คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #60 : นกกระเรียนหนึ่งพันตัว
นิยายแนะนำ
เรื่อวุ่นๆอีอีโอหน้าใหม่ับารเ้ามาบริหารานบริษัทหลัาบิาเป็นผู้วิลริ ทำให้เาไ้พบับสาวนับัีหัวไวที่แ้ปัหาร้อยแปพันเ้า ที่ะพาทุนเ้าไปอยู่ในโลแห่แผนารอย่าุเือ
#นัธุริ #อ่านสบาย #นิยายรั #ธุริ #ลโ #พระเอลา #นาเอลา #อารม์ี #ฟิลู๊ #ทำาน #สืบสวน #มีระบบ
ลิ>>>
ไหมแ้วเินทอน่ออย่าล่อลอยนมาหยุที่หน้าโ๊ะอปรามล่อนะหยุมอวับ เมื่อเพื่อนร่วมานสาวำลั่วนอยู่ับอนระาษที่พับอยู่หน้าโ๊ะใน่วเวลาพัเที่ย้วยท่าทาที่ริั
“มลนี่เธอทำอะไรอยู่น่ะ” ไหมแ้วทัทายและเินเ้ามาใล้ ปรามล้มหน้า้มาพับโยไม่เยมาพู
“พับนระเรียนน่ะ” เลานุารหน้าห้อรวินพับระาษทบไปมาอย่าล่อมือ ไหมแ้วย่อาแล้วเยหน้าอยู่ระับมืออปรามล
“แล้วไม่ออไปิน้าวเที่ยหรือ” ไหมแ้วหมุนนาฬิา้อแนึ้นมาูเวลา ปรามล้อนาึ้นเล็น้อย
“ไม่น่ะันห่อนมปัมาิน็อิ่มแล้ว” พูเสร็็้มลมามอนระาษที่พับอย่ารวเร็ว ไหมแ้วเอียหน้าและวาแนไว้ไว้บนโ๊ะ เอนัวมาูให้ถนั
“ูเธอพับนระาษแบบะมัเม้นเอามาๆ มีอะไรหรือเปล่า”ไหมแ้วถาม ปรามลเยหน้าึ้นมาน้ำาลอเล็น้อย
“ันะพับนระเรียนไปให้ับนัร้อที่ันอบ ที่มี่าวอนนี้น่ะ" ปรามลบอ ไหมแ้วเลิิ้วแล้วร้อึ้น เพราะ่าวอนัร้อนิสัยีื่อัเป็นแรบันานใให้แฟนเพลพับนระาษเพื่อส่แรใให้ับเาหายาอาารป่วย
“ออ ันไ้่าวเหมือนัน ันเป็นำลัใให้เธอและพี่เานะ”ไหมแ้วบอและยำปั้นึ้นทำท่าสู้ๆ ปรามลเยหน้าึ้นมาและพยัหน้าามพร้อมับส่ยิ้ม
“อบุนะไหม” ปรามลยิ้มรับ่อนะ้มลพับ่อ ไหมแ้วยิ้มๆ แล้วยื่นมือไป้าหน้า ะที่ปรามลเยหน้าึ้นพลาเลิิ้วสสัย
“ันอพับ้วยสิ”ไหมแ้วยิ้มรับ ร้ออระาษที่ถูัไว้แล้ว ปรามลอมยิ้มและหยิบระาษึ้นมาหนึ่แผ่น
“ไ้สิ ไหมพับเป็นใ่ไหม”ปรามลร้อถาม ไหมแ้วยิ้มริ่มเพราะเธอพับไ้ทั้นและหัวใเลยทีเียว
"ไ้สิ ันะั้ใพับเลยล่ะ"ไหมแ้วบอ และรับระาษสีมพูมาาปรามลและพับทบระาษเป็นรูปนระเรียนอย่า่ำอ ปรามลแอบมอเป็นพัๆ พร้อมับสบาอย่าื่นเ้น
เมื่อหิสาวพับเสร็็ยมือึ้นพนม แล้วหลับาพริ้ม “ันออธิานให้นัร้อนที่เธออบหายป่วยไวๆ นะ”ไหมแ้วบอพร้อมับลืมาึ้น ส่ยิ้มหวาน ปรามลยิ้มว้านแ้มปริ แล้วับมือไหมแ้วหมับ
“อบุนะ เธอน่ารัที่สุเลย” ปรามลเอ่ยม ไหมแ้ววานระาษไว้บนฝ่ามืออปรามลที่ยื่นมือมารับแล้วหยิบใส่วโหลที่วาไว้หน้าโ๊ะ
ไหมแ้วมอนระาษหลาหลายสีในวโหลพลายิ้มละไมถึวามรัอผู้นที่ส่มอบวามห่วใยผ่านระาษเหล่านี้้วยใที่บริสุทธิ์
“ว่าแ่ทำไมถึเป็นนระเรียนเหรอ”ไหมแ้วถามปรามลที่เยหน้าึ้นมาแล้วพยัหน้า
“เป็นำนานอี่ปุ่นน่ะที่เาว่าพับนระเรียนพันัวเพื่อเป็นารอธิานให้ผู้นหายป่วย แล้ว็เป็นสัาลัษ์อสันิภาพ” ปรามลเล่าย่อๆ พอสัเป ไหมแ้วเลิิ้วแล้วพยัหน้า้าๆ
“ออแบบนี้นี่เอ” านรับแล้วแล้วียิ้มว้า “ันเอาใ่วยนะให้ไ้พันัวเร็วๆ”
“้า” ปรามลานรับ้วยำลัที่เ็มเปี่ยมแล้ว้มลพับอย่าะมัเม้น ไหมแ้วอมยิ้มหวานถึวามหวัีและวามรัอแฟนลับนัร้อายนนั้น และอวยพรให้เาหายเร็วๆ ลับมาร่าเริอีรั้ ่อนะ้อนาึ้นเมื่อนึถึวามหมายที่แฝในนระาษ ็นึถึเ็น้อยส้มโอที่ำลัป่วยและ้อารำลัใ และอาเป็นสิ่หนึ่ที่รวินอาะทำเพื่อเธอไ้ในวันเิ
“วามหวั...และแรอธิาน...”
ความคิดเห็น