CATEYE ROOM[ห้องลับ]

ลำดับตอนที่ #69 : { Reborn } World Demon :: What!! ทำไมพวกเราหลุดมาที่โลกปีศาจ!! (รับสมัครตัวละคร)

APPLICATION

"ต้องทำยังไงถึงจะไม่รู้สึกยังงี้อ่ะ?"

คู่ :: เบียคุรัน

ชื่อ :: ออเรียร์  ลูเน็ตต้า || Aurear  Lunetta

ความหมาย :: เพลงแห่งดวงจันทร์

ชื่อเล่น :: ออเรียร์ 

อายุ :: 21 ปี

เผ่าพันธุ์ :: มนุษย์

นิสัย :: ออเรียร์เป็นคนฉลาดปราดเปรื่อง สุภาพแต่ไม่เรียบร้อย มีสังคมกว้างขวาง แต่ที่จะให้ใครเข้ามาคบหากันได้ลึกๆ นี่ แทบนับครั้งได้ ภายนอก

ออเรียร์ดูหมือนเป็นคนอดทน และไม่กังวลกับปัญหาต่างๆ ชิวๆสบายๆ บางทีโลกจะแตกเธอยังทำตัวชิวเลย แต่ภายใต้หน้ากากที่ดูสบายๆ นั้น ใครจะรู้ว่าภายในนั้นออเรียร์ขี้กังวลแค่ไหน

          ออเรียร์ชอบความเป็นส่วนตัว และอยู่คนเดียวได้สบาย มีโลกส่วนตัวอยู่ แล้วถ้าใครก็ตามที่เข้ามาในชีวิตเธอโดยไม่ได้รับเชิญ รับรองว่าจะหาทางกลับบ้านไม่เจอด้วยฝีปากของเธอนี้ละ ขั้นแรกเธอจะด่าแบบนิ่มๆแต่เฉือนใจ(?) ขั้นสองเธอจะด่าแบบคำหยาบมาเต็ม ขั้นสามถ้ายังไม่เลิกยุ่ง จะหาว่าเธอทำร้ายร่างกายไม่ได้นะ..

นอกจากมีโลกส่วนตัวแล้ว เธอยังมีความเป็นตัวของตัวเองสูง ดื้อ ชอบแก้ปัญหาด้วยตัวเอง และไม่ค่อยไว้ใจคนอื่นเท่าไรนัก.. เป็นคนพูดจริงทำจริง รักษาสัญญาและเกลียดคนโกหก

         ออเรียร์มีสิ่งเล็กๆที่เรียกว่าโชคติดตัวอยู่ตลอดเวลา ไม่ว่าเธอจะไปที่ไหนหรืออยากช่วยใคร คนที่เธอช่วยก็จะได้อานิสงค์โชคเธอไปด้วย ทำให้บางทีเพื่อนก็ชอบลากเธอไปบ่อน แต่แน่นอนเธอไม่เล่นหรอก ที่เล่นก็มีแต่เพื่อนของเธอนั้นละที่เล่นแล้วให้เธอนั่งข้างๆค่อยมอง แล้วเพื่อนก็ชนะ.. แถมยังมีการมาแบ่งเงินให้เธอด้วยนะ แต่เธอปฏิเสธไปทุกครั้งละ จากเหตุการณ์นี้ ทำให้เธอมีฉายาว่า ออเรียร์ ตัวดูดเงิน...

          เอาจริงๆออเรียร์โกรธคนแทบนับครั้งได้ และถ้าเธอโกรธเธอจะไม่พูดกับคนนั้น แต่เธอก็หายง่ายนะ แค่เอาของมาล่อนิดหน่อยก็หายแล้ว

เรื่องที่จะทำให้เธอโกรธแบบจริงจังได้คือ การโกหกและผิดคำพูด เธอโกรธเป็นเดือนเลยละ ถ้าคนนั้นมีเหตุผลที่ต้องโกหก แต่ถ้าไม่มีเหตุผลละก็ ชาตินี้ ชาติหน้าก็อย่าหวังว่าจะหาย:(

          ออเรียร์เป็นคนที่ร้องไห้แล้วเก็บอาการเก่งมาก เธอสามารถร้องไห้ได้โดยที่เสียงไม่สั่นเลยและไม่มีเสียงสะอื้นใดๆทั้งสิ้น สิ่งที่จะช่วยยืนยันว่าเธอร้องไห้ก็จะมีแต่น้ำตานี้ละ เรื่องที่ทำให้เธอร้องไห้ได้ก็เรื่องเดียวกับที่ทำให้เธอโกรธนั้นละ แต่ไม่ค่อยมีคนเห็นหรอก เพราะถ้าเธอร้องไห้ต่อหน้าคน เธอจะหันหลังให้คนนั้น แล้วพูดต่อไปเรื่อยๆแล้วค่อยชิ่งขอตัวกลับบ้าน แต่ใครจะรู้ว่าเธอกำลังร้องไห้อยู่

ประวัติ :: (คำเตือน : ยาวมาก..)

