โกดังเก็บของจ้ะ ^ ^

ลำดับตอนที่ #71 : ซีซี

[ใบสมัครนางเอกพวกกลุ่ม KNH ?



ผู้สมัคร
 
  ชื่อ : เอิร์ธ

  นามแฝง : Lozaki
                     
  อายุ : 15



ตัวละคร
  
   ชื่อ-นามสกุล(ภาษาไทย) : วารี วรวิช

   ชื่อเล่น : ริน , เซน (ที่บ้านจะเรียก เซน นะ)

   อายุ : 17

   นิสัย : เป็นคนที่ดูภายนอกจะ หยิ่ง ๆ เริด ๆ เชิด ๆ หน่อย เพราะ เนื่องมาจาก ใบหน้าอันสวยงามราวกับลูกคุณหนูตระกูลผู้ดีอย่างงั้นเลย เธอมีนิสัยออกแนว หยิ่ง ๆ หน่อย ๆ แต่ไม่หยิ่งมากหรอกนะ เป็นเพราะเธอเข้าสังคมไม่เก่งมากกว่า มีมารยาทระวังคำพูดกับคนอื่น ไม่ค่อยจะ รั่ว หรือ ฮา เท่าไหร่แต่ถ้า รั่วทีก็........ เป็นคนที่ยิ้มเก่งและลอยยิ้มแต่ล่ะทีนั่น มักแอบแฝงไปด้วยอะไรหลายๆอย่าง (แต่เธอยิ้มสวยมากๆเลยนะ) ทำให้ หนุ่มๆที่ได้เห็นละลายกันเป็นแถวๆ สาวๆนี้พากันอิจฉาตาร้อนเลยและก็แอบ กริ๊ด บ้างด้วย มีความเป็นตัวของตัวเองสูง บางครั้งเธออาจจะดู นิ่ง ๆ เงียบ ๆ ออกจะเย็นชาไปบ้างก็ไม่ต้องตกใจไปหรอก ชอบแต่งตัวเป็นผู้ชายมากกว่าผู้หญิง (มิน่าล่ะ สาวกริ๊ด )ซึ่งมันไม่เข้ากับหน้าเธอน่านะ เธอรักความ อิสระ เสรี ไม่ชอบให้ใครมาบังคับ ไม่ชอบให้ใครว่ากฏเกณฑ์อะไร เว้นแต่ว่า มันจำเป็นจริงๆ อารมณ์เย็นคงที ไม่โกรธอะไรง่ายๆแม้จะถูกยุยงมากแค่ไหนก็ตาม เรียกได้ว่า อารมร์เธอเป็นน้ำแข็งเลยก็ว่าได้อ่านะ เป็นคน ฉลาดจนถึงขั้นอัจฉริยะ หัวไว ว่องไว ทำอะไรรวดเร็ว เหลี่ยมจัดมากๆ ไม่งั้นคงเอาตัวรอดไม่เก่ง เป็นนักบาสของโรงเรียน เป็นผู้หญิงใจ เด็ดเดี่ยว กล้าได้กล้าเสีย ชอบลองอะไรใหม่ๆ หยิ่งในศักดิ์ศรีไม่ยอมก้มหัวให้ใครง่ายๆเด็ดขาด รักษาสัตจะ รักปากหรือสัญญาอะไรไว้ก็จะทำตามสัญญา ไม่ผิดสัญญาเด็ดขาด!!

   ความสามารถพิเศษ : ศิลปการต่อสู้ทุกชนิด การชงแฟ ทำขนม อาหาร คิดเมณูแปลกๆ ความฉลาดและเล่ห์เหลี่ยมอันสุดยอด ดนตรีทุกอย่างได้หมด ภาษา อังกฤษ ฝรั่งเศส(เคยไปที่นั่นได้ทุนไปเรียนอ่ะ) เกาหลี ญี่ปุ่น จีน

