คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : chapter 07 down the rabbit hole
7
❄ Down the rabbit hole
“เอาหละเรามาถึงแล้ว นี้แหละที่ที่ข้าอยากพาเจ้ามา” แจ็คว่าจบก็วางเอลซ่าลงกับพื้น
ภาพตรงหน้าของทั้งสองคือซากต้นไม้ขนาดใหญ่ที่ถูกตกแต่งด้วยธงเทศกาลอีสเตอร์ ทั้งๆที่เทศกาลนั้นเพิ่งจะจบไปไม่นาน แต่สิ่งของที่ตกแต่งนั้นกลับใหม่ราวกับวันนี้คือเทศกาลอีสเตอร์งั้นแหละ
“เทศกาลอีสเตอร์ของเมืองนี้จัดช้ากว่าเมืองอื่นๆงั้นหรอ”
“เปล่าแต่ที่นี้มีเทศกาลอีสเตอร์ทั้งปีต่างหาก มาเร็วข้าจะพาเจ้าไปดูที่ทำงานของกระต่ายบันนี้” แจ็คว่าจบก็คว้ามือของเอลซ่าก่อนจะวิ่งอ้อมไปทางด้านหลังของโพรงไม้
“เดียวสิแจ็ค ก็ประตูมันอยู่ทางด้านนั้น” เอลซ่าว่าพลางชี้ไปทางด้านหน้าโพรง
“แล้วเจ้าเคยเห็นข้าเดินเข้าประตูไหมล่ะ” แจ็คว่าจบก็หันมาอุ้มเอลซ่าก่อนจะโยน ย่ำอีกทีโยน..เธอลงโพรงขนาดใหญ่ก่อนจะกระโดนตามลงไปด้านล่าง
ร่างบางไหลไปตามทางลัดเลี้ยวของโพรงราวกับกำลังนั่งเล่นสไลเดอร์ ไม่นานร่างของเธอก็หลุดออกมาจากโพรงก่อนจะตกลงบนกองหญ้าแห้ง
ทันทีที่ร่างของเอลซ่าตกลงบนกองใบไม้ พวกก้อนหินที่มีรูปร่างเหมือนไข่ก็หันหน้ามองกัน ก่อนจะหมุนเปลี่ยนหน้าของตนเป็นใบหน้าที่ดูยังไงก็ไม่ใช่ใบหน้าตอนรับแขกผู้มาเยื่อนอย่างเป็นมิตร
“มีอะไรกันหรอพวกเจ้า” กระต่ายบันนี้ตัวโตที่ดูเหมือนว่าจะได้ยินเสียงเอะอะโวยวายเดินออกมาจากทางด้านใน และทันทีที่บันนี้เห็นเอลซ่า เขาถึงกับต้องชะงักไม่เคยมีมนุษย์คนไหมมาเหยียบที่นี้มาก่อนโดยที่เข้าไม่ได้เชิญ เว้นเสียแต่โซฟี่น้องสาวของเจมี่แต่อันนั้นละไว้สักคนละกัน
“เจ้าเข้ามาที่นี้ได้ไง” บันนี้ไม่ว่าเปล่าเขายกบูมเมอแรงคู่กายขึ้นเหนือหัว ดูเหมือนว่าตอนนี้เอลซ่าจะตกในสถานการณ์ลำบากซะแล้วสิ
“เดียวก่อนใจเย็นๆ ข้าไม่ได้มีเจตนาจะบุกรุกนะข้าแต่..” ร่างบางก้าวถอยหลังก่อนจะยกมือขึ้นบอกเป็นนัยว่าตนไม่ได้มาร้าย
“พอแล้ว! เจ้าเป็นพวกของพิชท์ใช้ไหมบอกมานะ” ดูเหมือนว่าบันนี้จะไม่ยอมเชื่อใจใครง่ายๆ เขาไม่ยอมลดบูมเมอแรงลงแม้แต่เซ็นเดียว
“หวอ…!!” เสียงตะโกนดังมาจากทางด้านปากโพรง ไม่นานร่างของตัวปัญหาก็ตกลงมาแต่ครั้งนี้นี้ไม่ใช่โพรงเดียวกับเอลซ่า แต่เป็นโพรงอีกอันที่สูงกว่านั้น ส่งผลให้ร่างของเขาลอยขึ้นจนแทบจะถึงเพดานก่อนจะตกลงมาบนตัวของบันนี้ที่ยืนอยู่ทางด้านล่าง
ตุ๊บ!!