เธอเกิดมาในครอบครัวที่เรียกว่า..อบอุ่น? คงเรียกงั้นละมั้ง เธอมีพี่สาวแสนสวยอยู่หนึ่งคน พ่อที่อบอุ่นอีกหนึ่งคน คุณแม่ที่อ่อนโยนอีกหนึ่งคน แล้วก็เธอ..อีกหนึ่งคน? ตั้งแต่ที่จำความได้ ความทรงจำของเธอก็มีแต่พวกเขา แต่ทำไม.. ความทรงจำของพวกเขาดูเหมือนไม่ค่อยมีเธอเท่าไร?

ทั้งรูปถ่าย วิดีโอ เรื่องราวต่างๆ มันไม่เคยมีเธออยู่ในนั้น เธอได้แต่เก็บงำความสงสัยมาตลอด จนอายุได้ 10 ปี เธอก็ตัดสินใจถามมันออกไป

แม่คะ..ทำไมในรูปถึงไม่มีหนูละคะ?

พ่อคะ..ทำไมในวิดีโอนี้ถึงไม่มีหนูละคะ?

พี่คะ..ทำไมเรื่องที่พี่เล่าให้ฟัง ถึงไม่มีหนูอยู่ในนั้นละคะ?

เมื่อเธอถามจบ คนทั้งสามก็ดูเริ่มอารมณ์เสียขึ้นมา

จะถามทำไมห๊ะ !? 

ผู้เป็นพ่อตะคอกออกมาด้วยความหงุดหงิด 

คุณ ใจเย็นก่อน

แม่ของเธอพูดกับพ่อแล้วก้มลงมาจับแขนเธอ

ต่อไปนี้ห้ามถามเรื่องนี้อีกนะลูก 

แม่ของเธอยิ้มออกมาอย่างอ่อนโยน แต่

ทำไมคุณแม่ต้องบีบแขนหนูแรงขนาดนั้นด้วยละ? 

เธอได้แต่คิดก่อนจะพยักหน้ารับ มันทำให้ทุกคนยิ้มออกมา

วันเวลาผ่านไปปีแล้วปีเล่า เด็กสาวกลับกลายเป็นวัยรุ่น หลังจากเหตุการณ์คราวนั้น เธอก็ไม่คิดจะเอ่ยถามเรื่องนั้นอีกเลย และได้แต่เก็บความสงสัยไว้ในใจตลอดมา แต่ยิ่งผ่านไป ความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับครอบครัวก็เหมือนมีกระจกบางๆกั้นไว้อยู่เสมอ

จนวันหนึ่งแม่ก็บอกเธอว่าจะย้ายบ้านกัน บอกให้เธอเก็บของให้เรียบร้อย แล้วมานั่งรอในรถ เธอทำตามที่พวกเขาบอก และรถก็ค่อยๆพาเธอเคลื่อนไป 

เธอสงสัย...ถ้าจะย้ายบ้าน ทำไมถึงไม่เก็บข้าวของเลยละ ทำไมมีแต่เธอที่เก็บคนเดียว แต่เธอก็ไม่กล้าพูดออกไป

เธอก็แค่กลัว...กลัวว่าถ้าพูดไป มันจะเป็นเหมือนวันนั้นอีก

รถเคลื่อนตัวมาเรื่อยๆ ไม่มีแม้แต่เสียงพูดคุยของคนในรถ มีเพียงเสียงเพลงที่ดังคลอออกมา และรถก็ได้มาหยุดอยู่ที่หน้ากระท่อมหลังหนึ่ง พวกเขาพาเธอเข้าไปในนั้น แล้วบอกว่า ให้เธอรออยู่ที่นี้ก่อน และพวกเขาจะไปขนของมาจากบ้านเก่า คุณพ่อลูบหัวเธอก่อนที่จะผละออกไป แต่ในใจเธอมันกรีดร้องสั่นไหว ถ้าหากปล่อยไป อาจไม่ได้กลับมาเจอกันอีก

