คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : Ep-6 เรื่องทุกเรื่องมีให้คิดมากมายตลอดสินะ
[ไม่นะ!นี่มันอะไรกันเนี่ย!ใครก็ได้ช่วยที!!!]
[กรี๊ดดด!!เลือดดด!!]
เสียงเเหลมดังอื้ออึงจากภาพฉายสี่เหลี่ยมขนาดใหญ่ ยามมองรอบๆก็มืดสนิทไร้เเสงไฟนอกจากมีเเค่เพียงภาพยนตร์ที่ฉายเรื่องราวดำเนินไปเรื่อยๆอยู่เบื้องหน้า มันคือหนังเเนวสยองขวัญปนโรเเมนติกไปด้วย
มิอุนะฉายเเววตามองฉากสยองขวัญที่ตัวละครนองเลือดเเละภาพศพที่ไม่งามต่อตานัก เธออิดเอื้อนจนอยากวิ่งกระโจนออกจากโรงหนังด้วยความสู้ไม่พอกับหนังเเนวนี้ สุดท้ายก็เเอบกายสั่นไหวจนร่างสูงที่มาด้วยกับเธอคอยปรายตามองเธออย่างเเอบอมรอยยิ้มไว้กับที่นั่งข้างๆ
เสียงโรงหนังมันดังกว่าที่จะพูดคุย คงจะบอกอะไรกับเธอไม่ได้ชัดเจนนัก กระนั้นเท็นโดโน้มหลังลงไปทางร่างเล็กกายข้างๆ มือหนายกขึ้นทำท่าทีกระซิบถามเธอใกล้ใบหู
“มิอุจัง…กลัวหรอ?”เเผ่วเบาเล็กน้อย เเต่ทางผู้รับฟังอย่างเธอก็พลางรีบสะบัดใบหน้าหันไปมองเขาเเล้วตอบอย่างสู้ไม่เต็มใจนัก
“ม-ไม่ได้กลัวสักหน่อย…”เธอตอบเสียงสั่นกลัวเล็กน้อย หันใบหน้ากลับไปมองภาพฉายข้างหน้าเช่นเคยอย่างกล้าๆกลัวๆ
เท็นโดอมยิ้มมานานพักนึงเพราะเอ็นดูในความเป็นของมิอุนะในขณะนี้ ภายในสมองของเท็นโดก็คิด
อ่า….ดูเเค่นี้ก็รู้เเล้วว่าเธอกลัวน่ะ….
Fall in love with a rabbit
Tendou x oc
Episode 6
“เรื่องทุกเรื่องมีให้คิดมากมายตลอดสินะ”
ถึงบทสรุปสุดท้ายของหนังเรื่องนี้ ฉากเลิฟซีน,โรเเมนติกเเสนจะกลืนกินไปทั้งกายกันเเละกันของตัวละครทั้งสองของพระเอกเเละนางเอกอย่างมิอาจหยุดครํ่าเคร่งกันได้ หญิงสาวอย่างมิอุนะฉายเเววตาสีเขียวมะกอกโพล่งมองฉากสุดท้ายที่ทำให้เธอสมองโหลดไปพักนึงกับภาพตรงหน้า ใบหน้าหวานก็เริ่มเต็มไปด้วยสีเเดงเก้อก่อนคิดเเล้วรีบหันใบหน้าอันบอบบางไปมองกายสูงข้างๆ
เเล้วเท็นโดจะเเสดงหน้ายังไงบ้างเนี่ย!
เธอมองใบหน้าชายร่างสูง ปรากฏว่าเขามีเเค่ใบหน้าที่ธรรมดาเเละนิ่งเฉยมองฉากนั้นอย่างปกติ ถึงเเม้ว่ามิอุนะอยากเอามือสองข้างมาปิดลูกตาหรือจกมันออกมาตอนนี้เสียเลย
เเละไม่คิดเลยว่า
มันคือฉากจบสุดท้ายของหนังเรื่องนี้!!!
