คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : บทที่3จอนเวทย์ผู้พิทักษ์แห่งดินและการมาของน้องสาวอีกครั้ง
“อืมเห็นว่าจะมาถึงญี่ปุ่นพรุ้งนี้อะนะ”เคียวพูด
“แล้วเค้าอายุเท่าไหร่แล้วจะมาที่ไรมงรึเปล่า”กาเซลถาม
“อายุก็คงจะเท่าๆพวกเราละมั้งแล้วเรื่องที่ว่าจะมาที่ไรมงรึเปล่า...ก็คงแล้วแต่ดวงนั้นแหละ^^”เคียวพูด
กรี๊ง~!
“พูดอย่างกับเค้าดวงซวยอย่างงั้นแหละ เรื่องนี้เอาไว้ก่อนล่ะกันพวกเราไปเข้าเรียนกันเถอะ”กาเซลพูด
“อืมงั้นพวกเราไปกันเถอะ”เคียวหันไปพูดกับอิจิโนเสะและโดมอน
“อืม”อิจิโนเสะและโดมอนพูด
แล้วทุกคนก็แยยย้ายกันไปเหลือแค่เบิร์น กาเซล
“งั้นพวกเราก็ไปกันเถอะ”กาเซลพูด
“นี้ไม่ป็นไรแล้วหรอ”เบิร์นถามอย่างเป็นห่วง
“ไม่เป็นไรแล้วล่ะน่าไปเข้าเรียนกันเถอะนะ”กาเซลพูด
“อืม”เบิร์นพูดแล้วก็ไปเข้าห้องเรียน
กรี๊ง~!(หมดคาบสุดท้ายแล้วจ้า=w=//ผู้แต่ง)
ณ สนามฟุตบอลโรงเรียนไรมง
“ส่งมาทางนี้!”
“อย่างงั้นแหละ!”
“ยิงเข้ามาเลย!”
เสียงของคนในสนามฟุตบอลยังดัง(เหมือนเดิม)แล้วกาเซลก็นั่งอยู่ข้างสนาม(เหมือนเดิม)กินไอติมอยู่(เหมือนเดิม)แล้วเอนโดก็ถาม(เหมือนเดิม)
“นี้!กาเซลไม่เล่นด้วยกันหรอ”เอนโดก็ถาม(ด้วยประโยคเดิม)
“ไม่ล่ะ เออแล้วก็มีสมาชิกใหม่ด้วยนะเดี๋ยวแปบนึง”กาเซลพูดแล้วเดิมไปไหนก็ไม่รู้ สักพักกาเซลก็กลับมาพร้อมกับ....
“คะ...เคียว/คานะ!”ทุกคนตกใจกับคนที่กาเซลพามา
“เธอเล่นฟุตบอลเป็นด้วยงั้นหรอ?”คาเซมารุถาม
“หืม?กาเซลจังไม่ได้บอกหรอว่ากีฬาหลักของโลกเวทย์มนต์นะคือฟุตบอล”เคียวพูด
“เห!?งั้นเธอก็เล่นฟุตบอลเป็นนะสิ”เอนโดพูดฃ
“ก็ใช่นะสิ อยากเห็นมั้ยล่ะ^^”เคียวพูด
“อืม แล้วเล่นตำแหน่งไหนล่ะ”คิโดถาม
“เล่นเป็นกองกลางจ๊ะ^^”เคียวพูด
“งั้นขอดูฝีมือหน่อยล่ะกัน”คิโดพูด
“อืม”เคียวพูดหลังจากนั้นก็ไปประจำตำแหน่งคิโดจะครองบอลแล้วให้เคียวแย่งไปตอนนี้ก็เริ่มกันแล้ว
“เอาล่ะนะ...”เคียวพูดแล้ววิ่งเข้าไปหาคิโดอย่างรวดเร็วและแย่งมาได้อย่างสวยงามโดยที่คิโดยังไม่ทันได้ทำอะไรเพราะมองไม่เห็น
“อะ..อะไรนะ!”คิโดพูดด้วยความตกใจ
“สะ..สุดยอดO[]O”ทุกคนพูด
“แหม แต่ก็ยังไม่เท่ากาเซลหรอกน่ะ^^;;”เคียวพูด
“กาเซลเก่งขนาดนั้นเลยหรอแต่ท่าของกาเซลเอนโดก็รับได้นี้น่า”สึนามิพูด
