{ sf | os } NCT - #taeten #jaedo #johnil

ลำดับตอนที่ #62 : { JohnIl } โรงเรียนวังโฮฮวา | อาจารย์หม่อมราชวงศ์ยองโฮ 50%

อากาศอากาศเย็นจากเครื่องปรับอากาศที่เปิดเสียอุณหภูมิที่ต่ำที่สุด กลิ่นของเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ติดอยู่ภายในจมูกเพราะพึ่งจับซดกินไปเสียยกใหญ่เมื่อไม่กี่นาทีที่แล้ว แต่เมื่อสูดเอากลิ่นกายเฉพาะตัวที่มีไรเหงื่อผสมกลับยิ่งทำให้ติดตรึงจนไม่สามารถละจมูกออกจากหิวขาวเนียนออกไปได้ สองร่างโอบกอดกันบรรเลงเป็นจังหวะที่เข้ากันได้อย่างลงตัว ค่ำคืนที่มึนเมาหมุนเคว้งราวกับลอยตัวอยู่ในอากาศ ความเครียดและอึดอัดถูกปล่อยทิ้งไปเมื่อไรไม่รู้ ในเวลานี้มีเพียงสัมผัสที่มอบให้กัน

กลิ่นไอของความรักที่คละคลุ้งไปทั่วแม้ว่าในยามเช้าจะไม่มีแม้แต่ร่องรอยของเรื่องราวที่พึ่งจบไป ก็ยังรับรู้ได้ถึงกอดเบาๆ ที่เคยสัมผัส

นับเป็นความผิดพลาดครั้งใหญ่ที่เป็นเหมือนบาปติดตัวซอยองโฮมาจนถึงทุกวันนี้

.

.

.

.

ภายในห้องพักอาจารย์ขนาดกลางไม่ใหญ่มาก แต่บรรยากาศค่อนข้างเก่าเพราะเป็นดึกเรียนจากสมัยที่ก่อตั้งโรงเรียนใหม่ๆ ประตูไม้ที่ถูกผลักให้เปิดออกมีเสียงติดขัดของบานพับประตูที่เริ่มขึ้นสนิมแต่ยังสามารถใช้งานได้ดีอยู่ ร่างบางในชุดนักเรียนเรียบร้อยกับผมสีทองสว่างก้าวขาเข้ามาภายในห้องอย่างถือวิสาสะราวกับเป็นห้องของตัวเอง ไม่ได้เกรงใจเจ้าของห้องตัวจริงที่ตอนนี้เอนกายหลับบนโซฟาหนังสีดำข้างๆ ข้างๆ ชั้นหนังสือ

กลิ่นไม้และของเก่ากลายเป็นเสน่ห์ของห้องนี้ เมื่อเข้ามาก็รู้สึกอบอุ่นแปลกๆ ให้บรรยากาศเหมือนได้กลับบ้าน รอยยิ้มบางๆ ที่เผยบนในหน้าสวย เวลานี้เป็นเวลาบ่าย หากปกติแล้วคงมีคาบเรียน แต่นี้ก็เป็นเรื่องปกติเช่นกันสำหรับนักเรียนชั้นปีสุดท้ายที่มักจะว่างในตอนบ่ายเช่นเดียวกับอาจารย์ประจำภาควิชาคนนี้

อาจารย์ที่เคยเป็นเพื่อนเล่นกันสมัยเด็กๆ อาจารย์หม่อมซอยองโฮ

พระราชวังใหญ่โตพื้นที่กว้างขวางถูกปลูกสร้างตำหนักส่วนพระองค์ของเหล่าเชื้อเจ้าทั้งหลายโดยมีตำหนักใหญ่เป็นส่วนของพระราชาและภริยาเจ้าเคียงพระองค์รวมไปถึงลีแทยง พระอนุชาที่แม้จะเกิดทีหลังแต่เพราะศักดินาที่สูงกว่าและเกิดจากสมเด็จพระอัครมเหสี องค์รัชทายาทของเสด็จพ่อ แต่นั้นก็มิได้ทำให้ความสัมพันธ์ฉันพี่น้องได้ลดลงแต่เพียงใด

