คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : ตอนที่ 4 : เธอ-ต้อง-คบ-กับ-ฉัน!.. *1000% แถม อิอิ ^^
"Someday we will all realize that the love we were waiting for all our lives
has been right in front of us the whole time.."
บางครั้งเราอาจจะหลงลืมไปว่า ความรักที่เราค้นหา
และเฝ้ารอมาเนิ่นนานนั้น อยู่ตรงหน้าเรานี่เอง
-น้ำแข็ง-
"Hate has a reason for everything but LOVE is unreasonable."
คนเรามักจะมีเหตุผลในการเกลียดอะไรสักอย่างเสมอ แต่กลับไม่มีเหตุผลในความรัก
-อีสเตอร์-
"When you love someone, say it. Say it loud.
Say it right away, or the moment... just passes you by.
" เวลาที่คุณรักใครสักคน จงบอกเขาไปเลยว่า คุณรักเขามากมายแค่ไหน
อย่าปล่อยให้สายเกินไป จนถึงวันที่เขาไม่อยู่ให้คุณบอกรัก
-โรมเมอร์-
-4-
ในที่สุด...
ในที่สุด....
ในที่สุด....
ฉันก็กลับมาจากค่ายนั้นสักที ความรู้สึกมันบรรยายไม่ถูกเลยจริงๆ กรี๊ดดด(^o^)/~~~
เฮ้อออ~ เหนื่อยจังเลยตั้งแต่ลงจากรถอาจารย์ก็บอกให้แยกย้ายกลับบ้านได้เลยมันเป็นอะไรที่ดีสุดๆ ^^ ฉันจะได้กลับมานอนตีพุงสบายใจเฉิบอยู่ที่บ้าน ฮ๊า~ ฟินาเล่ ~ ~ \(￣▽￣)
จะว่าไป.. อีสเตอร์ไอ้บ้านั่น!- -* ฉันไม่ได้เจอหน้าเขาเลยตั้งแต่เหตุการณ์วิ่งหนีหมี(ปลอม)ชิงแชมป์โลก-_-‘ เพราะเหตุนี้ตอนกลับฉันเลยนั่งคนเดียวอย่างสบายไร้แมลงวันมากวนใจ ฮี่ ๆ -..- แต่ถึงยังไงมันก็น่าสงสัยอยู่ดีใช่มั้ยล่ะทำไมเขาถึงหายตัวไป แต่ดันโผล่มาในป่าซะงั้นแต่พอโผล่เสร็จแล้วก็หายไปอีกรวมทั้งเพื่อนๆ ของตานั่นด้วย ถ้าพวกนั้นไม่อยากไปค่ายแล้วจะจ่ายตังค์ค่ารถค่าอย่างอื่นทำไมสิ้นเปลืองสุดๆ เอ๊อ! ลืมไปพวกนั้นมันโค-ตะ-ระ รวยเลยนี่หว่า =_=’ แล้วตกลงมันยังไงกันแน่เนี้ยยย อยากรู้อ่ะ ฮึ๊ย~(〃_〃)ゞ
เฮ้อ~ คิดไปก็ปวดกะบาลเปล่าๆนอนดีกว่า..
ก๊อก ๆ ๆ
ก๊อก ๆ ๆ
“พี่”
“กัสหรอ? มีไร”
“อือ มีคนมาหาแน่ะ”
“ใคร ? ตอนนี้ไม่ว่างจะนอน ฝากบอกด้วยละกัน -_- ”
“พี่คนที่หน้าตาดีๆ อยู่ข้างบ้านเราอ่ะ ชื่ออะไรน้า..”
เชิญแขกเข้าบ้านมาแล้วแต่ไม่ถามชื่อเนี้ยนะ –O-; ไอ้น้องบ้าเอ๊ยแล้วถ้าเป็นโจรขึ้นมาจะทำไงเล่าไม่รอให้มันขนของออกจากบ้านไปหมดก่อนเรอะ! -*- (แต่ถ้าเป็นโจรจริงๆนะมันคงไม่รอให้เราถามชื่อหรอก=_=;)ไม่รอให้ไอ้กัสมันพูดจบฉันก็ลุกจากเตียงแล้วเดินไปกระชากประตูทันทีแล้วก็ยืนมองหน้าน้องชายตัวเองอย่างเอือมๆ-_-
“ไม่ต้องนึกแล้วไอ้กัส เดี๋ยวพี่ลงไปดูเอง”
“เอาอย่างนั้นก็ได้ พี่เค้านั่งรออยู่ในห้องรับแขกอ่ะ”
-ห้องรับแขก-
“อ้าว พี่โรมลมอะไรหอบพี่มาหาแข็งเนี้ย-O-” ฉันถามพี่โรมเพราะรู้สึกแปลกใจ ร้อยวันพันปีไม่ยักจะมาหา =_=
“ป่าวหรอก ลมไม่ได้หอบมา แต่พี่เดินมาเอง^^”
ตกลงตูผิดสินะ -*-
“แล้วตกลงพี่มีอะไรถึงมาหาแข็งถึงบ้าน ทุกทีไม่ยักกะมา”
ฉันถามพี่โรมพลางเดินไปที่ตู้เย็นหยิบน้ำรินใส่แก้ว แล้วเอามาเสิร์ฟให้แขกที่นั่งอยู่ตรงโซฟาในห้องรับแขก พร้อมกับคุกกี้สองสามชิ้น แต่ฉันไม่ได้หยิบมาให้พี่โรมหรอกนะฉันหยิบมากินเอง-O-/ (เป็นเจ้าบ้านที่ดีแท้ -_-;)
“พี่จะชวนเราไปดูพี่แข่งเทนนิส ที่นั่นมีงานด้วยนะ จัดเป็นสุ้มเหมือนพวกงานวัดน่ะ พี่ว่ามันน่าจะสนุกเลยลองมาชวนดู”
“มันจะดีหรอพี่โรม ถ้าน้ำแข็งไป..”
“ดีสิ! ชวนเพื่อนไปด้วย จะได้มีคนมาเชียร์พี่เยอะๆ ไง^^”
พี่โรมพูดด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้ม ถ้าสาวๆมาเห็นเข้าละก็คงจะลายแหลกเหลวลงไปนอนแดดิ้นกับพื้นได้เลยทีเดียว เพราะภาพนี้เห็นไม่ได้ง่ายๆนะตัวเธอ!
