ห้องเก็บใบสมัคร^^

ลำดับตอนที่ #61 : ใบสมัครนางเอกจุนซาค่า ^-^

Form:: 김준사

(ถามสีน้ำเงิน ตอบสีดำนะคะ)

แนะนำตัว

ชื่อผู้สมัคร:: เจี๊ยบจ้า ^-^

อายุ:: 15 ปี

My ID:: http://my.dek-d.com/VanaLY/

คำถามทั่วไป

ชื่อ(พร้อมความหมาย):: ลี โซมี(แปลว่า รอยยิ้มจ้า)

อายุ(ช่วง 21-25):: 22 ปี

บุคลิก:: น่ารักน่าหยิกน่าจิกน่าตบ คำนี้คงเหมาะสมกับเธอที่สุด เพราะว่าหน้าตาของเธอน่ารักซะจนใครๆก็พากันอิจฉา

นิสัย(มาตรฐาน5บรรทัด เกินได้ค่ะ):: เฮฮา บ้าบอ ติ๊งต๊อง บ๊องแบ๊ว เธอสามารถเอาตัวรอดได้ทุกสถานการณ์ กระล่อน ปลิ้นปล่อน เป็นพวก 18 มงกุฏ แต่เธอทำไปก็เพื่อเอาตัวรอดเท่านั้น รักอิสระ ไม่ชอบอยู่ในกรอบ เธอเป็นคนที่เคร่งครัดในศาสนามากๆ เธอจึงเข้าโบสถ์ทุกวันอาทิตย์ เพราะเธอถือว่าที่นั่นเป็นสถานที่ที่ชำระบาปที่เธอทำได้ดีที่สุด แถมยังทำให้เธอรู้สึกสงบอีกด้วย เธอเป็นคนที่มีความมุ่งมั่น ไม่ว่าทำอะไรก็จะทำให้ถึงที่สุด สถานการณ์มักจะพาให้เธอต้องเป็นพวก 18 มงกุฏ เธอเป็นคนที่ตอแหลสุดๆ ใช้มารยาหญิงสารพัด ทำให้เธอรอดจากการไปนอนในคุกได้มาหลายครั้งแล้ว เธอเชื่อมั่นในความรักเสมอ อยากเจอรักที่แท้จริง ไม่ใช่แค่การหลอกลวง เพราะสำหรับเธอความรักเป็นสิ่งที่สำคัญที่สุด!!!

ชอบ:: ดอกไม้ แมว ตอแหล ของน่ารักๆ

เกลียด(หรือกลัว):: การหลอกลวง ความเศร้า ถูกจับเข้าคุก

ความสามารถพิเศษ:: ตอแหลได้ทุกสถานการณ์ ^-^

อิมเมจ+ชื่อ(อย่างน้อยสามรูป)::

ศึกชิงนาย

1.อะไรคือเหตุผลที่ทำให้คุณต้องหันมายึดอาชีพเป็น18มงกุฎ

:: ความยากจนเข้ากัดกินหัวใจดวงน้อยๆของฉัน TT^TT กระซิกๆ พ่อแม่ทิ้งฉันไปก่อนจำความได้ ทิ้งฉันไว้กับสถานรับเลี้ยงเด็กกำพร้า ทำให้ฉันต้องเผชิญโลกอันโหดร้ายใบนี้เพียงลำพัง ฉันจึงจำเป็นต้องมาเป็น 18 มงกุฏ

