ห้องเก็บตัวละคร

ลำดับตอนที่ #70 : ? HELLO are you DEATH ¿

Application

" ลุกขึ้นยืนแล้วก้าวเดินมุ่งต่อไปข้างหน้าซะ เธอมีสองขาที่พึ่งพาได้อยู่ไม่ใช่เหรอ ไม่จำเป็นต้องยึดเกาะพึ่งพิงสิ่งใดทั้งนั้น "

ชื่อ : คอเซย์ โฟเทียส I Corsey Photios

ชื่อเล่น : เซย์ I Say

อายุ : 17

เพศ : ชาย

รสนิยมทางเพศ : ได้หมดถ้าเขาคิดว่าเขาชอบต่อให้คนๆนั้นมีสถานะเป็นอะไรเขาก็พร้อมจะยอมรับ

สัญชาติ : อังกฤษ

ลักษณะภายนอก : เป็นหนุ่มรูปร่างผอมบางตัวไม่สูงไม่ใหญ่มาก เขามีใบหน้าที่มองได้ทั้งหล่อแลน่ารักในเวลาเดียวกัน ดวงตาเรียวยาวสีฟ้าสวยราวกับท้องฟ้าที่แฝงความเจ้าเล่ห์นิดๆ แพตายาวสวย คิ้วเรียวยาวบาง ริมฝีปากบางสีชมพูอ่อนๆ เส้นผมสีขาวราวกับหิมะแรกฤดู เส้นผมที่มีความหยิกนิดหน่อยจากกรไม่ค่อยชอบหวีผม ผิวขาวเนียนสวย ท่อนแขนและขาเรียวบางดูอ่อนแอและดูเหือนนจะไม่สามารถที่จะหยิบจับอะไรได้เลย

ของที่ชอบ / ของที่เกลียด : ของที่ชอบ - อาหารทุกชนิด I สัตว์ต่างๆ โดยเฉพาะแมว I ดอกไม้ I น้ำมะนาว I เรื่องน่าสนุก I ช็อคโกแลต

ของที่เกลียด – การไม่มีอิสระ I ของที่มีรสชาติขมเกินไป I อากาศร้อนๆ

กลัว : -

แพ้ :  -

นิสัย :  เซย์เป็นหนุ่มสุดกวนบาทาเขาสามารถพูดกวนบาททาได้ตลอดเวลาาไม่ว่าจะอยู่ที่ไหนก็ตาม เป็นหนุ่มอารมณ์ดี เฟรนลี่ ค่อนข้างที่จะเข้ากับคนง่ายมากๆ เป็นคนที่มักมีรรอยยิ้มประดับอยู่บนใบหน้าตลอด เป็นนที่รักในอิสระและชอบการแหกฏและการทำอะไรนอกกรอบ เซย์เป็นคนที่สามารถทำตัวสนุกสนานได้ตลอดเวลาไม่ว่าจะอยู่ที่ไหน บางครั้งก็เป็นคนพูดมากแต่บางครั้งเขาก็เป็นคนที่พูดน้อยจนแปลกประหลาด เป็นคนที่ชอบสร้างบรรยากาศสนุกสนาน ถึงจะดูเหมือนคนสมาธิสั้นแต่จริงๆถ้าอยู่ในสถานการที่จำเป็นจริงๆเขาจะทำตัวน่าเชื่อถือขึ้นมาทันที เซย์ไม่ใช้พวกชอบการเถียงกับคนอื่นๆ เป็นคนง่ายๆอยู่่ง่ายกินง่ายไม่เรื่องมาก เซย์เป็นจำพวกคนที่ชอบการเจรจามากกว่ากำลัง เซย์ดูเป็นคที่น่าไว้วางใจด้วยเพราะมักจะยิ้มอยู่ตลอด แต่ใครจะไปคิดว่าาฝ่ายใต้รอยยิ้มนั้นแฝงไปด้วยยาพิษดีๆนี้เอง เขาทั้งเจ้าเล่ห์และเจ้าแผนการ เป็นดั่งจิ้กจอก เขาเฉลียดฉลาดและยังมีความรู้เกี่ยวกับเรื่องต่างๆเยอะ ราวกับเป็นห้องสมุดเครื่อนที่ เซย์เป็นคนที่มีความสามารถล้นเหลือแต่เขากลับไม่ค่อยแสดงออกมา และจะแสดงออกมาในเวลาที่เขาต้องการจะแสดงออกมมา เรียกได้ว่าเขาเป็นเสือซ่อนเล็บดีๆนี้เอง เขาเป็นที่สามารถปรับตัวเข้ากับสถานการณ์ต่างๆได้ง่ายราวกับเป็นกิ้งก่า อ่านสถานการณ์เก่งและรู้ว่าเวลาไหนควรเล่นและเวลาควรจริงจัง แต่ในบางครั้งต่อให้เป็นเวลาที่ต้องจริงจังเขาก็สามารถเล่นได้ เก่งเรื่องการปั่นหัวคนอื่นและการพูดโน้มน้าว บวกกับความเจ้าเล่ห์ เจ้าแผนการอีก ก็คงรู้ๆกันว่าจะต้องสำเร็จอยู่แล้ว เซย์เป็นคนที่เชื่อใจคนยากเพราะการที่เคยต้องอยู่ในสภาพแวดล้อมที่ไม่สามารถเชื่อใจใครได้เลยนอกจากตัวเอง แต่ถ้าเขาเชื่อใจใครแล้วเขาจะเปิดใจรับคนๆนั้นเข้ามาเป็นหนึ่งในคนสำคัญของตน เซย์ในบางครั้งก็ชอบทำตัวเป็นแมวน้อยขี้อ้อน