พี่โรมจัดไปว่าเป็นผู้ชายที่หล่อเหลาเอาการเลย เทียบเท่าพอๆ ดารานายแบบได้เลยล่ะ ท่าทางของพี่โรมเป็นคนนิ่งๆ ค่อนข้างจะเป็นผู้ใหญ่ บางที่ก็พูดมาก บางที่ก็เงียบขรึมจนเดาใจไม่ถูกแล้วก็อ่อนโยนในเวลาเดียวกัน =_=(เอ๊ะ! ยังไง ? -_-) เพราะฉันเห็นพี่โรมมาตั้งแต่ฉันเด็กๆ เลยน่ะสิ อ่า..ลืมไปเลยที่บอกจะเล่าเรื่องความสัมพันธ์ของฉันกับพี่โรมตั้งแต่ตอนแรก คือว่าฉันกับพี่โรมเมอร์หรือพี่โรมอยู่หมู่บ้านเดียวกัน ซอยเดียวกัน แล้วก็บ้านติดกันทำให้ฉันกับพี่โรมค่อนข้างที่จะสนิทกันเพราะว่ารู้จักกันมาตั้งแต่เด็ก พี่โรมเป็นเพื่อนเล่นฉันมาตลอดตั้งแต่จำความได้ พี่โรมเป็นคนอ่อนโยนขี้เล่นมาแต่ไหนแต่ไร แต่พอเริ่มโตขึ้นฉันกับพี่โรมก็เลยไม่ค่อยได้เล่นกันเหมือนแต่ก่อน แต่ก็ยังมีพูดคุยกันบ้างเวลเจอกัน และฉันกับพี่โรมอยู่โรงเรียนเดียวกันอีกด้วยเลยทำให้ฉันกับพี่โรมดูจะไม่ค่อยห่างเหินกันซักเท่าไหร่ พี่โรมเป็นหัวหน้าชมรมเทนนิสของโรงเรียน ไปแข่งขันในที่ต่างๆ มากมายแล้วก็คว้าชัยชนะกลับมาให้โรงเรียนได้เกือบทุกครั้ง แล้วอีกเรื่องที่ขาดไม่ได้สำหรับผู้ชายที่แสนจะ 'เพอร์เฟ็ก' ไปซะทุกอย่างนั่นก็คือความฮอตของพี่โรมในหมู่สาวๆ เรียกได้ว่าเขาคนนี้เป็นมนุษย์ฟีโรโมนเดินได้คนหนึ่งเลยแหละ -_- เป็นอันจบ…
“’โอเคเลย แล้วพี่โรมแข่งวันไหนอ่ะ”
“หลังสอบเสร็จน่ะ”
“โอเค ไว้เจอกันหลังสอบเสร็จนะพี่โรม ^^”
“ครับผม งั้นพี่กลับก่อนนะ”
“ค่ะ เดี๋ยวน้ำแข็งเดินไปส่งหน้าบ้าน”
ฉันเดินไปส่งพี่โรมหน้าพร้อมกับโบกมือบ๊ายบายพอเป็นพีธี พอเสร็จพิธี-_-ฉันก็เดินกลับเข้าบ้านเตรียมจะขึ้นห้องนอน แต่ก็ต้องมาเจอน้องชายสุดหล่อของตัวเองซะก่อน จะว่าไปไอ้กัสมันก็หล่อจริงๆอ่ะแหละแต่คงไม่แปลกหรอกเพราะว่าพี่สาวมันสวยขนาดนี้ โฮ๊ะ ๆ ^O^(หล่อนบ้าไปแล้ว -*-) แต่ทำไมไอ้กัสมันถึงไม่มีแฟนสักทีนะ-O- หรือว่ามีแต่ไม่ยอมบอกพี่สาวคนนี้ ชิชะ! (พูดเองเออเองสรุปเองไปหมด-_-;)
“พี่ชายคนนั้นเค้าเป็นแฟนพี่หรอ ? แต่คงไม่ใช่หรอกมั้งหน้าตาอย่างพี่เนี้ยนะจะมีแฟนหน้าตาหล่อขั้นเทพขนานั้น-_-; ”
“ไอ้กัสเมื่อกี๊แกพูดว่าไงนะ -*-”
“กัสแค่บอกว่า ‘หน้าเตาอย่างพี่เนี้ยนะจะมีแฟนหน้าตาหล่อขั้นเทพขนาดนั้น -O- เฮ้ย ๆ นั่นพี่จะทำอะไรน่ะ! หยิบไม้เบสบอลทำไม เฮ้ย ๆ ใจเย็นดิพี่ เค้าย้อเหย่นน่าตัวเองอย่าจริงจังดิ^_^;; ”
เมื่อกี๊ฉันชมไอ้เป็ดที่ไหนหล่อนะ ขอถอนคำพูด บัดเดี๋ยวนี้ -_-* ฉันถือไม้เบสบอลพี่เพิ่งคว้าได้จากที่ไหนซักแห่งในบ้าน และเตรียมพร้อมที่จะฝาดกระบาลไอ้น้องชายสุดที่รัก ! เอาให้สมองไหลไปเลย !!!
“ย๊ากกกกกก! =[]= ไอ้กัสแกตายยยย!! อย่าหนีนะเฟ้ยไอ้น้องบ้า!”
กรี๊ดด ! ><
สอบเสร็จแล้ว เย๊เย ~ >_<
ฉันเดินออกมาจากห้องสอบพร้อมกับยัยแก้วใส พลางบิดขี้เกียจเพราะว่าเพิ่งผ่านสมรภูมิรบมาหมาด ๆ จะว่าไปข้อสอบมันก็ไม่ได้ยากอย่างที่คิดไว้เลยนี่ ฉันทำได้อ่ะ J (ทำได้หรือได้ทำ-_-;)
ฉันบอกเรื่องที่พี่โรมชวนไปดูเขาแข่งเทนนิสให้ยัยแก้วใสฟังแล้วล่ะ ยัยนี่ดี๊ด๊าใหญ่ -_-; บอกว่าไปด้วย ๆ ทั้งที่ฉันยังพูดไม่จบเลยด้วยซ้ำ =_=
“น้ำแข็งฉันว่านี่โรมเขาต้องคิดอะไรกับแกแน่ๆเลยอ่ะ >.<”
“ฉันว่าไม่หรอกมั้ง”
“ก็เพื่อนฉันสวยหนิ ฮิฮิ”
ฟังกันหน่อยก็ดีนะ -*-
“เพ้อเจ้อแล้วแกอ่ะ-_-”
“บ้านก็อยู่ใกล้กัน รู้จักกันมาตั้งแต่เด็กๆ แถมยังเรียนที่เดียวกันอีก อ๊ายยย~ เหมือนในนิยายที่ฉันอ่านเลยอ่ะ”
เอาเข้าไป - -*
“มันไม่ใช่แบบนั้นหรอก”
“กรี๊ดดด!! เพื่อนฉันจะแพ็กกระเป๋าเดินทางออกจากหมู่บ้านคานทองนิเวศแล้ว กรี๊ดๆๆ >.<”
ฟังตูบ้างสิ -*-
“คุยอะไรกันอยู่ครับสาว ๆ ขอผมคุยด้วยคนได้มะ ^_^”
“บะ..บิ๊กเบนO_O”
“ว่าไงน้ำแข็งสบายดีมั้ย ?”
“สบายดี…มั้ง-_-”
ฉันบอกแบบขอไปที เพราะว่าตั้งแต่เหตุการณ์ในวันนั้นฉันก็รู้สึกเกลียดขี้หน้าอีตานี่ขึ้นมามากมายเลยล่ะ -_-; แต่ดูเพื่อนฉันสิยัยแก้วใสยืนตาค้างน้ำลายยืดแล้ว –O-‘
“ว่าแต่แผลที่ขาหายดียังJ”
“หายนานแล้ว”
“อ่า..ทำไมน้ำเสียงเย็นชาขนาดนี้นะ ว๊า..ไม่สนุกเลยงั้นผมขอตัวก่อนนะครับสาวๆJ”
เออ จะไปตายที่ไหนก็ไป!! -_- <<<แน่นอนว่าพูดในใจ
ไอ้บ้าบิ๊กเบนเดินไปแล้ว แต่ว่าทำไมเพื่อนฉัน เฮ้อ ~ ให้ตายสิ -*-
“นี่ ยัยแก้ว”
“*.*”
“ยัยแก้ว!”
