คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #64 : ...บทสรุป...
“สึนะโยชิ เอาจานข้าวมาสิ เดี๋ยวฉันตักให้”เสียงของคนที่ชื่อ ไฮเปอร์ตะโกนขึ้น สึนะโยชิ ก็ได้หันไปตอนนี้ดวงตาของเคาเต็มไปด้วยความว่างเปล่าที่แอบแฝงความโกรธแค้นอยู่ภายใน แต่ใจของเค้าก็ห้ามตัวเองไว้...
ตึก ตึก ตึก
“…”
“สึนะโยชิ หยิบจานตรงนั้นมาสิ เร็วเข้า”
“…”สึนะโยชิหยิบจานขึ้นมาแต่แล้ว.....
เพล้ง!
จานที่เค้าถือ ได้หล่นลงสู่พื้น เศษจานที่แตกบางอันได้บาด ขาของเค้า จนมีเลือดไหลออกมา
แต่เค้ามองด้วยสายตาที่ไม่สนใจยัยดี ก่อนที่จะเงยหน้าขึ้นมามองบุคคลที่อยู่ตรงหน้าเค้าทั้งหน้าตา
“มะ...มีอะไรเหรอสึนะโยชิ?”ไฮเปอร์มองตาค้างแล้วพูด้วยเสียงที่สั่นนิดๆ ก่อนที่จะมองไปทางบุคคลทางเบื้องหน้าของเค้าที่เดินเหยียบย่ำเศษจานที่แหลมคม
ตรงเศษจานที่สึนะโยชิได้เหยียบมีเลือดติดอยู่ตรงปลายๆของเศษจานที่แหลมคม
“ทำไม...ไฮเปอร์คุง...ต้องทำแบบนี้ล่ะ....”สึนะโยชิพูดด้วยน้ำเสียงที่นิ่งแบบไม่เคยมีมาก่อนและเค้าเดินไปใกล้ไฮเปอร์เรื่อยๆ
“ทะ..ทำอะไร...”
“ก็ทำให้ฉันกับคุณฮิบาริต้องแยกกันน่ะ...คิดว่าเพราะใครล่ะ...”
“นี่..สึนะโยชิ...พูดเรื่องอะไรล่ะ...”
“..อย่าทำเป็นไขสือ...”
“อึก!...”
“พูดเหตุผลมาสิ...ไฮเปอร์คุง..”
ไฮเปอร์มองหน้าของสึนะโยชิ ก่อนที่จะก้มลงไปมองที่เท้าของสึนะโยชิและค่อยเลื่อนไปมองที่พื้นที่มีเศษจาน..
แหมะ!
และเลือด..
“ฉันขอโทษ!!..เลิกทำแบบนี้เถอะ! นะ!”ไฮเปอร์ดึงแขนของสึนะโยชิออกมาจากกองเศษจานที่แตกแล้วดึงเข้ามากอด....
“….”
“ฉันไม่อยากเห็นนายในสภาพแบบนี้อีกแล้ว.....ฮึก...”
“….”
“ขอร้องล่ะสึนะโยชิ ฉันรักนายนะ!!! ฮึก..ฮึก...”
____________________________________________________________
Tsuna Say:
“ ทำไมล่ะ...ไฮเปอร์คุง...”ขณะนี้ผมอยู่ในอ้อมกอดเล็กๆของไฮเปอร์คุง..ผมผละเค้าออกห่างจากผม...ผมค่อยเงยหน้าขึ้นไปประจันหน้ากับเค้า...
..ทั้งน้ำตา..
“ฉะ..ฉัน...ฉัน...”เสียงของไฮเปอร์คุงสั่น และดูเจ็บปวดแบบย่อมๆ เค้ามองหน้าผม ส่วนมือของเค้าก็จับไปที่เท้าของตัวเองที่มีเลือด และมีแผลเหมือนโดนของแหลมบาด...
เรื่องที่เส้นชีวิตทางกายภาพของผมกับเค้าเชื่อมกันอยู่นิดนึงก็เป็นเรื่องจริงสินะ
“กลับมาซะ...”
