o ใครเข้าแม่เตะ!? o

ลำดับตอนที่ #6 : ลำดับตอนที่ 6

# แฟชั่นวีค, นิวยอร์ก สหรัฐอเมริกา

มองมาที่ฉัน มองมาที่ฉัน มองมาตรงนี้…

ภายในห้องทรงสี่เหลี่ยมจัตุรัสขนาดใหญ่ที่ถูกบรรดาช่างมืออาชีพตกแต่งให้คล้ายพิพิธภัณฑ์งานศิลปะ จุดประสงค์ไม่ใช่วางภาพศิลป์ หรือหุ่นปั้น แต่เป็นการเนรมิตบรรยากาศให้เข้ากับธีมของงานแฟชั่นวีคในครั้งนี้ เหล่านางแบบหุ่นเพรียวต่างทยอยเดินออกจากหลังม่านเวทีเพื่อโชว์เสื้อผ้าที่ตนถูกมอบหมาย แต่สิ่งที่พวกหล่อนต้องการไม่ใช่การโชว์เสื้อผ้าพวกนี้ แต่กลับเป็นชื่อเสียงของตนเอง เวลาผ่านไปเช่นเดียวกับนางแบบหลายๆคนที่ผ่านไปจนกระทั่งเหลือคนสุดท้าย ผู้กุมชุดที่ถูกเรียกว่า ฟินนาเล่...

แชะ แชะ แชะ

เสียงแฟลชดังขึ้นอีกครั้งมันถูกกดอย่างถี่รัวราวกับกำลังถ่ายจับผิดสาวงามเจ้าของเท้าเรียวที่กำลังก้าวออกจากหลังม่านอย่างสง่างามและมั่นใจ การเดินโดยส้นสูงดีไซน์เก๋เป็นจังหวะตามเสียงกลองที่ถูกบรรเลงจากเครื่องเสียง ใบหน้างดงามซึ่งถูกตกแต่งจากช่างมืออาชีพปราศจากความรู้สึกนึกคิด พร้อมชุดจากห้องเสื้อชื่อดังที่มีสีหวานพาสเทลคัตติ้งเฉียบๆและลูกเล่นเลื่อมเงาประกอบให้ดูดีสมเป็นชุดฟินนาเล่ของรันเวย์นี้ หญิงสาวเดินตรงไปจนสุดรันเวย์ก่อนจะหยุดที่ปลายทางแล้วท้าวสะเอวข้างหนึ่ง แล้วเชิ่ดหน้าขึ้นเล็กน้อยเพื่อเรียกแสงแฟลชให้ดังก้องกว่าเดิมจากบรรดาช่างภาพสื่อมวลชนทั้งหลาย ใช่…และเธอคนที่ว่าก็ฉันเอง

อา...ฉันชอบความรู้สึกนี้จัง

คริสตินน่า โวมิเลียมด์ คือชื่ออันแสนจะภูมิใจของฉันคนนี้ ชื่อนี้เคยถูกพาดขึ้นหน้าหนึ่งของนิตยสารหลายฉบับในสัปดาห์เดียวกันเชียวนะ! ฉันหันหลังกลับและเดินตรงไปยังจุดเริ่มต้นที่แปรเปลี่ยนเป็นจุดสิ้นสุด ฉันสะบัดผมยาวสลวยสีบลูเน็ตเพื่อเป็นการปิดฉากที่งดงามครั้งนี้ โดยทิ้งเสียงตบมือจากผู้รับชมไว้เบื้องหลัง…

แต่ภาพนั้นได้เป็นเพียงฝันเมื่อดันเผลอลับตานึกพินิตจินตนาการจนเซตกรันเวย์!!!!

“กรี๊ดดดดดดด!”ฉันกรีดร้องอย่างเสียขวัญและเจ็บปวดจากที่สะโพกปะทะลงกับพื้นแข็งอย่างจัง ภาพฝันที่คิดไว้ ความสมบูรณ์แบบเมื่อครู่ ภาพลักษณ์อันสง่างามและทรนง กลับป่นปี้ไม่เหลือชิ้นดี เพราะไอ้รองเท้าเซ็งกะบวยของยัยแบลร์บาหลีนั่นน่ะสิ

ย้อนไปเมื่อก่อนงานเริ่ม ณ ห้องร่วมตัวนางแบบ

ฉันซึ่งออกมาจากห้องแต่งตัวส่วนบุคคลในชุดฟินนาเล่ที่ไม่ว่าจะเดินไปทางไหนใครก็ต้องชายตามองด้วยความริษยากำลังเช็คหน้าเช็คผมอยู่หน้ากระจกใส เธอหันซ้ายหันขวาหันหน้าหันหลังเพื่อจะตรวจดูทุกอย่างว่าตนนั้นงดงามไร้ที่ติเตียนใดๆทั้งสิ้น

“พี่คริสตี้อยู่นี่เอง คือหนูมีเรื่องให้ช่วยน่ะค่ะ” เสียงใสเอ่ยขึ้นพร้อมยิ้มหวาน ซึ่งฉันจำเสียงนั้นได้ดี

แอนนาเบ็ธ ลูกร์ นางแบบรุ่นน้องที่มีภาพลักษณ์ใสซื่อไร้เดียงสาที่ฉันพนันได้ว่ายัยนี่ใส่หน้ากากแน่นอนและถ้าจำไม่ผิดยัยนี่พยายามตีสนิทฉันมาเป็นปีๆแล้ว ซึ่งรำคาญสุดๆ

