รวมเรื่องสั้นฉบับบารามอส

ลำดับตอนที่ #7 : กระต่ายครี๊ดและเต่าซีบิล

*** หมายเหตุ***  ไม่น่าแปลกที่เรื่องนี้จะไม่มีคู่พระนางให้หวานเลี่ยน...คือข้าน้อยอยากให้ทุกท่านได้พักกันบ้างอ่ะนะ 

เรื่องนี้อยากให้ทุกท่านเเปลงสมาชิกทั้งหมดให้เป็นสรรพสัตว์หลากหลายรูปแบบเเล้วแต่จะจิตนาการกัน..อาจใส่หัวมาสคอส  หรือว่าจะเปลี่ยนเป็นสัตว์ไปทั้งตัวเลยก็ได้....

และดินแดนเอเดนทั้งหมดให้เปลี่ยนโลเกชั่นเป็นทุ่งหญ้ากว้างใหญ่  เป็นต้นว่า  ทุ่งหญ้าบารามอส  ทุ่งคาโนวาล อะไรเทือกๆนี้=  =

นิทานเรื่องนี้อาจสั้นไปนิด...เอาไว้อ่านแก้เครียด  โปรดอย่าคิดมาก

++**++**++**++**++**++**++**++**++**++**++

ณ ทุ่งหญ้าบารามอส

กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว  มีกระต่ายตาเดียวจอมเกเรตัวหนึ่ง..นามว่าครี๊ด (ขอให้ทุกคนนึกภาพตาม  ครี๊ดในสภาพกระต่าย...)  ชอบท้าเหล่าผองเพื่อนทั้งหลายให้มาวิ่งแข่งกัน...และกระต่ายตาเดียวครี๊ดก็จะเป็นผู้ชนะเสมอๆ  และเหยื่อรายล่าสุดคือ..

" นายขี้โกงนี่ครี๊ด..เล่นเอาของกินมาแกล้งฉัน " หมาน้อยหัวขโมยขนสีน้ำตาลนามว่าเฟรินที่เกิดอาการเเพ้เเล้วพาล  แต่เป็นเพราะว่ากระต่ายตาเดียวครี๊ดเอาอาหารไปวางล่อไว้...ทำให้หมาน้อยอดใจไม่ไหวต่างหาก

" ช่วยไม่ได้นี่หว่าเฟริน...เอางี้ล่ะกัน  ถ้าในทุ่งหญ้าเอเดนนี้มีใครวิ่งเร็วกว่าฉันก็มาเลย..ฉันยินดีจะเลิกวิ่งไปตลอดกาล " ครี๊ดประกาศก้องก่อนจะมีเสียงที่ทรงพลังกว่าเอ่ยขัด

" ฉันขอท้าให้นายไปวิ่งเเข่งกับเต่า!!! " ราชสีห์ผู้สง่างาม(รับบทโดยคาโล)ประกาศท้าท่ามกลางความตกใจของเพื่อนๆสรรพสัตว์..แต่เพราะคาโลทนไม่ได้อีกต่อไปที่จะให้เหล่าสรรพสัตว์ในปกครองทั้งหลาย(รับบทโดยสมาชิกในชั้นปี=_=)ต้องโดนรังแก

พรรคพวกทั้งหมดแห่ขบวนไปยังโบสถ์บารามอส  ที่ซึ่งราชสีห์คาโล ( นึกภาพตามให้ทันนะคะ..)บอกว่าท่านเต่านักบวชอยู่ที่นี่

เหล่าผองเพื่อนค่อยเปิดประตู่โบสถ์พร้อมเเช่งผู้กำกับอยู่หมุบหมิบในใจ  งวดนี้แสดงเป็นสัตว์...งวดหน้าไม่รู้จะกลายเป็นแบคทีเรียหรือเปล่า?

สัตว์น้อยใหญ่ทั้งหลายพากันขอร้องเต่านักบวชซีบิลน้อยให้กำราบความเกเรของครี๊ดให้...ตอนเเรกซีบิลก็อึดอัด

อันธรรมดาอาชีพนักบวชก็ลำบากพออยู่แล้ว
...งวดนี้มาเป็นเต่าอีกต่างหาก...
แถมยังต้องมาวิ่งแข่งกับกระต่ายเกเร...
หมดกันอาชีพอันทรงเกียรติของช้านนนนนนนนน!!!!!

แต่ด้วยความสงสารอันเป็นต้นทุนเดิมที่ทำให้ซีบิลโดนเอาเปรียบเเละโดนกลั่นแกล้งมาตลอดทั้งในจอเเละนอกจอ  ในทีสุดเต่านักบวชซีบิลก็ตอบตกลงรับคำท้าโดยนัดแข่งขันในวันรุ่งขึ้นโดยมีข้อแม้สองประการ...

