The Promise สัญญาหัวใจ [Yaoi]

ลำดับตอนที่ #8 : ตอนที่7-กูต้องไปกู้ชาติ

href="file:///C:\DOCUME~1\user1\LOCALS~1\Temp\msohtml1\02\clip_filelist.xml" />

            “ครับน้อง ขอบคุณมากครับ”ผมพูดขอบคุณเพื่อนๆของน้องเนยๆไวๆก่อนที่จะกลับหลังหันแล้ววิ่งกลับเข้าไปเอากระเป๋าเป้ของตัวเองจากตู้คาราโอเกะ นี่ไม่ใช่เวลามาร้องเพลงอีกต่อไปแล้ว

            ผมเปิดประตูห้องคาราโอเกะอย่างแรงจนสมาชิกทุกคนในห้องหันมามองผมเป็นตาเดียวกันด้วยสายตาแปลกๆประมาณว่า.....แม่มึงตายเหรอ!!!!!

            “เฮ้ย ใหม่หยิบกระเป๋าทำไมวะ จะกลับแล้วเหรอ?”ไอ้นิคถามผมที่ยกเป้สะพายขึ้นลวกๆขึ้นหลังของตัวเองไป

            “เออ กูกลับละ พอดีติดภารกิจต้องไปกู้ชาติว่ะ บ๊ายบาย!!!!”ผมโบกมือลาไอ้พวกนั้นแบบเร็วๆจนพวกมันยังไม่ทันจะได้อ้าปากบอกลาผมด้วยซ้ำ

หลังจากนั้นผมก็ซอยเท้าเดินลงจากบันไดเลื่อนแล้วรีบวิ่งออกจากห้างเพื่อกลับไปที่โรงเรียนให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้ ในหัวของผมมีแต่เรื่องของไอ้เชี่ยโอ๊ต ลำคอแห้งเป็นผง กังวลโคตรพ่อโคตรแม่ ถ้าเกิดอะไรขึ้นกับมันจริงๆคงไม่มีหมาที่ไหนที่จะสามารถช่วยมันได้นอกจากผมอีกแล้ว

            “กี่โมงแล้ววะแม่ง!!!”ผมสบถพลางหยิบมือถือขึ้นมาดูเวลาไปด้วยขณะที่กำลังวิ่งไปที่รอรถสองแถวที่จะกลับไปยังซอยโรงเรียน

            ‘5โมง10นาที.....’

            เชี่ยเอ๊ย!!!กูอยากจะบ้า จะกลับไปทันมั้ยวะ!!!!รถสองแถวก็ยังไม่มาอีก โทรหาไอ้โอ๊ตก็ไม่ได้เพราะมันไม่ได้เอาโทรศัพท์มือถือมา ทำไมแบตมึงต้องกระแดะมาเสื่อมวันนี้ด้วยตวยเอ๊ย!!!ตอนนี้ผมลนจนเริ่มทำอะไรไม่ถูก ให้ตายเหอะจีสตริง!!!รถสองแถวหายไปไหนหมดวะเนี่ย กูจ้างห้าร้อยเลยขอรถสองแถวให้กูซักคันได้มั้ย !!!!

            ถ้าเกิดทุกอย่างเป็นอย่างที่ผมสันนิษฐานจริงๆ ไอ้โอ๊ตคงเละยิ่งกว่าอ้วกเด็กอนุบาลแหงแซะ เพราะกลุ่มพี่เซฟก็รู้กิตติศัพท์กันอยู่ว่าหมาหมู่และสันดานเหี้ยขนาดไหน แล้วเวลาผ่านไปตั้งขนาดนี้แล้วผมจะกลับไปทันได้ไงวะ ทำไงดีแม่งเอ๊ยยย!!!เครียดชิบหาย กูจนปัญญาแล้วนะโว้ย ขอประตูโดราเอม่อนให้กูที!!!

            ผมเดินวนไปวนมาอยู่ที่รอรถสองแถวราวกับคนบ้าพลางส่งเสียงจิ๊จ๊ะในลำคอไปมา สัดเอ๊ย!!!คนขับรถสองแถวแม่งมัวแต่ไปปลูกถั่วแระอยู่บนดอยรึไงวะ!!!ไม่รู้รึไงว่ากูรีบ ไอ้เหี้ย!!! แล้วผมก็หยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาดูอีกทีด้วยความกระวนกระวายใจ

            ‘5โมง17นาที………’

            ยิ่งเวลาผ่านไปเท่าไหร่ความกังวลของผมก็ยิ่งเพิ่มพูดราวกับสังคังที่ลามขึ้นไข่1กิโลเมตรต่อชั่วโมง....ไอ้โอ๊ต มึงอย่าเพิ่งเป็นอะไรไปนะ มึงยังติดหนี้กูอยู่เลย มึงตายไปแล้วใครจะใช้หนี้กูวะ!!!! ผมทำอะไรไม่ได้นอกจากภาวนาขอให้มันยังมีลมหายใจก็เท่านั้น

            กว่ารถสองแถวจะมาได้ผมก็รอจนไข่ห้อย ผมรีบย้ายตูดขึ้นไปนั่งบนรถสองแถวด้วยความเร็วแสงจนอาม่าที่เดินหิ้วถุงก๊อบแก๊บมาโดนผมชนตัวเกือบปลิว หลังจากรอผู้โดยสารคนอื่นๆขึ้นรถได้ซักพัก รถสองแถวจึงค่อยๆออกตัวแล้วขับไปตามซอยช้าๆ

            ช้า..............มากกกกกกกกก!!!!ผมล่ะอยากจะประเคนส้นตีนให้คนขับรถจริงๆว่ะ ขับรถกวนตีนพระเจ้าต๊อดมาก ขับช้าๆแบบนี้มันช่วยลดภาวะโลกร้อนได้รึไงวะ!!!แบบนี้ต่อให้กูลงไปเดินเล่นรอบจตุจักร 3 รอบยังไม่ถึงเลยมั้ง!!!นี่กี่โมงแล้ววะ….แล้วผมก็ก้มลงไปมองเวลาในมือถืออีกครั้งหนึ่ง

            ‘5โมง22นาที......’

            สัดเหอะ!!!ถ้าไอ้โอ๊ตเกิดโดนยำตีนขึ้นมาจริงๆ ถ้าไปถึงตอนนี้ผมคงเตรียมไปเก็บศพมันสถานเดียว เข้าเมรุแล้วเผาได้เลย

            กว่ารถสองแถวจะกลับไปถึงซอยหลังโรงเรียนก็ปาเข้าไป5โมงครึ่ง ผมรีบควักแบงค์20แล้วแซงอาม่าไปจ่ายตังค์คนขับรถสองแถวในทันที

            “อาไรเนี่ย อั๊วะมาก่อง ลื้อมาจักหนาย”หลังจากที่อาม่าบ่นผมก็ส่งสายตาข่มขู่อาม่าในทันทีทำเอาอาม่าหน้าหงอไปเลย อย่านะอาม่า คนแก่กูก็ฆ่าได้นะโว้ย...

