คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : Some day ♥ 5
Fic --- > Tao*Kacha @ AF8 (ร้ายกาจ)!!
ผมตื่นขึ้นมา ตัวเองยังอยู่ในชุดเดิมเมื่อคืน เอ่อ... แหวะ ผมสกมกตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ยผมเบหน้าก่อนจะเข้าห้องน้ำไปอาบน้ำชำระล้างความสกปรกที่เมื่อคืนไม่ได้อาบ จากนั้นก็แต่งตัวลงไปกินข้าว
“ม๊าครับ เช้านี้มีอะไรให้ชาทานบ้าง”
“คุณแม่ไม่อยู่หรอกจ่ะ ไปเยี่ยมยายที่โคราชตั้งแต่เช้าแล้ว” เสียงของป้าแช่ม ป้าแม่บ้านบอกผม
“อะไรน๊า ม๊าไปไม่บอกคชาเลยอ่ะ ป้าแช่มอ่า” ป้าแช่มยิ้มก่อนจะส่ายหน้า
“ก็กะทันหันค่ะคุณคชา เห็นบอกว่า คุณยายเข้าโรงพยาบาลกะทันหัน” ผมทำปากจู๋ เฮ้อ ม๊าไม่อยู่แถมไปโคราชก็ไม่ชวน
“คชาอยากไปบ้านพี่เต๋า บอกลุงดำให้ไปส่งคชาหน่อยได้ไหมฮะ” ป้าแช่มพยักหน้าก่อนจะเดินหายไป ส่วนผมก็นั่งดูการ์ตูนอยู่ที่ห้องนั่งเล่น
“คชาไปกลับเย็นๆนะฮะ เจอกันน๊า” ผมบอกก่อนจะก้าวขึ้นรถไป ไม่นานรถก็มาจอดที่หน้าบ้านพี่เต๋า
“ขอบคุณนะฮะลุง บ๊ายบาย” ผมยิ้มแฉ่งให้ลุงดำก่อนจะหันไปกดออด
“คุณคชา สวัสดีค่ะ” พี่ยิ้มทักผม พี่ยิ้มเป็นคนใช้บ้านพี่เต๋านิสัยดีมาก อัธยาสัยดีเว่อ ใจดีด้วย
“ฮะ หวัดดีนะพี่ยิ้มคนสวย” ผมตอบกลับ ก่อนจะเดินตามพี่ยิ้มเข้าบ้าน
“ใครมาหรอยิ้ม” เสียงป้าเต่าถามดังออกมาจากครัว
“คุณคชาค่ะคุณผู้หญิง” ป้าเต่าเดินออกมา ผมยกมือสวัสดี ก่อนจะเข้าไปกอดป้าทีนึง
“สวัสดีฮะป้า”
“จ้า สวัสดีคนสวย” ป้าเต่าพูดก่อนจะหัวเราะเบาๆ
“ป้าเต่าอ่า ม๊าไม่อยู่อ่าฮะ” ป้าเต่าพยักหน้ารับรู้ ก่อนจะจูงมือผมไปในครัว กลิ่นของข้าวต้มหมูลอยฟุ้ง
“ม๊าคชาโทรมาบอกป้าแล้ว แล้วเค้ายังรู้อีกว่าคชาต้องมาบ้านป้า” ป้าเต่าพูดยิ้มๆ มือก็คนข้าวต้มไปด้วย
“ม๊าเค้ารู้ใจฮะ”
“จ้า ติดตาเต๋าขนาดนี้เป็นป้าป้าก็รู้” ผมย่นจมูกใส่ป้าเต่า
“พี่เต๋าออกไปข้างนอกหรอฮะ” ผมถาม เพราะเข้ามายังไม่เจอพี่เต๋าเลย
“เปล่าหรอกจ่ะ เมื่อคืนเมา ยังนอนไม่ตื่นเลย ชาไปปลุกให้ป้าหน่อยนะ” ผมพยักหน้าก่อนจะก้าวดุ่มๆออกจากห้องครัวไปยังห้องนอนพี่เต๋า(กรี๊ดด)= =~
“พี่ต๋าววเอ๋ออ ตื่น ตื่นๆ ได้แล้ว ตื่นนอน ลั้นลา~” ผมฮัมเป็นเพลงไปจนถึงหน้าห้อง ก่อนจะค่อยๆบิดลูกบิด สายตากวาดไปรอบห้อง
ก่อนจะเจอเป้าหมายนอนขดเป็นกุ้งอยู่บนเตียง
“โถ่วว ทำมาว่าเราถีบผ้าห่มตัวเองก็ใช่ย่อย น่าถ่ายรูปไปให้ดูจริงๆ” ผมบ่นแต่ก็ก้าวๆไปใกล้ๆเตียง
“อ๊ะ ถ่ายหน่อยดีกว่า ขอถ่ายหน่อยน๊า” ผมพูดก่อนจะหยิบ บีบี ขึ้นมาถ่ายรูป ฮ่าๆ เสร็จแน่เต๋าเอ๋อ
