คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : แตกร้าว
ฮา...หลายวันมานี้เรื่องเยอะดีจริงๆ วันนี้ก็คงเยอะไม่ต่างกัน
เริ่มตั้งแต่ช่วงเช้าอันมืดมน
“พี่ด่าให้ได้เหมือนที่ซ้อมด่าผมเมื่อวานนะ”ไอ้อัศวินนั่งอยู่ปลายเตียงพูดให้กำลังใจผม
“ไม่ต้องพูดให้กำลังใจกูหรอก เดี๋ยวด่าออกไม่ออกก็รู้กัน”
“พี่ผมว่าย้ายมาอยู่กับผมเหอะ”
“มึงเอาอะไรคิดเนี้ยห๊ะ!”ผมเขกหัวมันแรงๆหนึ่งที
มันลูบหัวปอยๆก่อนจะคร่ำครวญชุดใหญ่ “โหยอะไรอ่ะพี่ เมื่อคืนยังอ้อนผมอย่างนั้น(?) อ้อนผมอย่างนี้อยู่เลย”
“เดี๋ยวพ่อจัดแบล็กแฮนด์โฟว์แฮนด์ให้ รีบพากูไปส่งบ้านเลย”
“คร้าบๆ ดุจังง่ะ เค้าพูดเล่น”
ใช้เวลาไม่นานเลยในการไปส่งผมไปถึงบ้านถ้าไอ้น้องอัศวินมันจะไม่ขี่รถอ้อมโลก แวะนู้นแวะนี่ตลอดทางแต่สุดท้ายผมก็ถูกส่งมาถึงบ้านโดยสวัสดิภาพ ผมให้มันส่งแค่หน้าปากซอยแล้วลงทุนเดินเข้าไปเองใช้เวลาราวๆครึ่งชั่วโมงได้ เล่นเอาเมื่อยขาไปหมด
“ไอ้ลม”
นั่นไงครับพอมาถึงบ้านงานก็เข้าเลย
“มีอะไรจะแก้ตัวไหมครับพี่ไฟ”
“เมื่อคืน...”
ผมยืนกอดอกเลิกคิ้วรอฟังคำแก้ตัว “เมื่อคืนมันทำไม”
“มึงไปอยู่ที่นั่นได้ยังไง”
“แล้วพี่ไปอยู่ที่นั่นทำไม ไม่สิพี่ยังมีหน้ามาให้ผมเห็นอีกหรอ”
“ตอบคำถามกู”พี่ไฟทำหน้าดุ
“เหอะ พี่อยู่ในฐานะอะไรทำไมผมต้องตอบคำถามพี่ด้วยไม่ทราบ!”คิดว่ากูกลัวมึงรึไง ! คิดผิดอย่างแรงแล้ว
“มึงก็เมียกูไงจบไหม !”
“ไม่จบ ! กล้าพูดบอกว่าผมเป็นเมีย แต่พี่ก็ยังไปนอนกกกับผู้หญิงคนอื่นเนี้ยนะ”ผมกระชากคอเสื้อพี่ไฟ
“มากไปแล้วมึง”ผมถูกผลักออก แต่ดูเหมือนเฮียแกจะผลักแรงเกินไป(มาก)เล่นเอาลมล้มไปนอนกองกับพื้นเลยทีเดียว
“ผมรู้ความชั่วช้าของพี่หมดแล้วว่าพวกพี่ทำอะไรกัน ทำกันท่าไหนบ้าง!”
“หายโกรธกูเหอะนะ มันห้ามไม่ได้จริงๆ กูเป็นปีศาจถูกยั่วนิดยั่วหน่อยกูก็ไปแล้ว”
“งั้นที่พี่รับผมเป็นเมีย...ก็เพราะเหตุผลเดียวกันสินะ งั้นพี่ก็ไม่ได้มีแค่ผมคนเดียว ผมมันโง่เองใช่ไหมที่หลงเชื่อพี่หมดใจ!”
“กูมีมึงเป็นเมียคนเดียวโอเคไหม หยุดพูดเรื่องพวกนี้ซะที แล้วก็เลิกโกรธกูด้วยกูเบื่อจะเถียงกับมึงแล้ว”
ถ้าจะมาง้อกันแค่นี้ด้วยเหตุผลทุเรศๆแล้วให้ผมหายโกรธนะ โง่ไปหน่อยแล้ว !
“เอาผู้หญิงคนนั้นมากราบผมสิแล้วผมจะยกโทษให้”
“...”
“ไม่ได้งั้นหรอ?..งั้นพี่ก็กราบผมแทนก็ได้นะ”
“ไอ้พัดลมมึงจะมากไปแล้ว!!”