            “ไม่ต้องทอนนะพี่ ผมรีบ!!!”

ผมใช้ขาทั้งสองพาร่างของตัวเองไปให้ถึงร้านเค้กหน้าโรงเรียนให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้ อีกไม่กี่อึดใจเท่านั้นก็จะถึงแล้ว

            ปรากฏว่าพอไปถึงก็ไม่มีสิ่งมีชีวิตใดๆอยู่อีกแล้วหรือแม้กระทั่งไอ้โอ๊ตก็ตาม ผมหยุดหอบช้าๆด้วยความเหนื่อยล้าก่อนที่จะเดินสำรวจบริเวณนั้นไปมาแต่ก็ไม่พบใครเลย ในร้านเค้กก็ไม่มีวี่แววของไอ้โอ๊ต น้องเนย หรือรุ่นพี่หน้าเหี้ยแต่อย่างใด นี่ผมควรจะทำยังไงดีวะ....ผมจะรู้ได้ยังไงว่าไอ้โอ๊ตมันปลอดภัยดีรึเปล่า?

            ผมเริ่มหมดหนทางแล้วนั่งลงบนริมฟุตบาตรหน้าร้านเค้กด้วยร่างกายที่ชุ่มโชกไปด้วยเหงื่อแล้วกุมขมับไปมา นี่กูมาไม่ทันจริงๆสินะ!!!!

            หมดหวังแล้วว่ะ...ผมคงทำอะไรไม่ได้จริงๆ ผมจะช่วยมันยังไงดีวะ....กูยังไม่อยากเห็นชื่อ-นามสกุลเพื่อนปรากฏบนข่าวหน้าหนึ่งในหนังสือพิมพ์พ์พรุ่งนี้นะโว้ย......ไม่ได้การแล้ว นี่กูมานั่งทำเชี่ยอะไรของกูตรงนี้วะ!!!!

            มนุษย์หล่อเทพแบบกูต้องกู้โลกได้สิวะ!!!!ว่าแล้วผมก็ตัดสินใจโทรเข้าบ้านไอ้โอ๊ตเผื่อว่ามันอาจจะไม่ได้เป็นอะไรแล้วไปนอนแคะขี้ฟันอยู่ที่บ้านแล้วก็ได้….แต่ถ้าเป็นงั้นจริง กูจะจับมึงไปขายซ่องแขกให้ตูดแหกตาย

            ‘ตู๊ด.....ตู๊ด......ตู๊ด.....’

            รับสิวะๆๆๆๆๆไม่รับกูขอแช่งให้มึงตดแตกทุกๆ 3 วินาที....

            ผมโทรไปหามันเป็นรอบที่แปดแสนก็ไม่มีใครรับโทรศัพท์ แปลว่ามันยังไม่ถึงบ้านสินะ คิดแล้วผมก็กุมขมับ ปวดตับจริงๆ แล้วตอนนี้มันไปอยู่ที่ไหนของมันวะ!!!ไอ้เชี่ยโอ๊ต มึงรู้ตัวมั้ยว่ามึงทำกูไมเกรนลงเล็บขบ!!!

            เอาวะ!!!ไปดูที่บ้านแม่งให้รู้แล้วรู้รอด ถ้าไม่อยู่ที่นี่กูค่อยไปหาที่อื่นต่อ!!!!ถ้าจนปัญญาจริงๆเห็นทีผมคงจะต้องพึ่งพวกไอ้นิคไอ้เต๋าซะแล้ว

            แล้วผมก็จัดแจงวิ่งสลับเดินออกไปโบกแท็กซี่ไปบ้านไอ้โอ๊ตต่อ โชคดีที่ตอนเย็นหาแท็กซี่ได้ไม่ยากซักเท่าไหร่

“ไปรามอินทราxxครับพี่”คนขับรถแท็กซี่พยักหน้าเป็นอันว่าตกลงแล้วผมก็รีบทิ้งตัวลงไปบนเบาะรถแท็กซี่ในทันที

แอร์เย็นๆในรถแท็กซี่ช่วยทำให้ผมรู้สึกผ่อนคลายขึ้นมาบ้าง ส่วนมือของผมก็กดโทรเข้าเบอร์บ้านมันเป็นระวิงและมีความหวังอันริบหรี่ว่ามันจะกลับถึงบ้านแบบครบ 32 ประการ...เกินก็ได้แต่อย่าขาดนะมึง

            ‘ตู๊ด.....ตู๊ด.....ตู๊ด’

            ยังคงไม่มีคนรับโทรศัพท์เหมือนเดิม นี่ก็ปาเข้าไป6โมงกว่าแล้ว รถก็ติดชิบหายจนกูอยากจะเปิดประตูขึ้นไปนอนเล่นบนหลังคารถแท็กซี่ให้รู้แล้วรู้รอด ไอ้เหี้ยเอ๊ยมิตเตอร์ปาเข้าไปกี่บาทแล้ววะ แท็กซี่หลอกแดกตังค์กูปะ!!!!

            บ๊ะ!!!ไม่ไหวแล้วว่ะ อย่างนี้ต้องใช้ไม้ตาย หยิบมีดขึ้นมาจ่อคอแท็กซี่แล้วกระซวกไส้แม่งเลย(กูจะบ้าเรอะ!!!!)

            “พี่ครับ เร็วๆหน่อยได้มั้ย!!!!เพื่อนผมมันจะฆ่าตัวตาย!!!”ผมใส่ฟีลเต็มที่จนพี่แท็กสะดุ้งเฮือกแล้วหันมาจ้องหน้าผมแบบอึ้งแดกแหกตูดดมมาก

            “เฮ้ย!จริงหรอน้อง”โกหกแท็กซี่บาปปะวะ?

            “ครับพี่ เร็วๆเลย”แต่ช่างแม่งเหอะ

            “ได้เลยน้อง เชื่อมือพี่!!!”พูดจบพี่แท็กแกก็ขับเปลี่ยนจากหน้ามือเป็นส้นตีนเลยครับ ไอ้สันขวานขี้เช็ดขอบประตู!!!!ซิ่งปาดรถไปมาเอี๊ยดๆจนกูหัวใจจะวายตาย มึงขับกวนตีนกูชิบหายเลย เพื่อนกูไม่ตายหรอก กูนี่แหละจะล่วงหน้าไปก่อนมันเพราะไอ้แท็กเหี้ยนี่!!!

            “พี่ ใจเย็น!!!ผมอยากไปบ้านเพื่อน ไม่ได้อยากไปวัดว้อยครับ!!!”

            “ไม่ได้น้อง เดี๋ยวไม่ทัน!!!!”ไอ้เหี้ย มึงคิดว่าตัวเองเป็นจาพนมรึไงวะ!!!

