ลำดับตอนที่ #8
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : .:｡✿*ﾟﾟSpecial ChanBaek･✿.｡.:*
" นายไม่รู้ัวามรั นายรู้ัแ่ัวเอ "
>> COMING SOON <<
.
.
.
"
อิแบ ๆ"
อิแบ ๆ"
เสียนี้ที่แบฮยอนไม่อบที่สุ เสียนี้ที่เาไ้ยินมันนินา มันเป็นายาที่เพื่อนในห้อ่าพร้อมใันเรีย เพราะอะไรน่ะหรอ? ็อิแบอ่ะ มันไม่เหมือนผู้ายแมนๆอ่ะิ นาอ่อน้อยละมุนละม้อย หุ่นบา าเรียวเล็ ใบหน้าเรียวหวาน เวลาี้อ้อนเหมือนหมาน้อยสีาวสุๆ ริยาท่าทาที่ออะุ้ิ้หน่อยๆ เหมือนับนใหิในร่าายอย่านั้นแหละ
"อีแบ ๆ"
และหนึ่ในนั้น็ือานยอลที่ล้ออย่าสนุปา
"ไอ้หูา านยอลหูา ๆ ๆ แบร่"
และมัน็เป็นอย่านี้ประำที่ทั้สอนล้อันไปมา
"ไอ้ยอลูมี่าวเ็"
"...."
" แม่ เมื่อวานรับ ูเินไปแถวๆร้านายน้ำป้าูโฮ ูเห็นอิเเบเินวใร็ไม่รู้ ินน้ำแ้วเียวันอีนะเว่ย"
ายหน้าหล่อริส เพื่อนสนิทที่อยสืบเสาะเรื่อมาบอเพื่อนสนิทอยู่บ่อยๆ
"แล้วมึบอูทำไมวะ"
"ป่าว แ่เห็นมึอบเล่นับอิแบ ้าหมอแนะรับุเพื่อน"
"...."
"ูไม่ไ้อบอิเเบเว่ย"
"เลียอย่าไหนไ้อย่านั้น โบราล่าวไว้ไอ้ยอล"
"...."
เป็นประำทุวันที่านยอละี่ัรยานันสีน้ำาลที่พี่สาวื้อให้เป็นอวัวันเิ ร่าหนาี่มันไปเรื่อยๆนะถึหน้าประูโรเรียนแล้วล่ะ
"..(อ๊ะ ! นั่นมันอิแบนี่)..."
"เห้ย ! อิแบลับับูมั้ย เี๋ยวูไปส่มันเย็นแล้วนะ"
"เออนั่นิ อบในะไอ้หูา" ^^
ร่าบาึ้น้อนัรยานร่าหนา านยอลรู้สึหนัหน่อยแ่็ี่่อไปไ้อย่าสบาย แบฮยอน็นั่มวิว้าทาที่ายอริมฟุบาสมีทั้อาหาราริน น้ำานม และอิ๊ฟอปมามาย แบฮยอนอยาลไปเยี่ยมมนะ แ่ไม่ีว่ามันะรบวนไอ้หูา
"เห้ยยยยย!!!!!"
"เอี๊ย"
แบฮยอนใอเอวานยอลทันทีอย่าแน่น ็มันในี่นา ไอ้หมาบ้าเินไม่รู้ัาม้าาเรือ ว่าะรู้สึัว็อานยอลนานนานยอลรู้สึัวละ
"อะ แห้มมม ! "
" เอ่อๆ ันไม่ไ้อยาอนายหรอนะไอ้หูา ันในี่"
"ฮ่าๆๆๆ ร้อนัวันะ ันยัไม่ไ้ว่าอะไรเลย"
แบฮยอน้มหน้าหลบานยอลที่หันมาู แหมะ อนนี้แบฮยอนหน้าแไปหมล่ะ หัวใเริ่มเ้นไม่เป็นัหวะัวย เมื่อรูัสึัว็รีบถอนมือออทันที...
ส่วนานยอลน่ะหรอ ไอ้หูานนี้รู้สึีอย่าบอไม่ถูเลยล่ะ เริ่มะหนัาแึ้นเรื่อยๆเหมือนัน แหมะ อแอบยิ้มนเียวหน่อยละัน ะมีนว่าเราบ้ามั้ยเนี่ย
านยอลี่ัยานมาไ้ไลพอสมวร มันใล้ถึปัายประำทาที่แบฮยอนะลละ
"แบฮยอนลับบ้านีๆนะ"
"....."