“นายยังไม่รู้อะไรท่านั้นนะอะไรนะ..นอร์เทิร์นอิมแพค มันเป็นท่าที่ได้มาจากโรงเรียนเอเลียถ้าให้เทียบกับพลังของกาเซลล่ะก็...ยังไม่ถึง1ส่วนเลย^^(เว่อร์มาก= =’’)”เคียวพูด
“โหเก่งขนาดนั้นเลยหรอ”เอนโดพูดแล้วทุกคนก็หันไปมองกาเซล
“จะบ้าเรอะ= =;;ไม่ถึงขนาดนั้นหรอเคียวก็เว่อร์ไปนั้น”กาเซลพูด
“คิคิ^^”เคียวหัวเราะ
“นี้ทุกคนนี้ก็เย็นแล้วนะกลับบ้านกันเถอะ”อากิพูด
“อืม อ้อแล้วก็นี้ตั้งแต่พรุ้งนี้ตอนกลางวันไม่ต้องมาแล้วนะ(เนื่องจากไรเตอร์ขี้เกียจเขียน^^’’//ผู้แต่ง)”เอนโดพูด
“อืม”ทุกคนพูด
“งั้นฉันไปก่อนน่ะ”เคียวพูด
“นี้แล้วเคียวอยู่ที่ไหนล่ะ”กาเซลพูด
“ก็อยู่ที่โลกเวทย์มนต์ไงฉันไม่ได้อยู่ที่นี้หรอกน่ะพอเช้าฉันถึงจะมาที่นี้”เคียวพูด
“อยู่ที่โลกเวทย์มนต์แล้วทำไมมาเรียนที่นี้ละเรียนที่โลกเวทย์มนต์ก็ได้นี้น่ะ”กาเซลพูด
“ก็คิดว่าเรียนที่โลกนี้น่าจะดีกว่านี้นา”เคียวพูด
“เออๆงั้นบ๊ายบาย”กาเซลพูดแล้วโบกมือลาแล้วเคียวก็เดินจากไป
“งั้นเราก็ไปกันเถอะ”กาเซลพูดเรียกเบิร์น
“อืม”เบิร์นพูด
“งั้นพวกเราไปแล้วนะ”กาเซลพูดกับทุกคนแล้วเดินจากไป
~The end~บริบูรณ์
(ยังโว้ย!ไรเตอร์แกล้งผู้อ่านอีกและ=*=//เบิร์น)(555เป็นความสนุกของไรเตอร์เอง^^ เล่นต่อๆ//ผู้แต่ง)
ณ ปราสาทแห่งความมืด
“องค์หญิงกาเซล่า!”เสียงของลักซัสดังขึ้น
“ลักซัสเตรียมประตูข้ามมิติวันนี้แหละข้าจะไปพาตัวท่านพี่กลับมา”กาเซล่าพูด
“ขอรับแล้วคราวนี้จะทำยังไรหรือขอรับ”ลักซัสพูด
“คราวนี้แหละข้าจะใช้กำลังพาตัวท่านพี่กลับมาให้ได้เพราะท่านพี่ก็ได้ผลึกเวทย์แล้ว”กาเซล่าพูด
“ขอรับงั้นเชิญองค์หญิงไปได้แล้วละขอรับ”ลักซัสพูด
“อืม”แล้วลักซัสก็พากาเซล่าไปยังห้องควบคุมเพื่อเปิดประตูข้ามมิติ
“งั้นไปละนะ”กาเซล่าพูดแล้วเดินเข้าไปในประตูข้ามมิติ
“องค์หญิงแล้วคราวนี้ต้องให้กระผมไปด้วยหรือเปล่าขอรับรู้สึกว่าจะมีนักเวทย์อยู่อีก2คนนี้ขอรับ”ลักซัสพูด
“ไม่ละยังไงนักเวทย์อีก2คนก็คงไม่ได้สู้อยู่แล้วล่ะเพราะท่านพี่เค้าก็คงบอกว่าจะสู้คนเดียวอยู่แล้ว”กาเซล่าพูด
“ขอรับ”ลักซัสพูด
แล้วกาเซล่าก็เดินเข้าไปในประตูนั้นแล้วประตูก็ปิดลง
เช้าวันรุ่งขึ้น ณ โรงเรียนไรมง
อึ่งอ่างๆ~~(เฮฮาๆ~~)
เสียงของคน(อึ่งอ่าง?)ดังไปทั่วห้องเรียนในขณะที่ครูไม่อยู่(เด็กหนอเด็ก=w=//ผู้แต่ง)(แล้วแกเด็กมั้ยล่ะ= =’’//คนในห้องเรียน)
พลึบ~!
