คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : erotic love : character 6 รอยแผล [ nc% 38]
character 6
--------------------หอพัก------------------------------
“ฮยอกแจนาย..หาอะไรอยู่หนะ”
“ไม่มีอะไรหรอก ทงเฮ”
“น้า..บอกมาเถอะ “
“กระเป๋าตัง...”
“แล้วฉันจะช่วยนาย..ยังไงดีเนี่ย”
“ฮ่าๆ .. ไม่ต้องหรอทงเฮไปนอนเถอะ”
“ก็ได้..ฝันดีนะฮยอกแจ”
“อืม...” ร่างเล็กกล่าวลา..มือบางปิดบิดประตูห้องนอนของตนเอง ก่อนจะเข้ามาในห้อง
RrrrrrRrrrrr
“สวัสดีครับ”
“ครับ..ผมชานซองเองนะ”
“?.. คุณโทรมาได้ยังไง”
“คุณทำกระเป๋าตกไว้หนะ”
“ครับ..แล้ว”
“คุณมาหา..ผมที่ร้าน...(ผับ)....แล้วกันนะครับ”
“มันดึกมากแล้ว..พรุ่งนี้ได้ไหม”
“ถ้าพรุ่งนี้ผมไม่คืนคุณแน่”
!! ติ๊ด !! ต้องไปจริงๆสินะ..ฮยอกแจเดินออกมาอย่างเงียบๆพร้อมกับลงไปชั้นล่างทันที..มือเล็กพยายามไขประตูให้เบาที่สุด...แต่ก็คงไม่รอดพ้นสายตาฮันกยอง
รถคันเล็กจอดลงหน้าร้าน ร่างเล็กเดินเข้าไปในร้านอย่างเกร็งๆ ก็เขาต้องมาคอยใส่แว่น..ผ้าพันคอ...หมวกอะไรนี้อีก ไม่นานเสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้นอีกครั้ง ฮยอกแจตอบรับเมื่อชานซองบอกโต๊ะที่ตนเองนั้ง....ตอนนี้ฮยอกแจเริ่มงง...สภาพของชานซองไม่ได้แตกต่างจากเขาเลยทั้งคู่ใส่แว่นตาเพื่อบดบังใบหน้า เป็นสิ่งที่ทำให้ฮยอกแจสงสัย
“คุณเป็นใครกันแน่..”
“นั่งก่อนสิครับ..”ฮยอกแจมองอย่างไม่ไว้ว่างใจนักแต่ก็ยอมนั่งลง
“คุณต้องการเครื่องดื่มไหมครับ”
“ไม่ครับ..ขอบคุณ”ฮยอกแจว่า
“คุณชานซองคุณเป็นใคร....กันแน่”
“ฮ่าๆ..นี่คุณไม่รู้เลยหรอครับ..ผมก็เป็นคนในวงการเหมือนกัน” ฮยอกแจรู้สึกงงอีกครั้งสงสัยวันๆนึงไม่เคยว่างเลยไม่ได้รู้ข่าว วงการอะไร..ทุกๆอย่างปรากฏแด่สายตาของใครบางคน..สายตาบนรถคันใหญ่นั้นมองอย่างไม่อยากเชื่อ
“หึ..ฮยอกแจ...นายมันเป็นคนแบบนี้นี่เอง” ฮันกยองแอบดูทั้งสองอยู่ในรถเงียบๆ ไม่เคยคิดเลยว่าฮยอกแจจะมาทำอะไรแบบนี้ ยิ่งคิดก็ยิ่งโกรธ...................
……….
…….
…..
“ผมว่าเรามาสนิดมนมกันหน่อยดีไหมครับ...”
“เชิญตามสบายครับ..”ฮยอกแจกล่าว
“คือว่า...ผมจะต้องไป..ขอกระเป๋าตังคืนเถอะครับ”
“หึ...ไม่ต้องเป็นห่วงเรื่องนั้นหรอก..อีกอย่างเรียกผมชานซองเลยก็ได้”
“อืม...”
“ดื่มกับผมสัก2-3แก้วก่อนนะครับ...” ว่าแล้วชานซองก็เรียกพนักงานทันทีพร้อมกับบอกเครื่องดื่มมา2แก้ว
ฮยอกแจเห็นแล้วลำคาญไม่น้อยตนอยากกลับบ้านเต็มทนแล้ว ไม่นานแก้วน้ำก็มาวางอยู่ตรงหน้าคนทั้งคู่
“อะไร..”
“หึ..ไวน์ครับ..”
