ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    บ้านพักลูกสาวลูกชาย

    ลำดับตอนที่ #77 : อัลเฟร็ด แม็คเคลน

    • อัปเดตล่าสุด 19 ก.พ. 57


    รูป: 
     
    ลักษณะรูปร่าง: คุณลุงผู้มีหนวดเป็นเทรดมาร์ค(เครื่องหมายการค้า) ร่างสูงเจ้าของผมสีน้ำตาลเข้มและดวงตาคมกริบแต่อ่อนโยนสีเงิน ทั้งที่อายุมากแล้วแต่ก็ยังหล่อจนสาวๆพากันกรี๊ด
     
    ชื่อ-นามสกุล: อัลเฟร็ด แม็คเคลน
     
    ชื่อเล่น: อัลเฟร็ด
     
    อายุ: 50
     
    เพศ: ชาย
     
    สัญชาติ: อังกฤษ
     
    นิสัย: สิ่งมีชีวิตที่ถูกเรียกว่าคุณลุง(?) ใจดี อ่อนโยน รักสนุก คุยเก่ง เฮฮา มนุษยสัมพันธ์ดีมาก ชอบเล่นมุขแป้กแล้วขำเอง รักสงบ ใจดี และเยือกเย็น ไหวพริบดีสุดๆ ถึงจะแก่แต่ยังเก๋า มีแง่คิดดีๆเสมอ ไม่ค่อยชอบพูดถึงอดีตนัก ให้ความสำคัญกับทุกๆคน เสียสละ ไม่ว่าทำอะไรก็ชอบทำเป็นเล่นๆชิลๆ แต่จริงๆแล้วเป็นคนที่โหดมาก โดยเฉพาะเรื่องการต่อสู้ เพราะเป็นถึงอดีตคนใหญ่คนโตในหน่วยทหารขององค์กรและเป็นอาจารย์ของคนในองค์กรเก่งๆมากมายแม้แต่W ถึงจะออกมาทำงานอย่างอื่นแต่ก็ยังคงมีฝีมือที่น่ากลัว 
     
    ชอบ: เด็กๆ
     
    เกลียด: พวกผู้ใหญ่เห็นแก่ตัว
     
    กลัว: -
     
    สุขภาพ: แข็งแรงดี
     
    ประวัติย่อๆ: เคยทำงานในองค์กรโดยเป็นถึงผู้ฝึกของคนในองค์กรเก่งๆมากมาย(Code nameเก่าคือ Z)ทำให้ไม่ค่อยได้ให้เวลากับครอบครัวมากนัก และจนกระทั่งลูกสาวตายไปเพราะโรคร้ายโดยที่ไม่ได้แม้แต่จะได้ไปเยี่ยมลูกที่โรงพยาบาลด้วยซ้ำ ทำให้อัลเฟร็ดเสียใจมากและได้ลาออกเพื่อจะมาเปิดคาเฟ่เล็กๆอยู่กับภรรยา(ตอนนี้เรื่องของอัลเฟร็ดจึงเหลือเป็นเพียงตำนานเท่านั้น) เมื่อตอนยังอยู่ในองค์กรเคยได้รับมอบหมายให้เป็นคนดูแลและฝึกสอนยูกิเนะ ทำให้ยูคเนะรู้สึกว่าตนเองถูดคาดหวัง แต่พอออกมาแล้วก็เริ่มรู้สึกผิดที่ดึงเด็กตัวเล็กๆเข้าไปพัวพันกับเรื่องอันตรายทำให้เป็นตราบาปอยู่ในใจมาตลอด ต่อมาตอนที่ซอมบี้บุกทำให้ภรรยาของเขาเสียชีวิต
     
    ความสามารถพิเศษ: การต่อสู้ การใช้อาวุธ
     
    ของที่พกติดตัว: ใบอนุญาตพกปืน รูปครอบครัว
     
    ความสัมพันธ์; เป็นผู้ฝึกสอนของW และยูกิเนะ เป็นเจ้าของร้านคาเฟ่ที่พวกฮินาตะชอบไปหลังเลิกเรียน 
     
    วิธีการพูด: แทนตัวเองว่าฉัน และคนอื่นว่าเธอไม่ก็นาย
     
    ประโยคเวลาปกติ; "แหม่ เห็นพวกเธอแล้วพาลให้นึกถึงสมัยยังหนุ่มๆแฮะ ให้ตายสิ!นี่ฉันเล่นมุขคนแก่อีกแล้ว ฮะๆ"
     
    ประโยคเวลาอารมณ์ดี / ดีใจ: "ฮ่าๆๆๆๆ ให้มันได้อย่างนี้สิ!!"
     
    ประโยคเวลาโกรธ; //ทำลายข้าวของ
     
    ประโยคเวลาเสียใจ; "เวรเอ๊ย...ทำไมต้องเป็นแบบนี้อีกแล้ว!!"
     
    ประโยคเวลากลัว; "อึก..."

    อื่นๆเพิ่มเติม: ให้ลุงตายได้นะคะ แต่ขอตายตอนหลังๆแบบเท่ๆนะ 555 สิ่งหนึ่งที่ลุงอยากบอกยูกิเนะมาตลอดคือ ให้ยูกิเนะเลิกทำอาชีพนี้ซะแล้วไปใช้ชีวิตอย่างเด็กสาวทั่วไปและมีความสุขให้ได้ ค่ะ
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน
    นิยายแฟร์ 2024

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×