คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : พ่อมดเสเพล
ไม่มีเสียุัหรือสัาใแ้เือนให้รู้ว่าบ้านหลันี้มีนอยู่ แ่เธอสัมผัสไ้ถึบาสิ่ที่พรวพราเ้ามาในวามรู้สึอย่าปัุบันทัน่วน
รสสินาหันไปยัทิศทาที่ไม่ไ้อยู่ในวิสัยทัศน์พร้อมับสะุ้สุัวเมื่อพบว่ามีายหนุ่มรูปร่าสูให่ำลัยืนพิำแพ้าประูออมอเธออยู่ แววาอเาผ่อนลายะพิาราหิสาวเียบๆ
“ะ-อโทษที่แอบเ้ามาและินอาหารอุโยไม่ไ้รับอนุา”
รสสินาลืนน้ำลายลออย่าผืเผื่อน เธอรีบวานมปัโฮลเรนึ่ถูัินไปมาว่ารึ่้อนลที่เิมแล้วลูบฝ่ามือับระโปรที่เปื้อนเปรอะราบินโลนเป็น่าวเพราะไถลลื่นลมาาเนินินอนวิ่หนีนอยุไบรอัน
“อิ่มรึยั ? ”
เธอัวสั่นเหมือนลูนน้ำ ท่าทาและำล่าวอเาไม่ไ้โหร้ายหรือุันสันิ แ่สิ่ที่ทำให้พื้นโลึ่รสสินาเหยียบยืนเอียวูบและรู้สึเหมือนหัวใมีลื่นวามร้อนแล่นผ่านเียบพลันือารหันมามอสบเ้าับนัยน์าสีแฟไฟร์ึ่เปี่ยมพลัอำนาไม่่าาุศูนย์ลาอัรวาล
ับพลันร่าอเธอ็วนเเหมือนไร้ระู แล้วายหนุ่มรูปามราวไม่ใ่มนุษย์เินิน็ถลาเ้ามาประอ ลำัวอรสสินาอยู่ในวแนแ็แร เธอระพริบา้ำๆ เพื่อับไล่วามรู้สึพิศววนเหวียนศีรษะและเสน่ห์แห่บุรุษเพศที่เิ้ายิ่ว่าแสสว่าาวอาทิย์
“ร่าายเ้าาอาหาร” เาวิาร์
เฮเนพยุหิสาวยืนึ้นและพาไปนั่ลที่เ้าอี้้าโ๊ะสำหรับนั่รับประทานอาหาร
“ใ่ ใ่่ะ... ันหิวและหลทา” เธอระล่ำระลับอ พลาหอบหายใรวบรวมพละำลัเพื่อที่ะนั่ให้รและไม่หัวทิ่มพื้นสร้าวามอับอายายหน้า้ำ้อน
ายหนุ่มถอยห่าออมาระทั่แน่ใว่าเธอะสามารถุยับเาโยไม่ำเป็น้อแหนหน้านอเล็ เพราะเฮเนรู้ว่าัวเอสูให่ว่านที่ัว่าสูทั่วไปและเารู้สึพึพอใที่ไ้มอใบหน้ามอมแมมอสาวน้อยหลทาผู้มีวามสะสวยแปลาว่าหิสาวทุนในหมู่บ้าน
“ไม่เยมีใรหลทาเ้ามาในหมู่บ้านนี้”
“ันะรีบไปาที่นี่” รสสินาอบเสียเบา
เาสั่นหน้าไม่เห็น้วย าารถือวิสาสะเ้าไปล้ววามิอ่านอหิสาว เาไม่พบเนาร้ายใๆ นอาวามสิ้นหวัและหวาลัว ร่าายเล็ๆ นี้อ่อนแอเหนื่อยล้า เินว่าะเินพ้นาเแนหมู่บ้าน
“เ้าหนีอะไรมา”
“ันหนีนที่ื้อันมาาพวโรสลั”
เธอลั้นใมอสบาับเาอีรั้อย่าวิวอนอวามเห็นใ
