ลำดับตอนที่ #7
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : การกลับมา
เหลืออีกเพียงวันเดียว จะถึงวันพิธีเปิดการศึกของโรงเรียนพระราชาเอดินเบิร์ก เมื่อวาน เหล่าผู้คนมากหน้าหลายตาต่างพากันมาสมัครเข้าเรียนที่โรงเรียนพระราชาแห่งนี้กันอย่างล้นหลาม และในวันนี้ ทั้งเด็กใหม่และเก่าก็ต่างพากันออกไปซื้อของที่จำเป็นต้องใช้สำหรับชั้นปีของตัวเองเป็นการใหญ่ แต่พวกรุ่นพี่หัวใสที่ได้ไปซื้อของกันตั้งแต่วันต้นๆ ตอนนี้ก็กำลังนั่งพักผ่อนอย่างสบายอารมณ์อยู่ในหอของตัวเอง หรือบางคน ก็อาจถูกเกณฑ์ไปช่วยเก็บข้าวของจากงานเมื่อวาน และแล้ว ก็หมดไป อีกวันหนึ่ง
...หน้าโรงเรียนพระราชาเอดินเบิร์ก...
ปราสาทเอดินเบิร์กยามค่ำคืน เมื่อมองแล้วก็ให้ความรู้สึกขลังดี อาจจะเป็นเพราะบารมีของปราชญ์เลโมธี หรืออำนาจแห่งสมบัติวิเศษ 1 ใน 4 ชิ้นที่เหลือก็แล้วแต่ แต่นั่น ไม่ใช่เป้าหมายของเรา
เสียงมังกรร่อนลงตรงหน้าปราสาทเอดินเบิร์ก สตรีหนึ่งนาง เดินลงมาจากหลังมังกร แล้วจึงหันไปออกคำสั่งกับอีกหนึ่งชีวิตบนหลังมังกร
\"จากตรงนี้ชั้นไปเองได้ นายไปได้แล้วล่ะ\"
\"พะย่ะค่ะ งั้นหม่อมฉันทูลลา\" ว่าแล้ว มังกรก็ถูกบังคับให้ให้ร่อนขึ้นไปบนฟ้าอีกครั้ง ก่อนที่จะลับตาไป
หญิงสาว ทอดสายตาไปยังมังกรที่ลับสายตาไป แล้วจึงสะพายเป้ เดินตรงดิ่งไปที่ป้อมอัศวิน
\"นี่ลอรี่ กี่โมงแล้วเหรอ\" เสียงเรียกชื่ออย่างกวนประสาท ที่คงไม่ต้องบอกก็รู้ว่ามันจะต้องเป็นของลูคัส ซาตานแห่งป้อมอัศวินแน่ๆ
~เฟี้ยว~ !!ฉึก!!
\"ชั้นคิดว่าชั้นบอกนายไปหลายครั้งแล้วนะว่าอย่ามาเรียกชั้นแบบนี้ ลูคัส\" มีดบินพร้อมคำด่า เหมือนอย่างทุกครั้งของลอเรนซ์ นักบวชอารมณ์เสีย แต่ว่า ครั้งนี้ มันต่างออกไปนิดหน่อย \"หรือบางที นายคงจะไม่อยากไปเที่ยวเอเดนแล้วล่ะมั้ง ก็ดี ชั้นจะได้สบายใจ\"
\"อย่านะลอ..ร...ลอเรนซ์ ขอโทษ จะไม่เรียกแล้ว พาชั้นไปด้วยนะ\" ลูคัสรำร่ำระลักขอโทษขอโพยลอเรนซ์เป็นการใหญ่ เป็นการเรียกรอยยิ้มจากคนที่ดูอยู่นานได้เป็นอย่างดี
\"นั่นใครน่ะ\" เสียงของลอเรนซ์ดังขึ้นขัดกับเสียงขอโทษขอโพยขอลูคัส เจ้าของร่างยังคงไม่ตอบ ขยับรอยยิ้มแล้วสาวท้าวตรงเข้ามาเรื่อยๆ