“*-*”
“ยัยแก้วโว๊ยยยยยย!! =[]=”
“ฮะ..ฮ๊ะ! จะเสียงดังทำไมเนี้ยน้ำแข็งตกใจหมด”
“ฉันเรียกแกนานแล้วนะ-_-”
“หรอ งั้นเราไปกินข้าวกันดีกว่า ล๊าลา ~”
“พี่โรมสู้ ๆน้า>.<”
“พี่โรมคะ นี่ค่ะผ้าเช็ดหน้าเอาไว้ซับเหงื่อนะคะ >_<”
“กรี๊ด ๆ พี่โรมคะของหนูด้วยคะ”
“ของหนูด้วย>.<”
“พี่โรมร้อนมั้ยคะ เดี๋ยวหนูพัดให้”
บรรดาเหล่าแฟนคลับของพี่โรม(ส่วนมากเด็กที่โรงเรียนทั้งนั้น-_-)ต่างพากันกรี๊ดกร๊าดดังลั่นสนามบ้างก็ยื้นพัดให้ผ้าเช็ดหน้าบ้าง และที่สำคัญป้ายไฟขนาดใหญ่ที่เขียนว่า’พี่โรม ไฟท์ติ๊ง ! ฉันไม่เข้าใจเด็กพวกนี้เลยจริง ๆ พวกหล่อนเอาเวลาที่ไหนไปทำป้ายฟร่ะ ขอบอกว่าใหญ่มาก-O- พอช่างเถอะ-_- ตอนนี้พี่โรมกำลังจะแข่งรอบสุดท้ายแล้วนั่นก็คือรอบชิงชนะเลิศ และอีกไม่ถึงยี่สิบนาทีพี่โรมก็กำลังจะลงสนาม
“น้ำแข็ง” พี่โรมเดินมาตรงสแตนเชียร์ที่ฉันกับแก้วใสนั่งอยู่
“มีอะไรหรอพี่โรมอีกไม่ถึงยี่สิบนาทีก็จะแข่งแล้วหนิ ทำไมไม่รีบไปเตรียมตัวล่ะ ถ้าแพ้นะน้ำแข็งจะไม่คุยกับพี่สองวัน ไปเตรียมตัวเลยไป -O-”
“ฮะ ๆ อะไรของเราน่ะ ถ้าพี่แพ้ขึ้นมาก็แย่สิ”
“มันต้องแย่อยู่แล้ว เพราะน้ำแข็งจะไม่คุยกับพี่สองวัน”
“โอเค ๆ งั้นพี่ไปละ แต่ก่อนไปช่วยพูดให้กำลังใจพี่หน่อยสิ”
“’งั้น..พี่โรมสุดหล่อไฟท์ติ๊งๆๆ ! ^0^”
“ครับผมJ”
พี่โรมเอามือมาขยีหัวฉันแล้วก็เดินจากไปอย่างรวดเร็วเพราะได้เวลาที่จะต้องลงสนามแล้ว ขนาดพี่โรมเดินออกไปไกลแล้วนะแต่ทำไมฉัน ฉันถึงรู้สึก เอ่อ..แบบว่าเขิน อย่างบอกไม่ถูกก็ไม่รู้อาจจะเป็นเพราะพี่เขาหล่อล่ะมั้ง=_=;(ตรรกะอะไรของหล่อน-_-‘)
ตึกตัก ๆ
แถมหัวใจยังเต้นรัวแปลก ๆอีกด้วย -O-;;
“แหม ๆ แล้วก็ทำมาเป็นบอกว่าไม่มีอะไรในกอไผ่ อะโด่ ๆ -3 - ”
เสียงยัยแก้วใสพูดแซวขึ้นมาทันที เกือบลืมไปเลยนะว่ายัยนี่อยู่-_-‘เพราะมันเงียบผิดปกติ-_-;
“ก็มันไม่มีจริง ๆ ไงอะไรของแกฮะยัยแก้วเลิกเพ้อเจ้อสักทีเหอะ-*-”
“อะไร ๆ แค่นี้ทำมาเป็นขึ้นเสียงนะหล่อน แต่ถ้ามีข่าวดีเมื่อไหร่ก็อย่าลืมบอกเพื่อนคนนี้ละกัน ฮ่า ๆ^O^” มันยังไม่หยุด เดี๋ยวแม่ก็จับเก้าอี้ทุ่มหัวซะเลยนี่ มันพูดเหมือนว่าฉันแต่งงานใหม่ๆแล้วกำลังจะมีลูกงั้นแหละ -*-
เป็นไปดังคาดพี่โรมนี่ไม่ทำให้ผิดหวังจริง ๆ ชนะทีสามเซตรวดและก็ได้รางวัลที่หนึ่งไปครอง^_^และตอนนี้ฉันก็กำลังเดินอยู่ในงานที่พี่โรมบอกในตอนแรกชื่ออะไรก็ไม่รู้ -__-‘จะเรียกว่างานวัดก็ได้ มีทั้งปาโป่ง ปิงโก ชิงช้าสวรรค์ ยิงปืน บลา ๆ ๆ ~ ~ และอีกเยอะยะมากมายจนสาธยายไม่หมด-_-‘
“น้ำแข็งเดี๋ยวฉันขอกลับบ้านก่อนนะ แม่โทรมาตามแล้วอ่าเที่ยวให้สนุกนะเพื่อน อ่อ! พี่โรมด้วยแก้วกลับก่อนนะคะJ”
“ เดินทางปลอดภัยนะครับ”
“ค่ะ^^”
ยัยแก้วกลับไปแล้วเพราะฉะนั้นก็เหลือแค่ฉันกับพี่โรมแค่สองคน -_- อย่าคิดนะว่าฉันไม่รู้ว่ายัยนั่นคิดอะไรอยู่ หึ! คิดจะปล่อยให้ฉันอยู่กับพี่โรมสองต่อสองหรอแสบจริง ๆ - -*
ตอนนี้ฉันก็กำลังเดินอยู่ในงานที่พี่โรมบอกในตอนแรกชื่ออะไรก็ไม่รู้ -__-‘จะเรียกว่างานวัดก็ได้ มีทั้งปาโป่ง ปิงโก ชิงช้าสวรรค์ ยิงปืน บลา ๆ ๆ ~ ~ และอีกเยอะยะมากมายจนสาธยายไม่หมด-_-‘
“น้ำแข็งเดี๋ยวฉันขอกลับบ้านก่อนนะ แม่โทรมาตามแล้วอ่า เที่ยวให้สนุกนะเพื่อน อ่อ! พี่โรมด้วย แก้วกลับก่อนนะคะ”
“ เดินทางปลอดภัยนะครับ”
“ค่ะ^^”
ยัยแก้วกลับไปแล้วเพราะฉะนั้นก็เหลือแค่ฉันกับพี่โรมแค่สองคน -_- อย่าคิดนะว่าฉันไม่รู้ว่ายัยนั่นคิดอะไรอยู่ หึ! คิดจะปล่อยให้ฉันอยู่กับพี่โรมสองต่อสองหรอแสบจริง ๆ - -* แต่ก็ช่างมันเถอะยังไงฉันกับพี่โรมไม่มีวันลงเอยกันแบบคนรักแน่นอน No! -_-;
ฉันกับพี่โรมเดินเล่นในงานวัด! ได้สักพักแล้วแต่ไม่ค่อยได้เข้าไปเล่นอะไรมากมายหรอกส่วนมากจะซื้อแต่ของกินมากกว่า เพราะว่าที่นี่มีแต่ของน่ากินทั้งนั้นนี่ฮี่ๆ -,.- ฉันซัดน้ำกีวี่ปั่นไปสามแก้ว แล้วก็อะไรอีกนะอืม..ลูกชิ้น ไส้กรอก น้ำแข็งไส ไอติม บลา ๆ ~ ~ ในขณะที่พี่โรมกินแค่น้ำผมไม้ปั่นกับสายไหมไม้เดียวเท่านั้น -_-‘
“พี่โรม น้ำแข็งขอตัวไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ เดี๋ยวมา” พูดพรางยืนบิดไปมา =_=
“ให้พี่ไปรอหน้าห้องน้ำมั้ย”
“ไม่ๆ ไม่เป็นค่ะ น้ำแข็งโตจนจะแก่อยู่แล้วไปคนเดียวได้สบาย” เริ่มหน้าซีด-_-
พูดจบฉันก็รีบเดินจ่ำออกมาจากพี่โรมทันที ไม่ใช่ไม่อยากอยู่กับพี่โรมหรอกนะคือแบบว่ามันไม่ไหวแล้วจริงๆ เขื่อนกั้นน้ำมันจะแตกแล้ว T^T
ซ่า !
