>>วิจารณ์นิยายสบายๆ สไตล์มะนาวขาว<<

ลำดับตอนที่ #6 : {ส่ง} The Prince&Thieves:แผนการร้าย(?)เจ้าชายปิศาจ by ABDEN IX(เซ็นรับเรียบร้อย)

 

ความคิดเห็นที่ 8 (จากตอนที่ 3)

แบบฟอร์ม

ชื่อที่จะให้เรียก : ไนน์ค่ะ

นามปากกา : ABDEN IX

ชื่อนิยาย : The Prince & Thieves : แผนการร้าย (?) เจ้าชายปิศาจ

ลิ้งหรือแบนเนอร์ : http://writer.dek-d.com/searear/writer/view.php?id=781144

ระดับที่จะให้วิจารณ์ : ขั้นที่๓ ค่ะ

มีอะไรฝากบอกก่อนไหม : สับนิยายได้เต็มที่เลยค่ะ ในนิยายอาจมีวะเว้ยบ้าง + ตอนนี้มีแต่ตัวละครชายโผล่มา แต่คนเขียนจะพยายามไม่ให้มัน Y นะคะ //กุมขมับ

 

รบกวนด้วยนะคะ

---

PS.  [ถึงฉันจะเป็นแค่ไฟกองเล็กๆ สำหรับจุดไฟอื่นมาตั้งแต่แรกก็ไม่มีปัญหา ถ้าสามารถถ่ายทอดไฟดวงนี้ไปยังหัวใจของใครสักคน...วิญญาณของใครสักคนได้ล่ะก็...] - SPIT FIRE -

Name : p.t.dreamm< My.iD >  [ IP : 14.207.141.172 ] 
Email / Msn: sear_writer(แอท)hotmail.com ส่งข้อความลับ
วันที่: 3 มิถุนายน 2555 / 22:26

ผลการวิจารณ์
"ละเอียดทุกถ้อยคำ ตัวละครเป็นตัวของตัวเอง"
ระดับการวิจารณ์ ขั้นที่ ๓

ขออนุญาตไนน์จ้า ต่อไปนี้เป็นคำวิจารณ์ของนาวในฐานะนักอ่านอีกคนหนึ่งนะคะ

เห็นบอกว่าพยายามไม่ให้วาย จริงๆนาวรับyaoiแต่ไม่รับyuriค่ะ เป็นผู้หญิงคนนึงที่ชอบอ่านบทที่มีตัวละครผู้ชายเยอะๆเหมือนกัน(ฮา...)

จำนวนบท : แผนการที่7

เนื้อเรื่อง

เดินเรื่องโดยแซ็ก ผู้ออกตัวว่าเป็นหัวขโมยซึ่งทำงานร่วมกับชาร์ล ก่อนจะได้มาเจอกับเจ้าชายปีศาจนามมาฮาลที่หนีออกมาเพราะปัญหาครอบครัว(?) ทั้งสามมาอยู่ด้วยกัน มีกิจกรรมด้วยกัน เรื่องดำเนินไปด้วยการที่แซ็กกลับกลายเป็นวิญญาณหัวขโมย มาฮาลหนีออกจากบ้าน และชาร์ลที่ยินดีจะช่วยเหลือปีศาจน้อย 

โดยรวมตั้งแต่ต้นจนจบบทที่7คิดว่าเรื่องดำเนินไปเอื่อยมากทีเดียว บางทีตอนอะไรที่ไม่สำคัญ ไนน์ก็ตัดข้ามไปได้นะคะ คนอ่านส่วนใหญ่ก็ชอบอ่านเรื่องที่มันกระชับฉับไว มันเพิ่มความลุ้นระทึกให้กับเรื่องราวได้มากโดยไม่จำเป็นต้องเป็นบทบู๊

นาวยังไม่อาจวิจารณ์เรื่องของส่วนนี้ได้มากนักเพราะว่าอ่านจนถึงแผนการที่6ก็ยังไม่เข้าพล๊อตหลักของเรื่อง ต้องขอข้ามไปนะคะ T-T

การบรรยาย

ทำได้ดีในเรื่องสำนวนและการเรียบเรียง ส่วนของคำอธิบายก็ทำได้ดีอ่านแล้วไม่ติดขัด แสดงถึงความใส่ใจของนักเขียนคนนี้ได้ดีทีเดียว

