คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : CHAPTER 4
CHAPTER 4
“ปล่อยนะค่ะ” ซอฮยอนพยายามดิ้นและแกะมือของคยูฮยอนออกจากตัว แต่เขากลับไม่ยอมให้อิสระเธอ “คุณคยูคะ ปล่อยเถอะนะค่ะ”
“ฉันปล่อยเธอไป…” เขากระซิบที่ข้างหูเธอ “ก็โง่นะสิ”
“คุณคยูฮยอน!”
“นี่เธอกล้าขึ้นเสียงกับฉันเลยหรอ ชเวซอฮยอน?” เขามองหน้าเธอด้วยใบหน้านิ่งเฉย มือที่กอดเอาไว้หลวมขึ้นซอฮยอนจึงผละออกจากเขาและว่ายกลับเข้าฝั่ง แต่คยูฮยอนกลับดึงมือเธอกลับเข้ามาหาตัวเอง ซอฮยอนมองหน้าเขาด้วยความตกใจ
“เธออย่าลืมสิ… ว่าเธอมาอยู่ที่นี้ในฐานะอะไร?”
“ทาส… ฉันมาอยู่ในฐานะทาสค่ะ” เธอตอบออกมาอย่างน้อยใจ คยูฮยอนยกมือเกลี่ยผมเธออย่างเบามือ ก่อนจะค่อยเขยิบหน้าเข้าไปใกล้ๆ
“ฉันซื้อเธอมา เธอควรตอบแทนฉันนะ…”
*** ฉากโคมไฟอยู่ในหนังสือ ***
คยูฮยอนคว้าเสื้อคลุมมาใส่แล้วลุกเดินเข้าห้องน้ำ ในขณะที่ซอฮยอนกระชับผ้าห่มแล้วหันไปอีกทางพร้อมกับน้ำตาที่ไหลออกมาอย่างเงียบๆ ไม่นานนักเธอก็ได้ยินเสียงของเขาออกมารับโทรศัพท์ที่วางอยู่
“ว่าไงนะ? เมาหนักอย่างนั้นหรอ?!” เขาดูตกใจ “ได้ ฉันจะรีบไป ระหว่างนี้ดูแลเธอให้ดีด้วย”
เธอ… ก็ต้องเป็นผู้หญิงสินะ ซอฮยอนรีบหลับตาทันที เมื่อรู้สึกว่าคยูฮยอนเดินมาหาเธอที่แกล้งหลับอยู่ เขาไม่ได้ทำอะไรเธอ ชายหนุ่มยืนมองเธอหลับเพียงเท่านั้น ก่อนที่เขาจะปิดประตูเสียงดังบ่งบอกได้ว่าเขาออกไปแล้ว
ซอฮยอนลืมตามองก่อนจะลุกหยิบเสื้อผ้าชุดใหม่มาสวมใส่ ถึงจะไม่มีแรงเดินแต่เธอก็ต้องอดทน หญิงสาวเก็บเสื้อผ้าลงใส่กระเป๋าใบเล็กของเธออย่างเร่งรีบ เธอต้องใช้ช่วงเวลานี้ในการหนีเขา
ใช่ !! เธอจะหนี และเธอต้องหนี ถึงจะกลับบ้านไม่ได้ ก็ขอไปตายเอาดาบหน้า ดีกว่าอยู่กับคนใจร้ายอย่างเขา… คนใจร้ายอย่างคยูฮยอน
หญิงสาวก้าวเท้าไปที่ประตูแล้วเปิดมันออก ก่อนจะสะดุดกับกระดาษแผ่นเล็กและเงินจำนวน 50,000 วอน ร่างบางมองด้วยอาการสั่นเทา ก่อนจะค่อยๆนั่งลงแล้วหยิบมันขึ้นมาอ่านด้วยความกลัว
‘ค่าตัวของเธอวันนี้ ขอบคุณสำหรับพรหมจรรย์ที่มอบให้ฉัน ห้าหมื่นวอนคงพอสำหรับเธอ’
ซอฮยอนทิ้งกระดาษลงก่อนจะยกมือปิดปากตัวเองน้ำใสๆเริ่มรินออกจากดวงตาคู่สวย พรหมจรรย์ของเธอมีค่าแค่ห้าหมื่นวอนเท่านั้นหรอกหรือ เขาใจร้ายและโหดเหี้ยมมากเกินไป…
หญิงสาวนั่งอยู่หน้าประตูอย่างนั้นกับกระเป๋าใบเล็กของเธอ พร้อมกับเสียงสะอื้นที่แสดงว่าใจของเธอปวดร้าวแค่ไหน…. แต่เขาไม่อาจรับรู้ได้เลย
เจสสิก้านั่งอยู่ในผับแห่งนึงกลางใจเมืองเชจู แสงไฟและเสียงดนตรีดังคึกโครมแต่หญิงสาวกลับไม่สนุกกับมันเลยแม้แต่น้อย เธอยกเหล้าชั้นดีเข้าปากก่อนจะกวักมือเรียกพนักงาน
“เก็บเงินด้วย”
เจสสิก้าฟุบหน้าลงบนโต๊ะด้วยความเมา เธอเจ็บใจจริงๆ เมื่อวันนี้เธอเห็นว่าคยูฮยอนคนที่เธอรักสนใจผู้หญิงคนอื่น แทนที่จะสนใจว่าที่คู่หมั้นอย่างเธอ ทั้งๆที่จะหมั้นกันต้นเดือนหน้าแล้ว เขายังไม่สนใจจะพาเธอไปดูแหวนหมั้นเลยด้วยซ้ำ
“ใจร้าย !! ไอ้หมาป่าใจร้าย!!” เธอตะโกนออกมาด้วยเสียงดัง จนคนข้างๆลอบมองแต่หญิงสาวหาสนใจไม่ “ไอ้มนุษย์หมาป่าใจร้าย!! แว้กๆๆๆ!!! ไอ้คู่หมั้นเฮงซวยยย !!”
