คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : จนกว่าเธอจะรัก : : C H A P T E R S 5 =100=
Chapters 5
ยูริมองสำรวจตัวเองจากกระจกบานใหญ่ที่ติดอยู่ข้างๆกับห้องนอน เธออยู่ในชุดเรียบร้อยเพื่อเตรียมตัวจะไปทำงาน งานที่ว่าก็คือการเป็นอาจารย์สอนวิชาคณิตศาสตร์ของโรงเรียนแทโซ ดวงตาหวานสั่นเล็กน้อยเมื่อประตูห้องนอนเปิดออก พร้อมกับร่างบางอ้อนแอ้นที่อยู่ในชุดนอนของเธอ เมื่อมองเข้าไปภายในห้องก็เห็นชายหนุ่มที่ตอนนี้เขาเป็นเหมือนเจ้าของชีวิตของเธอกำลังนอนอยู่
ผ้าปูที่นอนยับยู่ยี่บ่งบอกเหตุการณ์ทุกๆอย่างให้ได้เข้าใจแม้จะมองไม่เห็นก็ตาม
ที่ของเธอ แต่เมื่อคืนกลับมีคนอื่นมานอน
..
"นี่เธอ"
"..."
"ฉันเรียกไม่ได้ยินหรือไง นังบ้า"
ร่างของยูริเซไปด้านหลังเล็กน้อยหลังจากการถูกผลัก หญิงสาวมองคนตรงหน้าด้วยสายตาดูแคลน "เธอเป็นแค่เด็กมัธยมเองไม่ใช่เหรอ"
"ถ้าใช่แล้วจะทำไม"
"ภูมิใจมากไหม กับการเอาตัวมาให้ผู้ชายถึงที่น่ะ"
"หึ! ทำไม ฉันก็ต้องภูมิใจน่ะสิ พี่จื่อเทาน่ะ คือผู้ชายที่ใครๆต่างก็อยากได้กันทั้งนั้น แม้แต่เธอเองก็ด้วยใช่ไหมล่ะ"
"..."
"แต่เสียใจด้วยนะ ที่ฉันได้เขามาแล้ว ส่วนเธอน่ะ มันก็นังของเล่นเก่า ไร้ค่า และตะ.."
"ที่พูดมานั่นมันเธอไม่ใช่เหรอ"
หญิงสาวทั้ง 2 คนต่างก็หันไปมองที่ประตูห้อง จื่อเทามองยูริด้วยสายตานิ่งๆ ในขณะที่ยูริเบนสายตาไปทางอื่นเพราะตอนนี้เขาไม่ได้สวมเสื้อเผยให้เห็นกล้ามเนื้อจากการออกกำลังกาย รวมไปถึง รอยแดงเต็มตัวของเขา
"พี่จื่อเทา ตื่นแล้วเหรอคะ"
"..."
"เราไปกันเถอะค่ะ ฉันอยากพาพี่ไปอวดให้เพื่อนๆดูจะแย่แล้วนะ"
"เด็กว่ะ"
"คะ?"
"กลับไปซะ"
"แต่ พี่จื่อเทา"
"แม้แต่ชื่อของเธอ ฉันยังจำไม่ได้เลยด้วยซ้ำ ไสหัวออกไปได้แล้ว ฉันไม่ชอบถูกตัวกับคนที่ไม่รู้จักโว้ยยยยยย"
"พี่จื่อเทา!! ลืมไปแล้วหรือไง เมื่อคืนเราเป็น.."
"เธอเสนอตัวมาให้ฉันเอง อย่ามาเรียกร้อง หรือถ้าต้องการเงิน"พูดจบก็ล้วงเข้าไปในกางเกง หยิบเงินออกมาจำนวนหนึ่ง "เอาไป แล้วอย่าสะเออะมาให้ฉันเห็นหน้าอีก!!!!!"
"แน่ใจนะ ว่าจะไปโรงเรียน"
"..ไม่มีเหตุผลที่จะต้องขาดนี่คะ"ซอฮยอนตอบซูโฮเบาๆ หันไปมองพร้อมกับฝืนยิ้มให้เขา "อีกอย่าง เราก็มาถึงที่โรงเรียนแล้วด้วย"
"แต่.."
"ไม่ต้องห่วงนะคะพี่ซูโฮ ถ้าหากว่ามีอะไร ฉันจะโทรหาพี่ทันที"
ซูโฮพยักหน้าอย่างเสียไม่ได้ เอามือวางลงบนหัวของเธอเบาๆ "บอกพี่ได้ตลอดเวลาเลยรู้ไหม"
"ค่ะ"
ซอฮยอนพยักหน้า ยิ้มให้เขาอีกครั้ง แต่ยังไม่ทันที่จะเปิดประตูรถลงไป เสียงแตรรถกลับดังลั่นไปทั่วบริเวณเรียกเอาความสนใจจากนักเรียนทุกๆคนให้หันไปมอง
ซูโฮขมวดคิ้วอย่างขัดใจเมื่อมองผ่านกระจกส่องหลังเห็นว่าเป็นรถออดี้ของคริส เช่นเดียวกันกับซอฮยอนที่รีบบอกลาซูโฮแล้วเดินเข้าไปในโรงเรียน
เธอเกลียดเขาเพราะทุกๆสิ่งที่เขาทำ
แต่ในขณะเดียวกัน
...
