คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : REVENGE : : CHAPTERS 5
CHAPTERS 5
เสียงรองเท้าส้นสูงกระทบกับพื้นไม้ปาร์เก้ เธอไม่ได้อยากจะมาที่นี่นัก แต่เป็นเพราะยุนอาเลขาของคริสเธอมาขอยกเลิกนัดทั้งหมดและวันนี้ก็ไม่รู้ว่าเขาหายตัวไปไหน นั่นแหละเหตุผลที่เธอว่าง เธอเลยมาที่นี่
มันก็แค่ข้อแก้ต่างให้ตัวเองที่เจสสิก้าสร้างขึ้นมาเท่านั้น ที่จริงแล้วตอนนี้เธอกลัวเหลือเกิน ..แผ่นซีดีอะไรกันที่ผู้ชายคนนั้นมั่นใจนักหนาว่าเธอจะต้องมา
“เชิญค่ะ ท่านรอคุณอยู่ด้านใน”
“ท่าน? เห๊อะ พวกคนใหญ่คนโตที่ไหนอีกล่ะ น่ารำคาญชะมัด”เธอบ่นก่อนจะก้าวเข้าไปในห้อง
ทันที่ที่เข้ามาในห้อง ลมหายใจที่ในตอนแรกเป็นปกติดีอยู่ กลับรู้สึกเหมือนหายใจไม่ออกขึ้นมาเมื่อเห็นหน้าของทั้ง 3 คนที่นั่งอยู่ในห้องนี้
โอ เซฮุน คิม ซูโฮ และเสี่ยว ลูฮาน 3 ผู้มีอำนาจมารวมตัวอยู่ที่นี่เพื่อพบเธองั้นเหรอ ..อันที่จริงแล้วมันน่าแปลกมากด้วยซ้ำ นี่พวกเขาไม่รู้งั้นเหรอว่าเธอเป็นคนรักของคริส ..ไม่สิ พวกเขาต้องรู้อยู่แล้ว ไม่งั้นจะเอาเรื่องซีดีนั่นมาขู่ได้ยังไงแต่ทำไม..
“ดูคุณจะแปลกใจมากเลยนะครับที่เห็นพวกเรา”
เธอมองคนที่พูด ใบหน้าหล่อและรอยยิ้มของเขาที่ละลายใจสาวๆค่อนเมืองได้อย่างง่ายดาย เสียงนี้เป็นเสียงเดียวกันกับที่พูดกับเธอทางโทรศัพท์ เธอจำมันได้ “กะ ก็ไม่น่าแปลกใจเหรอคะคุณซูโฮ”
“นั่นสิครับ มันก็ออกจะน่าแปลกใจเหมือนกัน ที่ผมได้มาอยู่ตรงหน้าคุณในตอนนี้”ซูโฮพูดแล้วมองหน้าลูฮาน “ผู้หญิงที่ขึ้นชื่อว่าสวยที่สุดระดับประเทศอยู่ตรงหน้าเราแล้วนะเว้ยไอ้ลู่”
“แปลก ที่ฉันไม่รู้สึกยินดี”ลูฮานพูดแล้วหันมองเจสสิก้าด้วยสายตาเหยียดหยาม “สวย ..แต่ฉาวโฉ่”
“นี่!!”เธอมองลูฮานอย่างอารมณ์เสียก่อนจะพูด “พวกคุณมีธุระอะไรกับฉัน อยากจะพูดอะไรก็รีบๆพูดมาได้แล้ว ฉันไม่ได้ว่างมากนักหนอกนะ”
“เวลาของพวกเราก็มีค่าเหมือนกัน มีค่ามากกว่าที่จะเอามานั่งเสวนากับคนแบบคุณด้วยซ้ำ”
“ไอ้ลู่ เอาน่า แกอย่าเสียมารยาทสิ พวกเราต้องการความช่วยเหลือจากคุณเจสสิก้านะ”
ซูโฮปรามลูฮานก่อนจะมองเจสสิก้าแล้วก้มหัวเป็นเชิงขอโทษ
เธอมองก่อนจะกอดอกอย่างถือดี “ตกลงว่ามีเรื่องอะไร”
“พวกเราอยากให้คุณช่วย”
“...”