1.เส้นทางการเเข่งขันต้องให้ซีบิลเป็นคนเลือก
2.หากครี๊ดดี้เเพ้การแข่งขันในครั้งนี้ต้องเลิกรังแกคนอื่นๆและเลิกทำการพนันวิ่งแข่ง....

++**++**++**++**++**++**++**++**++**++**++**++

ณ ลานวิ่งประลอง      เสียงของท่านโฆษกประกาศดังไปทั่วทั้งท้องทุ่งเอเดน

" วันนี้...ท่านกระต่ายโจรสลัดหรือที่เรารู้จักกันในนาม 'ครี๊ดดี้..ผีน่ารัก' จะประกาศแขวนเท้าหากเเพ้ในนัดนี้...หากท่านเต่านักบวชจะเอาชนะเเชมป์เก่าได้ " โฆษกใหญ่ประกาศเสียงหนักเเน่นก่อนกระต่ายน้อยครี๊ดจะกระโดดมายืนที่จุดสตาร์ทท่ามกลางเสียงโห่ไล่

ก่อนเต่าน้อยนักบวยจะคลานต้วมเตี้ยมออกมาท่ามกลางเสียงเชียร์ที่ดังปานคอนเสิร์ตกอล์ฟ-ไมค์ก็ไม่ปาน ( ทั้งๆที่มีความเร็วเพียง 1 เมตรต่อ 3ชั่วโมง)

ฝ่ายกระต่ายครี๊ดที่เหนือกว่าทุกอย่างก็กลัวจะเสียฟอร์มจึงโชว์พาวด์ตีลังกาสามตลบพร้อมม้วนตัวเจ็ดเกลียวเพื่อเรียกความคึกคักจากกองเชียร์

แต่อนิจจา...มันเงียบ   ไร้ซึ่งเสียงเชียร์

กระต่ายครี๊ดรียเก็บเศษหน้าแตกละเอียดของตัวเองก่อนจะเดินไปประจำที่ที่จุดสตาร์ท  ข้างๆเต่านักบวชที่ไปรออยู่ก่อนเเล้ว

หนูเเฮมสเตอร์ที่มีนัยน์ตาสีเขียว (รับบทโดยโร เซวาเรส) ถือนกหวีดเตรียมให้สัญญาณปล่อยตัวนักกีฬา..ทันที่ที่ปากเล็กๆของหนูเเฮมสเตอร์ขอทานเป่านกหวีด..กระต่ายเกเรก็พุ่งตัวออกไปเหมือนว่าได้รับหน้าที่เป็นจรวดไปสำรวจดาวเสาร์...

..ทางฝั่งเต่าชีบิลนักบวชน้อยแห่งบารามอสเพิ่งจะก้าวออกไปได้ไม่ถึงสามก้าว  ส่วนทางด้านกระต่ายครี๊ดที่พุ่งออกไปแล้วทิ้งไว้เพียงฝุ่นจางๆ  ในขณะที่เต่านักบวชก็ยังอยู่ห่างจากจุดสตาร์ทไม่ถึงแปดก้าว

ท่ามกลางเสียงเชียร์ปานจะขาดใจตายของเหล่ากองเชียร์ที่มีความหวังและศรัทธาอันสูงสุดว่าการแข่งขันในนัดนี้มีหวังว่าจะชนะ  ถึงมันจะริบหรี่แต่เราก็ไม่หวั่น...ไม่นานแรงศรัทธาของเหล่ากองเชียร์ก็พาขาสั้นๆก้าวไปได้ไกลถึงสิบก้าว...

และแล้ว..ทุกคนก็ส่งเสียงเชียร์ต่อไป - -

++**++**++**++**++**++**++**++**++**++

ด้วยความชะล่าใจอันสูงสุดของครี๊ดดี้ผีน่ารักผสานกับเเผนการอันเเยบยลของเต่าน้อยนักบวชด่านเเรกที่ครี๊ดดี้มาถึงคือทุ่งกระต่ายอเมซอน   เป็นไปไม่ได้ที่ครี๊ดดี้จะพลาดโอกาศ..โดยเฉพาะเมื่อเห็นกระต่ายน่ารักๆ และเต่านักบวชที่ตามมาลิบๆโน่น

