คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : {Ch5} ; ความแตกต่าง
CHAPTER 5
ความรักของเรานั้นมีเหมือนกัน หากแต่มีรูปแบบที่แตกต่างกัน...
“ผมรู้นะว่าพี่คิดอะไรอยู่” จองมินพูดเปรยขึ้นมาก่อนที่จะจ้องตาคนข้างหน้าเพื่อหาคำตอบที่อยู่ภายในนั้น หากแต่ก็ไม่พบอะไรนอกจากความเฉยชาที่ร่างสูงสร้างขึ้นมาเป็นกำแพงเพื่อป้องกันทุกสิ่ง
แต่กำแพงที่ว่านั้นถึงจะแลดูแข็งแกร่ง แต่กลับเปราะบางเสียเหลือเกิน...
“รู้อะไร? ”
“รู้เรื่องพี่กับฮยองจุน”
“ก็แค่พี่น้องกัน”
“ของฮยองจุนอาจจะใช่ แล้วของพี่หล่ะ? ”
“….”
“ผมเห็น... เห็นเงาของฮยองจุนสะท้อนในดวงตาของพี่”
“….”
“อย่าคิดว่าผมไม่รู้”
“….”
“แล้วพี่จะทำอย่างไรต่อ? จะปล่อยให้มันเป็นแบบนี้ต่อไป?”
“.... อืม”
“บางทีการทำอะไรที่ตรงกับความรู้สึกของตัวเองมันก็ไม่ใช่เรื่องเลวร้ายนะครับ” จองมินเมื่อพูดจบก็เดินออกไปพร้อมกับไม่พูดอะไรต่อ ตอนนี้ทั้งห้องจึงเหลือแต่เพียงฮยอนจุงอยู่ลำพัง ร่างสูงนั่งคิดอะไรเรื่อยเปื่อยเกี่ยวกับบทสนทนาเมื่อครู่อย่างเหม่อลอย
“พี่ควรจะทำยังไงดีหล่ะฮยองจุน...”
ตอนนี้เขาอยู่ที่ไนท์คลับแล้ว ใช่... เขาอยู่ที่คลับ สัญชาตญาณบอกให้เขาขับรถมาที่นี่เพื่อลืมทุกอย่าง คลับนี้ไม่มีนักข่าวหรือปาปารัซซี่มายุ่งวุ่นวายให้รำคาญใจ จึงเป็นที่นิยมของเหล่าดาราวงการมายาที่ต้องการหาที่พักผ่อนเพื่อคลายเคลียดจากการที่ทำงานที่เหนื่อยล้าหรือจัดงานสังสรรค์โดยไม่ต้องระหวาดระแวงใคร
น้ำสีอำพันถูกส่งเข้าลำคอของฮยอนจุงอย่างไม่มีทีท่าว่าจะหยุดง่ายๆ ค่ำคืนนี้ดูยาวนานอย่างไม่มีที่สิ้นสุด เขาเลือกที่จะมาดื่มเหล้าเพื่อที่จะลืมทุกอย่าง ถึงแม้ว่าจะชั่วคราว... แต่อย่างน้อยมันก็ยังช่วยประคับประคองจิตใจที่บอบช้ำของเขา...
ยิ่งลืม ก็ยิ่งจำ...
ถ้าหากว่ามีเครื่องลบความจำเหมือนในหนังก็คงจะดีไม่น้อย
อย่างน้อยเขาก็คงไม่เจ็บปวดเท่าที่เป็นอยู่เหมือนในปัจจุบัน
ยิ่งเวลาผ่านไปเท่าไหร่แอลกฮอล์ที่อยู่ในตัวร่างสูงก็ยิ่งเพิ่มมากขึ้นเท่านั้น สติเริ่มเลือนรางเหลือน้อยลงทุกที จวบจนตอนนี้เป็นเวลาตีหนึ่งแล้ว แต่ในผับก็ยังครึกครื้นเต็มไปด้วยแสงสีและความรื่นรมย์ ทำให้ฮยอนจุงซึ่งที่เข้ามานั่งตั้งแต่แรกจึงเป็นที่สนใจของหลายๆคน หากแต่ตอนนี้ก็ยังมีคนที่เป็นห่วงร่างสูงที่ยังไม่กลับบ้านในตอนนี้เหมือนกัน
“ฮยอนจุงฮยองไปไหนอ่ะ? ฉันกลับมาก็ไม่เจอแล้วเนี่ย” ฮยองจุนเดินเข้าไปถามจองมินซึ่งกำลังจะเตรียมตัวเข้านอน
“พี่ฮยอนจุงหรอ? สงสัยไปคลับมั้ง”
“ไปทำไมตอนตีหนึ่ง หนีเที่ยวอีกละ สงสัยต้องไปตามกลับ” ฮยองจุนพูดขึ้นพร้อมกับทำสีหน้าไม่พอใจที่พี่ชายของเขาไม่รู้จักกลับบ้านกลับช่องให้ถูกเวลา
“ฮยองจุน นายรักพี่ฮยอนจุงไหม?”
