โกดังเก็บของจ้ะ ^ ^

ลำดับตอนที่ #63 : เปรสโซ่

ใบสมัครนางเอก SJ

ใช้สีเขียวเข้มตอบค่ะ

 
        คำถามทั่วไป

1.ชื่อผู้สมัคร /// เอิร์ธ ค่ะ
2.อายุ /// 15
3.พล็อตเรื่องเป็นไงคะ/// ชอบมากๆเลยจ้ะ หื่นดี >w<
4.มีไรอยากบอกโซ่ป้ะ/// โซ่สู้ๆนะ
5.ให้กำลังใจตัวเองหน่อยเร้วว>O</// ง่า รบกวนด้วยล่ะกัน กลัว กลอย กับ น้องจิม มากๆ T T

          คำถามตัวละคร

1.ชื่อจริง - นามสกุล (ฟิคเรื่องนี้เป็นคนไทยค่ะ) ///  วารี วรวิช ชื่อเล่น ริน นะค่ะ เป็นอะไรกับชื่อนี้มากมายก็ไม่รู้ = =”
2.นิสัย บุคลิก ลักษณะภายนอก/// เธอเป็นผู้หญิงที่ สวย ถึงขั้น สวยจัดเลยก็ว่าได้ เธอมีผิวขาวเหมือนหิมะ นัยตาสีนิล ผมยาวสีน้ำตาลออกดำ ๆ จมูกโด่ง เรียวปากเล็กสีชมพู ซากุระ เป็นคนร่าเริง แจ่มใส อารมณ์ดี แต่ถ้าทำให้เธอโกรธนะ  มีเสน่ห์ รอบตัว มีมารยาทรู้จักการวางตัว รักอิสระ เสรี  ไม่ยอมก้มหัวให้ใครง่ายๆ พอใจที่จะทำทุกอย่างด้วยตัวเอง หยิ่งค่ะ! ปากจัดนิดหน่อย ด่าเก่งพอควร ใจค่อนข้างจะนักเลงอยู่นะ หงุดหงิดง่าย อารมณ์ไม่คงที่เทาไหร่  เวลาอยู่กับเพื่อนๆในกลุ่ม จะ บ้า ฮา รั่ว เป็นพิเศษเลย แต่ถ้า อยู่ในตามผับตามบาร์จะค่อนข้าง หยิ่ง เชิด เริด ไว้ก่อนค่ะ ทำให้ผู้ชายค่อนข้างจะสนใจในตัวเธอ เธอมีแรงดึงดูดผู้ชายสูงมากๆ เธอชอบโปรยเสน่ห์ใส่ผู้ชาย เธอชอบคุยกับคนแปลกหน้านะ แต่ไม่บ้าผู้ชาย ยังรักดีอยู่ค่ะ และก็ไม่ค่อยจะจริงจังกับใครนักหรอกนะค่ะ โดยเฉพาะพวกที่มาจีบ เพราะ เธอถือว่า พวกนั้นเห็นเธอแค่ของเล่น เธอเป็น ฉลาด หัวไว ร้ายลึกมากๆ ซ่อนอารมณ์ได้เก่งสุดๆ  รักครอบครัว รักเพื่อน เสียสละเพื่อคนอื่นได้
3.ความสามรถพิเศษ///  ตีหน้าซื่อ ศิลปะป้องกันตัวทุกอย่าง
4.ครอบครัว(พ่อแม่ทำงานอะไร?พี่ชายพี่สาวน้องชายน้องสาวชื่อ?)/// ครอบครัวทำงานเกี่ยวกับ ร้านอาหารและ โรงเรียนสอนศิลปะการป้องกันตัวทุกอย่างค่ะ ด้วยความที่ว่าเป็นลูกสาวคนเล็กของครอบครัว ดังนั้นพ่อแม่กับพี่ชายจึงห่วงสุดๆ! พี่ชายชื่อ ริก นะค่ะ
5.ชอบ/// เที่ยวเล่น ทำอาหาร ดอกลิลลี่ขาว ไวโอลิน
6.ไม่ชอบ/เกลียด/// ดอกกุหลาบแดงค่ะ เกลียดสุดๆ คนโกหก หลอกหลวง ไม่จริงใจ
7.กลัว/// งู
8.ชื่ออิมเมจคุณ///  มิยอน
9.รูปอิมเมจคุณ(+5)/// 





