            มือถือของผมกำลังเรียกเบอร์ไอ้โอ๊ตซ้ำไปมาระหว่างที่ผมกำลังนั่งด่าพี่แท็กในใจอยู่นั่นเอง  อยู่ๆมีเสียงคนรับโทรศัพท์ขึ้นมาจนได้

            ‘สวัสดีครับ ต้องการพูดสายกับใครครับ’ทันทีที่ผมได้ยินเสียงไอ้โอ๊ตผมก็แทบจะลงไปกระโดดตบรอบแท็กซี่ด้วยความโล่งใจ เพื่อนกูยังไม่ตาย!!!อย่างน้อยก็แปลว่าหัวมึงยังอยู่สินะ!!!

            “ไอ้เชี่ยโอ๊ตตตตตตตตตตตตตตตตตตตตตต!!!!!เป็นไงมั่งวะมึง มึงเจอน้องเนยหรือเจอคนอื่นวะ!!!!”

            ‘ไอ้ใหม่?นั่นมึงหรอ’

            “เออสิวะ เสียงกูฟังดูเหมือนแม่มึงรึไง”

            ‘ใหม่...กู...กูไม่รู้กูจะทำไงแล้วว่ะ’เสียงไอ้โอ๊ตแย่มากจนผิดสังเกต มันดูเหนื่อยๆและอู้อี้เหมือนเคี้ยวหมาก

            “เดี๋ยวๆ!!!มึงตอบกูมาก่อนว่าคนที่นัดมึงมาไม่ใช่น้องเนยใช่เปล่าวะ?”

            ‘มึงรู้ได้ไง?’นั่น!!กูนี่เทพจริงๆ

            “กูเจ๋ง!!!มึงรีบเล่ามาดีกว่าไอ้สัดว่าเกิดไรขึ้นกับมึง”

            ‘แบบไม่ไหวว่ะ กูมันโง่ที่คิดว่าคนที่นัดกูออกมาคือน้องเนย แต่กลายเป็นไอ้เชี่ยเซฟกลับพวกเพื่อนเชี่ยๆของแม่งซะได้ คิดดูดิพวกมันหัวเราะโคตรสะใจอะแบบว่ากูโง่ซะเต็มประดาที่ออกมาให้พวกมันกระทืบถึงที่อะ มันหาว่ากูจีบแฟนมันพวกมันเลยอัดกูเละเลย หมาหมู่ชิบหาย โชคดีนะที่ป้าที่ร้านเค้กเห็นเลยออกมาไล่แล้วขู่วาจะแจ้งตำรวจกูเลยรอดกลับมาได้ แต่ก็ปางตายอยู่ว่ะ ตอนนี้กูขยับตัวแทบจะไม่ได้เลย....ปวดไปหมดทั้งตัวเลย....บ้าจริง’ไอ้โอ๊ตเล่าไปผมก็พอจะจับความรู้สึกของมันได้ว่ามันทั้งโกรธทั้งอายขนาดไหน แล้วทุกอย่างก็เป็นอย่างที่ผมเดาเอาไว้ไม่มีผิด ถ้าผมเอะใจเร็วกว่านี้ผมคงไปช่วยไอ้โอ๊ตทัน มันคงจะไม่ต้องมาเจออะไรแบบนี้แท้ๆ

            ไอ้โอ๊ตปลอดภัยก็ดีแล้ว.......แต่กูนี่สิพี่แท็กแม่งยังไม่เลิกดริฟรถซะที กูจะบ้า!!!นี่ไม่ใช่รถส่งเต้าหูนะโว้ย!!!กูยังมีครอบครัวที่ต้องดูแลนะเฮ้ย!!!

            “แล้วมึงเป็นไงมั่งวะ ไหวเปล่าเนี่ย ไปโรง’บาลมั้ย?สภาพมึงยังเหมือนเดิมเปล่า?”

            ‘ไม่รู้ว่ะ กูนอนอยู่เนี่ย กูไม่อยากลุกไปไหนเลยว่ะ กูเจ็บอะ....’

            “เฮ้ยมึง ทนหน่อยๆ ไอ้สัดอย่าเพิ่งตายนะมึง”

            ‘ไอ้เวร...กูยังไม่ตาย’แต่เสียงมึงเหมือนคนตายมากว่ะโอ๊ต

            “น้องครับ ถึงแล้วครับ ไปทางไหนต่อ”พี่แท็กหันมาถามผมระหว่างที่กำลังเข้าไปในซอยบ้านไอ้โอ๊ต ไม่น่าเชื่อว่าผมจะมาถึง พระเจ้า กูนึกว่ากูจะต้องไปวัดซะแล้ว!!!

            “เลี้ยวขวาแล้วตรงไป บ้านรั้วขาวอะครับ”ผมบอกทางแท็กซี่ไป

            ‘มึงอยู่ไหนวะใหม่?’

            ผมจ่ายเงินให้พี่แท็กซี่ก่อนที่จะก้าวลงมาจากรถมายืนอยู่ที่ประตูรั้วหน้าบ้านไอ้โอ๊ต

            “ตอนนี้กูอยู่หน้าบ้านมึงว่ะ หึๆ”

            ‘เฮ้ย!!มึงมาทำไม!!!’

            “มาดูศพมึงสิวะ.....งั้นแค่นี้นะ”แล้วผมก็กดตัดสายไปพลางผลักรั้วบ้านไอ้โอ๊ตเข้าไป โชคดีที่ประตูบ้านมันไม่ได้ล็อคผมเลยถือวิสาสะเข้าไปอย่างง่ายดาย ถ้ากูเป็นโจรกูคงยกเค้าไป 3 รอบแล้วว่ะ

            ผมเดินขึ้นบันไดไปเรื่อยๆไม่นานนักก็เดินมาถึงประตูห้องนอนของไอ้โอ๊ตแล้วผมก็รีบบิดลูกบิดประตูเปิดเข้าไปในทันที

            “เฮ้ย!!ไอ้เหี้ยเอ๊ย!!!กูนึกว่าผี!!!!”ผมตกใจกับสภาพยับเยินของไอ้โอ๊ตที่นอนอืดตายอยู่บนเตียง กูนึกว่ากูไปเดินอยู่ในเกมส์Resident Evilหน้าเหมือนกันชิบหาย!!!

สภาพมันแบบชุดนักเรียนยับยูยี่มีแต่รอยส้นตีนอะครับ ปากมันแตกเลือดยังแห้งกรังติดอยู่เลย ผมไม่แปลกใจเลยว่าทำไมมันถึงพูดอู้อี้ๆพิกล รอยช้ำเขียวม่วงๆปรากฏขึ้นมาเป็นจุดๆเต็มไปหมด แขนขาถลอกปอกเปือก พูดได้คำเดียวว่า เละบัดซบโอ๊ตระตูรั้วหน้าบ้านไอ้โอ๊ต็ปางตายว่ะ ดนหาว่ากูจีบแฟนมันพวกมันเลยอัดกู

            “มึงมา....ได้ไงเนี่ย?”ไอ้โอ๊ตในสภาพที่ไม่ต่างจากกองผ้าขี้ริ้วที่ถูกเอาตีนเขี่ยถามผมขึ้นมาเบาๆ

            “สัด!!!ไอ้พวกเหี้ยนั่นมันทำมึงขนาดนี้เลยเหรอวะเนี่ย แล้วนี่มึงยังหายใจอยู่ได้ยังไงวะ!!!แล้วพ่อมึงไปไหนเนี่ย!!!!”ผมโยนกระเป๋านักเรียนทิ้งแล้วรีบขึ้นไปนั่งลงข้างเตียงในทันที

            “อืมมมม พ่อกูไปสัมมนาอะ แล้วก็ไปไหนอีกไม่รู้คงไม่กลับอีกหลายวัน แต่ก็ดี...เพราะกูก็ไม่รู้ว่ากูจะอธิบายกับพ่อยังไงดีเหมือนกัน”ไอ้โอ๊ตที่นอนหมดสภาพอยู่บนเตียงตอบผมด้วยท่าทางล้าๆ แผลเก่ามันยังไม่ทันหายดีเลย โดนซ้ำอีกแล้ว ไอ้พวกจัญไรนั่นคิดแล้วผมอยากจะฆ่ามันจริงๆ

            “มึงกูว่ามึงเปลี่ยนเสื้อผ้ากับไปทำแผลเหอะ มึงน่ากลัวเกินไปว่ะ กูนึกว่าอยู่อยู่กับศพ”

            “กูไปไหวกูคงลุกไปนานแล้ว”แต่มันเก่งก็ว่ะกลับมาถึงบ้านได้ หมดแรงข้าวต้มแล้วสินะมึง

            “ไอ้หน้าโง่!!!แล้วมึงเห็นกูเป็นหัวหลักหัวตอรึไงวะ มาๆกูพาไป”พูดจบผมก็คอยๆประคองตัวไอ้โอ๊ตที่มีแต่รอยฟกช้ำดำเขียวอยู่ตามลำตัวให้ค่อยๆลุกขึ้นมานั่งบนเตียงช้าๆ

            “ปล่อยกูไว้แบบเดิมแหละดีแล้ว!!!”ไอ้โอ๊ตโวยวาย

            “มึงไปอาบน้ำเลย ตัวสกปรกแบบนี้แล้วกูจะทำแผลให้มึงได้ไงวะ!!!!”

            “ไม่โว้ย อาบน้ำก็แสบดิวะ!!!”ไอ้โอ๊ตพยายามขัดขืนแต่สุดท้ายก็สู้แรงผมไม่ไหวอยู่ดี ถ้าไม่ติดว่ามันบาดเจ็บสาหัสอยู่ผมคงถีบตูดมันเข้าห้องน้ำไปเรียบร้อยแล้ว

            “ไม่รู้แหละเว้ย มึงต้องอาบ!!!”

            “อย่าโว้ย ไอ้เชี่ยนี่ เฮ้ยๆกูบอกว่าอย่า!!!!”ไอ้โอ๊ตโวยวายไม่หยุดขณะที่โดนผมจับถอดเสื้อผ้าจนล่อนจ้อนแล้วเอาน้ำฝักบัวราดตัวมันจนเปียกชุ่ม

            “มึงจะดิ้นหาเตี่ยมึงรึไงวะ อยู่นิ่งๆให้กูอาบสิวะ!!!”ผมด่ามันไปพลางบีบสบู่เหลวใส่มือแล้วจัดแจงถูตัวมันอย่างลวกๆ

            “กูก็อายเป็นนะโว้ย!!”ไอ้โอ๊ตหน้าแดงแปร๊ด กูเชื่อว่ะว่ามึงอายจริงๆ แต่กูไม่แคร์

            “อายทำติ่งหูอะไร กูเห็นของมึงตั้งแต่วันที่อาบน้ำให้มึงตอนมึงอ้วกที่บ้านกูแล้ว!!!”

            “ไอ้เหี้ยยยยยยย!!!”ไอ้โอ๊ตร้องโวยวายลั่นที่ถูกผมจับอาบน้ำ แต่ผมก็ไม่ได้สนใจเสียงทักท้วงของมันแต่อย่างใด ผมจัดแจงถูสบู่ให้มันทุกซอกทุกมุมแล้วสำรวจตัวมันไปด้วย มันมีรอยช้ำอยู่ทั่วตัวเลยล่ะครับ ดูแล้วอนาถจริงๆ

            “มึงจะร้องทำตวยไรวะ กูไม่ได้ข่มขืนมึงซะหน่อย ไอ้เชี่ย!!!”

            “ก็......ก็กูแสบแผลอะ โดนน้ำมันก็จี๊ดๆดิวะ!!!”ไอ้โอ๊ตตอบตะกุกตะกัก หน้างี้แดงแจ๋เลยนะมึง

            “เขินสิมึง หึๆ”ผมหัวเราะแล้วเอาสบู่ถูแก้มมันไปมาจนแก้มมันบี้เข้าหากันจนปากจู๋ ดูตลกดีครับ แล้วผมก็เอาน้ำค่อยๆล้างออก อย่างนี้หน้ามันค่อยใสดูเป็นมนุษย์ขึ้นมาหน่อย

            “เออ ใครจะไปหน้าด้านเหมือนมึงล่ะ”

            “อย่างกูเค้าเรียกกล้าหาญโว้ย!!”

            “จะเสร็จยังเนี่ย กูถูกมึงลวนลามจนกูเสียเชิงชายหมดแล้วT T!!!”

            “ลวมลามเชี่ยไร ลามปามนะมึง เดี๋ยวบั๊ดตบเกรียนแตก!”

            หลังจากผมอาบน้ำให้ไอ้โอ๊ตเสร็จผมก็จัดแจงเอาผ้าเช็ดตัวซับน้ำออกจากตัวมันแล้วพามันไปเปลี่ยนเป็นชุดกางเกงขาสั้นนอนสบายๆให้มันชุดนึง

            “เป็นไง สบายตัวขึ้นเปล่าววะ?”ผมถามไอ้โอ๊ตที่นอนแผ่อยู่บนเตียง

            “เออ ก็ดีขึ้นว่ะ”

            “งั้นเดี๋ยวกูทำแผลให้มึงนะ ตู้ยาอยู่ไหนวะ?”

            “ม่ายยยยยยย!!!!กูไม่ทำแผล เหี้ย ไม่เด็ดขาด!!!!!”ไอ้โอ๊ตร้องโวยวายเป็นเด็กๆ เห็นแล้วกูอยากกระทืบซ้ำจริงๆ

            “มึงจะไม่บอกกูใช่มั้ยว่าตู้ยาบ้านมึงอยู่ไหน?”

            “ไม่!!!”

