บ้านพักลูกสาวลูกชาย

ลำดับตอนที่ #74 : เอเลน่า โครเวอร์

ใบสมัคร

 

รูป: 

 

ลักษณะรูปร่าง: เด็กสาวตัวเล็กเจ้าของเรือนผมยาวลอนเล็กน้อยสีทองแดง ดวงตากลมโตสีเดียวกับผมฉายประกายสดใสอยู่เสมอ ผิวขาวเนียนละเอียด ใบหน้าสวยหวานน่ารักน่าทะนุถนอม 

 

ชื่อ-นามสกุล: เอเลน่า โครเวอร์

 

ชื่อเล่น: เอเลน

 

อายุ: 17

 

เพศ: หญิง

 

สัญชาติ: อังกฤษ

 

นิสัย: เด็กสาวผู้ใช้สัญชาตญาณในการดำเนินชีวิต เป็นพวกไม่คิดมาก เรื่องใช้สมองเป็นอะไรที่ไม่ถนัดสุดๆ ใช้เซนส์เป็นหลัก ทำอะไรไม่ค่อยมีเหตุผล มองโลกในแง่ดีมาก อ่อนโยน มีน้ำใจ เป็นที่รักของทุกๆคน จริงใจ ใสซื่อไร้เดียงสา แต่กลับเข้มแข็งมากๆ ใบหน้าหวานสวยมักจะปรากฏรอยยิ้มเสมอ ชอบคิดต่าง และมีแง่คิดใหม่ๆที่ไม่เหมือนใคร ถึงจะดูไม่มีพิษไม่มีภัยแต่เจ้าตัวก็ไม่เคยกลัวใครเลย ซ้ำยังสามารถพูดโน้มน้าวคนอื่นได้เก่งมาก เห็นแก่ประโยชน์ของส่วนรวม น่าแปลกที่ในสังคมที่มีการแข่งขัน เธอสามารถเอาตัวรอดได้ แต่นั่นก็เพราะสัญชาตญาณของเธอล้วนๆ ถึงจะไม่เคยแสดงความอ่อนแอแต่ก็ใช่ว่าจะไม่มี ด้วยความที่มองโลกแง่ดีจึงมักมีพวกว่าว่าโลกสวยเสมอแต่ไม่นานคนเหล่านั้นก็กลายเป็นเพื่อนของเธออย่างง่ายดาย

 

ชอบ: รอยยิ้มของทุกคน

 

เกลียด: ความเศร้า ความเสียใจ

 

กลัว: -

 

สุขภาพ: แข็งแรงดี 

 

ประวัติย่อๆ: เด็กสาวที่เกิดมาในครอบครัวที่เพียบพร้อมด้วยความรักจากพ่อแม่และน้องสาว จนวันหนึ่งพ่อกับแม่ของเธอประสบอุบัติหตุเสียชีวิต เธอจึงต้องอยู่กับน้องสาวสองคน แต่เธอก็ไม่เคยแสดงความอ่อนแอให้น้องสาวเห็นเลย จนกระทั่งเกิดไวรัสระบาด น้องสาวของเธอติดเชื้อและนั่นทำให้เหลือเธอเพียงคนเดียว
                 ด้วยความที่แม่เป็นอดีตนักวิทยาศาสตร์คนสำคัญทและพ่อเคยเป็นอดีตทหารทำให้เธอค่อนข้างมีอภิสิทธิ์และรู้จักคนในองค์กรมากมาย

 

ความสามารถพิเศษ: มองเห็นถึงตัวตนจริงๆของผู้อื่น ตอนนั้นกำลังรู้สึกยังไง คิดอะไรอยู่ สิ่งเหล่านั้นเอลเลนจะสามารถรับรู้ได้ อีกอย่างคือ...ดวงดีแบบไม่น่าเชื่อ

 

ของที่พกติดตัว: รูปของครอบครัว

 

ความสัมพันธ์; เป็นเพื่อนร่วมห้องของฮินาตะ   

 

วิธีการพูด: เรียกตัวเองว่าฉัน แทนคำว่าคุณนำหน้าชื่อคนอื่นและพูดค่ะทุกครั้ง แต่กับคนที่อายุเท่ากันก็จะเรียกแบบปกติ

 

ประโยคเวลาปกติ; "มัวแต่เศร้าไปก็ไม่ได้อะไรขึ้นมานี่คะ"

 

ประโยคเวลาอารมณ์ดี / ดีใจ: "วันนี้ท้องฟ้าก็ยังสวยเหมือนเดิมเลยนะคะ"

 

ประโยคเวลาโกรธ; "ทำไมต้องโกหกใจตัวเองด้วยล่ะคะ!!"

 

ประโยคเวลาเสียใจ; "ฉัน...ขอร้องไห้สัก5นาทีจะได้ไหมคะ?" //นี่คือตอนที่ไม่ไหวแล้วจริงๆ

 

ประโยคเวลากลัว; "อึก...ย...อย่าเข้ามานะ!" 

 

อื่นๆเพิ่มเติม: อยากให้ตอนในเรื่องจะได้เจอกับคริสน่ะค่ะ ครั้งแรกที่เห็นคริส เอเลนถึงกับปล่อยให้น้ำตาหยดหนึ่งไหลลงมา เพราะเธอรู้สึกได้ถึงความเหงาและโดดเดี่ยวของคริส ถึงคริสจะดุด่าว่ายังไงเอเลนก็มักจะไปป่วนคริสเสมอ จนเขาค่อยๆเปิดใจให้เธอ