"อื้มมมมม" ^_____^
วันนี้มัน่าแปลแฮะานยอลเรียแบฮยอนีๆ้วย แบฮยอนถึับทำไรไม่ถูเหมือนันเลยไ้แ่อบไป "อื้มม" สั้นๆพร้อมับลูบท้ายทอยอย่าเินๆ านยอล็เินไม่แพ้ันนะทีุ่ยเพราะๆ้วย
ึ ผมอเปิโน๊บุ๊เ็่าวหน่อยละัน ว่าะุยานับเพื่อนๆในลุ่มเหมือนัน ู่ๆแท้อวามอผม็ัึ้น
แบฮยอน ิ๊บิ : านยอล อบในะที่ส่เราวันนี้
"...."
ผมรับ ผมใร้อยวันพันปีแบฮยอนไม่เยทัผมมา ผมอเียบพิาราแปบ แ่ผม็รีบอบ เี๋ยวแบฮยอนะเ้าใผิว่าผมอ่านแล้วไม่อบ
านยอล สุหล่อ : ไม่เป็นไร ๆ อิแบ
แบฮยอน ิ๊บิ : - -
แบฮยอน ิ๊บิ : ันไม่เรียนายว่าานยอลแล้ว เอะ ไอ้หูา
อ้อ ันมีอะไรให้นาย่วย บับันไ้มั้ย
"...."
ายหนุ่มอึ้ับ้อวามที่นเอไ้อ่าน เาเินแทบะทุบหน้าอแล้ว
นี่มันอะไรัน เเล้วานยอละเินทำไม นี่เาอบแบฮยอนเ้าแล้วแน่
-///-
แ่ไม่ทันที่านยอละอบ้อวาม็เ้ึ้นมาอี
แบฮยอน ิ๊บิ : านยอล ่วยเราหน่อยนะ แล้บเราหน่อยไ้มั้ย เรา ทะเลาะับรุ่นน้อเฮุนอยู่
านยอล สุหล่อ : -0-
แบฮยอน ิ๊บิ : นะๆๆ ่วยหน่อยละันเฮุนทำับเราเหมือนเราไม่มี่าอะไรเลยอ่า เราเศร้าั TT
านยอลลบับแบฮยอนไป นี่านยอลวรีใไหมที่ะไ้เป็นแฟนปลอมๆแบฮยอน มันน่าเศร้ายิ่ว่านะ แ่็่วยนที่เรารั านยอลทำไ้อยู่แล้ว
โรเรียน xoxo
บรรยาาศในยามเัาที่โรเรียนมีนัเรียนมายัไม่มา านยอลายหนุ่มที่มาเ้ารู่ลอ ็มัะมานั่เล่นที่ม้าหินอ่อนรับแสแอ่อนๆในอนเ้า
"ฮุน นี่านยอลแฟนใหม่เรา แฟนเราน่ารัมั้ยล่ะ"
"นี่พี่แบพูอะไร เราเลิันอนไหน"
เฮุนหน้าแเือมอานยอลอย่าอาา
"ฮุนไม่สนใพี่ เราเลิันเถอะ"
"ไม่ผมไม่เลิ!! แล้วอย่าหวัว่าใรหน้าไหนะไ้เปนแฟนพี่"
านยอลใับเหุาร์ที่เิึ้น่อหนัาเา เฮุนับานยอลเยเป็นนับาสทีมเียวัน เาสนิทันพอสมวร แ่อนนี้มันพัทะลายไปหมแล้วแหละ านยอลรู้สึไ้าสายาน้อรัที่มอมา แ่ให้ทำไไ้ ็แบฮยอนบอว่าห้ามบอใรเรื่อนี้เ็า
"ูว่าละเลียแบบไหนไ้แบบนั้นริๆนะไอัยอล"
"...."
"ไ้เวลาพัละ านยอลเราไปิน้าว้วยันนะ"
"รับ"
านยอลายหนุ่มที่รู้ว่ามันเป็นแ่บทบาทแ่เา็ีใมาับาริน้าวับแบฮยอนรั้แร
านยอลายหนุ่มที่รู้ว่ามันเป็นแ่บทบาทแ่เา็ีใมาับาริน้าวับแบฮยอนรั้แร
"เราป้อนนะานยอล ินน้อยั"
"อะอื้ม"
ร่าหนาอ้าปา ยิ้มหวานมอหน้าแบฮยอน สายาแบบนี้ทำเอาแบฮยอนหน้าแน้อรีบหลบสายามือยั้าอยู่ท่าป้อนัาว ทุอย่าหยุะั
"..."
"..."