2.คุณรู้จักจุนซาได้ยังไง และเพราะอะไรทำให้คุณตกหลุมรักเขา

:: ฉันหิวจังเลย เฮ้อ ไม่ได้กินอะไรมาตั้งแต่เช้าแล้ว ไม่สิ ต้องบอกว่าไม่ได้กินอะไรมาตั้งแต่เมื่อวานแล้วต่างหาก เงินที่มีก็หมดแล้วด้วย เกิดมาจนนี่มันลำบากจริงๆ TT^TT
นั่นใครน่ะ มายืนทำลับๆล่อๆอะไรแถวนั้นนะ เข้าไปดูหน่อยดีกว่า อิๆ
   "นี่นาย นายมาทำอะไรแถวนี้ย่ะ" ฉันถามนายนั่น ด้วยท่าทางที่ตอแหลว่าเป็นผู้ดีสุดๆ 
   "แล้วมันเกี่ยวอะไรกับเธอ" อุ๊ย! เสียงหล่อจังเลย แต่หน้าตาอาจจะขี้เหร่ก็ได้มั้ง 
   "ก็ฉันกลัวว่านายจะมาขโมยของที่สถานเลี้ยงเด็กกำพร้าน่ะสิ พอดีว่าฉันเป็นคนดี" ที่จริงฉันกลัวสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าหมดตัว แล้วไม่ส่งเงินมาให้ฉันแล้วน่ะสิ Y^Y ถ้างั้นฉันก็คงอดตายแน่ๆเลย
   "อย่ามายุ่งกับฉัน!!!" เขาตวาดลั่น แล้วหันหน้ามาหาฉันอย่างหงุดหงิด o_O<<อึ้งไป 3 วิ แล้วกลับมาบรรยายต่อ เอ่อ หละ...หล่อ มากกกกก >//< ฉันตัดสินใจแล้ว ฉันจะติดตามนายนี่ไปชั่วชีวิต หล่อ ท่าทางมีชาติตระกูล ต้องรวยแน่ๆ ฮิๆ ฉันสบายไปทั้งชาติแน่นอน!!!
   "เอ่อ ก็ได้ค่ะ ที่จริงฉันก็ไม่ได้อยากยุ่งอะไรหลอกนะ พอดีว่าฉันรักเด็กอ่ะค่ะ ฮิๆ ว่าแต่ชื่อะไรหรอคะ" ฉันถามด้วยท่าทางตอแหลสุดๆ
   "แล้วมันเกี่ยวอะไรกับเธอ" แง้ๆ หล่อก็หล่อ ทำไมใจร้ายอย่างนี้ ฮึ่ย! ฉันต้องทำให้นายตกหลุมรักฉันให้ได้ คอยดูเถอะ นายหล่อ!!!

3.ขณะที่คุณอยู่ระหว่างการปฏิบัติหน้าที่(ต้มตุ๋นคนอื่น) ดันมีเรื่องที่ทำให้คุณรู้ว่าความจริงจุนซาเป็นนักฆ่ามือฉมัง และจุนซาขอร้องให้คุณปิดมันเป็นความลับ แต่คุณดันบ้าไปตั้งข้อแลกเปลี่ยนโดยจุนซาต้องยอมคบกับคุณ ให้คุณบรรยายเป็นบทพูด(เอาตั้งแต่กลังต้มคนอื่นอยู่จนจุนซาจำใจยอมตกลง 15+)