\"รู้มั้ย ป้อมอัศวินหมดเวลาเยี่ยมตอนสองทุ่ม ถ้าจะมาเยี่ยม วันหลังก็มาให้เร็วกว่านี้\" ลูคัสเอ่ยขึ้นอย่างอารมณ์ดี ก่อนจะขยับถ้วยชาในมือขึ้นจิบ \"ถ้ารู้แล้ว ก็ช่วยออกไปซะด้วย ไม่อย่างนั้น พวกเราคงต้องลงมือกับคุณในฐานะผู้บุกรุก\"
\"โธ่ รุ่นพี่ ไม่ถึงขนาดต้องลงไม้ลงมือกันก็ได้มั้งฮะ ผมมาเรียนนะ ไม่ได้มาบุกป้อมอัศวิน\" เสียงร้องแก้ต่างจากเจ้าคนที่กำลังจะได้ชื่อว่าเป็นผู้บุกรุก
\"เธอ!!?\"
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ห้องหัวหน้าป้อมอัศวินปีสาม ถึงแม้เวลาจะล่วงเลย แต่ในห้องก็ยังสว่างด้วยแสงไฟจากตะเกียงน้ำมัน และบุคคลในห้องทั้งสองคน ก็ยังไม่เข้าสู่นิทรา
\"นี่คาโล นายจะโกรธอะไรนักหนา เดี๋ยวมันก็กลับมาเองแหละน่า\" เสียงนักฆ่าพูดกับอีกหนึ่งเจ้าชายที่กำลังอ่านหนังสืออยู่ในห้องอย่างหมดความอดทน
มันเป็นอย่างนี้มาตั้งสามสี่วันแล้ว ตั้งแต่หมอนั่นไปชายแดน ไม่พูด ไม่จา ถึงมันจะพูดน้อยอยู่แล้ว แต่นี่ มันแทบจะไม่พูดเลย หรือเรียกง่ายๆ มันแทบจะกลับไปเป็นเจ้าชายคาโลคนก่อน ที่เขาพบครั้งแรกเมื่อตอนเข้ามาเรียนที่นี่ใหม่ๆ ถ้าไม่ใช่ว่า มันจะต้องหายตัวไปที่ๆหนึ่งทุกคืนก่อนนอนหรอกนะ ไม่อย่างนั้น เขาคงจะคิดว่ามันจะต้องกลับไปเป็นเจ้าชายคนเก่าที่ทั้งหยิ่ง ทั้งมาดมากแน่ๆ คิลคิดอย่างระอา ก่อนจะส่ายหัวน้อยเมื่อไม่ได้รับคำตอบกลับจากอีกบุรุษในห้อง \'นั่นไงล่ะ เหมือนเมื่อก่อนชะมัด\' ก่อนจะถอนใจ แล้วกระโดดขึ้นบนเตียงเพื่อจะเข้านอน
\"งั้น ชั้นนอนล่ะนะ คาโล แล้วนายก็ไปอาบน้ำซะเหอะ ถ้านายไปไหน ก็ช่วยรีบกลับด้วยแล้วกัน\"คิลเอ่ยดักคอไปซะทุกเรื่อง ก่อนจะข่มตาลงนอน
คาโล เมื่อเห็นเพื่อนรัก นอนแล้ว ก็ปิดหนังสือ ลุกขึ้นไปอาบน้ำ อย่างที่คิลว่า
ก๊อกๆๆ เสียงเคาะประตูเบาๆ3ที ก่อนที่ประตูห้องจะเปิดออกอย่างเงียบกริบ ก่อนคนที่เปิดเข้ามาจะกวาดตาไปรอบห้อง เมื่อพบหนึ่งนักฆ่านอนอยู่บนเตือง ก็เข้าไปนั่งบนเตียงแล้วเอ่ยคำถาม
\"แล้วหมอนั่นล่ะ\"
\"เฟริน\" คิลทักอย่างงงๆระคนตกใจ เมื่อเห็นเจ้าคนตรงหน้า ก่อนที่จะตอบคำถามของมัน \"อาบน้ำ\"
\"อืม ดี งั้นอย่าเพิ่งบอกมันล่ะ ว่าชั้นกลับมาแล้ว\" เฟรินพูดพร้อมขยับรอยยิ้ม
\"แล้วนี่แกกลับมาเมื่อไรล่ะเนี่ย\" คิลถามอย่างงง เมื่อเห็นเจ้าเพื่อนรักกลับมาเร็วกว่าที่คิดไว้
\"เมื่อกี้นี้เอง เจ้ากวางมันเอามังกรมาส่ง\" เธอตอบ
\"แล้วมีใครรู้บ้างว่าแกกลับมาแล้ว\" คิลยังคงซักต่อ
