CATEYE ROOM[ห้องลับ]

ลำดับตอนที่ #75 : [FIC KHR] I WANT YOU เกิดใหม่ทั้งทีขอมีแฟนในโลกรีบอร์น!

" How many smile have you faked ? "

   I think I should fix myself.                                       

You're don't understand how it hurts.                     

    I smiling to cover up the pain.                                

I hate it when crying is the only way to feel better.

ฉันคิดว่า ฉันควรซ่อมตัวฉันเอง.

เธอไม่เข้าใจหรอก ว่ามันเจ็บแค่ไหน.

ฉันกำลังยิ้ม เพื่อปิดบังความเจ็บปวด.

ฉันเกลียด  ตอนที่การร้องไห้เป็นหนทางเดียวที่ทำให้รู้สึกดีขึ้น.

APPLICATION

" เธอคิดไม่ถึงหรอกว่ามันเจ็บปวดแค่ไหน "

“ ใช่,ฉันเจ็บ แต่มันก็ยังโอเค “

ชื่อ :

ก่อนตาย : ลูซิเน่ คีเอร่า || Lusine Kiera

            ลูซิเน่ ( ดวงจันทร์ ) , คีเอร่า ( มืด ) [ ดวงจันทร์ที่มืดมิด ]

หลังตาย : เฟลอร์ เอราเคีย || Fleur Erakia

           เฟลอร์ ( ดอกไม้ ) , เอราเคีย ( ผู้ที่ฉีกจนขาดสะบั้น ) [ ผู้ที่ฉีกดอกไม้จนขาดสะบั้น ]

ชื่อเล่น :

ก่อนตาย : ลูซิเน่ || Lusine

หลังตาย : เฟลอร์ || Fleur

อายุ : 17 ปี

ลักษณะภายนอก :

   ก่อนตาย : ลูซิเน่ เด็กสาวที่มีเส้นผมดำสนิทดั่งขนกา เธอค่อยดูแลจนมันดูนุ่มสวยและเงางาม และเธอชอบที่จะปล่อยผมมากกว่ามัดมันไว้ เส้นผมของเธอนั้นมีความยาวถึงกลางหลัง อีกทั้งยังไว้หน้าม้าช่วยเสริมสร้างความสวยหวานให้เจ้าตัว ใบหน้าเรียวสวยแบบ V shapef ดูหวานล่ำ คิ้วโก่งดกดำเข้ากับนัยน์ตาเรียวสวยสีน้ำทะเล เมื่อเผลอจ้องมองเข้าไปก็ราวกับตกลงสู่ห่วงแห่งทะเลลึก ห้อมล้อมด้วยแพขนตาสีดำสนิทเรียงตัวสวยได้รูป มองลงไปจะพบเจอกับจมูกจิ้มลิ้มน่ารัก เหมือนกับริมฝีปากสีชมพูอย่างคนสุขภาพดีและถึงแม้ริมฝีปากนี้จะไม่เคยยกยิ้มเลย ก็ไม่สามารถกลบความสวยหวานของเจ้าตัวได้ ผิวสีขาวอมชมพูเนียนนุ่มเพราะเจ้าตัวมักดูแลอยู่เสมอ อีกทั้งยังมีรูปร่างและสัดส่วนที่ดูดี เนื่องจากส่วนสูง 167 ซม. และน้ำหนัก 54 กก.

