❝ เศษหนึ่ง:ส่วนเหงา ┃KIMMIN ❞

ลำดับตอนที่ #7 : KIMMIN ♦ เศษหนึ่งส่วนเหงา ♦

 

ร่างสูงบิดกายไปมาก่อนจะตื่นขึ้นจากความฝันอันแสนหวาน ดวงตาคมเปิดรับภาพของความเป็นจริงเด็กหนุ่มร่างเล็กยืนแปรงฟันอยู่ในห้องน้ำของเขาคิมมองภาพนั้นแบบยิ้มๆ ทำไมไม่เป็นคิมนะที่เจอมินก่อนที่มินจะคบกับบอส เฮ้ออ คิดแล้วก็กุ้มใจ ร่างสูงลุกจากเตียงของเขาก่อนจะไปยืนพิงประตูห้องน้ำมองร่างเล็กใกล้ๆ

"อ้มใอ้แองอี้อ้ะ"(ผมใช้แปรงพี่นะ)ร่างเล็กพูดทั้งๆที่แปรงสีฟันยังคาอยู่ในปาก

"อยู่ในปากแบบนี้ไม่ต้องขอแล้วมั้ง"คิมพูดแบบยิ้มๆ

ไลน์!

ร่างสูงหันไปให้ความสนใจกับโทรศัพท์ของเขาทันทีที่มีเสียงไลน์ดังขึ้นมา

"พี่คิม พี่ไวท์ชวนไปเที่ยว พรุ่งนี้"

"เที่ยวไหนวะ"

"ภูทับเบิกพี่ เที่ยวเขาบรรยากาศโคตรเฉงง"

"เออๆกูไปๆ แล้วใครไปบ้างวะ"

"ก็มีผม มีพี่ พี่ไวท์ไอ้กัปแล้วก็พี่นะกับไอ้มีนไปด้วย"

"เชรดด ครบแก๊งค์เลยเดะ เคๆ เจอกันๆ"

"เคๆ"

คิมกดล็อคโทรศัพท์ก่อนจะวางมันลงข้างๆตัว นานๆจะได้ไปเที่ยวกับเขาสักทีก็ดีเหมือนกัน

"มิน พรุ่งนี้พี่จะไปเพื่อนกับพวกเพื่อนๆอ่ะ จะไปด้วยกันป่าว"คิมไม่ลืมที่จะเอ่ยชวน

"ผมไปได้หรอ"

"ทำไมจะไม่ได้"

"ผมไม่รู้จักใครเลยนะ"

"รู้จักพี่นี่ไง"คิมตอบแบบยิ้มๆ

ร่างเล็กยิ้มตอบใบหน้าหวานๆของมินมันน่ารักน่าเอ็นดูจนน่าหลงใหล

ช่วงเวลาก่อนจะถึงวันเวลาที่พวกเขานัดกันจะไปเที่ยว คิมพามินออกไปซื้อเสื้อผ้าใหม่สำหรับการไปเที่ยวเพราะมินมีแค่ชุดที่ใส่ติดตัวมาเมื่อคืนเพียงชุดเดียว คิมไม่ลืมที่จะซื้อผ้านวมหนาๆสำหรับกันหวานเพราะเมื่อปีก่อนเขาเคยได้ไปสัมผัสบรรยากาศความหนาวเย็นของที่นั่นแล้ว มันหนาวขนาดที่ว่าใส่เสื้อกันหนาวหนาๆหลายตัวยังไม่หายหนาวเลย งานนี้คิมไม่พลาดอีกแล้วล่ะครับท่านผู้ชมม

และแล้วช่วงเวลาแห่งความสุขก็กำลังจะเดินทางมาถึง คิมนัดกับชาวแก๊งค์ของพวกเขาที่ปั้มน้ำมันใกล้ๆกับคอนโดของเขา ร่างสูงนั่งรออยู่ในร้านกาแฟอเมซอนในปั้มกับเด็กหนุ่มหน้าหวาน

เพื่อนๆของเขาเริ่มทยอยมากันเรื่อยๆตอนนี้เหลือแค่นะกับมีนเท่านั้น ทุกคนที่เพิ่งมาถึงทั้งไวท์กัปตันและฟีฟ่าต่างให้ความสนใจกับมินเอามากๆ ปกติคิมจะไปไหนมาไหนแค่คนเดียวแล้วเด็กคนนี้นี่มันใครกัน