เวลาที่ได้ปลดปล่อยสิงอุดตัน(?)ภายในได้นี่มันช่างสบายเหลือเกินความรู้สึกเหมือนตอนซีวอนโอป้ามาขอออกเดทเลยอ่ะ >,.<(เขาเคยมาขอหล่อนเดทตอนไหน -_-;) ตอนนี้ฉันกำลังยืนล้างมืออยู่ในห้องน้ำหญิงในสนามกีฬาแต่กว่าจะเดินหาห้องน้ำเจอนี่ก็เกือบแย่ น่องจะโตป่าวเนี้ย -___,-‘ (หล่อนปันจักรยานหาหรอยะ ? -*-) รีบออกจากห้องน้ำดีกว่าฉันว่าที่นี่คงจะไม่มีเงินจ้างแม่บ้านสินะถึงได้เหม็นขนาดดด =_=
ตุบ !
“อุ๊ย! ขอโทษ…นี่นาย!!O_O”
ฉันเดินออกมาจากห้องน้ำอย่างรวดเร็ว(ไม่รู้จะเร็วเพื่ออะไร-_-;) เลยไม่ทันละวังไปชนกับผู้ขายคนนึงที่ไม่คิดว่าจะเจอที่นี่ และก็ไม่คิดว่าเขาจะมาอยู่ตรงนี้ด้วย ทายซิใครเอ่ย...ติ๊กต๊อก ๆ ๆ ...เอาล่ะหมดเวลาแล้ว เฉลย... ก็ไอ้คุณสุดหล่ออีสเตอร์น่ะสิ -*-
“โอ๊ะ ! บังเอิญจังเลยนะ ” อีสเตอร์เอามือป้องปากแล้วก็ทำท่าตกใจเสียเต็มประดาที่มาเจอฉัน เหอะ! ไม่ต้องตกใจขนาดนั้นหรอกพ่อคู๊นนน ฉันไม่คิดว่าจะเจอนายเหมือนกันแหละ -___-^ นี่มันเวรกรรมกรรมเวรอะไรของฉันวะเนี้ย -[]-
“ขอความกรุณาช่วยหลบหน่อยค่ะ”
ฉันพยามพูดกับอีสเตอร์อย่างสุภาพเพราะไม่อยากจะยืนต่อบอกต่อคำกับอีตานี่มากนักเพราะรู้สึกว่ามันคงจะไม่จบง่ายๆ แน่ๆ
“บังเอิญเจอกันทั้งที ไม่คิดจะทักทายกันหน่อยหรอ”
ฝันไปเถอะย่ะ
“ไม่! และก็ช่วยหลบทางให้ฉันด้วย..ค่ะ! -*-”
“อืม... แต่ว่าฉันมีอะไรจะบอกเธอ..”
จะอะไรนักหนาวะ -*- ฉันรีบอยู่นะ
“มีอะไร? รีบๆ บอกมาเลย มีคนรอฉันอยู่”
“สองสามนาทีแฟนเธอไม่โกรธหรอกน่า”
“พี่โรมไม่ใช่แฟนฉัน!”
“ฉันก็ไม่คิดว่าใช่หรอก..หล่อสู้ฉันก็ไม่ได้ - _-;”
“ฮะ ! อะไรนะ-O-”
“ป่าว ไม่มีอะไร”
แต่ว่าฉันได้ยินว่าอะไรนะ หล่อๆ นี่แหละ ก็อีตานี่เล่นทำปากขมุบขมิบแถมยังเมินหน้า
ไปทางอื่นอีก –O-;
“แล้วตกลงมีอะไรรีบๆ บอกมาซักทีเหอะ! ”
ฉันเริ่มหงุดหงิดกับหมอนี่แล้วนะ เดี๋ยวแม่ของขึ้นมาแล้วจะรู้ -0-*//
.
5 วิผ่านไป~
.
10 วิผ่านไป~
“พูดมาสิอมอะไรอยู่ ก็บอกแล้วไงว่าฉัน...”
“คบกับฉัน!”
“โธ่ ! ที่แท้ก็..ฮะ ฮะ ! เมื่อกี๊นายพูดว่าไรนะ O_O!!”
“เธอ – ต้อง – คบ- กับ- ฉัน ชัดยังครับ -_-;”
‘คบกับฉัน’
‘เธอ – ต้อง – คบ- กับ- ฉัน’
‘คบกับฉัน’
‘เธอ – ต้อง – คบ- กับ- ฉัน’
กรี๊ดดดดดดดดดดดดด >[]< นี่มันอารายกานนนนนนนนนน อีสเตอร์นายบ้าไปแล้วหรอ=[]= พูดอะไรออกมารู้ตัวมั้ย T^T ตอนนี้ฉันอยู้บ้านแหละ –O-‘ ไม่ต้องแปลกใจไปหรอกว่าทำไมฉันถึงกลับมานั่งสติแตกอยู่ที่บ้านได้ =_= ก็หลังจากที่เกิดเหตุการณ์ช๊อคโลก!เมื่อประมาณสามสิบนาทีที่แล้วมันทำให้สติของฉันแตกกระเจิงกระเด็นหายไปไหนก็ไม่รู้-v- (ไม่รู้ว่าเพราะอะไรเหมือนกัน -_-; ) ฉันจึงรีบวิ่งออกมาจากตรงนั้นให้เร็วที่สุดเท่าที่จะเร็วได้ แล้วก็จัดการโทรบอกพี่โรมว่าแม่ฉันโทรมาบอกให้รีบกลับบ้าน! ซุงแหลไปอย่างเนียน ๆ น้ำแข็งขอโทษนะพี่โรม T_T
ส้ม ๆ ๆ แอปเปิ้ลมะละกอกล้วยส้ม ส้มๆ...~
ขณะที่ฉันกำลังนั่งเป็นนังบ้าสติแตกอยู่ เสียงโทรศัพท์มือถือของฉันก็ดังขึ้น ใครมันโทรมาตอนนี้ฟร่ะ คนยิ่งอารมณ์ไม่คงที่อยู่ เดี๋ยวแม่จะด่าให้เสียหลักเลยยย -___-**
‘พี่โรม’
อ๋อ พี่โรมนี่เอง –O-;
“ฮัลโหลค่ะ”
(“ถึงบ้านยังเรา หื้อ?”)
“ถึงแล้วค่ะ พี่โรมไม่ต้องเป็นห่วงนะคะ =O=”
(“แล้วคุณป้าได้ว่าอะไรรึป่าว”)
คุณป้าหรอ เฮ้ย ! ก็แม่ฉันอ่ะดิ -0-;; ตอนนี้แม่กำลังนั่งดูโทรทัศน์อยู่ในห้องรับแขกอย่างมีความสุขโดยที่ไม่รู้เรื่องที่ฉันได้ซุงแหลกับพี่โรมไว้เลย –U-;
“อ่อ! มะ..แม่หรอคะ เอ่อ..ท่านไม่ได้ว่าอะไรเลยค่ะ พี่โรมไม่ต้องเป็นห่วง(อีกที)นะคะ”
ข้อเสียของฉันคือฉันเป็นคนที่โกหกไม่เก่งเลย TT^TT
(“งั้นพี่ฝากขอโทษคุณป้าด้วยนะ ว่าแต่เราเป็นอะไรรึป่าว ทำไม่น้ำเสียงแปลกๆ -_-”)
“มะ..ไม่ได้เป็นอะไรเลยค่ะพี่โรม ไม่ได้เป็นอะไรเลยจริงๆ นะคะ”
(“พี่เชื่อแล้วครับ ไม่ต้องย้ำขนาดนั้นก็ได้ งั้นแค่นี้ก่อนนะ พี่จะกลับบ้านแล้ว”)
“อ่าว นี่พี่โรมไม่ได้อยู่บ้านหรอกหรอคะ-.-”
(“เอ่อ..พี่อยู่ร้านสะดวกซื้อหน้าหมู่บ้านน่ะ”)
“อ้อ..ค่ะงั้นแค่นี้นะคะพี่โรม สวัสดีค่ะ”
ตู๊ด ๆ ๆ ๆ ~
ฉันว่างสายจากพี่โรมไปแล้ว-O- ม่ะ! ต่อ ฉันว่าอีตาอีสเตอร์ต้องไปกินอะไรผิดสำแดงมาแน่ ๆ ถึงได้พูดประโยคต้องห้ามแบบนั้นออกมาได้ =_= แต่ก็เป็นไปได้ที่หมอนั่นอาจจะพูดแหย่ฉันเล่นๆ อืม...-_- ใช่ๆ มันต้องเป็นแบบนั้นแน่ๆ หมอนั่นแค่แกล้งฉันเฉยๆ
เพราะฉะนั้นน้ำแข็ง!เธอไม่จำเป็นจะต้องไปคิดมากเพราะหมอนั่นแค่พูดเล่น
ไม่มีทางเป็นไปได้...