เสียงประตูดังขึ้นเผยให้เห็นร่างของอาจารย์ที่ปรึกษาของห้อง
“เอ้าๆ!เงียบๆกันสิโว้ย!”อาจารย์ที่ปรึกษานามคัตสึกิ ซาโยริ
“วันนี้จะมีนักเรียนใหม่เข้ามาเรียนที่ห้องเรานะเอ้าเข้าสิ”ทันใดนั้นก็มีผู้หญิงคนนึงเข้ามาผมน้ำตาลดินงดงามตาสีครามเป็นประกายชื่อของเขาคือ...
“ฉันชื่อโยชิวาระ อาซางิ ฝากตัวด้วยนะ”ผู้หญิงคนนั้นพูด อืม~โยชิวาระ อาซางิงั้นหรอ...เอ๋!?
“เค้าพึ่งย้ายมาจากเกาหลีนะทุกคนช่วยเป็นมิตรกับเขาด้วยล่ะอย่ากัด(ไม่ใช่หมานะ= =’’//คนในห้อง)”อาจารย์คัตสึกิพูด
“ครับ/ค่ะ”ทุกคนพูด
“งั้นโยชิวาระไปนั้งข้างๆซูซึโนะล่ะกัน”อาจารย์คัตสึกิพูดแล้วชี้ไปข้างขวาของกาเซล
“ค่ะ”แล้วก็เดินไปที่นั่งข้างๆกาเซล
“เอ้า!เริ่มเรียนได้แล้ว(โว้ย!)”อาจารย์คัตสึกิพูด
กรี๊ง~!
เสียงกรี๊งหมดคาบเช้าดังขึ้นทุกคนก็ค่อยๆทยอยออกจากห้องแล้วกาเซลก็เดินเข้าไปหาผู้หญิงที่พึ่งเข้ามาใหม่
“นี้เธอนะ”กาเซลยังไม่ทันพูดจบก็โดนตัดบท
“อาร์ฟิเลียเธอคงรู้จะสินะ”เธอคนนั้นพูด
“ใช่จริงๆด้วย”กาเซลพูด
“เธอคงรู้มาจากเคียวสินะกาเซล”อาร์ฟิเลียพูด
“อืมเธอรู้จักชื่อฉันด้วยหรอ”กาเซลพูด
“ก็ที่รูปที่ฉันได้มามันมีชื่อเธอติดอยู่ด้วยแล้วจะไม่รู้ได้ยังไงล่ะ”อาร์ฟิเลียพูด
“อืมงั้นพวกเราไปกินข้าวกันเถอะ”กาเซลพูด
“อืม”อาร์ฟิเลียพูด แล้วทั้ง3คน(เบิร์นด้วยน่อ=w=//ผู้แต่ง)ก็เดินออกจากห้องไปแล้วหลังจากนั้น1ชั่วโมง
กรี๊ง~!
เสียงกรี๊งก็ดังขึ้นทุกคนก็ค่อยๆทยอยเข้าห้อง
อึ่งอ่างๆ~~(เฮฮาๆ~~)
เสียงเด็ก(อึ่งอ่าง?)ดังไปทั่วห้องเรียน(เดิม)
พลึบ~!
“เอ้าๆเงียบๆกันสิโว้ย!เริ่มเรียนได้แล้ว”อาจารย์(คนเดิม)พูด
กรี๊ง~!
