คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #64 : อลาโน่ การ์เดนเนียร์
APPLICATION
“หากไม่รังเกียจ ให้ผมได้ช่วยอะไรคุณบ้างจะได้ไหมครับ?”
ชื่อ-นามสกุล : อลาโน่ การ์เดนเนียร์ (Alano Gardenia)
ชื่อเล่น : อลาโน่ (Alano)
เพศ : ชาย
อายุ : 18 ปี
รูปร่างลักษณะ : ชายหนุ่มวัย 18 ปีรูปร่างสัดส่วนสูงหนักสมวัย ผิวขาวตามแบบฉบับคนยุโรป ดวงตาสีฟ้ากรวด รับกับเส้นผมสีเหลืองบลอนด์อ่อนมัดรวบปัดไปทางไหล่ซ้าย มักปรากฏรอยยิ้มที่ดูอบอุ่น และ ดูน่าหลงใหล อยู่ตลอดเวลา จะมีอยู่ไม่กี่เหตการณ์เท่านั้นที่จะทำให้รอยยิ้มนั้นหายไปจากใบหน้าของเขา
นิสัยใจคอ : เป็นคนที่สุภาพ รู้จักกาละเทศะ และ การวางตัว เขามักจะรู้วิธีปรับตัว และ วางตัวให้เข้ากับสถานการณ์ต่าง ๆที่เกิดขึ้น ไม่ว่าจะเกิดขึ้นกระทันหันขนาดไหนก็ตาม เป็นคนที่สุขุม รอบคอบ ในการตัดสินใจเขาอาจจะใช้เวลาคิดนานไปซักเล็กน้อย แต่ผลที่ได้ถือว่าเป็นอะไรที่เซฟสุด ๆ ชอบที่จะช่วยเหลือผู้อื่น(ถ้าเขาช่วยได้) แต่เขาก็รู้จักประมาณตน หากทำไม่ได้จริง ๆ เขาก็จะปฏิเสธโดยสุภาพที่สุด การใช้กำลังจะเป็นวิธีการสุดท้ายที่เขาจะใช้ในการตัดสินปัญหา เพราะเขาจะใช้หลักหตุผล และ หลักศีลธรรม ในการตัดสินปัญหาซะมากกว่า การเข้าสังคมเขาก็ถือว่าเป็นคนที่เข้ากับคนได้ดีในระดับคนปกติทั่วไปคือ ใครดีก็กีด้วย ใครมาไม่ดีก็คือออกห่าง และเนื่องจากที่บ้านสอนมาดี เขาเลยมีความสุภาพบุรุษในตัวสูง คือ ให้เกียรติสตรี และ คนชรา ไม่ทำร้ายผู้ที่อ่อนแอกว่า และอื่น ๆ อีกหลายอย่างที่เจ้าตัวมักแสดงออกทำให้คนรอบข้างมองแป๊บเดียวก็รู้ที่มาที่ไปเลยว่าเขาเป็น'ผู้ดี'มาก่อน
ประวัติ : ประวัติของอลาโน่ขอบอกเลยว่าเคยเป็นตระกูลผู้ดีเก่ามาก่อน แต่ต่อมาไม่นานก็เกิดภาวะเศรษฐกิจทางการเงินทำให้ครอบครัวของเขาถังแตกเละไม่เป็นท่า เครือญาติต่างก็หนีหายขาดการติดต่อไม่ให้ความช่วยเหลืออะไร พ่อ กับ แม่ ก็ได้แต่ปลอบใจลูกน้อย(ในตอนนั้นอายุ 5 ขวบ)ของตัวเองว่าให้สู้ต่อไป พวกเขาจะออกไปทำงานในเมืองที่ไกลออกไปแต่ก็กลัวลูกลำบากจึงฝากเขาไว้ที่สถานรับเลี้ยงเด็กกำพร้าแห่งหนึ่ง แล้วสัญญากับเขาว่าหากได้เงินกลับมาจะมารับตัวเขาระหว่างนั้นให้เขาอยู่ที่นี่ ปฏิบัติตัวดี ๆ อย่าลืมคุณสมบัติความเป็นผู้ดีสุภาพบุรุษ อลาโน่ตัวน้อยก็ได้เฝ้ารอผู้เป็นพ่อแม่มาหลายปีอย่างมีความหวัง แม้ว่าจะมีคนบอกเขาแล้วว่า "นานขนาดนี้เขาคงไม่มารับนายแล้วล่ะ" เขาก็ยังไม่เชื่อ แต่นานวันเข้าถูกพูดแบบนี้หลาย ๆ รอบก็เริ่มที่จะหมดหวัง และในตอนที่กำลังจะถอดใจแล้วนั่นเอง.....