มันไม่มีทางเป็นจริงอย่างแน่นอน...
แต่อีสเตอร์เขาหล่อมากเลยนะแถมหน้าก็เหมือนพระเอกในซีรีย์เกาหลีด้วย…
แต่.....
อ๊ากกกกก หยุด! หยุด! หยุด!เดี๋ยวนี้เลยน้า..=[]= นี่ฉันคิดอะไรอยู่เนี้ยยยย โฮกกกก T[]T
‘คบกับฉัน’
‘เธอ – ต้อง – คบ- กับ- ฉันชัดมั้ยครับ’
กรี๊ดดดดชัดมากค่า ! มันกลับมาอีกแล้วววว T[]T/
ส้ม ๆ ๆ แอปเปิ้ลมะละกอกล้วยส้ม ส้มๆ... ~
มันจะโทรอะไรกันนักกันหนาเนี้ย –O- ว่างมากใช่มะ ตังค์ในโทรศัพท์เยอะนักหรอเฮ๊อะ!! -___-++
(เริ่มพาล..แต่อันที่จริงก็พาลมานานแล้วล่ะ -__-;;)
‘083-65…’
เบอร์แปลกซะด้วยเรื่องอะไรจะรับ เหอะ! ฉันไม่นิยมรับเบอร์คนแปลกหน้าหรอกนะ ชิ!~ -v-;
ติ๊ด ! (กดวาง)
ผ่านไปไม่เกิน 4 วิ ~
ส้ม ๆ ๆ แอปเปิ้ลมะละกอกล้วยส้ม ส้มๆ... ~
….
ติ๊ด ! (กดวาง)
…
ส้ม ๆ ๆ แอปเปิ้ลมะละกอกล้วยส้ม ส้มๆ... ~
…
ติ๊ด ! (กดวาง)
ย๊ากกกกก >O< โรคจิตใช้มั้ยเนี้ย โทร ๆๆ อยู่นั่นแหละ - -*
หวังว่าคงจะไม่โทรมาอีกนะ เฮ้อ~~ -O-
ติ๊ด ๆ
ไม่โทรมาจริง ๆ ด้วย แต่ส่งข้อความมาแทน -*- ไหน ๆ ก็ไหน ๆ แล้วเปิดดูหน่อยก็ได้เผื่ออาจจะรู้ว่าเป็นใคร -_-;
Message Box.
(‘ทำไมไม่รับโทรศัพท์ฉันห๊ายัยบ้า !-_-++’)
เหวอออ OoO ใครกันอยู่ดีๆ หาว่าฉันบ้า =_= หน๊อยยย~ ด้ายยยฉันก็อยากจะรู้นักว่าเป็นใคร -*-(ลืมเรื่องอีสเตอร์ไปสนิด-_-;;)
‘ใครคะ -_-;;’
ฉันส่งข้อความกลับไปซึ่งตอนนี้เขาคนนั้นเป็นใครมาจากไหนฉันก็ยังไม่รู้เลย=_=’ สักพักข้อความก็ส่งกลับมา
ติ๊ด ๆ
Message Box.
(‘กล้าดียังไงถึงวิ่งหนีฉันออกมาแบบนั้น!! -_-**’)
วิ่ง.. วิ่งหนี ฉันไปวิ่งหนีใครตอนไหนอ่ะ@_@ (หน้าโครตมึน) อ๋อออออ จำได้ละที่แท้ก็ อีตาอีสเตอร์น่ะเอง ..
อีสเตอร์…
อีสเตอร์..
อ๊ากกกก ! อีสเตอร์หรอ! O_O
นายจะมาหลอกมาหลอนฉันไปถึงหนายยยย \TT^TT/
ฉันเกือบจะลืมเรื่องนายไปแล้วนะ! ที่แท้ไอ้คนที่โทรมาหาฉันล้านกว่าสาย(เวอร์ชิบ-_-;)ก็คือหมอนี่สินะแต่พอฉันไม่รับก็เลยส่งข้อคความมาแทน-^-‘ในเมื่อฉันรู้แล้วว่าคนที่โทรมาหาฉันและส่งข้อความมาคือใคร ฉันก็จะไม่ส่งข้อความกลับไป แต่ถ้าอีสเตอร์ยังตื้อไม่เลิก ฉันก็จะหักซิมทิ้งให้รู้แล้วรู้รอดไปเลย! เพราะว่าฉันมีแสตมป์เซ่เว่นอยู่ดวงหนึ่ง(ได้มาตอนไปซื้อน้ำปลาตาเด็กไม่สมบูรณ์ให้แม่เมื่ออาทิตย์ก่อน-_-;)เดี๋ยวไปแลกซิมมาใช้ใหม่ก็ได้ ชิ! ( ‘-3-)
ติ๊ด ๆๆ
Message Box.
(‘รับโทรศัพท์ฉันเดี๋ยวนี้! แล้วจะหาว่าไม่เตือน! -*-’)
ชิๆๆๆ กัดไม่ปล่อยจริง ๆ เลยหมาตัวนี้-O-^แล้วจะมาขู่ฉันทำไมคิดว่ากลัวเรอะ ! (อันที่จริงก็นิดๆ อ่ะนะT^T;;;)
ส้ม ๆ ๆ แอปเปิ้ลมะละกอกล้วยส้ม ส้มๆ... ~
นั่นไง! เขาโทรมาแล้ว ฉันจะรับดีมั้ยเนี้ย
...
ส้ม ๆ ๆ แอปเปิ้ลมะละกอกล้วยส้ม ส้มๆ... ~
...
ส้ม ๆ ๆ แอปเปิ้ลมะละกอกล้วยส้ม ส้มๆ... ~
และเสียงเพลงเรียกเข้าสุดปัญญาอ่อนของฉันก็ยังดังต่อไปอย่างบ้าคลั่งจน...
ติ๊ด !
รับก็ได้วะ T_T
(“ทำไมเธอไม่ยอมรับโทรศัพท์ฉัน!”)
ฉันยังไม่ทันได้เซย์ฮัลโหลเลย อีตาอีสเตอร์ก็ตะคอกออกออกมาซะขี้หูแถบจะวิ่งหนีภัยออกมาจากหูฉันแล้วไปกกดานอยู่ในหูคนอื่นแทน เพราะตกใจเสียงของเขา -__-
“ก็มันเบอร์แปลกนี่ ฉันก็เลยไม่รับ”
(“ตั้งแต่บัดนี้เป็นต้นไป เบอร์นี้จะไม่แปลกแล้ว เมมไว้ในโทรศัทพ์ด้วย เพราะฉันคงต้องโทรไปหาเธอบ่อยๆ แน่ ...แต่ถ้าจะเมมว่า ’ที่รัก’ หรือ ’ฮันนี่’ ก็ได้นะฉันไม่ถือหรอก”)
“นะ..นี่นายจะบ้าหรอฮ๊ะ! ทำไมฉันจะต้องเมมเบอร์นายไว้ในโทรศัพท์ฉันด้วย แล้วที่สำคัญที่บอกว่าให้เมมไว้ว่า ‘ที่รัก’ หรือ ‘ฮันนี่’ ก็ได้น่ะ มันอะไรกัน ฉันไม่ได้เป็นอะไรกับนายนี่ อย่ามามั่วซัว!”