ร่างของทั้งสองกลิ้งลงไปนอนกองกับพื้น แจ็คค่อยๆยันตัวเองให้ยืนขึ้นแต่ทว่ายังไม่ทันที่จะได้ยืน บันนี้ที่นอนอยู่ด้านล่างก็ออกแรงถีบร่างของแจ็คกระเด็นไปอีกทาง
“โอ๊ย!! ไอ้เจ้าบ้านี้จะมีสักครั้งไหมที่แกเข้ามาจากทางประตูนะห่ะ! แล้วทำไมไม่เข้าประชุมเทพผู้พิทักษ์กันละไอ้เจ้าเบือกกก!!!” บันนี้ลุกขึ้นยืนก่อนจะชี้บูมเมอแรงไปที่ร่างของแจ็คที่กำลังพยายามลุกขึ้นอีกครั้งพร้อมกับลูบสะโพกของตัวเองที่บาดเจ็บจากลูกถีบของใครบางคน
“โอ๊ยเจ็บๆๆ ถีบมาได้คนยังไม่ทันได้ตั้งตัวเลย”
“ไอ้คนโดดประชุมอย่างแกไม่มีสิทธิ์มาโว้ยข้าหรอกนะ!!” บันนี้ว่าจบก็ขว้างบูมเมอแรงไปทางแจ็คที่เพิ่งยืนตั้งตัวได้ แต่มีหรอที่คนอย่างแจ็ค ฟรอสต์จะยืนเป็นเป้านิ่ง เขากระแทกไม้เท้าของคนลงกับพื้นก่อนจะลอยหลบบูมเมอแรงได้อย่างฉิวเฉียด
“จะเล่นแข่งขว้างของกันหรอ...” แจ็คที่ลอยค้างอยู่ในอากาศเสกบอลหิมะขนาดพอดีมือขึ้นมาก่อนจะขว้างมันไปที่ร่างของกระต่ายยักษ์
แต่ดูเหมือนว่าบันนี้จะไม่ได้สนแจ็คแต่น้อย ที่เขาสนใจตอนนี้คือทิศที่บูมเมอแรงกำลังมุ่งไปต่างหาก “เฮ้!! ยัยผู้หญิงคนนั้นน่ะ หลบเร็ว”
บันนี้ตะโกนเรียกสติเอลซ่าที่ตอนนี้มัวแต่สนใจอยู่กับบรรดาไข่อีสเตอร์ตรงหน้า แจ็คที่มัวแต่เล่นปาหิมะอยู่ถึงกับซะงักลงก่อนจะรีบวิ่งไปหาเอลซ่าแต่ดูเหมือนว่าระยะทางจะห่างกันเกินไป
“เอลซ่าหมอบลง!!” ร่างบางหันไปตามเสียงเรียกของแจ็ค แต่ภาพตรงหน้าที่เธอเห็นคือบูมเมอแรงขนาดยักษ์ที่พุ่งตรงมาที่ร่างของเธอ
เอลซ่ายกแขนขึ้นมาบังหน้าของตนไว้ พริบตาเกล็ดน้ำแข็งก็รวมตัวกันก่อนจะกลายเป็นกำแพงขนาดยักษ์ ตรึงบูมเมอแรงให้หยุดลงก่อนที่มันจะถึงตัวเธอเพียงไม่กี่เช็นฯ
“เอลซ่าไม่เป็นไรใช่ไหม?” แจ็คที่เพิ่งวิ่งมาถึงถามร่างบางที่ตอนนี้กำลังตกใจในสิ่งที่เพิ่งเกิดขึ้นเมื่อครู่
“เจ้าเป็นใครกันแน่” บันนี้เดินมาทางด้านเอลซ่าและแจ็ค ก่อนจะหยุดลงที่กำแพงน้ำแข็งขนาดยักษ์อุ้งมือหนาคว้าบูมเมอแรงของตนแล้วออกแรงดึงมันออกมาจากกำแพงน้ำแข็ง
แกร็กๆ
รอยร้าวปรากฏลงบนกำแพงน้ำแข็งอย่างที่ไม่เคยมีมาก่อน ไม่นานมันก็พังทลายลงกลายเป็นแค่เกล็ดน้ำแข็งกองอยู่บนพื้น บันนี้เก็บบูมเมอแรงเข้าที่ก่อนจะเดินเข้ามาทางด้านทั้งสองคน
“ยัยนี้ชื่อเอลซ่าเป็นระ.. โอ๊ย!!” แจ็คหวังดีตอบคำถามแทนเอลซ่า แต่ดูเหมือนว่าความหวังดีนั้นไม่ได้ช่วยอะไรเพราะสิ่งที่ได้ตอบแทนคือเท้าเล็กๆที่จงใจกระแทกเท้าของเขาอย่างแรงพร้อมกับสายตาดุๆเป็นของแถม
