บ้านพักลูกสาวลูกชาย

ลำดับตอนที่ #76 : ยูกิเนะ

ใบสมัคร (คนธรรมดา)

 

รูป: 

 

ลักษณะรูปร่าง: เด็กสาวร่างเล็ก ผิวขาวเนียนละเอียด ดวงตากลมโตสีมรกตที่มักเรียบเฉยและสงบนิ่งราวผิวน้ำอันเงียบสงบ ผมยาวสีเหลืองครีม

 

ชื่อ-นามสกุล: ยูกิเนะ (ไม่มีนามสกุล)

 

ชื่อเล่น: ยูกิ(Yuki) ถ้าเรียกยูกิจังจะไม่ชอบอย่างแรง

 

อายุ: 12

 

เพศ: หญิง

 

สัญชาติ: ญี่ปุ่น

 

นิสัย: เด็กสาวมาดขรึมที่เพราะหน้าที่การงานทำให้ต้องคอยทำตัวเป็นผู้ใหญ่ตลอดเวลา พยายามเก็บอาการและไม่ค่อยแสดงอารมณ์ พูดจาเหมือนผู้ใหญ่และชอบออกคำสั่ง ความรับผิดชอบสูง ไหวพริบดี มองการณ์ไกล เคร่งครัดกับกฎระเบียบ ใช้อาวุธเก่งมากโดยเฉพาะปืน(มีใบอนุญาต) ถึงจะดูโตแต่ก็จริงๆยังเป็นเด็กอยู่ดี ชอบกินขนมหวานมากๆแต่ก็ไม่ยอมรับหรอกว่าชอบ ไม่ชอบให้ใครมาหาว่าเป็นเด็ก หลายครั้งที่ก็อยากจะไปเล่นแบบเด็กคนอื่นๆบ้างแต่ก็มีหน้าที่ที่ต้องทำ ซึนเดเระในระดับหนึ่ง(คล้ายๆเรย์กะแต่พูดน้อยกว่า) ชอบใช้สายตาในการตำหนิ อารมณ์เสียง่ายและขี้หงุดหงิดแต่ก็พยายามเก็บอารมณ์ จะอ้อนแค่กับWเท่านั้น

 

ชอบ: W ขนมหวาน

 

เกลียด: ฮินาตะ(ไม่ชอบหน้า)

 

กลัว: -

 

สุขภาพ: แข็งแรงดี

 

ประวัติย่อๆ: ยูคิเนะเป็นเด็กกำพร้าที่ถูกเก็บไปเลี้ยงโดยคนในองค์กรและถูกฝึกโดยอัลเฟร็ดตั้งแต่อายุ5ขวบทำให้สามารถต่อสู้และใช้อาวุธได้อย่างคล่องแคล่ว ถึงจะไม่ได้เป็นคนในองค์กรเต็มตัวแต่ถ้าอายุถึงก็จะได้เป็นแน่ๆ มีWเป็นไอดอล และพยายามอย่างหนักเพื่อสักวันจะเป็นคนในองค์กรเต็มตัวเหมือนที่สัญญาไว้กับอัลเฟร็ด 

 

ความสามารถพิเศษ: การต่อสู้ ความเร็ว การใช้อาวุธโดยเฉพาะปืน

 

ของที่พกติดตัว: ปืน (ขออนุญาตนะคะไรท์;w;)

 

ความสัมพันธ์; มี W เป็นไอดอล(เรียกWว่ารุ่นพี่และสนิทกันในระดับหนึ่ง) ได้รับมอบหมายมาคุ้มครองพวกฮินาตะและไม่ชอบฮินาตะตั้งแต่แรกพบ เป็นลูกศิษย์ของอัลเฟร็ดและรักอัลเฟร็ดมาก

 

วิธีการพูด: แทนตัวเองว่าฉัน เรียกคนอื่นว่าเธอหรือนายแม้จะโตกว่าก็ตาม แต่ถ้าเป็นทางการก็จะเปลี่ยนทันที

 

ประโยคเวลาปกติ; "อย่ามาเกะกะฉันแล้วกันค่ะ"

 

ประโยคเวลาอารมณ์ดี / ดีใจ: //เผลอยิ้ม พอรู้ตัวก็รีบกระแอมแล้วหุบยิ้มทันที

 

ประโยคเวลาโกรธ; "แบบนี้มัน...ยั่วโมโหกันชัดๆ!! อีตา..........(ฉายาฮินาตะ)"

 

ประโยคเวลาเสียใจ; "ทั้งหมดเป็นความผิดของฉันเอง ขอโทษนะคะ"

 

ประโยคเวลากลัว; "ท...ทุกคนไม่ต้องกลัวนะคะ!!!"

อื่นๆเพิ่มเติม: ถึงตอนแรกจะเกลียดฮินาตะแต่ทำไปทำมากลับชอบซะอย่างงั้น