ประวัติ : ตัวเขาอาศัยอยู่กับพี่ๆทั้งสามคน ส่วนพ่อและแม่ของเขาเป็นพวกบ้างานจนไม่มีเวลาให้กับลูกๆของตน  ตัวเขาเป็นเด็กที่ไม่เคยได้รับความรักจากกผู้เป็นพ่อและแม่เลย หลังจากเกิดมาสิ่งแรกที่เขาเห็นคือใบหน้าของพวกพี่ชายทั้งสามของเขา ตลอดเวลาที่เขาใช้ชีวิตมาพวกพี่ชายทั้งสามเป็นคนที่ดูแลเขามาตลอด แต่ถึงเขาจะไม่เคยพบห้าพ่อและแม่ขอองเขาแต่สิ่งหนึ่งที่ทำให้เขารู้ว่าเขายังมีพ่อแม่คือ พวกท่านยังคงส่เงินมาให้เรื่อยๆและยังค่อยขีดกรอบต่างๆเอาไว้ เขาต้องปฏิบัติตัวอยู่ในกรอบตลอดจนเขายังเคยคิดว่า ทำไมตัวเขาถึงต้องโดนขีดกรอบเอาไว้กัน วันนั้นคือวันสุดท้ายที่เขาได้เห็นใบหน้าของพี่ชายครั้งสาม ในวันนั้นเขาได้ออกไปซท้อของกับพี่รอง แต่กับเกิดเรื่องไม่คาดฝันท่อนเหล็กขนาดใหญ่หลายสิบอันหล่นลงมาจะทับตัวเขาและพี่รอง เขาจึงรีบผลักพี่รองออกไปจากรัสมีของท่อนนเหล็กที่จะตกลงมา และตัวเขาก็โดนท่อนเหล็กทับ สิ่งสุดท้ายที่เขาเห็นคือใบหน้าที่เต็มไปด้วยความตกใจของพี่รอง ก่อนนเขาจะหมดสติไป

กิริยาท่าทาง/บทสนทนา : เซย์มีกิริยาท่าทางที่ดูสดใสและร่าเริงไม่ต่างจากนิสัยของเขา เขามักจะยิ้มอยู่ตลอด และเวลาคุยกับคนสนิทก็จะมีแสดงน่าที่ขี้เล่น ขี้แกล้งและกวนประสาทบ้าง เซย์เป็นที่มีน้ำเสียงที่ดูหวานนิดๆแซงไปด้วยความร่าเริงและกวนประสาท มักแทนตัวเองว่า “ผม/ฉัน” แทนคนอื่นว่า “คุณ/เธอ/นาย/คุณเธอ/(ชื่อตัวละคร)”

ทักทาย

            “ก็ สวัสดีน่ะฮะ ยินดีที่ได้เจอกัน ผมชื่อคอเซย์น่ะ คอเซย์ โฟเทียส”น้ำเสียงร่าเริงเปล่งออกมา ดวงตาสีฟ้าราวกับท้องฟ้าจ้องมองเพื่อนใหม่ตรงหน้าก่อนจะระบายรอยยิ้มตามแบบฉบับตัวก่อนออกมา