   หลังตาย : เฟลอร์ เด็กสาวผู้ที่ทุกๆอย่างในตัวดูเปลี่ยนแปลงไปจากชาติก่อนทุกๆส่วน เธอมีเส้นผมสีขาวราวกับหิมะ และแน่นอนเธอก็ยังดูแลมันจนมันนุ่มสวยและเงางามเช่นกัน เส้นผมของเธอยาวถึงเพียงประบ่าเท่านั้น อีกทั้งเธอยังตัดผมหน้าม้า ผมของเธอมักดูยุ่งแต่เมื่อมันมาอยู่บนร่างกายของเธอ มันกลับสวยขึ้นมา ใบหน้าในชาตินี้ยังคงความ V shape เอาไว้อยู่ แต่คราวนี้ใบหน้าของเธอกลับมีความสวยเฉี่ยวปนเย็นชา คิ้วดกดำเป็นเส้นตรงเรียว นัยน์ตาสีฟ้าน้ำข้าวที่ดูลึกลับอย่างบอกไม่ถูกและแฝงแววเย็นชาเอาไว้ มีแพขนตาสีดำยาวบางช่วยส่งเสริมให้นัยน์ตาดูงดงามขึ้น หางตาที่เฉี่ยวขึ้นยังทำให้เธอดูน่ากลัวปนสวยเช่นกัน ไล่ลงมาถึงจมูกที่โด่งรั้นสวย    อีกทั้งเธอยังมีริมฝีปากสีชมพูเหมือนชาติที่แล้ว พอๆกับการยิ้มของเธอที่ยังเหมือนเดิม..ผิวสีขาวซีดเหมือนกระดาษ ยิ่งทำให้เธอดูจะกลมกลืนกับกำแพงสีขาวได้.. ชาตินี้เธอก็ยังคงมีหุ่นที่เรียวสวย เนื่องด้วยในเลือดมันมีเชื้อชอบออกกำลังกายอยู่ แต่ชาตินี้ส่วนสูงของเธอลดลงเนื่องจากกรรมพันธุ์หรืออะไรก็แล้วแต่.. เธอมีส่วนสูง 165 ซม. และน้ำหนัก 50 กก.

ลักษณะนิสัยใจคอ : ไม่ว่าจะชาติที่แล้วหรือชาติก่อน เฟลอร์ก็ยังคงมีนิสัยเหมือนเดิมไม่แปรเปลี่ยน เฟลอร์นั้นเป็นคนเงียบๆแต่ไม่เรียบร้อย ค่อนข้างเย็นชาและตายด้าน ไม่ว่าจะด้านความรู้สึก หรืออะไรก็ตามแต่ มีความฉลาดเฉลียว จึงมักจะเข้าใจอะไรได้ง่ายๆถึงแม้ว่ามันจะเป็นเรื่องยากก็ตาม เห็นอย่างนี้เธอก็เป็นคนโรแมนติกคนหนึ่งน้า อีกทั้งยังมีความคิดสร้างสรรค์อย่างไม่น่าเชื่อ มีความเชื่อมั่นในความคิดของตนเอง รักสงบ ชอบอยู่คนเดียวและชอบเหม่อลอย แต่ถึงเธอจะเหม่อลอยแค่ไหน ทุกๆคำพูดและทุกๆเรื่องที่มีคนพูดก็จะเข้าสมองเธอหมด (เธอจึงชอบเหม่อในห้องเรียน)

เฟลอร์นั้นชอบเก็บความรู้สึกต่างๆของตัวเองไว้ในส่วนลึกและจะไม่แสดงออกมา ทำให้บางทีก็เหมือนคนเก็บกด เนื่องด้วยเป็นคนเก็บความรู้สึกเก่ง ดังนั้นเธอก็เป็นคนเก็บความลับเก่งเช่นกันเพราะฉะนั้นไว้ใจเธอในเรื่องต่างๆได้ ถึงแม้เธอจะดูเย็นชาไม่น่าคบก็เถอะ แต่ลึกๆแล้วเธอเป็นคนใจดี มีเมตตากรุณา แต่ก็แค่ไม่แสดงออกมาให้คนอื่นเห็นบ่อยเท่าไรนัก เฟลอร์เป็นคนดื้อเงียบคนหนึ่ง ก็แหม่ เธอเป็นคนมั่นใจในตัวเองนี้น่า ไม่ชอบให้คนมาสั่งหรือสอนเธอด้วย

เฟลอร์นั้นพูดน้อยต่อยหนัก กำปั้นของเธอแรงเหมือนเหล็ก(?) เพราะเธอชอบออกกำลังกายและเรียนการต่อสู้อยู่บ่อยๆ ไม่ค่อยชอบยิ้มและทำหน้าตายใส่คนอื่นตลอดเวลา นี้ละมั้งสาเหตุที่คนไม่ค่อยอยากเข้าใกล้เท่าไร.. เวลาใครทักจะชอบตอบรับอย่างเดียวชวนให้คนอื่นอึดอัด แต่ความจริงเธอเป็นคนขี้อาย และไม่กล้าคุยกับคนแปลกหน้าเท่าไร จึงชอบทำหน้านิ่งใส่และขานรับเพียงอย่างเดียว ไม่ถามต่อเพราะไม่รู้จะเริ่มยังไงต่อ เอาจริงถ้าคนที่สนิทกับเฟลอร์จะรู้ว่าเฟลอร์ใจดีแค่ไหน เธอยังรักสัตว์ทุกชนิดอีกด้วย(รวมถึงสัตว์เลื่อยคลานต่างๆ) ชอบเล่นกีฬาทุกชนิด ทำให้คนส่วนใหญ่จะรู้จักชื่อเธอ เพราะเธอจะชอบลงแข่งกีฬาต่างๆ เอาจริงๆเฟลอร์ออกจะขี้รำคาญหน่อยๆ และถ้าเธอรำคาญมากๆก็อาจจะเหวี่ยงคนไปทั่วได้ เห็นงี้โกรธโคตรง่าย แต่เธอมีสติและพร้อมที่จะเก็บความโกรธไว้ในใจและเลือกที่จะเมินคนที่ทำให้เธอโกรธซะ 