“ขอโทษนะ...ฉันดื่มมันไม่เป็น”
“งั้นก็อย่าหวังว่าจะได้กระเป๋าตังคืนเลยครับ”
“คุณมัน.....”
ฮยอกแจมองแก้วน้ำตรงหน้าอยู่นานมือเล็กหยิบมันขึ้นมาดื่มอย่างรวดเร็วหมดภายในทีเดียว การกระทำของร่างเล็กทำให้ชานซองขำไม่น้อย
“ขออีกแก้ว..”
“ฮ่าๆๆ...ติดใจหรอ” ฮยอกแจไม่ตอบ กลับรับแก้วน้ำอีกแก้วขึ้นมาดื่มทันที ก่อนที่ประโยคของร่างเล็กนั้นก็คงขอมันอีกแก้ว ฮยอกแจซัดเขาคอไปแล้ว 4-5 แก้ว ทำให้ชานซองต้องบอกให้ร่างเล็กนั้นพอก่อน
“ม่ายยยย...ต้อง..อึก..ยุ่ง..ขออีกแก้ว..อึก..สิ”
“ไม่แล้ว...นายเมามากแล้วนะ”
“ไม่...ฉัน~…ไม่ได้เมา....” ฮยอกแจรู้สึกร้อนวูบวาบคงเป็นเพราะไวน์ที่ตนดื่มมันมากเกินไป มือเล็กเริ่มอยู่ไม่สุกดึงผ้าผันคอของตนเองออกทันที ซอกคอเนียนเป็นต้องผุดออกมาล้อตาคน...ฮันกยองยังคงมองการกระทำจนถึงตอนนี้เขารู้สึกทนไม่ไหวแล้ว ก่อนจะไม่ทนดูสิ่งที่จะเกิดขึ้นต่อไป มือหนาหักพวกมลัยกลับบ้านทันที...ฮยอกแจนายกับฉัน..เราได้เห็นดีกัน
………..
“นิ...ชานซองถ้านาย..ไม่ให้..อึก..ฉันดื่ม..ก็เอากระเป๋าฉัน...คืนมาฉันจา..กลับบ้านแล้ว...”
“ผมไม่เคยโกหกครับ..”ชานซองยื้นกระเป๋าส่งคืนให้กับฮยอกแจ ร่างเล็กรับมันด้วยความดีใจ ก่อนจะลุกขึ้นจากโต๊ะทันที
“ขอบใจนาย..มากกกก...น้า...ชานซอง...บาย”
“ครับ...กลับบ้านดีๆนะฮยอกแจ”
“อืม..”
ฮยอกแจนายกับฉันยังไงก็ได้อยู่กันอีกนาน
....................................................................................
_________________erotic love_________________________
!!แกร็ก!!
มือเล็กบิดประตูเข้ามาในห้องนอนของตนเอง..เดินเหมือนคนไม่ได้สติคลำหาสวิพไฟอยู่นาน มือเล็กถอดทั้งหมวกและแว่น ผ้าพันคอ ออกก่อนจะเปิดไฟในห้องให้สว่างขึ้น
“0-0”
“หึ..มาแล้วหรอ”
“พี่ฮันกยอง” ฮยอกแจรีบปิดไฟกลับทันที...ตอนนี้ใบหน้าของฮันกยองน่ากลัวมากใครเห็นเป็นอันไม่กล้าสบตา
“พี่..มะ..มาทำอะไรในห้องของผม”
“ ฉันก็มารอนายไง..ฮยอกแจ” ฮันกยองเดินเข้ามาหาฮยอกแจอย่างนิ่งเฉยใบหน้ายากที่จะอ่านออก ร่างเล็กเหมือนจะถูกรียกสติกลับคืนมาอีกครั้ง ฮยอกแจไม่ขยับถอยหนีแต่อย่างใด.....
“พี่ออกไปจากห้อง..ผมเดี๋ยวนี้!!”
“หึ..ฮยอกแจนายยังกล้าขึ้นเสียงกับฉันอีกหรอ...”
“ผมไม่ได้ทำอะไรผิด..พี่ออกไปได้แล้ว”
“ไม่...แล้วที่นายไปหาไอชานซองมาหละ..ว่ายังไง!”
“..................”
