FANTASIA

ลำดับตอนที่ #71 : BLONDELL

APPLICATION

" ไม่ต้องมองค่ะ รู้ว่าสวย "

เค้ามองงูเจ้อ่ะ!!

อ้าวหรอ.... 

//แว่วเสียงเจ้และเด็กๆ(?)ในร้าน

บทที่ต้องการ : พนักงานในคาเฟ่

ชื่อ - สกุล : เรมิเลีย สการ์เล็ต { Remilia Scarlet }

อายุ : ดูภายนอก 23 อายุจริงๆเป็นความลับ ถ้าใครถามเซ้าซี้มากมีสิทธิ์ไปเฝ้ายมบาลได้----

เพศ : หญิง

รูปร่างลักษณะภายนอก : หญิงสาวรูปร่างสูง เรือนผมสีแดงสดน่าสัมผัส นัยน์ตาสีเดียวกันกับเรือนผม ผิวขาวอมชมพู มีสิ่งมีชีวิตที่เหมือนงูเลื้อยไปมาตามตัวตลอดเวลาซึ่งส่วนใหญ่จะสิงสถิตอยู่บริเวณคอ แล้วคอยขู่ฝ่อๆใส่คนที่อยู่ใกล้ๆอย่างสนุกสนาน...

เผ่าพันธุ์ : ปอบ บาซิลิสก์

อุปนิสัย :เรมิเลียหรือเรมิล เธอเป็นคนที่ มั่นหน้า หลงตัวเอง เป็นอย่างยิ่ง เอาเข้าจริงก็เป็นคนสวยอยู่พอตัว แต่เพราะนิสัยดังกล่าวทำให้ทุกคนมักจะมองข้ามจุดนี้ไปในทันที....  เป็นคนมีความเป็นผู้ใหญ่ แก่(ประสบการณ์) รู้ในหลายๆเรื่องเพราะตัวเองผ่านยุคสมัยมาเยอะ แต่ก็ไม่ค่อยจะแสดงด้านที่น่าเคารพนี้ให้คนอื่นเห็นเท่าไหร่ ที่เห็นๆกันจนชินตาคือป้าแอ๊บเด็กที่ทำตัวไร้สาระไปวันๆเท่านั้น.... ทำตัวไร้สาระไปวันๆ เรมิลไม่ชอบความเครียดหรือเรื่องจริงจัง เลยทำตัวเองให้ว่าง เฮฮา และไม่มีปัญหาเข้าไว้ ถึงจะอาวุโสแต่ก็ดูพึ่งพาไม่ได้ เพราะไม่ทำอะไรจนเป็นชิ้นเป็นอันซักอย่างยกเว้นคาเฟ่(ที่ไม่ค่อยจะมีลูกค้า)นี้ ทำตัวแอ๊บเด็ก เพื่อความสนุกสนานของตัวเอง ชอบเข้าไปเกาะแกะ(?)คนอื่น โดยเฉพาะเวลาเขาทำงาน แล้วจะโดนด่ากลับมาทุกครั้ง ซึ่งเธอก็หัวเราะอย่างสนุกสนานอัดหน้าจนคนโดนแกล้งไปถูกกันเลยทีเดียว  อ้อ ลืมไป เรมิลเป็นคนขี้แกล้งมากๆ เห็นใครแล้วต้อองแกล้ง เรียกว่าคันไม้คันมือคงไม่ผิด(โดยเฉพาะโชตะกับโลลิจะชอบแกล้งเป็นพิเศษ...)เป็นคนขี้เก๊ก เจอกันครั้งแรกอาจจะเห็นว่าเธอเป็นเถ้าแก่เนี้ยมีระดับ อาจดูหยิ่งๆนิดหน่อยพอกรุบกริบ พึ่งพาได้ ลุคควีนมาเต็ม ผ่านไปนานๆเข้าก็จะรู้สึกว่าเถ้าแก่เนี้ยผู้มีระดับคนนั้นได้ตายไปแล้วเหลือแต่ป้าติ๊งต๊องเท่านั้น....

