คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : Chapter 6 หลงป่า!
Chapter 6 หลงป่า!
คืนที่ก่อนที่จะเดินทางไปปราสาทเซเรเท ณ ทางเปียวยามวิกาลชายสองคนเดินคุยกัน
“มินโฮ...ไม่ได้ไปไม่เหรอว้ะ”
“เรื่องอะไรเล่า! ไม่เห็นใจคีย์บ้างเหรอ ? คีย์ความจำเสื่อมน้ะจงฮยอน”
“แต่ว่า... ไปก็ไปว้ะ!! แกล้ะ จะไปด้วยไหม”
“ไปสิ เพื่อนฉันไปนี่ มีเหรอฉันจะไม่ไป”
“ทำมาเป็นพูดดี ไปเพราะแทมินนะดิ! ถามจริงเหอะ คบกันเป็นแฟนยังเนี่ย“
“จะบ้าเหรอ มันไม่มีทางเป็นแบบนั้นได้...แกก็รู้”
เสียงที่คุยอย่างสนุกสนานในตอนแรกกลับจบลงด้วยเสียงที่แสนเศร้าในบทสนทนาประโยคสุดท้าย
Onew Talk :
“พี่อนยู~ คีย์จำได้แล้วจริงๆ นะ!” เสียงของน้องคีย์ครับ ฮ่าๆ มันเกาะประตูใหญ่เลย สมน้ำหน้า! แกล้งเป็นความจำเสื่อมดีนัก ไอ้เราตอนนั้นก็เป็นห่วงแทบตาย จะมาจำได้ตอนนี้ก็สายไปแล้วน้องรัก ^^
“พี่ทำเพื่อคีย์เลยนะ ใส่ใจความทรงจำตัวเองหน่อยสิ!” เนียนไป นานๆ จะมาให้แกล้งที หึๆ
“โธ่...พี่อนยู วันเกิดแทมินคีย์ก็จำถูก! พี่ก็จำถูกน้า ~”
“ใครบอกว่าคีย์จำวันเกิดพี่ถูก พี่เกิดเดือนธันวา แต่คีย์บอกเดือนเมษา! ถูกที่ไหนกันล้ะ” จริงๆ คีย์มันก็พูดถูกครับ แต่คีย์มันเป็นพวกไม่มั่นใจในคำพูดที่มันพูดออกไป ถ้ามีคนบอกว่ามันไม่ใช่ตรงนี้ตรงนั้นมันจะลังเลทันที ฮ่าๆ ผมก็ใช้นิสัยมันเนี่ยล้ะครับ แกล้งมัน -___-+
“อะไร!? คีย์ก็บอกว่าพี่เกิดเดือนธันวานี่”
“อย่ามาเฉไฉ ชักช้า! ไปทุกคนรอคีย์คนเดียวนะ!” ตามมาแบบมีขืนๆ แต่ก็ส่งคีย์พาโบขึ้นรถสำเร็จ อุว้ะฮ่ะฮ่า!!
“พี่อนยู...จำทางถูกแน่เหรอ แทมินว่ามันวนมาที่นี่หลายรอบแล้วนะ -0-“
“เอ่อ...แทมิน พี่ไปไม่ถูกว้ะ!!!”
“งั้นก็กลับกันเลยๆๆ ไปไม่ถูกแบบนี้อ้ะ” เสียงคีย์ดังขึ้นครับ หลังจากเงียบมานานตั้งแต่ขึ้นรถ จะกลับรุ่งเดียวอ้ะมัน
“ได้ไงคีย์...พี่หลงจนจำทางกลับไม่ได้แล้ว”
“ห๊ะ/ห๊ะ/ห๊ะ/ห๊ะ !!!!!” อ้ามิโก้ สี่รุมหนึ่ง แต่ผมก็ไหว (??? ไรของเฮียเค้า)
“ไหนลองเอามาดูสิครับ” เสียงได้มินโฮดังขึ้น คว้าแผนที่จากมือผมไปเลย เฮ้ยไม่ได้นะ เสียงแผนดิ เสียแผน!
