STORY OF } PLuT♡ *CLose

ลำดับตอนที่ #7 : [1] 彼岸花

REGISTRATION FORM

| หน้านี้มีเพลงอัตโนมัตินะคะ ด้วยรักส์ --- |
 

“ขอโทษนะคะ ฉันขอโทษจริงๆค่ะ”

[ Forgive me my weakness, but I don't know why.
ยกโทษให้ความอ่อนแอของฉันด้วย ฉันก็ไม่รู้ว่าทำไม ]

นามสกุล - ชื่อ : คัทซึมิ  ยูกะ [ Katsumi Yuka ] | โฮเวล คัทซึมิ ยูกะ [ Howel Katsumi Yuka ]

• คัทซึมิ - ชัยชนะและความงดงาม

• ยูกะ - สุภาพเรียบร้อย

• รวมๆ คัทซึมิ ยูกะ คือ [ ผู้มีชัยชนะที่งดงามด้วยความสุภาพเรียบร้อยของตน ]

• โฮเวล - มีชื่อเสียง

• รวมใหม่ (?) เป็น โฮเวล คัทซึมิ ยูกะ [ ชื่อเสียงที่พร้อมด้วยชัยชนะแสนงดงามสู่หญิงสาวผู้มีความสุภาพเรียบร้อย]

• หมายเหตุ โฮเวล คัทซึมิ ยูกะ คือชื่อเต็มๆของยูกะค่ะ แต่ยูกะ ใช้ในกรณีติดต่องานทางราชการมากกว่า เพราะทุกวันนี้เวลาเขียนชื่อบนสมุดงานก็เขียนแค่ คัทซึมิ ยูกะ เวลาแนะนำตัวก็แนะนำแค่ คัทซึมิ ยูกะ ค่ะ

ชื่อเล่น : ยูกะ [ Yuka ] , ยู [ Yuu ]

• มีสองชื่อเล่นค่ะ เรียกได้ตามอัธยาศัยเลย แต่ส่วนใหญ่จะเรียกยูกะล่ะ ( แค่สองพยางค์เองนะ คงไม่ต้องตัดคำออกอีกล่ะมั้งคะ? - ยูกะ )
   

สัญชาติ : ญี่ปุ่น [ เชื้อชาติ : ญี่ปุ่น - สก็อตแลนด์ ]

• ตอนนี้ใช้สัญชาติญี่ปุ่นเพราะว่ายูกะเกิดในญี่ปุ่นค่ะ ส่วนสัญชาติสก็อตแลนด์ได้มาจากครอบครัวทางฝั่งมารดา ยูกะถือจัดเป็นลูกเสี้ยวไม่ใช่ลูกครึ่งค่ะ ( ญี่ปุ่น - 75% สก็อตแลนด์ 25 % )
   

อายุ : 17 ปี

ลักษณะภายนอก : หญิงสาวผู้มีรูปโฉมงดงามราวภาพวาดของศิลปินก็มิปาน ทั้งนวลหน้าที่ไม่สางในความงามราวดอกไม้ หญิงสาวผู้มีริมฝีปากอวบอิ่มสีแดงอ่อนชวนหลงใหล ทั้งเส้นผมสีน้ำตาลอ่อนที่สางอย่างดีจนปรากฎเป็นเส้นไม่ติดกัน เกศายาวถึงกลางหลังเลยระดับของอกมาหน่อยก็ว่าได้ เธอคือผู้หญิงผู้มีดวงตาสวยราวกับเทพธิดา ผู้ใดจ้องมองไปยังนวลหน้าของนาง ล้วนมิอาจจะละสายตาไปจากใบหน้าของนางได้ รวมไปกับการหลีกหนีจากดวงตาสีแดงสดราวเม็ดทับทิมอันโอชะน่ารับประทาน จะเรียกได้ว่าคงเป็นมนต์สะกดก็ไม่ผิดนัก ผิวสีขาวอมชมพูเล็กน้อยพอให้ดูงดงาม นอกจากงดงามดั่งบุปผายังดูนุ่มนวล.. ดั่งโฉมงาม รูปร่างจัดว่างามสำหรับผู้หญิงโดยทั่วไป นางสูง 168.9 น้ำหนัก 54.7

• อนึ่งที่น้ำหนักส่วนสูงเป็นทศนิยม ทางนี้เป็นคนอินดี้ค่-- มันคือเอกลักษณ์ (?) อยากให้คนจำได้ #แค่ก

• เนื่องจากภาพนั้นหลับตานี่เลยมีความมโนเพ้อพกชักแม่น้ำทั้งห้ามากค่--- ขออภัยกับความหาสาระไม่ได้จริงๆค่ะ ฮือ...

อุปนิสัย :      บุคคลผู้โอบอ้อมอารี ดุจดั่งแม่พระ โฮเวล คัทซึมิ ยูกะ มีนิสัยรักในการแบ่งปัน และ เสียสละแด่ส่วนรวมให้ผู้อื่นเสมอ ๆ มีจิตใจกว้าง หรือก็คือใจกว้างนั่นเอง โอบอ้อมอารีไม่ได้อารีเพียงแค่กับมนุษย์ แต่ยังอารี เอื้อเฟื้อกับสัตว์เล็กสัตว์น้อย เป็นผู้หญิงที่รักสัตว์และธรรมชาติ เธอจึงเป็นคนที่ใช้ชีวิตอยู่กับธรรมชาติและซึมซับในธรรมชาติได้ดีกว่าใคร ทั้งนี้ยูกะมีนิสัยรักในความสงบ สันติ และความร่มเย็น ไม่ชอบการทะเลาะเบาะแว้ง และความวุ่นวาย เธอชอบที่จะอยู่กับความสงบ

      กุลสตรีงดงาม วิจิตรอ่อนช้อย มารยาทอ่อนหวานนุ่มนวล รู้จักการวางตัวต่อหน้าคนอื่นคนนู้นคนนี้ คำพูดคำจาไม่กระโชกโฮกฮาก มีท่าทีสงบนิ่ง ไม่วอกแวก เป็นคนมีสมาธิสูง ค่อนข้างให้ความรู้สึกเหมือนอยู่กับป่า สงบ เรียบนิ่ง เป็นคนที่ออกแนวเรียบๆ ชอบอะไรที่เรียบง่าย ไม่ได้ชื่นชอบอะไรที่ดูอลังการมากมายนัก เธอชอบอะไรที่ดูให้ความรู้สึกเป็นกันเองมากกว่า

      อัธยาศัยดี เรียกได้ว่าคบง่าย น่าคบหาเป็นมิตร มีนิสัยใจเย็น ไม่ได้ใจร้อนหุนหันพลันแล่น เป็นคนคิดก่อนทำ และ มักจะมีสติมาก มีเหตุผลทำอะไร ตัดสินใจอะไรด้วยเหตุผล กระทำการทุกอย่างด้วยเหตุผล ขอสรุปได้ว่ายูกะมีเหตุผล และมีความคิดอ่านคลับคล้ายวัยรุ่นที่โตแล้ว