10.ความหื่นของคุณ (50up) /// 80 % ที่เหลือคือความ รั่ว + หยิ่ง(เล็กน้อย)ค่ะ อิอิ

            คำถามคู่ของคุณ
1.คุณตั้งชื่อของเขาว่า///  สรวิศ  จรัสแสงนพคุณ ชื่อเล่น โปกัส
2.ทำไมถึงตั้งชื่อนี้อ่ะ/// ไม่มีเหตุผลอ่าค่ะ  แต่ชอบชื่อเล่นนะ น่ารักดี อิอิ
3.คุณชอบคาแร็คเตอร์ของเขารึป่าว/// ชอบมากๆเลยจ้ะ หื่นได้ใจ  >w<

            คำถามชิงบท (ขอเป็นบทพูดค่ะ)
1. เขาพบคุณครั้งแรก มันก็บอกเขาได้เลยว่า "คุณคือคนที่ใช่" สำหรับเขา เขาตามตื้อคุณ แต่คุณก็ปฏิเสธเขาทุกครั้ง จนเขาทนไม่ไหว เลยจับคุณข่มขืน โดยที่คุณไม่มีทางสู้ เพราะตกใจ ช็อค วันต่อมา..... คุณตื่นขึ้นไม่เห็นเขา คุณเลยรีบอาบน้ำแต่งตัว แล้วไป   ร.ร. คุณตกใจมาก เพราะข่าวของคุณแพร่กระจายอย่างรวดเร็ว ยิ่งกว่าความเร็วแสง คุณจะทำอย่างไร (ตั้งแต่คุณตื่นขึ้น 8บรรทัดup) ::

“อืมม์ หืม ที่ไหนเนี่ย = =” ” ฉันลุกขึ้นจากที่นอนพรางมองไปรอบๆ อ่ะ !! ที่นี้มันไม่ใช่ห้องนอนฉันนิน่า

O_O”

“อ้ากกกกกกก !!!! เวอร์จิ้นช้านนนนม่ายยน้าาาาาา” ทันที่ฉันนึกเหตุการ์ณทั้งหมดออกฉันร้องลั่นบ้านหลังจากนั้นฉันก็พยายามสงบสติและอารมณ์ขอฉันไว้ จากนั้นก็ค่อยเข้าห้องน้ำไปอาบน้ำแต่งตัวเตรียมตัวไปโรงเรียน

“เอ้า ๆ ตั้งสติซะ แล้วทำเหมือนกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น!” ฉันตบหน้าตัวเองเบาๆและพยายามเดินหลบผู้คนแล้วขึ้นไปยังห้องเรียน

แอ๊ด

กึก!!

       ทันทีที่ฉันเปิดประตูห้องเข้าไป ฉันก็เห็นสายตาทุกคู่ ย้ำนะว่าทุกคู่ต่างจับจ้อง มองมาแต่ทางฉันคนเดียว ฉันไปทำอะไรให้เนี่ย = =”  ฉันเดินไปหา  นิล เพื่อนสนิทของฉัน

“นี่ เธอ ๆ คนนั้น ไง ที่บอกว่า เป็นข่าวอยู่น่ะ”

“ต๊าย จริงหรอเนี่ย หน้าตาก็ดีเนอะ ไม่น่าเลย”

“เป็นเด็กใหม่ด้วยนิ”

“จริงหรอ !? แย่จริงๆเลย”

     เสียงซุบซิบนินทาถึงฉัน ? ดังขึ้นภายในห้อง ฉันหันไปมองทางพวกนั้น และพวกเธอก็หันมามองทางฉันพอดี ทำให้พวกเธอหยุดการนินทาไว้แค่นั้น

“นิล อะไรกันน่ะ พวกเค้านินทาฉันอยู่งั้นหรอ ??” ฉันหันไปถามนิล

“เอ่อ....” นิลอั้มอึ้ง

“ไม่ต้องมาอั้มอิ้งเลยนะ”

“คะ......คือว่า.........มีคนปล่อยข่าวว่า.....รินกับ.....โปกัสเสร็จกันแล้วน่ะ”

“หา ?!”

“คะ...ใครปล่อยข่าว ?”

