VoidWomb คลังเก็บของและห้องสมขยะส่วนตัว

ลำดับตอนที่ #63 : อารอน&นีออน

แบบฟอร์มใบสมัคร

"อาหารรสเลิศก็เปรียบเสมือนกับหญฺิงสาวที่งดงาม แต่หญฺิงสาวที่งดงามกลับไม่มีอีกแล้ว"

"เย้ ผมจะเอาเงินนี้ไปให้แม่"

ชื่อ:: [ อารอน ll  Aron ] 

        { นีออน ll  Neon }

อายุ:: [ 35 ปี ]

          { 7 ปี }

วันเกิด::[ ฤดูใบไม้ผลิ วันที่ 15 ]

             { ฤดูใบไม้ร่วง วันที่ 5 }

ลักษณะ:: [ ผมสีน้ำตาล ตาสีฟ้า เสยผมไปข้างหลัง ตาคม คิวเรียว ใส่แว่นกรอบเหลี่ยมสีดำ โครงหน้าเหลี่ยมเล็กน้อย ผิวขาวเล็กน้อย ตัวสูง 185 ซม. หุ่นมีมัดกล้ามตามแบบฉบับคนออกกำลังกาย ดูแลสุขภาพ มือหนาหยาบ ขายาว ]

               { ผมสีทอง ตาสีฟ้า ผมตัดสั้น ตากลมโต คิวเรียวบาง ใส่แวนกรอบเหลี่ยมสีเหลือง หูกางเล็กหน้า ใบหน้ากลม หน้ากระจ่างใส ตัวเล็กสูงแค่ 130 ซม. ผิวขาวเนียนนุ่มแบบผิวเด็กทั่วไป ผอมบาง  }

อาชีพ:: [ เซฟของโรงแรม ] -> [อดีตนักชิม]

             { ในอนาคต อยากเป็นนักวิจัยทางทะเล }

ลักษณะนิสัย:: [[ ใจดีกับทุกคนที่พบเจอโดยเฉพาะหญิงสาวและเด็กตัวเล็ก 

                              รอยยิ้มอบอุ่นและดูเศร้าในเวลาเดียวกัน รอยยิ้มของเขาทั้งนุ่มนวลและให้ความรู้สึกเป็นมิตรและไม่มีภัยคุกคาม แต่ก็ชวนให้รู้สึกว่าเป็นการฝืนยิ้มให้กับคนรอบข้าง ทั้งๆที่สายตาและท่าทางของเขานั้นดูเศร้าหมองอย่างน่าแปลกประหลาด

                              สุภาพไม่ว่าจะเป็นคนที่อายุน้อยกว่าหรือมากกว่าเขาจะทำตัวสุภาพด้วยเสมอ อาจจะทำให้บางคนรู้สึกแปลกๆหรือไม่ชิน แต่เขาก้ทำไปเพราะความสบายใขของตัวเอง 

                               พูดจาเอาใจเก่งจนดูเหมือนคนเจ้าชู้ เป็นคนพูดจูงใจหรือชักชวนคนเก่ง ชอบพูดหยอกคนนู่นคนนี่ที่ด้วยท่าทางและสายตาที่ชวนหลงใหล ทำให้หญิงสาวรู้สึกว่าคนนี้ต้องเจ้าชู้มีผู้หญิงเยอะ แต่นั้นก็เป็นเพียงสิ่งที่คนอื่นรู้สึก ตัวจริงของเขานั้นเป็นคนรักเดียวใจเดียว ขนาดภรรยาของเขาเสียชีวิตไปหลายปีแล้ว ตัวเขาก็ยังคิดถึงเธออยู่ตลอดเวลาและไม่ยอมมีหญิงอื่นเลย

                              โกรธยาก ควบคุมอารมณ์ตัวเองได้ดี เป็นคนที่ไม่ค่อยหงุดหงิดหรืออารมณ์กับอะไรง่ายๆและเวลาที่เขาโกระมันไม่ได้น่ากลัวแต่อย่างใด เพียงแต่คนรอบตัวจะรู้ว่า คนที่ทำให้ผู้ชายคนนี้โครตต้องเป็นที่การกระทำแย่ถึงขั้นเลวร้ายจริงๆ