\"ก็น่าจะเป็นเลโมธี เพราะท่านพ่อน่าจะส่งจดหมายมาบอกก่อนแล้ว แล้วก็รุ่นพี่ลูคัส รุ่นพี่ลอเรนซ์ กับนายอีกคน รวมเป็น4คน\" เธอไล่รายชื่อ พลางกระโดดลงนอนบนเตียงของอีกคนที่กำลังอาบน้ำอยู่
\"เฮ่ยๆ นั่นมันเตียงไอ้คาโล เตียงแกน่ะ มันอยู่ห้องข้างๆนี่ พวกรุ่นพี่ไม่ได้บอกรึไง\" เขาเอ่ยร้องขึ้นอย่างตกใจเมื่อเห็นเจ้าคนตรงหน้ากำลังขึ้นไปนอนเล่นบนเตียงของเจ้าชายน้ำแข็งแฟนมัน
\"เออ รู้แล้ว พวกรุ่นพี่เค้าบอกมาเหมือนกัน แกไม่เห็นรึไงว่าชั้นไม่มีสัมภาระติดตัวอยู่\" เธอว่า
\"เอ้อ แต่แกมาก็ดีแล้ว หลายวันมานี่ ชั้นจะเป็นบ้าตาย ไอ้คาโลดูมันจะโกรธแกมาก\" คิลระบายเรื่องของคาโลให้เฟรินฟัง
\"เอาน่ะๆ เดี๋ยวชั้นเคลียร์กับมันเอง เอ้อ ชั้นไปก่อนดีกว่า นี่ก็ดึกแล้ว ฝันดีนะคิล\" เธอตัดบม ก่อนจะเดินออกจาห้องไปอย่างเงียบกริบ \'สมกับเป็นขโมยเก่า แม้แต่ประตูยังเปิด-ปิดไม่มีเสียง\' คิลคิดก่อนจะตวัดผ้าห่มขึ้นมาทำเหมือนหลับเมื่อคาโลออกมาจากห้องน้ำ
\"เมื่อกี้ใครมาเหรอคิล\" คาโลถามเสียงเย็น เมื่อกี้ เหมือนเขาจะได้ยินเสียงเจ้าตัวยุ่งของเขาอยู่แถวนี้นี่นา เมื่อเห็นว่าคำถามเขาวเองไร้คำตอบ ก็ต้องส่ายหัวอย่างปลงๆ แล้วจึงเดินออกจาห้องไป
------------------------------------------------------------------------------------
อีกหนึ่งตอน กำนัลเป็นการขอขมา แต่ตอนนี้ เราต้องไปแล้ว เม้นกันด้วยนะฮะ
...หน้าโรงเรียนพระราชาเอดินเบิร์ก...
ปราสาทเอดินเบิร์กยามค่ำคืน เมื่อมองแล้วก็ให้ความรู้สึกขลังดี อาจจะเป็นเพราะบารมีของปราชญ์เลโมธี หรืออำนาจแห่งสมบัติวิเศษ 1 ใน 4 ชิ้นที่เหลือก็แล้วแต่ แต่นั่น ไม่ใช่เป้าหมายของเรา
เสียงมังกรร่อนลงตรงหน้าปราสาทเอดินเบิร์ก สตรีหนึ่งนาง เดินลงมาจากหลังมังกร แล้วจึงหันไปออกคำสั่งกับอีกหนึ่งชีวิตบนหลังมังกร
\"จากตรงนี้ชั้นไปเองได้ นายไปได้แล้วล่ะ\"
\"พะย่ะค่ะ งั้นหม่อมฉันทูลลา\" ว่าแล้ว มังกรก็ถูกบังคับให้ให้ร่อนขึ้นไปบนฟ้าอีกครั้ง ก่อนที่จะลับตาไป
หญิงสาว ทอดสายตาไปยังมังกรที่ลับสายตาไป แล้วจึงสะพายเป้ เดินตรงดิ่งไปที่ป้อมอัศวิน
\"นี่ลอรี่ กี่โมงแล้วเหรอ\" เสียงเรียกชื่ออย่างกวนประสาท ที่คงไม่ต้องบอกก็รู้ว่ามันจะต้องเป็นของลูคัส ซาตานแห่งป้อมอัศวินแน่ๆ
~เฟี้ยว~ !!ฉึก!!