“พี่ต๋าวววว มะม๊าเต่าสุดที่รักของพี่ให้สุดหล่อมาปลุกตื่นเร็วๆ” ผมสะกิด แต่ก็ไรเสียงตอบรับจากคนบนเตียง
“พี่เต๋าตื่นๆกินบ้านกินเมืองไปถึงไหน” ผมเขย่าแรงๆ
“พี่เต๋า พี่เต๋า ตื่นๆ” ผมขึ้นไปเต้นแร้งเต้นกาอยู่บนที่นอน
“พี่ต๋าวววเอ๋อ ตื่นเดี๋ยวนี้นะ!!” ผมเขย่าสุดแรง บนเตียง[?] แต่ก็ยังไร้สัญญาณตอบรับ ขณะที่ผมจะแหกปากอีกรอบ มือขาวยาวๆก็เอื้อมมือมาดึงแขนผม
“อ๊ะ พี่เต๋า” ผมลงไปนอนอยู่ข้างๆก่อนพี่เต๋าจะเขยิบมากอดก่าย
“พี่เต๋าปล่อยชา แล้วตื่นด้วยคุณป้าให้มาปลุก”พี่เต๋าส่ายหัว
“อย่าดื้อดิ่ โตแล้วนะ” พี่เต๋าเงียบ
“ไอ้พี่เต๋า ถ้าเมาแล้วดื้อวันหลังจะฟ้องป้าเต่านะ” พี่เต๋าเด้งตัวขึ้นมา ก่อนผมจะลุกขึ้นมานั่ง มือหนาเอื้อมมาขยี้หัวผม ยิ้มแฉ่งก่อนจะลุกขึ้นแล้วถอดเสื้อ
“ไปถอดในห้องน้ำสิ” ผมเอามือปิดหน้า
“ก็ไม่ออกไปเล่า อยากให้พี่แก้ผ้ารึไง” พี่เต๋าพูดยิ้มๆ
“อย่าลามก” ผมบอกก่อนจะวิ่งดุ๊กดิ๊กๆออกจากห้อง
“รีบไปไหนละ มาดูพี่แก้ผ้าก่อนสิ” พี่เต๋าพูดทิ้งท้าย มิวายขำผมอีก เดี๋ยวกลับไปนั่งดูแล้วจะหนาวตาเศรษฐพงศ์ -..-
ไม่นานนัก คนหน้าหล่อตัวขาวก็เดินลงมา มิวายยิ้มกวนมาแต่ไกล ให้ตายเห่อะ น่าฆ่าๆ
“มากินข้าวบ้านเค้า บ้านตัวเองไม่มีให้กินรึไงเจ้าตัวเล็ก”
“มีแต่อยากกินกับป้าเต่ามีไรป่ะ”
“แหน่ะๆมาเกาะแกะแม่พี่ กะจะลักเอาคนในบ้านพี่ไปหมดเลยป่ะเนี่ย แค่นี้เค้าก็ถามหาคชา คชา เช้า กลางวัน เย็นแล้ว” ผมแบมือ
“ทำไงได้ เกิดมาหล่อ พี่ต้องเข้าใจนะ” ผมยิ้มยิงฟัน
“ครับพ่อคนหล่อ หล่อมาก หล่อยังกะทอม”
“พี่เต๋า พูดผิดพูดใหม่ได้นะ หล่อออกจะเหมือนเรนขนาดนี้” ผมเก๊กหน้าหล่อ
“หรอ ถ้าตัวเล็กเรน พี่นี่นักร้องเกาหลีทั้งประเทศมารวมกันแล้วกำเนิดมาเป็นพี่แล้ว” พี่เต๋าพูดก่อนจะหัวเราะใหญ่เลย
“เออๆ ได้ทีขี่แพะไล่นะ เดี๋ยวเจอๆ” ก่อนพี่เต๋าจะตอบกลับมา เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นมาก่อน
Rrrr rrrrr ~
“ฮัลโหล เต๋าพูดครับ” ผมนั่งฟังพี่เต๋าคุย
“เค้ก!!!”
“อยู่เมืองไทยแล้ว อยู่ที่ไหน”
“สนามบินหรอ อืมๆเดี๋ยวเต๋าไปรับ” พี่เต๋ายัดโทรศัพท์ใส่กระเป๋าก่อนจะลุกแล้วเดินออกไป ไม่สนใจผมที่นั่งอยู่ตรงข้าม ผมได้แต่มอง
ตาม
“เค้ก เค้าคือใคร” ????
..... ติมตามตอนต่อไป......
Talk :) I'm happy so much happy Read :) เซี่ยเซี่ย เจอกันจ้า ขี้เกียจพูด ~ วู้ ใครใจดีก็เม้นให้หน่อยน๊า
/ มาม่า ในตอนต่อไปแล้ว มั้งนะ / ?? ~~~
ข้างๆหัวใจ - กันร์ เดอะดาว!
ความคิดเห็น