แต่ในบางครั้งคนเราก็มีขีดจำกัดเช่นกันกับเฟลอร์ หากโกรธมากๆจนถึงขีดจำกัด เธออาจจะกลายร่างเป็นหมาบ้าได้ คำจำกัดความอาจดูแย่ไปหน่อย แต่มันเป็นอย่างนั้นจริงๆ เธอพร้อมที่จะสลัดคราบเย็นชาออก และจะทำทุกอย่างเพื่อที่จะได้ฉีกกระชากร่างกายของคนๆนั้นให้ขาดเป็นชิ้นๆ แต่แน่นอน มันเกิดขึ้นนานๆครั้ง

เวลาเธอเสียใจเธอจะไม่ร้องไห้ออกมา ก็บอกแล้วว่าเธอเก็บความรู้สึกเก่ง เพราะอย่างนั้นทำให้ไม่ค่อยมีใครเห็นด้านต่างๆของเธอซักเท่าไรนัก เป็นคนไม่กลัวใคร เพราะเป็นคนที่ยึดมั่นในความคิดของตนเอง ทำให้เธอจะทำแต่สิ่งที่คิดว่าถูกต้องและสมควรทำเท่านั้น

เฟลอร์นั้นภายนอกอาจจะดูนิ่งๆ แต่ความคิดของเธอนั้นค่อนข้างจะติดตลกนิดหน่อย และบางมุมเธอก็จะตลกหน้าตายเช่นกัน มีสัญชาตญาณที่ดีเยี่ยม รู้ลางบอกเหตุบ่อย แต่เธอก็ไม่ได้เชื่อมากเกินไป เธอจะใช้เหตุผลเข้ามาวิเคราะห์ด้วย

ประวัติ :

ก่อนตาย : ในชาติก่อนนั้น เฟลอร์เกิดในตระกูลชั้นสูงที่ร่ำรวยและมีอำนาจ เธอมีพ่อและแม่