            “มึงจะบอกกูดีๆหรือมึงจะบอกกูทั้งน้ำตา....”พูดจบผมก็กระชากคอเสื้อมันขึ้นมาแล้วส่งสายตาข่มขู่จนไอ้โอ๊ตกลืนน้ำลายลงคอดังเอื๊อก

            “กูต้องทำแผลจริงเหรอวะ?”

            “เออดิไอ้เวร!!!!”

            “เฮ้อ....อยู่ข้างล่างว่ะในกล่องพลาสติกใสๆที่มีฝาสีฟ้าอะ”

            ผมปล่อยคอเสื้อมันแล้วเดินลงไปหาอุปกรณ์มาทำแผลให้มัน ไม่นานนักผมก็กลับขึ้นมาพร้อมกับกล่องยาที่ใส่อุปกรณ์ทำแผลเอาไว้เต็มไปหมด

            “เอาล่ะ อยู่เฉยๆนะมึงนะ”ผมพูดพลางเอาสำลีจุ่มแอลกอฮอล์ทำท่าจะเช็ดแผลให้มัน

            “เชี่ยยย!!!ไม่เอาแอลกอฮอล์ดิ!!!!”ไอ้อ๊ตร้องแล้วพยายามดิ้นไปมา

            “อยู่นิ่งๆสิวะ!!!”พูดจบผมก็จับขามันเอาไว้นิ่งแล้วเอาสำลีจุ่มแอลกอฮอล์กดไปบนแผลมันจนมันแหกปากร้องลั่น

            “แว๊กกกกกกกกกกกกก!!!!!”ไอ้โอ๊ตแหกปากน้ำตาปริ่ม เห็นแล้วก็สะใจนิดๆ โรคจิตว่ะกู

            “ร้องเป็นตุ๊ดไปได้นะมึง!!!”

            “มึงก็มาโดนแบบกูสิวะ!!!!”

            “อ้าว กูไม่ได้โง่ไปให้เค้าต่อยแบบมึงนี่หว่า!!!~”

            “ไอ้..ไอ้!!!!”

            หลังจากนั้นผมก็เช็ดแผลใส่ยาแปะพลาสเตอร์ให้มันจนเสร็จเรียบร้อย รอยช้ำบนตัวมันผมก็เอาแซมบัคทาๆให้มัน ทำไปมันก็บ่นไป กว่าผมจะทำอะไรๆเสร็จก็ปาเข้าไปทุ่มกว่าพอดี

            “แล้วนี่มึงไม่กลับบ้านหรอวะใหม่?”

            “กูไม่กลับละ กูขี้เกียจ อยู่เป็นเพื่อนมึงดีกว่า เดี๋ยวกูกลับไปแล้วมึงจะไปนอนร้องไห้คนเดียว หึๆ”

            “กูไม่ร้องไห้หรอกไอ้เชี่ยนี่ กลับบ้านไป๊ วันนี้มึงช่วยกูมามากพอแล้ว กูเกรงใจมึง”ไอ้โอ๊ตบอกผมด้วยสีหน้ารู้สึกผิดมากมายทำเอาผมได้แต่ถอนใจเบาๆ

            “กูไม่กลับจะทำไม!!!??”  

            “กูไม่ทำไมหรอก แล้วที่บ้านเค้าไม่เป็นห่วงมึงเหรอ?”

            “เออไม่เป็นไรหรอก แล้วนี่มึงเยินขนาดนี้ มึงจะไม่ให้กูเป็นห่วงมึงบ้างรึไง?”

            “กูไม่ตายหรอกน่า มึงกลับไปเหอะนะ แค่มึงมาหากูกูก็ดีใจจะแย่แล่ว”

ฟังแล้วทำไมผมต้องรู้สึกดีใจขึ้นมาวูบนึงด้วยวะที่มันบอกว่าผมมาหามันแล้วมันดีใจ...

            “นอนไปเลยมึงอะ!!!เดี๋ยวกูไปซื้อข้าวมาให้มึงแดก เดี๋ยวกูมา อย่าไปไหนนะ!!”พูดจบผมก็ปิดประตูปัง!แล้วผมก็เดินดุ่ยๆออกไปหาซื้อของกินให้มันที่หน้าปากซอย เมื่อกี๊ทำไมผมต้องรู้สึกอะไรบ้าๆแบบนั้นด้วยวะ เบื่อตัวเองที่เป็นแบบนี้ชิบหายเลย

            แถวบ้านมันมีร้านอาหารขายเยอะดีเหมือนกันครับ มีร้านข้าวต้มขายด้วย แต่ร้านนี้คนก็เยอะพอสมควรว่ะต่อคิวโคตรยาว แต่สุดท้ายผมก็ตัดสินใจซื้อข้าวต้มปลากลับไปให้มันกับตัวเองคนละห่อจนได้ เสร็จแล้วผมก็รีบวิ่งกลับไปที่บ้านไอ้โอ๊ต กลัวมันหิวตายซะก่อน

            ผมจัดแจงล็อคประตูบ้านให้เรียบร้อยแล้วเทข้าวต้มปลาร้อนๆใส่ชามสองชามขึ้นไปยังห้องนอนมันทันที

            “กูกลับมาแล้ว ไส้กิ่วยังมึง!!!!”ผมเปิดประตูเข้าไปเจอไอ้โอ๊ตนอนดูทีวีอยู่ในห้อง

            “มึงอย่ามาทำตัวเป็นคนดีมากได้ปะวะ เห็นแล้วกูคันยิบๆ”

            “เออๆ แดกซะ กูหวังว่ามึงคงแดกเองได้นะ”ว่าแล้วผมก็ส่งชามข้าวต้มไปให้ไอ้โอ๊ตถือ แล้วผมก็เขยิบก้นไปนั่งข้างๆมันบนเตียงเพื่อที่จะได้ดูทีวีไปด้วย

            “มึงทำดีกับกูแบบนี้กูรู้สึกแย่จริงๆนะเว้ย”ไอ้โอ๊ตนั่งมองชามข้าวต้มแล้วเขี่ยมันไปมาเหมือนไม่อยากจะกินซะอย่างนั้น

            “อ้าวเหี้ย จะให้กูทำเลวๆกับมึงรึไง!!!!?”

            “กูไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้น!!!ไม่รู้ดิ กูรู้สึกเหมือนกูทำตัวเป็นภาระให้มึงเลยอะ”

            “คิดมากว่ะ ภาระเหี้ยไร กูไม่คิดไรเหี้ยๆแบบนั้หรอก กินๆเข้าไป เดี๋ยวไม่มีแรงนะมึง”พูดจบผมก็ตักข้าวต้มเข้าปากไปสายตาก็ดูทีวีไปด้วย

            “อืม...ขอบคุณว่ะ”

            ผมกินข้าวต้มไปเรื่อยๆจนหมดชามแล้วเอาชามไปวางเอาไว้ข้างๆหัวเตียงหลังจากนั้นก็เหลือบไปดูไอ้โอ๊ตว่ามันกินไปถึงไหนแล้วจะได้เอาชามไปล้างทีเดียว แต่ปรากฏว่ามันกินไปได้นิดเดียวเอง

            “ทำไมกินช้างี้วะ ข้าวต้มไม่อร่อยรึไง?”