“ฉะ...ฉันเองก็ไม่รู้ ”

“คงรู้แล้วสินะ”

“สมน้ำหน้า ทำอะไรไม่อายเอง”

“เป็นผู้หญิงแท้ๆไม่น่าไปเสียตัวให้กับผู้ชายเลยเนอะ”

“ใช่ พวกแรดก็งี้หละ คิก ๆ”

 “ริน! ริน!  ริน เดี๋ยวก่อน!”

     ฉันกำหมัดแน่น กัดฟันกรอดๆ แล้วรีบวิ่งออกไปจากห้องโดยไม่สนใจเสียงเรียกของ นิล เลย ฉันวิ่งไปที่ดาดฟ้าของโรงเรียนแล้วไปนั่งร้องไห้อยู่มุม

2. นับเป็นโชคดี(ที่เขาใส่ถุงยางคอแร็คส์)ที่คุณไม่ท้อง และเขาก็ช่วยแก้ข่าวให้ แล้วคุณเพิ่งมารู้ทีหลังว่าเขาเป็นคนปล่อยข่าว จากนร. กลุ่มหนึ่ง คุณจะทำอย่างไร (ตั้งแต่ได้ยินนร.คุยกัน) 

 “เฮ้ออ ถึง โปกัสจะมาช่วยแก้ข่าวให้แล้วก็เถอะ แต่อีแบบนี้มัน.... เฮ้อออ เกลียดนายเว้ยย!!”

“น่า ๆ ” นิลหันมาตบบ่าฉันเบาๆ วันนี้ฉันกับนิลออกมานั่งกินข้าวใต้ต้นนนทรีย์นะค่ะ แถวๆนั้นเป็นที่ปลอดคนแล้วก็มีศาลากับม้านั่งให้นั่งด้วย ฉันน่ะชอบที่นีกับดาดฟ้ามากที่สุดเลย ^ ^  ในระหว่างที่ฉันกับนิลกำลังฉันกินขนมปังอยู่นั่นฉันก็ได้ยินเสียงเด็กกลุ่มหนึ่งคุยกันค่ะ เสียงดังด้วยฉันเลยไปแอบฟัง อิอิ ><

 “เฮ้ย! แกรู้ป่ะว่ะ ว่าข่าวที่นักเรียนใหม่ที่ชื่อว่า ริน อะไรนั่นอ่ะ เสร็จไอโปกัสไปแล้วน่ะ” อิฐเพื่อนร่วมห้องของฉันพูดขึ้นกับ บาส เพื่อนสนิทของเค้า

“เออ ทำไมว่ะ ??” บาสทำหน้างงๆ รวมถึงฉันกับนิลด้วย

“ก็ไอคนที่ปล่อยข่าวนั่นน่ะ คือ ไอโปกัสไงล่ะว่ะ ฮ่า  ๆ ๆ ”

“เฮ้ย ! แมร่งจริงดิว่ะ”

“เออ สิว่ะ ฮ่า ๆ”

“ริน เราไปกันเหอะ ” นิลที่หันมากำลังจะดึงฉันออกจากที่ตรงนั่น

“ไออิฐ” ฉันเดินเข้าไปกระชากคอเสื้อไออิฐ ทำให้ นิล อิฐ  บาส ถึงทำเหวอเลย

“บอกมาว่า ไอโปกัส มันอยู่ไหน !!” ฉันตะโกน ทำให้ อิฐ ตกใจ

“มะ..มันอยู่ที่ดาดฟ้า”

บึก!

“โอ้ย!” ฉันผลัดไออิฐและรีบวิ่งขึ้นไปทีดาดฟ้าโดยมีนิลตามไปด้วย

.

.

.

ดาดฟ้า

“ไอโปกัส !!! ” ทันทีที่ฉันมาถึงฉันตะโกนหาหมอนั่น

“อ้าว ริน มาได้ไงเนี่ย มาหาฉันหรอ ดีใจจังเลยนะ ^ ^” โปกัสเดินเข้ามาหาฉัน

 อัก!