เสียงกรี๊งหมดคาบสุดท้ายดังขึ้น(อย่างรวดเร็ว)ทุกคนค่อยๆทยอยกลับบ้านแล้วกาเซลก็เดินเข้าไปหาอาร์ฟิเลีย
“นี้อาร์ฟิเลียไปชมรมฟุตบอลกันเถอะ”กาเซลพูดแล้วจับมืออาร์ฟิเลีย
“อะไรน่ะ เหวอ!?”อาร์ฟิเลียพูดก่อนโดนดึง แล้วกาเซลก็ดึงให้อาร์ฟิเลียไปที่ชมรมมีเบิร์นตามมาด้วย
ณ สนามฟุตบอลโรงเรียนไรมง
“ทางนี้ๆ!”เสียงคนในสนามฟุตบอล
“อ๊ะ กาเซลจังมาแล้วล่ะ”เคียวพูดแล้วทุกคนก็หันไปมองแล้วทุกคนในสนามก็เดินกลับเข้ามา
“แล้วนั้นใครน่ะ”ฮันดะพูด
“ก็...อาร์ฟิเลียไง”กาเซลพูด
“โห~จริงหรอเนี่ยพึ่งพูดเมื่อวานเองแล้วมาวันนี้เลยมันจะโชคดีอะไรขนาดนั้นอย่างกะนิยาย(ก็นิยายไงแค่เปลี่ยนอะไรนิดหน่อยก็นิยายและ//ผู้แต่ง)”โซเมโอกะพูด
“เหอๆ”ทุกคนหัวเราะออกมาอย่างเหนื่อยๆ
“นี้อาร์ฟิเลียแล้วผลึกเวทย์ของฉันละ”กาเซลพูด
“หืม ผลึกเวทย์ของเธอหรออืม~..........มันอยู่กับฉันงั้นหรอ”อาร์ฟิเลียพูด
“ก็ไหนเคียวบอกว่าท่านราชินีให้เธอมาตามหาฉันกับจอมเวทย์ผู้พิทักษ์แห่งไฟแล้วนำผลึกของฉันกับเขามาด้วยไงล่ะ”กาเซลพูด
“เออ..ลืมไปเลย”อาร์ฟิเลียพูดทำให้ทุกคนเกือบล้ม
“จริงจังหน่อยสิ>O<”เคียวพูด
“ฮะๆๆๆโทษทีๆถึงว่าที่สร้อยมีผลึก3อัน”อาร์ฟิเลียพูดแล้วถอดสร้อยออกมาที่สร้อยมีจี้3อันสีฟ้าสีน้ำตาลสีแดงนั้นก็คือผลึกเวทย์
“ของเธออันนี้สินะ”อาร์ฟิเลียพูดแล้วหยิบผลึกสีฟ้าขึ้นมา
“อืม”กาเซลพูดแล้วยื่นมือออกมาหยิบผลึกเวทย์ที่อาร์ฟิเลียยื่นมาให้
“อย่าลืม‘เซ็ท’ด้วยละกาเซลจังไม่ได้ใช้มาเกิน5ปีแล้วนิ”เคียวพูด
“อืม”กาเซลพูแล้วเดินออกไปกลางสนาม
“นั้นเค้าจะทำอะไรนะ”อากิพูด
“ก็...สำหรับนักเวทย์ที่ไม่มีผลึกติดตัวเกิน5ปีแล้วจะกลับไปใช้ใหม่ก็จะไม่สามารถใช้ได้ก็จะต้องเซ็ทข้อมูลใหม่หรือก็คือการทำพันธสัญญาใหม่นั้นแหละ”เคียวพูด
“แล้วทำไม่ต้องทำใหม่ด้วยละครับใช้ข้อมูลเดิมไม่ได้หรอ”คาเบยาม่าพูด
“ก็มันเหมือนเป็นการผิดสัญญาไงละที่ทิ้งเค้าให้อยู่คนเดียวเป็นเวลานาน”อาร์ฟิเลียพูด
“ผลึกเวทย์นะมีชีวิตนะมีทั้งหัวใจและจิตใจมีทั้งความสุขและความเศร้าเสียใจ”เคียวพูด
“เมื่อทิ้งไว้ให้อยู่คนเดียวเค้าก็จะต้องรู้สึกเศร้าเสียใจอยู่แล้วก็เซ็ทในครั้งนี้ก็เหมือนกับการขอโทษไงละและเป็นการสัญญาว่าจะไม่ทิ้งไปอีก”อาร์ฟิเลียพูด
“แต่ถ้ามีครั้งที่2ละก็ ถ้าถึงตอนนั้นผลึกเวทย์ก็จะแตกสลายและหายไป”เคียวพูด