   สิ่งที่ชอบ : ทำอาหาร ดอกลิลลี่ สืบสวน ฟังเพลง

   สิ่งที่กลัว : การพ่ายแพ้ ถูกหยาม

   ประวัติครอบครัว : คุณพ่อเป็นคนเกาหลีครึ่งอังกฤษส่วนคุณแม่เป็นคนไทยครึ่งจีนดังนั้นเธอจึงเป็นหลายลูกครึ่งและก็พรานไปทำให้พูดได้หลายภาษา เป็นพี่คนโต มีน้องชาย และ น้องสาว แสนน่ารัก คุณพ่อกับคุณแม่ จากไปเพราะ อุบัติเหตุตั้งแต่เธออายุ 8 ขวบ ซึ่งตอนนั้นน้องสาวเพิ่งอายุจะ 6 ขวบส่วนน้องชายอายุ 4 ขวบเอง เท่านั้น ดังนั้นภาระทั้งหมดจึงตกเป็นของ ริน ทั้งหมด แต่โชดดีที่ว่า บ้านของเธอมีธุรกิจรองรับนั้นคือ ร้านอาหาร และร้านเบเกอรี่

   ประวัติความรัก : น้องชายกับน้องสาวค่อยข้างจะห่วงพี่น่ะค่ะ เลยไม่อยากพี่มีแฟนเท่าไหร่บวกกับที่ว่า ริน เป็นคนที่รักครอบครัวมากๆและก็อยากดูแลน้องให้ดีที่สุด ก็เลยกลายเป็นว่า ไม่เคยคบกับใครค่ะ

   อื่นๆ : อิมเมจน้องๆค่ะ น้องชายอายุ 13 นะค่ะ ส่วนน้องสาวอายุ 15 ค่ะ

น้องสาวนะค่ะ น้องสาวชอบแต่งเป็นผู้ชายนะค่ะ เพื่อกันไม่ให้ผู้ชายคนไหนเข้าใกล้พี่

อันนี้น้องชาย ยังเด็กอยู่เลย อิอิ







   อิมเมจ(3-5 รูป) :


















คำถาม(ใช้นิสัยตัวละครตอบ) บรรยายหรือบทสนทนาก็ได้

    1. ทำไมคุณถึงยอมรับที่จะทำภารกิจนี้ คุณมีปัญหาอะไร

ก็เพราะว่า เงินจากการบริหารร้าน มันไม่พอสำหรับค่าใช้จ่ายภายในบ้าน เนื่องจาก เศรษฐกิจ ที่มันแย่ลง และบวกกับที่ตอนนี้ คิม(น้องชาย) เกิดป่วยเป็นโรคหัวใจขึ้นมา เงินค่ารักษาพยาบาลมันก็เลยไม่พอ ดังนั้นฉันก็เลยต้องรับภารกิจนี้

    2. ในความคิดคุณ กลุ่ม 'Knighthood' เป็นอย่างไร

ก็คงเป็นกลุ่มผู้ชายที่ออกแนวเพลย์บอย ฟันผู้หญิงไม่เลือก ดิบ เถื่อน ไม่มีมารยาท ก็คล้ายๆพวกโจร โรคจิตหน่อยๆ ดูน่ากลัว ของเหล่านักเรียนที่เคยมีเรื่องด้วย หรือเปล่า ??

    3. คุณถูกเลือกให้ไปสืบภารกิจลับในครั้งนี้ โดยแบ่งออกเป็นคู่ คุณว่าคนที่คุณได้ไปสืบหรือว่าคู่ของคุณนั้นเค้ามี
        ลักษณะเป็นอย่างไรบ้างในความคิดคุณ

สูงโปร่ง ร่างกายดูแข็งแรง หน้าตาก็พอดูดี ไปวัดไปวาได้ แต่ยังไงก็คงจะ โหด ดิบ เถื่อนอยู่ดีนั้นหละค่ะ

    4. คุณจะตีสนิทกับคู่ของคุณยังไงดี

ตีสนิทอย่างงั้นหรอ….มันยากพอสมควรเลยนะเนี่ย ก็ขั้นแรก แนะนำตัว 2. เข้าไปคุยเพื่อสร้างความประทับใจให้กับเค้า 3. ถามว่าชอบอะไร 4.ชวนให้กลับบ้านด้วยกัน 5.กินข้าวด้วยกันตอนกลาง 6.รักษาระกับของความเป็นเพื่อน ประมาณนี้ล่ะ

    5. ลองเล่าเรื่องวิธีการเอาตัวรอดของคุณระหว่างปฏิบัติภารกิจมาซักตอนซิ

วันนี้ ฉันแอบสะกดลอยตาม ริว มาค่ะ เพราะ ว่าวันนี้เค้ามีท่าทางแปลกๆไป ไม่แน่นะ อาจจะคิดทำอะไรบ้างอย่างก็ได้

.

.

.

