ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    Fic. Reborn (1827) : Love Story หวานใจ นายเมฆา

    ลำดับตอนที่ #6 : Past 4 ~ จ่ายตลาด (100%)

    • อัปเดตล่าสุด 26 ก.พ. 55


    ช่วงนี้ไม่ค่อยได้แต่งน่ะค่ะ  ใกล้สอบแล้ว TT' 


    - ------------------------------------------------------------------

               ตอนคํ่า ... (ข้ามเลย =[ ]=!)



         "ซือคุง ~ อยู่บ้านดี ๆ ล่ะ อย่าทำให้รุ่นพี่ที่มาอยู่ด้วยต้องเดือดร้อนน่ะ ฝากดูแลพี่เค้าด้วยล่ะ แล้วแม่จะรีบเที่ยวน่ะจ่ะ"   นานะยืนพูดกับสึนะเป็นเชิงบ่นมากกว่า



          -- แม่น่าจะบอกว่ารีบกลับมากกว่าน่ะครับ = =' --  



         ไม่ใช่แค่สึนะที่วิตกกังวล จีอ็อตโต้ก็ไม่แตกต่างกัน  ท่าทางกังวลกว่าสึนะสุด ๆ ทั้งที่คิดว่าจะกลับมาหาน้องสุดที่รักไหงต้องมานอนกับผู้ชายที่ไม่ใช่แค่เย็นชา เป็นเพลย์บอยโครต ๆ ! 



          -- นายจะตามหลอกหลอนฉันไปถึงไหน ที่อิตาลียังไม่พออีกเหรอ --


         
          จีอ๊อตโต้เข้าไปจัดของในห้องนอนของตัวเอง ... แต่ไม่ทันได้จัดอะไร สึนะก็ขึ้นมาเรียกซะก่อน



         "พี่จีครับ .. แม่เรียกให้ไปทำกับข้าวต้อนรับคุณฮิบาริกับพี่ของเค้าน่ะครับ "  สีหน้าสึนะดูอ่อนหล้ามาก เหมือนกับปลงในสิ่งที่จะเกิดขึ้น จีอ็อตโต้ที่ไม่รู้ว่าน้องสุดที่รักของเค้าถูกฉก มาก่อนหน้านี้แล้ว จึงไม่ได้คิดอะไรไปมากมาย



         "งั้นน้องช่วยพี่หน่อยได้ไหม"  จีอ๊อตโต้พูดพร้อมกับยิ้มให้สึนะ



         "ถ้าช่วยพี่ได้ผมก้เต็มใจครับ !"  บรรยากาศครึกครื้นเริ่มกลับมาอีกครั้ง รอยยิ้มของร่างเล็กผุดขึ้นมาอย่างง่ายดาย



         "งั้นเดี๋ยวช่วยไปจ่ายตลาดแทนพี่หน่อยน่ะ เดี๋ยวพี่เขียนรายการที่ต้องซื้อให้น่ะ"  จีอ๊อตโต้หยิบกระดาษขึ้นมาจดรายการอย่างรวดเร็ว



          -- หว๊า ~ พี่จีเก่งจังเลย -- ตาสึนะประกายวาววับ จะได้ใกล้ชิดกับพี่จีก็แค่นี้ล่ะ



         "อ๊ะ ! เสร็จล่ะ รีบไปรีบกลับน่ะ เดี๋ยวถ้าทางนั้นมาฝั่งเราจะแย่เอา ไปดี ๆ ล่ะ"  จีอ็อตโต้ยิ้มให้สึนะอีกรอบก่อนที่จะไปจัดของต่อ ที่จริงเค้าก็ไม่อยากให้น้องไปไหนไกลหรอก แต่ช่วยไม่ได้ถ้าฝั่งนั้นมาแล้วไม่ต้อนรับจะหาว่าดูแลไม่ดีอีก 



          -- ภาระจริง = =' ! --  






         "เอ ... เหลือผักกาดงั้นสิน่ะ ! "  สึนะยืนอ่านรายการที่พี่เค้าจดให้  ก่อนจะยืนเหม่อสักพัก  -- ไม่อยากกลับไปเลยแฮะ -- 



         "ช่วย .."  จู่ ๆ ก็มีคนมาช่วยถือของให้ร่างเล็ก สึนะยังไม่ทันได้ดูหน้าก็รีบขอบคุณซะก่อน



         "ขอบคุณน่ะครับ .. เอ่อคุณ .. ฮ๊ะ เฮ้ย !"  แทนที่เขาจะจ่ายตลาดอย่างมีความสุขทำไมต้องมาเจอกับรุ่นพี่คนนี้อีกเนี่ย !