“คุณคงจะรู้จักซอ จูฮยอนจากตระกูลซอใช่ไหม”
เธอมองหน้าเขาก่อนจะพยักหน้า ใครจะไม่รู้จักล่ะ ตระกูลที่ยักยอกทรัพย์สินของประเทศ ตระกูลที่หนักแผ่นดินสิ้นดี
“พวกเราอยากให้คุณช่วยตามหาตัวเธอ”ซูโฮพูดอย่างจริงจัง
“เห๊อะ พวกคุณบ้าไปแล้วเหรอ”เธอลุกขึ้นยืนก่อนจะมองหน้าทั้ง 3 คน มีไม่กี่คนหรอกนะที่กล้าขึ้นเสียงและด่าว่าพวกเขา แต่เธอรู้ดีว่าเธอมีคริส ถ้าเธอมีคริส ไม่ว่ายังไงเธอก็จะปลอดภัยเสมอ “พวกคุณอยากรู้ก็ไปจ้างนักสืบสิ ฉันไม่ได้มีเวลาว่างมากพอที่จะไปตามหาตัวยัยเด็กนั่นหรอกนะ ไร้สาระสิ้นดี”
“ทุกเรื่องที่เกี่ยวกับซอฮยอนมีสาระเสมอ”เสียงเรียบๆแต่แฝงไปด้วยอำนาจดังขึ้น
เธอมองหน้าโอ เซฮุนที่นั่งเงียบมาตั้งนานแต่กลับพูดอะไรประหลาดๆออกมา อย่างยัยเด็กนั่นจะไปสำคัญอะไร ..อ้อ! จริงสินะ มีข่าวลือออกมานี่ว่าโอ เซฮุนกับยัยเด็กนั่นเป็นคนรักกัน เห็นทีจะจริงซะล่ะมั้ง
“มีสาระหรือไม่มีสาระ ฉันก็ไม่เห็นว่ามันเกี่ยวกับฉันตรงไหน”เธอพูดแล้วมองหน้าทั้ง 3 คน “ฉันเสียเวลากับพวกคุณมากพอแล้ว ถ้าอยากจะรู้ว่ายัยเด็กนั่นไปอยู่ที่ไหน นักสืบเก่งๆคุณก็จ้างให้คนพวกนั้นออกตามหาสิ”
...
“ฉันไปล่ะ ไร้สาระสิ้นดี”
ขาเรียวเตรียมจะก้าวออกไปจากห้อง แต่ก้าวได้เพียงก้าวเดียวเท่านั้น เสียงบางอย่างทำให้เธอหยุด หัวใจกระตุกวูบ และเกือบจะล้มทั้งยืน เสียงอะไรบางอย่างที่คล้ายกับคนกำลังทำเรื่องอย่างว่ากันอยู่ เธอค่อยๆหันไปมองด้านหลัง จอโปรเจ็คเตอร์ขนาดใหญ่กำลังฉายภาพ ..
“!!!!”
ภาพของเธอกับนายแบบหนุ่มคนนั้น โอ้พระเจ้า ..ไม่จริง
“ความลับไม่มีในโลกเห็นจะจริง คุณคงไม่อยากให้ผู้ชายที่คุณรักและเทิดทูนรู้เรื่องนี้ใช่ไหม”เซฮุนพูดเสียงเรียบๆก่อนจะหันไปมองลูฮานเป็นเชิงให้เขาปิดภาพอุบาทๆนั่น
“พะ พวกคุณ พวกคุณไปเอาภาพพวกนี้มาจากไหน”เธอถาม แววตาของเธอฉายแววความกลัวออกมาอย่างชัดเจน
ลูฮานลุกขึ้นยืนก่อนจะยื่นซีดีไปตรงหน้าเจสสิก้า “คุณอยากได้มันไหมล่ะ”
เธอรีบเอื้อมมือเพื่อจะคว้าซีดีแผ่นนั้นมาแต่เขากลับดึงมือกลับแล้วมองเธออย่างเจ้าเล่ห์
“เอามันมาให้ฉัน”
“ก็แค่แลกกับที่อยู่ของซอฮยอนเท่านั้น”เขาพูดแล้วโยนแผ่นซีดีให้ซูโฮ “แค่นั้นแล้วความลับของคุณก็จะยังเป็นความลับต่อไป”