     ถึงอย่างนั้นเธอก็มีนิสัยดีๆที่พอดูได้เหมือนกัน เรมิลเป็นคนใจเย็นมากถึงมากที่สุด มีความอดทนแบบขั้นสุดยอด รักสงบแบบไม่ค่อยเข้ากับหน้าตาซักเท่าไหร่ มีความเป็นผู้นำสูง คิดเลขเร็ว----- ฝีปากดี ชอบใช้การเจรจามากกว่าลงไม้ลงมือ แต่ถ้าทางนั้นว้อนท์จะไปเซย์ฮายยมบาลจริงๆก็ไม่ขัดข้อง เรียกง่ายๆคือชอบเป็นสายบุ๋นมากกว่าบู๊ แต่ถ้าให้เธอบู๊จริงๆก็ไม่ใช่ห้าบาทสิบบาทนะเออ... ถ้าไม่พอใจจะแสดงออกมาตรงๆ เน้นขู่และเตือน ซึ่งมันน่ากลัวมาก... ซักพักจะกลับมาติ๊งต๊องเหมือนเดิม คนในจะรู้ว่าเธอไม่ได้ขู่เล่นๆ พูดจริงและทำจริงแน่นอน เจ้าเล่ห์แบบไม่แสดงออก 

ประวัติ : เรมิลคือบาซิลิกซ์สายเลือดแท้ตั้งแต่กำเนิด ครอบครัวของเธออาศัยอยู่ห่างไกลสังคมมนุษย์เพราะไม่อยากจะสร้างปัญหาให้ใครและอยากจะอยู่แบบสงบๆ วันนึงเรมิลเจองูหน้าโหดตัวหนึ่งกำลังกินหนูอยู่ เธอดึงหนูออกจากปากงูตัวนั้นด้วยความหมั่นไส้... แปลกหน่อยที่งูตัวนั้นพุ่งเข้ามากัดเธอเพราะหากเป็นงูตัวอื่นมันจะกลัวแล้วเลื้อยหนีไปเอง  แต่ก็นั่นแหละ เธอเป็นบาซิลิสก์กับพิษงูเลยไม่เจ็บไม่คัน(พิษตัวเองแรงกว่าเป็นไหนๆ-----) เจ้าตัวเลยรวบหัวรวบหางงูตัวนั้นแล้วเอากลับบ้านไป... มันถูกตั้งชื่อให้ว่าลิซถึงแม้ว่าจะเป็นเพศผู้ก็ตาม ลิซถูกเลี้ยงเป็นเพื่อนเล่นเธอตั้งแต่บัดนั้นเป็นต้นมา พอเวลาผ่านไปลิซก็แก่ตัวลงและใกล้หมดอายุขัยเต็มที เรมิลที่ยังเด็กอยู่จึงคิดไปเองว่าถ้าเอาพิษตัวเองให้ลิซกินแล้ว ลิซอาจจะกลายเป็นบาซิลิสก์แบบเธอก็ได้(หนูไม่ใช่แวมไพร์นะ----) เด็กหญิงไม่คิดเปล่าแล้วเริ่มลงมือทำทันที ผลคือลิซตายคาที่ ในหลายวันถัดมาเธอก็เห็นลิซเลื้อยมานอนขดอยู่หน้าบ้าน มองดีๆจะเห็นว่าหางมันดูจางๆ เรมิลก็ไม่ได้คิดอะไรมากคิดว่าลิซฟื้นคืนชีพเลยเอากลับมาเลี้ยงอีกครั้ง (พอโตขึ้นก็รู้เองว่าลิซเป็นวิญญาณ)