หนนี้ายหนุ่มเป็นฝ่ายเสหลบสายาอรสสินา เพราะวามัแย้ออารม์และมโนธรรม เมื่อารมอสบาับสาวน้อยผู้น่าสสารทำให้เารู้สึถึวามร้อนวูบวาบที่แล่นไหลไปามเส้นสายโลหิอันเ่าาลในร่าายที่ไม่ยอมแ่ราามอายุัย ที่สำัือใบหน้าสวยหวานแปลาและเรือนร่าบอบบาแ่นุ่มนิ่มอเธอสามารถุไฟปรารถนาอันแรล้าภายในัวเาให้ลุพล่านึ้นอย่า่ายายนน่าใ
เฮเนเินไปที่ั้นวาเรื่อื่มและยเหยือทรสูเทน้ำใส่แ้วใบให่ นำมายื่นให้้รสสินา
“ื่มะ”
เธอรีบว้ามาื่มอย่าไม่เี่ยอน ไม่มีวามเลือบแลระแวสสัยว่าเาะหยิบยื่นยาพิษให้ื่ม และวาม่ำเย็นที่หลั่ไหลเ้าใส่ร่าายทำให้รสสินารู้สึสื่นราวมีีวิใหม่อีรั้
“อบุ” เธอล่าวเสียเบา
“้าื่อว่าเฮเน ทราวิส เป็นแพทย์ประำหมู่บ้าน” เาแนะนำัวเอแล้วเอ่ยถามเธอ “เ้าื่ออะไร”
“ันื่อรสสินา ธำร์รัษ์ ันมาาสยามประเทศ”
เฮเนพยัหน้า รู้สึื่นอบารพูาอหิสาว น้ำเสียหวานหูอเธอัเป็นัหวะสู่ำเหมือนเสียนรี เาเยไ้ยินื่อประเทศที่เอ่ยถึผ่านหูและเยเห็นผู้นที่มาาินแนะวันออ แ่ไม่เยเห็นหิสาวรุ่นราวเียวับรสสินามา่อน
“เล่าให้้าฟัสิว่าเ้าไปเอเรื่อร้ายอะไรมาบ้า” เามอเธออย่า้นว้า ารเ้าไปในวามิอรสสินาทำให้เารับรู้ถึวามอ้าว้าหวาลัวอเธอแ่ไม่สามารถรู้เห็นัเนในรายละเอีย
“รอบรัวอันเินทามา้าายที่ประเทศอัฤษ แ่ถูโรสลัปล้นเอาทรัพย์สิน่อนที่เรือะเ้าถึอ่าว” ลำอเธอเิีบันึ้นมา รสสินาหลับาลและระบายลมหายในลำอหายุแล้วเล่า่อ “พ่อับแม่อันถูพวมัน่า นหนุ่มสาวถูับไปายเป็นทาส”
“เ้าหนีพวมันมาไ้ยัไ” เฮเนถาม
“ยุไบรอันื้อันมาาลาายทาสและส่ัวันไปให้เพื่อนอเา แ่ระหว่าเินทาันอนพวนั้นหยุทำธุระในป่า แล้วแอบวิ่หนีมา”
“เล่า่อสิ”เาถามระุ้นเมื่อเธอนิ่เียบ
“ันถูนอยุไบรอันไล่้อนนมุมอยู่ปาเหว เลยัสินใระโลไป่าัวาย... แ่ันไม่าย” แววาแสนื่ออเธอาบายวามประหลาใ
เาพยัหน้ารับรู้เมื่อวามเลือบแลสสัยที่เธอสามารถผ่านำแพเวทมน์เ้ามาในหมู่บ้านลับแล ไ้ถูหิสาวอธิบายให้ฟันระ่า นับว่ารสสินาเป็นนใเ็เอาเรื่อ เพราะเวทมนร์อำพราะทำให้นธรรมามอเห็นแนวป่าในอาาเอหมู่บ้านเป็นวาหนามและหุบเหวลึ ไม่เยมีใรบ้าบิ่นนล้าระโลเหวแล้วผ่านเ้ามา