         "ฉันไม่ได้เต็มใจมาช่วยน่ะ เจ้านั่นบอกให้ฉันมา ..."  ฮิบาริยืนพูดด้วยสีหน้าไม่แสดงอารมณ์



         "อะ .. เอ๋ !! ไม่เป็นไรครับกลับไปรอก่อนก็ได้ครับ ผมซื้ออีกอย่างก็กลับแล้วครับ"  ร่างเล็กพูดอย่างกล้า ๆ กลัว ๆ ร้อยวันพันปีไม่เคยมีใครมาช่วยเค้าถือของเลยสักครั้ง จะให้รุ่นพี่ที่ไม่ชอบให้ออกคำสั่งด้วย ยิ่งแล้วใหญ่ !



         "ฉันไม่อยากรบกวนเวลาของพี่นาย ฉันเป็นผู้พิทักษ์เมฆาก็ต้องพานายกลับบ้านอย่างปลอดภัย อย่าเถียง ! ไม่งั้นจะขยํ้า !!!"  ร่างสูงไม่เพียงแค่พูดอย่างเดียว ยังชักท่อนฟาออกมาขู่คนตรงหน้า ... แล้วก็ได้ผลซะด้วย



         "คะ ครับ !! ผมจะรีบซื้อเดี๋ยวนี้ล่ะ"  ไม่ทันไรร่างเล็กก็วิ่งไปไกลซะแล้ว 



                  (HiBari Say : )



         ... วุ่นวายชะมัด กว่าจะไล่เจ้าสัตว์กินพืชนั่นไปซื้อของได้  ยุ่งยากชะมัด  ท่าทางเอ๋อ ๆ มันน่าจับขยํ้าให้รู้แล้วรู้รอด !



         "นายจะซื้ออีกนานไหมเนี่ย ฉันรอตั้งนานแล้ว อย่าให้รอนานกว่านี้จะได้ไหม !"  ไม่แปลกเลยที่ผมจะโกรธคนตรงหน้า ทั้งที่ไปซื้อก่อนคนอื่น แต่กลับได้ทีหลังสุด เพราะความใจดีของนายสิน่ะ ที่ทำให้ฉันติดใจในตัวนาย 



           เดี๋ยวอ่อนแอ เดี๋ยวแข็งแกร่ง น่าสนใจจริง ๆ



         "มานี่ ฉันซื้อให้ชักช้า เดี๋ยวขยํ้า !!"  ได้ผล ร่างเล็กตรงหน้ายืนตังพร้อมตะกร้าให้ผมทันที 



         "งะ .. งั้นผมรอตรงนี้น่ะครับ"  เป็นร่างที่บอบบางเสียจริง ตอนจูบครั้งแรกก็อ่อนหัด แต่ทำไมถึงได้คิดใจได้ขนาดนี้น่ะ



         " ..... "  



         "... ผมขอโทษครับจะไปด้วยก็ได้ครับ !"  



         "มานี่ !"  ผมดึงร่างเล็กเข้ามากอดแล้วฝ่าฝูงคนเข้าไปซื้อผักกาด  ร่างในอ้อมแขนไม่พูดอะไร ทำได้เพียงแต่ก้มหน้าเฉย ๆ



         'อย่างนี้สิ ถึงจะน่าสนใจ !'



               (HiBari Say : End )





         "เจ้าบ้าเบสบอลจะตามมาทำไมเนี่ย !!!"  เสียงใสตะโกนแจ๊วออกมา



         "ฮ๊ะ ๆ ก็แหม .. ออกมาซื้อของกับเพื่อน ๆ มันสนุกนี่หน่า"  ยามาโมโตะหัวเราะอย่างอารมณ์ดี



         "ชิ ! ไหน ๆ นายก็มาแล้ว ช่วยฉันถือของเลยล่ะกัน"  ร่างเล็กบ่นหน่าย ๆ 
    .

    .

         "คุณฮิบาริ ! ทำไมไม่ต่อแถวล่ะครับ ไปแทรกยังงั้นได้ไง .."  เสียงเล็กดังขึ้นไม่ไกลจากหูของว่าที่มือขวา ทันทีที่ได้ยินเสียงโกคุเทระก็รีบวิ่งไปดู



         "อย่าบ่นมาก ฉันก็ซื้อให้แล้วนี่ไง ! อยากกลับบ้านเร็ว ๆ ไม่ใช่รึไง ! "  ร่างสูงดึงมือ
    สึนะ ไม่สิ เรียกว่าลากมากกว่า



         "หยุดน่ะ ! เจ้าฮิบาริ แกจะทำอะไรรุ่นที่ 10 !!"  โกคุเทระเปิดฉากด้วยการหยิบไดนาไมต์คู่ใจขึ้นมาเตรียมจุด



         "...."  