สำหรับลีแทอิล การไม่ได้เป็นรัชทายาทนับเป็นเรื่องดี ต่อให้เกิดในยศศักดิ์ที่ต่ำลงไปกว่านี้เสียอีกหน่อยก็คงจะดีกว่านี้ไม่น้อย

เช่นนั้น อะไรๆ จะได้ง่ายกว่าตอนนี้

แสงแดดอ่อนๆ ผสมกับความเงียบและอากาศเย็นๆ กว่าร่างสูงใหญ่จะรู้สึกตัวและตื่นขึ้นมาจากการแอบนอนกลางวัน แสงเรืองรองของพระอาทิตย์ก็เป็นสีส้ม คล้อยลงต่ำจนเกือบลับขอบฟ้า ความสว่างภายในห้องมีเพียงแสงจากโคมไฟเล็กๆ ที่ไม่รู้ไปเปิดเอาไว้ตอนไหน พอจะลุกขึ้นมองเวลาก็พบว่ามีอีกร่างที่นอนทับตัวเองอยู่ด้านบน

องค์ชายแทอิล

จากที่กำลังจะลุกก็ลองไปนอนเหมือนปกติ ผ้าห่มผืนบางที่คลุมเอาไว้ลวกๆ ถูกคลี่ออกอย่างเบามือแล้วห่มให้จนมิดไหล่ แก้มนิ่มที่แนบบนอกขยับเล็กน้อยเมื่อฐานรองนอนมีชีวิตคนนี้ขยับตัว

"..."

แววตาคู่สวยลืมขึ้นมากระพริบช้าๆ แต่ยังไม่ลุกหรือขยับหนี กลับนอนอยู่ท่าเดิมท่านั้นราวกับว่าสบายนักหนา แต่การที่ต้องมานอนทับร่างของอีกคนโดยที่ตัวเองนอนคว่ำอยู่มันทำให้เมื่อยตัวไม่น้อย

"หากตื่นจากบรรทมแล้วก็ลุกขึ้นเถอะพะยะค่ะ"

"..."

เป็นเพื่อนเล่นกันมาตั้งแต่เด็กจนเติบโตมีหน้าที่การงานเช่นนี้ ส่วนอีกคนก็กำลังจะเรียนจบในชั้น ม.ปลายในอีกไม่กี่เดือน เที่ยวเล่นด้วยกันบ่อยครั้ง สนิทและมั่นใจว่าตัวเองรู้จักนิสัยของอีกฝ่ายดีเพียงใดพอๆ กับที่รู้ว่าองค์ชายแทยงและหม่อมราชวงศ์ยุนโอนิสัยอย่างไร แต่อาจารย์หม่อมคนนี้กลับยังใช้คำราชาศัพท์และวางตัวเป็นผู้น้อยกว่าทุกครั้ง เสียจนองค์ชายแทอิลหงุดหงิด

หากว่าเป็นคนอื่นคนไกล จะไม่ว่าอะไรสักคำ

แต่นี้คือคนที่คุ้นเคย กลับทำตัวราวกับคนไม่สนิทกัน

ไม่ชอบเลย

เมื่อลุกขึ้นมานั่งดีๆ จะกล่าวว่าตักเตือนในฐานะอาจารย์ลูกศิษย์ก็พูดได้ไม่เต็มปาก นักเรียนที่ไหนมานอนทับอาจารย์แบบนี้ แล้วอาจารย์ที่ไหนมาแอบงีบในเวลาทำงานเช่นนี้

หากจะพูดเถียงกันจริงคงจะเป็น

อาจารย์ที่ไหน ที่แอบมีอะไรกับลูกศิษย์ตัวเอง ข้อหาเพียงเท่านี้ก็ว่าแย่นักหนาแล้ว ลูกศิษย์ที่ว่าเป็นถึงองค์ชายใหญ่โตแม้จะไม่เป็นรัชทายาท แต่ยศศักดิ์ของหม่อมราชวงศ์หรือจะเทียมเท่า บาปที่เกาะกินหัวใจมานานเพียงเพราะน้ำเมาในวันนั้นที่ทำให้เรื่องมันยุ่งเหยิงพัวพันมาจนถึงทุกวันนี้

