอย่างนี้ไม่ใช่หรอ"เขาพูด
"นายตามไปฟังเหรอ"ฉันพูด แอบไปฟังเสียมารยาทที่สุด
"ฉันไม่ได้ตาม แค่ได้ยินเฉยๆ"เขาพูด
"เสียมารยาท!"ฉันพูด
"เธอไม่กลัวมันไปบอกคนอื่นรึ"เขาพูด
"ไม่กลัว"
"แม้แต่พี่ชายเธอนะ"เขาพูด
"ฉันไม่มีพี่ชาย"ฉันพูด พี่ชายคนนั้นที่ทำให้ฉันเจ็บปวดไม่มีอีกแล้ว พี่ชายที่เห็นแวนด้า! ดีกว่าฉัน
"เธอไม่มีพี่ชายรึ แล้วดาร์กอะไรนั่นละ ไม่ใช่พี่ชายเธอเหรอ"เขาพูด
"ฉันไม่มีพี่ชาย!"ฉันพูด
'พี่ค่ะ ไวท์ชอบพี่ดาร์กที่สุดเล้ยยย!'
'พี่ก็ชอบน้องนะ ต้องเป็นเด็กดีละ'
ภาพในวัยเด็กที่ฉันอยากจะลบเลือนฉันเกลียดพี่ชายที่สุด พี่ชายแย่ที่สุด น้ำตาของฉันไหลลงมา ฉันเอามือเช็คน้ำตาตัวเอง
หมับ!
เซย์ที่จู่ๆดึงฉันเขากอดฉันก็ยินดีที่จะรับอ้อมกอดนี้ไว้ ฉันรักพี่ชายฉัน ตอนนี้พี่อยู่ที่ไหน?
"ไม่มีพี่คนไหนไม่รักน้องหรอก"เขาพูดออกมา ฉันคลายอ้อมกอดออก ฉันมองหน้าเซย์ แววตาเขาอ่อนโยน ไม่เหมือนกับคนที่ฉันเจอในตอนเช้าวันนี้
"ฉันกลัว กลัวว่าพี่จะไม่รักฉัน"ฉันพูด แล้วจับชายเสื้อเขา
"ฉันจะไม่ปล่อยเธอไปให้พี่ชายเลวๆคนนั้นหรอก ถ้าเขาทำให้เธอร้องไห้ฉันจะปกป้องเธอเอง"เขาพูด คนที่อยู่ตรงหน้าฉันคือนายหรอเซย์ คนที่อ่อนโยน …
ตึกตัก ตึกตัก
เสียงหัวใจของฉันมันรัวให้คนตรงหน้าฉันสัญญาแล้ว ฉันจะไม่รักเขา เขาต้องไม่ทำให้ฉันใจเต้นสิ ตัวฉันก่อนหน้านี้ไปไหน ตอนนี้ฉันไม่เป็นตัวของตัวเองเลย
"นายจะต้องปกป้องฉัน"คำพูดที่ฉันพูดออกไปเมื่อกี้ ฉันไม่ได้ตั้งใจพูดออกไปแต่เป็นเพราะใจมันเรียกร้อง วันนี้ฉันแพ้เขาอีกแล้ว
"ฉันสัญญา"เขาพูด แล้วดึงตัวฉันเขาไปจูบ เขากำลังเข้าใกล้หัวใจฉันเรื่อยๆ โดยที่ฉันไม่สามารถเป็นคนที่เข้าใจเขาได้เลย จูบครั้งนี้ไม่ใช่อุบัติเหตุ ไม่ใชจูบที่เขาโกรธ....
...แต่เป็นจูบสัญญามากกว่า
ความคิดเห็น