         "นี่โกคุเทระ เค้าเดินไปกันตั้งนานแล้วล่ะ ฉันว่านายรีบซื้อของจะดีกว่าน่ะ ฮ๊ะ ๆ"  ยามาโมโตะตบไหล่โกคุเทระทีนึง  เป็นการเตือนว่าสึนะไปตั้งนานแล้ว



            -- ระ..หรือว่า ... เราไม่มีค่าสำหรับรุ่นที่ 10 เลยเหรอ ถึงได้เมินกันอย่างนี้ -- 



         "ยามาโมโตะ !! ช่วยบอกฉันทีว่าฉันกับฮิบาริ ใครเหมาะที่จะเป็นมือขวามากกว่ากัน !!"  โกคุเทระหันไปถามยามาโมโตะอ่ยางหนักแน่น  



         "อะ .. เอ๋ ฉันว่าฮิบาริน่ะ อ้อ ! หมายถึงความเก่งน่ะ อ่ะ เอ้ย ไม่ใช่ ๆ"  ยามาโมโตะพยายามพูดให้เพื่อนสนิทตัวเองเข้าใจว่า นายก็เหมาะน่ะ แต่คำพูดกลับสวนไปอีกทาง



         "ง่ะ .. งั้นเหรอ ใช่สิฉันมันไม่ค่า ฉันไม่เหลืออะไรอีกแล้ว ฮึก ๆ"  โกคุเทระเดินเซไปเซมา อย่างหมดอาลัยตายอยาก



         "เดี๋ยวสิโกคุเทระ รอก่อน"  ยามาโมโตะรีบวิ่งตามเพื่อนสนิทตัวเองทันที




           ย้อนกลับมาที่บ้านซาวะดะ ~



         "ไหน ๆ ก็จัดของเสร็จแล้ว เตรียมของทำกับข้าวดีกว่า"  จีอ็อตโต้เดินลงบันไดมาเรื่อย ๆ 



         "รีบทำกับข้าวซะสิ ฉันหิวแล้วน่ะ ชักช้าอืดอาดอยู่ได้"  เสียงผู้มาเยือนคนใหม่ พูดจากวนประสาท ทำเอาจีอ็อตโต้แทบจะกลิ้งจากบันไดลงมาเตะคนตรงหน้า



         "รอสักครู่ได้ไหมครับ เผอิญว่าน้องของผมกำลังไปซื้อของอยู่น่ะครับ !" จีอ็อตโต้พูดกระแทกเสียงใส่คนตรงหน้า



         " หึ ! จีอ็อตโต้นี่ก็พูดกับฉันห่างเหินจังเลยน่ะ" อเลาดิดันร่างเล็กตรงหน้าไปเรื่อย ๆ จนกระทั่งชนกับประตูหน้าบ้าน



         "กรุณาปล่อยผมด้วยน่ะครับ ! "  จีอ็อตโต้พยายามดึงมือที่กดไหล่เค้าลง แต่ก็ต้องผิดหวังเพราะยิ่งดึง ร่างสูงก็ยิ่งกดแรง



         ".. หมดแรงแล้วรึไง เอาล่ะ ! ฉันกลับมาเพื่อนเอาของ ของฉันคืน ถ้านายให้ฉันคืนฉันจะปล่อยนายไปแล้วก็จะไม่ยุ่งกับนาย .. รวมทั้งน้องนายด้วย"  อเลาดิพูดกัดฟันกรอด



         "ปล่อยน่ะ ไอ่บ้ากาม ไอ่เจ้าชู้  ว๊ากก ~ "  



         'โครม !!' 



         "อ๊ะ ! พี่ครับ ผมขอโทษ เจ็บตรงไหนไหมครับเนี่ย !!"  สึนะเปิดประตูเข้ามา เพียงชั่ววูบพี่ของเค้าก็นอนกลิ้งกับพื้นไปเรียบร้อยแล้ว



         "วุ่นวายชะมัด เดี๋ยวจะขยํ้า !!"  ฮิบาริเริ่มออกอาการหงุดหงิด  เริ่มจากที่เค้าถูกใช้ให้ไปช่วยสึนะจ่ายตลาด แล้วยังต้องแบกกับข้าวกลับบ้านอีก



         "จะรีบไปทำกับข้าวให้เดี๋ยวนี้ล่ะครับ !! อ๊ะ .. พี่อเลาดิฝากดูแลพี่ของผมหน่อยน่ะครับ" สึนะพูเสร็จสรรพก็รีบวิ่งเข้าห้องครัว  ฮิบาริที่มีหน้าที่แบกของก็รีบเดินตามไปทันที



         "ดูแลคนรักของนายให้ดีล่ะ .. เคียวยะ"  อเลาดิพูดทิ้งท้ายไว้




    ------------------------------------------------------

    ใครปิดเทอมแล้วบ้างเนี่ย อิจฉา TT'

    จะบอกว่าแพรเพิ่ง ม.1 เองอ่ะ เด็กม๊ะ >< '

    เอาเป็นว่าฝากรูปทิ้งท้ายไว้ล่ะกันเนอะ ๆ

    (100% นิดเดียวเองง่ะ ไม่ว่ากันเน้อ ~)


    เหมาะกับตอนม๊ะ ๆ >< ' 

         
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน
    นิยายแฟร์ 2024

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×