รังเก็บของของจิ้งจอก

ลำดับตอนที่ #62 : เซอร์เพนท์ เเอดเลอร์ (Serpent Adler):ตัวร้ายจากนวนิยายสืบสวนสอบสวน

} Application

" สาหร่ายเถ้าเเก่น้อยรสดังเดิมคือคุณค่าที่คุณคู่ควร ขอเอาชื่อคุณปู่เป็นเดิมพ---อะไรนะ? ประโยคหลังพูดไม่ได้ เดี๋ยวติดลิขสิทธิ์คินดะอิ*ตื้ด*งั้นหร๊อ!? ไม่สน ก็มันเข้ากับการพรีเซนต์สาหร่ายเถ้าเเก่น้อยสุดๆเเล้วนี่หว่า!!! " #ถือถุงสาหร่ายค้าง ปากยังคาบสาหร่ายอยู่ 
บท :: ตัวหลัก
เป็นตัวร้ายมาจากนิยายแนวไหน :: สืบสวนสอบสวน
ชื่อ - นามสกุล :: เซอร์เพนท์ เเอดเลอร์ (Serpent Adler) *หมายเหตุเเรก เซอร์เพนท์เเปลว่างูใหญ่---  **หมายเหตุ 2 ผปค.เอานามสกุลมาจาก ไอรีน เเอดเลอร์ คนที่เชอร์ล็อกโฮมส์ ขนานนามว่าเป็นยอดหญิงเพราะความฉลาดของเธอ---- 
ชื่อเล่น :: เพนท์ (Pent)
อายุ :: 17
รูปร่างหน้าตาลักษณะตัวละคร :: ผมสีน้ำตาลเข้มยุ่งกระเซิงจนปิดหน้าปิดตาเพราะเจ้าตัวบอกว่ามันคือสไตล์ ดวงตากลมโตสีท้องฟ้าเเลดูฉลาดเฉลียวเเละมีประกายวิบวับเหมือนเด็กๆ สวมเเว่นตากรอบเงินที่มักต้องดันขึ้นเกือบตลอดเวลาเพราะชอบตกจากดั้งจมูก มีรอยกระพาดตรงสั้นจมูกเเต่กลับไม่ทำให้น่าเกลียด ดูทำให้เขาเป็นธรรมชาติ มีรอยยิ้มมุมปากอยู่บนใบหน้าที่เจ้าตัวปั้นเเต่งขึ้นมาเพื่อให้เข้ากับลุคว่า 'ข้ารู้ข้าเห็น(?)' รูปร่างค่อนข้างเตี้ย--เเค่ก เล็กกว่ามาตรฐานชายวัยสิบเจ็ด ผิวขาวอมชมพู เนียนละเอียดน่าสัมผัสจนสาวๆหลายคนอิจฉา เจาะหูเพิ่มความหล่อ(?) ที่ใบหูด้านซ้าย นิสัยตัวละคร :: เป็นคนที่คลั่งสาหร่ายมากถึงมากที่สุด เวลาเห็นสาหร่ายเถ้าเเก่น้อยจะทนไม่ได้ รีบเข้าไปกวาดทั้งหมดลงจากชั้นวางของเเละต่อราคาดุเดือดราวกับเเม่บ้านต่อราคาของในตลาด เป็นพวกเหยียดชาติพันธ์สาหร่าย(?)ถ้าเป็นสาหร่ายอื่นที่ไม่ใชเถ้าเเก่น้อย เขาจะมองด้วยหางตาเเล้วเชิดใส่เเบบไม่ไยดี เป็นคนที่ไม่รู้รสชาติอาหาร กินๆไปงั้น คือเอาอะไรมาให้เขากิน เขาก็กินเเล้วบอกว่า 'อร่อย' หมด เเต่ถ้าหมั่นไส้ก็จะบอกว่ารสชาติห่วยเเตก ทั้งๆที่ไม่ได้รับรู้ถึงรสชาติด้วยซ้ำ เป็นคนที่บ้าถ่ายรูปตามสถานที่ฆาตกรรมมากๆ คือเเบบถ้ามีการฆ่ากันตาย พ่อคุณจะเดินดุ่มๆ เข้าไปกลางวงตำรวจ สะบัดบัตรด้วยความเร็วเเละทำหน้าอมภูมิให้ดูเป็นนักสืบของเเท้ เเล้วเอากล้องถ่ายรูปมาถ่ายระดับเฮชดี พอถ่ายเสร็จก็จะชิ่งหนีด้วยความเร็วเเบบไม่เห็นฝุ่น พอได้รูปเเล้วก็จะมานั่งวิเคราะห์ใหม่เเละทำข้อมูลใส่เเฟ้ม ก่อนจะเอาไปวางบนโต๊ะตำรวจหน้าด้านๆ เป็นคนที่นอกจากจะไม่รู้รสอาหารเเล้ว ยังเเยกเเยะกลิ่นที่ดมไม่ได้ (ซึ่งเป็นผลดีเวลาไปลุยเเอบถ่ายรูปการฆาตกรรมเเล้วเจอศพส่งกลิ่น--เจ้าตัวกล่าวไว้) เลยมักจะพกหมาติดตัวไปด้วยเสมอ น่าเเปลกถึงเเม้จะมีความถังเเตกยังไงก็ยังสามารถเลี้ยงหมาจรจัดเป็นขโยงได้ เนื่องจากความถังเเตกจึงต้องออกไปจิ๊กของเล็กๆน้อยๆบางครั้ง ซึ่งกลับมาก็จะมีเเต่สาหร่ายเถ้าเเก่น้อยทุกที เป็นคนที่ปลอมตัวได้เเนบเนียนมาก เเสดงละครตบตาเก่ง เเละว่างๆชอบเอาชุดผู้หญิงมาเเต่งตบตาคนอื่นเอาไว้เวลาหนีตำรวจ (....) ที่จริงเป็นคนเข้าข่ายฉลาด เรียกได้ว่าเป็นนักสืบเเต่กำเนิด เสียเเต่ว่าเข้าขั้นบ้าไปซะก่อน มีความหน้าหนาหน้าทนเป็นที่หนึ่ง คือเเบบวันก่อนไปเเอบจิ๊กเเฟ้มคดีข้อมูลสำคัญๆ มาจากคลังข้อมูลตำรวจ วันต่อมา เดินเข้าไปในห้อง เเล้วส่งคืนให้กับมือหน้าตาเฉย เเถมยังพูดด้วยอีกว่า 'นี่ข้อมูล..ไม่ต้องขอบคุณหรอกนะ ขอเเค่สาหร่ายเถ้าเเก่น้อยก็พอ ส่วนคนร้ายก็คือ---' ว่าจบก็ต้องใส่เกียร์หมาวิ่งหนีการตามจับของเหล่าเจ้าหน้าที่ตำรวจ เวลาพูดอะไรติดจะเชิดหน้าขึ้นเหมือนคนมีภูมิเล็กน้อย เจ้าตัวบอกว่ามันเป็นการข่มคนให้คนอื่นนึกว่าเรารู้จริง ถึงเเม้ว่าเราจะไม่รู้อะไรเลยก็ตาม ชอบกินของฟรีเพราะความถังเเตกของตนเอง เป็นนักต่อราคาขั้นเทพ เเต่ถ้าไม่ใช่สาหร่ายเถ้าเเก่น้อยรสดังเดิมก็ไม่ค่อยจะเเสดงฝีมือเท่าไหร่นัก เเอบติ่ง(?)เหล่านักสืบชื่อดังทั้งหลาย ไม่ว่าจะเป็นคันดะอิ*ตื้ด* โค *ตื้ด* เเละเชอร์ล็อค *ตื้ด* ทำให้มีคำพูดบางประโยคที่หลุดออกมาจากจิตวิญญาณความเป็นติ่งนักสืบ(?) เเต่จะชอบทำเป็นปากเเข็งเเล้วกรี๊ดเงียบๆคนเดียว(?) ซึ่งเเน่นอนว่าหนังสือของบรรดานักสืบที่เขาติ่ง เขาอ่านครบทุกเล่ม เเต่ไม่จ่ายตังค์ เรียกง่ายๆ ว่ายืนอ่านฟรีในร้านหนังสือไม่เเคร์สายตาทิ่มเเทงจากพนักงานนั่นเอง