"มินนี่ยังเด็กอยู่เลยมาสนิทกับพี่คิมได้ไงเนี่ย"ฟีฟ่าเอ่ยถามขึ้นมาเพราะทนความสงสัยไม่ได้

"กูเจอน้องเขาในเฟส คุยกันแล้วสนุกดีกูเลยชวนมาเที่ยวด้วยน้องเขาเซ็งๆพอดี"คิมอธิบาย

"ทำไมมันง่ายจังวะพี่คิม แค่คุยกันในเฟสนี่มาเที่ยวด้วยกันแบบนี้เลยอ่อ"

"จริงๆพี่คิมเขาช่วยผมไว้อ่ะ ผมไม่มีที่ไป เลยมาขอพักอยู่กับพี่เขาก่อน"มินพูดออกมาเพื่อจะตัดบทสนทนา

"พ่อพระจริงๆเลยพี่ชายผมเนี่ย"ฟีฟ่าพูดขึ้นมาด้วยน้ำเสียงแซวๆ

ไม่นานนะและมีนก็มาถึงตอนนี้ได้เวลาแล้วที่จะเริ่มออกเดินทาง พวกเขาจัดแจงสัมภาระให้เป็นระเบียบ ฟีฟ่าเลือกที่จะนั่งรถคันเดียวกับคิมและมิน ส่วนนะกับมีนก็ต้องไปนั่งรถไวท์ 

รถยน์คันงามทั้งสองคันขับไปตามเส้นทางเรื่อยๆจนถึงทางที่เริ่มเข้าสู่ทางขึ้นเขาถนนทั้งสองข้างทางเต็มไปด้วยต้นไม้ที่ดูอุดมสมบูรณ์ มือหนากดเปิดหน้าต่างรถทุกบานเพื่อรับบรรยากาศที่บริสุทธิ์ ดูเหมือนการเดินทางในครั้งนี้มันจะช่วยให้ทุกคนรู้สึกผ่อนคลายได้เป็นอย่างดี

รถทั้งสองจอดสนิทอยู่บริเวณที่จอดรถที่ถูกจัดเตรียมไว้ ทุกคนก้าวลงจากรถก็จะสั่นระริกเมื่อถูกปะทะด้วยลมหนาวที่พัดผ่านร่างของพวกเขา

"โอ้ยยยย เชรดเข้ โคตหนาวเลย"ฟีฟ่าร้องออกมาก่อนจะหนีเข้าไปนั่งในรถ

"ป๊อดว่ะ"ไวท์พูดขึ้นแบบขำๆ

"แข่งกับผมป่ะพี่อ่ะ"ฟีฟ่าไม่ยอมให้ใครมาท้าทายแบบนี้หรอก

"มาดิ่มามึงไปยืนตากลมตรงนู้นกับกูดีกว่ามากล้าป่าว"

"ถ้าไม่กล้าอย่าเรียกฟ่าดีกว่าครับ"ฟีฟ่าพูดก่อนจะก้าวลงจากรถและเดินตามไวท์ไปยืนท้าลมหนาวกันทรงจุดชมวิว

นี่เป็นเรื่องปกติของฟีฟ่าและไวท์เพราะทุกครั้งที่เจอกันเขามักจะหาเรื่องอะไรมาท้าทายกันอยู่ตลอดเวลาเนื่องจากทั้งคู่เป็นคนที่มีนิสัยห่ามๆตามประสาเด็กผู้ชายจริงๆคิมก็นิสัยพอๆกับสองคนนี้นะแต่ด้วยวัยที่มากกว่าทำให้เขาไม่ค่อยอินกับการเล่นเรื่องอะไรพวกนี้เท่าไหร่

แสงตะวันลาลับขอบฟ้าไปความมืดเริ่มย่ามกายเข้ามาแทน ร่างสูงบรรเลงบทเพลงเพราะๆท่ามกลางบรรยากาศหนาวๆทุกคนที่มาร่วมทริปนั่งล้อมวงกันอยู่ที่กองไฟที่ก่อขึ้นมาเพื่อสร้างไออุ่น เรื่องราววีรกรรมในอดีตของแต่ละคนถูกหยิบยกขึ้นมาพูด ภาพวันเก่าๆที่พวกเขาเคยได้ใช้เวลาร่วมกันมันหวนกลับมาอีกครั้ง ทุกคนดูมีความสุขมากในช่วงเวลานี้แต่ดูเหมือนว่านะและมีนจะดูซึมผิดปกติ

"ไอ้นะไอ้มีน มึงมีปัญหาอะไรกันป่ะวะ"ร่างสูงเอ่ยถาม

"หะ ป่าวพี่"มีนสะดุ้งเล็กน้อยก่อนจะตอบ

"แน่นะ?"