     เรมิลเมื่อเริ่มโตขึ้นก็รู้สึกถึงอะไรบางอย่าง เธอรู้สึกเบื่อ เบื่อป่า เบื่อบ้าน เบื่อหน้าลิซ เบื่อตัวเอง... ไม่รอช้าบอกลาพ่อแม่แล้วแพ็คกระเป๋าเข้าเมืองใหญ่ทันที เริ่มต้นการโชว์โง่ด้วยการไปหยิบขนมปังที่ร้านขายมากินหน้าตาเฉย เจ้าของร้านเลยเข้ามาถามด้วยความสุภาพว่าเงินอยู่ไหน... แน่นอน เธอที่อยู่ในป่ามาครึ่งค่อนชีวิต จึงไม่มีทางรู้ว่าเงินคืออะไร เลยได้แต่ยืนงงๆ เจ้าของร้านเห็นดังนั้นเลยจับเธอเข้ามาทำงานในร้านเพื่อแลกกับค่าขนมปัง(ในระหว่างนี้ลิซล่องหนอยู่) เธอเรียนรู้อะไรหลายๆอย่างจากร้านนั้น ทั้งชีวิตประจำวันของมนุษย์ ลักษณะนิสัย รวมไปถึงเรื่องเงินซึ่งเธอไม่ชอบมันเลย ผู้คนต่างทำงานกันจนเหนื่อยล้าเพื่อกระดาษหรือเหล็กแบนๆกลมๆ บางทีถึงขั้นฆ่ากันเองก็ไม่สน ถึงมันจะเป็นปัจจัยสำคัญในการใช้ชีวิต แต่ก็ควรจะรู้จักจุดที่เรียกว่าพอดีซะบ้าง ไปๆมาๆก็ลาออกแล้วคิดจะเปิดร้านของตัวเอง เดินไปเจอตึกประกาศขายราคาถูกอยู่ ไม่รอช้าแกะกระปุกไปซื้อมาทันที 

งานอดิเรก : จิ๊กของในร้านมากินเล่น ชมตัวเอง เล่นกับลิซ แกล้งเด็กๆในร้าน แกล้งลูกค้า สวย(?) 

สิ่งที่ชอบ / เกลียด / กลัว : งู แมว สัตว์โลกน่ารักๆ ของกิน ของสวยๆงามๆ / คน(หรือปีศาจ)เห็นแก่เงิน ผัก(เลือกได้จะไม่กิน เลือกไม่ได้ก็ไม่กินอยู่ดี) คนถือตัว คนที่เรียกเธอว่าป้าหรือทักว่าแก่ / เสียงของสัตว์ปีก ไม่ว่าจะเป็นนกกระจอก ไก่ เหยี่ยว เพนกวิน หรืออะไรก็แล้วแต่ ปิดหูหมด 

เพิ่มเติม : 

ทำงานเป็นผู้จัดการร้านแต่ชอบแอ๊บไปเป็นเด็กเสิร์ฟและโดนไล่ตะเพิดกลับมาทุกครั้ง

เป็นมิตรกับงูทั่วโลก 

ปล่อยพิษทางเขี้ยวได้เหมือนงู และบางทีอาจต้องการลับเขี้ยว----

ไม่กัดมนุษย์เพราะคิดว่ามนุษย์ไม่อร่อย....

ปัจจุบันใส่คอนแทคเลนส์สีใสอยู่ (ถ้าไม่ใส่มองใครก็ตายหมด...)

ไม่นิยมใช้พลังของตัวเองเพราะพอใช้แล้วคนโดนมีสิทธิ์ถึงตาย

ถ้าฉุกเฉินจะแบ่งพลังไปที่ลิซแล้วใช้ลิซต่างอาวุธ ซึ่งระดับพลังจะน้อยกว่าที่เธอใช้เอง

เรมิลเป็นทาสแมว

ลิซมีนิสัยหลายๆอย่างคล้ายเรมิลโดยเฉพาะ ขี้แกล้ง

เปลี่ยนประวัติเกี่ยวกับคาเฟ่ได้ค่ะ....

(c)              Chess theme