“ฉะ ฉัน ฉันจะไปรู้ได้ยังไงว่ายัยเด็กนั่นไปอยู่ที่นี่ นี่ก็ผ่านไปตั้งปีนึงแล้วที่ข่าวลงว่าเด็กนั่นหายตัวไป ยังไม่มีใครตามเจอ บางทียัยนั่นอาจจะตายไปแล้วก็ได้”
“หุบปาก!!!!”เซฮุนพูดเสียงดังก่อนจะลุกขึ้นแล้วก้าวขายาวไปใกล้กับเจสสิก้า เขามองเธอก่อนจะเอื้อมมือขึ้นไปจับที่ต้นคอของเธอ “อย่าทำให้ผมโมโหมากไปกว่านี้ ถ้าคุณยังคงอยากมีชีวิตอยู่”
เธอมองเขาดวงตาสั่นระริก ความรู้สึกกลัวแทบบ้าแบบนี้เกิดขึ้นกับเธอแบบนี้ได้ยังไงกัน “ฉะฉันไม่รู้จริงๆว่าซอฮยอนอยู่ที่ไหน ฉันไม่รู้จริงๆ”
ซูโฮเดาะลิ้นก่อนจะส่งยิ้มให้เธอ “มีคนที่รู้นะครับ”
เธอมองเขาอย่างสงสัยก่อนจะถอยหลังหนีเมื่อเซฮุนปล่อยมือ “ใคร? ใคร คุณก็ไปถามคนนั้นสิ”
“พอดีว่าหมอนั่นคงไม่ยอมให้เราไปถามง่ายๆหรอก”เขาพูดแล้วมองหน้าเธอ “คุณลองไปถามคริสดูสิ ว่าหมอนั่นเอาตัวซอฮยอนไปไว้ที่ไหน”
“แลกกับความลับอุบาทๆของคุณ”
เธอมองพวกเขาทั้ง 3 คน ..นี่มันบ้าไปแล้ว คริส ..คริสงั้นเหรอ เขาจะไปรู้เรื่องนี้ได้ยังไง เขาจะไปมีอะไรเกี่ยวข้องกับยัยเด็กนั่นได้ไง นี่มันตลกชัดๆ
ซอฮยอนจัดดอกไม้ในแจกันก่อนจะเอียงคอมองมันอย่างพอใจ เธอหยิบแจกันขึ้นมาก่อนจะเดินเข้าไปในห้องทำงานของคริสแล้ววางไว้บนโต๊ะทำงานของเขา ดอกไม้อาจจะช่วยทำให้เขาดูผ่อนคลายมากขึ้นจากการทำงานเครียดๆของเขา
“ทำอะไรน่ะ”
ร่างบางสะดุ้งก่อนจะหันไปมองที่ประตู “พี่กลับมาแล้ว”
“ทำอะไรอยู่”เขายิ้มอย่างอ่อนโยนแล้วเดินมาใกล้เธอ “แจกันดอกไม้งั้นเหรอ”
“ค่ะ ฉันอยากให้พี่รู้สึกสดชื่น พี่ดูสิ ห้องทำงานของพี่มีแต่อะไรมืดๆทึบๆ ไม่อึดอัดบ้างรึไงกัน”
เขาหัวเราะแล้วดึงมือเธอมาจับก่อนจะจูงออกมาจากห้องทำงาน เธอมองคน 2 คนตรงหน้าอย่างแปลใจ
“พวกเขาเป็นใครเหรอคะ”
“ช่างแต่งหน้ากับช่างทำผม”เขาตอบเธอก่อนจะดันเธอไปตรงหน้าคน 2 คนนั้น “ช่วยจัดการให้ออกมาสวยที่สุดเลยนะ”
“ค่ะ”
เธอหันไปมองหน้าคริสแล้วเลิกคิ้วอย่างแปลกใจ “พี่จะทำอะไรคะ”
“วันนี้จะพาออกไปข้างนอกน่ะ”
“คะ!!!!”เธอมองหน้าเขาด้วยความแปลกใจมากขึ้นกว่าเดิมร้อยเท่า “เมื่อกี๊ พี่บอกว่าพี่จะพาฉันออกไปข้างนอกเหรอ”
“ไม่อยากไปเหรอ”
“..ยะ อยากสิค่ะ ฉันอยากออกไปข้างนอก”