"แน่ดิ่พี่ไม่มีไรหรอก เล่นต่อเถอะพี่"

คิมเริ่มบรรเลงเพลงต่อไปเรื่อยๆ อากาศตอนนี้มันหนาวมากจนมือหนาของคิมเริ่มจะแข็ง นิ้วของเขาเริ่มแดงจนแทบจะเล่นต่อไม่ได้แต่เพื่อความสุขของน้องๆไม่มีอะไรที่คิมทำไม่ได้หรอก

ร่างเล็กที่นั่งข้างคิมเริ่มรู้สึกว่าตัวเองไม่เข้าพวก มินตัดสินใจเดินออกมานั่งคนเดียวเงียบๆที่โต๊ะไม้เย็นๆที่อยู่ติดกับเต็นท์ แสงสว่างจากกองไฟมันทำให้เขามองเห็นได้รำไร มือเล็กหยิบโทรศัพท์ของเขาขึ้นมาดู ข้อความจากบอสส่งเข้ามามากมายหลายข้อความ

"พี่ขอโทษนะมิน

กลับมาเถอะนะ พี่เหงาว่ะ

ยกโทษให้พี่นะ

มินอยู่ไหนอ่ะ สบายดีหรือเปล่า

มินตอบพี่หน่อย

มิน

ขอโทษนะ พี่รู้ว่าพี่แม่งเลว

ถ้ากลับมาพี่จะไม่ทำแบบนั้นอีก

พี่รักมินนะ

กลับมาเถอะ"

ทันทีที่อ่านข้อความเหล่านั้นจบมือเล็กกดล็อคโทรศัพท์ของเขา จู่ๆทำไมภาพวันเก่าๆมันถึงย้อนกลับมาแบบนี้ โดนทำร้ายมาขนาดนี้มันควรจะจบได้แล้วแต่ทำมันดูเหมือนว่าทุกอย่างมันยิ่งชัดขึ้นเรื่อยๆ

"นั่งคนเดียวไม่หนาวหรอ"เสียงทุ้มเอ่ยขึ้น ร่างสูงเดินออกมาจากกลุ่มเพื่อนของเขา ขายาวก้าวเข้าไปหาร่างเล็กที่นั่งซึมอยู่

"...."ร่างเล็กไม่ตอบอะไร สีหน้าของเขาตอนนี้มันดูเศร้าจนเห็นได้ชัด

"เป็นไรอ่ะ"ร่างสูงเอ่ยถาม มือหนาหยิบโทรศัพท์ที่มินถือยู่ขึ้นมาดูทันทีที่มีเสียงไลน์ดังขึ้นมา

ข้อความจากบอสกระหน่ำส่งมาอีกหลายข้อความนี่คงเป็นเหตุผลให้เด็กหนุ่มนี่เศร้าสินะ มือหนาจับกุมมือเล็กที่เย็นเยือกนั่นไว้หวังว่าสัมผัสของเขาน่าจะช่วงให้มินหายเศร้าได้บ้าง คิมนั่งคุกเข่าตรงหน้าของร่างเล็กนั้นตอนนี้มือของมินเริ่มอุ่นขึ้นแล้ว มือหนาล้วงหยิบโทรศัพท์มือถือในกระเป๋ากางเกงขึ้นมาก่อนจะใส่หูฟังให้ร่างเล็กที่นั่งอยู่ตรงหน้าเขา

เรามาฟังไปพร้อมๆมินกันเถอะ
เศษหนึ่งส่วนเหงา ❥ https://www.youtube.com/watch?v=eIJM7OM46fE
 

 

เพลงบรรเลงไปจนจบดูเหมือนรู้สึกของคิมที่มีให้มินมันได้ถูกส่งผ่านไปในเพลงแล้ว ใบหน้าหวานๆของมินตอนนี้เริ่มมีรอยยิ้มเข้ามาแทนความเศร้าได้บ้างแล้ว

"พี่ไม่ได้จะบอกให้มินมาสนใจพี่หรอกนะ พี่รู้ว่ามันไม่ง่ายเลยที่จะลืมคนเก่าอ่ะ แต่พี่ขอได้มั้ย ถ้ามินไม่เลือกเขา ขอให้เป็นพี่ได้มั้ยที่ดูแลมิน" ร่างสูงพูดขึ้น