“หืม? รักสิ”
“รักแบบไหน?”
“รักแบบพี่ชายไง ถามทำไมเนี่ย?”
“อืม เปล่า ไปเถอะ” จองมินตอบก่อนที่จะล้มตัวลงนอน ในใจนึกคิดว่าความรักของสองคนนี้ช่างเป็นไปได้ยากเสียเหลือเกิน
ความรักที่ทั้งสองคนต่างมีเหมือนกัน
หากแต่รักนั้น เป็นรักคนละรูปแบบ....
ตอนนี้ฮยองจุนได้ยืนอยู่หน้าไนต์คลับที่ฮยอนจุงอยู่ ซึ่งตอนนี้เป็นเวลาจะตีสองแล้ว.. ร่างบางรีบเดินเข้าไปในคลับซึ่งเต็มไปด้วยแสงสีของสถานบันเทิงพร้อมกับเห็นภาพที่ไม่คาดคิด
ฮยอนจุงซึ่งกำลังเมาได้ที่กำลังจะถูกดาราหญิงหน้าใหม่ลากกลับบ้าน!
ฮยองจุนเมื่อเห็นดังนั้นจึงรีบเดินเข้าไปหาร่างสูงทันที หญิงสาวที่กำลังควงฮยอนจุงอยู่จึงหันมามองเขาด้วยสายตาที่สื่อความหมายได้ว่า ‘มีอะไร?’
“ผมมาเอาตัวฮยอนจุงฮยองกลับบ้านครับ กรุณาปล่อยเขาด้วย”
“ทำไมต้องปล่อยด้วยหล่ะคะ ฮยอนจุงอปป้าตกลงจะไปกับฉันแล้วนะ” หญิงสาวหันไปมองชายหนุ่มที่เธอกำลังควงอยู่ด้วยสายตาที่มีความหมาย ชายหนุ่มซึ่งเมามายไม่ได้สติแต่ก็ยังมองเห็นคนสำคัญของเขาอยู่ตรงหน้าอยู่ดี
“ฮยองจุน... ?” เสียงแผ่วเบาที่ตอบมาด้วยประโยคคำถามดังขึ้นจากร่างสูงที่กำลังเมาแต่ก็ยังเอ่ยคำออกมา หญิงสาวที่กำลังควงอยู่จึงเบิกตากว้างด้วยความตกใจ อะไรกัน... ทั้งๆที่เธออุตส่าห์รอฮยอนจุงจนเมาขนาดนี้ แต่เขากลับยังมีสติอยู่อีกหรอ?!
“ครับ ผมเองฮยองจุน กลับบ้านกันเถอะครับ” ฮยองจุนพูดขึ้นพร้อมกับคว้าร่างสูงมาจากหญิงสาวโดยทันที (หากไม่รีบคว้าอาจโดนลากกลับบ้านไปอีกก็เป็นได้) เมื่อได้ตัวฮยอนจุงมาแล้วร่างบางจึงพยุงแล้วรีบเดินไปยังรถเพื่อนำตัวกลับบ้านทันที
“ให้ตายสิตัวหนักชะมัด...” ร่างบางบ่นขึ้นพร้อมกับรีบขับรถไปยังหอพักอย่างรวดเร็ว
ตอนนี้มาถึงหอที่อยู่อาศัยแล้ว ฮยองจุนพยุงร่างสูงเข้ามาในบ้านพร้อมกับวางลงบนเตียงอย่างทุลักทุเลพร้อมกับเดินเข้าไปในห้องน้ำเพื่อหากะละมังใส่น้ำและผ้าขนหนูมาเช็ดตัวให้กับฮยอนจุงซึ่งนอนไม่ได้สติอยู่บนเตียงด้วยฤทธิ์ของแอลกฮอลล์
“เหม็นเหล้าจริงๆนะเนี่ย..” ฮยองจุนยู่จมูกลงเล็กน้อยเมื่อได้รับรู้ถึงกลิ่นเหล้าที่ติดมากับร่างสูงที่อยู่บนเตียง ร่างบางค่อยๆบรรจงถอดเสื้อที่ร่างสูงใส่อยู่พร้อมกับใช้ผ้าขนหนูชุบน้ำอุ่นบิดหมาดๆเช็ดตัวให้อย่างเบามือ เมื่อเช็ดตัวเสร็จจึงเปลี่ยนเสื้อผ้าของคนที่นอนหลับไม่รู้เรื่องให้เป็นชุดนอน เมื่อเปลี่ยนเสร็จแล้วจึงได้ทีว่าตัวเองควรจะไปอาบน้ำนอนเสียที ฮยองจุนจึงหยิบชุดนอนพร้อมกับผ้าเช็ดตัวเดินเข้าห้องน้ำทันที