หลังจากเวลาเลยไปสามสิบนาที ภาพยนตร์ฉายจบไปหมาดๆ ก็ตรงมายังภายในคาเฟ่เพื่อริหาอะไรดื่มทานกันก่อน สำหรับมิอุนะอยากจะจกตาออกรับลมเป็นช่องอากาศเสียที ฉากซีนเรทภาพยนตร์ที่เเล้วมา ยังหวนนึกถึงพลางคลี่คลายออกไม่ได้ ไม่เหมาะกับการจิบชาของเธอในตอนนี้มันไม่ผ่านสำหรับเธอเลยเเม้เเต่น้อย
บัดนี้เธอมองร่างสูงตรงข้ามของโต๊ะ เขานั่งมือกุมขมับ เงียบสงัด
มิอุนะเเปลกใจเล็กๆ เขาน่าจะมีนิสัยสนุกสนานจนเสียคนกว่านี้สิ
"เท็นโด?"เธอเรียก
เขาไม่ตอบ.... จนกระนั้นเธอเริ่มครํ่าเคร่งมองใบหน้าของร่างสูงจะเห็นได้ชัดว่าเขากำลังหน้าเเดงเหมือนไม่สบาย มิอุนะเสียงเเหลมตกตะลึงทันใด เพียงอากัปกิริยาเบื้องหน้า
"ท..เท็นโด?!เป็นอะไรน่ะ?!"
เงียบไปได้สักระยะหนึ่ง มิอุนะก้มหน้าลงตํ่าเพื่อเเสวงหาดูใบหน้าของเท็นโดที่กำลังเเดงน้อยนิด เธอเลยถามขึ้นเจือสิ่งสงสัยออกมาในใจ
“เท็นโด ไม่สบายหรอ?”
“อ่าๆ..เปล่าหรอก”ร่างสูงส่ายหน้าไปมา มือยกขึ้นกุมขมับ ดวงเนตรสีนํ้าตาลเเดงของเท็นโดมิอาจจะเเม้เเต่ปรายตามองมิอุนะเพราะเขาไม่รู้จะทำยังไงดี เลยพูดต่อเสียงเบากับสิ่งที่อยู่ในกรอบหัวของเขาครานี้
“ก็…หนังจบเเบบนั้น คือฉันเอามันออกจากหัวไม่ได้น่ะ…ขอโทษด้วยนะที่ให้มิอุจังมาดูด้วย..”
เสียงเขานั้นเเอบเศร้าสร้อย หรือก็คือกังวล ไม่คิดเลยว่าการมาเห็นภาพฉากเเบบนั้น เลยกลับกลายเป็นว่าต้องมาทำให้มิอุนะลำบากใจกับฉากนั้นไปด้วย
เเต่ที่สำคัญ มิอุนะเห็นเท็นโดดูฉากนั้นตอนนั้นก็หน้านิ่งๆนี่นา
“ม-ไม่เป็นไรหรอก!ฉันไม่คิดมากหรอกนะ!ล-เเล้วทำไมตอนนั้นนายถึงดูหน้านิ่งจังล่ะ?”เธอตะกุกตะกักดวงหน้าเขินอายรับต่อ ก่อนปลอบเขาเบาๆต่อด้วยคำถาม
“เพราะฉันช็อคอยู่น่ะ…” เขาตอบ
เออเนอะ ใครจะไปคิดล่ะว่าจะเป็นเเบบนั้น ก็คงช็อคเป็นธรรมดา…..
“อย่าคิดมากสิ นี่ไง! อันนี้น่าทานดีนะ….เเหะๆ…"
มิอุนะพยายามปลอบประโลมเขาให้หายจากรังศีพิศวงการคิดมาก นิ้วเรียวยาวหญิงสาวชี้ลงไปที่เมนูของหวานเย็นๆ กับการหัวเราะเเห้งออกมา
ตามสถานการณ์เขาก็คงเริ่มๆปล่อยความคิดออกทีละนิด เเล้วเจาะจงดวงเนตรสีนํ้าตาลเเดงนัยต์เล็กลงมองตามที่เธอบอก ของหวานเย็นอย่างไอศครีมถูกราดด้วยวานิลลา ตกเเต่งดูน่ารับประทาน ยามดูไปพักนึงเขาเงยหน้าหาเธอพูดด้วยรอยยิ้มพริ้ม เสมือนกับมีออร่าสดใสทันใดรอบกายของตัวเขา
“น่าทานเหมือนมิอุจังเลยนะ”
อะไรเนี่ยเปลี่ยนอารมณ์เร็วเเหะ ติสต์เเตกชะมัด…..