“มีอะไร แอนนาเบ็ธ”คริสตินน่าตอบอย่างเย็นชาตามภาพลักษณ์ของเธอ ซึ่งมันก็ไม่ได้ทำให้ดีต่อเพื่อนร่วมงานเสียเท่าไหร่ แต่เธอก็พยายามปรับตัว(?)ให้เข้ากับทุกคนได้

“อย่าเรียกห่างเหินกันอย่างนั้นสิคะ

 สาวเจ้าเดินไปห้องแต่งตัวส่วนตัวอย่างสง่าไม่ต่างจากตอนที่อยู่บนรันเวย์ ห้องแต่งตัวส่วนตัวไม่ได้มีให้ใครง่ายๆนอกจากคนๆนั้นจะพิเศษ ซึ่งคริสตินน่าก็เป็นหนึ่งในนั้น นางแบบชื่อดังที่ได้ขึ้นปกนิตยสารแอลตั้งแต่เริ่มเข้าวงการแรกๆ คนบางกลุ่มที่ริษยาก็สร้างข่าวลือว่าหล่อนใช้เส้น หรือไม่ก็นอนกับเจ้าของสังกัด แต่เจ้าตัวก็ไม่สนข่าวลือแล้วเดินในเส้นทางของต้นต่อไป

“ไงจ้ะ เพื่อนรักวันนี้ทำได้ดีจริงเชียว”ผู้มาใหม่กล่าวพร้อมกับเปิดประตูที่เขียนว่าผู้ไม่เกี่ยวข้องห้ามเข้าเข้ามา ก่อนจะเผยรอยยิ้มแสดงความเป็นมิตรให้กับคริสตินน่าที่กำลังนั่งลบเครื่องสำอางอย่างละจริงจังอยู่ ผู้มาเยือนเอาหลังผิงผนังพร้อมกอดอก

“อย่างกับทุกวันนี้ฉันทำได้ไม่ดีงั้นล่ะ”คริสตินน่าหักไหล่ พร้อมยิ้มบางๆส่งสายตาผ่านทางกระจกให้เพื่อนสาวผิวแทนที่มาในฐานะแขก ก็นะเซเลบริตี้อย่างแองเจลิน่า แฮมเล็ต รูฟร์จะไม่ถูกเชิญมาก็คงหยามเกียรติกันไปหน่อย “เธอมีอะไรก็ว่ามา ฉันอยากจะไปพักผ่อนเต็มที” คริตตินน่าถามต่อโดยรู้ล่วงหน้า เพราะคนอย่างแองเจลิน่าถ้าไม่มีเรื่องคงไม่เสียเวลามาหาคนอื่นง่ายๆหรอกยิ่งคนที่มีฐานะน้อยกว่าตน

“รู้ใจจริงนะ”แองเจลิน่าหรี่ตาลงพร้อมส่ายหน้าเบาๆ ก่อนจะเริ่มร่ายยาวถึงจุดประสงค์หลัก “สุดสัปดาห์นี้ลูกพี่ลูกน้องของฉันจะย้ายกลับมาที่อเมริกา ซึ่งหล่อนก็อยากจะจัดงานปาร์ตี้ฉลองการกลับมาที่ลาสเวกัส และหล่อนก็ส่งบัตรเชิญมาถึงเธอ”แองเจลิน่าเงยหน้าขึ้นมาสบตาเพื่อนสาวผ่านกระจกโดยนัยน์ตาสีน้ำตาลแดงฉายแววจริงจังขึ้นเล็กน้อย

“แต่สุดสัปดาห์นี้ฉันมีนัดจะต้องบินไปมิลาน”คริสตินน่าตอบเชิงปฏิเสธ เธอลบเครื่องสำอางออกหมดแล้วหันเก้าอี้มาทางแองเจลิน่าเพื่อจะได้มองหน้าของเพื่อสาวอย่างตรงๆ

“งั้นเธอคงต้องปฏิเสธนัดนั่นซะแล้วล่ะ คริสตินที่รัก”แองเจลิน่าฉีกยิ้มกว้างแต่ยิ้มนี้กลับให้ความรู้สึกกดดันผิดปกติพร้อมยื่นหน้าเข้ามาใกล้คริสตินน่าซึ่งนั่งอยู่บนเก้าอี้ “แหม เธอเองก็คงไม่อยากพลาดปาร์ตี้สุกแจ่มนี้หรอกนะ”สาวผิวแทนพูดคลายความกดดันพร้อมถอยห่างออกจากเพื่อสาว

“แต่ว่า...”หญิงสาวเรือนผมสีบลูเน็ตพยายามบอกเหตุผลแต่ไม่ทันที่จะพูด เพื่อนที่รักก็แย่งชิงคำพูดนั้นไปเสียก่อน

“ไม่มีแต่ที่รัก ฉันจองตั๋วไปลาสเวกัสให้เธอแล้ว”แองเจลิน่ายื่นข้อเสนอรวบรัดให้คริสตินน่าที่ยังไม่ทันขัดอะไรก็ถูกบังคับให้ไปเสียแล้ว “ออ...แล้วก็อย่าลืมของขวัญเลิศๆไปด้วยล่ะจ้ะ”แองเจลิน่าส่งทิ้งท้ายก่อนจะเดินออกไปพร้อมรอยยิ้มของผู้ชนะ