เฮเนนิ่ไปั่วรู่ แล้วล่าวึ้นลอยๆ แบบไม่มีปี่ไม่มีลุ่ย “โทษอทาสที่หลบหนีือวามาย โทษอโมยือารถูัมือ... เผื่อว่าเ้าอาะยัไม่รู้อบ้านเมือนี้”
ายหนุ่มทำให้รสสินาอ้าปา้า้วยวามุนระนะลึ แ่ัวเาลอบลี่ยิ้มบาเบาอย่ามีเลศนัย
✡︎ ✡︎ ✡︎ ✡︎ ✡︎
โีที่รสสินาไม่รู้ว่าเามีีวิยาวนานที่ผ่านร้อนผ่านหนาวและระทำเรื่ออื้อาวน่าละอายมาหลายเรื่อราว เฮเนึสามารถล่าวโทษวามผิอหัวโมยไ้อย่าล่อปา ารหยิบยื่นโอาสให้นทำผิแ้ัวเป็นเพียเล่ห์ลื้นๆ ที่เาใ้ผลัหิสาวให้ระไพลอยโนยอมรับ้อเสนออย่าหลีเลี่ยไม่ไ้เพราะอย่าไรเสียเธอ็ไม่มีที่ไป อีทั้ารทำานใ้ในานะแม่บ้านนั้นีว่าถูัมือและแ่าับารเป็นทาสลิบลับ
เฮเนผ่อนลมหายใออมา้วยวามโล่อ ในที่สุเา็สามารถหานมาทำหน้าที่แม่บ้านแทนนเิม ที่พึ่เสียีวิไป้วยโรราและารปราัวอรสสินา่าเหมือนฟ้ามาโปร เพราะเาไม่อยาให้แม่มาวมาวุ่นวายในบ้าน ายหนุ่มรู้สึเ็ยาวามริษยาอันไร้อบเอพวหล่อน
ในอีเาเยสร้าวามโลาหลึ้นในหมู่บ้านลับแลอันแสนสบสุ เพราะวามที่ยัอ่อนเียสาไม่รู้ัอารม์หึหวอสรีเพศและเยาว์วัยเินว่าะสามารถแยแยะวามสัมพันธ์อู่รัับู่นอน นเป็นเหุให้แม่มาวนหนึ่หันหน้าเ้าหาเวทมนร์ำ ทำให้ัวเาเอถูราหน้าว่าเป็นพ่อมหนุ่มเสเพลผู้หลระเริมัวเมาับัหาราะ
ทว่าเรื่อราวเหล่านั้น็ลายเป็นอีไปแล้ว หลัาวันพรุ่นี้เรื่อปวหัวที่บรราแม่มาวในหมู่บ้านแย่ิันมาทำหน้าที่นูแลหุหาอาหารและวามเรียบร้อยภายในบ้านอเา็ะลายเป็นอีเ่นัน
วามิอเฮเนวมาที่เรื่ออแม่บ้านนใหม่ สาวน้อยแสนสวยผู้มาาแผ่นินะวันออที่อยู่ห่าไลอีฟาโพ้นทะเล เธอ่าอ่อนหวานบอบบามีเสน่ห์ึูใวนให้ลุ่มหล ไม่้อสสัยเลยว่าเธอเิบโมาารอบรัวที่มีานะเพราะผู้หิน้อยนนัะไ้รับารศึษาระทั่สามารถพูภาษา่าาิไ้อย่าล่อแล่วราวภาษาแม่
ารให้รสสินามารับผิอบทำหน้าทีู่แลอาหารารินวามเรียบร้อยภายในบ้านอเาย่อมเป็นานที่หนัหนาสาหัสสำหรับหิสาวที่มาาระูลผู้รามาี แ่เฮเนิว่าเาสามารถหาวิธีัารเี่ยวับเรื่อเล็น้อยเหล่านี้ไ้ไม่ยา
ความคิดเห็น