      ไม่แบ่งแยกคนอื่น ให้ความเท่าเทียมกับทุกคน เป็นคนไม่ถือตัว ดูเป็นกันเอง มีนิสัยถ้าให้เรียกคงเป็นผู้หญิงโทนหวานอ่อนโยนที่สดใสกระมัง.. คือสดใส แต่ไม่ได้ร่าเริงเหมือนวัยรุ่นทั่วไป แต่ก็ไม่ได้ไร้มนุษยสัมพันธ์นะ ! ยูกะเป็นคนที่คิดเสมอว่าคบมิตรดีกว่ามีศัตรู

      เป็นคนอ่อนหวาน ทั้งยังอ่อนแอ อ่อนแอชวนให้รู้สึกปกป้องมากกว่าน่ารำคาญ เป็นผู้หญิงที่ไม่สู้คน ไม่ชอบการใช้กำลังเอาเสียมาก ๆ ไม่อยากมีเรื่องทะเลาะเบาะแว้งอะไรกับใครแม้แต่น้อย มีจิตใจที่เรียกได้ว่าออกไปทางนางฟ้าสะส่วนใหญ่ มีจิตใจอภัยโทษไม่ถือโทษ โกรธใครเลยแม้แต่น้อย ไม่ค่อยโกรธหรือเกลียดใครหรอกนะ

      สังเกตคนไม่เก่ง แต่มีจุดแข็งในการแทคแคร์และเอาใจใส่คนอื่น ยูกะเอาใจใส่คนอื่น แทคแคร์ทุกอย่าง ดูแล เอาใจใส่ แล้วพยายามเก็บรายละเอียดของคนอื่นเงียบ ๆ ไม่บอกไม่กล่าวอะไร และยังเป็นคนมีความจำดี และ จำอะไรขึ้นใจเสมอด้วย

      เป็นคนที่เรียกได้ว่าฉลาดในตำรามากกว่าการจะฉลาดในเรื่องของการปฏิบัติ ไม่เก่งเรื่องการลงมือหรือปฏิบัติ โดยปกติเป็นคนที่รู้เรื่องแค่ในตำราเท่านั้น ไม่ชอบการชิงดีชิงเด่นกับใคร จึงไม่แปลกหากไม่เห็นยูกะลุกขึ้นมาแข่งกับใครเท่าไรนัก หรือก็คือในชีวิตของยูกะแทบจะเลี่ยงอะไรที่เสี่ยงต่อการต้องชิงดีกัน

      ใจเย็นและอดทนอดกลั้น มีความอดทนสูง อดทนในเรื่องต่าง ๆ รวมไปถึงการกดดันในเรื่องทุกเรื่องทุกเรื่อง สามารถทนต่อความกดดันได้ดี โดยส่วนใหญ่เธอจะมองโลกในแง่ดี ไม่ได้มองโลกสวยหรืออะไรนะ แต่แค่มองในมุมที่ดี แล้วไม่ใส่ใจต่อมุมที่ไม่ดีของโลก

      เชื่อคนง่าย แต่ไว้ใจคนยาก เธอไม่ไว้ใจคนแปลกหน้าหรือใครเลยแม้แต่น้อย มักจะมอบรอยยิ้มนุ่มนวลให้แด่ผู้อื่น ไม่เว้นแม้แต่คนที่ไม่รู้จัก ก็นะ ความประทับใจแรกของคนมันสำคัญที่สุดล่ะนะ จะเรียกว่าแจกจ่ายรอยยิ้มก็ไม่ผิดหรอกค่ะ แต่กระนั้นนางมีปมมีจุดอ่อนอย่างแรงอยู่ที่ความหวาดกลัวต่อเสียงที่ดังเป็นเสียงตะคอกของคน จะเรียกว่าได้ยินเสียงตะคอกใส่แล้วจะผวาเอาเสียมาก ยิ่งเป็นเสียงตะคอกที่ออกไปทางติเตียนด้วยแล้ว เธอจะยิ่งรู้สึกหวาดผวากว่าเดิม

      เป็นบุคคลที่ประสบความสำเร็จในการเลี้ยงเด็ก เพราะ เนื่องจากใจเย็นอ่อนหวานนุ่มนวล ทำให้เด็กล้วนอยากเข้าใกล้ มีความอดทนอดกลั้นไม่ใช่อารมณ์ รักเด็ก และเอ็นดูเด็ก ๆ มากด้วยล่ะนะคะ เป็นผู้หญิงที่เลี้ยงเด็กเป็น เหมือนเกิดมาเพื่อสิ่งนี้ก็มิปาน เพราะมีความคิดว่าถ้ามีลูกตัวเองจะไม่ทำให้ลูกต้องรู้สึกอึดอัด กดดัน และ รู้สึกเหมือนขาดอะไรไปแบบเธอเองค่ะ

      ซื่อตรง และ ซื่อสัตย์มาก ๆ เธอซื่อสัตย์และไม่ทรยศใคร ไม่แทงข้างหลังคนอื่นเด็ดขาดเพราะรู้ว่าการแทงข้างหลังมันเจ็บปวดมากนะคะ ไม่ใช่ว่าเคยเจอ แต่เพราะเธอเป็นคนแคร์คนอื่นมากทำให้สามารถรับรู้ได้ว่ามันเจ็บปวด

      ยูกะเป็นผู้หญิงแสนขยันขันแข็ง เธอเป็นคนที่มักจะทำหน้าที่ของตัวเองได้ดี เพราะจริงจังต่อหน้าที่ด้วยน่ะแหล่ะ หากได้รับมอบหมายงานสำคัญ ยูกะจะทำอย่างเต็มที่ไม่ให้เสียเปล่า มีความพยายามสูงอยู่ด้วยค่ะ

      เธอเป็นผู้หญิงที่จิตใจของตัวเธอเองออกจะเป็นคนที่จิตใจไม่ได้หนักแน่นนะคะ เธอไม่ได้หนักแน่น และ สามารถทนต่อสิ่งกระทบกระเทือนจิตใจค่ะ คัทซึมิ ยูกะ ออกจะเป็นผู้หญิงที่เรียกได้ว่าแท้จริงจิตใจของเธอจะเรียกได้ว่าหากโดนทำร้ายในเรื่องที่เธอหวาดกลัว โฮเวล คัทซึมิ ยูกะ คนนี้อาจระเบิดน้ำตาร้องไห้ออกมา พลางขว้างข้าวของทิ้งหมดมาดกุลสตรีก็ว่าได้  แต่ก็เป็นอย่างหนึ่งของผู้หญิงเวลาโกรธหรือคลุ้มคลั่ง มีคำกล่าวเคยบอกว่า ธรรมชาติของผู้หญิง ถ้าโกรธหรือควบคุมอารมณ์ของตนไม่ได้ เธอก็จะต้องลงกับคน ถ้าลงกับคนไม่ได้ ก็ต้องลงกับข้าวของ