เมื่ออาบน้ำเสร็จแล้วฮยองจุนจึงเดินออกมาด้วยท่าทีที่สดชื่นมากกว่าเดิม หลังจากที่ทำธุระอะไรเสร็จเรียบร้อยแล้วจึงเตรียมตัวที่จะล้มตัวนอนเสียทีหลังจากที่เหนื่อยล้ามาทั้งวัน
“กอด...” เสียงแผ่วเบาของคนที่นอนหลับอยู่บนเตียงดังขึ้นเมื่อตอนที่เขากำลังจะล้มตัวลงนอนข้างๆ แต่เสียงนั้นเบาเกินไปทำให้ไม่ได้ยิน ฮยองจุนจึงก้มหน้าไปใกล้ๆร่างสูงที่อยู่ข้างๆเพื่อฟังอีกครั้ง
“อะไรนะฮยอง?”
“กอด.. หน่อย...”
“อะไรน.. เห้ย!” ร่างสูงที่นอนอยู่บนเตียงรีบรวบตัวคนที่ก้มหน้าอยู่เหนือเขาไปกอดอย่างแนบแน่น ซุกหน้าเข้ากับซอกคอของร่างบางอย่างแมวอ้อนเจ้าของ ซึ่งทำให้ฮยองจุนจั๊กจี๋ไม่ใช่น้อย
“คิกๆ ปล่อยเลยจั๊กจี้นะ!”
ประโยคเชิงขอร้องที่บอกให้ปล่อยกลับไม่มีคนยอมปฏิบัติตามมัน ฮยอนจุงยังคงกอดเด็กน้อยของเขาไว้อย่างหวงแหนไม่ยอมปล่อย บรรยากาศคืนนี้ต่อให้หนาวเย็นเพียงใดยังไงก็อบอุ่นสำหรับเขาสองคนอยู่ดี
“ชิ.. ถ้าไม่เห็นว่าเมานะจะตบให้เดี้ยงไปแล้ว”
ฮยอนจุงกระชับกอดขึ้นให้แนบแน่นยิ่งกว่าเดิมพร้อมกับลอบอมยิ้มให้กับประโยคที่น่ารักของร่างบางในอ้อมกอดเขาอย่างรักใคร่.. แต่อมยิ้มได้ไม่นานก็ต้องยกยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์
เพราะคนที่คิดว่าเมากลับไม่ได้เมาอย่างที่คิดหน่ะสิ!
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
ตอนแรกมาอย่างดราม่าตอนหลังมาแบบหวานเลยอ่ะ5555
ไรเตอร์เพี้ยนเด้อค่า งานเยอะมาก-_-;;;;
อาจจะหายไปบางช่วงนะคะ อย่าตกใจหากหายไป
แต่เดือนนี้ก็มีอะไรดีๆเยอะนะคะ
วันที่3ดั๊บรวมตัว วันที่6วันเกิดจุง
วันที่8ครบรอบ7ปี วันที่13ครบรอบ2ปีทำงานเดี่ยว
ฮยอนจุงออกเอมวี HEAT มีมีทติ้งที่ไทย
และะะะะ ฮยองจุนจะออกอัลบั้มใหม่แล้วค่าาา!
*นั่งสกรีมอยู่หน้าคอมเพราะความหล่อที่เกินทน* TwT
อย่าลืมไปพรีออเดอร์กันเยอะๆนะึึคะ เจอกันตอนหน้าค่า<3
ปล. ตอนนี้ไรท์เตอร์พล่ามยาวมาก
ปล2. เราเผลอกดลบตอน 4 TTTTT^TTTTTT
แต่ลงใหม่แล้วค่ะ
ความคิดเห็น