            “ไม่ใช่โว้ย ก็กูเจ็บปากนี่หว่า มันเป่าแรงๆได้ซะที่ไหน”

เออว่ะ เห็นมันเป่าข้าวต้มแต่ละช้อนช่างอนาถายิ่งนัก วันนี้มึงจะแดกหมดชามมั้ยเนี่ย

            “มาๆๆ เดี๋ยวกูป้อนมึงเอง”พูดจบผมก็แย่งชามข้าวต้มมาจากมือไอ้โอ๊ตทำเอามันโวยวายไม่หยุด

            “เฮ้ยมึง!!ไม่ต้องเลย กูแดกได้!!!”

            “เงียบไปเลยมึงอะ!!!”

            “อะไรวะ กูไม่ได้เป็นง่อยนะ!!!”

            “กูขี้เกียจรอ เดี๋ยวกูเป่าให้มึงจะได้แดกเร็วๆ”

            “มึงเอาจริงอะ ลำบากมึงปะวะเนี่ย”

            “เออๆ ไม่ลำบากหรอก ลำบากตรงมึงแดกช้านี่แหละ อ้าปากด่วนๆ”แล้วผมก็จัดแจงเป่าข้าวต้มให้ไอ้โอ๊ตทีละช้อนๆแล้วก็จัดแจงค่อยๆป้อนเข้าปากมันอย่างระมัดระวัง

            “ไม่ร้อนแล้วนะ?”

            “อะ....อืมๆ”

            ไอ้โอ๊ตมันดูเขินๆยังไงก็ไม่รู้ แล้วทำไมผมต้องรู้สึกโล่งใจด้วยวะ สบายใจแบบบอกไม่ถูก ทำไมตอนนี้ผมถึงรู้สึกอยากจะยิ้มขนาดด้วยนี้วะ เพิ่งรู้ว่ะ....ว่าป้อนข้าวเพื่อนมันจะมีความสุขขนาดนี้....กูท่าจะบ้า-  -“

            หลังจากนั้นผมก็จัดแจงล้างถ้วยชามลามไหให้มัน แล้วยืมเสื้อผ้าแปรงสีฟันมันเพื่ออาบน้ำนอน หลังจากนั้นก็ไม่ลืมที่จะโทรบอกป๊ากับม๊าด้วยว่าผมมาค้างอยู่บ้านไอ้โอ๊ต แต่โชคดีที่พรุ่งนี้เป็นวันเสาร์ก็เลยไม่ต้องกังวลอะไรมาก วันนี้เป็นวันที่เหนื่อยจริงๆ ให้ตาย

            “เหยิบไป กูนอนด้วย!!!”คนดีว่ะกู ไล่เจ้าของบ้าน 5555+ เตียงมันไม่ค่อยใหญ่เท่าไหร่ครับเลยต้องนอนเบียดๆกันหน่อย

            “เออๆ กูจะแขม่วพุงนอนแล้วกันนะไอ้สัด!!”ไอ้โอ๊ตหัวเราะแล้วเขยิบที่ให้ผมนอนด้วย

            “กูง่วงมาก เหนื่อยว่ะ แม่งวิ่งไปวิ่งมา เหนื่อยชิบหาย”ผมทิ้งตัวลงนอนข้างๆมันแล้วบ่นพึมพำ

            “อืม ขอโทษแล้วกันนะที่ทำให้มึงเหนื่อยอะ”

            “ไม่เป็นไร กูชิวๆอยู่แล้ว กูบ่นไปงั้นแหละวะ”

            “ว่าแต่....มึงรู้ได้ไงวะว่าคนที่นัดกูมาไม่ใช่น้องเนย?ทำไมเหมือนมึงรู้เลยว่ากูจะโดนต่อย?”ไอ้โอ๊ตถามผมด้วยความสงสัย เออว่ะ ยังไม่ได้บอกมันเลยว่าผมรู้ได้ไง

            “ก็...มันเป็นแบบนี้นะ คือว่างี้ ตอนกูไปร้องเกะกะพวกไอ้นิคอะ กูเจอเพื่อนน้องเนยเว้ย แล้วก็คุยกันแบะๆ แล้วทีนี้กูก็ถามน้องๆว่าเออ แล้วน้องเนยไม่มาหรอ ไรงี้ แล้วเค้าก็บอกกูว่าน้องเนยไม่สบาย ไม่มาโรงเรียนตั้งแต่เมื่อวานแล้ว กูเลยแบบ อ้าวชิบหายแล้ว แล้วใครมานัดเพื่อนกูไปวะเนี่ย กูเลยนึกไปเรื่อยๆเว้ย คือปกติน้องเนยต้องเขียนภาษาวิบัติใช่ปะ แล้วในเล่มนั้นอะมันไม่วิบัติเลยไง กูก็เริ่มเอะใจ แบบแปลกๆแล้วว่ะเฮ้ย คนที่นัดมึงออกมาคงไม่ใช่น้องเนยแล้วแหละ กูว่าคงเป็นพวกพี่เซฟมากกว่า กูเลยรีบมาหามึงอย่างที่เห็นนี่แหละ”ผมเล่าเหตุการณ์ย่อๆทั้งหมดให้ไอ้โอ๊ตฟังซึ่งมันก็ฟังแบบไม่ค่อยอยากจะเชื่อซักเท่าไหร่

            “เฮ้ย จริงปะ!!มึงฉลาดขนาดนั้นเลย!!!”

            “ไอ้เหี้ย กูฉลาดตั้งแต่เกิดแล้วเว้ย!!!”

            “เฮ้ย แล้วน้องเนยไม่สบายหรอวะ แย่ว่ะ”

            “ยังจะห่วงคนอื่นอีกนะมึง ห่วงตัวเองก่อนเหอะ หน้าแหกหมดแล้วมึงอะ”

            “อืม...แล้วกูจะทำยังไงเรื่องน้องเนยต่อไปดีวะ กูควรจะตัดใจจากเค้าดีเปล่าวะ?”ไอ้โอ๊ตถามผมเสียงเศร้าๆ

            “ตัดใจทำไมวะ!!กะอีแค่รุ่นพี่เฮงซวยคนเดียวที่ตีตนไปเองว่าน้องเนยเป็นเมียเค้าน่ะ เดี๋ยวพอมึงเป็นแฟนน้องเนย พี่เซฟแม่งก็หน้าแหกเองแหละ คิดมาก”

            “ไม่รู้ดิ...กูไม่ได้อยากจะแย่งของๆใครว่ะ แล้วก็ไม่อยากเจ็บตัวแล้วด้วย”

            “น้องเนยไม่ใช่สิ่งของนะมึง เค้าไม่ใช่ของๆใคร ไม่ใช่ทั้งของมึงและของพี่เซฟ แต่ถ้ามึงรักเค้าจริงๆอะ มึงก็ต้องพิสูจน์ให้เค้าเห็นว่ามึงจริงจังแค่ไหน”

            “อืม...กูจะพยายามนะ”

            “มีกูอยู่ด้วยอะมึงไม่ต้องกลัวหรอก กูจะไม่ทิ้งมึงไปไหน กูจะอยู่กับมึงแบบวันนี้แหละ”พูดจบผมก็ขยี้หัวไอ้โอ๊ตไปแรงๆทีนึงทำเอามันฉีกยิ้มกว้าง

            “ไอ้เหี้ย!!!มึงพูดซะกูเขินเลยว่ะ ฮ่าๆ”ไอ้โอ๊ตหัวเราะร่วนอยู่ข้างๆตัวผมด้วยความสบายใจ  วินาทีนั้นความรู้สึกแปลกประหลาดก็เกิดขึ้น

            เฮ้ย.....ทำไมกูถึงได้.....