                              รักครอบครัว เป้นผู้ขายที่ห่วงใยครอบครัวมาก จนถึงขนาดที่ถ้าเกิดเหตุร้ายกับคนในครอบครัวก็พร้อมจะการทิ้งงานไปหาทันที ]]

                         {{ ซุกซน ตามประสาเด็กทั่วไป ชอบที่จะวิ่งเล่น กระโดด พบเจอสิ่งใหม่ๆ

                                 ร่าเริงและมีรอยยิ้มที่สดใส ตัวเขามีร้อยยิ้มประดับอยู่บนหน้าตลอดเวลา ทำให้คนรอบข้างต่างเอ็นดูเขา

                                 ทำสายตาออดอ้อนเก่ง เวลาอยากได้อะไร เขามักจะทำตาเป็นประกายหรือทำตาเศร้าๆ เพื่อให้คนรอบข้างรู้สึกอยากตามใจ ซึ้งส่วนใหญ่มันก็สำเร็จ จนพ่อของเขาต้องเตือนว่าอย่าไปทำบ่อยนัก เพราะมันจะทำให้ติดเป็นนิสัยเอาแต่ใจ

                                 อดออมเป็นประจำ เขาจะเก็บเงินที่ได้ส่วนหนึ่งไว้ในกระปุกออมสิน เพราะแม่ของเขาบอกว่าถ้าเก็บได้เยอะๆ จะพาไปกินของอร่อยๆด้วยกัน ถึงแม้ว่าแม่ของเขาจะเสียชีวิตไปแล้วตัวเขาก็ยังออมไว้เรื่อยๆ เผื่อหวังว่าสักวันแม่ของเขาจะพาไปกินของอร่อยๆตามที่สัญญา

                                 มักเดินเล่นริมแม่น้ำ เพราะมันทำให้เขานึกถึงช่วงเวลาที่ได้ออกมาเที่ยวเล่นกับแม่ }}

   

                              

สิ่งที่ชอบ:: [ สเต็ก ] [ ไวน์ ] [ของป่า ]  

                 { อมยิ้ม } { แม่น้ำ } { น้ำส้ม }

สิ่งที่เกลียด::  [ คนเอาเปรียบ] [ อาหารที่รสชาดกินไม่ได้ ] [ อาหารแช่แข็ง]

                      { มะเขือ } { ปลา } { เห็ด }

สิ่งที่กลัว:: [ สูญเสียลูกชาย ] [ลูกชายบาดเจ็บ] [เรือ]

                 {สัตว์ตัวใหญ่} {การไม่ได้เจอคุณพ่อหลายวัน} { ฟ้าผ่า }

เพิ่มเติม::  -> ภรรยาของอารอนเสียไปตอนที่เขาอายุ 29 ปี ด้วยอุบัติเหตุทางเรือ ทำให้เขาหวดกลัวที่จะขึ้นเรือทุกครั้ง

                  -> นีออน อยากเดินตามรอยแม่ของเขาที่เป็นนักวิจัย

               

---------------------------------------------------------------------

มุมคุยกับตัวละคร

1.อะแฮ่ม ๆ สวัสดีครับ ผมชื่อ 'ลีนัส' เป็น นายกเทศมนตรีของหมู่บ้านแห่งนี้  หากไม่เป็นการเสียมารยาทขอทราบชื่อของคุณได้หรือไม่?

:: [ ยินดีที่ได้รู้จักครับ ผมชื่ออารอนครับ ส่วนลุกชายผม แนะนำตัวกับคุณลุงเขาหน่อยสิ ]

   {สวัสดีครับ นีออน อายุ 7 ขวบงับ}

2.โอ้ ! ฟังดูเป็นชื่อที่วิเศษมากเลย เอาล่ะ ๆ มาเข้าเรื่องกันเลยดีกว่า... คุณรู้สึกยังไงกับหมู่บ้านแห่งนี้? จะตอบแบบไหนก็ได้ ผมไม่ว่าอะไรหรอก

:: [ สงบเงียบ บรรยากาศสบาย ร่มรื่นย์ ไม่แปลกเลยที่ภรรยาผมจะมาจากที่วิเศษขนาดนี้ ]

   { เป็นบ้านเกิดของแม่ต้องดีอยู่แล้ว }

3.นั่นคือความคิดเห็นของคุณสินะ เข้าใจแล้วล่ะ... ผมจะจดความคิดเห็นนี้เอาไว้ ว่าแต่...คุณเป็นคนที่ย้ายมาจากเมืองหลวงรึเปล่า? หรือว่า เดิมทีคุณก็เป็นคนในพื้นที่นี้อยู่แล้ว?