(“อะไรกัน นี่เธอลืมไปแล้วหรอว่าฉันน่ะเป็น...”)
“เป็นอะไร!”
(“เป็นแฟนเธอไง”)
กร๊าซซซซซซ!! =[]= จะมากไปแล้วนะอีสเตอร์ฉันไปตกลงปลงใจเป็นแฟนกับนายตอนไหน เมื่อไหร่ ยังไง ช่วยชี้แจงแถลงไขด่วนนนนน >O< ถ้าตอนนี้อีตาอีสเตอร์อยู่ตรงหน้าฉันนะฉันคงเอาโนเกีย รุ่น3310 ของพ่อปาใส่หน้าเขายับไปแล้ว!
“ฉันไปตกลงเป็นแฟนกับนายตอนไหนมิทราบ-*-”
(“นี่เธอจะปฏิเสธฉันหรอ”)
“มันแน่นอนอยู่แล้ว”
(“หว๊า.. แย่จัง ไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนปฏิเสธฉันเลยซักคนนะ”)
ทำไม? จะมอบโล่ให้หรอ -*-
“จำไว้นะฉันนี่แหละจะปฏิเสธนายเป็นคนแรก ไอ้คนหลงตัวเอง!”
(“ขอบคุณที่ชม^^”)
บางทีฉันว่าอีสเตอร์ก็พูดจากวนอวัยวะเบื้องล่างมากกว่าอีตาบิ๊กเบนอีกนะ-_-;; Butterfly Night เป็นแบบทุกคนเลยหรือป่าวน่ะ - -* เท่าที่เจอมาก็มีแต่อีตาอีสเตอร์กับบิ๊กเบนนี่แหละที่ชอบมาป๊วนเปี๊ยนให้ฉันเห็นหน้าอยู่บ่อยๆ แต่พวกนั้นมีกันสี่คนนี่แล้วอีกสองคนล่ะ (‘ ‘?)
จะว่าไป..แล้วฉันจะมาสงสัยเรื่องพวกผองอีตาอีสเตอร์ทำไมเนี้ย -_-‘
“นี่ฉันชมนายหรอ ได้ข่าวว่าฉันกำลังด่านายอยู่นะ -*-”
(“สำหรับฉันมันคือคำชม ^_^”)
ขนาดนี่ไม่เห็นหน้าเขานะ ฉันยังรู้เลยว่าอีตาอีสเตอร์กำลังยังยิ้มกวนประสาทอยู่ -__-^
“นั่นก็เรื่องของนาย ไม่มีอะไรแล้วใช่มั้ยฉันจะได้วาง เวลาคุยกับนายฉันเหนื่อยทุกที!! ฮึ้ย!! -^-”
(“ฮ๊ะ! ฉันยังไม่ทันทำอะไรเธอเลยนะทำไมเหนื่อยล่ะo_O”)
กรี๊ดดดด! >O< นี่นายกำลังคิดอะไรอยู่ยะ !!
“พอแล้วใช่มั้ย ฉันจะได้วาง -*-”
(“แต่ก่อนจะวาง..ฉันมีอะไรจะพูดกับเธอหน่อย”)
“รีบๆ พูดมา…”
(“จะบอกอะไรให้นะน้ำแข็ง... สิ่งที่ฉันทำน่ะมันมีเหตุผลเสมอ และเหตุผลนั้นน่ะ มันก็มีที่มาที่ไป แล้วก็เกี่ยวกับแม่ของเธอด้วย.. ถ้าเธออยากรู้ล่ะก็ยอมคบกับฉันแต่โดยดีซะ! แต่ถ้าเธอไม่ตกลงก็ไม่เป็นไรหรอกนะ แค่นี้ล่ะที่ฉันจะบอก..บายนะคะ..ที่รัก”)
ติ๊ด !
ตู๊ดดดดดดดด ~
ตุ๊บ!
เสียงโทรศัพท์ที่ไม่กี่วินาทีที่แล้วมันอยู่ในอุ้งมือของฉันอย่างแน่นหนาแต่ตอนนี้มันล่วงลงไปนอนแอ๊งแม๊งอยู่บนเตียงเรียบร้อยแล้ว อะไรนะ! เรื่องที่อีสเตอร์มาบังคับให้ฉันคบกับเขามันเกี่ยวกับแม่ด้วยหรอ..
แล้วแม่ไปเกี่ยวอะไร...
ชักอยากรู้แล้วสิ แต่ถ้าอย่างนั้นฉันก็ต้องไปเป็นแฟนกับอีสเตอร์ มันไม่มีทางเลือกที่ดีกว่านี้ให้เลือกเลยหรอเนี้ย แต่ถ้าฉันไปถามแม่โดยตรงเลยก็ได้นี่.. แล้วถ้าแม่รู้เรื่องนี้จริงๆจะยอมบอกมั้ยล่ะ T^T จะบอกอะไรให้นะแม่ฉันน่ะตีหน้ามึนได้เนียนสุด ๆ เลยล่ะ -_-; (ไม่ต้องสงสัยเลยว่าได้นิสัยนี้มาจากใคร -_-)
แม่เล่าให้ฟังว่าสมัยที่ท่านยังเรียน ม.ปลายอยู่ แม่น่ะแสบไม่ใช่เล่นเลยล่ะ ทั้งโดดเรียน แกล้งครู ท้าเพื่อนผู้ชายต่อย (แม่ฉันต้องเป็นเดอะฮัคกลับชาติมาเกิดแน่ๆ-0-^) ขโมยข้อสอบปลายภาค -_-; แต่ก็ไม่ใช่ว่าแม่ฉันจะแสบอยู่คนเดียวหรอกนะ ท่านยังมีเพื่อนร่วมก๊วนอีกหนึ่งคนแม่เล่าให้ฟังว่าเพื่อนแม่คนนี้น่ะก็แสบไม่ใช่เล่นเหมือนกันอาจจะหนักกว่าด้วยซ้ำไป-O-; จนกระทั่งแม่ได้มาเจอพ่อนี่แหละท่านถึงหยุดซ่าได้ และก็กลับกลายมาเป็นคุณแม่ที่ดีจวบจนถึงทุกวันนี้....
แต่ความโหดก็ยังคงที่อยู่นะจ๊ะ T^T
เอาล่ะ ! กลับเข้าเรื่องกันดีกว่า -_- แล้วตกลงฉันจะต้องไปคบกับอีตาบ้าอีสเตอร์จริง ๆ หรอ เนี้ย
ม่ายยยยยยยนะ T[]T
อีกฝั่งด้านอีสเตอร์….
“อีสเตอร์นี่แกขอหนูน้ำเขาคบยัง -O- ”
”เรียบร้อยแล้วแม่ สิ่งที่ผมเคยบอกแม่ไว้ผมทำได้แน่..หึ”
“ก็ดี.. แต่ถ้าแกทำไม่ได้จริงๆอย่างที่พูดล่ะก็เตรียมใจไว้ได้เลย เพราะว่าแกจะไม่ได้โดนแม่แค่คนเดียวมีคนจะคอยซ้ำแกอีก..”