คุณพ่อ สัญญาสิคะ..ว่าจะกลับมา

เธอพูดออกมาเพื่อความแน่ใจ เมื่อคุณพ่อได้ฟังคำพูดของเธอ เขาก็ชะงักเล็กน้อยแล้วยิ้มออกมา

แน่นอน พ่อสัญญา

เธอยิ้มเมื่อได้ฟังคำนั้น จนกระทั่งประตูได้ปิดลง 

เธอนั่งรอพวกเขา จนเย็นแล้วก็ยังไม่มีวี่แววจะเห็นแม้แต่เงา

ไม่มีอะไรหรอก บางทีคงกำลังเดินทางมา

เธอพูดปลอบใจตัวเอง แต่ในใจมันสั่นไหวเหลือเกิน..

ก็คุณพ่อ 'สัญญา' แล้วนี้นา..

หลังจากที่เผลอหลับไป เธอก็ตื่นขึ้นมาด้วยหัวใจสั่นรัว 

มันคือความฝัน

เธอหอบหายใจระรัว เธอไม่ได้อยู่ในกระท่อม ไม่ได้รอคอยพวกเขาอยู่

เธอคิดก่อนจะวิ่งออกจากห้อง

พวกเขายังอยู่

อ้าว ออเรียร์ วิ่งออกมาแบบนั้นมีอะไรหึ?

ผู้เป็นพ่อเอ่ยถาม 

เธอส่ายหัวด้วยความยินดีแล้วยิ้มสดใสออกมา

อ่อ เปล่าค่ะ ก็นี้นะ มันเป็นภาพลวงตานี้นา

.

.

เธอรู้มาตลอด แต่เธอก็แค่หลอกตัวเอง

สายตาที่พวกเขามองมา มันไม่ได้เต็มไปด้วยความรัก แต่มันคือความ

เกลียดชังต่างหากละ

ความอ่อนโยนที่พวกเขามอบให้ มันก็แค่เรื่องหลอกลวง

คำสัญญาอะไรพวกนั้นนะ เหลวไหลทั้งเพ!

ไม่ได้เจ็บปวดซะหน่อย ไม่ได้ร้องไห้ด้วย

แต่ทำไม..

หัวใจมันถึงเจ็บปวดขนาดนี้ ?

.

.

.

เวลาผ่านไป เธอก็ใช้ชีวิตอยู่ในนั้น อาศัยเงินเล็กๆน้อยๆที่เก็บออมไว้ และความรู้ใช้ประทังชีวิต เธอเริ่มเก็บเงินได้เรื่อยๆ จากงานและรายได้ต่างๆ เพราะเธอเป็นคนฉลาด 

จนพอได้มาจำนวนหนึ่ง เธอก็ย้ายออกจากกระท่อมนั้น ไปหาห้องเช่าเล็กๆสักห้องในเมืองอยู่ พอเธออายุได้ 20 เธอก็ได้งานเป็นหลักแหล่งในเมือง และเธอก็คบหาดูใจก็ผู้ชายคนหนึ่งอยู่ เธอรักเขามาก และเขาก็รักเธอ เขาให้สัญญากับเธอ ว่าไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นจะไม่โกหกและรักเธอแค่คนเดียว ชีวิตผ่านไปเรื่อยๆ แต่วันหนึ่งเธอก็เจอพวกเขา พวกเขาก็ยังเหมือนเดิมแต่ดูมีความสุขขึ้น แหงละ ก็เธอที่ไม่ใช่ลูกแท้ๆของพวกเขาไม่อยู่แล้ว จะไม่มีความสุขได้ไงละ ?

เธอแค่นยิ้มออกมา เมื่อได้เห็นสีหน้าของพวกเขาตอนเห็นเธอ

เธอ มาอยู่ที่นี้ได้ยังไง..?

ผู้หญิงคนนั้นพูด ส่วนเธอก็แค่ยกยิ้มอ่อนหวาน

ขอโทษนะคะ คุณคงจำคนผิด ฉันไม่เคยรู้จักคนแบบพวกคุณ ขอตัวก่อนนะคะ

เธอยิ้มให้พวกเขาก่อนจะเดินออกมา 

เธอไม่ได้โกหกหรอกนะ  ก็แหม่..เธอไม่เคยจำพวกขยะไว้ให้รกสมองหรอกนะ.. :)

.

.

.