ฉันสะกดลอยตามริวมาจนถึงบ้านหลังหนึ่ง เอิ่ม....อันที่จริงควรจะเรียกว่า คฤหาสมากกว่ามั้ง = =” ริวเดินเข้าบ้านไป ฉันซึ่งหลบอยู่หลังกำแพงแอบแว็บๆดู แล้วพอฉันแน่ใจแล้วว่าเค้าเข้าบ้านไปแล้วและก็ไม่มีใครอยู่ในบ้าน ฉันจึงแอบลอบไปโดยการปืนขึ้นกำแพงไป

“อ่ะ ว้าย!”

ตุบ!

อูย เจ็บๆ เจ็บจริงๆให้ตายเหอะ ฉันไม่น่าก้าวผาดเลย ทำให้ตกลงมาก้นจ้ำเบ้าแบบนี้ = =” ฉันรีบลุกขึ้นและมองไปรอบๆ เอ๋ ?? นี่ฉันตกลงที่สวนดอกไม้ของคฤหาสหลังนี้หรอเนี่ย มิน่าล่ะ กลิ่นดอกไม้หอมเชียว

“อื้ม ดอกลิลลี่หอมจริงๆ” ฉันพูดและเดินเข้าไปดมดอกไม้

“ริน”

“!!!”อย่าบอกนะว่า....ฉันรีบหันไปทางปลายเสียงนั้น

“อ่ะ !! ระ...ริว มาตอนไหนเนี่ย” ฉันตกใจมากที่จู่ๆ ริว ก็โผล่มาจากด้านหลัง

“มาเมื่อกี้เนี่ยล่ะ ว่าแต่เธอมาทำอะไรที่บ้านของฉัน ?” ริวตามฉันด้วยใบหน้าเรียบๆ

“อ่ะ.....เอ่อ = =” ” ตายล่ะ ถ้าหากไม่ทำอะไรสักอย่างเค้าต้องจับได้แน่ๆ

“คือ ฉัน.....”

“แอบสะกดรอยตามสินะ ?”

จิ้ก!

แทงใจดำจริงๆ

“ปะ...เปล่านะ ฉะ..ฉันแค่”

“อย่ามาโกหกฉันหน่อยเลย คิดว่าฉัน โง่ หรอไง!!” ริวพูดและเดินเข้ามาใกล้ๆฉัน

“เอ่อ.....โอเคๆ ฉันรับสารภาพก็ได้ ใช่ ฉันแอบสะกดรอยตามนายมาหละ”  

“แล้วเธอสะกดรอยตามฉันทำไม ??” ริวจ้องฉันอย่างไม่วางตา

“ก็...ก็เพราะว่า วันนี้น่ะ นายแปลกๆไปนิน่า ฉันก็เลยเป็นห่วงจึงแอบสะกดรอยตามมา แล้วอีกอย่างฉันคิดว่า ถ้าหากถามนายไปตรงๆหน้าคงไม่บอกแน่ๆ ฉันก็เลย.... ” ฉันพูดและก้มหน้าและบีบน้ำคานิดๆ ช่วยไม่ได้นะก็เพื่อไม่ให้เค้าจับได้นิน่า

“นี่ เธอเป็นห่วงฉันหรอกหรอ ”

“กะ..ก็ใช่น่ะสิ นายเป็นเพื่อนฉันนะ จะไม่ให้ฉันเป็นห่วงได้ไงล่ะ ฮึก” ฉันเอ่ยและ(แกล้ว)ร้องไห้

“อ่ะ...เอ่อ ฉันขอโทษนะ ริน ที่สงสัยน่ะ คือ ช่วงนี้ฉันเอ่อ.....”

“ทำไมหรอ”

“ช่างเถอะ ว่าแต่เธอจะไปเข้าบ้านก่อนหรอ” ริวถามฉัน

“อะ...อือ” ฉันพูดและเดินตามริวเข้าบ้านไป

   ริวชวนฉันทานอาหารเย็น ฉันไม่อยากจะบอกเลยว่า อาหารที่เค้าเลี้ยงฉันวันน่ะ เป็นอาหารญี่ปุ่นที่ฉันชอบด้วยล่ะ อ่า~ ดีใจจัง >e< ได้ทานของโปรดด้วย สวรรค์แท้ๆ อิอิ หลังจากอาหารเย็นเสร็จ ฉันก็ขอตัวกลับบ้าน แต่ว่า....