ตู้ม!!!!!
ในตอนที่เขาออกมานั่งทำใจอยู่ที่สวนด้านหลังสถานรับเลี้ยงเด็กกำพร้าก็ต้องสะดุ้งเฮือก!! เมื่อหันกลับไปก็พบว่ามีเศษปูนกระเด็นมา แต่นั่นไม่ใช่จุดสำคัญ ที่เขาเห็นแล้วตกใจจริง ๆ คือ สถานรับเลี้ยงเด็กกำพร้าที่ระเบิดเป็นจุล...
"นี่มัน...เกิดอะไรขึ้น.....?"
(การระเบิดที่ว่ามาจากฝีมือของเลดี้โอดิเนียนั่นเองงงง)
ชอบ : ดอกไม้อบแห้ง(เจ้าตัวคิดว่าสวยดี)/ประวัติศาสตร์/ดาราศาสตร์/น้ำส้ม
เกลียด :ตัวเองป่วย(ไม่ว่าจะโรคใดก็ตามเพราะมันทำให้ตัวเองรู้สึกไม่สบายตัว)/งานที่ต้องใช้แรง(เป็นผู้ชายไม่ค่อยออกกำลังกายเลยไม่ค่อยถึกค่า)/เสียงสะอึก(รู้สึกรำคาญหน่อย ๆ เพราะมันควบคุมไม่ได้อีกต่างหาก)
กลัว : เสียงฟ้าผ่า(สะดุ้งเฮือก!)/พ่อ กับ แม่ ทิ้งเขาไปจริง ๆ(ร้องไห้แบบเสียสติไม่สนใจแล้วว่าใครจะมองยังไง)
อาวุธประจำตัว : สร้อยคอแห่งเทพธิดา (ไม่เชิงอาวุธแต่เป็นสิ่งที่ทำให้เขามีเวทย์มนตร์) เหมือนจะเป็นสายซัพพอร์ต และ ป้องกันมากกว่าการโจมตี มีลักษณะทำมาจากวัตถุใสราวกับคริสตัลแกะสลักเป็นรูปนางฟ้า
สกิลสงคราม : 1. ปกปักรักษา:: รักษาอาการบาดเจ็บด้วยพลังเวทย์มนตร์ แต่มีข้อจำกัดว่ามันจะแลกด้วยพลังในตัวเขา และถ้ายิ่งบาดเจ็บมาก แล้วต้องการให้เขารักษาให้หายเป็นปกติยิ่งต้องใช้เวลานาน แต่จากสถิติที่เขาลองดูมา เขาสามารถรักษาคนที่มีอาการบาดเจ็บหนักให้กลับมาแข็งแรงเป็นปกติได้ วันหนึ่ง ต่อ 3 คน
2.ปราการสวรรค์ :: จะเป็นกำแพงสีขาวใสโผล่ขึ้นมาป้องกัน เขาสามารถใช้ในการโจมตีได้(แล้วแต่เทคนิค)โดยการผลักกำแพงเวทย์นี้ออกไปทำให้ฝ่ายตรงข้ามกระเด็นออกไปให้ห่าง
3.เทพธิดาประธานพร::เป็นสกิลที่จะกางวงเวทย์ออกมาเป็นการสนับสนุนพลังทีมเดียวกัน เมื่อเขาส่งสกิลนี้ให้ใครคน ๆ นั้นจะมีพลังโจมตีเพิ่มขึ้นเป็นเท่าตัว
ความสามารถพิเศษ : -ความจำดี ทั้งในหนังสือที่อ่านแค่ครั้งเดียว คำพูดของคำที่พูดแค่ครั้งเดียวแล้วเดินจากไป และอื่น ๆ รวมถึงการจดจำใบหน้าคน เขาจะเป็นคนหนึ่งแหละที่ไม่ค่อยทักคนผิด หรือ ลืมใครง่าย ๆ