ดีใจ

“เอ้?...ให้เหรอ? ขอบคุณน่าาาาาา น่ารักมากเลยย”น้ำที่ปรกติก็ร่าเริงอยู่แล้วตอนนี้กลับยิ่งร่าเริงขึ้นไปอีก ก่อนเขาจะพุ่งไปกอดคนตรงหน้าพร้อมกับหยิกแก้มคนตรงหน้านิดด้วย

โกรธ

“นายกำลังทำให้ผมโกรธน่ะ”น้ำเสียงทที่เคยร่าเริงในตอนนี้กลับกดต่ำลง แววตาเต็มไปด้วยความเย็นชา แต่ใบหน้าของเขากลับยังคงประดับตัวรอยยิ้มถึงจะเป็นรอยยิ้มที่ดูเยือกเย็นไปหน่อยก็ตาม

เสียใจ

“...”เซย์ไม่พูดอะไรเขาเอาแต่ยืนเงียบ ราวกับกำลังข่มอารมณ์ของเองเอาไว้ ยิ่งที่ทุกคนเห็นผ่านใบหน้าของเขามีเพียงรอยยิ้มที่หมนหมองของเขาเท่านั้นน

เป้าหมายที่อยากจะกลับไปมีชีวิต : อยากกลับไปอยู่กับพี่ชายทั้งสาม อยากกลับไปเห็นรอยยิ้มของพี่ชายทั้งสามเมื่อก่อน

ความสามารถพิเศษ : การทำอาหารและขนมต่างที่เขาทำได้ดีเอามากๆ

-              มีแรงเยอะ

เพิ่มเติม : -

CHARACTER TALK.

ภายในห้องสีขาวโพลนที่มีเพียงประตูบานใหญ่อยู่ มีใครบางคนกำลังจ้องมองคุณที่ลืมตาขึ้นมาอย่างเงียบสงัด ริมฝีปากของเขานั้นฉีกยิ้มหวานขึ้นช่วยส่งเสริมให้ดวงตาสีแดงฉานและเรือนผมสีเพลิงเจิดจรัส แม้จะดูเป็นมิตรแต่ก็น่าหวาดระแวงภายในคราวเดียวกัน

"ดูเหมือนคุณจะไม่ไว้ใจผมนะ" น้ำเสียงของเขาดังขึ้น ช่างดูนุ่มนวลเหมือนกับนักเล่านิทานไม่มีผิดเพี้ยน "แต่ไม่เป็นไร ชื่อของผมคือxxxxxx ยินดีที่ได้รู้จักนะ"

น้ำเสียงขาดหายยามเมื่อเขากล่าวชื่อของตนเองออกมา รอคอยให้คุณกล่าวชื่อของตัวเองอย่างใจจดใจจ่อ

:: คอเซย์ที่นั่งเงียบอยู่หันไปมองเด็กหนุ่มเจ้าของเสียงนั้น แววตาที่หลาดระแวงของเขาแสดงออกมาอย่างชัดเจน ก่อนจะแปลงเปลี่ยนเป็นร่าเริงและขี้เล่นตามเดิม รอยยิ้มสุดร่าเริงระบายออกมา ก่อนเสียงหวานิดๆปนร่าเริงจะเปล่งเสียงเอ่ยชื่อตนออกไป

“คอเซย์...คอเซย์ โฟเทียส ฮะ”

"เป็นชื่อที่ดีนะ"

เขากล่าวด้วยน้ำเสียงร่าเริงเฉกเช่นเดิม เอียงศรีษะมองคุณเล็กน้อยด้วยรอยยิ้มพิมพ์ใจที่เหมือนจะถูกส่งออกมาตลอดเวลาไม่ว่าเวลาใดก็ตามที ทันใดเสียงของอะไรบางอย่างก็ดังขึ้น แม้จะไม่ค่อยชัดมากเท่าไหร่นัก...แต่มันก็ช่างคล้ายกับเสียงของนาฬิกาเรือนโบราณที่เข็มชี้ถึงเลขสิบสองไม่มีผิด

