คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : การฝึกแรก
พอพวกสึนะเดินออกจากโรงเรียนมาได้สักพัก เคียวโกะและฮารุก็เริ่มชวนมาเนียคุยทันที ไม่ว่าจะเป็นเรื่องอาหารที่ชอบ ของที่ชอบ สีที่ชอบ ดาราที่ชอบ และอีกมากมายหลายอย่าง จึงทำให้รีบอร์นต้องมานั่งบนไหล่ของยามาโมโตะแทน
“นี่ มาโดกะจังชอบทานอะไรเหรอจ๊ะ”เคียวโกะถาม
“ซูชิจ๊ะ”มาเนียตอบ
“มาโดกะจังชอบสีอะไรเหรอคะ”ฮารุถามบ้าง
“สีฟ้าจ๊ะ”มาเนียตอบ
“แล้วชอบนักร้องคนไหนเหรอจ๊ะ”เคียวโกะถามอีกครั้ง
“น่าจะเป็น โมริ สึบาสะนะ แต่ถ้าเป็นวงละก็ ฉันชอบวง Plus เพลง Canvas มากเลย”
“ฮาฮิ ฮารุก็ชอบเพลงนั้นเหมือนกันค่ะ”ฮารุพยักหน้า ยูกิจึงชวนโคลมคุย
“โคลมจังมาจากโรงเรียนอะไรเหรอจ๊ะ”ยูกิเริ่มถาม
“โกคุโยค่ะ”โคลมตอบ แต่เนื่องจากเธอยังไม่ค่อยกล้า จึงเกร็งเล็กน้อยแต่ยูกิก็สังเกตเห็น
“นี่ ไม่ต้องเกร็งหรอก ฉันไม่กินตับเธอหรอก”โคลมได้ยินดังนั้นก็พยักหน้า และทำตัวสบายๆทันที
“ นี่ ฉันมีเรื่องจะถามหน่อย”โกคุเดระหันมาคุยกับยูกิ
“ว่าไง”ยูกิจึงหันความสนใจมาที่โกคุเดระทันที
“ตอนที่พวกเราแนะนำตัว เธอไม่เห็นเหรอว่ายัยมาเนียก็อยู่น่ะ”โกคุเดระพูดจนทำให้ยูกิถึงกับสะดุ้งโหยงและเหงื่อแตกพลัก
“คะ..คือ ฉันอ่านหนังสืออยู่นะ”ยูกิตอบแบบติดอ่าง
“ขยันจังเลยนะคะ”โคลมกล่าวชม แต่เธอไม่รู้เลยว่าที่ยูกิอ่านมันคือหนังสืออะไรกันแน่
“อ้อ! จริงสิ เคียวโกะจังกับฮารุอยากจะรุกหรือรับหละ”มาเนียถามทั้งคู่แต่มันทำให้หนุ่มๆสงสัยในคำพูดนี้มาก
“คึหึหึ คุณจิ้นวายเหรอครับ”มุคุโร่ถามขึ้นมาเป็นคนแรก
“จะบ้าเหรอ ที่ถามว่ารุกรับเนี่ย รุก คือ โจมตี รับ คือ ป้องกันต่างหาก ถึงยูกิจะจิ้นก็เหอะ”ด้วยคำพูดนั้นเองทำให้ทุกคนมองมาที่ยูกิเป็นตาเดียว
“ฮาฮิ! จริงเหรอคะ”ฮารุถาม
“แหม นิดๆหน่อยๆเอง”ยูกิพยายามหาข้ออ้าง
“นิดกะผีสิ ตอนอยู่ม.ต้น ลิ้นชักโต๊ะเรียนก็มีแต่นิยายวายเต็มไปหมดจนต้องมาฝากไว้ที่ฉันตั้งหลายเล่ม แล้วที่เธอไม่เห็นฉันก็เพราะมัวแต่อ่านนิยายวายอยู่ละสิ”มาเนียพูดจนยูกิไม่มีคำแก้ตัว
มันจะจิ้นพวกตูรึเปล่าฟะ หนุ่มๆคิด
“พวกนายอาจจะโดนจิ้นไปด้วยก็ได้นะ”มาเนียพูดเพราะสังเกตจากสีหน้าของพวกเขาก็พอจะเดาออกแล้ว
[Kyoko Part]
หวัดดีค่ะทุกคน ตอนนี้ก็คิวของฉันแล้ว ตอนนี้พวกเราอยู่ที่โรงฝึกลับของวองโกเล่ที่ยูกิจังพามาคะ จากนั้นพวกเราก็ต่างไปเปลี่ยนเสื้อผ้าเพื่อที่ฝึกกัน มาโดกะจังใส่ชุดของนักเคนโด้ ยูกิจังใส่ชุดฝึกกังฟู โคลมจังใส่ชุดนักเรียนโกคุโย ฉันแต่งเป็นชุดกระโปรงผ้ายืดถึงจะรัดรูปแต่ก็ใส่สบายมีสัญลักษณ์วองโกเล่บนหน้าอก ส่วนฮารุจังจะคล้ายของฉันแต่เป็นกางเกงและมีสัญลักษณ์วองโกเล่ที่ผ้าคาดเอว ส่วนพวกสึนะคุงก็จะขอดูการฝึกของพวกเราก่อนแล้วค่อยไปฝึกกัน ว่าแต่มาโดกะจังจะฝึกยังไงนะ
“เคียวโกะจัง กับ ฮารุจังยังไม่รู้ธาตุของไฟดับเครื่องชนสินะ”ไฟดับเครื่องชน? ไอ้ไฟที่มักจะขึ้นบนหัวสึนะคุงนะเหรอ
“อื้อ x2”ฉันและฮารุจังตอบพร้อมกัน แล้วมาโดกะจังก็เอาแหวนอะไรบางอย่างมาสวมที่นิ้วของฉัน
“ก่อนที่ทั้งคู่จะจุดไฟ ก็ให้คิดถึงความตั้งใจของตัวเองที่อยากทำมาก นั่นก็คือ เปลี่ยนความตั้งใจให้เป็นเปลวไฟนั่นเองนะ”มาโดกะจังบอก สิ่งที่อยากทำเหรอ…อยากกินเค้กแบบไม่อั้นทั่วโลกแล้วก็อยากจะเป็นเพื่อนกับทุกคนตลอดไป
พรึ่บ!!!
