Mystery Dimension

ลำดับตอนที่ #69 : -Jenes's Valentine-

JENES

วันวาเลนไทน์ วันแห่งความรักที่ทุกคนรู้จักกันดี และแน่นอนว่าหลายๆคนคงมีประสบการณ์

ในวันๆนี้เป็นอย่างดี

ผู้หญิงจะให้ช็อคโกแล๊ตกับผู้ชายที่เธอชอบ

วันวาเลนไทน์ วันแห่งความรักและเป็นวันเดียวกันกับวันที่นักบุญเซนต์วาเลนไทน์ถูกประหาร

ชีวิตเพราะอุทิศตนให้กับความรัก

เหล่าคู่รักจะสารภาพรักกันในวันนี้ซะส่วนมาก บรรยากาศของเมืองจะเต็มไปด้วยบรรยากาซแห่ง

ความสุขและอ่อนหวาน ไม่ว่ามองไปทางไหนก็มีแต่คู่รักที่ออกมาเดินเที่ยว ซื้อของ ด้วยกัน

ทุกๆคนต่างก็มีความสุขในวันนี้

นั่นคือสิ่งที่มีบอกในหนังสือและสิ่งที่เธอได้ยินจากคนรอบตัว...หมายถึง...พวกสาวใช้

ดวงตาสีม่วงกลมโตของเด็กสาวอายุ16ปีมองออกไปนอกหน้าต่าง หิมะยังคงตกอยู่

ไม่ยอมหยุด 

วันวาเลนไทน์...อย่างนั่นหรอ...?

"เจนิส ได้เวลาแล้วนะ" เสียงเรียกที่คุ้นเคยดังขึ้น ทำให้เด็กสาวละสายตาจากนอกหน้าต่าง

หันมายิ้มบางๆให้กับหญิงวัยกลางคนซึ่งแต่งตัวด้วยสูทแบบสตรีสีเข้ม ท่าทางดูเจ้าระเบียบ

ไม่น้อย

"จะไปเดี๋ยวนี้แหละค่ะ คุณเอ็มม่า" เด็กสาวผละตัวจากข้างหน้าต่างพลางเดินเข้าไปหาผู้จัดการ

ส่วนตัวของเธอ "ฉันพร้อมแล้วค่ะ" รอยยิ้มบางๆปรากฏขึ้นบนริมฝีปากเล็กของเด็กสาว

นาม เจนิส เซอร์รีน

.

.

.

.

เรือนผมสีขาวถูกเกล้าขึ้นเป็นมวยเล็กๆเพียงครึ่งศีรษะเท่านั่น นอกนั่นปล่อยยาวลงมาจนถึง

กลางหลัง ร่างเล็กในชุดราตรีเปิดไหล่สีแดงราวกับสีของดอกกุหลาบก้าวขึ้นสู่เวทีพร้อมกับ

รอยยิ้มสดใส

"ขอบคุณทุกท่านที่เสียสละเวลาอันมีค่าเพื่อมารับฟังการแสดงของฉันในวันนี้ด้วยนะคะ"

รอยยิ้มอ่อนหวานปรากฏบนใบหน้าขาวกระจ่าง

"เชื่อว่าทุกท่านในที่นี้คงจะมีความสุขในวันวาเลนไทน์เช่นนี้ ดังนั่นแล้ว...ฉันขอมอบ

เพลงนี้แด่ทุกท่าน...ที่มีความรัก"

