ฟิคบารามอส คู่หูตัวซวย ( เฟริน & คิล )

ลำดับตอนที่ #7 : มันจะซวยอะไรกันนักกันหนาฟะ

“ เอ่อ  มากันครบแล้วใช่มั้ย ” โรเวนกล่าวพลางมองไปรอบๆห้องประชุม



พลันสายตาก็เหลือบไปเห็นครี๊ดที่นั่งเกาะหนึบอยู่กับคิลก็เกิดอาการสงสัย



“ แล้วนั่นมันอะไรกันน่ะ ” โรเวนถาม



“ ผมก็ไม่รู้ครับ คงเป็นเพราะเวทย์ที่ลูคังลองใช้น่ะครับ ” คิลตอบพลางดันครี๊ดออกไป



“ แหม ไม่ต้องอายหรอกน่าคิล ” ครี๊ดว่าแล้วก็เริ่มซบคิลอีกรอบ



“ พี่โรเวนมีอะไรก็รีบๆพูดดีกว่าฮะ ” เฟรินเสนอ



“ เออเนาะ ” โรเวนว่าแล้วก็หยิบเอกสารออกมาดู



“ พวกเธอคงรู้แล้วสินะว่าเราต้องดูแลเรื่องกิจกรรม ” โรเวนถาม



ทุกคนพยักหน้ารับ  ยกเว้นคิลที่หน้าซีดมากๆ



“ วันแรกจะเป็นงานต้อนรับ ต้องเป็นการแสดง ” โรเวนหยุดพูด



นักเรียนป้อมอัศวินต่างคุยกันอย่างเซ็งแซ่



“ แล้วเราจะแสดงอะไรกันเหรอครับ ” ซีบิลถาม



“ แสดงอะไรน่ะเหรอ  ก็ลิเกไง ” โรเวนตอบแบบเอือมระอา



เหล่าผู้ฟังเริ่มคุยกันอีกรอบ



“ ลิเกงั้นเหรอ น่าหนุกแฮะ ” ลูคังกระซิบกับลอเรม



“ อืม ” ลอเรมรับคำ



“ ส่วนบทที่จะเล่นนั้นเราจะใช้การจับฉลาก ” หลังโรเวนพูดเหล่าทโมนทั้งหลายก็เงียบกริบ



“ จะ จับฉลากงั้นเราะ ” เดธทวนคำแบบไม่เชื่อหู



“ เออ ท่านปราชญ์จะเป็นคนจับ ” โรเวนตอบ



“ แล้ววันที่สองล่ะ ” คราวนี้โรเป็นคนถาม



“ ก็จะเป็นพวกกิจกรรมนันทนาการน่ะ ส่วนจะเป็นอะไรนั้นยังไม่รู้ ” โรเวนตอบ



“ อ้าว ” ทุกคนต่างอุทานเป็นเสียงเดียว



“ พรุ่งนี้ก็คงจะรู้แล้วล่ะน่า ” โรเวนพูดพลางเก็บเอกสารแล้วเดินกลับห้องไป



“ ลิเกเหรอ  ฮิๆ ถ้าได้เล่นคู่กับคิลยิ่งดีเลย ” ครี๊ดพูดลอยๆ



แต่มันเป็นคำพูดที่ทำให้คิลถึงกับเสียวสันหลัง



“ เอ่อ ครี๊ด  ชั้นขอตัวไปนอนก่อนนะ ” คิลพูดแล้วทำท่าจะลุก



“ อ๊ะ  รอด้วยสิ ” ครี๊ดว่าแล้วก็ลุกตามคิล



“ เฮ้ย  ไม่ได้  แกกลับห้องแกไป๊ ” คิลว่าแล้วก็วิ่งกลับห้องด้วยความเร็วสูง



“ เชอะ  ทำเป็นอาย ” ครี๊ดพูดกับตัวเองก่อนเดินกลับห้องไป



ณ ห้องหัวหน้าชั้นปี  กำลังมีการประชุมอย่างเคร่งเครียด



โดยที่เด็กน้อยทั้งสองหลับไปแล้ว



“ เอาไงดีล่ะ ถ้ายังเป็นแบบนี้ต่อไปชั้นต้องตายแน่เลย ” คิลว่าพลางร้องไห้



“ นายลองถามอาการกับโอเดลดิ ” เฟรินเสนอแนะ



หลังจากทีคาโลเรียกโอเดลออกมาและคิลเล่าเรื่องราวทั้งหมดให้ฟัง



“ อ๋อ  คงเป็นผลค้างเคียงจากการท่องคาถาผิดน่ะครับ ” โอเดลตอบ



“ แล้วมันจะแก้ได้มั้ยอ่ะ ” คิลกังวลเป็นอย่างมาก



“ อืม อันนี้ก็ต้องลองดูนะครับ ” โอเดลว่า ทำให้คิลเริ่มมีกำลังใจ



\' ชั้นไม่ยอมเป็นแบบนี้ไปตลอดหรอก \' คิลคิดในใจ











-----------------------------------------------------------------------------------------------------



แหะๆ ตอนนี้อาจจะสั้นนิดส์นึง



และเป็นตอนแรกที่ประเดิมด้วยการพิมพ์โดย notebook  เครื่องใหม่



เอ้า  ช่วยแสดงความคิดเห็นกันหน่อย