“เอ๋?!...”ไฮเปอร์คุง ตอบกลับมาเบาๆแล้วมองผม
“ยังไงพวกเราก็เป็นคนๆเดียวกันอยู่แล้วนี่นา เพราะฉะนั้นฉันจะยกโทษให้แต่ไฮเปอร์คุงก็ต้อง....^ ^”ผมพยายามพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงที่ใสสุดๆ แล้วยิ้มให้กลับไฮเปอร์คุง
“….”
“กลับมาในตัวฉันนะ ^ ^” ผมยื่นมือให้กับไฮเปอร์คุง แล้วยิ้มอีกครั้งนึง
“ตะ...แต่ว่า...”
“นะ....”
“…อะ..ขอบคุณนะ สึนะโยชิ....”ไฮเปอร์คุงยื่นมือมาจับมือของผม ทำให้วองโกเล่เกียร์ที่ใส่อยู่ในมือนั้น.....
ส่องแสงขึ้นอีกครั้ง.....
......
“…”พอลืมตาขึ้น ผู้ชายที่เป็นตัวของผมที่อยู่ทางด้านหน้าก็ได้หายไปเหลือให้ผมนั่งอยู่ในห้องครัวโดยเบื้องหน้ามีเศษจานที่แตกโดยมีคราบเลือดอยู่นิดๆด้วย
“โอ๊ยๆ T^T จะเป็นบาดทะยักรึเปล่าเนี่ย..”ผมมองไปที่เท้าตัวเองแล้วพอเอามือไปแตะ
“โอ๊ย!!!!! เจ็บ T[ ]T”
ตอนนี้ต้องไปทำแผลที่เท้าก่อนแล้วกัน....
และสุดท้ายที่ต้องทำ....เราต้องไปหาเค้า....ไปหาคนที่เราต้องการมากที่สุด....
.....คุณฮิบาริ.....
________________________________________________________
At Nightfall
Normol Scene (บรรยายธรรมดา)
ณ ห้องกรรมการคุมกฏ
แอ๊ด~~
“ใครน่ะ...”เสียงเปิดประตูดังขึ้นทำให้ ฮิบาริ ทักถามมา...แต่ทางประตูกลับมีบุคคลร่างเล็ก....ที่ค่อยๆเดินเข้ามา...
“ผมเองครับ คุณฮิบาริ...”บุคคลที่อยู่เบื้องหน้าของฮิบารินั่นก็คือ...สึนะโยชิ...
“สึนะ...โย...ชิ?”ฮิบาริมองตาของสึนะที่อยู่ข้างหน้า ตาของพวกเค้า 2 คนสั่นเครือ..
_______________________________________________________________________
Tsuna Say:
ในที่สุด...ผมก็ได้มาเจอหน้าเค้า...เวลาผ่านไปแค่ไม่กี่วันเองแต่รู้สึกเหมือนว่า..ไม่เจอกัน...มาหลายปีแบบนั้นล่ะ...
“นายมาที่นี่ทำไม!!..ฉันไม่มีธุระกับนาย!!”คุณฮิบาริพูดกระแทกเสียง แต่เค้าพยายามหลบหน้าผม...
“ไฮเปอร์คุงน่ะ เค้ากลับเข้ามาอยู่ข้างในตัวผมแล้วล่ะครับ...เพราะฉะนั้นไม่ต้องเป็นห่วงอีกแล้วล่ะครับ”
“…!!”