“พูดไปงั้นๆเพื่อหลอกคนอื่นใช่ไหมล่ะ ฉันรู้หรอกน่า”มิอุนะเอือมระอา
“เห๋ เเต่ฉันพูดจริงนะ”
ใบหน้าคมสง่าจริงจังเเละประหลาดใจจากเท็นโด คราที่มิอุนะฉายเเววตามองไปยังใบหน้าดวงนั้นของชายร่างสูงเป็นการว่าเธอเริ่มพวงเเก้มเเดง นัยต์ตาสีเขียวมะนาวกลมโตเบิกโพลงออก,ผงะร่างอย่างไม่ทันตั้งตัว
“อ..อืม เเล้วเเต่นายเลย”
หงุดหงิดเมื่อโดนหมอนี่จู่โจมชะมัด……
เธอเลยปัดๆคำพูดต่อ ก่อนหลับเปลือกตาลงพลางเเฝงเเววถอนถอนหายใจ อดไม่ได้ที่จะม่นคิ้วเยี่ยงนี้
.
.
.
.
.
.
เวลาต่อมาผ่านมาสักสามสิบนาทีได้ ทางเท็นโดเเละมิอุนะเดินย้ายมวลออกจากร้าน ก็นั่นอาจจะเป็นเวลาที่จบลงเเล้วล่ะสำหรับเธอเเละเขา เพราะนี่ก็จะใกล้เย็นเเล้วด้วย….
เส้นขอบฟ้าสีฟ้าจางๆ ใกล้จะเย็นเพียงเวลาอันใกล้ ร่างเล็กก้าวเท้าเดินกร่อมตามร่างสูงด้วยความเงียบสงัดท่ามกลางทางเดินสาธารณะริมข้างถนน ก้าวเท้าสับไปมาเรื่อยๆมิอุนะมองเเผ่นหลังหนาของฝ่ายร่างสูงกว่ารวมถึงการถอนหายใจอย่างช่วยไม่ได้
เวลามันหมดลงเเล้วล่ะ…ทั้งทุกอย่างในวันนี้
เอ๊ะ…
ทำไมฉัน…
เธอครุ่นคิดไม่ออก หยุดฝีเท้าเดินลงกับที่ ในครานั้นเท็นโดรู้สึกตัวเเล้วหันใบหน้าเรียวคมไปมองร่างเล็กกว่า
“มิอุจัง?”
