คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : Chapter 7
“Vancouver kris & Wushu Cowboy 2”
Chapter 7
“ไม่ต้องเซฮุน.” คริสเอ่ยขึ้น
มือเรียวกระชากดอกไม้มาจากมือของไคแรงๆ เพื่อแสดงให้รู้ว่าไม่พอใจ
“ผมรับไว้แล้ว ขอบคุณ”คริสเอ่ยด้วยสีหน้าเรียบนิ่ง.
ไคยิ้มร่าเริง แล้วเดินออกไป น้ำหยดลงหินทุกวัน หินยังกร่อน เขามีเวลา2 อาทิตย์
ก่อนที่หวงจื่อเถาจะกลับมา เขาต้อง จีบคนคนนี้และแย่งมาให้ได้
“เซฮุน! ทำไมเพื่อนนายนิสัยแบบนี้อ่ะ==” ลู่หานเอ่ยถามอย่างงงๆ
“ไม่รู้ดิ.. บอกแล้วน่ะว่าอย่ายุ่ง เป็นไงล่ะดูมันทำ แล้วจะทำยังไงต่อไป?”
คริสส่ายหัวแล้วปวดหัวตื้อ. ทำยังไง? จะให้ทำอะไรอยู่นิ่งก็คงได้ เพราะเขาไม่ได้คิดอะไรด้วยอยู่แล้ว คริสสั่งห้ามว่าเซฮุนกับลู่หานห้ามบอกเรื่องกับเถา
เซฮุนได้ไปเตือนไคอีกรอบ ว่าทำอย่างนี้ไม่ถูกต้อง แต่ไคกับไม่ฟัง เขารู้แต่ว่า เขาชอบคริส และคนอย่างไคไม่เคยยอมแพ้อะไรก็ได้ เขาบอกกับเซฮุนให้อยู่ห่างๆ เซฮุนได้แต่ลำบากใจ เพราะทั้งเถาก็เพื่อนเขา ไคก็เพื่อนเขา
“ไอ้เหี้ย 55555 ทำไมไอ้นั่นมันใจเด็ดแบบนั้น555555555555ฮ๊อตใหญ่ล่ะน้องผม” ฮันเกิงเอ่ยแล้วหัวเราะร่า เมื่อคริสเอาเรื่องของไคมาเล่าให้ฟัง
“= =เครียดน่ะเนี๊ยะๆ น้องเครียดน่ะครับ ..- -“
“ก็ถ้าไม่ได้ชอบเฉยๆ ไปก็ได้มั่ง ก็แกไม่ได้คิดอะไรด้วยสักหน่อยนี่” ฮีชอลพูดแล้วคีบข้าวเข้าปาก
“ไม่รู้ดิ ผมก็ไม่ได้อะไรน่ะ แต่แบบ อธิบายไม่ถูก มันอึดอัดอ่ะครับแบบนี้”
“ถึงขนาดพูดแบบนั้น แสดงว่า มันต้องชอบแกจริงจังอ่ะ” ฮีชอลว่า
“แล้วไปทำอะไรให้เขาถึงมาบอกชอบแกได้?”
“ผมไม่รู้เว้ย = =”
“เถารู้หรือยังน่ะ?”
“จุ๊ๆ อย่าไปบอกเดี่ยวบ้าคลั่งอะละวาดขึ้นมาอีกทำไง? - -“
“55555555555555555 ไอ้ไก่อะไรนั่นเจอวูซูแน่อ่ะ!”ฮีชอลกับฮันเกิงหัวเราะลั่น คริสได้แต่ส่ายหน้าให้คนแก่สองคน ก่อนที่หอบหิ้วตัวเองขึ้นมาแล้วทิ้งตัวนอน เถากลับโทรมาเสียก่อน
“คิดถึงกันหรือเปล่าน่ะครับ ฮ่ะๆ”
“นิดหน่อย ฮ่าๆๆ เถาเมื่อไรจะกลับ??”
“อะไรกันเนี๊ยะ ผมมาแค่สองวันเองน่ะ ทนไม่ได้แล้วเหรอ~”
คริสอยากจะบอกกับปลายสายว่า รีบกลับมาช่วยกูให้พ้นๆ จากไอ้ไคอะไรนี่ แต่ไม่อยากให้เป็นเรื่องเป็นราว เดี๋ยวได้บ้าเลือดกลับจากชิงเต่ามาซัดวูซูขึ้นมาจะทำยังไง?
“รีบกลับมาดิ๊ ฮ่าๆ แล้วที่นู่นเป็นไง? โอเคใช่ไหม?”
“ก็น่ะ..เหงารู้แบบนี้น่าจะลากมาด้วยก็ดี”
“ใครกันแน่ที่ทนไม่ได้! 55555555555555” คริสหัวลั่นใส่ปลายสาย ..
“คริส”
“หื้มมม??”
“รักน่ะครับ”
“รักเถาเหมือนกัน” เถาได้แต่ตาโตอยู่ที่ปลายสาย ! แปลก! ร้อยวันพันปี แวนคูเวอร์คริสเนี๊ยะน่ะ จะมาพูดดีกับเขา นี่มันบ้าไปแล้ว!
“วันนี้กินข้าวเย็นกับอะไร??”
“ไม่ใช่แกงกะหรี่ปลาเว้ย ฟิน!”
“ถึงว่า 555555555555อยากได้ยินแบบนี้เมื่อกี้อีกรอบอ่ะครับ??”
“โอ้ย หูอื้อหรือไง? รีบกลับมา ไม่งั้นหนีมีกิ๊กแม่ง”
“กลับไปจะเอา..”เถาเอ่ยขึ้นอย่างเบาๆ
“เอาอะไรอีกล่ะ??”
“เอาคริส!!! นอนล่ะครับบ ฝันดีน่ะครับที่รัก..ตู้ด ตู้ด ตู้ด” เถาพูดเร็วๆ ก่อนที่จะตัดสายทิ้ง แล้วยิ้มร่า เขาเดินมาทิ้งตัวนั่งที่โซฟา จองโมเหล่มองน้อง..
--------------------------------------------------100%
ความคิดเห็น