“ผมรู้น่าแม่ ใครจะไปยอมโดนแม่รุมกันล่ะไหนจะเพื่อนแม่อีก ..โหดพอ ๆ กัน -_-;;(แอบพูดเบาๆ)”
“แกว่าไงนะ! -_-++”
“ป่าวไม่มีไร -_-;;;” เฮ้อ~โล่งอก-O-‘ (แอบถอนหายใจเหงื่อไหลพลั๊ก ๆ –O-;;;)
“เออก็ดี ขึ้นห้องไปนอนได้ละแกน่ะ เดี๋ยวแม่จะนั่งรอพ่อแกที่ห้องโถงก่อน..มีเรื่องต้องเคลียร์นิดหน่อย -_-;;” น้ำเสียงแบบนั้นไม่นิดแล้วม้างงงง
“ครับ -_-;”
-บนห้อง-
ฟุบ!~
“เฮ้อออ ~”
อีสเตอร์ทิ้งตัวลงนอนทันทีเมื่อเดินมาที่เตียงขนาดคิงไซด์ของเขา พรางถอนหายใจและเอื้อมมือไปที่ลิ้นชักใกล้ๆ กับหัวเตียงแล้วหยิบรูปที่อยู่ในนั้นขึ้นดู ไม่ว่าจะมองภาพนี้เมื่อไหร่เขาก็รู้สึกว่ามันทั้งโล่งและสบายใจ ความเครียดที่เคยมีก็หายไปอย่างปริดทิ้ง..
รูปภาพของผู้หญิงที่อายุเท่ากับเขาแต่ห่างกับเขาประมาณสองเดือน นั่งอยู่ในสวนหลังบ้านอ่านหนังสือนิยายรักหวานแหว๋วแบบที่ผู้หญิงชอบอ่าน แต่สีหน้าออกจะดูตกใจเหวอๆ นิดหน่อยเพราะว่ารูปนี้เธอโดนแอบถ่ายไว้โดยแม่ของเธอ..
แต่ก็ยังดูหน้ารักในสายตาเขาอยู่ดี..
อีสเตอร์หลับตาพรางคิดไปถึงเรื่องที่เขาได้คุยกับแม่เมื่อประมาณห้าเดือนที่แล้ว..
…ผู้ชายอายุ17 ปีหน้าตาหล่อเหลา ผมสีแอลมอนส์ที่ตัดกับสีผิวสีขาวซีดของเขาได้เป็นอย่างดี ดวงตาสีนิลที่ดูเจ้าเล่ห์รับกับสันจมูกที่ดูยังไงก็เหมือนไปทำมายังไงยังงั้น กับเรียวปากที่ดูชุมชื่นน่าสัมผัสอยู่ตลอดเวลา ส่วนสูงประมาณหนึ่งร้อยแปดสิบห้าฆเซนติเมตร ทำให้เขาดูดีทุกรูปแบบ.. โดยที่ไม่เคยผ่านมีดหมอมาเลย (ของเขาดีจริง ๆ -_-; ) ตอนนี้เขากำลังนั่งเล่นเกมส์ Playstation รุ่นใหม่ล่าสุดที่เพิ่งไปถอยมาสดๆร้อนเมื่อสองวันที่แล้วอย่างเมามันส์ แต่ก็ต้องมาค้างเพราะมีเสียงเคาะประตูมาขัดจังหวะในตอนที่เขากำลังจะฆ่าบอสตายพอดี - -++
‘ฮึ๊ย! ใครมันมาเคาะประตูอะไรตอนนี้วะ -*- ‘ เขาสบถอย่างอารมณ์เสียพรางตะโกนออกไปนอกห้อง
‘ใคร ? ตอนนี้ไม่ว่าง -_-+’
‘ถ้าฉันบอกว่าเป็นแม่แกล่ะจะว่างมั้ย-_-**’ คนที่อยู่ข้างนอกก็ตะโกนกลับมาเช่นกัน
‘อ่าว! แม่เองหรอประตูไม่ได้ล็อคเปิดเข้ามาได้เลย’
แอดดด~ (เสียงเปิดประตู-_-)
‘แม่มีอะไรรึป่าวมาหาผมถึงห้อง-_-‘
‘แล้วถ้าฉันไม่มีฉันจะมาหาแกไม่ได้รึไงฮ๊ะ! ไอ้ลูกบ้า-[]-*..แต่ก็มีจริง ๆนั่นแหละ-_-;’
หญิงสาวอายุประมาณสี่สิบต้นๆแต่หน้าตาอย่างกะคนอายุยี่สิบปลายๆ ตะโกนด่าลูกชายหัวแก้วหัวแหวนเพียงคนเดียวของเธอแต่ใบหน้าก็ยังสวยอยู่ดี เหอะ ๆ-_-
‘แล้วตกลงแม่มีอะไรเนี้ย ผมเล่นเกมอยู่นะ -*-’
‘เออ! แม่รู้แต่ขอเวลาไม่เกินห้านาที.. แกมีแฟนยัง ?’
‘หือ..o_O~’
ลูกชายเงยหน้าจากเกมส์เพลย์ขึ้นมามองหน้าคุณแม่ยังสาวของเขาอย่างงงๆ
‘ฉันถามว่าแกมีแฟนรึยังทำไมไม่ตอบ-*-’
‘ยัง..แล้วแม่ถามทำไมอ่ะ-_-;’
‘ฉันจะให้แกหมั้น!’
‘ฮ๊ะ !! อะไรนะแม่ หมั้นหรอ O_O’
‘ใช่! หมั้น แกมีปัญหาอะไร’
‘No! No! No! ยังไงก็ No! ผมไม่หมั้นเด็ดขาดนี่มันสมัยไหนแล้วแม่ ยังจะมาจับคลุมถุงชนกันอีก โบราณที่สุด -_-;’
‘แกไม่ต้องมาสปีคอิงลิชกับแม่เลยนะไอ้เตอร์!-_-; ยังไงแกก็ต้องหมั่นกับลูกสาวเพื่อนของ..’
‘ไม่ยังไงก็ไม่! แม่อย่ามาบังคับจิตใจผมสิ-*-’
‘อะไร !แม่ไม่ได้บังคับจิตใจแกเลยนะ-_-’
นี่เขาเรียกว่าบังคับขู่เข็ญเลยฮะแม่ -_-;;
แปะ !
อยู่ดี ๆ แม่ของเขาก็ล้วงมือลงไปในกระเป๋าเสื้อและหยิบรูปถ่ายขึ้นมาหนึ่งใบแปะลงไปบนหน้าของลูกชายสุดหล่อของเธออย่างแรง -_-; (เบา ๆ หน่อยก็ได้ค่ะคุณแม่ขา เดี๋ยวอีสเตอร์ของเค้าชำรุดT^T : ไรเตอร์)
‘อะไรเนี้ยแม่ -*-’
อีสเตอร์บ่นอุบพลางหยิบรูปถ่ายที่แม่ของเขาเพิ่งเอามาแปะไว้บนหน้าอันหล่อเหลาของขึ้นมาดู..ภาพของผู้หญิงอายุรุ่นราวคราวเดียวกับเขา ดวงตากลมโต จมูกโด่งแบบรั้นๆ ริมฝีปากบางเฉียบสีแดงระเรื่อน่าสัมผัส ผมที่ยาวมาจนถึงเอวดัดเป็นลอน ๆ สีน้ำตาลแดง สีหน้าของเธอเหมือนจะตกใจในมือถือหนังสือนิยาย
ทำไมผู้หญิงคนนี้...
ถึงทำให้เขาหลงใหลได้ขนาดนี้นะขนาดแค่ในรูปถ่ายก็เถอะ..
แล้วถ้าได้เจอตัวจริงขึ้นมา ตัวเขาคงจะแข็งทื้อไปเลยหรือป่าว ?...
...
‘เป็นอะไรไปไอ้เตอร์นี่แกรู้จักหนูน้ำเค้าด้วยหรอ o_O’
‘ป่าวหรอก..ผมไม่รู้จัก’
‘ก็นึกว่ารู้จักซะอีกเห็นจ้องซะนาน เป็นไงน่ารักใช่มั้ยล่ะ’
‘ก็..น่ารักดี’
‘แม่ยังไม่ต้องการคำตอบจากแกตอนนี้หรอกนะ แต่ถ้าพร้อมเมื่อไหร่ก็อย่าลืมบอกละกัน ไปละ อ่อ! ลืมบอกไปหนูน้ำแข็งเค้าอยู่โรงเรียนเดียวกับแกด้วยนะ’
ปัง!