เอาจริงๆ เธอเป็นลูกคนเดียว แต่ดันมีพี่น้องนะซิ.. พ่อของเธอนั้นมีเมียน้อยอยู่สองคน ซึ่งทั้งสองได้แต่เข้าตระกูลอย่างถูกกฎหมายซะด้วย เอาจริงๆ ท่านพ่อแต่งพร้อมกัน 3 คนเลยละ.. รวมท่านแม่ด้วย ตั้งแต่ที่เธอเกิดเธอก็เห็นพวกเขาอยู่ด้วยเสมอ อีกทั้งยังมีเด็กผู้ชายคนหนึ่งที่น่าจะเป็นพี่ชายคนละแม่กับเธอ หลายๆคนคงจะคิดว่ามันจะเป็นเหมือนในละคร แต่ไม่เลย.. เมียน้อยทั้งสองของพ่อเป็นคนดี ท่านแม่และพวกเขาทำตัวเหมือนกับเป็นพี่น้องกันจริงๆ ท่านพ่อเองก็เป็นกลาง ไม่ได้รักใครมากหรือน้อยเลย ทุกคนได้รับความรักจากท่านพ่ออย่างเท่าเทียม เมียน้อยคนแรกของท่านพ่อชื่อ เซเรน เฟลอร์เรียกเธอว่า ท่านแม่เซเรน ท่านแม่เซเรนมีลูกชายถึงสองคน ทั้งสองคนอายุน้อยกว่าเธอ คนแรกชื่อ เอย์เบิร์ก คนที่สองชื่อ เอสเตอร์ พวกเขาทั้งสองเป็นฝาแฝดกัน และพวกเขาน่ารำคาญ.. ขอยอมรับว่าเธอเป็นคนไม่ชอบเด็กเล็กน้อย แต่พวกเขานะขี้แง แถมชอบเสียงดังโวยวาย แต่พอคราวนั้นโดนเธอดุนิดหน่อยก็หงอยแล้ว..พร้อมกับนิสัยที่ดูจะดีขึ้นมาหน่อย และดูจะติดเธอมากขึ้น.. เมียน้อยคนที่สองของท่านพ่อชื่อ คาริต้า เฟลอร์เรียกเหมือนกับท่านแม่เซเรน ท่านแม่คาริต้ามีลูกชายถึงสามคน ! ให้ตายเถอะ ท่านพ่อขยันหรือท่านแม่คาริต้าสุขภาพดีเกินไป.. คนแรกอายุมากกว่าเธอ1ปี ชื่อ ลูซิอัส ชื่อดูหรูชะมัด (กรอกตา) เขาเป็นคนที่ดูสุขุมดีนะ แต่พออยู่กับเธอทำไมดูแปลกๆไป ดูติ๊งต๊อง? ชอบทำเหมือนเธอเป็นเด็กอีกต่างหาก คนที่สองชื่อ ลามาร์คัส ชื่อหรูอีกล่ะ เธอละเบื่อ.. เขาเป็นคนที่อายุมากกว่าเธอเช่นกัน แต่มากกว่าแค่7 เดือนเท่านั้น..เขาเป็นคนที่ร่าเริงและดูตลกดีนะ ตัวเขาดูมีแส่งสว่างออกมาตลอดเหมือนกับแมลงหวี่(ห๊ะ..) ขอโทษ เธอชอบเปรียบเทียบเขาเหมือนแมลงหวี่ เพราะเขาชอบมาวนเวียนอยู่ใกล้ๆเธอนะสิ.. คนที่สาม เขาชื่อ ลีโอนาร์ด ชื่อหรูโผล่มาอีกคน ท่านแม่คาริต้าคงชอบชื่อแบบนี้สินะ.. เขาอายุน้อยกว่าเธอ 1 ปี เป็นเด็กสุภาพเรียบร้อย น่ารักและเชื่อฟังคำพูดคนอื่น มันทำให้ฉันรักน้องชายคนนี้มากกว่าคนอื่นๆ แค่ก ไม่ได้ลำเอียงนะ..ชีวิตก็ดำเนินมาเรื่อยๆ มีสุขบ้าง มีทุกข์บ้าง เอาจริงๆเธอไม่เข้าใจว่าทำไมเธอถึงเย็นชา ทั้งๆที่เธอก็ได้รับความรักเต็มเปี่ยม มันคงเป็นบุคลิกภาพตั้งแต่เกิดมั้ง?

จนวันหนึ่งเธอก็ทำให้พวกเขาเศร้า ในวันนั้นเธอขับรถเพื่อจะกลับบ้าน ถามว่าทำไมไม่ใช้คนขับรถ จะได้ขี่หนีเที่ยวได้นะ แค่กๆ วันนั้นเป็นวันที่เธอจะได้กลับไปหาหลังจากไม่ได้เจอเป็นเดือน เพราะเธอไปเรียนที่ต่างจังหวัด และเธอก็อยู่หอ เธออยากใช้ชีวิตติดดินนะ.. เธอฮัมเพลงอย่างมีความสุข ก่อนจะถูกขัดด้วยเสียงของมือถือที่ดังขึ้น

“ ฮัลโหลค่ะท่านแม่ หนูกำลังกลับ “

“ แม่รู้นะลูก ถึงไหนแล้วแม่รอเจอหนูไม่ไหวเลย แม่คิดถึงลูกมากนะ “

และท่านแม่ก็คร่ำครวญพรรณนาถึงความคิดถึง แต่ก็มีเสียงหนึ่งดังขัดก่อน

“ ท่านแม่ลอเรีย นั้นท่านพี่ลูซิเน่เหรอครับ ทุกคน! ท่านพี่ละ “

เสียงของเด็กผู้ชายที่เธอคิดว่าน่าจะเป็นเด็กแสบทั้งสอง เอยเบิร์กกับเอสเตอร์แน่ๆ หลังจบคำพูดนั้น ก็มีเสียงดังโหวกแหวกโวยวาย