:: [ ใช่ครับ ผมกับลูกย้ายมาจากเมืองหลวง พอดีพวกผมอยากจะมาอยู่บ้านของภรรยา ที่เธอบ่นให้ฟังอยู่ตลอดเวลาว่าอยากจะกลับมาเยีย่มน่ะครับ ]

   { ผมอยากมาเห็นบ้านเกิดของแม่ }

4.เอาล่ะมาถึงคำถามสุดท้ายแล้ว อย่าได้กังวลเรื่องคำตอบ ให้ตอบตามที่ใจคุณคิดเลย คุณเชื่อในนิทานหลอกเด็กก่อนนอนของหมู่บ้านนี้มั้ย?

:: [ สำหรับผมก็ไม่ค่อยเชื่อเท่าไรหรอกครับ แต่นีออนนี่น่าจะเชื่อหมดใจเลย ]

   { ก็แม่เล่าให้ผมฟังตลอดเลยนี่น่า ผมต้องเชื่อแม่อยู่แล้ว }

5.งั้นเหรอ?....อ๋อ ไม่มีอะไรหรอก โอ้! ผมเพิ่งนึกได้ว่ามีธุระต้องไปต่อ ขอให้เป็นวันที่ดีนะ  แล้วก็หวังว่าจะได้พบกับคุณอีก

:: [ โชดคีนะครับ บอกลาคุณลุงเขาสิครับ ]

  { ลาก่อนงับ คุณลุง }

---------------------------------------------------------------------

มุมคุยกับผู้ปกครอง

1.สวัสดีค่ะ เราชื่อ หลี่ ฮุ่ยหมิง เรียกเราว่า หมิง ก็ได้ ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ^^

:: เช่นกันครับ เบื่อผมรึยังเนี่ยมารอบที่สามแล้ว ฮ่าๆ

2.ไม่ถามอะไรมากเรื่องเหตุผลที่มาสมัคร จะขอเริ่มถามเกี่ยวกับลูก ๆ ที่น่ารักของท่านเลยนะคะ^^

:: โอเคครับ

3.คาร์ของลูกท่านอาจมีการเปลี่ยนแปลงไปบ้างเพื่อให้เหมาะสมกับเนื้อเรื่อง ท่านจะยอมรับได้หรือไม่(รับประกันว่าถ้าเปลี่ยนจะเปลี่ยนไม่มากค่ะ)

:: เหมือนกับสองคนที่ผ่านมา เอาให้เต็มที่ครับ

4.ท่านจะอนุญาตให้เราสามารถโคข้อมูลกับลูก ๆ ของผู้ปกครองท่านอื่น อาจจะเป็น พ่อ แม่ พี่ น้อง ญาติโกโหติกา เพื่อนซี้สนิทกัน คู่กัดฟัดเหวี่ยง นายจ้าง ลูกจ้าง เจ้าหนี้ ลูกหนี้ และอื่น ๆ (?)

:: ได้ครับ 

5.อยากให้ลูกของท่านมีคู่หรือไม่ ถ้าอยากให้มีลองบอกสเปกของท่านที่อยากให้ลูกคู่ กับ สเปกที่ลูกท่านชอบให้หน่อย(เชื่อว่าบางครั้ง ผปค. กับ ลูก มีความเห็นเรื่องสเปกไม่ตรงกัน)

:: ไม่อยากให้มเท่าไร เพราะปูมาว่าเป็นสามีที่หวนคิดถึงภรรยาตลอดเวลาครับ

6.เนื่องจากเราตันชื่อหมู่บ้าน เลยอยากให้ช่วยตั้งชื่อหมู่บ้านให้หน่อย(ไม่แน่ชื่อที่ท่านเสนออาจได้เป็นชื่อหมู่บ้านจริง ๆ ก็ได้นะ)

::  Ranaparaka Town (รานาปารากา ทาว) ผมพิมพ์อะไรลงไป

7.สุดท้ายนี้มีอะไรจะบอกเรามั้ยคะ^^?

:: ไม่มีครับ บ๊ายบาย