- สกิลงานบ้านงานเรือน ซักผ้า ตากผ้า ทำความสะอาด ทำสวน ทำอาหาร เขาทำได้หมด และทักษะนี้เขาได้มาจากตอนอยู่สถานรับเลี้ยงเด็กกำพร้า
งานอดิเรก :
-อ่านหนังสือ ส่วนใหญ่ที่ชอบอ่านก็เกี่ยวกับประวัติศาสตร์ หรือไม่ก็ ตำนานโบร่ำโบราณ
-นั่งชมนกชมไม้ในสวน เผลอ ๆ อาจจะเอาอาหารนกพวกธัญพืช มาโปรยให้พวกนกกิน
-ตอนกลางคืนถ้าไม่ง่วง ก็จะออกมาดูดาว
ลักษณะการพูดจา :
"สวัสดีครับ วันนี้อากาศดีนะครับว่ามั้ย?" น้ำเสียงสุภาพ และ ใบหน้ายิ้มแย้ม เขาทักเรื่องสภาพอากาศเป็นเบสิคในการเปิดหัวข้อสนทนาให้
"ให้ผมเหรอ? ขอบคุณนะ ผมชอบมากเลย" รับของมาแล้วยิ้มให้อีกฝ่ายด้วยความรู้สึกขอบคุณและดีใจที่ให้ของที่เขาชอบ
"งั้นเหรอครับ... ฮะ ๆ แย่จังเลยนะครับ..." ดวงตาสีฟ้ากรวดเสมองไปทางอื่นไม่กล้าสบตากับอีกฝ่าย ใบหน้าแม้จะยังคงยิ้มแต่ก็มองออกได้ทันทีว่านั่นคือการฝืนยิ้มแน่ ๆ (เศร้าระดับธรรมดา)
"ม...ไม่จริง...ไม่จริงใช่มั้ย?...กำลังโกหกผมอยู่สินะ..." แม้จะพูดแบบนั้นแต่น้ำเสียงก็ยังคงสั่นเครือภายในดวงตาน้ำใส ๆ กำลังเอ่อล้น และ พร้อมที่จะไหลออกมา(เศร้าเมื่อรู้เรื่องไม่ดีเกี่ยวกับพ่อกับแม่)
"ทำไมถึงทำแบบนี้ล่ะครับ!! อธิบายมาเดี๋ยวนี้เลยครับ!!" ตะโกนออกไปเสียงดัง
เวลาพูดถึงเลดี้โอดิเนีย :
"ฮะ ๆ ท่านแม่น่ะชอบทำให้ผมตกใจอยู่ตลอดเวลาเลยครับ"//หัวเราะเบา ๆ
"ถามว่าน่ากลัวมั้ย?... ก็มีอยู่บ้าง แต่เหมือนจะเป็นการแกล้งกันเล่นนะครับ"//พยายามแก้ตัวแทนให้
นิสัยคนในสเป็ค : ชอบผู้หญิงที่สดใสร่าเริง และ ดูคล้าย ๆ เด็ก(ส่วนตัวชอบคาร์แร็คเตอร์น้องสาวอาจจะเพราะด้วยตัวเองเป็นลูกคนเดียว อยู่คนเดียวแล้วรู้สึกเหงาก็เป็นได้)
เพิ่มเติม : - ปัจจุบันพ่อแม่แท้ ๆ ของเขาขาดการติดต่อเขาไม่สามารถรู้ได้เลยว่าตอนนี้พ่อแม่ของเขาเป็นอย่างไรบ้าง
-เขายังแอบหวังอยู่น้อย ๆ ว่าพ่อกับแม่จะมาหาเขา และถ้าเป็นไปได้เขาก็อาจจะขออนุญาตเลดี้โอดิเนียให้พวกท่านมาอยู่อาศัยด้วย
-------------------------------------------------------------------------------------------------------
สัมภาษณ์กับตัวละคร (โดยเลดี้โอดิเนีย)
โอ้โฮะโฮะโฮะ! สวัสดีหนูน้อย บอกชื่อของเจ้ามาซิ!