            “หันไปเลยมึงอะ!!!กูจะนอนแล้ว!!!”ผมพลั้งปากตะคอกไอ้โอ๊ตออกไปโดยไม่รู้ตัวจนมันสะดุ้งโหยงเพราะงงกับการกระทำของผม

            “เออๆ!!!อะไรวะเนี่ย เปลี่ยนฟีลไม่ทัน อารมณ์แปรปรวนนะมึงอะ!!!”ไอ้โอ๊ตก็พลิกตัวหันไปนอนตะแคงอีกด้านนึงแทนแล้วมันก็ไม่ได้พูดอะไรต่อ

            ผมไม่ได้ตั้งใจจะตะคอกมันนะแต่ร่างกายมันดันทำไปเอง กูนี่มันเหี้ยจริงๆ

ว่าแต่.....นี่ผมเป็นอะไรวะ?...ทำไมเมื่อกี๊ตอนมันบอกว่ามันเขิน อยู่ดีๆทำไมผมต้องรู้สึกใจเต้นโครมคราม ทำไมผมต้องรู้สึกมันเขี้ยวอยากหอมแก้มมันขึ้นมาวูบนึงด้วยวะ????

            เฮ้ย!!!!นี่อย่าบอกนะว่า.....

            กูกำลังเบี่ยงเบนทางเพศ……

            …………

            กับไอ้โอ๊ต!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

            เชี่ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย!!!!!!!!!

 ขอบคุณ ArtemIz™ สำหรับคำิผิดนะจ๊ะ

            ไว้อาลัยให้ใหม่ 3 วิ....อีกไม่นาน แกได้เข้าสมาคมวายแห่งประเทศไทยแน่นอน55555+ ใหม่ไปช่วยไม่ทันง่ะ ไม่รู้จะทำทุกคนผิดหวังในตัวใหม่รึเปล่าT T”แต่ก็ไปดูแลน่อ หักล้างกันไป แหะๆ(ลงไปกราบขอขมาทุกท่าน)

             ปล.ชื่อตอนสิ้นคิดมากอะTvT

          โซนบ่นอีกแล้ว....

ช่วงนี้ขอหายตัวอีกแล้ว โฮกฮากมากมาย เครียดจริงจัง คืออยู่ดีๆที่ชดเชยเรียนเลขอะ เค้าก็มาบอกว่าเปลี่ยนเวลาเรียนเป็น10โงถึง4โมงเย็น....แหกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก!!!!

            ตอนนี้งานปกนิยายเข้าอีกแล้ว ตอนเปิดเมล์มาแทบจะกรี๊ด เฮ้ยน้ำตาจะไหลจริงๆอะ คือดีใจที่ได้งานนะแต่แบบ....เฮ้ยกุยังไม่ทันหายเหนื่อยเลยอะ มาอีกแล้วT__T”!!!! แล้วเรียน10โมง-4โมงจันทร์-เสาร์ แล้วต้องปั่นปกต่ออีก ชั้นจะเอาเวลาที่ไหนมาเขียนวะ แม่จ้าว ช่วยชั้นด้วย

            เมื่อวานก็ทำเนียนลืม โยนงานทิ้งแล้วมานั่งปั่นตอนนี้เนี่ย(นี่ยังไม่เริ่มทำปกเลยซักกะต๋อย555+T T”) แล้วเราก็หนีความจริงไม่พ้นที่ว่าพี่บก.โทรมาทวงปกแต่เช้าT__T+กร๊ากกกก อุส่าห์ทำเนียน ชั้นหนีต่อไปไม่ได้แล้วสินะ ฮือๆ ขอไปต่อสู้กับงานก่อนนะคะ โฮรวๆๆๆๆ

            ตอบคอมเม้นนะเจ๊อะT_T

MinD

-          กร๊าก โทษทีที่ปล่อยให้ค้างกันน่อ คนที่หลอกก็คือคนที่ใหม่คุงสันนิษฐานเอาไว้นั่นเอง พระเอกเราเก่งจริงๆเลย 55+

-          มาอัพแล้วน้า แต่ช้าไปหน่อย พอดีภารกิจติดพันTAT”

ชินอิจิ

-          ใหม่ไปช่วยไม่ทัน แต่ก็มาแลดูนะ ฮา

naumi

–         อ่าๆ ใช่แหล่ว พี่เซฟนั่นเอง ใหม่ไปปกป้องว่าที่เมียไม่ทันอะ แต่สุดท้ายก็ไปดูแลนะ=)หักล้างกันปายย

–         ต่อแล้วน่อ อย่าเพิ่งใจขาดT__T”

aaa

-          แผลเก่าไม่หาย ได้แผลใหม่ ฮ่าๆ แย่จัง

-          ฮ่าๆ เจ๊เห็ดมาอัพแล้วหายตัวไปอีกแล้ว แง๊TAT!!!แหกปากกกก

Pang

-          555+ ต้องขอบคุณภาษาวิบัติของน้องเนยจริงๆ

-          ใหม่ไปไม่ทันนะ ต้องโทษคนขับรถ 2 แถว 555+ แต่ก็ไปดูแลไง หักล้างกันๆ

-          ปล.พระเอกมิได้เพอร์เฟ็คเสมอไป เพราะพระเอกก็คือมนุษย์คนนึง ฮา เพราะไม่เก่งอังกฤษไง เลยให้เต๋าช่วยติว หึๆๆๆๆๆๆๆๆๆ!!!