      เธอเป็นผู้หญิงที่ประเมินตัวเองต่ำเกินไป ใช่ ต่ำเกินไป กดหัวตัวเองก็ไม่ปาน แต่เธอกลับคิดว่าตัวเองออกจะเป็นคนถ่อมตัว ถ้าถ่อมตัวก็ว่าไปอย่าง แต่นี้เล่นกดหัวตัวเองมาก กดหัวตัวเองให้ดูเป็นคนที่น่ารังแก และ ดูอ่อนขนาดไหน บางคนก็หาว่ามันคือการเชื้อชวนของเธอ บอกว่าเธอมันเป็นพวกเสแสร้งมีจริตมารยาก็มิปาน

      หญิงสาวคนนี้เป็นคนที่มักมีงานอดิเรกในการชมนกชมไม้ชมสวน หลงใหล และ ชอบที่จะซึมซับในธรรมชาติ ชอบทุกอย่างที่ให้ความรู้สึกว่ามันสงบ เธอรักป่าเอาเสียมาก หากถามว่าสถานที่ที่อยากไปที่สุดคือที่ไหน ยูกะสามารถตอบได้อย่างมั่นใจว่า ป่า และภูเขา หรือ ชนบทที่ห่างไกลจากความเจริญแสงสี

      เอ็นดูสัตว์เล็กสัตว์น้อย เขากันได้ดีกับสัตว์หลายพันธุ์และก็ไม่ถูกกับสัตว์ดุร้าย สัตว์ป่า และ สัตว์มีพิษเอาเสียมาก ยูกะให้ความสำคัญกับสัตว์เล็กสัตว์น้อย หากเห็นมันถูกทิ้งเธอจะรู้สึกสงสารเอาเสียมาก ๆ

      เป็นคนขี้สงสาร เธอมักสงสารคนอื่น จนบางทีเรียกได้ว่าห่วงคนอื่นมากกว่าตัวเองก็ได้ เพราะเป็นผู้หญิงขี้สงสารคนอื่น จนลืมสงสารในตัวเอง ยูกะมักจะมีอะไรบางอย่างที่ทำให้คนอื่นอยู่ด้วยแล้วรู้สึกสบายใจและอึดอัดในเวลาเดียวกัน ตามที่คนที่คุยกับยูกะหลายคนมักบอกไว้ว่า

      โฮเวล คัทซึมิ ยูกะ เหมือนจะเป็นคนคบง่ายแต่ก็เข้าถึงยาก แม้เธอจะไม่ได้ดูเย็นชา แต่เหมือนมีกรอบอะไรบางอย่างตีไว้อยู่ตลอดเวลา ทำให้ไม่กล้าจะแตะต้องและกรอบนั้นผลักดันคนอื่นให้ไม่สามารถเข้าถึงตัวเธอได้ บางคนบอกว่ายูกะดูมีความหลอกลวงในความใจดีนั้น บางครั้งแลเหมือนไม่จริงใจก็ว่าได้ บางท่านกล่าวไว้ว่า โฮเวล คัทซึมิ ยูกะ คือ นางฟ้าบนดินที่จำต้องไม่ได้

      เป็นคนที่เป็นที่ปรึกษาในทุกเรื่องได้ดี สามารถปรึกษาได้ตั้งแต่ปัญหาเล็กจนถึงปัญหาใหญ่ที่บอกใครไม่ได้ อาจเป็นเพราะมีนิสัยผู้ฟังมากกว่าผู้พูดด้วยนั่นแหล่ะค่ะ เธอจะตั้งใจฟังคนอื่นพูด คนอื่นบอก เมื่ออีกฝ่ายพูดจบเธอถึงจะพยักหน้ารับตอบแล้วเริ่มพูด เป็นคนที่พูดปลอบใจคนเก่ง จะเรียกว่ารักษาน้ำใจคนอื่นดีก็ไม่ผิด

      เป็นผู้ฟังมากกว่าผู้พูดน้อยครั้งจะเปิดประโยคสนทนา และพอพูดแต่ละครั้งจะมีความตะกุกตะกักราวกับว่าน้ำเสียงนั้นหวาดกลัว ยิ่งถ้าตอนพูดแล้วมีใครจ้องมองเธอมาก ๆ ยูกะเป็นคนขี้อายจะตะกุกตะกักโดยง่าย กลับคนเยอะยังพอเข้าใจได้ แต่นี้ก็เล่นตะกุกตะกักกับคนอื่นที่มีน้ำเสียงดังหรือมีไอบางอย่างที่ดูกดดันและน่ากลัว น่าแปลกนะที่ยูกะเป็นคนที่สามารถจับไอประหลาดจากคนอื่นได้ ไอที่ว่าก็คือไอที่ไม่น่าไว้ใจ

      ไม่ถูกกับบรรยากาศแสงสีของบ้านเมือง ไม่ถูกกับสถานที่ยามกลางคืน พวกผับบาร์ต่าง ๆ และเธอคิดว่ามันเสียเวลาสำหรับสถานที่เหล่านั้น หญิงสาวมักเอาเวลามานั่งพับกระดาษ รดน้ำต้นไม้ ทำอาหาร เย็บปักเสื้อผ้า ทำความสะอาดบ้านมากกว่า เรียกได้ว่าไม่ยอมให้เสียเวลาโดยเปล่าประโยชน์เด็ดขาด มักจะใช้เวลาว่างมีประโยนช์

      คนอ่อนแอต้องทำตามคำสั่งผู้ที่เหนือกว่า เช่นเดียวกันกับยูกะ หากเธอถูกสั่ง เธอก็จะโอนอ่อนตาม เช่น หากถูกสั่งให้หุบปาก ยูกะก็จะหุบปากไม่พูดอะไรออกมา ใช่ เธอจะเงียบตามที่เขาบอกเลยล่ะ

      เป็นคนร่างกายอ่อนแอ ร่างกายบอบบางนะคะคือแค่จับแขนของเธอแล้วบีบก็มีรอยแดงขึ้นแล้ว พละกำลังไม่ค่อยมีหรอก ทำให้เธอเป็นผู้หญิงที่แรงน้อยนะคะ เล่นกีฬ่าอะไรแบบชาวบ้านมากไม่ค่อยได้ เห็นแบบนี้ก็เป็นคนร่างกายอ่อนแอ ป่วยง่ายด้วยค่ะ คือแค่ตากน้ำค้างนานไปหน่อยก็ไม่ได้ วันต่อมาก็ตัวร้อนด้วยซ้ำ