ผ่านมา 1 ปีแล้วหลังจากที่เจอพวกเขา ชีวิตของเธอก็ปกติดี ตอนนี้เธอและแฟนของเธอตัดสินใจที่จะแต่งงานกัน พวกเรามีความสุขมาก เราคุยกันตั้งแต่เรื่องธีม ชุด ยันแขกที่จะเชิญ 

แต่มันคงเป็นได้แค่ความคิด

เธอจับได้ว่าเขามีชู้ เป็นผู้หญิงจากไหนก็ไม่รู้ ที่อยู่ๆก็หน้าด้านเข้ามาแทรกกลางความรักของเธอกับเขา แต่แฟนของเธอก็หน้าด้านพอๆกัน..

ไหนแอลบอกว่ารักเราคนเดียวไง

เธอพูดออกมาด้วยเสียงอันเรียบนิ่งไร้ความรู้สึก แต่ความจริงหัวใจเธอมันเจ็บปวดเหลือเกิน..

เปล่านะที่รัก ผู้หญิงคนนี้ก็แค่น้องสาว

แฟนของเธอพูดแก้ตัวออกมาด้วยความร้อนรน

เธอเพียงแค่แค่นยิ้มออกมากับข้อแก้ตัวนั้น

สนุกมากไหม ที่เล่นกับความรู้สึกเรายังงี้ !?

เราเคยบอกแล้วใช่มั้ย ว่าเกลียดคนโกหกอ่ะ แล้วทำไมยังทำแบบนี้อยู่ว่ะ?

เธอพูดออกมาพร้อมกับหอบหายใจ หัวใจเธอเต้นแรงขึ้น ไม่รู้เพราะโกรธหรือเศร้ากันแน่ เธอค่อยๆสงบสติอารมณ์แล้วพูดขึ้นมา

ตอนนี้เรารู้สึกเหมือนเป็นคนโง่เลยว่ะ..

เธอหัวเราะออกมา ก่อนจะหันหลังให้คนรัก

เราเลิกกันเถอะ

.

.

.

ตอนนี้เธอกำลังเดินไปมาเรื่อยๆอยู่บนริมฟุตบาทในเมือง พร้อมทั้งปล่อยให้น้ำตาไหลออกมา ไม่มีเสียงคร่ำครวญ ไม่มีแม้แต่เสียงสะอื้น ผู้คนที่นี้ไม่ค่อยสนใจเรื่องที่ไม่ใช่เรื่องของตัวเองหรอก มันทำให้ไม่มีใครมองเธอด้วยสายตาแปลกๆ 

ความรู้สึกเมื่อตอนนั้นมันกลับมาอีกแล้ว

เธอกุมหัวใจแน่นด้วยความทรมาณ ภาพเมื่อวันนั้นมันย้อนกลับมาอยู่ในหัว เธอหอบหายใจ จิตใต้สำนักติดอยู่กับภาพในหัว แต่ก่อนที่เธอจะเป็นบ้าตายไปก่อน ก็มีเสียงๆหนึ่งดังขึ้น มันเป็นเสียงเพลงจากคนๆหนึ่งที่กำลังร้องเพลงอยู่ 

I know, Every life’s a movie

We got different stars and stories

We got different nights and mornings

Our scenarios ain’t just boring

.

.

.

I wish I could love myself

I wish I could love myself

เพลงนี้มันดังก้องอยู่ในหัวของเธอ และประโยคสุดท้ายมันก็ปลุกให้เธอตื่นจากภาพในหัว เธอค่อยๆปาดน้ำตาแล้วเดินกลับบ้าน

หัวใจของเธอมันก็ยังเจ็บปวดอยู่

แต่ไม่เป็นไรหรอก

สักวันมันก็คงหายเอง

.

.

.

ที่นี้ที่ไหน..

เธอตื่นขึ้นมาในที่ๆเหมือนสวนหลังบ้านใครสักคน?

เธอจำได้ว่าเธอนอนอยู่บนเตียงที่บ้าน แล้วก็หลับนี้นา แล้วทำไม..

แต่ก่อนที่เธอจะได้คิดทบทวน เธอก็ต้องรีบลุกด้วยความตกใจเมื่อเจอผู้ชายหัวขาวคนหนึ่งมองมาที่เธอ ก่อนที่เขาจะค่อยๆเดินใกล้เข้ามา

เธอนะ..

กินมาชเมลโล่ไหม?