:: เห็นแล้ว!!! นั่นไงเหยื่อรายใหม่ของฉัน ไม่รอดแน่!!! ฉันไม่ได้อยากทำนะ แต่ถ้าไม่ทำ ฉันจะเอาอะไรกิน เงินที่สถานเลี้ยงเด็กกำพร้าส่งมา มันจะไปพออะไรก๊านน Y^Y กระซิกๆ
   "คุณคะ ของคุณตกรึป่าวคะ" ฉันแกล้งเดินเข้าไปเป็นพลเมืองดี ถามผู้ชายคนหนึ่ง ผู้ชายคนนั้นจึงจะก้มลงดูของ(ที่ไม่ได้ตก)แต่โทรศัพท์มือถือของเขาก็ดังขึ้นมาเสียก่อน ฮึ่ย! ใครโทรมาฟ่ะ ขัดขวางแผนการฉันจริงๆ 
   "ฮัลโหล ว่าไงจุนซา เรียบร้อยแล้วใช่มั้ย ดีมาก แค่นี้นะ เดี๋ยวเจอกันที่เดิม" แล้วเขาก็วางหู เอ๊ะ! ชักอยากรู้แล้วสิ เขาทำงานอะไรกันนะ เดี๋ยวฉันแอบตามไปดูดีกว่า ^0^ แล้วผู้ชายคนนั้นก็เดินไป โดยไม่สนใจฉันเลยแม้แต่น้อย ฉันแอบเดินตามเขาไป จนไปถึงสถานที่แห่งหนึ่งที่นี่เป็นโกดังร้าง ผู้ชายคนนั้นมาทำอะไรที่นี่นะ รู้สึกว่าเขาจะนัดคนที่ชื่อจุนซาไว้ซะด้วยสิ นั่นไง o_O ห๊า!!! นี่มันอะไรกัน จุนซาที่เขาพูดถึงคือนายหล่อของฉันนี่นา ทำไมถึงมาอยู่ที่นี่ได้ 
   ปัง!!! 
   "กรี๊ดด!!!!!!!!" เสียงกรี๊ดของฉันดังขึ้น เมื่อเห็นจุนซายิงผู้ชายที่เขาจับมา โดยมีผู้ชายที่ฉันตั้งใจจะต้มตุ้นยืนดูอย่างพอใจ ทำให้ทุกคนหันมามองหน้าฉันโดยพร้อมเพรียงกัน ฉันต้องหนี ฉันต้องหนี!!
   "จุนซา ตามไปเร็ว"
   "ครับ" แล้วจุนซาก็วิ่งตามฉันมา ฮือๆ ฉันตายแน่เลย U_U ไม่น่าหาเรื่องใส่ตัวเลยเรา เอาแล้วมั้ยล่ะ
   "หยุดนะ ฉันบอกให้หยุด!" ใครมันจะไปหยุดฟ่ะ หยุดก็โดนฆ่าสิโว้ยยย แล้วเรื่องราวของฉันก็เป็นไปตามที่ทุกท่านคิด ฉันสะดุดล้มก้อนหิน เหมือนในนิยายเด๊ะเลย ฉันต้องตายแน่ Y^Y
   "เธอยัยตัวแสบ เธอรู้เรื่องหมดแล้วสินะ" จุนซาถามฉัน แล้วจับแขนฉันไว้ไม่ให้ฉันหนีไปไหนได้
   "ฉันกลัวแล้ว อย่าทำอะไรฉันเลย เดี๋ยวฉันจะทำบุญไปให้"
   "ยัยบ้า เธอพร่ำอะไรของเธอ ห้ามบอกเรื่องนี้กับใคร เข้าใจมั้ย!!!" ห้ามบอกหรอ แล้วสมองอันชาญฉลาดของฉันก็คิดแผนการออก
   "ไม่ ฉันจะเอาเรื่องนี้ไปเปิดเผยกับทุกคน"
   "เธอฟังไม่รู้เรื่องใช่มั้ย" จุนซาถามฉันด้วยน้ำเสียงที่บอกได้คำเดียวว่าน่ากลัว แต่ฉันไม่กลัวหรอกนะ เพราะฉันมีแผนที่จะทำให้นายต้องเป็นลูกไก่ในกำมือของฉันแล้ว ^____^
   "ทำไมฉันต้องเชื่อนายด้วย"
   "หรือว่าเธออยากตาย"
   "นายไม่กล้าทำอะไรฉันหรอก ^0^"
   "เธอแน่ใจหรอ" แล้วเขาก็หยิบมีดขึ้นมาเล่มหนึ่ง นี่นายจะฆ่าฉันจริงๆหรอ  ไม่นะ ฉันยังไม่อยากตายยย
   "ถ้าเธอไม่รับปากฉัน ฉันสาบานเธอไม่รอดแน่!!!"
   "อยะ...อย่านะ ฉันยังไม่อยากตาย T^T"
   "ถ้ายังงั้นก็รับปากกับฉันสิ"
   "ก็ได้ แต่ว่าวางมีดก่อนนะ" แล้วจุนซาก็วางมีดลงอย่างที่ฉันบอก
   "ถ้าเธอพูดรู้เรื่องง่ายๆอย่างนี้ตั้งแต่แรกก็สิ ฉันจะได้ไม่ต้องเสียเวลา"
   "ฉันยังพูดไม่จบ ฉันจะไม่บอกเรื่องกับใคร ถ้านายทำตามข้อแม้ของฉัน"
   "ทำไมฉันต้องทำ"
   "ถ้านายไม่ทำ รูปที่อยู่ในมือถือของฉันจะถูกส่งไปยังศูนย์มะรึกกึกกึ๋ยทันที ด้วยระบบดาวเทียมอัตโนมัติ ส่งผ่าน GPRS เผยแพร่ไปทั่วโลก" ฉันแหลเองล่ะค่ะ มีที่ไหนกัน มือถือฉันถ่ายรูปได้ที่ไหนกันนน