“นายรู้ไหม..ฮยอกแจ...นายมันร่าน” ฮันกยองตรงเข้าไปกระชากเสื้อบางขาดหวิวในทีเดียวก่อนจะเหวี่ยงร่างเล็กลงบนเตียง ฮยอกแจตกใจกับการกระทำของร่างหนาอย่างมาก ทุกสิ่งทุกการกระทำที่ร่างเล็กเห็นกลับไม่เหมือนตัวจริงของฮันกยองเลยสักนิด ฮยอกแจพยายามลุกขึ้น
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
เมื่อมือทั้งสองข้างเป็นอิสระ ฮยกแจลีบดึงผ้าหมผืนใหญ่ปิดบังกายอันสั่นเทาด้วยความหนาวร่างเล็กยังร้องไห้ไม่หยุด...เสียงสะอืนนั้นไม่มีถ้าที่ว่าจะเงียบลงเลย เหมือนกับคนไม่ได้ร้องไห้มาเป็นปีฮันกยองกลับรู้สึกผิดขึ้นมา...แต่มันจะได้อะไรละเขาเป็นคนทำให้ฮยอกแจเสียงความบริสุทธ์โดยที่ไม่จำยอม มือหนายกขึ้นลูกหัวฮยอกแจเบาๆ
“เอามือ..สกปรกของแกออกไป”เสียงเบาหวิวที่หลุดออกมาจากปากปวมสีเลือดนั้นแทบจะไม่ได้ยินฮยอกแจบัดมือในออก....
“ฮยอกแจ...”
“แกอย่ามาเรื่องชื่อฉัน...”
“ฮยอกแจ..นายอย่าหยาบคายกับฉันได้ไหม”
“งั้น..พี่ออกไปจากห้องผมได้แล้ว”
“ไม่..ฉันต้องรับผิดชอบนาย...เดี๋ยวฉันเช็ดตัวให้นะ”
“ไม่ต้อง....พี่ออกไปจากห้องผมเดี๋ยวนี้นะ!!”
“พี่...”
“ไม่ต้องพูดมาก...ฮยอกแจบอกให้พี่ออกไปเข้าใจไหม...ไอโรคจิต”
!!ปัง!!
ฮึกจบแล้วใช่ไหม...สะใจพี่แล้วใช่ไหม..ตั่งแต่นี้ไปมันจะมีแต่ความแค้นที่ต้องชำระให้เสร็จสินไป ซองมิน..มันยังไม่จบแค่นี้แน่ ฮยอกแจเริ่มอ่อนเพียงอาดเป็นเพราะกิจกรรมเมื่อครู่ ผสมกับความมึนเล็กๆน้อยๆที่ตนดื่มเข้าไป
“พี่อึนซอง...เวลานี้ผมคิดถึงพี่ที่สุด…..ผมอยากจะย้อนเวลากลับไปจังเลยคับ”
ร่างเล็กพูดทั้งน้ำตา มือเล็กจับเข้ากับแผลที่เป็นทางยาวบนหัวไหล่เนีนย
หึ...รอยแผลนี้ทำไมมันชั่งหน้าสมเพศจริง...ฮยอกแจนึกถึงเรื่องราวอันโหดร้ายสมัยที่ตนยังเด็ก...ถูกสินะที่คนมันจะบอกว่า เวลาเราพุ้งสร้างทุกสิ่งทุกอย่างที่คิดก็จะมีแต่ความทุก ที่ไม่ได้ทำให้เราสบายใจเลย
..................................................วันนั้น วันที่ฮยอกแจได้ลอยแผลนี้มา......................................................
“พี่ฮึนครับ~”เด็กตัวเล็กๆที่กระโดดโลดเต้นด้วยความดีใจที่พี่ชายตนกับมาจากโรงเรียน
“ว่าไงฮยอกแจ..วันนี้ครูปล่อยร์วหรอ..ถึงกลับมาก่อนพี่เนี่ย”
“ฮะ..”อึนซองลูบหัวเด็กตัวเล็กอย่างรักใคร่ ก่อนจะจูงมือเล็กนั้นเข้ามาในบ้าน บ้านที่มีเพียง น้าสาว ลีอึนโซ ที่เป็นลูกครึ่งเกาหลีญี่ปุน ครอบครัวเล็กๆแสนอบอุ่นแต่ก็ใช่ว่าจะจนอะไร น้าสาวของพวกเขาเข้าคันรวยเลยก็ว่าได้เพียงแค่พวกเขาอยู่อย่างพอเพียงและความรักที่มีให้กัน
“พี่อึนฮะ..พี่สอนการบ้านผมหน่อยสิ”
“ตอนนี้พีร่ไม่ว่างนะ...ฮยอกแจ”
“งั้นมาเล่นกับผมแปปนึงนะฮะ”
“ก็ได้”
“ฮยอกแจ”
“ฮะ..”