รถยนต์ขับผ่านไปมารวมถึงผู้คนอันน้อยนิดที่เดินสวนกัน เเต่ทว่ารอบกายของมิอุนะตอนนี้เสียงกลับดับหายออกไปไกลเเสนไกลหลายทวีคูณ ราวกับสัมผัสเสียงอะไรเหมือนเดิมไม่ได้ในตอนนี้เเละคิดอยู่ในหัวของตนอย่างใจสั่น สั่นเหมือนเเทบจะระเบิดออกมา หวั่นกลัวเเละคิดต่างๆมากมายออกมานับไม่ถ้วน
ฉันที่ไม่มีอะไรเป็นพิเศษ ไม่มีอะไรที่สามารถทำประโยชน์ให้เขาได้ หรือเเม้เเต่จะคิดทำสิ่งๆหนึ่งให้กับเขา เป็นเพียงความสุขเล็กๆของเขาอย่างหนึ่งล่ะมั้ง ทำไมเขาถึงยังพยายามคุยเเละให้ความสนใจกับฉันอยู่ เเต่ว่าการที่เท็นโดคนที่อยู่ตรงหน้าตอนนี้เป็นคนที่เเสดงออกมาชัดเจนว่าชอบฉัน เเต่
'เเต่ว่า…ตอนนี้….ฉันรู้ตัวเเล้วล่ะว่าฉันชอบเท็นโดเข้าเเล้ว…'
สิ่งๆหนึ่งที่ฉันได้รับเเบบนั้นจากเขาโดยที่เขาถ่ายทอดคำพูดเเละอารมณ์ออกมา ทำให้ฉันเเอบตั้งคำถามว่า หรือว่าเขาไม่ได้ชอบฉันรึเปล่านะ? เพราะมันช่างไร้คำบริบทมารวมกันให้ฉันเข้าใจ เเละมันอาจไม่ใช่ผลลัพธ์เเบบนั้นเสมอไปตามที่เห็น ยิ่งสับสน ไม่ชัดเจน เเละไม่เเน่นอนกับสิ่งๆนั้น
ว่าเเล้วเชียว…ทุกๆเรื่องมันมีอะไรให้คิดเยอะเเยะไปหมดสินะ…
ครานี้เธอเงยใบหน้าอันบอบบางมองร่างสูง ในกรอบหัวนั้นมันหยุดคิดไม่ได้เสียที
“นี่มิอุจัง รึว่าเธออยากเข้าห้องนํ้า?”
เธอดึงสติกลับมาก่อนส่ายหน้าสองสามหนรวมถึงรอยยิ้มบางๆ “ไม่หรอก…”
หรือบางที ถ้ามันชัดเจนทุกอย่าง ค่อยๆประนีประนอมเป็นรูปเป็นร่างเเละเมื่อถึงเวลานั้น
ท้ายที่สุดเเล้วเขากับฉันอาจจะ ‘เข้ากันไม่ได้’ สินะ
…………………………………………………………………………………………………………………………………………………………
งานเยอะมากๆเลยค่ะ ไรท์เเทบจะโดดลงคลอง(ノಠ益ಠ)ノ彡┻━┻. ไรท์หมั่นไส้บางงานจากรร.เลยดองไว้ซะ! ----
เดี๋ยวไรท์ก็มาอัพเเล้วล่ะ! ขอบคุณทุกคอมเม้นต์นะคะ จะพยายามเรียนออนไลน์เเล้วก็มาอัพนิยายด้วย ช่วงนี้โควิด-19ยิ่งระบาดหนักก็ระวังกันด้วย ถ้าไม่มีอะไรจำเป็นอย่าไปพื้นที่เสี่ยงนะคะ(◍•ᴗ•◍)❤
คือน้อนมิอุนะค่อนข้างมีเหตุผลส่วนตัวของนางเลยคิดอะไรหลายๆอย่างค่ะ อาจจะมีดราม่าเข้ามาร่วมด้วยนิดหน่อยเเต่ไม่มาก ถ้าอ่านเเล้วชอบอย่าลืมเม้นต์เเละกำลังใจนะคะ จุบุๆ
ไรท์มีฟิคใหม่อีกเเล้วค่ะ เป็นฟิคจากด้อมนารูโตะ ฟิคชื่อ “ถึงม้วยดินสิ้นฟ้ามหาสมุทร” ก็เป็นฟิคของเดอิดาระนั่นเองค่า!ปรบมือๆ
เพราะเดอิดาระ ชายผู้เป็นนักวางระเบิดของเเสงอุษาคือเมนเเบบเมนขึ้นหิ้งมากเเม่เจ้าโว๊ย เดอิคู่กับโอซีนั้นหายากมากไรท์เลยเเต่งซะเลย ฟิคนี้มีหลากหลายอารมณ์เลยล่ะ!เเต่จะไม่บอกว่าเน้นไปเเนวไหน เเค่ให้ลองอ่านนิยายเรื่องนั้นที่ไรท์กำลังเเต่งไปเรื่อยๆละกันนะคะ ฮา
เเละก็เปิดฟิคเซมิมาสดๆร้อนๆ “Good love ?”ค่ะ ไปเยี่ยมอ่านกันได้นะคะ
ความคิดเห็น