ตอนนี้หน้าหวานเริ่มแดงขึ้นมาอย่างเห็นได้ชัด มันก็เขินนะที่อยู่ดีๆมีคนมาพูดแบบนี้ด้วยแต่มันติดอยู่ที่ในใจมันยังตัดคนเก่าออกไปไม่ได้สักที

"มินขอเวลาสักหน่อยนะพี่"

คิมยิ้มด้วยความยินดีเขาไม่ได้หวังหรอกว่าผลจะออกมาเป็นอย่างไรแต่นี่มันดีมากพอแล้วสำหรับเขา ร่างสูงยืนขึ้นก่อนจะเอ่ยชวนให้อีกคนเข้าไปนอนในเต็นท์อากาศตอนนี้มันหนาวมากกองไฟที่ก่อก็เริ่มจะมอดลงแล้ว 

มือหนารูดซิบเต็นท์ออกมาก่อนจะเจอกับฟีฟ่ารุ่นน้องของเขานอนซุกอยู่ในเต็นท์

"เฮ้ยย ไอ้ห่าฟ่า ตลกและมานอนเชี่ยไรเต็นท์กูเนี่ย"คิมพูดพร้อมเขย่าขาของฟีฟ่าเป็นการปลุก

"หูยยย ขอนอนด้วยคนนะพี่ พี่ไวท์เพิ่งไล่มาเองเมื่อกี้สงสัยจะซั่มไอ้กัปอีกแล้วมั้ง"

(ไรท์เตอร์;ฟีฟ่าเป็นคนที่ชอบมโนว่าไวท์และกัปตันมีความสัมพันธ์ที่ลึกซึ้งมากเกินคำว่าพี่น้องจึงทำให้ชอบพูดจาเหน็บแนมอยู่ตลอดเวลา)

"มึงก็ไปนอนกับไอ้นะไอ้มีนดิ่"

"แล้วทำไมผมนอนด้วยไม่ได้อ่ะ"

"มึงนอนดิ้นอ่ะไอ้ชิบหาย ไปๆ ไปขอไอ้นะนอนเลย เอาผ้าห่มมึงไปด้วย"

"พี่แม่งโคตรใจร้าย"ฟีฟ่ายอมลุกออกจากเต็นท์พร้อมหอบผ้าห่มผืนใหญ่ไปขออาศัยเต็นท์ของนะและมีนนอน

ร่างสูงหลีกทางให้มินเดินเข้าไปในเต็นท์ก่อนจะตามเข้าไป ทันทีที่ประตูเต็นท์ถูกปิดจนสนิทอากาศก็เริ่มอุ่นขึ้นร่างเล็กเอนตัวลงซุกไปใต้ผ้าห่มหนาๆเพื่อหาความอบอุ่นให้กับตัวเอง คิมนั่งมองการกระทำของอีกคนแบบยิ้มๆเขาเอนตัวลงนอนข้างๆร่างเล็กนั่น คืนนี้บรรยากาศมันช่างเป็นใจซะเหลือเกินเหมาะกับการจะโอบกอดใครสักคน

"หนาวมั้ย"คิมเอ่ยถาม

(ไรท์เตอร์;รู้ใช่มั้ยยย พี่คิมคิดอะไรอยู่-..-)

"อื้อออ"ร่างเล็กพยักหน้ารับ

ร่างสูงค่อยๆดึงร่างของมินเข้ามาอยู่ในอ้อมกอดของเขาไออุ่นจากร่างกายของคิมมันให้ความอบอุ่นได้ดีกว่าผ้าห่มที่มินห่มอยู่ซะอีก ร่างเล็กจับผ้าห่มที่คลุมร่างของเขาอยู่ขึ้นมาห่มให้คิมด้วย 

(ไรท์เตอร์;สองชายใต้ผ้าห่มเดียวกัน ตายแปป)

มือหนาลูบเส้นผมนิ่มของมินเบาๆก่อนจะหลับตาลงช้าๆ ไม่รู้ว่าวันข้างหน้าจะเป็นยังไงแต่คืนนี้เป็นคืนที่เขามีความสุขที่สุด

ตุ๊บ!!

"โอ้ยย"

"ไอ้เชี่ยฟ่ามึงนิ่งๆเป็นไหมไอ้สัส"

(C) ELIZILE