CATEYE ROOM[ห้องลับ]

ลำดับตอนที่ #70 : Hell magic college

' Are you calling me a sinner ? '

______________________________________________

ชื่อ: คาร์ริล  ลูคาสต้า || Carryl  Lucasta

ชื่อเล่น: คาร์ริล || Carryl

อายุ: 18 ปี 

เพศ: หญิง

ชอบ: ชาย 

เป็น: รุก

สำหรับนักเรียน : ทีโอฟีอุส ชั้นปี 3

นิสัย: 

       คาร์ริลเป็นคนสนุกสนานร่าเริง เข้ากับคนอื่นได้ง่ายจนมากเกินไป  ชอบเป็นที่สนใจของผู้อื่น มักทำตัวเป็นจุดเด่น ขี้เล่นในบางครั้ง แต่ก็มีกาลเทศะ รู้ว่าควรจะเล่นตอนไหน ไม่ควรเล่นตอนไหน และเมื่อไรก็ตามที่เห็นคนไร้ทางสู้ถูกรังแกก็จะเข้าไปช่วยทันที เพราะมันทำให้นึกถึงตัวเธอในอดีต  รักความยุติธรรมถึบแม้ว่าเธอจะไม่เคยได้รับมัน รักแรงเกลียดแรง เจ้าคิดเจ้าแค้นอีกต่างหาก เป็นคนลืมยาก โดนเฉพาะถ้ามีคนมาทำร้ายเธอกับครอบครัว  

       คาร์ริลเป็นคนที่ค่อนข้างมีอารมณ์ที่อ่อนไหว ทำให้อารมณ์ของเธอปั่นป่วนง่าย บางครั้งก็เจ้าอารมณ์ ขี้หงุด แต่บางครั้งก็เฉื่อยช้า ชอบนั่งเหม่อลอยและคิดอะไรไปเรื่อยๆ 

       คาร์ริลเป็นคนที่ถ้าใครพบเห็นก็มักจะต้องตาต้องใจอยู่เสมอ เพราะบนใบหน้ามักมีรอยยิ้มประดับอยู่ แต่ใครจะรู้ละว่ามันเป็นยิ้มเฟคๆ ภายใต้รอยยิ้มและความร่าเริงที่แสดงออกมาของเธอมันคือของปลอม สิ่งที่ซ่อนอยู่ภายในนั้นคือ คนที่ไม่เชื่อมั่นในตัวเอง หวาดระแวงง่าย ขี้กังวล  ก้าวร้าว ขี้อิจฉา มองโลกในแง่ร้าย และตัดสินเรื่องราวต่างๆในแง่ลบไว้ก่อนเสมอ สิ่งเหล่านี้จะถูกซ่อนไว้ในจิตใจของเธอ มันพร้อมจะระเบิดออกมาได้เสมอถ้ามีคนไปสะกิดเรื่อง'ครอบครัว'  

ประวัติ: 

คาร์ริลเป็นเด็กไม่มีแม่...

ตั้งแต่เกิดมาเธอก็อาศัยอยู่กับพ่อและพี่สาวคนหนึ่ง ดูเผิ่นๆก็เป็นครอบครัวที่น่าจะมีความสุขดีนี้น่า? แต่ก็นะ มีพ่อขี้เหล้าแบบนี้ อย่ามีเลยดีกว่า ตั้งแต่ที่จำความได้ เธอก็ถูกทุบตีโดนคนที่เรียกว่า พ่อ เสมอ และคนที่เข้ามาห้ามแล้วโดนตีแทนเธอ ก็คือพี่สาวของเธอนั้นเอง เธอรักพี่สาวของเธอมากพอๆกับที่เกลียดพ่อของเธอมากเช่นกัน เขามักจะบอกให้เธอและพี่สาว ไปขโมยเงินและซื้อเหล้ามาให้เขากินเสมอ พอไม่ได้ก็จะมาทุบตี แต่ถึงขโมยมาได้ ก็โดนตีอยู่ดี น่าขำเนอะ? เธอใช้ชีวิตอยู่แบบนั้นมาเรื่อยๆ ชีวิตที่มีแต่ก็เหมือนไม่มี พระเจ้าที่พร่ำเรียกหาอยู่ทุกวัน ก็ไม่เคยโผล่มา จนเธอพอแล้วละ เธอเคยคิดจะฆ่าตัวตายนะ แต่เธอไม่อยาก ไม่อยากปล่อยให้พี่สาวของเธอต้องอยู่คนเดียว เธอถึงอดทน อดทนมาตลอด ทั้งร่ายกายนี้ จิตใจดวงนี้ ได้โปรดทำร้ายมันเถอะค่ะ แต่อย่าให้พี่สาวของเธอ ต้องเจ็บปวดไปด้วยเลย ทั้งๆที่เป็นแบบนั้น แต่พี่สาวก็ชอบโดนทำร้ายอยู่ดี นานวันเข้า มันก็กลายเป็นอารมณ์ที่ซ่อนเร้น จนถึงวันที่มันประทุออกมา หลังจากที่เธอกลับมาจากการไปขโมยของ เธอก็เห็น..พี่สาวของเธอนอนนิ่งสนิท มันเหมือนคนที่นอนหลับอยู่ แต่ครั้งนี้ไม่มีน้ำตา ไม่มีเสียงหายใจ ไม่มีแม้แต่วิญญาณ เธอเข้าไปเขย่าตัวพี่ของเธอ แต่ไม่มีเสียงตอบรับ คนที่เธอรักที่สุดจากไปแล้ว เธอกรีดร้องคร่ำครวญถึงพระเจ้า