หากปล่อยให้หัวใจตกอยู่ในความรักมันเป็นเพียงเรื่องที่แอบซ่อนอยู่

องค์ชายแทอิลคล้องแขนโอบรอบคอแกร่งโน้มให้อีกคนก้มลงมารับสัมผัสจากริมฝีปากนิ่ม รสจูบที่วาบหวามแม้ไม่ได้เร้าร้อนถึงขั้นวูบวาบไปทั่วร่างกาย ก็ยังเป็นรสจูบที่ไม่อาจละจากสัมผัสนี้ได้ในทันที ความต้องการที่ปะทุอยู่ในอกพุ่งชนเข้าหากัน แต่เพียงไม่นานก็ต้องผละแยกออกมาเพื่อหุบอากาศหายใจ

"ให้กระหม่อมทำงานก่อนสิ"

"ก็ทำไปสิ" องค์ชายตัวน้อยเอาแต่ใจด้วยการนั่งพิงไหล่ของร่างสูงใหญ่กว่า ในห้องขนาดกลางเล็กกว่าห้องพักเขาอีก กลิ่นเก่าๆ บรรยากาศเดิมๆ แต่ถ้าหากมีคนข้างๆ อยู่ด้วยก็พร้อมอยู่เสมอ

แม้จะรู้ว่าความสุขเช่นนี้สักวันหนึ่งก็คงต้องจบ

ในเมื่อโลกใบนี้ยังมีอะไรที่สำคัญยิ่งไปกว่าความรัก เส้นทางที่เดินเคียงคู่กันมาของทั้งคู่ก็คงจะเป็นได้เพียงเส้นขนานที่ต่อให้ได้อยู่ข้างๆ กัน ก็มิอาจจะได้มาบรรจบพบเจอกันตลอดไป

-------------------------------

50%

เรื่องแรกเป็นในเรื่องของการแอบชอบกัน คบกัน แต่ไม่บอกกัน เป็นคู่รักน่าอิจฉาคือไม่ต้องมีดราม่าเลย รักกันแล้ว

เรื่องที่สองคือรักเขาข้างเดียว แต่แสดงออกไม่ค่อยจะถูกวิธีต้องพิสูจน์อะไรหลายๆ อย่างเนอะ

แต่ทั้งสองเรื่องที่ผ่านมาคือเป็นคู่หมั้นกันแน่ๆ เรื่องฐานันดรอะไรไม่มีปัญหา

แต่ !!!! สำหรับอาจารย์หม่อมยองโฮซึ่งเป็นหม่อมราชวงศ์ แต่องค์ชายแทอิลซึ่งมีศักดิ์สูงกว่า ถือว่าเป็นรักต้องห้ามนะคะ แล้วยิ่งเป็นอาจารย์กับลูกศิษย์อีก ราชวงศ์ลีก็ยิ่งใหญ่ปานไหนอีก ต่อให้ไม่ได้เป็นรัชทายาทแต่ก็เป็นลูกคนโตเลยนาาาาา 

เสริม เพราะว่าชายศักดิ์สูงกว่าหญิง หรือเสมอกัน แต่งงานกันได้ปกติ แต่หญิงสูงกว่าชายไม่ได้ ในเรื่องนี้เรามองเป็นอย่างที่สองนะคะ หากมีข้อผิดพลาดประการใด ทักท้วงได้เลยเด้อ จะรีบนำไปปรับปรุงแก้ไขนะคะ

อีกหน่อยเธอคงเข้าใจว่าอะไรสำคัญยิ่งไปกว่าแค่รักกัน ~ /ซาวน์มา

#โรงเรียนวังโฮฮวา

@mellopizery