ตัวละครออริของเราเอง

ลำดับตอนที่ #8 : The Gifted X

(https://art.alphacoders.com/arts/view/128468)

“คำว่า 「มารยาท」 อ่ะ สะกดเป็นมั้ย?"

ชื่อ นามสกุล : โฟรเนเซีย ลี

ชื่อเล่น : โฟรน,โฟร(เพื่อนเรียก) ฟอน(ที่บ้านเรียก,แฟน)

บท : นักเรียน

ตัวเเทนประเทศ : สิงคโปร์

นิสัย : 

+ค่อนข้างเงียบ 

บทจะพูดทีนึงถ้าไม่ตอบสั้นๆก็ร่ายเป็นประโยคยาวๆในทีเดียว ไม่โอเคกับการต้องพูดอะไรซ้ำ

+ใจดีและใจอ่อนกับสัตว์เป็นส่วนมาก

ถึงขั้นที่บ้านยอมสร้างอาคารเพิ่มมาอีกหลังเพื่อเหล่าสรรพสัตว์เหล่านี้โดยเฉพาะ เพราะพวกสัตว์มีอารมณ์ที่ไม่ซับซ้อนเหมือนมนุษย์เลยโอเคกับการมีสัตว์อยู่รอบตัวมากกว่า

+เป็นคนหวงของๆตัวเองมาก

ถ้ามีคนมือบอนมาถอดแว่นตากันแดดของเธอหรือคว้าเอาของๆเธอไปโดยไม่ได้รับอนุญาตก็จะโกรธมากๆถึงขั้นยอมอ้าปากด่าแบบไม่ไว้หน้าใคร

+เป็นคนโลกส่วนตัวสูง

ไม่โอเคกับการที่จะมีใครซักคนโผล่ขึ้นมาในโลกของตัวเอง มักจะวางทุกคนที่เจอไว้ในขอบเขตของความสัมพันธ์

ลักษณะภายนอก : ผมซอยสั้นสีบลอนด์เทา ตาสีเขียวเหลือง สูงราว163cm. ถึงจะใส่เสื้อโอเวอร์ไซส์อยู่บ่อยๆ แต่สัดส่วนจริงๆคือ 32-23-32 ล่ะนะ มักจะใส่แว่นกันแดดอันใหญ่อยู่เสมอ(เป็นแบบที่คนอื่นมองมาละไม่เห็นสีตาของคนใส่) และถ้าออกไปเดินข้างนอกก็จะสวมไอเทมเสริมอยู่เฮดโฟนไปด้วย

ลักษณะการพูด :

+แนะนำตัว

แทนตัวว่า "เรา"

"..ชื่อ โฟรเนเซีย ลี ชื่อเล่น โฟร หรือ โฟรน จะเรียกแบบไหนก็ได้ เราไม่ถือ"

+พูดกับผู้ใหญ่(หรือคนที่แก่กว่า)

แทนตัวด้วยชื่อ "โฟร" แทนคนที่คุยด้วย "คุณ....." มีหางเสียงลงท้ายเสมอ

"โฟรว่า..เราควรตามหาคนอื่นๆก่อนนะคะ" เด็กสาวเอ่ยทักคนแก่กว่าที่ระส่ำระส่ายไม่ยอมหยุดด้วยสีหน้านิ่งเฉย

"คุณAคะ โฟรว่าโฟรเจอเบาะแสแล้วค่ะ" เด็กสาวเอ่ยเรียกAให้เดินมาทางตน

+โกรธ/โมโห/ไม่พอใจ

"ขอโทษนะ? ไม่ทราบว่าไม่มีใครเคยสอนเรื่องมารยาทเหรอ? ถึงได้มาหยิบของๆเราไปโดยที่เราไม่ได้อนุญาตอ่ะ? โตมาขนาดนี้ก็ควรรู้ตัวอยู่แล้วมั้ย? ว่าอะไรมันควรทำหรือไม่ควรทำอ่ะ? รบกวนช่วยใช้ก้อนเนื้อที่อยู่ในหัวของคุณคิดและคำนึงถึงมารยาทพื้นฐานของการอยู่ร่วมกันด้วยนะ อ่อ ไม่ใช่แค่คิดสิ แต่คุณ ต้อง-ทำ-ตาม ด้วย!! เข้าใจตรงกันนะ?" เด็กสาวว่าด้วยอารมณ์เกรี้ยวกราด ดวงตาสีเพริดอตส่องประกายแวววาวด้วยความโกรธ มือของเธอเอื้อมไปคว้าเอาแว่นกันแดดที่ถูกหยิบไปโดยไม่ได้รับอนุญาตมากลับมาใส่

+เศร้า/เสียใจ

"เราขอโทษนะ ที่ช่วยอะไรไม่ได้เลยน่ะ..." เด็กสาวเอ่ยขึ้นมาอย่างไม่มีปี่ไม่มีขลุ่ย เพราะรับรู้ได้ว่าหากไม่มีใครซักคนยินยอมเป็นที่ระบายอารมณ์ของคนอื่นล่ะก็..สถานการณ์ทุกอย่างจะแย่ลงยิ่งกว่าเดิม

"คนดีขา คนดีของมี้ มี้ขอโทษนะคะ ขอโทษที่ช่วยหนูไว้ไม่ทัน อย่าพึ่งทิ้งมี้ไปไหนนะคะ อยู่กับมี้ก่อนนะคะ เลเซียขามี้..อึก มี้จะรีบช่วยหนูเดียวนี้เลยค่ะ อย่าเพิ่ง..ฮึก ทิ้งมี้ไปไหนนะคะ" เด็กสาวกล่าวทั้งน้ำตาพร้อมกับพยายามช่วยชีวิตสิ่งสำคัญของตัวเอง