ระหว่างการละเลงบทจีบสาวล่าสุดที่พึ่งคิดค้นได้จากส่วนในสุดของหยักสมองพร้อมๆกับกระต่ายสาวๆที่เป็นลูกน้องของมาทิลด้าคนสวยทั้งนั้นเริ่มออกอาการอยากชมข้าวเช้าที่ตัวเองกินเข้าไปแล้ว  ท่านเต่านักบวชก็เริ่มจี้ครี๊ดมาติดๆด้วยความเร็ว 1 เมตรต่อ 3 ชั่วโมง( ไม่ต้องตกใจว่าทำไมเร็วนัก...ก็นี่มันนิยาย )

แต่ทางฝั่งครี๊ดดี้ก็ไม่มีทางประมาท...ทันทีที่เห็นหน้าท่านเต่านักบวชได้ชัดถนัดตา  ครี๊ดดี้ก็ออกวิ่งต่อให้ท่านเต่านักบวชช้ำใจเล่น  ส่วนทางด้านกองเชียร์ต้องพลัดเวรยามไปให้ยาดมกันและกันเพราะว่าเชียร์มานานเเล้วท่านเต่านักบวชก็ไม่ยอมแซงเสียที

จะว่าไป..ศึกครั้งนี้เหมือนแมวเปรียววิ่งไล่หนูป่วย...
เเววเเพ้มันฟ้องตั้งแต่โรเป่านกหวีดแล้ว..- -

ฉะนั้นท่านเต่านักบวชค่อนข้างฝากความหวังไว้กับด่านที่สองที่ครี๊ดจะต้องไปเจอ  ที่นั้นคือหุบเขาทริสทรอร์ที่มีอากาศกำลังเย็นสบายตามที่เต่านักบวชได้ดูพยากรณ์อากาศมาก่อนหน้านี้...ด้วยความชะล่าใจท่านเต่านักบวชจึงเเซงครี๊ดดี้ได้ในที่สุด

แต่มันก็ไม่ได้แน่เสมอไป...ถ้านิยายเรื่องนี้จบลงง่ายๆนักเขียนคงไม่ได้ตายดีอย่างที่หวัง...ท่านเต่านักบวชคลานออกห่างจากพุ่มไม้ที่กระต่ายครี๊ดนอนอยู่อย่างเชื่องช้า..ทางด้านกองเชียร์ก็ลุ้นไม่ได้ครี๊ดดี้ตื่นอย่างระทึกใจเหมือนมีการเก็บกู้วัตถุระเบิดในเขตชุมชน...ระวังแม้กระทั้งการหายใจ

ท่านเต่านักบวชเคลื่อนที่ด้วยความมั่นอกมันใจ  เพื่อวกเลี้ยวไปตามช่องแคบคาโนวาลทะลุผ่านดินแดนนักรบเพื่อกลับมายังเส้นชัยในทุ่งบารามอส


...ทั้งหมดที่ว่ามาคือแผนของชีบิลที่วางไว้ตามข้อสัญญา  ด้วยความรอบคอบ..อย่างน้อยชีบิลก็ยังเหลืออีกด่านรออยู่ที่คาโนวาล   สั่งไว้ซะดิบดีเลยว่าหากครี๊ดดี้มาต้องจับให้อยู่หมัด.....

แต่ถึงแผนจะดีเลิศขนาดไหน  กระดองบนตัวที่น้ำหนักมากกว่าน้ำหนักตัวเริ่มกดทับขาน้อยๆของชีบิล   ก้าวเดินแต่ละก้าวนี้เหนื่อยแทบขาดใจ...ยิ่งพอผ่านทริสทรอร์ย่างเข้าเขตคาโนวาลมากเท่าไหร่...ก้าวเดินแต่ละก้าวของท่านนักบวชเล่นเอาซะเเทบหยุดหายใจกันเลยทีเดียว....

ทางฝั่งกองเชียร์ที่สุดใจขาดดิ้นจริงๆก็เริ่มหันมาเชียร์กันต่อหลังจากพักให้ยาดมยาลมกันแล้ว....ทำให้ท่านเต่านักบวชมีกำลังใจขึ้นมาก  แต่นั่นคือรอยยิ้มครั้งสุดท้ายที่กองเชียร์จะได้เห็น

อีกเพียงครึ่งเมตรเท่านั้นท่านเต่านักบวชก็จะถึงเส้นชัย  ทางด้านหนูแฮมสเตอร์โร   และหมาจิ้งจอกคิล  รวมไปถึงเหล่าสรรพสัตว์อื่นๆได้คำนวณไว้แล้วว่าหากให้ชีบิลแตะเส้นชัยในความเร็วเท่านี้อาจต้องใช้เวลาถึงยี่สิบสองนาที....

ส่วนทางด้านครี๊ดดี้ก็เกิดสะดุ้งตื่นขึ้นมาทำเอาเหล่ากองเชียร์แทบมีอนาคตที่ดับวูบ...ทุกคนหวังมากๆกับด่านสุดท้ายที่ครี๊ดต้องเจอเมื่อเข้าเขตคาโนวาล....