เวทย์ที่ถนัด :: -

ความสามารถพิเศษ :: ร้องไห้แบบไม่มีเสียง(?) , ทำอาหารที่มีส่วนผสมของ

สตอเบอรี่ได้อร่อยมาก(แต่อย่างอื่น..) , โชคดีมาก , ต่อยมวยเป็น

จุดอ่อน ::ใจอ่อนง่ายเวลาคนง้อ(ในกรณีโกรธแบบเล่นๆ) , บ้าจี้ , ชอบทำอะไรด้วยตัวเอง ไม่ชอบให้คนอื่นช่วย

จุดแข็ง :: ฉลาดปราดเปรื่อง โชคดีแบบสุดๆ ดูออกว่าใครจริงใจ ใครไม่จริงใจ รักษาสัญญาเสมอ ทำให้มีแต่คนไว้ใจเธอให้ทำเรื่องต่างๆ

สิ่งที่ชอบ :: 

· สตอเบอรี่ เรียกได้ว่าคลั่งไคล้เลยละ ชอบทุกอย่างที่มีส่วนผสมเป็น

สตอเบอรี่อยู่ในนั้น เวลามีของออกมาใหม่เกี่ยวกับสตอเบอรี่ก็จะตามเก็บเป็น

คอเล็คชั่นเสมอ ส่วนถ้าเป็นของกินก็จะตามไปกินทุกที่

· เพลงเสียดสีสังคมและดาร์กๆหน่อย ฟังแล้วมันสะใจดีออก อันนี้ก็เก็บไว้เป็นคอเลคชั่นเช่นกันเวลามีเพลงแนวนี้ออกมาบ่อยๆ..

· สุนัข เธอชอบความซื่อสัตย์และซื่อตรงของมัน แต่เธอไม่ใช่ประเภทเจอแล้วพุ่งเข้ากอดหรอกนะ แต่เธอจะใช้สายตากดดัน(?)ให้มันเดินมาหา แล้วค่อยเล่นกันมัน

· คนรักษาสัญญาและไม่โกหก แน่นอนละ ก็เธอเกลียดคนที่ไม่รักษาสัญญาและคนโกหกนี้

สิ่งที่ไม่ชอบหรือเกลียด :: 

· ผักทุกชนิด ขอโทษนะ แต่ถ้าครั้งหนึ่งคุณเคยกินมันเข้าไปแล้วเกือบติดคอตาย คุณก็คงชอบมันไม่ลง..

· เด็ก ทั้งเด็กทารก เด็กหัดเดิน เด็กประถม เธอก็ไม่ชอบทั้งนั้น สำหรับเธอมันคือสิ่งมีชีวิตที่โคตร น่ารำคาญ ชอบโวยวาย เสียงดัง แถมเอาแต่ใจ 

เกลียดเว้ยยย(?)

· สัตว์ทุกชนิด โอเค เธอคงไปสมัครเป็นนางงามไม่ได้แล้ว...เธอไม่ชอบสัตว์ทุกชนิดยกเว้นสุนัข เธอก็ไม่รู้ว่าทำไมถึงไม่ชอบ แต่ก็รู้แค่ว่ามันไม่ชอบอ่ะ :(

· คนผิดสัญญา คนโกหก เพราะอะไรนะเหรอ อ่านประวัติก็คงรู้แน่นอน /โดนคุณอายะตบ

· คนที่เข้ามายุ่งกับชีวิตของเธอโดยที่ไม่ได้รับอนุญาต อันนี้ถ้าอ่านนิสัยก็รู้เช่นกัน /โดนคุณอายะตบอีกรอบ

สิ่งที่กลัว :: -

แพ้ :: -

ไอเทมประจำตัว :: 

สร้อยคอพระจันทร์(เรืองแสงตอนกลางคืนได้

เป็นของขวัญชิ้นแรกที่เพื่อนๆรวมเงินกันซื้อเป็นของขวัญวันเกิดให้เธอ

กำไลข้อมือ (ข้างในเป็นดอกไม้ของจริง)

เป็นสิ่งที่เธอได้มาชิ้นแรกหลังจากทำงานเก็บเงิน

ลักษณะคำพูด :: ออเรียร์มีน้ำเสียงติดหวานเหมือนผู้หญิงทั่วไป ชอบแทนตัวเองกับคนที่สนิทว่า 'เรา' กับคนอื่นว่า 'ฉัน' เรียกชื่อคนที่สนิทด้วยชื่อคนนั้น(ถ้ามีชื่อ2พยางค์เธอก็จะย่อให้เหลือ 1 พยางค์) กับคนอื่นก็จะเรียกว่า คุณ เธอ นาย ท่าน หรือตามแต่สถานการณ์ 

" มีอะไรจะคุยกับฉันเหรอ...อยากให้ช่วย? อ่อ ได้สิ "

" ไฟไหม้เหรอ รู้แล้วๆ " (ช่วยตื่นเต้นให้มากกว่านี้หน่อยเซ่!! /เสียงจากคนแถวนั้น(?))