“ชื่อเอลซ่าค่ะ เป็นแค่ชาวบ้านธรรมดาๆ” เอลซ่าเอ่ยทักทายก่อนจะโค้งเป็นมรรยาท
“อ่อ...ไอ้เจ้าบ้าอย่างเจ้าก็ถึงวัยนั้นแล้วสินะแจ็ค” บันนี้ว่าจบก็มองเอลซ่ากับแจ็คสลับกันไปมาก่อนจะถอนหายใจ “เฮ้--อ ทำไมผู้หญิงที่สวยขนาดนี้ถึงได้เลือกเจ้าบ้านี้กันนะ”
“เห้ๆ พูดอะไรข้าได้ยินนะ รีบๆเข้าไปข้างในได้แล้ว” แจ็คว่าก่อนจะดันบันนี้เข้าไปข้างในภายในโรงงานของเขา
“นี้แจ็คนายยังไม่ได้บอกเลยนะว่าพาข้ามาที่นี้ทำไม”
“ก็อีกสองวันจะถึงวันเกิดของน้องสาวเธอแล้วนี้ ก็แค่จะพามาหาของขวัญชิ้นเดียวในโลก มาสิจะพาเข้าไปดู” แจ็คว่าก่อนจะพาดึงมือเอลซ่าเข้าไปทางด้านใน
ถึงแม้ว่าโพรงกระต่ายจะลึกลงไปใต้ดิน แต่มันกลับส่องสว่างโดยไม่ต้องอาศัยโคมไฟแม้แต่ดวงเดียว ในนี้เต็มไปด้วยดอกไม้หลากสีสัน
ทันทีที่ร่างบางก้าวเข้าไปข้างในดอกไม้พวกนั้นก็พร้อมกันเรืองแสงสะท้อนออกมาราวกับคริสตัล
“นี้เจ้าดูดอกนั้นดีๆนะ” แจ็คลอยมาข้างๆเอลซ่าที่มัวแต่ยืนตะลึงกับภาพตรงหน้าพร้อมกับชี้นิ้วไปทางดอกไม้ดอกหนึ่งที่ส่องแสงสว่างสดใส ไม่นานกลีบดอกไม้ก็ผลิออกเผยให้เห็นไข่สีขาวนวลอยู่ภายใน ไข่ใบนั้นวิ่งออกมาจากฐานดอกก่อนจะวิ่งไปรวมกับทัพไข่ที่เพิ่งทยอยออกจากโพรงอีกด้านหนึ่ง
เอลซ่าหันมายิ้มให้กับแจ็คมันเป็นรอยยิ้มที่ไม่มีใครได้เห็นมานานแล้ว เธอไม่เคยต้องกังวลอะไรเมื่ออยู่ข้างๆชายคนนี้เลย แม้จะเหมือนเธอ แต่สิ่งที่เธอกลับสำผัสได้จากตัวเขาไม่ใช่ความหนาวเย็น..แต่เป็นความอบอุ่นที่เขามอบให้เธอตลอดเวลาที่อยู่ด้วยกัน
“ข้าตามไข่พวกนั้นไปได้ไหม”
“ตามสบายเลยครับ องค์ระ.. ไม่สิ คุณชาวบ้านธรรมดา” แจ็คผายมือเป็นเชิงอนุญาต แต่ก็ยังไม่วายจิกกัดเธอ
แจ็คมองเอลซ่าที่วิ่งตามขบวนไข่อีสเตอร์ไปอย่างตื่นเต้นก่อนจะเดินตามเธอไป แต่ทว่าบูมเมอแรงก็ลอยมาเฉียดหน้าของเขาเพียงไม่กี่เซ็นฯ
“เฮ้! เจ้าเบือกตามข้ามานี้เรามีเรื่องต้องคุยกัน” บันนี้ที่ยืนพิงก้อนหินขนาดยักษ์พูดขึ้นก่อนจะเดินลงมาเก็บบูมเมอแรงที่ตกอยู่กับพื้น
“แต่ว่า..” แจ็คมองไปทางเอลซ่าที่ตอนนี้กำลังนั่งมองบรรดาไข่วิ่งได้กระโดดลงบ่อน้ำก่อนจะตะเกียกตะกายขึ้นมาอย่างลำบากพร้อมกับสีสันหลากสีที่แต่งแต้มเปลือกไข่ของมันอยู่
ปล่อยให้เล่นสนุกอยู่คนเดียวบ้างก็ได้มั่ง...