“ ลูซิเน่ พี่คิดถึงน้องๆมากๆ พี่นะ...ฯลฯ “

“ ลูซิเน่ พี่ก็คิดถึงน้อง กลับมาคราวนี้พี่มีขอจะให้ด้วย พี่—“

“ ท่านพี่ลูซิเน่ อย่าไปฟังท่านพี่ลามาร์คัสพูดเลย ผมมีเรื่องจะเล่าให้ฟังเยอะแยะเลย คือ.. “

“ ลีโอนาร์ด ! “

“ คิกๆ ฮ่าๆ “

เธอหัวเราะออกมาเบาๆก่อนจะบ่นว่าพวกเขาเสียงดังนิดหน่อย แล้วจู่ๆก็รู้สึกใจหายขึ้นมา

“ ลูซิเน่รักทุกคนนะ.. “

เธอพูดเสียงแผ่วพร้อมกับหัวใจที่ดูปวดหนึบแปลกๆ

“ อยู่ๆพูดอะไรนะลูก แปลกๆนะ ฮ่าๆ “

“ ท่านพี่ละก็ พวกเราก็รักลูกนะ “

ท่านแม่ว่าท่านพ่อเล็กน้อย ก่อนที่จะมีเสียงตอบรับดังเล็ดล็อดเข้ามา

“ หนูแค่กลัวว่าจะไม่มีโอกาสพูด “

เมื่อเธอพูดจบ เสียงจากในมือถือก็เงียบไปสักพัก

“ พูดอะไรแปลกๆนะลูก ไม่เอาไม่ดีเลยนะ “

เธอเพียงยิ้มออกมาพร้อมๆกันน้ำตาที่เริ่มคลออย่างบอกไม่ถูก

“ หนูนะ—“

เธอกำลังจะพูดบางอย่างแต่ก็ต้องเบิกตากว้าง พร้อมกับหักเลี้ยวพวงมาลัยหนีจากรถบรรทุกที่ขับพุ่งมาผิดเลน

เอี๊ยด

ตู้ม

หลังจากเสียงนั้นจบ เธอก็หมดสติไป

“ ลูซิเน่ ! ลูซิเน่ ! เกิดอะไรขึ้น ตอบแม่สิ ลูซิเน่!! “

หลังตาย : เธอเกิดมาในครอบครัวฐานะปานกลางที่เป็นชาวอิตาลี่แต่กลับมาอาศัยอยู่ที่ญี่ปุ่นตั้งแต่เธอยังเด็ก เธอในตอนแรกก็ยังไม่ค่อยชินกับวิถีชีวิตความเป็นอยู่นัก เพราะในชาติก่อนหากเธออยากได้อะไร เธอก็ได้มันมาทันทีไม่ว่ามันจะแพงแค่ไหน แต่ในชาตินี้เธอต้องคิดทบทวนให้ดีเสียก่อนจึงจะซื้อ เอาจริงๆเธอชอบทำเหมือนตัวเองจนทั้งๆที่ก็พอมีพอใช้พอสมควร ในชาตินี้เธอเป็นลูกคนเดียวเหมือนชาติที่แล้วเป๊ะ แต่คราวนี้เธอไม่มีพี่และน้องต่างแม่เหมือนคราวที่แล้ว พ่อกับแม่ของเธอรักเดียวใจเดียวต่อกันเสมอมา เอาจริงๆก็แอบเหงาอยู่หน่อยๆ ตอนนี้พวกเขาจะเป็นยังไงบ้างนะ? เธอก็ได้แต่คิด และไม่มีวันรู้ ในวัยเด็กเธอมีเพื่อนข้างบ้านชื่อ ซาวาดะ สึนะโยชิ เธอชอบคุณแม่ของสึนะมากเลยละ เธอใจดีและออกจะใสซื่อมากๆเลย ตอนแรกเธอก็ไม่ได้สนิทกับเขาหรอกนะ แต่พ่อกับแม่ของเธอชอบฝากเธอไว้ที่บ้านสึนะตลอด ทำให้พวกเธอสนิทกันมากขึ้น หลายครั้งที่สึนะมักจะถามเธอว่า