      โฮเวล คัทซึมิ ยูกะ เป็นผู้หญิงรักนวลสงวนตัว ตั้งแต่เกิดมาไม่เคยใกล้ชิดกับผู้ชายคนไหนมากกว่าพ่อของตัวเอง เธอเป็นคนวางตัวกับทุกคนเท่าเทียมก็จริง แต่เธอก็ไม่ปล่อยเนื้อปล่อยตัวให้ใครหรอกนะคะ ออกจะดูแลตัวเองดีสะด้วยซ้ำ

      ละเอียด รอบคอบ และถี่ถ้วน ! ทำอะไรมักจะมีความละเอียดในทุกเรื่อง สามารถเก็บรายละเอียดของทุกอย่างได้หมด เป็นคนละเอียดอ่อนด้วยล่ะค่ะ เตรียมพร้อมกับทุกเรื่องเสมอเลยล่ะค่ะ

      มีความเป็นระเบียบ เธอไม่ชอบอะไรที่รกรุงรัง จึงมักจะเก็บข้างของไว้เรียบร้อยเสมอ

      เป็นสาวอนุรักษ์สิ่งแวดล้อม เล่นไม่ใช่ถุงพลาสติกเลยแม้แต่นิดเดียว… สาวสายอนุรักษ์โลกตัวจริง

      ค่อนข้างให้ความสำคัญของเรื่องบุญคุณ ยูกะไม่อยากติดหนี้ชีวิตใครเลยแม้แต่น้อย เธอเป็นคนที่คิดเสมอว่าบุญคุณต้องทดแทน ถ้าให้พูดเปรียบเธอเป็นนิทาน ยูกะคงจะเป็นนกกระเรียน ของ นิทานนกกระเรียนแทนคุณของญี่ปุ่นนั่นเอง

      มุมมองเกี่ยวกับครอบครัว เธอรักแม่มากค่ะ และทำตามคำสั่งแม่แทบทุกอย่างแม้จะไม่เข้าใจก็เถอะ สำหรับพ่อไม่ได้สนิทกับพ่อค่ะ และกลัวคนๆหนึ่งเอามาก ซึ่งก็คือผู้เป็นย่า ครอบครัวของเธอน่าจะเรียกได้ว่าไม่สมบูรณ์ก็ว่าได้

      ชอบการพับกระดาษ การปลูกต้นไม้ ดอกไม้ การทำอาหาร และศิลปะแทบจะทุกแขนงเลยค่ะ ชอบอะไรอีกดีล่ะ อ้อ เธอชอบเสียงของปี่สก็อตเอาเสียมาก ๆ ค่ะ ยูกะชอบพวกสัตว์เล็กสัตว์น้อยอย่างนก อย่างแมวค่ะ  ชอบทานซุปทุกชนิดค่ะ ยูกะชื่นชอบพวกเสียงของปี่สก็อต เธอชอบสะสมพวกพัดกระดาษ หรือร่มญี่ปุ่นด้วยความคิดที่ว่า มันสวยงามมากเลยล่ะค่ะ

      ไม่ชอบการใช้กำลังไปจนถึงกลัวเลยก็ว่าได้ค่ะ ไม่ชอบเสียงอะไรดัง ๆ แบบเสียงตะคอกไปจนถึงขั้นกลัวเหมือนกัน เธอไม่ชอบอะไรที่ไม่เป็นระเบียบ ไม่ชอบชาญี่ปุ่น รวมไปถึงการชงชาญี่ปุ่น #อดีตมันฝังใจกันเลยทีเดียวค่ะ จุดนี้ ไม่ชอบพวกเสียงกลองหรือเสียงจากลำโพงด้วยค่ะ เธอเป็นคนไม่ชอบสัตว์ที่ดูอันตรายอย่างสัตว์ป่า น่าจะเป็นเพราะความเข้ากันไม่ได้ก็ว่าได้

      แนวทางความรักต้องการคนรักที่สามารถปกป้องดูแลเธอได้ และเป็นคนอบอุ่น เป็นผู้หญิงรักเดียวใจเดียวที่รักใครแล้ว ฝังใจไปตลอดค่ะ จะเรียกได้ว่าต้องการชีวิตรักที่สดใสก็ว่าได้ค่ะ

ประวัติเบื้องลึก :       คัทซึมิ ยูกะ เกิดมาในตระกูลหนึ่งเป็นคฤหาสน์สไตล์ญี่ปุ่น อันเป็นที่อยู่ของตระกูล คัทซึมิ อยู่กับผู้เป็นแม่ พ่อ และ ย่าของตน ทุกๆวันยูกะจะถูกเลี้ยงดูอบรมโดยผู้เป็นย่าของตน ส่วนผู้เป็นพ่อจะออกไปทำงานในตอนเช้า กลับมาก็ตอนค่ำมืดดึกดื่นแล้วด้วยซ้ำ

      ยูกะมีปมของเสียงตะคอกของผู้เป็นย่าที่ไม่ต้องการหลานสาวอย่างเธอ เนื่องจากย่าของเธอเป็นคนที่ตัดได้ว่าหัวโบราณและไม่ต้องการสะใภ้พวกลูกครึ่งหรือสะใภ้ที่ไม่ใช่คนญี่ปุ่นหรือกุลสตรีญี่ปุ่นแท้ ๆ เป็นคนหัวโบราณนั่นเอง คัทซึมิ ยูกะ มักจะรู้สึกสั่นกลัวทุกครั้งที่ได้ยินเสียงตะคอกกึกก้องบ้านของผู้เป็นย่า

      ยูกะเธอถูกอบรมมารยาทจากผู้เป็นย่า หากปฏิบัติไม่ได้ดั่งใจคนอารมณ์ร้ายอย่างผู้เป็นย่าก็จะหยิบไม้เรียวขึ้นมาแล้วเฆี่ยนตี ถ้ายูกะยิ่งร้องก็จะถูกตีอย่างเจ็บปวดมากขึ้น

      “มันยากหรือสมองแกมันกลวงกันแน่ห่ะ !”

      “ถ้าแค่นี้ทำไม่ได้ แกมันก็โง่เต็มทนแล้ว !”