กลับรักเขามากเหลือเกิน
ซูโฮมองตามซอฮยอนที่เดินลิ่วเข้าไปในโรงเรียนอย่างเป็นห่วง แต่แล้วประตูฝั่งข้างคนขับกลับถูกเปิดออก พร้อมกับเจ้าของร่างสูงที่มีใบหน้าหล่อคมแต่กลับกวนประสาทเสียจนเขาแทบจะทนไม่ไหว
"นายมาทำอะไร"
"สนใจยัยเด็กสกปรกนั่นหรือไง"
"..ลงไป ฉันจะไปทำงาน"
"ถ้าสนใจน่ะ รอก่อนนะ"
"..."
"เพราะตอนนี้ฉันยังเล่นสนุกได้ไม่นานเอง รอให้ฉันเบื่อก่อนแล้วจะส่งไปให้"
"..."
"หวังว่าแกคงจะรับได้นะ"
"..."
"ของเหลือจากฉันน่ะ"
"นี่นาย.."
ราวกับโดนค้อนมาทุบที่ศีรษะอย่างแรง เหมือนกับว่าวิญญาณได้หลุดออกไปจากร่าง แม้ว่าคริสจะออกไปแล้วก็ตาม ..ซอฮยอน ผู้หญิงที่บริสุทธิ์งดงามคนนั้น ถูกทำลายทุกๆอย่างไปแล้ว
พี่ปกป้องเธอไม่ทันเหรอซอฮยอน
..พี่ขอโทษ
จื่อเทาออกมาจากห้องหลังจากที่ใช้เวลาไม่นานในการไปแต่งตัวเตรียมไปมหาลัย เขาหยิบกุญแจรถมาถือ ขณะเดียวกันสายตาก็จับจ้องไปยังร่างบางที่นั่งนิ่งไม่ยอมขยับ
"ไปสิ เดี๋ยวก็สายหรอก"
"..."
"..ได้ยินที่ฉันพูดไหม"
"..."
"ควอนยูริ!!!"
"ฉันไปเองได้"ยูริพูดสวนขึ้นมาก่อนที่เขาจะตะโกนเสียงดังไปกว่านี้ "ไม่ต้องยุ่ง"
ใบหน้าหล่อคมแสดงออกอย่างหงุดหงิดที่ได้ยินถ้อยคำจากหญิงสาว มือหนาคว้าไปที่ข้อมือบางพร้อมกับบีบแน่นโดยไม่สนใจเลยว่าอีกคนจะเจ็บมากแค่ไหน
"เวลาที่ฉันทำดีน่ะ ช่วยอย่าเล่นตัว เพราะฉันไม่ได้ใจดีตลอด"
"ปล่อยนะ มันเจ็บ"
"เจ็บ? ก็เรื่องของเธอสิ"
"ฮึก.."
"อย่ามาร้องไห้"
"..."
"น้ำตามันไม่ช่วยอะไรหรอก เธอมันก็แค่ของเล่น"
ใช่ ฉันรู้แล้ว รู้แล้วว่าฉันมันก็แค่ของเล่นเท่านั้น..
ยุนอาเปิดประตูเข้าไปในห้องนอนอย่างเร็วก่อนจะระบายรอยยิ้มอย่างโล่งใจ เมื่อเห็นสาวน้อยรูมเมทของเธอนั่งอยู่ในห้อง
"ซอจู!!!"
ซอฮยอนสะดุ้งเฮือกเมื่อจู่ๆก็โดนกอดด้วยฝีมือของรุ่นพี่คนสวย "ออนนี"
"โล่งอกไปที ออนนีนึกว่าซอจูจะเป็นอะไรไปซะอีก โทรหาก็ไม่ติด เมื่อวันก่อนนู้นตื่นมาเจอแต่กระดาษโน้ต ตกใจแทบแย่แน่ะรู่ไหม"
"ขอโทษนะคะ พอดีว่ามีธุระด่วนจริงๆก็เลยออกไปตั้งแต่เช้า"
"ช่างเถอะ กลับมาปลอดภัยก็ดีแล้ว"ยุนอาพูดพร้อมกับลูบหัวซอฮยอนอย่างเอ็นดู "รู้ไหมซอจู พอออนนีเลิกเรียนปุ๊บก็รีบมาที่ห้องเลย แต่ว่าตอนนี้รีบไปเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนเถอะจ้ะ"
"ทำไมล่ะคะ"
"ก็วันนี้เราต้องไปทำกิจกรรมเด็กหอกันน่ะสิ มันเป็นมาทุกๆปีน่ะ เราต้องไปจับฉลากเลือกรุ่นพี่บัดดี้จากทางฝั่งมหาลัยแทโซ"
"..."