' ได้โปรดละ เอาพี่ของเธอคืนมา '

แต่พระเจ้าก็ไม่เคยตอบรับเสียงของเธอ ในขณะที่เธอร้องไห้อยู่ ก็มีเสียงๆหนึ่งดังขึ้น 

' ไปเอาเหล้ามาอีกสิ '

เธอหันไปมอง ก็เจอกับพ่อของเธอ เขาไม่มีแม้แต่น้ำตา ไม่มีเสียงสะอื้นไห้ เธอกำมือแน่น คนที่ทำให้พี่ของเธอตาย คนที่ทำลายชีวิตของเธอกับพี่ ก็เป็นมันนั้นละ!! เธอกรีดร้องออกมา และอารมณ์ที่ซ่อนไว้ก็ได้ปะทุ เธอลุกขึ้นแล้วหยิบเศษแก้วขึ้นมา วิ่งไปที่มัน ก่อนจะเงื้อมมือและแทงเข้าไปที่ท้องของมันเต็มแรง พระเจ้าอะไรกัน ครอบครัวอะไรกัน ในเมื่อพระเจ้าทอดทิ้งเธอ เธอก็จะทอดทิ้งพระเจ้าเช่นกัน!!

เธอกระหน่ำแทงมันเรื่อยๆ ถึงแม้มันจะไม่มีลมหายใจต่อไปแล้วก็ตาม เธอหอบหายใจและค่อยๆทิ้งเศษแก้วลง หัวใจเธอเต้นแรงเหมือนมันจะหลุดออกมา มือที่ชุ่มไปด้วยเลือดก็สั่นอย่างควบคุมไม่ได้ ความรู้สึกผิดบาปก็คืบคลาบเข้ามา  แต่ถึงอย่างนั้น...ทำไมเธอถึงยิ้มอยู่กัน?

หลังจากนั้นเธอก็หนีออกมาจากที่แห่งนั้น หนีไปที่ๆจะไม่มีใครรู้จักเธอ ระหว่างทางเธอก็เห็นทุกคนมีรอยยิ้มบนใบหน้า เด็กน้อยกำลังจับมือกับพ่อแม่ คู่รักเดินเคียงข้างกัน กลุ่มเด็กวัยรุ่นที่หัวเราะอย่างมีความสุข พลันในหัวก็เกิดความอิจฉาขึ้น ทำไมกันละ? ทั้งๆที่มีคนบอกว่า คนเรานะเท่าเทียมกันแท้ๆ แต่ทำไมฉันถึงเป็นคนที่เจ็บปวด ทำไมพวกเขาถึงได้ดูมีความสุข อิจฉา อิจฉาเหลือเกิน เธอกำมือแน่นจนรู้สึกได้ถึงเล็บที่จิกเข้าไปที่เนื้อและของเหลวที่ไหลออกมาจากมือ ก่อนที่อารมณ์จะปะทุอีกครั้ง เธอก็หันหลังแล้ววิ่งไปที่โบสถ์แห่งหนึ่ง ทั้งๆที่เกลียดชังถึงเพียงนี้ แต่ในใจมันกลับร่ำร้อง อยากจะไปยืนต่อหน้าพระผู้เป็นเจ้า สารภาพบาปอย่างมหันต์ที่เธอได้ทำลงไป ก็ตอนนี้เธอไม่เหลือใครแล้ว เธอไม่สามารถเก็บความรู้สึกนี้ไว้เพียงคนเดียวได้....

เธอคุกเข่าลงต่อรูปปั้นพระผู้เป็นเจ้า

'พระผู้เป็นเจ้า ลูกได้ทำผิดอย่างใหญ่หลวง ลูกมีบาปติดตัว มีทางไหนจะลบมันออกไปได้บ้าง'

เธอเอื้อนเอ่ยถามออกมาทั้งน้ำตา แต่ก็ไม่มีเสียงตอบกลับมา นั้นสินะ... พระเจ้าไม่เคยมีจริง ถึงจะมี ก็คงไม่มาสนคนบาปอย่างเธอ เธอหัวเราะออกมาอย่างร่าเริงใจราวกับคนบ้าและหันหลังเดินออกไป

เธอหมดศรัทธากับโลกใบนี้แล้ว..

หลังจากนั้นเธอก็ใช้ชีวิตเร่ร่อนไปเรื่อยๆ ก็มีเรื่องตื่นตาตื่นใจโผล่มาบ้าง เช่นเรื่องทำพันธสัญญากับปีศาจ หรือจะเป็นการเข้าเรียนที่ Hell magic college ดีละ ?

ปีศาจรับใช้: มหาบาปที่ 4 บาปอิจฉาริษยา : ลิเวียธาน

อื่นๆ: 

``มีอะไรสงสัยหรือให้แก้อะไรก็บอกได้นะคะ

``ไม่รู้ว่านิสัยของคาร์ริลจะแต่งยากไปรึเปล่า แต่ก็ฝากด้วยนะคะะะ

``ข้อมูลมหาบาป ลิเวียธาน

   จิ้มเลย จิ้มเลย

B
E
R
L
I
N
❀