ปิ้งๆๆ (เสียงเฮียหู้ส่งสายตาให้มิโน)
=*= (หน้าฉงนมิโน)
ไม่ได้การล้ะ “แปปน้ะ เดี๋ยวพี่ออกไปดูเส้นทางกับมินโฮก่อน มินโฮลุก!”
“นี่ๆ มินโฮ” กอดคอมันแล้วพูด เกือบไม่ถึง สูงชิบหาย =o=
“ตอนมาครั้งแรกอ้ะ...แทมิน พี่ แล้วก็พ่อแม่ของคีย์และพี่หลงทางกันน่ะ เลยพักกันในป่าก่อน ตอนนี้ต้องทำให้ออกเดินทางไปราสาทเซเรเทพรุ่งนี้ให้ได้ ...เผื่อเจอสถานการณ์แบบนี้คีย์จะจำได้บ้าง”
“....” เงียบไมแว๊ากกก ก!
“เฮ้ย! เข้าใจป่าว”
“อ่อ! เข้าใจครับ ผมกำลังดูเส้นทางอยู่ ...ที่จะทำแบบเนียนๆ นะครับ บอกว่ามันหลงมาลึก ถ้าอยากไปถึงพรุ่งนี้เช้าต้องพักตรงนี้ก่อนมีน้ำตกเล็กๆ ด้วย ไว้อาบน้ำได้ด้วย ดีไหมครับ” มินโฮมันเอานิ้วชิ้ที่ตำแหน่งหนึ่งบนแผนที่
“แล้วก็บอกคีย์ว่า คงไม่อยากไปถึงปราสาทตอนมืดของวันนี้ใช่ไหม”
“อ้า~ มินโฮนี่สุดยอด! โอเคเริ่มแผนได้” อุว่ะฮ่ะฮ่า! ผมมีคนร่วมแผนการโดยไม่ได้ตั้งใจหนึ่งคนแล้วคร้าบ
“อ่า~ ที่นี่โคตรสวยเลย กางเต็นท์ตรงนี้นะพี่อนยู” แทมินน้องรักสั่งผมครับ หลังจากหาทำเลได้แล้ว โอเคๆ พี่จัดให้
“แทมินๆ ฉันได้ยินเหมือนเสียน้ำตกด้วยล้ะ ไปดูกันๆ” เสียงคีย์กระดี๊กระด๊ามากเลยครับ เมื่อรู้ว่าตัวเองยังไม่ไปที่ปราสาท
“อ่า~ รอแทมินด้วย แปปๆ”
Key talk :
“อ่า~ สุดยอดอ้ะแทมิน สวยจัง! อยากเล่นๆๆ อ้ะ อยากเล่น!”
“’งั้นไปเอาชุดอีกชุดนึงมาเปลี่ยนแล้วเล่นกันเถอะคีย์!” ใช่ กู๊ดไอเดีย
“เยสเซ่อร์!! ไปๆๆ แทมิน”
ลั่ลล๊า~ กันไปตามภาษาเคะ (?)
อีกทางด้านหนึ่ง
Minho Talk :
“มินโฮ ที่นี่มันมีน้ำตกใช่ไหม ?”
“อืม..ไมจะอาบน้ำเหรอ - -“
“เออดิ แมร่งรีบมาไรนักหนามึงอ้ะ! กูไม่ได้อาบน้ำเลย”
“เออๆ อาบน้ำดูแลตัวเองดีๆ ล้ะกัน” หวังว่าคงไม่โดนถ้ำมองนะ มึงอ้ะ หึๆ
“เออ!!!”
Key talk :
“อ่าว..คีย์ แทมิน หอบเสื้อผ้าไปไหนกัน” เสียงมินโฮดังขึ้น
“อ่า...เราจะไปเล่นน้ำกันอ้ะ ไปเล่นด้วยกันป่าว ?” ผมแอบมองไปที่ได้เห็ด มันหน้าแดงด้วยล้ะ คิดไรอยู่น้ะ หึๆ =.,=
“ไม่ล้ะ ขอให้สนุกล้ะกัน แต่อย่าเล่นนานนะ เดี๋ยวไม่สบาย แทมินยิ่งตัวดีเลย อย่าเล่นนานเกินไปรู้ไหมครับ?” โหย...กุอยากอ้วกมีจงมีจับหัว ว๊ายมีจง! >< แต่จงฮยอนหายไปไหนเนี่ย คีย์เซ็ง!