“ ทำไมเธอถึงไม่ยิ้มบางละ? “

สึนะเอ่ยปากถาม เธอเพียงแค่มองเขาก่อนจะพูดตอบ

“ แล้วทำไมฉันต้องยิ้มด้วยละ “

เธอเอ่ยถามกลับด้วยน้ำเสียงนิ่งๆ สีนะเพียงทำหน้าเหวอเล็กน้อย ก่อนจะเกาแก้มตัวเอง

“ ก็เธอจะได้มีเพื่อนเยอะๆไง แบบว่า ใครๆก็ชอบคนที่ยิ้มเยอะนี้ “

เธอโคลงหัวไปมาเมื่อได้ยินที่สึนะพูดแบบนั้น

“ ถ้าฉันต้องไม่เป็นตัวของตัวเองเพื่อที่จะให้คนอื่นชอบ ฉันก็ไม่อยากได้มันหรอกนะ “

เธอเหม่อมองขึ้นไปบนฟ้า ก่อนจะพูดออกมาเสียงเบาๆ

“ ถ้าคนๆนั้นไม่ได้อยากเป็นเพื่อนกับฉันที่ตัวตนของฉันจริงๆละก็ ฉันก็ไม่อยากได้คนแบบนั้นเป็นเพื่อนหรอกนะ “

เมื่อเธอพูดจบสึนะก็เงียบไปก่อนที่เขาจะพยักหน้ารับรู้

“ แล้วนายละ เป็นเพื่อนกับฉันเพราะตัวตนของฉันจริงๆรึเปล่า? “

เธอถามหยั่งเชิงเขา ก่อนจะยกยิ้มบางๆ(ที่แทบไม่ต่างจากไม่ยิ้ม) เมื่อเห็นเขาส่ายหัวและโบกมือไปมาอย่างร้อนร้น

“ แน่นอนสิ ฉันเป็นเพื่อนกับเธอเพราะตัวเธอจริงๆนะ “

เธอเลิกคิ้วก่อนจะเอ่ยถามหยอกล้อ

“ จริงเหรอ? ฉันเชื่อใจนายได้ไหมเนี้ย นายไม่โกหกฉันนะ? “

สึนะเพียงแค่พยักหน้าแรงๆหนึ่งครั้ง

“ งั้นมาเกี่ยวก้อยสัญญากัน ฉันกับนายเราเป็นเพื่อนกัน ฉันจะเชื่อใจนายและนายก็ต้องเชื่อใจฉัน โอเครไหม ห้ามโกหกด้วย “

เธอพูดด้วยสีหน้าจริงจังพร้อมกับยกนิ้วก้อยขึ้น

“ อือ “

สีนะขานรับก่อนจะยกนิ้วก้อยมาเกี่ยวกับฉัน และพวกเราก็พูดขึ้นมาพร้อมกันว่า

“ ใครผิดสัญญาต้องกลืนเข็มพันเล่ม “

หลังจากนั้นเธอกับสึนะก็เดินไปโรงเรียนด้วยกันทุกวัน ถึงแม้เธอจะหงุดหงิดที่เขาค่อนข้างตื่นสายและเธอก็ต้องไปปลุกเขาอยู่ทุกวัน แต่ช่างเถอะ เพราะเธอมีวิธีทำให้เขาตื่นเร็วๆแล้ว.. (เสียงหัวเราะชั่วร้ายแว่วมา--) โชคดีที่พวกเราอยู่ห้องเรียนเดียวกัน สึนะเองก็พยายามให้เธอผูกมิตรกับคนอื่นๆไปทั่ว จนวันหนึ่งเขามาแนะนำผู้ชายคนหนึ่งให้เธอรู้จัก การปรากฎตัวของเขาให้หัวใจของเธอแปรปรวณเล็กน้อย แต่ก็ไม่ได้สนใจอาการนั้นมากนั้น เธอจ้องมองเขา หูได้ยินเพียงแค่คำพูดของสึนะเท่านั้น

“   นี้ เพื่อนของฉัน “

“ ยามาโมโตะ ทาเคชิ “

สิ่งที่ชอบ : ธรรมชาติ ความเงียบสงบ กับข้าวที่คุณแม่สึนะทำ กีฬา สัตว์ ซูชิ น้ำอัดลม

สิ่งที่เกลียด : ความวุ่นวาย เรื่องน่ารำคาญ(ไม่เชิงเกลียด แค่ไม่ชอบ) การผิดสัญญา พวกตัดสินคนจากภายนอก

สิ่งที่แพ้ / กลัว : ไม่มีสิ่งที่แพ้ กลัวแมลงสาบ(ถึงจะบอกว่ารักสัตว์ แต่..)