      ยูกะเจ็บ แต่เจ็บก็ต้องจำ และ เมื่อจำก็ต้องทำให้ออกมาสมบูรณ์แบบ ต้องทำตามที่ผู้เป็นย่าสอนในมารยาทได้อย่างเคร่งครัด ต้องปฏิบัติตามวัฒนธรรมของญี่ปุ่นให้ได้มากที่สุด

      แม่ของยูกะที่รู้ทุกอย่างบอกให้เธอซ่อนรอยแผลที่เกิดจากการถูกเฆี่ยนให้หลบสายตาจากผู้เป็นพ่อก็คือไม่ให้ผู้เป็นพ่อเห็นนั่นเอง

      “เจ็บนี้เพื่อท่านผู้นั้นนะลูก…”

      ท่านผู้นั้น...ท่านผู้นั้น ท่องต่อไปว่า เพื่อท่านผู้นั้น

      วันหนึ่งยูกะกำลังเคร่งเครียดกับการชงชาให้ผู้เป็นย่าดื่ม นางนั่งเครียด เมื่อชงชาเสร็จก็ค่อยๆ เดินไปที่ห้องของผู้เป็นย่าเพื่อหวังจะให้อีกฝ่ายรับประทานหรือดื่มเพื่อให้ผ่อนคลายจากการอ่านเอกสารในช่วงบ่าย

      เมื่อเปิดประตูเข้าไป เสียงโหวกเหวกโวยวายของผู้เป็นย่าดังกึกก้องไปทั่ว ทำให้เธอรีบก้าวเข้าไปพร้อมกับแมวที่พุ่งสวนกันออกไป ผู้เป็นย่าเกลียดชังแมวทุกประเภท นางตะโกนด่าทอแมวตัวนั้น พร้อมคว้าถ้วยชาจากถาดของยูกะ เขวี้ยงออกไป นางดูหัวเสีย

      “จะมัวยืนโง่อยู่ทำไม ออกไปสิ !!”

      ยูกะรีบปรี่ออกมาจากห้องของผู้เป็นย่า ยกมือขึ้นปิดปากวิ่งไปหาผู้เป็นแม่ของตน

      “อดทนไว้นะยูกะ”แม่ปลอบประโลมพร้อมลูบหลังลูบหัวเธอ

      “แต่...แม่ค่ะ…”

      “เพื่อท่านผู้นั้น ยูกะ เพื่อท่านผู้นั้น”

      แม่เลื่อนมือมาบีบมือของเธอ “ลูกเกิดมาเพื่อจะถวายอุทิศชีวิตให้แก่ท่านผู้นั้น โอ้..ยูกะ ลูกเป็นของขวัญที่พระเจ้าให้แม่มา แม่รักลูกนะ” ดวงตาของนางจ้องมองยูกะไม่ลดละ

      “ลูกต้องซึมซับ ต้องทำทุกอย่างตามกุลสตรีจะทำได้ เพื่อท่านผู้นั้น”

      ท่านผู้นั้น

      ท่านผู้นั้น

      เพื่อท่านผู้นั้น ไม่ใช่เพื่อตัวเอง

      ยูกะก็ต้องทน

      ความรุนแรงของย่าเป็นปมของยูกะ…

      ความไม่เข้าใจของแม่และการตอกย้ำทำร้ายยูกะ…

      ความไม่ได้สนิทกับผู้เป็นพ่อทำให้โดดเดี่ยว…

      แค่ได้ยินคำว่าท่านผู้นั้น เท่านั้น…..

      ก็รู้สึกเหมือน…

      รู้สึกหวาดกลัวท่านผู้นั้นที่มองไม่เห็น

      หวาดกลัวอยากจะร้องไห้ เรียกหาคนช่วย

      แต่เมื่อแม่ของเธอเอ่ยถึง..

      ยูกะทำได้เพียงแค่ยิ้มรับแล้วทวนคำตอบรับไป “ค่ะ เพื่อท่านผู้นั้น”

      ยูกะรู้สึกตัวเองกำลังเป็นบ้าในครั้งนั้น รู้สึกเหมือนจะบ้า ก็นะ เธอก็เป็นแค่เด็กผู้หญิงคนหนึ่งที่แค่วัยแค่นั้นต้องเก็บกดขนาดนั้น มันก็ไม่ไหวเหมือนกันนะคะ..

      ย่าของเธอต่อว่าเธอในวันหนึ่ง วันนั้นอาจเป็นเพราะด่ากระทบไปถึงแม่ของเธอ “แกมันเหมือนแม่แกไม่มีผิด แกมันแย่พอๆ กับ แม่บ้า ๆ ของแกน่ะแหล่ะ !”ผู้เป็นย่าว่าแล้วปัดแก้วชาที่เธอชงผิดสูตรลงกับพื้นจนแก้วชาแตกละเอียด

      แต่ที่ทำให้ยูกะต้องหรี่ตาลง.. “แม่ทำอะไรคะ ทำไมย่าต้องว่าแม่ด้วย”

      “ก็แม่แกมันบ้าไงล่ะ !”

      “และแกกำลังจะบ้าตามแม่แก หึ ลัทธิบ้าบอคอแตก ให้ทำเพื่อท่านผู้นั้นของพวกแก ถามจริงเถอะ ท่านผู้นั้นของพวกแกที่พูดถึงน่ะ มันเป็นชู้แม่แกรึเปล่า?!”เสียงตะคอกดังขึ้น พร้อมกับยูกะที่จิตใจร่วงหล่น…

      มือของเธอจับโคมไฟทุ่มลงใส่หัวของผู้เป็นย่า รู้ตัวอีกทีเธอก็กริ๊ดออกมา กริ๊ดดังลั่น พร้อมกรีดร้อง

      ทุกอย่างมันทำให้ยูกะหวาดหวั่น หวาดกลัว แม่ยังปลอบเธอไม่ขาดสาย พร้อมกับพ่อที่พยายามคาดคั้นความจริงจากเธอ พ่อต่อว่าแม่ของยูกะ “เธอเลี้ยงลูกภาษาอะไร ทำไมถึงทำให้ลูกต้องเป็นฆาตกรห่ะ !?”

      “โนบุอย่าพูดอะไรแบบนั้นได้ไหม คุณแม่ชิเอนะก็ยังไม่ตายสะหน่อย”ยูกะฟังแม่ของเธอพูดต่อไป “อีกอย่างคุณไม่มีสิทธิพูดนะ เพราะคุณไม่ได้เลี้ยงลูกเลยนี่?”

      “นี่!”