านยอล่า็มีรุ่นน้อรี๊ร๊าเป็นทุนเิมอยู่แล้ว อนนี้สายาเ็ๆอาาแบฮยอนมา ทัู้่เป็นุสนใเป็นพิเศษ
ผ่านวันแล้ววันเล่าวามสัมพันธ์อทัู้่็เพิ่มทวีูึ้นมาเรื่อยๆโยเพาะานยอลที่อนนี้รัแบฮยอน อีเพื่อนัอีแบ อย่าเ็มหัวใ ทั้สอโทรุยันทุืนแทบะยันเ้าทุวัน ินัาว้วยันทุเที่ย ลับบ้านานยอล็ี่ัรยานไปส่ึ้นรถเหมือนเย านยอลรัแบฮยอนนนี้มาเลยล่ะ
baekhyun part
หลายรั้ที่ผมรู้สึีับานยอลผมเริ่มรู้ัวว่าผม็รัานยอลึ้นเหมือนันเพราะวามรัมันไม่ใ่เรื่อล้อเล่น เราบันแบบเล่นๆอยู่หรอนะอนเริ่มแร พอมันนานไปผม็เริ่มไม่เ้าใวามรู้สึอนเออนนี้ ผม็รัเฮุนมาเ่นันที่ผมทำแบบนี้ผมไม่อยาให้เฮุนเห็นผมไร้่า อยาให้เารับรู้ถึวามเ็บปวเมื่อผมลายเป็นอนอื่น ผมรู้สึไ้ว่าเฮุนเาเทแร์ผมมาึ้น ะที่ผมโทรุยับานยอลเา็ะโทรมาแทรเหมือนัน อนนี้ผมรู้สึว่าผมรัทั้านยอลและเฮุน มันือวามผิอผมเอที่เอาานยอลมาเี่ยว้อ้วย ผมถึับอึ้เมื่อานยอลอบผม ผมรัานยอลนี่ผมมีวามสุ ผมึบับานยอลอย่าริั แ่นานไปผมยิ่รู้สึว่ายิ่ผมรัานยอลมาึ้นเท่าไหร่ ผม็ิถึและรัเฮุนมาึ้นทวีู ผมับเฮุนบันมานานรับ ผมทิ้เาไม่ลริๆ อีอย่าเาเทแร์ผมมาึ้น
Chanyeol part
าเพื่อนที่ััน ผมไ้มีโอาสไ้บปลอมๆับแบฮยอนมันทำให้ผมไ้เรียนรู้แบฮยอนมาึ้น ผมอบรอยยิ้มที่น่ารั นิสัยี้เล่น ยิ่เวลาที่แบฮยอนร้อเพล แล้วผมีีาร์ ่วเวลานี้ผมมีวามสุมาๆ ผมรัแบฮยอนมา แ่อนนี้ผมิว่าแบฮยอนลืมเ็เฮุนไปแล้วล่ะ ผมินะ เพราะเราุยันทุืน อยู่โรเรียน็ัวิันลอ แล้ววันนี้วันหยุ ผมมีนัับแบฮยอนรับ
ผมเินเ้าไปในร้านายน้ำป้าูโฮร้านนี้นเ้าเยอะเพราะบรรยาาศี วันนี้นน้อยหน่อยเพราะมันึแล้ว ผมเลือนั่ที่ในห้อพิเศษรับ วันนี้ผมอยาให้เป็นเทเเรับแบฮยอน ลอเวลาที่เราบันมาผมไม่เยเทับแบฮยอนมา่อน อนนี้แบฮยอนมาถึแล้ว วันนี้แบฮยอนูน่ารัมา เาใส่เสื้อสีมพู ผมะละลายแล้ว ทำไมแฟนอผมน่ารัอย่านี้ บรรยาาศอนนี้มันโรแมนิมาในห้อมีเพียสอเราน ผมึ่นั่่อหน้าเเบฮยอนมีผมเลื่อนไปุมมืออีน หัวใผมมันเ้นไม่เป็นัหวะเลยริๆ แล้วู่ๆแบฮยอน็ลุาเ้าอี้มานั่้าๆผม
baekhyun part
วันนี้ผมรู้สึไม่่อยีเท่าไหร่ที่ผม้อทำร้ายอีน นที่ผมรั ผมรู้ีว่าผมวรเลือใรสัน ผมเพิ่ิไ้เพราะเมื่อวาน เฮุนส่้อวามมาหาผม
"พี่แบฮยอนรับ เราบันมานาน ผมรัพี่นะ พี่บผมนเียวเถอะนะรับ"
ผมเสียายวันเวลาที่บันมาับเฮุนผมรัเฮุนมา เมื่อืนผมไม่ไ้นอนหรอรับผมรุ่นิทั้วัน และที่ผมบานยอลอนเเรผมทำเพื่อเฮุนนี่ผมอยาให้เฮุนสนใผมมาึ้น และอนนึ้ผมทำสำเร็แล้ว ผมมันเลวรับ ผมรู้ีแ่ผมเลือเฮุนรับ ผมอึอัมา ผมมอ็รู้ว่าานยอลรัผมมา
ร่าบานั่้าร่าหนา
านยอลาที่ยิ้มแย้ม็้อเปลี่ยนสีหน้า ทำไมแบฮยอนไม่ยิ้มล่ะแบฮยอนเป็นอะไร
านยอลาที่ยิ้มแย้ม็้อเปลี่ยนสีหน้า ทำไมแบฮยอนไม่ยิ้มล่ะแบฮยอนเป็นอะไร
"แบฮยอนรัานยอลมานะ"
ร่าหนายิ้มไ้อีรั้ เาเม้มปามอนรหน้าเินหน้าแ านยอลรัแบฮยอนมาริๆ
"เราอโทษนะ"
"อโทษเราทำไมอ่ะแบฮยอน เรารู้สึไม่ีนะนายทำอะไรผิหรอ"
"....."