“ทำไมต๊ะนายมีจดหมายเต็มไปหมดเลย...แหนะ..สาวๆที่ไหนให้มา..บอกพี่มานะ”
ฮยอกแจตกใจกับประโยคที่พี่ชายพูดทำให้ต้องรีบไปโกยเอามาซ่อนไว้ใต้เตียง
“โห..พี่อ่ะมันก็มีบ้างฮะ...ทีพี่ละ..พี่ยูริเขาได้ให้อะไรพื่มารึปล่าว”
“ฮ่าๆ..ให้มาสิ”
“อะไร..อ่ะฮะฮยอกแจอยากรู้”
“ไม่บอก...”
“พี่อ่ะ วันวาเลนไทน์นะบอกฮยอกแจมาน้า”
“ฮยอกแจอยากรู้หรอ”
“ฮะ..”
“มันอยู่ในท้องพี่แล้ว”
“พี่ยูริให้ขนมพี่หรอ”
“ใช่แล้ว”
“พี่อึนฮะ...ผมก็มีอะไรจะให้พี่เหมือนกัน”
“อะไร..หรอ”
“ก้มหน้ามาใกล้ๆสิฮะ” ว่าแล้วคนตัวใหญ่กว่าก็ทำตาม
“จุ๊บ “ไม่นานปากเล็กนั้นก็กระโจมเข้าไปจูบพี่ชายทันที
“ฮยอกแจวันหลัง..อย่าทำแบบนี้อีกนะ”เสียงทุ้มออกแนวตำหนิ
“ทำไมละฮะ..ผมยังเห็นพี่ยูริทำได้เลย”
“พี่ยูริเค้าเป็นแฟนพี่น่ะสิ”
“.........”
“เลิกคุยเรื่องนี้เถอะ เจ้าตัวเล็กไหนเอาจดหมายมาให้อ่านบ้างสิ”
“ไม่ให้” ฮยอกแจสายหัวอย่างน่ารัก
“ทำไมห้องนายมันร้อนจัง...เปิดแอร์ให้พื่หน่อยนะ”
“ฮะ”
ฮยอกแจเดินเข้าไปเปิดแอร์ทันทีที่หันมาก็เห็นพี่ชายถอดเสื้อ..เพื่อระบายความร้อน
..พี่รู้ใหม่.....ทำไมหัวใจผมมันถึงเต้นแบบนี้กับพี่ละฮะ..ผมไม่เข้าใจ ร่างเล็กมักจะมีความรู้สึกนี่เสมอ ตนรู้ว่าตัวเองแอบชายพี่ชาย..มานาน
“ฮยอกแจ..มานั่งนี้สิ”
“ฮะ..”
“เอ๊ะ....”ฮยอกแจร้องขึ้นเมื่อเหลือกไปเห็นส้นอะไรบางอย่างบนหล่กว้างนั้น
“พี่ฮะ...พี่ไปโดนอะไรมาฮะ” มือเล็กจิ้มเขาไปบนไหล่
“ปานหนะ”
“อ๋อ..”
“ฮยอกแจ...นายว่าไหม คนเราหนะถ้ามีปานที่เดียวกัน..สักวันก็จะได้กลับมาเจอกัน”
“แปลว่า..พี่ยูริก็มีหรอฮะ”
“พี่ยูริ....ไม่มีหลอก..แต่”
“แต่ไรฮะ”
“แต่มีบางคน..ที่มีมันนะ”
“ใครกันฮะ”
“อย่ารู้เลย..พี่ต้องไปแล้วนะ...เดี๋ยวพี่จะกลับมา
“อืม” ว่าแล้วอึนซองก็ออกจากห้องไป......พี่ฮะผมก็อยากมีมันมั่ง...ฮยอกแจเดินไปหยิบมีดคัดเตอร์อันใหญ่ไว้ในมือ ก่อนที่จะบรรจงทิ้มลงไปในหัวไหล่ตัวเอง...เจ็บแทบตาย..แต่เพราะรักพี่เป็นอันทำให้ฮยอกแจไม่มีสติกรีดมันเป็นทางยาว
!!แครง!!
มีดตกจากมือ ร่างเล็กจับหัวไหล่ตนเองอย่างทรามานเลือดสีสดไหลสู่พื้นห้องร่างเล็กใช้ผ้าผันไว้เพื่อห้ามเลือด
ไรเตอร์ก็พยายามสุดแล้วอ่านะ คอมเม้นให้ไรเตอร์หน่อยนิดนึง 55
ตอนนี้ก็ดึกแล้ว ง่วง~ ฝันดีนะจ๊ะ ใครไม่เม้นฝันร้าย
ความคิดเห็น