\"ชั้นคิดว่าชั้นบอกนายไปหลายครั้งแล้วนะว่าอย่ามาเรียกชั้นแบบนี้ ลูคัส\" มีดบินพร้อมคำด่า เหมือนอย่างทุกครั้งของลอเรนซ์ นักบวชอารมณ์เสีย แต่ว่า ครั้งนี้ มันต่างออกไปนิดหน่อย \"หรือบางที นายคงจะไม่อยากไปเที่ยวเอเดนแล้วล่ะมั้ง ก็ดี ชั้นจะได้สบายใจ\"
\"อย่านะลอ..ร...ลอเรนซ์ ขอโทษ จะไม่เรียกแล้ว พาชั้นไปด้วยนะ\" ลูคัสรำร่ำระลักขอโทษขอโพยลอเรนซ์เป็นการใหญ่ เป็นการเรียกรอยยิ้มจากคนที่ดูอยู่นานได้เป็นอย่างดี
\"นั่นใครน่ะ\" เสียงของลอเรนซ์ดังขึ้นขัดกับเสียงขอโทษขอโพยขอลูคัส เจ้าของร่างยังคงไม่ตอบ ขยับรอยยิ้มแล้วสาวท้าวตรงเข้ามาเรื่อยๆ
\"รู้มั้ย ป้อมอัศวินหมดเวลาเยี่ยมตอนสองทุ่ม ถ้าจะมาเยี่ยม วันหลังก็มาให้เร็วกว่านี้\" ลูคัสเอ่ยขึ้นอย่างอารมณ์ดี ก่อนจะขยับถ้วยชาในมือขึ้นจิบ \"ถ้ารู้แล้ว ก็ช่วยออกไปซะด้วย ไม่อย่างนั้น พวกเราคงต้องลงมือกับคุณในฐานะผู้บุกรุก\"
\"โธ่ รุ่นพี่ ไม่ถึงขนาดต้องลงไม้ลงมือกันก็ได้มั้งฮะ ผมมาเรียนนะ ไม่ได้มาบุกป้อมอัศวิน\" เสียงร้องแก้ต่างจากเจ้าคนที่กำลังจะได้ชื่อว่าเป็นผู้บุกรุก
\"เธอ!!?\"
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ห้องหัวหน้าป้อมอัศวินปีสาม ถึงแม้เวลาจะล่วงเลย แต่ในห้องก็ยังสว่างด้วยแสงไฟจากตะเกียงน้ำมัน และบุคคลในห้องทั้งสองคน ก็ยังไม่เข้าสู่นิทรา
\"นี่คาโล นายจะโกรธอะไรนักหนา เดี๋ยวมันก็กลับมาเองแหละน่า\" เสียงนักฆ่าพูดกับอีกหนึ่งเจ้าชายที่กำลังอ่านหนังสืออยู่ในห้องอย่างหมดความอดทน
มันเป็นอย่างนี้มาตั้งสามสี่วันแล้ว ตั้งแต่หมอนั่นไปชายแดน ไม่พูด ไม่จา ถึงมันจะพูดน้อยอยู่แล้ว แต่นี่ มันแทบจะไม่พูดเลย หรือเรียกง่ายๆ มันแทบจะกลับไปเป็นเจ้าชายคาโลคนก่อน ที่เขาพบครั้งแรกเมื่อตอนเข้ามาเรียนที่นี่ใหม่ๆ ถ้าไม่ใช่ว่า มันจะต้องหายตัวไปที่ๆหนึ่งทุกคืนก่อนนอนหรอกนะ ไม่อย่างนั้น เขาคงจะคิดว่ามันจะต้องกลับไปเป็นเจ้าชายคนเก่าที่ทั้งหยิ่ง ทั้งมาดมากแน่ๆ คิลคิดอย่างระอา ก่อนจะส่ายหัวน้อยเมื่อไม่ได้รับคำตอบกลับจากอีกบุรุษในห้อง \'นั่นไงล่ะ เหมือนเมื่อก่อนชะมัด\' ก่อนจะถอนใจ แล้วกระโดดขึ้นบนเตียงเพื่อจะเข้านอน
\"งั้น ชั้นนอนล่ะนะ คาโล แล้วนายก็ไปอาบน้ำซะเหอะ ถ้านายไปไหน ก็ช่วยรีบกลับด้วยแล้วกัน\"คิลเอ่ยดักคอไปซะทุกเรื่อง ก่อนจะข่มตาลงนอน