สิ่งที่ว่านั่นคือ.....

นายอาชูร่า  โคลว์  เจค  และเหล่าเพื่อนอีกนับสิบคนที่ตั้งวงเหล้าเคล้านารีอยู่เเถวๆนี้ ...ทุกๆคนในทุ่งบารามอสทุ่มทุนสร้างซื้อเหล้าราคาเเพงมาล่อตาล่อใจครี๊ดดี้ผีน่ารักของเรามากมาย....ทางฝั่งก๊กกินนอนก็รีบเช็ดน้ำลายด้วยความตะกละพลางขออโหสิกรรมในใจ....

เหล่ากองเชียร์ทั้งหมดต่างโล่งใจ  อย่างน้อยกระต่ายนักเลงก็คงได้กลับตัวกลับใจเป็นแน่เเท้เมื่อเเพ้ในการแข่งขันครั้งนี้.....

แล้วกองเชียร์ทั้งหมดก็แทบจะเป็นลมในครั้งที่สองเมื่อสายข่าวรายงานมาว่าไอ้คนนับสิบคนนั่นกระเดือกเหล้าราคาเเพงเเสนเเพงลงคอหมดแล้ว...และตอนนี้ทุกคนก็สิ้นชีพิตักศัย   นอนคอพับคออ่อนไม่รับรู้อะไรทั้งนั้น

หนูเเฮมสเตอร์โร  เซวาเรสจึงต้องรีบทำการคำนวณใหม่  แล้วก็พบว่า...

หากครี๊ดวิ่งด้วยความเร็วปกติ  และชีบิลคลานด้วยความเร็วปกติในตอนนี้...ทั้งสองจะมาถึงเส้นชัยในเวลาเท่ากันพอดี!!!!

เท่านี้เเม้กระทั้งเสียงหายใจก็ไม่มีการปิดบังกันอีกต่อไป  ทุกคนเชียร์เต่าชีบิลอย่างตกเลข ( วิชาความน่าจะเป็นเบื้องต้นไง^^ ) ทางด้านครี๊ดดี้ผีน่ารักก็จี้มาติดๆอย่างไม่ลดละ  ยิ่งเมื่อเห็นเต่านักบวชอยู่หน้าเส้นชัยแค่เอื้อมก็ยิ่งเร่งสปีด

ส่วนโรตอนนี้คงไม่มีเวลาจะมาคำนวณอะไรทั้งนั้น...เอาใจช่วยชีบิลเต็มที่   อีกเสี้ยววินาทีก่อนกระต่ายนักบวชจะเเตะเส้นชัย   กระต่ายเกเรตัดสิ้นใจทุ่มทั้งตัวและหัวใจเข้าเส้นชัยเช่นกัน


ทุกคนเห็นเหมือนกันหมด...ท่านเต่านักบวชเเพ้กระต่ายครี๊ดดี้ผีน่ารักเห็นๆ   แพ้อย่างจังๆด้วย!!!

แต่ด้วยอะไรบางอย่างที่ดลบันดาลให้โฆษกคนล่าสุดไปห้องน้ำแล้วทิ้งไมค์ไว้กับหมาน้อยเฟริน  ผลการแข่งขันจึงออกมาว่า....

" ผู้ชนะคือท่านนักบวชซีบิล!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! "

" เฮ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!"

ช่าย...ช่างเป็นภาพที่น่ารักและน่าประทับใจที่สุดในรอบปี  เหล่าสรรพสัตว์ทั้งหลายต่างโห่ร้องดีใจกันไปทั่วทุ่งหญ้าเอเดนที่กระต่ายจอมเกเรจะไม่มีสิทธิ์รังแกใครอีก

ทุกคนรู้แก่ใจว่าซีบิลแพ้.....
ซีบิลก็รู้ว่าตัวเองเเพ้.....
คนที่ไม่รู้ว่าตัวเองไม่ได้เเพ้ก็คงจะมีแต่ครี๊ดดี้ผีน่ารัก....


และคงอีกนานเท่านาน...ครี๊ดดี้ก็ไม่มีวันรู้หรอก^ ^



                                            จบ..ซะที = =

--------------------------------------------------------------------------------------------------

ขอบคุณสำหรับทุกๆความห่วงใยนะคะที่มีให้...

ตอนนี้ไม่ต้องเป็นห่วงเเล้วค่ะ....รอดแล้ว

หมดเรื่องเครียดๆกันซะที...ไปชมนิยายเรื่องต่อไปเถอะ