เวลาเจอคนผ่านไปผ่านมา ถ้ามีเเววหรือคนคนนั้นถือสาหร่ายยี่ห้ออื่นอยู่ในมือ เจ้าตัวจะโดดไปขวางทางเเล้วพรีเซนต์สาหร่ายเถ้าเเก่น้อยอย่างเล่นใหญ่รัชดาลัยเธียรเตอร์ เเน่นอนว่าถ้าไม่ได้สายตางุนงงก็ได้รองเท้าเป็นของเเถม สุดท้ายถึงเเม้จะคลั่งสาหร่าย คลั่งหมา ขี้เนียน ขี้จิ๊ก หรอถังเเตก เขาก็เเอบมีมุมอ่อนโยนกับเขาบ้างเหมือนกัน เเต่จะเเสดงกับบรรดาลูกสมุนหมาจรจัดของเขาเท่านั้นเเหละนะ---ถึงเเม้จะบ้าๆ เเต่ก็ช่างสังเกตุเเละสามารถอธิบายเรื่องราวต่างๆได้จากการวิเคราะห์รอบๆ ตัว เเน่นอนว่าเขาซ่อนความสามารถนี้เอาไว้ เเต่นี่เเหละนะที่เขาว่า อัจฉริยะกับคนบ้าห่างกันเเค่นิดเดียว เเละเขาก็ได้เอาขาข้างหนึ่งก้าวเข้าไปอยู่ในส่วน 'คนบ้า' เรียบร้อยเเล้ว 
ประวัติ ::มีความถังเเตกเเละความเกาะพ่อเเม่ที่เปิดร้านขายของชำ ขโมยกินเก้าเเก่น้อยไปวันๆ โดนพ่อเเม่เตะก้นออกจากบ้าน เลยต้องมารับจ้างสืบสารพัด ตั้งเเต่ตามหาเเมวหายไปจนเรื่องสามีภรรยา เเต่คดีที่เขาเคยรับทำก็เเค่คดีสืบหาบ้านเล็กบ้านน้อยเท่านั้นเอง 
พลัง ::การควบคุมโชคชะตาการตาย (เท่าที่ผมคิดคือพลังนี้ทำให้รู้ว่าใครจะตายตอนไหน อะไรเเบบนี้เช่นหรือเปล่าครับ----เเต่ที่เลือกพลังนี้เพราะพวกสืบสวนนี่น่าจะเกี่ยวกับพวกคนตายเป็นหลัก (?) ทำไมให้ความรู้สึกเหมือนเด็กเเว่นหูกระต่ายที่ไปที่ไหนที่นั่นมีเเต่คนตาย---)
ชอบ ::ไปป์,หมา,สาหร่ายเถ้าเเก่น้อยรสดั้งเดิม
ไม่ชอบ ::ขนมหวาน,สาหร่ายเถ้าเเก่น้อยรสอื่น,เเมว
แพ้ ::นม นี่เเหละที่เป็นสาเหตุที่ทำให้เขาไม่สูงซักที--- เวลากินจะเกิดอาการปรองดองกับโถส้วม คือจะอ้วกเเตกหมดไส้หมดพุง อ้วกเหมือนจะเอาไส้ออกมากองข้างนอก อ้วกเหมือนเเพ้ท้อง #ผิด
กลัว :: รู เเบบรูกว้างๆใหญ่ๆ จะเกิดอาการปอดเเหก เเละพยายามหาที่ยึดเกาะเเถวๆนั้น พลางกรีดร้องโหยหวนเหมือนกำลังถูกพาไปตาย(?)
เพิ่มเติม ::-โปรดรับลูกชายผมพิจารณาด้วย----                -เห็นเเบบนี้เเต่คอเเข็งนะ                 -ชอบพ่นควันไปป์ใส่คนที่ไม่ชอบหน้า                 -กลัวรู เพราะเคยตกไปในรูตอนเด็กๆ เพราะวิ่งตามเงินที่จะเอาไปซื้อเถ้าเเก่น้อย(....)