“กลับมาเถอะนะครับ คุณฮิบาริ”ผมเดินเข้าไปแล้เกาะแขนคุณฮิบาริที่นั่งอยู่บนเก้าอี้ที่ห้องกรรมการคุมกฎ
คุณฮิบาริเงียบ และไม่ตอบกลับอะไรแต่คุณฮิบาริลุกขึ้น ผมก็สะดุ้งปล่อยมือแล้วมองหน้าคุณฮิบาริ
“ทะ....ทำไมเหรอฮะ....”ผมพูดด้วยเสียงที่สั่นๆ แอบเจือปนการร้องไห้นิดๆ
.....กลัวว่ามันจะเกิดสิ่งที่ผมไม่ต้องการขึ้น
“ฉันก็เคยบอกแลวไงว่า เราน่ะ...ไม่อยู่ด้วยกันสักพัก...จะดีกว่านะ...”คุณฮิบาริพูดแล้วเดินผ่านหน้าผมไปเลย
“เดี๋ยวสิครับ!! คุณฮิบาริ!!!!”ผมจับแขนคุณฮิบาริแล้วตะโกนเสียงดังมาก
คุณฮิบาริชะงักแล้วหันมามองหน้าผม ผมมองหน้าเค้าแล้วแอบมีน้ำตาคลอออกมาหน่อยๆ
ทำไมล่ะ เค้าเกลียดเราแล้วเหรอ....เราทำอะไรผิด..เราทำอะไรให้คุณฮิบาริเกลียดเรา...เรา
“ทำไมล่ะครับ.คุณฮิบาริ คุณเกลียดผมแล้วเ-...อุ๊บ!!!”
คุณฮิบาริ...เค้าจูบผม...O O
เค้าจูบผมแบบดูดดื่มแบบที่ไม่เคยมีมาก่อน ขนาดอตนที่เรา 2 คนมีอะไรกัน..ยังไม่เคยจูบกันแบบแรงขนาดนี้มาก่อน
อืม....อื่อ....
“อือ...”ผมเริ่มแอบเคลิ้มกับจูบของคุณฮิบาริ จนผมไม่รู้สึกตัวเลยว่า โดนผละไปกำแพง ของห้องกรรมการแล้ว
แต่ผมรู้สึกว่าตอนนี้ เริ่มหายใจไม่ออก
“อื้อ..!”
“แค่นี้ โอเคแล้วใช่ไหมครับ คุณสึนะโยชิ”คุณฮิบาริถอนปากออก แล้วเอามือเชยคางผมแล้วยิ้ม
“แฮ่ก...แฮ่ก...ผมขาดอากาศนะครับคุณฮิบาริ”
“.....ฉันไปล่ะ....”คุณฮิบาริพูดแล้ว ลุกขึ้นเดินออกไปแต่ผมก็คว้ามือเค้าไว้ได้
“ผมจะไม่ให้คุณไปแล้วนะครับ คุณฮิบาริ...”
“…ฉันถึงได้บอกไง...ว่าพวกเราน่ะไม่อยู่ด้วยกันสักพักนึงเถอะ”พอคุณฮิบาริพูดจบก็สะบัดมือผมออกแต่น้ำเสียงของเค้าในตอนนั้นมันช่างเย็น..ยะเยือก...
ส่วนผมก็นั่งอยู่ในห้องกรรมการอยู่ตรงนั้น น้ำตามันก็เริ่มไหลอีกครั้งนึง...แต่มันแฝงไปด้วยความแค้น สุข และเศร้า
รวมกัน....จริงสินะ...ขอแค่นี้ก็คงจะพอ...
________________________________________________________________
Hibari Say:
ที่ฉันไม่สามารถอยู่กับนายได้ก็เพราะฉัน....
ไม่สามารถยกโทษให้กับตัวเอง..ที่ทำให้นายเจ็บปวดเหมือนตอนนั้นที่ฉันบอกเลิกยังไงล่ะ
....ฉันน่ะ....ขอเเค่อยู่ดูเเลนายห่างๆก็พอ....
_____________________________________________________________
HIBARI&TSUNA say:
....ถึงแม้เราจะอยู่ห่างกันแค่ไหน....
......แต่ตราบใดที่จิตใจเรายังผูกผัน......
.........ต่อให้หมดสิ้นลมหายใจไป........
...พวกเราก็ยังจะรักกันเหมือนเมฆาที่อยู่กับนภาอย่างไม่ทิ้งกัน...
.......จะรักและดูแลกันไป ตลอดกาล.......
END
cinna mon
ความคิดเห็น