"ว่าแต่ ซอจูรู้จักใครทางฝั่งมหาลัยบ้างหรือเปล่า หืม?"
"..."
"ว่าไง"
"..ไม่รู้จักค่ะ"
คนที่เธอรู้จัก ..เขาตายไปแล้วล่ะ
"เอาเถอะๆ ไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าได้แล้ว ถ้าหากไปช้าล่ะก็ โดนทำโทษแหงๆ"
"ค่ะ"
ยุนอายิ้มบางๆมองซอฮยอนที่เดินซึมๆ "นี่ซอจู"
"คะ"
"ผู้ชายดีๆน่ะยังมีอีกเยอะนะ ถ้าไอ้คนเลวๆมันทำให้เราเสียใจ ก็ไม่สมควรต้องไปจดจำหรอกรู้ไหม"
"..ค่ะ ออนนี"
"ดีแล้วล่ะ ออนนีมีซอจูเหมือนเป็นน้องสาวนะ รักมาก และห่วงมากด้วย"
ยุนอากึ่งลากกึ่งจูงมือซอฮยอนให้วิ่งไปที่ลานประชุมใหญ่ที่เชื่อมระหว่างโรงเรียนและมหาลัยเอาไว้ด้วยความกลัวว่าอาจจะถูกทำโทษเมื่อมาสาย และเป็นอย่างนั้นจริงๆ เมื่อตอนนี้ทั้งเธอและซอฮยอนถูกเรียกให้ออกมายืนข้างหน้า
"ว้าวๆๆ นี่มันน้องยุนอาประธานนักเรียนนี่นา"
"..."ยุนอาทำเพียงนิ่ง ไม่ตอบโต้รุ่นพี่ผู้ชายในมหาลัย เกลียดเป็นบ้า ผู้ชายแบบนี้
"ทำไมถึงมาสายล่ะ"
"คือ ..ขอโทษค่ะรุ่นพี่ พวกเรากะเวลาผิดไปหน่อย"ยุนอาพูดอย่างเกรงใจ เพราะคนๆนี้คือฮวางจื่อเทา หนึ่งในสามบุคคลอันตรายของมหาลัยแห่งนี้
"ขอโทษค่ะ"เมื่อเห็นว่ายุนอาเอ่ยขอโทษ ซอฮยอนก็ก้มหัวขอโทษบ้าง "ความผิดฉันเองค่ะ ถ้าหากจะลงโทษ ก็.."
"พอๆมันเสียเวลา"จื่อเทาพูดเสียงเข้ม มองหน้าซอฮยอน รู้ดีว่าเธอเป็นใคร
จนป่านนี้ก็ยังไม่รู้เลยว่าจะสงสารหรือสมน้ำหน้า
..ยัยเด็กนี่ก็หน้าเหมือนยัยนั่นซะขนาดนี้ แค่นึกถึงหน้าก็หงุดหงิดขึ้นมาแล้ว
"จะทำโทษยังไงดีน้า? แบบนี้ มาจุ๊บแก้มพี่สักคนละทีดีไหมจ๊ะคนสวย"
ยุนอามองจิกไปยังผู้ชายหน้าม่ออย่างไม่พอใจ เดินมาบังซอฮยอนเอาไว้ "ใช้รองเท้าจุ๊บแทนดีไหมล่ะคะ รุ่นพี่"
"-o-"
"ฮ่าๆๆๆ จัดว่าเด็ดว่ะ ประธานนักเรียนรุ่นนี้"
"- -*"ยุนอาส่ายหน้าไปมาอย่างรำคาญใจ
เธอเคยผ่านกิจกรรมแบบนี้มาแล้ว 2 ปี และปีนี้ถือว่าเป็นปีที่เธอคือผู้นำด้วยความที่เป็นประธานนักเรียนของโรงเรียนแทโซ รุ่นพี่ที่เป็นบัดดี้ของเธอเมื่อปีที่แล้วก็จบไปแล้ว ดังนั้นเลยต้องมาจับใหม่
กิจกรรมนี้เป็นเหมือนการเชื่อมความสัมพันธ์ของรุ่นพี่รุ่นน้อง ซึ่งมันไม่ดีตรงที่
ทำไมรุ่นน้องผู้หญิง ต้องมีบัดดี้เป็นรุ่นพี่ผู้ชาย ในขณะที่รุ่นพี่ผู้หญิง ต้องมีรุ่นน้องเป็นผู้ชาย
ใครมันตั้งกฎนี้ขึ้นมากันนะ -*-
"งั้นมาเริ่มกันเลยไหมล่ะจ๊ะ แต่เปลี่ยนเป็นให้พี่จุ๊บแก้มน้องยุนอาคนสวยสักทีได้มะ.."