เธอพูดอย่างตื่นเต้น ตลอดระยะเวลา 1 ปีที่เธอลืมตาขึ้นมา บ้านหลังนี้คือที่ที่เดียวที่เธออยู่ เธอไม่เคยได้ออกไปข้างนอกเลยสักครั้ง ไม่เคยเลยสักครั้งจริงๆ เธอเคยคิดอยากจะแอบออกไป แต่คนของคริสก็จับตัวเธอกลับมา เธอเคยรู้สึกเหมือนกับว่ากำลังถูกกักขัง แต่เขาก็ให้เหตุผลกับเธอว่า ข้างนอกอันตรายมาก มีคนมากมายจ้องจะทำร้ายเธอ และเขาเป็นห่วงเธอ
เพียงเท่านั้นแหละ เธอก็ไม่คิดจะออกไปข้างนอกอีกเลย แม้จะอยากมากแค่ไหนก็เถอะ
“รีบไปแต่งตัวสวยๆนะ พี่จะรอ”
“ค่ะ ^^”
คริสตัลมองนาฬิกาข้อมือครั้งแล้วครั้งเล่า นี่ก็ผ่านไปตั้งนานแล้ว ทำไมเจสสิก้ายังไม่ออกมา เธอรู้สึกเป็นห่วงพี่สาวแปลกๆ ให้ตายเถอะ ต้องเข้าไปดูสักหน่อยแล้ว
คิดได้แบบนั้นเธอก็วิ่งเข้าไปในภัตตราคารแล้วตรงไปยังโซนวีไอพีทันที แต่บริกรด้านหน้ากลับกางแขนกั้นเธอเอาไว้
“ขอโทษนะคะ คุณเข้าไปไม่ได้ค่ะ”
“ทำไมฉันจะเข้าไปไม่ได้ ฉันมากับจองเจสสิก้านะ ฉันจะเข้าไปดูพี่สาว”เธอพูดแล้วพยายามแทรกตัวออกไป
“เข้าไม่ได้จริงๆค่ะ นายท่านสั่งเอาไว้ว่าให้คุณเจสสิก้าเข้าไปแค่คนเดียวเท่านั้น”
“นี่! เธอกล้าขัดฉันเหรอ ฉันคุณคริสตัลจากตระกูลจองนะ หลบไป ฉันจะเข้า”
“ไม่ว่าคุณจะเป็นใครดิฉันก็ให้คุณเข้าไปไม่ได้ค่ะ”บริกรพูดแล้วกวักมือเรียกชายหนุ่มล่ำๆ 2 คน “ช่วยเอาตัวคุณผู้หญิงคนนี้ออกไปที”
“ย๊า นี่กล้าทำแบบนี้กับฉันเหรอ”เธอโวยวายก่อนจะมองหน้าผู้ชาย 2 คนที่หิ้วแขนเธอคนละข้าง เธอดิ้นไปดิ้นมาก่อนจะตะโกนดังลั่น “ปล่อยนะ ไอ้พวกไม่รู้จักที่ต่ำที่สูง ปล่อยฉัน!!!!”
“ปล่อยเธอ”
เสียงราบเรียบแต่ฟังดูมีอำนาจดังขึ้นที่ด้านหลัง เธอถูกปล่อยลงบนพื้นอย่างเป็นอิสระ เมื่อหันไปมองหน้าเขาเธอก็อ้าปากอย่างตกใจ “คุณ คุณอีกแล้วเหรอ”
“เธอมากับฉัน ..คราวนี้ให้เธอเข้าไปได้รึยัง”
“แต่คุณเซฮุน..”
“ฉันจัดการได้น่า”เขาพูดแล้วมองหน้าคริสตัลที่สภาพดูยุ่งเหยิงเล็กน้อยจากการต่อสู้ดิ้นรนเมื่อสักครู่ “คุณจะเข้าไปไหม”
“เข้าสิ ถามแปลกๆ”เธอพูดแล้วมองหน้าบริกรก่อนจะแลบลิ้นใส่ “แบร่ ;p”
“หึ”
เขาหัวเราะเล็กน้อยกับท่าทางของเธอก่อนจะเดินตามเข้าไป เธอหันกลับมามองเขาอย่างแปลกใจ “คุณ คุณมาที่นี่ได้ยังไงเนี่ย”
“ผมก็มาทานข้าวสิ คุณคิดว่าผมจะมาทำอะไรล่ะ”
“มันแปลก”เธอพูดแล้วมองเขา “มันแปลกที่พอฉันกลับมาจากโตเกียวปุ๊บ ฉันก็ได้เจอกับคุณทันทีเลยคิม จงอิน”
“มันก็ไม่ใช่เรื่องน่าแปลกเสมอไปหรอกนะครับ”เขาพูดแล้วมองเธอ “ผมตามคุณมา”
“เอ๋?”