-          ปล.นั่นสิ ได้ข่าวว่าใหม่เป็นพระเอกมิใช่รึ ฮา

HK-313

-          ใหม่ไปช่วยไม่ทันง่ะ T T” ขออภัยอย่างแรง

-          รักนิชคุณค่ะ เฮ้ยไม่เกี่ยว 555+ รักรีดเดอร์เหมือนกันค่ะ

~FILMKUNGZ~

-          ขอบใจหน่วยพิสูจน์อักษรอีกครั้ง=)

-          ฮา ลุ้นจนตูดเกร็ง ระวังตะคริวกินตูดนะฟิล์ม5555+

namngern

-          กร๊ากซ ตายแล้ว พี่มิใช่พี่เห็ดนะT T”!!!เอ๋....หรือเอาอะไรมารวมกัน 555+

-          ฮ่าๆ นังโอ๊ตเป็นศพไปละ มีสัปประเหร่อใหม่มาช่วยขุดศพ555+

ไอค์

-          โอ๊ตงานเข้าจนได้เลือด ใหม่ก็ไปไม่ทัน อนาถได้อีก ยังไงเค้าก็ไปดูแลน้า หึๆ

-          ขอบคุณสำหรับกำลังใจมากมาย ซึ้งๆ

=^Pr!nZe Za^=

-          กร๊าก ขมิบตูดทำม๊าย 555+ ใหม่ไปช่วยแล้วนะ แค่ไปไม่ทัน- - “

NothingLast...!?

-          555+ แหมๆถ้าเจอโลกคงกลมน่าดู=  =” (เจอก็แปลกแล่ว เพราะมันเป็นเรื่องสมมุติTvT!!!)

-          มาอัพแล้วจ้า ขอโทษที่ปล่อยให้รอกัน ใหม่ไปช่วยไม่ทันอะ แต่ไปดูแลแทน แบบนี้พอจะหักล้างกันได้มั้ยอะ

JoHrOh

-          แปะให้แล้วน่อ ไว้หลุดพ้นจากบ่วงนรกแล้วจะแว่บไปอ่านนิยายนะคะTAT”!!ดองไว้หลายเรื่องมากมาย ยังไม่ได้ไปอ่านเลย แอร๊ย

sakura-n.

-          กระทืบไปแล้วTvT”ใหม่ไปไมทันอะ นี่เป็นข้อพิสูจน์ว่าพระเอกไม่ได้แหล่มเสมอไป(เรื่องนี้คนแต่งมันประหลาด ทำใจนิด)

-          มาต่อแล้วนะคะ ขอโทษที่ทำให้รอนานค่ะ

♥BelliiZ™♥

-          555+ โอ๊ตเป็นอนาคตเมียสินะ ใหม่ตาไปช่วยแล้วนะ แค่ตามไปช่วยไม่ทันอะ

-          ฮ่าๆ ไรท์เตอร์จะบอกว่าไรท์เตอร์ก็รักอ๊อฟเต๋าเหมือนกันTvT” (โดนโอ๊ตกะใหม่ไล่กระทืบ แอร๊ย)

ArtemIz™

-          555+ สภาพจริงที่อาจจะเกิดได้ในหลายๆที่สินะ

-          อ๊อฟหน้าด้านมาก สามีใครฟะ

-          ใหม่ไปช่วยไม่ทันอะ โอ๊ตไส้ทะลักไปเรียบร้อยแล้วT T”~

jaeho123

-          โอ๊ตโดนยำส้นติงไปเรียบร้อยแล้วค่ะTvT”~เลยต้องส่งใหม่ไปดูแลเป็นการหักล้าง

ชิวเซย์

-          มาอัพแล้วจ้ะ ขออภัยที่ล่าช้าT__T”

~panhoo32~

-          เรียกสัปปะเหร่อดีกว่า= =” โอ๊ตเกือบไปสู่สุขคติงแล้ว น้องเนยมิผิดหนาTwT” อย่าไปเกลียดน้องแกเลย

-          มาต่อแล้วจ้ะ*--*

ความรักไม่มีเพศ

-          ขอโทษที่ทำให้ค้างจ้า

-          กำเลย นี่ชั้นแกล้งโอ๊ตใช่ไหมTvT”~ช่างเถอะ สะใจ เห้ยไม่ใช่ 555+

-          ปล.นั่นสิ วัคซีนแก้โรคนี้คงไมมีในโลกสินะ และจุดจบของโรคก็คือเสียตูดนั่นเอง 5555+

mahayana

-          กร๊าก แปลว่าไรท์เตอร์ดองบ่อยสินะ=  =”(ไม่ได้ดองนะ ติดภารกิจT T”!!)ขอโทษที่ทำให้ค้างจ้ะ มาอัพแล้วนะ

-          ใหม่เริ่มหวั่นไหวแล้วแต่ไม่ค่อยจะรู้ตัวนั่นเอง=)

knightto

-          ฮ่าๆ ใหม่ไปเก็บศพอะ= = “ ล้อเล่นแต่ออกแนวกลายเป็นจริงนะเนี่ย

-          โอ๊ตเละไปแล้วค่ะ เหอะๆT T

-          มาต่อแล้วน่อ

InterM

-          โอ๊ตตายแหร่ไปแล้วค่ะT T”~ ใหม่ไปช่วยไม่ทันอะ เลยส่งไปเก็บศพแทน

--Sizzler...Tz

- อ่าจ้า ดีใจด้วยที่เม้นได้น่อ^^” ขอบคุณสำหรับกำลังใจน่อ

kunpoo

–         เรื่องนี้ไปๆมาๆอ๊อฟจะหน้าด้านสุดแล้วสินะ

–         ไม่ทันแล้วค่ะ โอ๊ตเจ็บไปแล้ว= =”

++//จี้ซัง//++

-          ไม่โกรธค่า(หักนิ้วกร๊อบๆ555+ ล้อเล่นค่ะ)

-          จริงๆแค่อ่านเราก็ดีใจแล้วแหละ ตราบใดที่วิวยังขึ้นเราก็ยังจะแต่งต่อไปค่ะ= =” แต่ก็ดีใจนะคะที่ชอบเรื่องนี้มากกว่า^__^~ แฮ่ๆ แค่ชอบเราก็ปลื้มใจแล้วค่ะ

-          ดีใจแฮะที่ใหม่กับโอ๊ตทำให้นักอ่านเงาปรากฏตัวได้(ไหนขอจูบพวกเอ็งทีซิ555+)

-          ไม่โกรธหรอกค่าที่ไม่เคยเม้นแล้วอยู่ดีๆโผล่มา ไรท์เตอร์เข้าใจดี เพราะตัวเราเองก็เคยเป็นแบบนี้เหมือนกัน =) เราไม่โกรธหรอกค่า เราใจดี5555+

-          ปล.แล้วรีบออกมาหาแสงสว่างบ่อยๆนะคะTvT!~ ไงๆก็ดีใจน่อที่อ่าน แฮ่ๆ ปลื้มใจ

-          ปล.2ขอบคุณสำหรับกำลังใจจ้า

FON

-          นั่นสินะ เริ่มคิดถึงลูกๆในภาคแรกT__T”~ ไว้เดี๋ยวเสี้ยนใจเมื่อไหร่จะแต่งตอนพิเศษอ๊อฟเต๋าระลึกชาติกันดีไหมนะ=  =+

FON

-          สู้ๆๆเย้ๆๆๆ