“อ่า~~ ฝนตกตั้งแต่ตอนไหนเนี่ย แย่จัง ร่มก็ไม่ได้เอามาซะด้วย ทำไงดีล่ะเนี่ย” ฉันบอกพรางมองไปที่หน้าต่าง

“งั้นคืนนี้ ก็ค้างที่นี่ซะสิ” ริวบอก

“หา!? ไม่ได้หรอกริว ”

“ทำไมล่ะ” ริวถามและทำหน้า งง ๆ

“คือฉันมีน้องสาวน้องชายที่ต้องดูแลอยู่น่ะ แล้วก็ป่านนี้แล้วด้วย ฉันว่าน้องๆฉันคงเป็นห่วงแย่แล้วล่ะ” ฉันอธิบายให้ริวฟัง และริวก็ยื่นโทรศัพท์มือถือมาให้ฉัน

“โทรหาที่บ้านเธอซะ แล้วบอกว่า ไม่ต้องเป็นห่วง”

“แต่”

“ไม่มีแต่ คืนนี้เธอค้างที่นี่เถอะ”

“อ่ะ อืมเข้าใจแล้ว” ฉันรับโทรศัพท์มาแล้วกดโทรเข้ามือถือ เซย์ (ชื่อน้องสาว)

‘ฮันโหล’

“อ่ะ เซย์หรอนี้พี่เองนะ”

‘อ้าว พี่เซน ทำไมป่านนี้แล้วยังไม่กลับบ้านอีกล่ะ รู้มั้ยว่าพวกเราเป็นห่วงแค่ไหน แล้ว....’ เซย์ต่อว่าฉันเป็นชุด = =” ฉันพี่แกนะ

“น่าๆ พี่ขอโทษนะ แต่ไม่ต้องเป็นห่วงหรอกนะ คืนนี้พี่ค้างบ้านเพื่อนน่ะ”

‘เอ๋ ค้าง ? ทำไมไม่บอกกันก่อนล่ะ พี่เซน’

“พอดีมันกระทันหันน่ะ ขอโทษนะ แค่นี้ก่อนนะ แล้วเจอกันพรุ่งนี้จ้ะ”

‘อ่ะ เดี๋ยว’ ฉันรีบกดวางสายก่อนที่ยัยเซย์จะถามอะไรต่อมิอะไรอีก แล้วฉันก็เดินไปหาริวที่นั่งดูทีวีอยู่ แต่จะว่าไปนะ ค้างบ้านริวจะดีหรอเนี่ย = =” เอ้า ช่างเหอะๆ ไหนก็ได้โอกาสแล้วคืนว่าแอบมาสืบด้วยล่ะกัน!

    6. สุดท้ายแล้วคุณจะแก้ตัวอย่างไรบ้าง สมมติถ้าคุณโดนเค้าจับได้แบบตรงๆ หรือ จะเอาตัวรอดเหมือนทุกครั้ง?

สารภาพความจริงหมดทุกอย่างว่าทำแบบนี้เพื่ออะไร เหตุผลน่ะหรอ ก็เพราะ ในเมือถูกเค้าจับได้แบบตรงๆแบบนี้ ถ้าหากยังโกหกต่อไปมันก็คงจะหน้าด้านเกินไปแล้วล่ะค่ะ อีกอย่างหนึ่ง ฉันคิดว่าถ้าหากเรายังเป็นเพื่อนกันอยู่แบบนี้ล่ะก็ เราก็ควรรักษาความเป็นเพื่อรและให้เกียรติซึ่งกันและกัน โดยการไม่โกหกกัน ฉันก็เลยคิดว่า บอกไปซะเถอะ ฉันเองก็จะได้สบายใจด้วย



คำถามสำหรับผู้สมัคร

    ถ้าเกิดคุณไม่ติดนางเอก เราจะเลือกบทอื่น เช่น นางร้าย ให้คุณได้มั้ย : นางร้ายเลยหรอ ? อืมก็ได้จ้ะ แต่ขอให้อย่างน้อยๆ นางร้ายคนนี้ก็ได้ จูบ กับพระเอกสักหน่อยล่ะกัน ไม่งั้น ช้ำใจตายยกกำลัง 2 เลย T T
    มีอะไรจะบอกซีมั้ยคะ : ขอให้ ซีซี เลือกเถอะ สาธุ!!

    โชคดีละกันนะคะ ขอบคุณจ้ะ พยายามเต็มทีเลยนะเนี่ย T^T