" ต้องเป็นคนแบบไหนถึงจะชอบยุ่งกับเรื่องของคนอื่นแบบนี้เหรอ? "

" ถ้ามีสมองคิด ก็น่าจะรู้นะว่านี้เป็นพื้นที่ส่วนตัวของฉัน "

" โห้ ไอ้ฟักไก่ นี้หน้าหรืออิฐ เห็นละอยากจะเอาฝ่าทีนลูบหน้าจริงๆเลย "

" ยัง ยังไม่ยอมหยุดอีก เดียวแม่ปั๊ดฟาดด้วยท่า พระบาทฟาดพระโอษฐ์เลยนี้ "

" คิดเหรอว่าของแค่นี้จะง้อเราได้นะ " เชิดหน้าแต่มือยื่นไปรับเค้กสตอเบอรี่...

" ขอเหตุผลดีๆสำหรับการผิดสัญญาครั้งนี้ด้วยค่ะ.. "

" ถ้าไม่มีละก็ ชาตินี้อย่าเจอกันอีกเลย :( " สะบัดหน้าแล้วเดินหนี

" เหตุผลนี้ถือว่าใช้ได้นะคะ รอไปอีกสักเดือน แล้วเราจะคุยด้วยนะ "ยิ้มอ่อนแล้วเดินหนี

เพิ่มเติม :: 

· ในส่วนของประวัติ เราไม่รู้ง่าเบียคุรันจะยังชอบมาชเมลโล่อยู่ไหม เลยใส่ไปก่อนนะคะ 555

· ชอบสุนัขพันธุ์ไซบีเรียและปอมปอมที่สุด

· ชอบลูกสุนัขมาก และชอบกัดหมา(??)

· ประมาณว่าหมั่นเขี้ยว เลยกัดจมูกหมา แต่ไม่ได้ลงแรงนะ 555

· เห็นหมาน่ารักๆแล้วอยากกินทุกที../คุณตำรวจค่--

Talk

สวัสดีค่า-- ไรท์ชื่ออายะนะ ทางผปค.ชื่ออะไรเหรอ? แล้วรู้จักไรท์ไหม?

ตอบ ชื่อ พิณ ค่าเราคุ้นๆชื่อ อายะ นะคะ แต่คิดว่าคงไม่รู้จักเป็นการส่วนตัวมั้งนะ 555

คิดยังไงถึงมาสมัครเรื่องนี้เอ่ย? แล้วคิดว่าเรื่องนี้เป็นยังไงบ้างคะ?

ตอบ ว่างๆนะคะ /เหรอ เรื่องนี้ดูแฟนตาซีดีนะคะ เกี่ยวกับรีบอร์นด้วย ทำให้นึกถึงนิยายอันหนึ่งที่เป็นบอร์นแล้วแฟนตาซีแบบนี้ละค่ะ ชอบบบ

อ่าฮะ-- แล้วถ้าเกิดว่าลูกๆของผปค.ไม่ติดล่ะ? จะฆ่าไรท์มั้ยคะ?

ตอบ ไม่หรอกค่ะ /ยิ้มหวานเจี๊ย--

ถ้าเกิดว่าไรท์มาอัพช้าจะเผาบ้านไรท์ไหม? (โปรดตอบทีว่าไม่--)

ตอบ ไม่หรอกค่ะ /หยิบไฟแช็ค(?)

เรื่องอาจไม่สนุกเพราะไรท์แต่งกาก และอาจมีการเปลี่ยนแปลงตัวละครที่ผปค.ส่งมานิดหน่อยได้มั้ยเอ่ย?

ตอบ แต่งกาก แต่งเก่ง ไม่สำคัญหรอกค่ะ ถ้าเรามีความตั้งใจยังไงผลก็ออกมาดีนะคะ เรื่องแก้ไข แก้ได้อยู่แล้วค่า ^^

เอาล่ะ! หมดคำถามแล้ว นั่งรอนอนรอคอมเม้นท์ตัวละครได้เลยนะคะ ขอให้โชคดีค่า~~

ตอบ ได้ค่า เดียวเราเอาแอสซาซินมาส่งอีกตัวนะคะ ^^

.........

อยากให้ฟังจังเลยค่ะ เพลงที่ออเลย์ฟังตอนนางอกหักมา--

CRYSTAL TM.