“ผมจะตามคุณมาทำไม”ไคหัวเราะก่อนจะมองหญิงสาวตรงหน้าอย่างเอ็นดูกับท่าทางเอ๋อๆของเธอ “คุณมาที่นี่ทำไม เมื่อกี๊ผมได้ยินว่าคุณบอกว่ามาหาพี่สาว”
“อ้อใช่! ฉันมาหาพี่สาวฉัน หายมานานแล้ว ฉันเป็นห่วงก็เลยเข้ามาดูสักหน่อย”
“คุณดูเป็นห่วงพี่สาวคุณมากนะ แต่แปลกที่พี่สาวคุณกลับไม่เคยคิดเป็นห่วงคุณเลย”
เธอชะงักก่อนจะมองหน้าเขา ..วันนี้เขาดูแปลกๆ แปลกทุกอย่าง คำพูดแปลกๆของเขา ท่าทางแปลกๆของเขา และการแต่งตัวแปลกๆของเขา
การแต่งตัวของเขาไม่ได้แปลกแบบนั้นหรอกนะ เธอหมายถึงว่าวันนี้เขาดูภูมิฐาน แล้วก็ดูมีอำนาจแปลกๆจากการใส่สูทซะเต็มยศ
ท่าทางแปลกๆของเขาก็คือ ทำไมเขาถึงได้ดูมีอำนาจในที่นี่จังล่ะ ไหนจะคนที่ติดตามเขาอีกตั้ง 3 คน
และที่แปลกสุดๆคงเป็นคำพูดของเขาที่ดูเหมือนจะเล่นๆ แต่ก็เหมือนมันจะเป็นเรื่องจริง
แต่เดี๋ยวนะ ..คิม จงอิน คิม จงอิน
เธอรู้สึกคุ้นๆชื่อของเขาเหลือเกิน “คุณเป็นใครน่ะ”
“ผมก็คิม จงอินไง”
“ไม่ใช่สิ”เธอส่ายหน้าแล้วมองหน้าเขาอย่างใช้ความคิด จนในที่สุด “นึกออกแล้ว!!!”
“???”
“คุณคือคิม จงอิน เพื่อนของโอ เซฮุนใช่ไหม”เธอพูดแล้วปรบมือตัวเองอย่างนึกขึ้นได้
เธอเคยได้ยินชื่อของเขามาจากที่ไหนสักแห่ง เขาคือ 1 ใน 4 ของกลุ่มโอ เป็นพวกมีอำนาจมากๆ และถ้าเทียบกับพวกของคริสแฟนพี่สาวเธอแล้ว ก็น่าจะมีอำนาจมากพอๆกัน และเธอเคยได้ยินว่าทั้ง 2 กลุ่มนี้ไม่ถูกกัน แล้วนี่.. เธอเข้ามารู้จักกับเขาได้ยังไงกัน ถ้าเจสสิก้ารู้เธอต้องโดนแน่ๆ
“เอ่อ ..ฉันขอบคุณคุณมากนะที่ช่วยฉันในหลายๆครั้งเลย แต่ฉันคิดว่า ..เราไม่ควรจะเจอกันเลยดีกว่า”
“ทำไมล่ะ”เขาถามเธอก่อนจะยิ้มบางๆ “เพราะเจสสิก้าพี่สาวคุณเป็นแฟนของคริสใช่ไหม”
“คุณ คุณก็รู้นี่ เราไม่ควรจะรู้จักกันเลยนะ”
“นั่นมันเรื่องของผู้ใหญ่ ..เขาจะเกลียดกันก็ปล่อยเขาไป อย่างเช่นตอนนี้ ..พี่สาวคุณกำลังคุยธุระ ซึ่งมันเป็นเรื่องของผู้ใหญ่นะ”
“ฮะ?”
“เพราะฉะนั้นเด็กอย่างคุณ ควรจะไปทานอาหารกับผมดีกว่า”
พูดจบเขาก็คว้าข้อมือเธอเเล้วเดินออกมาจากภัตตราคารก่อนจะดันเธอเข้าไปในรถแล้วออกรถทันทีโดยไม่สนใจใบหน้าที่ยังคงอึ้งๆของเธอเลยสักนิด
ความคิดเห็น