“เธอ ทำอะไรน่ะ ริน”  ฉันต่อยหน้าเค้าแรงๆไปที 1

“ทำ ทำอะไรน่ะหรอ  แล้วทีนายทำกับฉันล่ะ ที่นายเอาข่าวไปปล่อยน่ะ รู้บ้างมั้ยล่ะ ว่าฉันเสียหายแค่ไหนล่ะ ฉันถูกนินทาแค่ไหน นายรู้บ้างมั้ย!!! ” ฉันตะคอกใส่เค้าพร้อมกับน้ำตาคลอ

“ริน ฉันขอโทษ” เค้าก้มหน้า

“ขอโทษ ขอโทษหรอ !! แล้วนายคิดว่ามันจะหายมั้ยล่ะ กับสิ่งที่นายทำไปน่ะ จำไว้นะ โปกัส ฉันเกลียดนาย!” ฉันเน้นคำหลังดังๆแล้วรีบวิ่งไป

3.วันงานนิทรรศการโรงเรียน คุณได้มีการแสดงเรื่อง "รักวัยม." ซึ่งคุณก้ได้เป็นนางเอกของเรื่อง และเขาก็ได้เป็นพระเอกของเรื่อง เรื่องนี้เป็นเรื่องของคุณกับเขาเลยล่ะ (มีตั้งแต่ตอนที่ 1- 2จ่ะ) แล้วตอนฉาก(จะ)จบ ความจริงบทมันจะเป็นเขาอกหัก แต่อยู่ๆ เขาก็นอกบท บอกคุณว่า "ผมรักคุณ ที่ผมทำลงไปตั้งหมดก็เพราะรักคุณ ได้โปรดรับรักของผมด้วย คุณจะทำอย่างไร (ขอตั้งแต่เริ่มเรื่องจ่ะ) ::

“สวัสดีครับ/ค่ะทุกท่าน  ผม  เป สิริวุฒ รับหน้าทีเป็นพิธีกรชายครับ”

“และฉัน นิล นิลลรีย์ รับหน้าเป็นพิธีกรหญิงค่ะ  ในวันนี้นะค่ะ ”

หลังเวที

“OK เสร็จไป 1 ล่ะ เอ้า ๆ นี้พวกเธอเสร็จกันหรือจ๊ะ เนี่ย ชักช้า อยู่ได้ ” เสียงของครู นพ ดังขึ้นเร่งนักเรียกทุกๆคน

“ค่ะ /ครับ เสร็จแล้ว”

“ดีมากจ้ะ เด็กๆ” ครู นพ หันไปส่งสัญญาณกับให้เหล่าพิธีกร

“คะ ตอนนี้นะค่ะ นักแสดงของพวกเราทุกคนพร้อมแล้ว ”

“งั้นอย่ารอช้าเลยนะครับ เชิญรับชมเรื่อง รักวัยม. ได้เลยครับ”

 เสียงปรบมือของห้องประชุมดังมากๆทำให้ฉันตื่นเต้นขึ้นมานิดหน่อย

ตอนจบ [ขออนุญาติตัดนะค่ะ T T พอดีไม่กล้าลงเรื่องกลัวผิด ]

“ไม่ !! ฉันไม่คิดว่านายจะเข้าใจฉันจริงๆหรอกนะ ความรู้สึกของฉันน่ะ ความรู้สึกที่ต้องโดน นินทา โดนแบนแบบนั้น ฉันว่า ยังไงๆ นายก็ไม่มีทางเข้าใจมันหรอก!!! ” ปีแอร์สะบัดแขนออกอย่างแรง

“ก็จริงอยู่ที่ว่า ผมอาจจะไม่เข้าใจ แต่ผมรักคุณนะ รักคุณเพียงคนเดียวนะ ได้โปรดเถอะนะ ปีแอร์” ชาขาวพยายามตามงื้อ

“ไม่ ฉันรักนายไม่ได้แล้ว ชาขาว ฉันมีคนใหม่แล้ว นายไปซะ แล้วอย่าได้พบกันอีกเลย” ปีแอร์เอ่ยขึ้นเดินจากไป เฮ้อ จบ ซะที

หมับ!

“O_O นะ..นายทำอะไรน่ะ ?” ฉันหันไปหาโปกัสที่รั้งฉันไว้  บทมันจบแล้วนิ ?