"ออกไปให้ห่างๆจากน้องบัดดี้กู ไอ้ยงกุก"
"-o- คะ คริส"
"ชิบหาย เล่นกับบัดดี้ลูซิเฟอร์เลยเหรอมึง"
ยุนอาหันไปมองผู้ชายข้างตัวอย่างตกใจ แขนของเธอถูกมือของเขาดึงไปด้านหลัง หันไปพูดกับพวกรุ่นพี่นิสัยแย่พวกนั้น แล้วหันมามองเธอ "ไม่เป็นไรแล้วนะ ขอโทษที พี่มาช้าไปหน่อย"
".////. มะ ไม่เป็นไรค่ะ"
ให้ตายเถอะ ทำไมหน้าร้อนแบบนี้ ..มันเกิดอะไรขึ้นกับฉันเนี่ย ยุนอา บ้าไปแล้วเหรอ >/////<
ยุนอายิ้มเอียงอายให้กับคริส แต่ผู้หญิงอีกคนที่ยืนอยู่ไม่ไกลกลับน้ำตาคลอเบ้าขึ้นมาเมื่อเห็นภาพตรงหน้า
"ผู้ชายดีๆน่ะยังมีอีกเยอะนะ ถ้าไอ้คนเลวๆมันทำให้เราเสียใจ ก็ไม่สมควรต้องไปจดจำหรอกรู้ไหม"
ถึงยุนอาจะพูดแบบนั้น ..แต่ทำไมซอทำไม่ได้ล่ะคะออนนี
"เป็นอันว่ารู้กันนะว่ายุนอาคือน้องบัดดี้ของกู ถ้าขืนใครมาทำตัวรุ่มร่ามใส่ล่ะก็ กูเล่นมันแน่"
"คะ ครับ"
"ครับ"
ทุกเสียงต่างก็ตอบแบบเดียวกัน คริสยิ้มอย่างพอใจ และยิ่งพอใจยิ่งกว่าเมื่อเห็นท่าทางของซอฮยอน "ห้ามทำโทษน้องกู ส่วนผู้หญิงคนนั้น ใครจะทำอะไรก็ทำไป"
ยุนอามองซอฮยอนอย่างตกใจ "ระ รุ่นพี่คะแต่ว่าซอจู.."
"กฎก็ต้องเป็นกฎสิครับยุนอา"
"แต่.. ถ้างั้น ยะ ยุนก็ต้องโดนทำโทษด้วย เพราะว่ายุนเองก็มาสาย"
"ชู่"
"o/////o"แก้มใสขึ้นสีแดงจัดอย่างเขินอาย เมื่อนิ้วเรียวของเขาแตะที่ริมฝีปากของเธอ
"สำหรับยุนอาคือข้อยกเว้นครับ"คริสพูดพลางยิ้มอย่างใจดี "ส่วนเธอ อืม.. วิ่งรอบสนามสักสิบรอบดีไหม"
"..."
"หรือว่าจะให้ทำความสะอาดหอชายสักอาทิตย์นึงดี"
"..."ซอฮยอนมองผู้ชายตรงหน้าด้วยความเสียใจ มองดูก็รู้ เขากำลังแกล้งเธอ "จะทำอะไร ..ก็ทำเถอะค่ะ"
"หึ ก็ดี งั้นก็ไปวิ่งรอบสนามสักยี่สิบรอบเลยไป"
"..."
"ไปสิ!!"
"จะไม่มีใครต้องไปไหนทั้งนั้น"
ทุกสายตาต่างก็หันไปมองที่ผู้มาใหม่อย่างตกใจ เพราะไม่คิดว่าจะมีใครกล้าคัดค้านคริสได้
"ทำไม ก็ยัยนี่ทำผิด"
"แล้วทียัยคนที่ยืนอยู่ข้างๆแกทำผิดล่ะ"
"ก็บอกแล้วไง สำหรับยุนอาฉันละเว้นโทษให้เพราะเป็นน้องบัดดี้ของฉัน"
"เหรอ"ไคขึ้นเสียงสูง ยิ้มมุมปากในขณะที่มือของเขาโอบที่ไหล่ของซอฮยอนเบาๆ "งั้นซอฮยอนก็ต้องถูกละเว้นโทษเหมือนกัน"
...
"เพราะเธอ คือน้องบัดดี้ที่กูจะปกป้องให้ถึงที่สุด หวังว่าทุกคนจะเข้าใจ รวมไปถึงมึงด้วย ไอ้คริส"
ความคิดเห็น