::"เอ่อ.... สวัสดีครับ ผม อลาโน่ การ์เดนเนียร์ ครับ " เด็กหนุ่มเอ่ยทักทายกับสุภาพสตรีที่เขาเพิ่งจะเจอกันเป็นครั้งแรก
เจ้าคิดว่าเราคนนี้ยิ่งใหญ่หรือไม่? (ตอบไม่สวยโดนย่างสดนะหนู!)
::*มองพิจารณาอีกฝ่ายพักหนึ่งแต่เหมือนถูกอีกฝ่ายมอง(จิก)เร่งเอาคำตอบ* "อ่ะ!....ขอโทษครับ ผมคิดว่าคุณคงจะเป็นเลดี้จากตระกูลที่ยิ่งใหญ่ไหนซักตระกูลน่ะครับ"
แล้วสำหรับเจ้าแล้ว ความรักคืออะไรอย่างนั้นหรือ?
::"ถามกันแบบนี้เลยเหรอครับ!..." เจ้าตัวถึงกับค้าง "อ่า...คงจะเป็นความรู้สึกดี ๆ ที่เรามีให้กับคน ๆ หนึ่งซึ่งมันมากพอที่เราจะมองข้ามส่วนที่ไม่ดีของเขาออกไป ผมคิดว่าแบบนั้นนะครับ"
โอ้โฮะโฮะโฮะ! อย่างนั้นหรือ ยังไงก็ขอให้โชคดีก็แล้วกัน หวังว่าเราจะได้ใช้งานเจ้าในเร็วๆนี้นะ!
::"......." ในสมองของเขากำลัง(พยายาม)ทำความเข้าใจกับคำพูดที่ชวนสงสัยตรงนั้น และผลที่ได้คือ....
"ขอให้เป็นวันที่โชคดีเช่นกันนะครับ" ไม่มีคำตอบในส่วนนั้น จึงได้แต่พูดตอบกลับไปตามมารยาท
-------------------------------------------------------------------------------------------------------
สัมภาษณ์กับผู้ปกครอง(โดยเจ้าแมวขี้เกียจ)
สวัสดีเจ้าค่ะ ข้าคือ เจ้าแมวขี้เกียจ ท่านผู้ปกครองชื่ออะไรเจ้าคะ?
::เราชื่อ หมิง ค่า ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ^^
ถ้าเราจะทำการดัดแปลงลูกของท่าจะได้หรือไม่?
::ตามสบายเลยค่า เต็มที่ ๆ
ถ้าไม่ผ่านจะโกรธเค้ามั้ยอ่า? T^T
::ไม่เป็นไรค่า เป็นธรรมดาของการรับสมัครตัวละครอยู่แล้ว^^
ถ้าเกิดติดขึ้นมา แล้วเค้าดองนิยายนานบ้าง สั้นบาง จะได้มั้ยอ่า?
::ไม่เป็นไรค่า ทางนี้ก็ดองบ้าง สั้นบ้างเซม ๆ แต่สั้นก็ดีนะคะเพราะตอนหนึ่งอ่านยาว ๆ กลัวลืมบางเหตุการณ์(ความจำเราก็จะสั้นหน่อย ๆ---)
ยังไงก็ขอบคุณที่ร่วมส่งตัวละครมานะคะ ขอให้โชคดีค่ะ
::ขอบคุณค่า^^
-------------------------------------------------------------------------------------------------------
ความคิดเห็น