อีกฝากของโพรงกระต่ายอีสเตอร์
“เอาล่ะข้าจะเล่าเรื่องที่ไปประชุมมาคราวๆให้เจ้าฝังนะ ในวันนั้นนอรธ์เรียกผู้พิทักษ์ทั้งหมดไปประชุมด้วยสาเหตุที่ร้ายแรง..”
แจ็ครู้ดีว่าถ้าเข้าเรื่องมาอีหรอบแบบนี้ บันนี้คงต้องเล่าอีกนานแน่ เขามาองหาที่นั่งเหมาะๆก่อนจะนั่งลงบนก้อนหินก้อนข้างๆ แล้วหยิบไข่อีสเตอร์ที่แอบฉวยมายกขึ้นมอง โดยที่ไม่สนใจบันนี้ที่ลากเขามาตั้งแต่น้อย
“..เฮ้! นี้ไอ้เจ้าบ้าไปแอบขโมยไข่อีสเตอร์ของข้าตั้งแต่เมื่อไร แล้วช่วยสนใจเรื่องที่กำลังเล่าอยู่ได้ไหมมม?? นี้ซีเรียสนะ”
“ข้าก็สนใจอยู่นี้ไง” แจ็คตอบโดยที่ไม่ได้ละสายตาไปจากไข่บนมือของเขาเลย เขาค่อยๆบรรจงวาดมือไปรอบๆไข่ใบนั้นไม่นานไข่ใบนั้นก็เต็มไปด้วยเกล็ดหิมะที่ยกนูนสูงขึ้นเป็นลายต่างๆ
“บูกี้แมนมันกลับมาแล้วน่ะ ได้ยินไหมมมม!!” บันนี้เริ่มออกแรงตะโกนจนแทบจะกรอกหูแจ็คอยู่แล้ว
“อื่มรู้แล้ว เมื่อวานก็เพิ่งเจอกันไปหยกๆ โดนมาซะน่วมเลย”
“เฮ้ย!! ทำไมคนอย่างเจ้าชอบโชว์เดี่ยวตลอดเลยฟร่ะ เทพผู้พิทักษ์ไม่ได้มีแค่เจ้าคนเดียวนะไอ้เบือก”
“ก็มันโจมตีมานี้ช่วยไม่ได้แถมมันยังไม่โจมตีข้าตรงๆด้วย แต่กลับเล่นงานเอลซ่า จะหนีแล้วปล่อยเอาไว้ได้ไงเล่า..”
“นอร์ธรู้เรื่องนี้ยัง แจ็ค”
“ก็ตอนนี้น่าจะรู้แล้ว เมื่อเช้าก่อนจะมาถึงที่นี้ข้าฝากนางฟ้าตัวน้อยไปบอกแล้ว”
“แล้วเจ้าเจอกับผู้หญิงที่ชื่อเกเฮนน่าบ้างไหม...” แจ็คเก็บไข่อีสเตอร์ของตนลงในกระเป๋าก่อนจะหันมาสนใจสิ่งที่บันนี้พูดขึ้น
“ถ้าผู้หญิงละก็นะ..ก็เจออยู่คนนึงมองหน้าไม่ค่อยชัดเท่าไร แต่รับรองว่าเป็นเด็กผู้หญิง ไม่ใช่หญิงสาวแน่นอน ว่าแต่ยัยผู้หญิงที่ชื่อเกเฮนน่านี้เป็นใครมาจากไหนเนี้ย??”
“นางถือกำเนิดมาจากความหวาดกลัวของมนุษย์ที่มีต่อฤดูหนาว พลังของนางมีมากมายขนาดที่ว่าแช่แข็งเมืองได้ทั้งเมืองเลยทีเดียว แต่บางคนก็เชื่อว่านางมีพลังในการรักษาทุกสรรพสิ่ง เมื่อหลายสิบปีก่อนมีข่าวลือว่านางตายแล้วโดยมนุษย์เพียงคนเดียวที่ต้องการพลังในการฟื้นฟูของนาง..”