      “ถ้าไม่พอใจก็หย่าได้นะ”แม่ของเธอว่าด้วยสายตาเรียบนิ่ง “ยังไง ฉันหรือคุณก็ไม่ได้รักกันอยู่แล้ว ส่วนที่ฉันท้องฉันจะถือสะว่าฟาดเคราะห์ไป”สายตายิ่งเย็นชามากขึ้น “ถ้าไม่ยอมหย่าดีๆฉันคิดว่าฉันจะฟ้องในฐานคุณข่มขืนฉันเหมือนกัน”

      ความจริงปรากฎทำให้เธอตาเบิกกว้าง…

      หลังจากนั้นชีวิตของยูกะก็มีแต่แม่ เธอย้ายออกมาอยู่กับแม่ในบ้านหลังธรรมดา มีห้องนอนสองห้อง ห้องน้ำหนึ่ง ห้องทำงานหนึ่ง ห้องครัวหนึ่ง ห้องเก็บของหนึ่ง และ ห้องหนึ่งที่ว่างเปล่าไม่ได้ใช้งานอะไร

      ยูกะค่อยๆเอ่ยถามแม่… “แม่คะ”

      “ท่านผู้นั้นเป็นใครเหรอคะ..เขาไม่ใช่ชู้แม่อย่างที่ย่าพูดใช่ไหมคะ”

      แม่ของเธอเอื้อมมือไปลูบหัวของเธอ

      “ไม่แน่นอน ยูกะ แต่สักวันลูกจะรู้ แค่ตอนนี้ยังไม่ถึงเวลาแค่นั้นเอง”

      ยูกะเพียงพยักหน้ารับ….

      ตอนนี้แม่เธอไม่ต้องเน้นย้ำถึงคำว่าท่านผู้นั้น…

      มันกลายเป็นเหมือนวิดีโอฉายเสียงซ้ำไปซ้ำมาในสมองแล้ว..

สิ่งที่ชอบ :

• ศิลปะทุกแขนง - เพลิดเพลินใจให้ความบันเทิงดีค่ะ

• สัตว์เล็กสัตว์น้อย โดยเฉพาะแมว - ดวงตาของมันกลมโตแลดูน่ารักและน่าสงสาร…

• ดอกไม้ ต้นไม้ - ทำให้โลกสดชื่นค่ะ !

• การพับกระดาษที่เหลือใช้ - เป็นงานอดิเรกอย่างหนึ่งค่ะ เคยได้ยินคนบอกว่าถ้าพับนกกระเรียนได้กี่ตัวก็จะอะไรแบบนั้น…

• ซุป - มันอุ่นดีนะคะ

• ความสงบ - สงบดีค่ะ !(?)

• ความมีระเบียบ - มันไม่รกรุงรังค่ะ

• ถุงผ้า -ลดโลกร้อน !

• ปี่สก็อต - เสียงมันมีเอกลักษณ์ค่ะ

• ร่มญี่ปุ่น - มันสวยงามมากในสายตาของยูกะ

• สะสมพัดกระดาษ - ลวดลายของมันดูมีเสน่ห์

• รอยยิ้ม - รอยยิ้มที่จริงใจมันทำให้คนอื่นมีความสุขนะคะ

• เด็ก - เด็กเป็นจิตวิญญาณที่บริสุทธิ์ไม่เสแสร้ง
   

สิ่งที่เกลียด :

• การใช้กำลัง / การตะคอกขึ้นเสียง - ฝังใจค่ะ

• การชงชาญี่ปุ่น - เพราะมาจากย่าล้วน ๆ ค่ะ

• วัฒนธรรมญี่ปุ่น - แม้ว่าจะถูกฝึกมาอย่างดี แต่มันคือความไม่เต็มใจแบบสุด ๆ ของเธอ

• อะไรที่ไม่เป็นระเบียบ - นิสัยของยูกะเป็นคนมีระเบียบค่ะ ไม่น่าแปลกใจเท่าไร

• สัตว์ป่า / สัตว์อันตราย - 1.พวกมันจะทำร้ายสัตว์เล็กสัตว์น้อย 2. พวกมันมีความป่าเถื่อน
   

สิ่งที่กลัว :

• ท่านผู้นั้น - มันน่าจะเป็นความฝังใจมากกว่าค่ะ มันเกิดจาการที่แม่กรอกหูโดยที่ไม่สนใจจิตใจของลูกสาว มักจะมีอาการแบบสั่นเทา ตะกุกตะกัก และ หวาดกลัวอย่างเห็นได้ชัด

• คนที่ตะคอกเสียงดัง และ ใช้ความรุนแรง - เพราะว่าย่าของเธอเป็นแบบนั้นทำให้ยูกะหวาดกลัวมากค่ะ เธอจะตะกุกตะกักและมีอาการไม่ต่างจากการกลัวท่านผู้นั้นเท่าไร

• สัตว์ป่า / สัตว์อันตราย - แทบจะกริ๊ดออกมาก็ว่าำด้ค่ะ ถ้าตัวเองไม่เอามือปิดปากตัวเองก่อน สาเหตุที่กลัวเพราะมันอันตรายค่ะ
   

งานอดิเรก :

• พับกระดาษ ส่วนใหญ่จะพับนกกระเรียน

• ทำอาหารในบ้าน

• เย็บปักถักร้อย

• เป่าปี่สก็อต

• ปลูกต้นไม้ ปลูกดอกไม้

• แจกรอยยิ้มอันนุ่มนวลให้ผู้อื่น
   

ความสามารถพิเศษ :

• สามารถพูดได้สามภาษา [ ญี่ปุ่น , อังกฤษ , สก็อตแลนด์ ]

• เป่าปี่สก็อต

• การทำงานบ้านงานเรือน

• เก็บรายละเอียดงานได้ครบถ้วน

• การดูแลพืชที่ปลูกค่ะ

• ประสบความสำเร็จในการเลี้ยงเด็กค่ะ !
   

คู่ : ซาคามากิ สึบารุ

เพิ่มเติม :

• ลักษณะคำพูดคำจา

  • ยูกะมีน้ำเสียงที่เรียกได้ว่าเป็นน้ำเสียงอ่อนหวานจับใจโดยแท้ เป็นคนที่มีน้ำเสียงหวานอบอุ่นชวนให้รู้สึกดี รู้จักการวางน้ำหนักเสียงหรือคำพูด คำพูดคำจาอ่อนหวานสุภาพ ไม่กระโชกโฮกฮาก มักจะพูดแทนตนเองว่า “ดิฉัน / ฉัน” โดยทั่วไป ซึ่งใช้ฉันมากกว่า ดิฉันค่ะ แทนคนอื่นว่า “คุณ” และมักจะมีหางเสียงต่อท้ายตลอดเพื่อความสุภาพด้วยค่ะ

  • สรรพนามที่คนอื่นจะใช้เรียกเธอก็จะมี “คัทซึมิ” “ยูกะ” “ยู” เนียกได้หมดค่ะ เธอไม่ถือสา แต่บางคนก็หลงไปเรียก “โฮเวล” ก็มี ( // ยูกะแอบหัวเราะ (?))

• การศึกษา

  • ยูกะปัจจุบันเรียนในโรงเรียนเอกชนค่ะ เธอเรียนในระดับม.ปลายปีสาม ( ม. 6 ) อนึ่งไม่ได้เข้าเรียนก่อนเกณฑ์ค่ะ วันเกิดยังมาไม่ถึง ---

  • เกรดเฉลี่ยในชั้นประถมในทุกปีจะอยู่ที่ประมาณ 3.75 ขึ้นค่ะ นับได้ว่าเป็นคนขยันทำงานเลยล่ะ !