“...”แล้วทุกคนก็หันไปมองกาเซลแล้วทันใดนั้นกาเซลก็พูดอะไรบางอย่าง
“เอาล่ะนะ...ข้าคือผู้สืบทอดภาระหน้าที่เวทย์แห่งรัตติกาล ด้วยพันธสัญญาจงปลดปล่อยพลังของท่านเถิด สายลมจงพัดเข้าสู่นภา ดาราจงสถิตยังสวรรค์ ความทรงจำที่ถูกทอดทิ้ง จงหมุนเวียนเข้าสู่ห้วงเวลาแห่งความรู้สึกที่หวยหา จิตใจที่ไม่มีวันจางหาย หัวใจที่ไม่ย่อท้อ จงสถิตหน้าอกข้า มนตราจงมาสู่มือนี้ รัตติกาลจงเป็นนิรันดร์ ปลดผนึกอาคเซลล์(มั่วแหลก)”กาเซลพูด ทันใดนั้นก็มีแสงอยู่รอบตัวกาเซลและแสงก็ค่อยๆห่อหุ่มตัวกลายเป็นลูกทรงกลม
ทันใดนั้นแสงที่ห่อหุ่มตัวกาเซลเป็นทรงกลมก็แตกออกมาเผยให้เห็นร่างของกาเซลที่ตอนนี้ชุดที่ใส่ไม่ใช่ชุดนักเรียนแต่เป็นชุดที่สวยงามและดูแข็งแกร่งนั้นก็คือชุดเกราะเวทย์มนต์(จิตรนาการเอาล่ะกันนะค่ะพอดีไรเตอร์ขี้เกียจวาด //ผู้แต่ง)
“นั้นอะไรนะ”ทุกคนพูด
“ก็ชุดเวทย์มนต์ของกาเซลไงล่ะ”อาร์ฟิเลีย
“แล้วที่ถืออยู่นั้นก็อาวุธเวทย์มนต์ไงล่ะ”เคียวพูด
“อืม~”ทุกคนพูดแล้วทุกคนก็เดินไปหากาเซล
“กาเซล/ซูซึโนะ”ทุกคนพูด แล้วกาเซลก็หันมา
“เป็นไงบ้างละไม่ได้ใช้ซะนานคงจะไม่ค่อยชินละสิ”อาร์ฟิเลียพูด
“อืมก็ไม่ได้ใช้มาตั้ง7ปีแล้วนี้นะ”กาเซลพูด
“ก็ลองใช้สักหน่อยสิเวทย์มนต์อะ”เคียวพูด
“อืม~ลองสักหน่อยละกัน”กาเซลพูดและพูดอะไรบางอย่างก่อนที่จะใช้เวทย์มนต์แล้วยกไม้เท้าขึ้นมา
“ขอโทษนะอาคเซลล์ที่ทิ้งไว้ให้อยู่คนเดียวแต่ไม่เป็นไรแล้วละ”กาเซลพูด
“ไม่เป็นไรหรอค่ะเพราะนั้นคือทางเลือกของมาสเตอร์เอง”เสียงอะไรอะมาจากไหนเอ๊ะหรือว่าทุกคนคิด(ยกเว้นเคียว อาร์ฟิเลีย และกาเซล)
“ไม้เท้าพูดได้งั้นหรอOoO!?”ทุกคนพูด
“ก็บอกไปแล้วนี้ว่ามีชีวิต”อาร์ฟิเลียพูด
“ก็รู้ว่ามีชีวิตแต่ไม่นึกว่าจะพูดได้ด้วยนี้นะ”โดมอนพูด
“แหะๆฉันก็ลืมบอกไปโทษทีนะ^^;;’’เคียวพูด
“นี้กาเซลลองมาสู้กับฉันดูมั้ยล่ะ”อาร์ฟิเลียพูด
“อืมก็ดีนะแต่คงต้องกางเขตอาคมไม่งั้นคนรอบได้ตกใจกันแน่”กาเซลพูด
“อืมเธอก็กางเขตอาคมสิเอาคนพวกนี้เข้ามาด้วยก็ได้นะ”อาร์ฟิเลียพูด
“อืม...อานาเขตเวทย์มนต์ทำงานได้(ลอกเค้ามาทั้งดุ้นเลย^^’’)’’กาเซลพูดทันใดนั้นรอบๆตัวบรรยายกาศก็เปลี่ยนไปคนก็หายไปหมดเหลือแค่คนในชมรมฟุตบอลกับอาร์ฟิเลีย เคียวและกาเซล
“นี้มันอะไรกันนะ”ทุกคนพูด