“ถ้าข้าเจอกับคนที่เจ็งเทพขนาดนั้นข้าคงไม่รอดกลับมาหรอก แล้วมีอะไรอีกไหม??”
“ดวงไฟศรัทธาของพวกเด็กๆดับลงไปอย่างเป็นปริศนาแต่คราวนี้ไม่ได้เกิดขึ้นทั่วโลกแต่มันเกิดขึ้นเฉพาะจุด และสถานที่สุดท้ายที่ยังพอมีดวงไฟของพวกเด็กๆก็คือ อาณาจักรอาเรนเดลล์”
แจ็คที่นั่งลงถึงกับสะดุดกับคำพูดที่ตนได้ยิน อะไรมันจะมาคล้องจองกันขนาดนี้
“เอ่อ!! แล้วก็นี้” บันนี้ยื่นซองจดหมายให้แจ็ค เด็กหนุ่มรับมาก่อนจะค่อยๆเปิดอ่าน “นอร์ธบอกว่าเจ้าจะรู้เอง”
ทันทีที่แจ็คอ่านจดหมายฉบับนั้นจบใบหน้าที่เคยเคร่งเครียดก็ฉายรอยยิ้มที่สดใสอีกครั้ง
เอ่อ...งานยากทีไรละก็ใช้ข้าตลอด แต่ก็มีแค่ข้าคนเดียวละน่ะที่เหมาะกับงานนี้..
แจ็คเก็บจดหมายลงกระเป๋าเสื้อของตนก่อนจะเดินออกไปหาเอลซ่าที่ตอนนี้กำลังวิ่งตามบรรดา
กองทัพไข่หลากหลายสีสันไปทางโพร่งต่างๆ แต่ยังไม่ทันที่เธอจะได้วิ่งเข้าไปในโพรงมือของใครบางคนที่คว้าผมเปียที่ถักไว้อย่างหลวมๆของเธอ
ร่างบางถึงกับหงายหลัง แต่โชคดีที่คราวนี้มีมือที่คอยพยุงเธอเอาไว้ไม่ให้ล้มลง ซึ่งหากมอง
เผลินๆบางทีมันดูเหมือนว่าจะเป็นการกอดจากทางด้านหลังมากกว่า
“ปล่อยน่ะ..จะทำอะไรหน่ะ” เอลซ่าที่อยู่ในอ้อมแขนของแจ็คดิ้นอย่างไม่ยอม แต่ดูเหมือนว่ายิ่งดิ้นคนข้างหลังก็ยิ่งกอดแน่น แจ็คเอาคางเกยไหล่ร่างตรงหน้าอย่างถือวิสาสะพร้อมกับหันหน้าไปมองใบหน้าของอีกฝ่ายที่ตอนนี้ดูจะกระอักกระอ่วนยังไงก็บอกไม่ถูก ก่อนจะหยิบบางอย่างออกมาจากกระเป๋าเสื้อของตน
“ของขวัญให้น้องสาวเจ้า..” เอลซ่ายื่นมือไปรับไข่อีสเตอร์จากแจ็ค ถึงจะเรียกว่าไข่อีสเตอร์มันก็ออกจะแปลกไปหน่อย ไข่ใบนี้ถูกตกแต่งด้วยเกล็ดหิมะเป็นลวยลายเถาไม้เลื้อย เอลซ่าหมุนไปดูเรื่อยๆจนไปสะดุดกับตัวอักษรที่นูนขึ้น Happy birthday ANNA.
“สวยมากเลยนี้เจ้าทำมันเองหรอ??”
แจ็คพยักหน้า
“ข้าว่าอันนาต้องชอบมันแน่ๆ รับรองว่าข้าจะเก็บอย่างดีจนกว่าจะถึงมือนางเลย” เอลซ่าว่าจบก็เก็บไข่อีสเตอร์ลงกระเป๋าของตน
“ส่วนอันนี้..ของเจ้า” แจ๊คว่าพลางยื่นไข่อีสเตอร์อีกใบให้ถึงแม้จะมีรูปร่างเป็นทรงรีเหมือนไข่แต่กับเหมือนสโนว์บอลมากกว่า
เปลือกของไข่ถูกเปลี่ยนเป็นน้ำแข็งบางๆจนสามารถมองทะลุเข้าไปภายในไข่ได้ เกล็ดหิมะที่ละเอียดราวกับคริสตัลตกแต่งด้านนอกของเปลือกไข่จนกลายเป็นลวดลายที่สวยงามแต่ก็แปลกตาในเวลาเดียวกัน ด้านในของไข่มีกระต่ายตัวน้อยๆที่ถูกสร้างด้วยน้ำแข็งวิ่งเล่นอยู่ด้านในพร้อมกับป้ายตัวอักษรที่อยู่ด้านในว่า..