แต่กลับกันเพราะว่าบรรยายเยอะในส่วนของสิ่งที่ไม่ค่อยสำคัญ ทำให้เนื้อเรื่องดำเนินไปค่อนข้างยืดเยื้อไม่น้อยเลย การอธิบายกิริยาท่าทางของตัวละครมีความละเอียด แต่ในความละเอียดนั้นอาจทำให้เกิดความซ้ำซากได้นะคะ เพราะว่านิยายเป็นเรื่องยาว ถ้าเราใส่ไปทั้งหมดในตอนแรกแล้วจะทำให้ตอนหลังๆไม่เหลือของไว้ใช้ อะไรที่ตัดได้ลองตัดออกไป เพื่อเรื่องจะได้เดินกระชับขึ้นกว่านี้

ตรงส่วนของการเน้นกลุ่มคำเช่น "หัวขโมย" อย่างนี้อยากให้ใช้ ' มากกว่า ทั้งนี้ก็เพื่อแบ่งแยกคำพูดกับการบรรยายออก

ในตอนที่มาฮาลมีบทบาท เริ่มด้วยการพูดพล่ามยาวยืดกว่าจะจบ ทำให้สงสัยว่าไอตอนที่พูดๆอยู่นั้นชาร์ลกับแร็กได้เห็นตัวมาฮาลหรือยัง ถ้ามองจากความจริงแล้วน่าจะมีประโยคที่เกลิ่นออกมาสั้นๆก่อน แล้วหัวขโมยทั้งสองก็จะเกิดความสงสัยจนต้องพูดค้านออกมามากกว่าจะฟังจนจบ ไนน์อาจแก้ได้โดยการให้มาฮาลเกลิ่นมาประโยคนึง แล้วตัดไปที่การบรรยายการปรากฏตัวของเขา จากนั้นก็ให้พูดประโยคยาวๆนั้นต่อได้ จะนึกภาพออกมากกว่าค่ะ

รู้สึกว่าจะติดสำนวน 'อย่างไรก็ดี' ค่อนข้างมีเยอะอยู่ อ่านๆไปก็ดูจะไม่มีอะไรแต่อย่าเผลอใช้เยอะเกินไปจนกลายเป็นฟุ่มเฟือยนะคะ

บทคำพูดของมาฮาลที่นิสัยเป็นเด็กมากๆ แต่คำพูดคำจากลับใช้สำนวนยากอย่าง 'เลือดมนุษย์ไม่เพียงพอจะระงับความหิวกระหายของท่านพ่อ' คิดว่าเวลาเราพูดๆกันไม่ได้ใช้คำว่า 'ระงับความหิวกระหาย' น่ะค่ะ นาวคิดว่าไนน์ติดการเขียนของบทบรรยายมากกว่า ดูๆแล้วคำพูดที่มาฮาลพูดยาวๆนั้นใกล้เคียงคำบรรยายมากกว่าคำพูดของเด็กอยู่มากทีเดียว

จุดด้อย

เริ่มเรื่องโดยหนุ่มที่มีนามว่าแร็ก ซึ่งออกตัวว่าตนเองเป็นหัวขโมย

จะว่าไปแล้วก็สงสัยอยู่เหมือนกันว่า ในตอนที่กำลังปฏิบัติหน้าที่ขโมยอัญมณีอยู่นั้นทำไมสองคนนี้ถึงคุยกันนานจัง หรืออาจจะไม่นานแต่เพราะมีการบรรยายของแร็กมากจึงทำให้รู้สึกว่าอยู่กันตรงนั้นนานเกินไป อีกทั้งยังไม่ค่อยมีอะไรสำคัญในเรื่องที่อัญมณีถูกขโมย นอกจากว่าเป็นเหตุการณ์ที่ทั้งสองได้พบกับมาฮาลเท่านั้นเอง เรื่องการรักษาความปลอดภัยหรืออะไรแบบนี้ที่ควรมีกลับไม่มีเลย

ตัวละครไนน์แยกเอกลักษณ์แต่ละคนได้ดี เพียงแต่ว่าในตัวของแร็ก เองกลับไม่ค่อยมีจุดเด่นอะไรนอกจากเป็นตัวเอกดำเนินเรื่อง ชาร์ลดูมีสเน่ห์ และมาฮาลดูจะเป็นคนสำคัญ

เราว่าชาร์ลน่ารักดีนะคะ...