  • เกรดเฉลี่ยในทุกเทอมของช่วงชั้นมัธยมนับว่ายังสวยอยู่นะคะ เกรดไม่ตกค่ะ อยู่ที่ประมาณ เกรด 3.80 ขึ้นไปค่ะ แต่ยังไม่แตะ 4.00 เหมือนตอนประถมเลยสักที--

• การแต่งกาย

  • ชุดไปรเวทของเธอที่สวมจะเป็นจำพวกกระโปรงสีอ่อน ๆ โทนสบายตา พร้อมด้วยเสื้อที่เข้ากันค่ะ มีเข็มคัดคาดไว้ซึ่งเข็มคัดจะเป็นสีดำ เรียกได้ว่าเป็นคนที่แต่งกายได้เรียบหรูก็ไม่ผิดค่ะ ฮาาาาา

  • ชุดนักเรียนของยูกะใส่เหมือนชาวบ้านเลยค่ะ แต่ยูกะจะมีระเบียบหน่อยคือเลือกกระโปรงที่ยาวคลุมหัวเข่าค่ะ ไม่ใส่กระโปรงสั้นๆ สวมนาฬิกาข้อมือด้วยค่ะ !

• เป็นผู้หญิงถนัดมือขวาค่ะ

  • อนึ่งตอนเด็กเกือบจะถนัดมือซ้าย ถ้าคุณพ่อไม่สอนให้ใช้มือขวาจับดินสอ

• เป็นสาวราศีมีนค่ะ เกิดระหว่างวันที่ 3 มีนาคม

  • นับตามแบบสากลค่ะ จุดนี้ แต่ถ้านับตามแบบไทยก็คงจะอยู่ในราศีกุมภ์ค่ะ ซึ่งหลายคนบอกว่านิสัยของยูกะน่าจะไปตรงกับชาวราศีมีนมากกว่าราศีกุมภ์

• เป็นคนกรุ๊ปเลือด A ค่ะ

• ไม่เคยผ่านมือผู้ชายค่ะ ไม่เคยมีแฟนด้วย ก็ถ้าให้พูดก็คือยังเป็นผู้หญิงบริสุทธิ์อยู่น่ะแหล่ะค่ะ ฮาาาาา

• แม่ของเธอชื่อว่า “กอร์ดาน่า” ค่ะ

  • ชื่อในปัจจุบันของแม่เธอหลังจากหย่าแล้วชื่อว่า “โฮเวล กอร์ดาน่า” ค่ะ

• ขอยืมพื้นที่เพิ่มเติมมาไขปมปริศนาบางปมของครอบครัวเธอกันค่ะ

  • อนึ่งว่าเริ่มด้วยเรื่องความรักของพ่อแม่ แม่ของเธอไม่เคยรักในตัวพ่อของเธอค่ะ แต่แม่ของเธอโดนพ่อของเธอข่มขืนแล้วบังคับให้จดทะเบียนสมรสนั่นเอง เรื่องนี้ทำให้ย่าของเธอปริ๊ดแตกเอาเสียมากๆ

  • ทำไมแม่จึงไม่เลี้ยงยูกะ แต่ให้ย่าเลี้ยงแทน เพราะว่าแม่ของเธอต้องการให้ยูกะสมบูรณ์พร้อมในด้านของกุลสตรี กิริยามารยาท ทำให้แม่ของเธอคิดว่าควรจะให้เรียนกับคนญี่ปุ่นแท้ ๆ เพื่อท่านผู้นั้นด้วย

  • ผู้เป็นพ่อไม่ได้รู้เรื่องลัทธิค่ะ มีแต่แม่ที่นับถือลัทธิ

• เธอพูดได้สามภาษานะคะ อังกฤษ ญี่ปุ่น สก็อต

  • อังกฤษของเะดพูดได้ก็จริง แต่เป็นอังกฤษสำเนียงสก็อตนะคะ เลยฟังดูจะแปร่ง ๆ

• เกือบจะกลายเป็นคนบ้าแล้วค่ะ

  • เพราะว่าคิดดูนะคะ ถ้าตอนเด็กๆ เราต้องเก็บกดจากย่ามาก ๆ แล้วแม่ก็กรอกความคิดลงในหูว่าเพื่อท่านผู้นั้นทำให้เธอเหมือนจะเป็นบ้า สังเกตได้จากในประวัติที่พอเก็บกดมาก ๆ ก็ระเบิดลงเลยค่ะ ฟฟฟฟ

• มุมมองการตีความของผปค.ไม่อยากอ่านข้ามได้ค่ะ ---- 555

  • ทางนี้คือตีความ โฮเวล คัทซึมิ ยูกะ อยากให้ออกมาเหมือนแม่ของสึบารุในบางส่วนค่ะ คือ สึบารุเป็นผู้ชายที่รักแม่ของตนเองมาก ๆ และในความคิดเรา ผู้หญิงที่น่าจะเหมาะกับสึบารุ น่าจะมีบางส่วนที่เหมือนกับแม่ทำให้สึบารุยอมรับได้ จะเรียกเข้าข้างในการตีความตัวเองก็ใช่ค่-- 555555 คือเลยลองใส่ให้เธอดูมีมุมคลุ้มคลั่งเหมือนคนบ้าเข้าไป เพราะอดีตดำเนินให้เจอเรื่องอะไรที่ทำร้ายจิตใจมาแต่เด็ก คือ แล้วใส่ความกลัวให้กับยูกะในการกลัวสึบารุ แบบอยากให้เห็นภาพซ้อนทับจากตัวของผู้หญิงคนนี้ ว่า เหมือนเห็นแม่ของตัวเองที่กำลังหวาดกลัวน่ะค่ะ..
     