“ผมรู้ว่า  ผมรักคุณ ที่ผมทำลงไปตั้งหมดก็เพราะรักคุณ ได้โปรดรับรักของผมด้วย เถอะนะ” โปกัส คุกเข่าลง  ฉันหันไปทางหลังเวที ที่กำลังงง

 เล่นต่อๆไปเลย ?? ฉันอ่านปากครู นพ แล้วได้ความว่างั้น เอาว่ะ เอาก็เอา

“ตกลง ฉันให้อภัยนาย แต่นายห้ามทำแบบนั้นกับฉันอีกนะ” ฉันพูด

“ผมรักคุณที่สุดเลย.....ริน” แล้วม่านก็ปิดลง

อ๊ะ!  แต่ก่อนที่ม่านจะปิดฉันได้ยินเค้าเรียกชื่อฉัน ? สงสัยฉันคงหูฝาดไป = =’

4.ตอนจบของคุณล่ะ ::

  พอละครเรื่องนั้นจบ ฉันก็เลิกยุ่งกับโปกัสโดยถาวรเลย จริงๆนะค่ะ ฉันไม่พูดกับเค้า หลบหน้า เจอกันก็หยิ่งใส่ให้ แต่เค้าก็ ตื๋อฉันไม่เลิกเลย - - แล้วยิ่งวันนี้เป็นวาเลนไทน์อีก พอดีอ่ะ อีรินไม่ต้องเรียนมันล่ะ หนี โปกัสอย่างเดียว - -

  ฉันหนีนายโปกัสมาที่ดาดฟ้าค่ะ เฮ้อ คิดว่าคงไม่ตามาแล้วล่ะมั้ง

“ไหนๆก็ไหนๆแล้ว วันนี้โดดเรียนไปเลยล่ะกัน ><” ฉันพูดกับตัวเองเบาๆ

“คิกๆ ไม่ดีเลยนะ มาหนีเรียนแบบนี้” เฮ้ย! เสียงนี้มัน

“โปกัสส!!! =[]= ”

“ริน ไม่ต้องทำหน้าเหวอแบบนั้นก็ได้” โปกัสพูดพรางเดินเข้ามาใกล้

“ -*- นายมาทำอะไรที่นี่ยะ ?”

“ฉันก็มารอเธอไง” โปกัสยิ้มแบบกวนสุดๆ

“ - * - ฉันบอกกี่ครั้งแล้ว ว่าเลิกยุ่งกับฉันได้แล้ว”

“ไม่ ฉันยังไม่เลิกยุ่งหรอก อีกอย่างเธอเป็นคนบอกเองนะว่า ยกโทษให้ฉันแล้ว”

“หา ?? ฉันบอกตอนไหนย่ะ” ฉันขมวดคิ้ว

“ก็ตอนแสดงละครนั้นไง ฉันสารภาพรักกับเธอไปแล้ว แล้วเธอเองก็ตอบตกลงด้วย” ฉันลองนึกถึงเหตุการ์ณเมื่อตอนงานเทศกาลดู 

“ไม่เห็นเกี่ยวนิ !! นั่นมันเป็นการแสดง”

“ผิดแล้วล่ะ การแสดงน่ะ จบไปแล้วแต่ตอนสุดท้ายฉันเสริมมันขึ้นมาเอง อันที่จริงแล้วถ้าหากเธอ ยอมเดินจากไปแค่นั้นก็เท่ากับเธอปฎิเสธความรักจากฉันไปแล้ว จริงมะ ^ ^ ” โปกัสยิ้มแบบเจ้าเล่ห์

“........” เถียงไม่ออกค่ะ ถูกของเค้าจริงๆ

“ริน ขอร้องล่ะนะ คบกับฉันเถอะ ฉันขอโทษสำหรับทุกๆสิ่งทุกๆอย่าง ฉันรักเธอจริงๆนะ รักมากๆด้วย ลองฟังมันดูสิ” โปกัสจับมือของฉันให้ไปจับที่หน้าอกของเค้า

  จริงๆ จริงๆด้วยโปกัสไม่ได้โกหกเค้ารักฉันจริงๆ ใจของเค้าเต้น ติ๊กตั๊ก ติ๊กตั๊ก เลย แล้วฉันล่ะ ใจจริงๆแล้ว ฉันก็รักเค้ามากเหมือนกัน...

“...........”

“ริน”

“ตกลง”

“หา ?”

“ตกลง ฉันจะคบกับนาย”

“เย้ ><” โปกัสอุ้มฉันท่าเจ้าหญิง

“ปะ..โปกัส ปล่อยนะ!”

“ไม่ ฉันรักเธอนะ” โปกัสยิ้มให้ฉันแบบที่ฉันไม่เคยเห็นมาก่อน

“อืม ฉันเองก็รักนาย”

  โปกัสค่อยๆจูบฉันอย่างเบาๆ

อ้ายย >w< ฉันเขินนะ ตาบ้า!