คู่ : ยามาโมโตะ ทาเคชิ

แนวความรักที่ต้องการ : หวานแหวว หนุ่มจอมเนียมกับสาวโรแมนติกที่ค่อนข้างเย็นชา มันจะเป็นยังไงนะ เอาจริงๆลังเลจะสิบแปดบวกหรือหวานแหววดี แค่กๆ

มุมสัมภาษณ์ตัวละคร

"หวัดดีจ๊ะ ฉันคือพระเจ้านะจ๊ะ" 

ตอบ เธอจ้องมองคนที่เรียกตัวเองว่าพระเจ้า ก่อนจะเงียบไปซักพักเพราะกำลังสับสน แต่สุดท้ายก็ตอบรับไป

“ อืม.. “

"ช่วยแนะนำตัวให้ฟังหน่อยได้มั้ยจ๊ะ พูดมาเท่าที่อยากพูดเลยนะ!"

ตอบ เธอมองพระเจ้าอีกครั้งด้วยความแปลกใจ ไม่ใช่ว่าพระเจ้าจะมีพลังวิเศษเหมือนนิยายที่เคยอ่านเหรอ แบบว่า เห็นปุ๊ปรู้ปั๊บ (ห๊ะ?) เธอขมวดคิ้วเล็กน้อยและตอบไป

“ ลูซิเน่...ลูซิเน่ คีเอร่า “

เธอตอบไปสั้นๆ ก่อนจะทำสีหน้าว่าพุดแค่นี้ เมื่อเห็นพระเจ้าทำหน้างงเล็กน้อย

"เธออยากจะกลับไปใช้ชีวิตอีกมั้ยล่ะ? ถ้าไม่...ฉันขอเสนอให้เธอไปที่โลกอนิเมะและมังงะที่เธอชอบนะ เอามั้ยล่ะ?"

ตอบ เมื่อได้ฟังจบเธอก็พึมพำเล็กน้อยว่าอยากกลับไปโลกเดิมมากกว่า แต่สุดท้ายก็เพียงพยักหน้าใส่พระเจ้า ก่อนจะคิดทบทวนว่ามังงะและอนิเมะคืออะไร

"แต่ก่อนจะไปเกิดใหม่ ขอถามอะไรสักข้อได้มั้ย?"

ตอบ

“ อ่า.. “

เธอเพียงขานรับเบาๆ ก่อนจะเหม่อลอย แต่คำถามก็เข้ามาในหัวอยู่ดี

"เธอคิดว่า อะไรคือ 'สิ่งที่แตกหักได้แม้จะไม่ได้กุมมันเอาไว้' งั้นเหรอ?"

ตอบ เธอที่เหม่อลอยอยู่ก็เผลอตอบกลับไปเบาๆ

“ มองบลังค์... “

เมื่อเธอนึกได้ว่าเผลอตอบอะไรไป เธอก็กระแอมไอเล็กน้อย ก่อนจะตอบใหม่

“ แฮ่ม คงเป็นหัวใจละมั้ง “

"โชคดีกับชีวิตใหม่ของเธอนะจ๊ะ!"

ตอบ เธอพยักหน้าเล็กน้อย และตั้งหน้าตั้งตารอคอยบางอย่าง แต่ก็ต้องผิดหวังเมื่อพระเจ้าทำหน้างงอีกครั้ง

อ่า..ไม่มีการให้พรเหมือนในนิยายหรอกเหรอ ผิดหวังแหะ

มุมผู้ปกครอง

สวัสดีค่ะ เราฮาคุราอินะคะ เตงชื่ออะไรเอ่ยยย : ชื่อพิณค่า ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ

ถ้าไม่ผ่านจะมาเผาบ้านเรามั้ยคะ? : ไม่เผาค่า แต่จะเบิร์น(??) แค่กๆ

ถ้าหลุดคาร์สักนิดท่านจะให้อภัยเรามั้ยคะ(...) : บ่เป็นหยั่ง เฮาเข้าใจ--

ขอให้โชคดีนะคะ! : เช่นกันนะคะ /ส่งมินิฮาร์ทให้--

H a s h