คาโล เมื่อเห็นเพื่อนรัก นอนแล้ว ก็ปิดหนังสือ ลุกขึ้นไปอาบน้ำ อย่างที่คิลว่า
ก๊อกๆๆ เสียงเคาะประตูเบาๆ3ที ก่อนที่ประตูห้องจะเปิดออกอย่างเงียบกริบ ก่อนคนที่เปิดเข้ามาจะกวาดตาไปรอบห้อง เมื่อพบหนึ่งนักฆ่านอนอยู่บนเตือง ก็เข้าไปนั่งบนเตียงแล้วเอ่ยคำถาม
\"แล้วหมอนั่นล่ะ\"
\"เฟริน\" คิลทักอย่างงงๆระคนตกใจ เมื่อเห็นเจ้าคนตรงหน้า ก่อนที่จะตอบคำถามของมัน \"อาบน้ำ\"
\"อืม ดี งั้นอย่าเพิ่งบอกมันล่ะ ว่าชั้นกลับมาแล้ว\" เฟรินพูดพร้อมขยับรอยยิ้ม
\"แล้วนี่แกกลับมาเมื่อไรล่ะเนี่ย\" คิลถามอย่างงง เมื่อเห็นเจ้าเพื่อนรักกลับมาเร็วกว่าที่คิดไว้
\"เมื่อกี้นี้เอง เจ้ากวางมันเอามังกรมาส่ง\" เธอตอบ
\"แล้วมีใครรู้บ้างว่าแกกลับมาแล้ว\" คิลยังคงซักต่อ
\"ก็น่าจะเป็นเลโมธี เพราะท่านพ่อน่าจะส่งจดหมายมาบอกก่อนแล้ว แล้วก็รุ่นพี่ลูคัส รุ่นพี่ลอเรนซ์ กับนายอีกคน รวมเป็น4คน\" เธอไล่รายชื่อ พลางกระโดดลงนอนบนเตียงของอีกคนที่กำลังอาบน้ำอยู่
\"เฮ่ยๆ นั่นมันเตียงไอ้คาโล เตียงแกน่ะ มันอยู่ห้องข้างๆนี่ พวกรุ่นพี่ไม่ได้บอกรึไง\" เขาเอ่ยร้องขึ้นอย่างตกใจเมื่อเห็นเจ้าคนตรงหน้ากำลังขึ้นไปนอนเล่นบนเตียงของเจ้าชายน้ำแข็งแฟนมัน
\"เออ รู้แล้ว พวกรุ่นพี่เค้าบอกมาเหมือนกัน แกไม่เห็นรึไงว่าชั้นไม่มีสัมภาระติดตัวอยู่\" เธอว่า
\"เอ้อ แต่แกมาก็ดีแล้ว หลายวันมานี่ ชั้นจะเป็นบ้าตาย ไอ้คาโลดูมันจะโกรธแกมาก\" คิลระบายเรื่องของคาโลให้เฟรินฟัง
\"เอาน่ะๆ เดี๋ยวชั้นเคลียร์กับมันเอง เอ้อ ชั้นไปก่อนดีกว่า นี่ก็ดึกแล้ว ฝันดีนะคิล\" เธอตัดบม ก่อนจะเดินออกจาห้องไปอย่างเงียบกริบ \'สมกับเป็นขโมยเก่า แม้แต่ประตูยังเปิด-ปิดไม่มีเสียง\' คิลคิดก่อนจะตวัดผ้าห่มขึ้นมาทำเหมือนหลับเมื่อคาโลออกมาจากห้องน้ำ
\"เมื่อกี้ใครมาเหรอคิล\" คาโลถามเสียงเย็น เมื่อกี้ เหมือนเขาจะได้ยินเสียงเจ้าตัวยุ่งของเขาอยู่แถวนี้นี่นา เมื่อเห็นว่าคำถามเขาวเองไร้คำตอบ ก็ต้องส่ายหัวอย่างปลงๆ แล้วจึงเดินออกจาห้องไป
------------------------------------------------------------------------------------
อีกหนึ่งตอน กำนัลเป็นการขอขมา แต่ตอนนี้ เราต้องไปแล้ว เม้นกันด้วยนะฮะ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น