ส่วนโรลเพลย์สำหรับตัวละคร

นัยน์ตาสีแดงเลือดนกเหลือบมองเด็กสาวที่กำลังเดินเข้ามาใกล้ๆด้วยสายตาพิจารณาอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะตัดสินใจเอ่ยคำทักทาย "สวัสดียัยเหยื่อสังเวย เมื่อคืนเป็นคืนแรกที่ได้อยู่ร่วมห้องกับท่านผู้นั้นของเธอแล้วเป็นยังไงบ้างล่ะหืม"
 

[ นัยน์ตาสีทับทิมงามงดเบิกตากว้างออกมา เมื่อพูดถึงท่านผู้นั้น ทำไมอยู่ๆ ก็รู้สึกสั่นกลัวขึ้นมาแปลก ๆ ริมฝีปากสวยเม้มแน่น พลางหลุบตาลงอย่างที่ใครหลายคนจะเรียกได้ว่าเบนสายตาก็ไม่ผิดนัก “สำหรับดิฉัน..เขา..” น้ำเสียงที่มีตะกุกตะกักเล็กน้อยนั้น “น่ากลัวค่ะ” ราวไม่อยากจะพูด ]

หญิงสาวในผ้าคลุมฮู้ดสีดำสนิทส่งเสียงหัวเราะน่าขนลุกเบาๆพลางไหวไหล่เหมือนจะบอกว่า มันเป็นเรื่องที่ช่วยไม่ได้และมันก็ไม่ใช่เรื่องของเธอเสียหน่อย "แล้วยังไงล่ะ อยากจะหนีเหรอ" เธอถามแล้วเลิกคิ้วข้างหนึ่งขึ้น

[ ดวงตาสวย เงยมองใบหน้าของอีกฝ่ายชั่วครู่ก่อนจะหลุบตาลงไปอีกครั้ง มือจับเรือนผมของตัวเองปัดออกเล็กน้อย ก่อนจะเอ่ยตอบไปอย่างเชื่องช้า “ถึงอยากจะหนีก็คงจะทำไม่ได้สินะคะ…” น้ำเสียงแอบเจือปนความเศร้าเล็กน้อยถึงปานกลาง ]

"เอาน่า แรกๆก็แบบนี้นั่นแหละ อีกไม่นานก็คงจะชิน อีกอย่างจะหนีไปไหนได้ล่ะหืม" เสียงนั้นเจือความสงสารปนสมเพชอย่างชัดเจน รอยยิ้มเยาะเย้ยปรากฏขึ้นข้างริมฝีปาก "เธอก็เห็นด้วยใช่ไหมล่ะ เรามาเปลี่ยนหัวข้อกันดีกว่า อืม...ถ้าสมมตินะ ท่านผู้นั้นของเธอล่ามเธอไว้แค่ภายในห้องเท่านั้นล่ะ ไม่ให้อิสระเธอที่จะออกไปไหนหรือทำอะไรได้ เธอจะทำยังไงเหรอ"
 

[ แค่คิดเธอก็ตัวสั่นแล้ว… ท่านผู้นั้นน่ากลัว แล้วก็…. อันตรายมากแค่ไหน นัยน์ตาสั่นระริกประหนึ่งคลับคล้ายหวาดกลัวสุด ๆ เสียด้วยซ้ำ แค่คำตอบด้วยท่าทางก็น่าจะพอเดาได้ว่าเธอหวาดกลัวขนาดไหน “ไม่รู้ค่ะ” แต่เธอเลือกที่จะตอบแบบเลี่ยงๆ คล้ายตัดบท แต่ถ้าให้พูดมันก็มาจากใจน่ะแหล่ะ… ]

นัยน์ตาที่เคยกวนประสาทเบิกกว้างขึ้นเล็กน้อย "ฉันว่าอีกไม่นานคงจะมีเรื่องสนุกๆเกิดขึ้นแน่ๆเลย หึๆ จะทนรอไม่ไหวแล้วสิ เอาล่ะ มาถึงคำถามสุดท้ายที่ควรถามเป็นคำถามแรกแล้วล่ะนะ ความประทับแรกของเธอที่ตื่นขึ้นมาโดยมีท่านผู้นั้นจ้องมองอยู่เป็นยังไงเหรอ"

[ ยิ่งรู้สึกว่าถูกอีกฝ่ายกดดันด้วยคำถามมามากเสียเหลือเกิน เธอเม้มริมฝีปากแน่น “ดิฉันหวาดกลัว...ท่านผู้นั้นค่ะ สายตาของเขามันน่ากลัวมาก น่ากลัวจนอยากจะกัดลิ้นตายให้รู้แล้วรู้รอดก็ว่าได้” ]

ส่วนตอบคำถามสำหรับผู้ปกครอง

ก่อนอื่นเลย สวัสดีค่ะ ผู้ปกครองของว่าที่นางเอกของเอมฯ ขอทราบชื่อหน่อยได้ไหมคะ : สวัสดีเช่นกันนะคะ อ่า ทางนี้มีนามแฝงอยู่สามชื่อ แต่ชื่อที่คนอื่นเรียกกันก็ แมวน้ำค่ะ ! ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ ! (กอด (?))

ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ ขอบคุณที่อุตส่าห์เสียเวลามานั่งพิมพ์ใบสมัครนะคะ : แหะ ๆ ไม่ลำบากหรอกค่ะ ถ้าจะสมัคร ใจเรามาเต็มร้อย ต่อให้ต้องใช้เวลานานเท่าไร เพื่อให้งานออกมาดีที่สุดก็พอค่ะ พิมพ์ในมือถือด้วย หากย่อหน้าแปลก ๆ หรือ ใบสมัครสั้นไปหน่อยก็ขออภัยนะคะ #ลายตากับตัวอักษร #นิ้วชาไปหมดแล้วจุดนี้---

ทำไมถึงเข้ามาสมัครเรื่องนี้คะ หรือว่าชอบใครในเรื่องเป็นพิเศษเอ่ย : ทำไมถึงสมัคร… อา ทางนี้อย่างแรกคือช่วงนี้หัวสมองปั่นตัวละครในเรื่องที่ไม่ใช่ฟิคไม่ออกเลยค่ะ ปวดหัว 555 คือก็หาฟิคสิงไป แล้วก็เจอเรื่องนี้พอดี ส่วนตัวสำหรับการ์ตูนเรื่องนี้ก็โอเค แม้จะดูไม่จบ 5555 แล้วก็ไล่อ่านบท ทางนี้โอเคกับบทสึบารุมากค่ะ ส่วนตัวชอบสึบารุเป็นพิเศษด้วยแล้ว เลยตัดสินใจปั่นส่ง แม้จะแอบมอง NC ด้วยสายตาต้องการก็เถอะ 5555555

ว่าแต่ลบวงเล็บทั้งหมดออกแล้วใช่ไหมคะ อย่าลืมลบด้วยน้า : น่าจะลบหมดแล้วนะ… แต่ถ้าทางนี้ลืมลบในข้อไหนก็ขออภัยจริงๆนะคะ

เอ้อ เรื่องใบสมัครส่งตอนที่ 1 และส่งเป็นลิ้งค์เท่านั้นนะคะ ไม่งั้นเท : รับทราบค่ะ !

สุดท้ายและท้ายสุด อย่าลืมกดสับตะไคร้ เอ๊ย fav. แฟนพันธุ์แท้กันด้วยนะคะ บ๊ายบายจ้า! : ไม่กดค่ะ กดส่งหัวใจในแอพให้แทน--( เอาแมวน้ำไปเก็บที--)

O W E N TM.