“คีย์ไปเล่นน้ำกันเถอะ” ฮ่าๆ เขินดี้! รีบหนีเลย เพื่อนกูสาวไปไหนค้ะ ?
“คีย์!ๆ เค้าลืมเอากางเกงมาอ้ะ ตายเดี๋ยวกลับไปเอาก่อนนะ!”
“ให้เค้าไปด้วยไหม ?”
“ไม่เป็นไรๆ คีย์ไปรอที่น้ำตกก่อนเลย”
“อ้อ..อื้อๆ” แล้วผมก็เดินไปยังน้ำตก
อี-รอล แต-รึล โพ-มยอน นา ออ-รี-กี-นึน ฮัน-กา-บวา นุน อัพ-เพ ทู-โก-โด ออ-จี ฮัล จุล มล-รา~ ¯
ใครมาร้องเพลง hello แถวนี้ว้ะ หรือที่นี่มีอีกพวกนึงหลงมาแถวนี้เหมือนกัน หรือว่า... TT
ย่อง ย่องๆ แอบดู.. (ต่อไปนี้เราจะบรรยายหน้าของคิมคีย์เป็นเสต็ปๆ ไปนะค้ะ 1 และ 2 และ 3)
(>.Ol ==> (O.Ol ==> (O..O)/l ==> (O.,O)/l ==> (O,,O)/l
(หมายเหตุ ‘>’ คือ หลับตา ‘O’ คือ ลืมตา ‘..’ คือ จมูก ‘.,’ คือ กำเดาไหลข้างนึง ‘/’ คือ มือ ‘l’ โขดหินที่ใช้แอบซุ่มมอง)
ก๊าบๆๆ เป็ดอาบในคลอง (?)
คิมคีย์ก็นั่งซุ่มมอง ~ (??)
*เพราะในคลอง (?) มีเป็ดแก้ผ้า!!! (replay *)
ความคิดคิมคีย์ > บิ๊กบึ้ม! อร๊ายย ย (คีย์น่าจะหมายถึงกล้ามน้ะ) เสียดาย น่าพกโทรศัพท์มาด้วย TT
แกล้งความจำเสื่อมแบบนี้แมร่ง โคตรคุ้มแบบบอกไม่ถูก!!! (ไรเตอร์ก็ว่างั้นล้ะ)
=================R0MANTIC==============
อ่า...ดีใจมากค้ะ ทีมันถึง 20 ในเวลาอันรวดเร็ว ไรเตอร์แทบปั่นแล้วอัพให้ไม่ทัน!
นี่แค่ช่วงๆ บ่ายๆ ของการหลงป่านะค้ะ ยังไม่ถึงที่ปราสาทเซเรเทง่ายๆ หรอกนะเออ
อย่าถามเลยว่าเรื่องเราจะยืดด ด. ไปไหน ฮ่าๆ ไรเตอร์ยังคิดเหตุการใหม่ๆ ไม่ออก ยอมรับ
เอาล้ะ ขอให้ตอนนี้ก็เหมือนเดิมนะ 20ๆ จะอัพให้เลย แต่ไม่ใช่ว่า
มีคนมาเม้นถึง 20 แล้ว เราไม่เม้นดีกว่า! ไม่ได้นะเออ เม้นๆ ไปเลยค้ะ !! ไม่ผิด ถ้าไม่เม้นผิดน้ะเออ!
ไรเตอร์รักลีดเดอร์ทุกคน จุ๊ฟ! ๆ
ส่วน 2มิน มันลึกซึ้งมาก จงงงต่อไป แต่มันดราม่าแน่ค้ะ หึๆ ชายชเวมินโฮเค้าลึกลับ!
ความคิดเห็น