“เอ้า! เมาเหมือนหมาแล้วคุณ” เสียงทุ้มของชายหนุ่มดังขึ้นข้างหูของเธอ “ทั้งหมดเท่าไรครับ?” เขาถามพนักงานก่อนจะยื่นเงินให้เมื่อเห็นเจสสิก้ากำลังลงไปนอนที่ใต้โต๊ะ
“เห้ยยยๆๆๆ เจสสิก้า…. อย่าเพิ่งนอนๆ” เขายกตัวหญิงสาวขึ้นมาแนบอกก่อนจะพยุงพาออกไปนอกร้าน เพื่อให้เธอได้สูดอากาศที่ดีกว่าควันบุหรี่ในผับ
“ครายยยยยยย!! ครายอ่ะ?”
“ทงเฮ… เมาจนจำเสียงหล่อๆของฉันไม่ได้เลยหรือไง?”
“เรารู้จักกันด้วยหรอ?” เธอมองตาปรือ
“เออสิ! ฉันเป็นเพื่อนของคยูฮยอนและลูกน้องมันในเวลาเดียวกัน” ทงเฮยื่นน้ำให้เธอ “ดื่มน้ำแล้วล้างหน้าตาซะ เมาเหมือนหมา”
“ยุ่ง!” เจสสิก้ารับน้ำมาก่อนจะกระดกดื่มด้วยความกระหาย “เพื่อนนายนิสัยแย่มาก!” หญิงสาวชูนิ้วโป้งลงตรงหน้าเขา ก่อนจะนั่งกอดเข่า “คยูฮยอนเขาใจร้ายกับฉันมากเลยอ่ะ…” เธอทำหน้างอ
“ใจร้ายอย่างไง?” ทงเฮตัดสินใจนั่งลงข้างๆเธอ
“เขาไม่รักฉัน…” หญิงสาวเริ่มหน้าเบ๊ะ “เขาไม่รักช้านนนนนนนนนนนนน!!!”
“เธอรักมันหรือไง?”
“มาก! รักตั้งแต่เรียนแล้วละ เอิ๊ก!” เจสสิก้าเอนหัวซบไหล่ของทงเฮ “ดูเส่…ขนาดฉันเมามันยังไม่มาสนจายเลย”
“บ้า! มันบอกให้ฉันมาหาเธอก่อน เพราะฉันอยู่ใกล้กว่า กว่ามันจะออกมาจากสวนส้ม คงราวๆเกือบชั่วโมง มันเป็นห่วงเธอนะ…” ทงเฮมองหน้าเธอด้วยสายตาอ่อนลง เธอน่าสงสารที่รักคยูฮยอนข้างเดียว และเขาก็น่าสงสารเหมือนกันที่รักเธอข้างเดียว
เขารู้จักผู้หญิงที่ชื่อ เจสสิก้า ครั้งแรกเมื่อต้นปีที่ผ่านมา โดยผ่านกระแนะนำของคยูฮยอนเพื่อนของเขา ทงเฮเป็นเพื่อนคยูฮยอนสมัยมัธยม และเจสสิก้าก็เป็นเพื่อนสมัยมหาลัย ตอนนั้นหญิงสาวไม่ได้เมาแบบนี้ เธอน่ารักและโก๊ะจนเขาต้องอมยิ้มตลอด และนั้นเป็นจุดเริ่มต้นความรักของเขาเหมือนกัน
“แล้วนายละเป็นห่วงฉันไหม?”
ทงเฮมองหน้าคนถามที่กำลังมุดหน้ากับแขนเสื้อของเขา ก่อนจะอมยิ้มแล้วบอกว่า
“เป็นห่วงสิ คยูฮยอนก็เป็นห่วงเธอ…”
“น่ารักจัง…” เจสสิก้าหลับตายิ้ม
“คยูฮยอนน่ะหรอ?”
“เปล่า…” เจสสิก้าเงยหน้าให้ทงเฮทั้งๆที่เธอยังหลับตาพริ้มและยิ้ม “นายนั้นแระ น่ารักจัง” หญิงสาวเอนหัวซบไหล่ของเขาอีกรอบก่อนจะหลับไม่รู้เรื่อง ผิดกับอีกคนที่นั่งอมยิ้มกับคำพูดของเธอ และเป็นกำแพงให้เธอพิงจนกว่าคยูฮยอนจะมา…
ความคิดเห็น