"บอเรามาสิ ๆ" านยอลเย่าัวแบฮยอน
"เราเลิันเถอะ"
"...."
ำนั้นที่ผมไ้ยินผมไม่ไ้หูฝาใ่มั้ยผมอึ้ไปั่วรู่่อนที่ผมะร้อไห้ออมา ผมเสียใมา
"เรายัรัเฮุน เราอโทษานยอล เราอโทษ"
"นายไม่รู้ัวามรั นายรู้ัแ่ัวเอ"
แบฮยอนที่ผ่านมานายรัันบ้าไหม ันรันายมา ันั้ใะให้วันนี้เป็นเทแรอเรา นายมาอบันเพื่อหวัให้่วย แล้ววามสัมพันธ์อเรามัน็บานปลายมาเรื่อยนเิเป็นวามรั ผมเลือที่ะปิเสธรุ่นน้อาวโรเรียนน่ารัๆ หลาย่อหลายน เหุผลน่ะหรอ ผมรัแบฮยอนนเียวไล่ะ วันเวลาที่ผ่านมามันหมไปแล้ว ผม้อทนเห็นเาลับไปเินับนรัอเา ผมเ็บรับ
"านยอล" ร่าบาอร่าหนาพร้อมับลูบหัวนรหน้าปลอบโยน
"เราะรอเธอแบฮยอน"
"...."
"นายัใเหอะนะ เราไม่อยาใหันายเ็บ"
ผม็ถึับเ่าทรุลอีรอบ ผมเห็นนที่ผมรัเินุมมือับเฮุนึ้นไปบนรถ
ป้าูโฮที่เห็นเหุาร์ทั้หม็เ้ามาอผมแล้วปลอบผมัวยารอลูบหัว
นผมอาารีึ้น
เหุาร์นั้นมันผ่านมาหลายปีแล้วแหละผมไม่รู้ว่าอนนี้แบฮยอนยับับรุ่นน้อเฮุนอยู่มั้ย อาารผมีึ้นวันเวลา่วยให้อะไรมันีึ้น ผมรัแบฮยอนน้อยลรับแ่ปัุบันถ้าพูถึแบฮยอนผม็ยัรัเาอยู่ วันที่ผมโนแ้วานมโยนใส่หัวผมใไม่ิว่าะเป็นเฮุน แ่ผม็ใอีเพราะว่าเามาับลู่หาน ผมิว่าเฮุนเลิับแบฮยอนไปนานแล้วแหละ แ่ผมไม่ิว่าเฮุนะเป็นแฟนับลู่หาน...
อนที่ผมเ้าไปหาลู่หานในห้อผมยอมรับรับว่าหวั่นไหวผมเห็นลู่หานร้อไห้
ผมเือบูบลู่หานไปแล้วผมึรีบเินออาห้อ ผมะเ็บูบแรไว้ให้แบฮยอน ผมว่าะูบั้แ่วันที่ผมิว่าะเป็นเทแร แ่แบฮยอนบอเลิผม่อน ผมยัเ็บูบแรไว้ เผื่อวันนึเาะลับมา
ผมเือบูบลู่หานไปแล้วผมึรีบเินออาห้อ ผมะเ็บูบแรไว้ให้แบฮยอน ผมว่าะูบั้แ่วันที่ผมิว่าะเป็นเทแร แ่แบฮยอนบอเลิผม่อน ผมยัเ็บูบแรไว้ เผื่อวันนึเาะลับมา
ไรท์แอบฮา "ป้าูโฮ" 5555
่วยันเม้นหน่อยนะะ 1 เม้น = 1 ำลัใ้า
หรือว่าะิแท็ในทวิ #ฟิมล ็ไ้นะะ
เราเปิเทอมแล้ว แ่็ะพยายามหาเวลามาอัพ่อแน่นอน่า
ฝาิมอมเม้นบอันบ้านะะ ฝาแร์้วย้า
อบุทุนที่อ่านนะะ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น