แม่ของอีสเตอร์เดินออกไปจากห้องเขาไปแล้ว อีสเตอร์หยิบรูปถ่ายของหญิงสาวขึ้นมาดูอีกนานหลายนาทีเลยทีเดียวเขารู้สึกว่าผู้หญิงคนนี้นี่แหละรักครั้งแรก...และครั้งสุดท้ายของเขา
แต่ก็ขึ้นอยู่กลับว่า..เขาจะทำให้เธอรักเขาได้หรือป่าวก็เท่านั้น...เวลาจะเป็นเครื่องพิสูจน์ อีสเตอร์คิดในใจ
-เย็นวันนั้น-
อีสเตอร์ลงมาจากห้องของเขามองลงมายังห้องโถงในบ้านที่เรียกว่าคฤหาสน์เลยก็ว่าได้-_-; แต่ก็ยังไม่เห็นวี่แววของแม่สุดสวยของเขา
แม่อาจจะอยู่ที่นั้นก็ได้..อีสเตอร์คิดในใจพลางเดินออกไปที่สวนหลังบ้าน และสิ่งที่เขาคิดก็ถูกเพราะว่าแม่ของเขานั้นกำลังนั่งจิบชาอ่านนิตยสารอยู่ในศาลาริมน้ำในสวนหลังบ้าน สวนหลังบ้านของอีสเตอร์ตกแต่งเป็นแนวไทยๆ มีศาลาริมน้ำ บึงบัว บลา ๆๆ ~
ทันทีที่อีสเตอร์เดินไปถึง แม่ของเขาก็เงยหน้าขึ้นมาจากนิตยสารพรางจ้องมองลูกชายละพูดว่า
‘มีอะไร หือ.. ไอ้ลูกชาย’
‘ผมมาให้คำตอบแม่’
‘อ่อ เรื่องนั้นน่ะหรอเร็วดีนี่ แล้วตกลงว่าไงล่ะ’
‘ผมคิดว่าถ้าผมไม่สามารถทำให้เธอรักผมได้ถ้าจะหมั้นหรือแต่งงานกันไปมันก็คงจะไม่มีประโยชน์อะไร จริงมั้ยครับ ? เพราะฉะนั้นผมคิดว่า...’
‘…’ ผู้เป็นแม่เงียบรอฟังสิ่งที่ลูกชายจะพูดออกมาต่อจากนี้..
‘ถ้าผมสามารถทำให้น้ำแข็งรักผมได้ในระยะเวลาตลอดเทอมแรกของการเรียน ม.6 ผมจะไม่มีวันปล่อยผู้หญิงคนนี้ไปให้ใครเป็นอันขาด แต่ถ้าเธอไม่ได้รักผมจริง ๆ ล่ะก็.. ผมจะยอมปล่อยเธอไป การบังคับให้คนที่ไม่ได้รักมาหมั้นมาแต่งงานกันมันก็เหมือนการพยายามที่จะเอาน้ำมารวมกับน้ำมันนั้นแหละ เพราะถึงน้ำมันมันจะอยากเข้ากับน้ำมากแค่ไหน มันก็ไม่มีวันเป็นไปได้อยู่ดี’
‘…’ ผู้เป็นแม่เงียบ
‘…’อีสเตอร์ก็เงียบ จนกระทั่งแม่ของเขาพูดขึ้นมาว่า..
‘ก็ได้ถ้าแกต้องการแบบนั้นแม่ก็จะไม่ห้ามอะไรแก มันก็จริงอย่างที่แกพูดนั่นแหละถึงน้ำมันมันจะอยากเข้ากับน้ำมากแค่ไหนมันก็ไม่มีวันเป็นไปได้อยู่ดี ..โตขึ้นเยอะเลยนะลูกชายของแม่ ’
ผู้เป็นแม่โอบกอดลูกชายของเธออย่างอ่อนโยนพลางเอามือลูบหัวผู้เป็นลูกชายอย่างเอ็นดู อีสเตอร์กอดตอบแม่ของเขาพลางเอาหัวลงไปซุกบนไหล่อันแสนอบอุ่นของผู้เป็นแม่..
...
กลับมาที่ปัจจุบัน~
อีสเตอร์เก็บรูปของน้ำแข็งไว้ที่ลิ้นชักหัวเตียงดังเดิม หลับตานึกถึงเรื่องราวที่ผ่านมาระหว่างเธอกับเขา ถึงมันจะไม่ค่อยมีอะไรเป็นพิเศษก็ตามทีเถอะ ยัยคนที่ชอบโวยวายทุกครั้งที่เจอหน้าเขา ชอบพูดจาจงเกลียดจงชังเขาซะเต็มประดา~ -__-^ ชอบอวดเก่ง แต่ถึงยังไงเขาก็ไม่เคยโกรธเลยซักครั้งบางที...เขาอาจจะเป็นโรคจิตก็ได้…
“นี่ฉันชอบผู้หญิงอย่างเธอไปได้ยังไงกันเนี้ยไม่เข้าใจตัวเองจริง ๆ เลยเว้ยย =[]=”
เครดิต : Sun Ho
เครดิต :Chihoon
เครดิต : Soi
อาโล้ฮ้า~~ ^O^ ไรเตอร์มาแล้วค่าทุกคน
ตอนนี้มาแบบจัดเต็มกันทุกลิมิตกันเลยทีเดียว J
สังเกตมั้ยไรเตอร์ว่าตอนนี้มันยาวกว่าปกตินะเนี้ยย-_-;
แต่มันก็ดีแล้วไม่ใช่หรอ อิอิ ^.^ ไรเตอร์เชื่อว่าตอนนี้คงจะทำให้หลายๆคน ฟิน~ เลยชิมิล่าาา
Ps. ไรเตอร์อาจจะเขียนผิดหรอสะกดคำผิดไปบ้างยังไงก็ขอโทษรีดเดอร์ทุคนด้วยนะค้าาา \(_ _)/\(- -)/\(_ _)/<<คำนับ3ที
**มาคุยกันหน่อยดีว่า ตอนนี้เป็นไงบ้างจ๊ะไรเตอร์มาอัพให้ครบ100%แล้ว
รู้สึกว่าปริศนาจะเริ่มคลี่คลายแล้วใช่มั้ยล่ะ
แต่มันยังไม่จบหรอกค่ะมันยังมีต่ออีกเยอะ ๆๆ เลยล่ะ
อย่าลืมสินี่มันเพิ่งตอนที่เท่าไหร่เอง เรื่องมันยังไม่จบง่าย ๆ
หรอกนะจะบอกให้ ส่วนใครที่อยากเจอไซโตะกับยุโรปคงไม่ต้องรอเก้อแล้วล่ะ
ตอนหน้ารับรองสองคนนี้จะมาโผล่หัวมา(ใช่คนมั้ยนั่นน่ะ -__-^)
ให้รีดเดอร์ละลายแน่นอน >”< แต่ถ้าอยากเจอซะโตะกับยุโรปเร็ว ๆ ล่ะก็นะ...
เม้นเป็นกำลังใจให้ไรเตอร์เยอะ ๆสิ
อย่ามาอ่านอย่างเดียวแล้วก็ไปนะ
ถ้าไม่เม้นเค้าจะไม่อัพจริง ๆด้วย ชิ !-3-
ปล. เม้นเยอะอัพเยอะรวดเร็วฉับไว ฮิฮิ ^.^(จริงๆนะ)
รักรีดเดอร์จุ๊ปเหม่ง ~~~♥
ความคิดเห็น