แม้จะเป็นเพียงไม่กี่วินาทีที่เด็กหนุ่มแสดงออกทางแววตานั้นออกมา 

"เวลาเนี่ยไม่รอใครเลยนะ ว่างั้นไหม?" น้ำเสียงของเด็กหนุ่มดังขึ้นอีกครา จ้องมองร่างของคุณด้วยสายตาที่แสดงความเสียดายอย่างไม่ผิดบัง 

ริมฝีปากที่เคยฉีกยิ้มร่ากลับค่อยๆหุบยิ้มลงอย่างเงียบงันยามเมื่อบานประตูบานใหญ่ที่อยู่ข้างหลังของเด็กหนุ่มเปิดออก โซ่ตรวนมากมายพันธการร่างของเขาเอาไว้อย่างหนาแน่นจนร่างของเด็กหนุ่มไถลครูดลงไปกับพื้นจนจำใจต้องกัดริมฝีปากเพื่อไม่ให้เสียงกรีดร้องช่วงสั้นๆหลุดออกมา

"นี่...ผมขอถามอะไรหน่อยสิ"

น้ำเสียงอ่อนแรงหลุดออกมาจากปากของเขาในขณะที่ร่างกายยังคงต่อต้านการพันธนาการจากโซ่ตรวน นัยน์ตาสีเพลิงจ้องมองมาทางคุณราวกับว่าเป็นครั้งสุดท้ายที่จะได้มองคุณแบบนี้

"ถ้าให้ต้องเลือกระหว่างจะทำให้คนรักของเธอฟื้นขึ้นมาโดยแลกกับชีวิตของคนบริสุทธิ์จำนวนหนึ่งกับการที่จะปล่อยให้คนรักของเธอตายไปเพื่อรักษาชีวิตของคนบริสุทธิ์เหล่านั้นเอาไว้ เธอจะเลือกสิ่งใดงั้นเหรอ?"

:: ร่างเล็กของคอเซย์เลิกคิ้วนิดๆ ก่อนสมองน้อยของเขาจะประมวลผลคำพูดของเด็กหนุ่มตรงหน้า ก่อนรอยยิ้มร่าเริงดั่งเดิมจะกลับมา

“ผมนะเห็นแก่ตัวน่ะ เพราะงั้นผมเลือกให้คนรักของผมฟื้นคือชีพขึ้นมาแม้จะต้องแลกด้วยชีวิตของคนบริสุทธิ์ก็ตาม”

"งั้นเหรอ? ถ้าเธอเลือกแบบนั้นล่ะก็---ขอให้โชคดีนะ แล้วก็..."

"ช่วยจำคำตอบของตัวเองเอาไว้ให้ดีล่ะ...แล้วซักวัน เราจะได้พบกันอีก"

น้ำเสียงที่ดูอ่อนแรงของเด็กหนุ่มปริศนาขาดห้วง รอยยิ้มเย้ยหยันราวกับเยาะเย้ยตนเองที่แสนอ่อนแอ โซ่ตรวนกระชากร่างของเขาให้เข้าไปภายในหลังประตูที่มืดมิด ในขณะที่ภาพตรงหน้าของ[ชื่อคุณ]มืดมัวจนในที่สุดสติก็ดับไปอย่างสมบูรณ์พร้อมกับบานประตูที่ปิดลงอย่างเชื่องช้า

ไม่มีใครอยู่ตรงนั้นอีกแล้ว...

WRITER TALK :

เซย์ไฮค่ะ ชื่อของเราคือมิร่า---แล้วทางนั้นล่ะ?

:: ทางนี้ชื่อสโนว์คร้าบบบ

ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ! เรื่องนี้เราอาจจะอัพช้าไปซักหน่อยแต่รับรองว่าถ้าหากมีเวลาจะมาอัพให้เรื่อยๆแน่นอนค่ะ!

:: ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกันครับ อัพช้าก็ไม่เป็นไรคร้าบบ

อยากจะให้ลูกๆของท่านมีคู่รึเปล่าคะ?

:: มีหรือไม่มีก็ได้คร้าบบ

ถ้าเกิดว่าตัวละครของท่านไม่ติด จะพากลับบ้านหรือเป็นตัวประกอบดีคะ?

:: พากลับบ้านมั้งครับ

ถ้าเกิดติดแล้วมีการเปลี่ยนแปลงคาร์เล็กน้อย จะว่าอะไรไหมคะ?

:: ไม่ว่าอะไรคร้าบบบ

ขอให้โชคดีนะคะ!

       

Z Y C L O N