“เหอะแล้วเมื่อคืนมันไม่มากพอสำหรับผมสินะ ไอ้เรื่องที่พี่ไปเอากับผู้หญิงคนนั้นน่ะ”ผมกับพี่ไฟตะโกนด่ากันลั่นบ้าน โชคดีที่วันนี้เหมือนจะไม่มีใครอยู่บ้าน
“มึงก็รู้ว่ากูเป็นปีศาจ เรื่องแบบนี้มันธรรมดา”
“โห ไอ้หน้าด้าน ! งั้นมึงก็ไปเอากับหมูกับหมาก็ไม่ต่างกันสินะ”
พี่ไฟได้ฟังก็เลือดขึ้นหน้า กระชากผมแทบปลิวเล็บแหลมๆนั่นจิกลงไปเรียกเลือดไหลซิบๆ แต่นั่นไม่ได้ทำให้ผมกลัวหรือโกรธน้อยลงไปเลยสักนิด
“มึงมันก็แค่ของๆกู ไม่มีสิทธิ์มาบงการอะไรชีวิตกู”
เจ็บแปลบขึ้นมาใจใน... เหมือนอะไรบางอย่างกำลังแตกราว
“นี่เห็นผมเป็นอะไร ของเล่นคั่นเวลารึไง”
“เอ่อ มึงมันของเล่น กูจะไปนอนที่ไหนกับใครไม่ต้องเสือก”
คำเตือน 18+
ขอมาที่ skyyaa@hotmail.com
จบสิ้นแล้ว...ความรัก
เมื่อหันกลับไปมองคนที่นอนหมดสภาพอยู่บนเตียงแล้วก็เกิดความรู้สึกยินดีขึ้นมาอย่างประหลาด ไฟเดินหัวเราะอย่างลิ่งโลดก่อนจะคว้ากุญแจรถแล้วจากไป ทิ้งไว้เพียงเศษเสี้ยว...ของความทรงจำเล็กๆที่ไม่มีค่าอะไรเลย
เค้าเห็นความรักของผมเป็นแค่เศษขยะ...
“ปีศาจ...ได้ยินฉันไหม” ลมกระซิบด้วยน้ำเสียงที่แหบแห้ง...ริมฝีปากปริกแตกจนเลือดไหลหยดลงมาตามรูปหน้าทรงสวย
“ฮึก...ปีศาจ”
“เจ้ายังเหลือพรอีกหนึ่งข้อ”นิ้วเรียวแหลมเชยปลายคางลมให้เชิดขึ้นก่อนจะค่อยๆปาดเลือดที่ไหลซึมออกด้วยลิ้นสีชมพูสดของตน ลมปัดมือนั้นออกอย่างรังเกียจ
“จงคิดให้ดี”
“ฉันจะขอ...”
ลมกระชากคอปีศาจสาวให้เข้ามาชิดก่อนจะจ้องลึกเข้าไปในดวงตาของปีศาจสาวด้วยความคั่งแค้นใจ
“ฉันจะขอให้ฉันได้แก้แค้น... ให้ไอ้ปีศาจที่ชื่อไฟนั่นเจ็บปวดเหมือนกับโดนควกหัวใจออกมาทั้งเป็น ให้มันได้รู้สึกเจ็บกว่าฉันตอนนี้อีกร้อยเท่า”
ไร้น้ำตา...จุดเริ่มต้นแห่งความแค้น
“แลกกับอะไรก็ได้ที่เธอต้องการ”
“แม้แต่วิญญาณน่ะหรอ”ปีศาจสาวกระซิบเสียงแหบพร่า
“ใช่”
“ได้ตามที่เจ้าปรารถนา”
“แลกกับการที่เจ้าจะไม่มีวันรักใครได้อีกตลอดกาล เจ้ายังจะตอบตกลงอยู่ไหม”
“ตกลง”
กลุ่มควันหนาทึบเข้าล้อมรอบตัวของผม เบื้องหน้าของผมเป็นปีศาจชายหนุ่มหน้าสวยที่ผมเข้าใจผิดว่าเป็นปีศาจสาวมาตั้งนาน ที่รู้ว่าเป็นผู้ชายก็เพราะเจ้าปีศาจนั้นเปลือยท่อนบน ...และท่อนล่าง เห็นอะไรต่อมิอะไรที่ผู้ชายพึงจะมี
“จากนี้ไปผมจะรับใช้คุณในฐานะปีศาจในพันธะสัญญาจนกว่าคุณจะบรรลุเป้าหมาย”
“จะให้ฉันเรียกนายว่าอะไร”
“ผมเป็นของคุณแล้ว ดังนั้นตั้งชื่อให้ผมสินายท่าน”...ฟังแล้วขนลุกแปลกๆชอบกล
“งั้น...ฉันจะเรียกนายว่า ซามาน”
“ขอรับนายท่าน”
ความคิดเห็น