“นภาเหมือนกันเลย เคียวโกะจัง”ติดแล้ว สีเดียวกับสึนะคุงด้วย (ได้เฉย//ไรต์)
พรึ่บ!!!
“ชิ วายุเหมือนฉันงั้นเหรอ”ฮารุจังเป็นสีแดง
“ยูกิเธอยังไม่มีแหวนใช่มั้ย”มาโดกะจังถามยูกิจัง เธอพยักหน้า แล้วมาโดกะจังก็โยนแหวนให้ยูกิจัง
“หึ ทำหน้าแบบนั้นแสดงว่าสงสัยสินะ แหวนนั่นนะเป็นแหวนตรวจจับพลังไฟหนะ”รีบอร์นคุงพูดกับพวกสึนะคุงหลังจากที่มองหน้าพวกเขา
“หมายถึง ตรวจได้ธาตุอะไรก็จะออกมาเป็นธาตุนั้นสิครับ อดีตอัลโกบาเลโน่”รีบอร์นคุงพยักหน้า
“ไอ้นี่ก็กล่องของพวกเธอนะ”มาโดกะจังยื่นกล่องที่พวกสึนะคุงมีอยู่มาให้พวกเรา
“เปิดกล่อง x3”พวกเราพูดพร้อมกัน แล้วก็มีบางอย่างออกมาจากกล่องด้วย ของฉันเป็นแฮมส์เตอร์ตัวเล็กน่ารักที่มีไฟออกมาจากใบหู ของฮารุจังเป็นแมวเหมือนของโกคุเดระคุงแต่เป็นตัวเมีย มีไฟออกมาจากใบหูและหาง ส่วนของยูกิจังเป็นกระต่ายขนสีขาวปุกปุย มีไฟออกมาทางอุ้งเท้าหน้า 2 ข้าง ฉันตั้งชื่อว่า เรบี้ ฮารุจังตั้งชื่อว่า เนียวรุ และของยูกิตั้งชื่อว่า เอมมี่
“แคนบิโอฟอม่า x3”เราพูดพร้อมกันอีกครั้ง แฮมส์เตอร์ของฉันกลายเป็นถุงมือเหมือนของสึนะคุง
“ถุงมือนี่นา”ยามาโมโตะคุงพูดขึ้น
แมวของฮารุจังเปลี่ยนเป็นปืนคู่ ส่วนกระต่ายของยูกิจังเปลี่ยนเป็นลูกธนูและคันธนู อาวุธของพวกเรามีตราสัญลักษณ์ที่มีนางฟ้าตัวน้อยบนปืนและดาบไขว้ที่กันอยู่ ยอดเลย!!!
[Kyoko End]
“แล้วของมาโดกะจังละ”โคลมถามมาเนีย เธอจึงยื่นแหวนไปข้างหน้าและปล่อยไฟดับเครื่องชนไปที่แหวน แล้วก็มีมังกรออกมาเป็นรูปร่าง ตัวยาวประมาณ 2 เมตร ตัวสีแดงมีเขาอยู่บนหัวและมีไฟดับเรื่องชนนภาลุกบริเวณเขาของมัน
“หวัดดีข้าชื่อ กรอก้อน ยินดีที่รู้จัก”มันทักทายทุกคนด้วยท่าทางเป็นมิตร ทุกคนอึ้งกิมกี่ยกเว้นรีบอร์นกับยูกิที่เคยเห็นแล้ว
“สัตว์กล่องนภาที่พูดได้แบบนี้ แสดงว่ามีสติปัญญาที่สูงมากทีเดียวนะครับ”มุคุโร่กล่าว
“แล้วแคนบิโอฟอม่าละคะ”โคลมคะยั้นคะยอให้มาเนียแสดงให้ดู
“คือว่า…..”มาเนียไม่รู้ว่าจะตอบอย่างไรเพราะการใช้แคนบิโอฟอม่าของเธอไม่เหมือนคนอื่น
“ถ้ามาโดกะจังลำบากใจก็ไม่ต้องก็ได้จ้ะ”เคียวโกะพูด ฮารุพยักหน้าเห็นด้วยทั้งคู่คิดว่ามันอาจมีเหตุจำเป็น
“งั้นก็มาเริ่มฝึกกันต่อเลยคะ”มาเนียว่าแล้วก็เริ่มสอนเกี่ยวกับทักษะการต่อสู้ต่างๆ
“เก่งใช่มั้ยละ ยัยนั่นนะ”รีบอร์นพูดกับพวกสึนะ
“หึ ก็คงจะงั้นๆแหละครับ”โกคุเดระพูดเชิงดูถูก
“เห็นแบบนั้นแต่เก่งกว่าฉันอีกนะจะบอกให้”รีบอร์นแย้ง ทำให้ทุกคนตะลึงกว่าเก่า ถ้าครูพิเศษของพวกเขาพูดแบบนี้ พวกเขาก็คงต้องเชื่อ
“เอ้า! พวกแกก็ไปฝึกกันได้แล้ว”รีบอร์นว่าแล้วทุกคนก็เริ่มฝึกกันอย่างจริงจัง
ความคิดเห็น