.. I will always beside you, ELSA
“ชอบไหม..??”
“ชอบสิ” เอลซ่าพยักหน้าพร้อมกับหมุนไข่อีสเตอร์ในมือ ก่อนจะยกมันขึ้นมาดูในระดับสายตา
“ชอบแล้ว...รักรึเปล่า” แจ็คกระซิบลงบนหูของร่างบางเบาๆ พร้อมกับยื่นนิ่งรอฟังคำตอบจากคนตรงหน้า
“อะ..แฮ่ม” บันนี้ที่เพิ่งเดินออกมากระแฮ่มเป็นสัญญาณบอกว่าที่นี้ไม่ได้มีเขาแค่เพียงคนเดียว
แจ็คค่อยๆปล่อยมือที่กอดเอลซ่าไว้ออก “ก็แค่..จะให้ของขวัญเฉยๆ ไม่ได้อะไรสักหน่อย” เขาแตะไม้เท้าของตนขึ้นมาพาดไหล่ก่อนจะเดินถอยออกมาเพื่อให้ระยะห่างกับคนตรงหน้า
“แจ็ค..ขอบคุณสำหรับของขวัญนะ” เอลซ่ารีบวิ่งไปอีกทาง ร่างบางหันซ้ายหันขวาพอเห็นว่าไม่มีวี่แววของเด็กหนุ่มตัวป่วน รอยยิ้มก็ค่อยๆเผยออกมาบนใบหน้า
แต่ยังไงก็ดูเหมือนจะยังไม่พ้นสายตาของใครบ้างคนอยู่ดี
“ฮึๆ เธอนี้ดูยังไงก็ไม่น่าจะใช้คนธรรมดานะ มาจากเมืองไหนล่ะ เผื่อข้ามีโอกาสจะได้ไปเยี่ยมเจ้าบ้าง” บันนี้ที่ยื่นดูห่างๆพูดขึ้นหลังจากที่เขาสังเกตเอลซ่ามาได้สักพักแล้ว
“เอ่อ..คือข้า...”
“เฮ้! เอลซ่าทำไมจู่ถึงวิ่งออกมากันล่ะ รีบไปกันได้แล้วพอดีมีงานต้องทำก่อน คงไม่เป็นไรน่ะ” แต่ดูเหมือนตอนนี้โชคยังเข้าข้างเธออยู่ แจ็ควิ่งมาจากทางด้านหลังก่อนจะคว้าตัวเธอขึ้นมาอุ้มแล้ว
กระโดดขึ้นไปบนอากาศ
“ไปก่อนนะบันนี้แล้วจะมาเยี่ยมใหม่!!”
“ไอ้คนแบบเจ้าน่ะไม่ต้องมาให้เห็นหน้าอีกน่ะ ดีที่สุดแล้ว!! เอ่อ..ข้าไม่ได้หมายถึงเจ้านะเอล
ซ่า”
เม้นต์สักนิคเพื่อสุขภาพจิตที่ดีของไรเตอร์ Please... //
ไรเตอร์ไม่ค่อยแน่ใจว่ายังมีคนอ่านฟิคเค้าอยู่รึเปล่า... ช่วงนี้ก็ยุ่งๆ ถ้าช่วงนี้ไม่มีคนอ่านก็อาจจะเลือนจากสองสามวันอัพที เป็นอาทิตย์(กว่าๆ??)อัพที เพราะไรต์ไม่อยากจะตัดบางตอนออกเพื่อให้เรื่องมันจบเร็วขึ้น ไรต์คิดว่าจะอยากแต่งตามเรื่องที่วางเอาไว้และก็อยากจะแต่งให้ดีที่สุด ถ้าช่วงนี้ไม่มีคนอ่านขออนุญาติเอาตามนี้น่ะ
thx. theme :) Shalunla
ความคิดเห็น