มือเรียวเล็กยกฟลูตสีเงินสว่างประจำตัวของเธอขึ้นก่อนที่จะจรดริมฝีปากลงบน

ปากฟลูต เสียงหวานๆของเครื่องดนตรีดังก้องไปทั่วทั้งฮอลล์จัดแสดง ทำนองเพลง

อ่อนหวานจากฟลูตสีเงิน ทำให้บรรดาผู้ชมผ่อนคลายลงอย่างน่าประหลาด คู่รักหลาย

คู่เริ่มจับมือกันและกัน ราวกับเสียงฟลูตที่เจนิสบรรเลงมีอิทธิพลทำให้พวกเขาเคลิ้ม

บรรยากาศอ่อนหวานที่คลอไปด้วยเสียงฟลูตหวานๆที่กำลังบรรเลงเกี่ยวกับ

ความรักหวานชื่นของชายหนุ่มและหญิงสาว แม้จะมีระหว่างทางที่ทะเลาะกัน 

เสียงฟลูตกระสับกระส่าย สับสน แต่ก็กลับมาเป็นทำนองอ่อนหวานได้อีกครั้ง

ราวกับพวกเขาเข้าใจและร่วมเดินทางไปด้วยกันอีกครั้ง

จบด้วยการเล่นจังหวะให้แผ่วลงก่อนจะเงียบไป เสียงปรบมือดังก้องไปทั่วทั้งฮอลล์แสดง

เจนิสในวัย16ปีย่อตัวลงอย่างสวยงามแสดงความขอบคุณให้กับท่านผู้ชมที่มาชมการแสดง

ของเธอ

.

.

.

.

"เหนื่อยจัง..." เจนิสยืนพิงขอบหน้าต่างกระจกบานใหญ่ในระหว่างที่รอรถมารับ

เธอกลับบ้าน ดวงตาสีม่วงกลมโตมองออกไปบนท้องถนนที่ตอนนี้ถูกปกคลุมไป

ด้วยหิมะหนา เธอมองบรรดาคู่รักที่เดินจับมือกันอยู่ข้างนอกอย่างเงียบงัน

ดีจังเลยนะคะ... เด็กสาวยิ้มเล็กๆให้กับความคิดของเธอเอง เจนิสเองก็เคย

มีความคิดที่อยากจะมีเพื่อนกับเขาบ้างเหมือนกัน...ตลอดเวลา เธอไม่ค่อยได้ออกจากบ้านไปที่ไหน

มีเพียงแค่ออกมาขึ้นแสดงดนตรีเพียงเท่านั้น เธอพบปะคนมากมาย มีคมากมายที่ชื่นชอบบทเพลง

ของเธอ มีคนมากมายที่เธอเคยรวมเล่นวงด้วย...เพียงแต่ ไม่มีใครเลยที่เธอจะเรียกว่า เพื่อน ได้อย่าง

สนิทใจ...

"เจนิส...จริงๆสินะ" เสียงที่ไม่คุ้นเคยดังขึ้นเรยกความสนใจให้ดวงตาสีม่วงกลมโตหันไปมองอีกฝ่าย

ชายหนุ่มคนหนึ่งที่ดูแล้วน่าจะอายุมากกว่าเธอยืนอยู่ไม่ไกลจากเธอมากนัก และเขาถือช่อดอกลิลลี่

สีแดงอยู่ด้วย เด็กสาวมองอย่างงุนงงเมื่ออีกฝ่ายก้าวเข้ามาใกล้

"การแสดงวันนี้ เพลงเพราะมากเลยล่ะ น้องเก่งขึ้นเยอะเลยนะ" เขายิ้มก่อนที่จะยื่นช่อลิลลี่สีแดง ดอกไม้

ที่เธอชื่นชอบมากที่สุดให้กับเธอ "ยินดีด้วยสำหรับการแสดงนะครับ"

"ขอบคุณค่ะสำหรับคำยินดีค่ะ" เจนิสเอื้อมมือไปรับช่อดอกลิลลี่สีแดงมาพร้อมกับยิ้มอ่อนหวานให้กับ

อีกฝ่าย แต่ก็ต้องชะงักเล็กน้อยเมื่ออีกฝ่ายจับมือของเธอขึ้นก่อนที่จรดริมฝีปากลงบนหลังมือขาว

ของเด็กสาว

อีกฝ่ายปล่อยมือก่อนจะยิ้มให้เจนิส

"เราจะได้พบกันอีกครั้งเมื่อเธอพร้อม เมื่อถึงเวลานั่น พี่ไม่มีทางปล่อยให้เธอหลุดมืออย่างแน่นอน"

ว่าจบ เขาก็เดินจากไปโดยไม่มีช่องว่างให้เธอทวงถามอะไรสักคำ

คนคนนี้...ใครกันนะ? แล้วเวลานั่น..คืออะไรกันแน่...

นั่น...เป็นวาเลนไทน์ที่แปลกที่สุดในชีวิตของเจนิส

★STAR