ประวัติโดยไม่ย่อ : โฟรเนเซีย ลี เป็นทายาทลำดับที่2ของบริษัทผลิตเครื่องสำอางอันดับ1ของสิงคโปร์ เธอมีพี่ชายและน้องชายอย่างละคน น้องชายน้องสาวต่างแม่อีก2คน(แฝดชายหญิงอ่ะแหละ) เป็นคนเดียวในตระกูลที่มีภาวะเตตราโครมาซี เพราะถูกวางตัวเป็น1ในบอร์ดบริหารของบริษัทจึงถูกเคี่ยวเข็ญเรื่องบริหารและภาษาเป็นพิเศษ กว่าจะรู้ตัวอีกทีก็พูดได้ถึง12ภาษาแล้ว เรียนแบบโฮมสคูลมาโดยตลอด ทำให้ไม่ค่อยเข้าใจเกี่ยวกับความคิดของเด็กวัยเดียวกันเท่าไหร่นัก ในช่วงอายุ12ศักยภาพก็ตื่นขึ้นแบบไม่มีบอกกล่าวระหว่างการประชุมกับคู่ค้าคนสำคัญ ทำให้บริษัทรอดพ้นจากการล้มละลาย แต่หลังจากประชุมและยืนส่งคู่ค้าคนสำคัญที่ว่าเสร็จก็ทนไม่ไหวกับอาการปวดหัวจนสลบไป พอฟื้นขึ้นมาหมอก็ถามอาการ เธอก็ตอบไปตามความเป็นจริง หมอคนนั้นจึงตัดสินให้ว่าเธอมีศักยภาพพิเศษ ผ่านวันนั้นไปหลายปี เธอก็ได้รับคำเชิญจากกลุ่มคนปริศนาให้เข้าร่วมโปรเจ๊กต์X โดยที่เนื้อหาคำเชิญของเธอคือถ้าเธอไม่ไปตามคำเชิญคนสำคัญของเธอจะหายไปทีละคน และเพราะการได้รับคำเชิญนี้เองเธอจึงได้รับสิทธิพิเศษเล็กๆน้อยๆคือเธอสามารถนำสิ่งมีชีวิตติดตัวไปที่เกาะได้1อย่าง(อะไรก็ได้ที่ไม่ใช่คน) แต่ถึงอย่างนั้นเธอเองก็ไม่รู้หรอกนะว่าตัวเองอยู่ที่เกาะไหน เพราะหลังจากขึ้นเรือเธอก็ถูกรมควันยาสลบแล้วมาตื่นตอนที่ถึงเกาะและอยู่ในห้องพักเรียบร้อยแล้ว

ศักยภาพ : รับรู้ถึงอารมณ์ของคนอื่นๆผ่านสิ่งที่ตัวเองเรียกว่า "วาร์น่า" ยิ่งวาร์น่าที่ว่ามีเยอะเท่าไหร่ก็แสดงถึงความรุนแรงของอารมณ์มากขึ้นเท่านั้น

จุดด้อยของศักยภาพ : ควบคุมการมองเห็นไม่ได้ จึงทำให้รู้สึกปวดหัวง่าย เพราะเห็นวาร์น่ามากเกินไป

ไม่ชอบ : ความสกปรก | คนโกหก | สถานที่ๆมีคนอยู่เยอะ

ชอบ : ช็อกโกแลต | นิยาย | หมูสะเต๊ะ | แว่นกันแดด

กลัว : แมลง | อะไรก็ตามที่มันยั้วเยี้ย

คู่ : หนุ่มสวย

เพิ่มเติม : 

+ภาวะเตตราโครมาซี(Tetrachromacy) เป็นภาวะทางประสาท 4 ทางในการส่งข้อมูลเกี่ยวกับสี ผู้ที่เป็นภาวะนี้มีเซลล์กรวยรับสีมากกว่าคนอื่นหนึ่งกรวย หรือกรวยที่ 4 ทำให้สามารถมองเห็นสีได้หลายล้านเฉด มีความสามารถในการมองเห็นถึง 4 สีหลัก คือมองเห็นสีแดง เขียว น้ำเงิน และแม้กระทั่งช่วงความยาวคลื่นของรังสีอัลตร้าไวโอเล็ต ซึ่งทำให้มองเห็นสีมากกว่าคนทั่วไป

+วาร์น่า(warna)แปลว่า เฉดสี ในภาษามลายู โดยที่วาร์น่าสีแดง แทนถึงความโกรธ สีน้ำเงิน แทนถึงความเศร้า สีส้มแทนถึงความรำคาญ สีม่วง แทนถึงความวิตกกังวล สีเขียว แทนถึงความอิจฉา,ริษยา สีเหลือง แทนถึงความตกใจสีชมพู แทนถึงความรักหรือความรู้สึกดี สีฟ้า แทนถึงความไว้วางใจ

+พูดได้12ภาษา ได้แก่ อังกฤษ ไทย ดัตช์ โปรตุเกศ จีนกลาง ญี่ปุ่น มลายู ฝรั่งเศส เกาหลี เยอรมัน สเปน และทมิฬ

+เลเซีย เป็นงูบอลไพธอนสีขาวที่เชื่องมากๆ นับได้ว่าเป็นลูกรักของโฟรเลยทีเดียว

etc.ภาพของวาร์น่า