คำผิดและประโยคสะดุด
(กดctrl+fได้เลย ตรงที่วงเล็บว่าแนะนำคือเป็นข้อเสนอแนะของนาวเฉยๆไม่จำเป็นต้องแก้ตามก็ได้ค่ะ)

กลิ้งตุปัดตุเป๋ < อ่านคำนี้แล้วหลุดขำเลยทีเดียว คำว่าตุปัดตุเป๋ถ้าไม่ได้ใช้กับลูกบอลแล้วจะหมายถึงการเดินเฉไปเฉมามากกว่า นาวว่าไนน์เปลี่ยนเป็นใช้คำง่ายๆอย่าล้มกลิ้งลงไปตามเนินหิน ก็ไม่เสียหายนะคะ(แนะนำ)

สีแดงฉานดังเลือด < ตรงคำว่า ดัง ประโยคก่อนนี้มีการเปรียบเทียบคำว่าดังไปแล้ว ส่วนของตรงนี้เปลี่ยนเป็นคำว่า ดั่ง จะฟังสละสลวยกว่า

แพรขนตา < แพ

แว่บ < แวบ

แอฟเฟค < ลองค้นหาแล้วนิยมใช้ เอฟเฟคมากกว่านะคะ

เจ้าปีศาจ < อันนี้ไม่แน่ใจว่าไนน์หมายถึง เจ้า ที่เรียกสิ่งชนชั้นน้อยหรือจะเรียกให้ยิ่งใหญ่ว่า จ้าวปีศาจ(แนะนำ)

ห๊ะ < ฮะ(เสียงสูงอยู่แล้ว)/หา

ทึ้งหัวตัวเอง < โอว...แค่ผมก็พอมั้งคะ

คำว่า ปะป๋า อันนี้นาวก็ไม่แน่ใจว่า ปะ ออกเสียงต่ำเกินไปหรือเปล่า ป๊ะป๋า จะฟังดูน่ารักกว่า และยังมีอีกคำคือ ปะป๊า ปาป๊า ออกเสียงสูงตรงคำหลัง (แนะนำ)

ระโยงรยางค์ < ระโยงระยาง แต่ลองเซิซระโยงรยางค์ในกลูเกิลก็มีเหมือนกัน แต่ว่าในพจนานุกรมใช้ระโยงระยางนะคะ

ทะมัดแทมง < ทะมัดทะแมง

กรอกตา < กลอกตา

โรดเรื้อรัง < โรค

ขยี < ขยี้

เอนกายหมุนปอยผมเล่น < ติดตัวเองไว้ทำไมหว่า

ราสีห์ < ราชสีห์

สะดุกเฮือก < สะดุ้ง

เสียงป้อนไอศกรีม อ้าบ < ใช้ อ้าม ที่มาจากคำว่า อ้ำ จะดีกว่าค่ะ

ทุ่มหนัก < ทุ้มหนัก

เค้าราง < เค้าลาง

ชาร์ลยิ้มดังรอทีนี้อยู่แล้ว < ไม่เข้าใจประโยคนี้ค่ะ หมายถึงว่า 'ชาร์ลยิ้มดั่งกำลังรอเวลานี้อยู่แล้ว' หรือเปล่า?

ห้องมือ < ห้องมืด

เหมื่อย < เหนื่อย? เมื่อย? หรือว่าผสมกัน = =""

แล้วจะมาหัวเราะอย่างแจ่มชื่นอย่างนี้ทำไม < สำนวนนี้ไม่ค่อยมีใครใช้กันในบทพูดนะคะ แจ่มชื่น...

ภาพรวมขอชื่นชมไนน์ในเรื่องการบรรยายที่เรียบเรียงถ้อยคำ ประโยค ได้อย่างสละสลวย

หากทำการแก้ตรงจุดที่ต้องแยกบทพูดของมาฮาลกับบทบรรยายให้ออกก็ถือว่าดีแล้ว

คิดว่าหากแต่งต่อไปเนื้อเรื่องจะเริ่มเข้มข้นมากขึ้น อย่างไรก็ขอเป็นกำลังใจให้นะคะ

รูปภาพประกอบสวยค่ะ ^-^


*พิมผิดตรง ตัวเอง จริงๆแล้วตั้งจะจะเขียนว่าตัวเอียงค่ะ = =

เซ็นรับงานวิจารณ์

ชื่อที่จะให้เรียก :
ชื่อนิยาย :
ข้อเสนอแนะเพิ่มเติมหลังจากได้รับวิจารณ์ :