   "ฮึ่ย!! เธอนี่มัน"

   "ใช่ ฉันรู้ว่าฉันสวย นายไม่ต้องบอกหรอก ^0^"

   "แล้วเธอจะให้ฉันทำอะไร"

   "มาเป็นแฟนฉันสิ" ฉันเห็นนายนั่นกำลังจะพูดว่าไม่ ฉันเลยรีบพูดขึ้น

   "ถ้านายไม่ทำ นายจะเสียใจ"

   "ได้!!! ถ้าเธอทนได้ก็ลองดูสิ"

   "ตกลง ^________^"

    U_U<<หน้าจุนซา4.คุณถูกตำรวจจับเพราะสืบรู้ว่าคุณเป็นแฟนกับจุนซาที่เป็นนักฆ่า เขาจึงทรมานคุณให้คุณคายความลับทั้งหมดออกมา คุณพูดอะไรกับตำรวจพวกนั้น(ทั้งที่คุณทรมานจะเหมือนกำลังจะตายแล้ว)

:: "ฉันไม่รู้" เสียงปฏิเสธรอบที่ 1523 ของฉันดังขึ้น ก็ตำรวจพวกนี้จับฉันมา แล้วถามเรื่องเกี่ยวกับจุนซา จะให้ฉันบอกได้ยังไง ถ้าฉันบอกจุนซาก็ต้องเดือดร้อน
   "คุณแน่ใจนะ ว่าไม่ได้โกหกเรา"
   "ก็บอกว่าไม่รู้ไง ทำไมตำรวจพูดไม่รู้เรื่องฟ่ะ"
   "งั้นเราก็คงต้องเค้นความจริงจากคุณให้ได้ ถ้าคุณไม่บอกก็อย่ามาว่าผมใจร้ายก็แล้วกัน!!!" แล้วตำรวจนั่นก็เดินออกไป พร้อมกับขังฉันไว้ในห้อง
   ติ๊ดตี๊ ดิ๊ดิ๊ด ติ๊ดตี๊ เสียงโทรศัพท์ฉันนี่นา ฉันพยายามเอื้อมมือที่โดนจับใส่กุญแจไว้ไปรับโทรศัพท์
   "ฮัลโหล"
   "โซมี เธออย่าบอกความจริงกับตำรวจนะ" เสียงจุนซาดังออกมาจากโทรศัพท์ เขาห่วงแค่เรื่องนี้ใช่มั้ย แค่นี้ใช่มั้ย!!
   "นายไม่ต้องห่วงหรอก ฉันไม่มีวันบอก แค่นี้นะ" แล้วฉันก็ตัดสายวางหู
   "ฉันเป็นห่วงเธอนะ" จุนซาพูดตอนที่โซมีตัดวางโทรศัพท์ไปแล้ว ทำให้โซมีไม่มีโอกาสได้ยินคำพูดที่เธออยากฟังที่สุด
   "จับผู้หญิงคนนี้ไปเค้นความจริง" แล้วตำรวจก็สั่งลูกน้องพวกนั้นจับฉันไปเค้นความจริง เฮอะ เรียกว่าทรมานดีกว่ามั้ง
   เวลาผ่านไป 1 ชั่วโมง
   ฉันทรมานจังเลย เหมือนจะขาดใจตาย เวลา 1 ชั่วโมง ฉันโดนทรมานสารพัด แต่ฉันก็ยังไม่ยอมบอกตำรวจเกี่ยวกับเรื่องจุนซา 
   "ผมให้โอกาสคุณพูดเป็นครั้งสุดท้าย จุนซาเป็นนักฆ่าใช่มั้ย"
   "ไม่จุนซาไม่ใช่นักฆ่า ฉันไม่รู้อะไรทั้งนั้น ถึงรู้ฉันก็ไม่บอกพวกคุณ เพราะเขาคือคนที่ฉันรัก ต่อให้ตายก็อย่าหวังเลยว่าจะรู้เรื่องของจุนซาจากฉัน!!!" แล้วสติของฉันก็ดับวูบไป

 
.........................................................
ขอให้โชคดีนะคะ