“นี้นะเป็นมิติเวทย์มนต์มันจะเหลือมกับเวลาของมิติปกตินิดหน่อยแล้วคนที่สามารถเข้ามาได้ก็มีแต่นักเวทย์กับคนที่เลือกเท่านั้นแหละ”เคียวพูด
“ที่จริงไม่เห็นต้องให้พวกเราเข้ามาด้วยเลยนิ”เอนโดพูด
“ไม่เห็นเป็นไรเลยนิพวกนายก็อยากรู้อยากเห็นอยู่แล้วไม่ใช่หรอ”อาร์ฟิเลียพูด
“แหะๆ^^;;’’ทุกคนหัวเราะแล้วคิดในใจว่ายังจะรู้อีก
“นี้ๆอาร์ฟิเลียเซ็ทอัพเร็วๆเข้าสิแล้วก็สู้ๆไปฉันก็อยากเห็นนะ”เคียวพูด
“อืม...ปฐพีจงทำลาย ปลดผนึกแคสซิโอ้(มั่วตามเคย)”อาร์ฟิเลียพูดแล้วชุดก็กลายเป็นชุดเวทย์มนต์แต่ที่มือไม่ได้ถืออะไรอยู่
“เอ๋ เธอเป็นนักอัญเชิญหรอ”กาเซลถาม
“อืมแล้วถุงมืออัญเชิญของฉันก็สามารถเปลี่ยนเป็นสนับมือได้ด้วยนะ”อาร์ฟิเลียพูด
“อืมงั้นมาเริ่มกันเถอะ”กาเซลพูด
“อืม”อาร์ฟิเลียพูด แล้วทั้ง2คนก็ตั้งท้าเตรียมรบ(ไม่ใช่และ= =’’)
“เอาล่ะน่า~ready go!”เคียวพูดแล้วทั้ง2คนก็เริ่มกัน
ชิ้ง~!
ทันใดนั้นก่อนที่ทั้ง2คนจะพุ้งเข้าปะทะกันก็มีวงเวทย์สีดำขนาดใหญ่โผล่ขึ้นมา
“นั้นมันวงเวทย์ดำหรือว่าจะเป็น..”เคียวพูด
“ท่านพี่..”แล้วคนที่ออกมาจากวงเวทย์นั้นนก็ไม่ใช่ใครที่ไหนนั้นก็คือกาเซล่า
“กาเซล่า”กาเซลพูด
“น้องมารับท่านพี่แล้วเพค่ะคราวนี้จะต้องพาตัวกลับไปให้ได้”กาเซล่าพูด
“แต่ถึงเธอจะพูดยังไงพี่ก็ไม่ไปหรอกนะ”กาเซลพูด
“ใครบอกว่าน้องจะใช่คำพูดในการทำให้พี่ไปด้วยละน้องนะ..จะใช้กำลังตังหากละ”กาเซล่าพูด
“..ถ้าใช่กำลังแล้วจะชนะพี่ได้ก็ลองดูสิ”กาเซลท้า
“หึ..ถ้าคิดว่าจะชนะพลังแห่งความมืดล่ะก็...คิดผิดแล้วละ”กาเซล่าพูดแล้วก็เริ่มปะทะกัน
ชิ้ง~!
แต่ทันใดนั้นก่องที่ทั้ง2จะปะทะกันก็มีคนมาขั้นกลาง
“ทะ...ท่านราชินี(แห่งความมืดนะจ๊ะ^.~)”กาเซล่าพูด
“ราชินี..ราชินีแห่งความมืดงั้นหรอ”กาเซลพูด
“หึใช่แล้วละข้าคือราชินีแห่งความมืด ข้ามาในวันนี้ไม่ได้มีธุระกับพวกเจ้าหรอนะ(แล้วก็หันไปทางกาเซล่า)เจ้านะจะมาสู้ที่นี้ไม่ได้นะถ้าจะสู้ก็ต้องสู้ที่โลกเวทย์มนต์สิ”ราชินีแห่งความมืดพูด
“แต่ว่า..”ก่อนที่กาเซล่าจะพูดก็โดนตัดบท
“กาเซล่า!”ราชินีพูดห้าม
“พะ..เพค่ะ”กาเซล่าพูด
“เอาล่ะกลับได้แล้วล่ะ”ราชินีพูดแล้วก็หายไปในวงเวทย์ดำที่อยู่ตรงหน้า(เขียนไม่ถูก=.=)
“น้องไม่ตัดใจจากท่านพี่หรอนะน้องจะรอ รอตลอดไปที่โลกเวทย์มนต์จนกว่าท่านพี่จะมา”กาเซล่าพูดแล้วก็หายไป
‘จะรองั้นหรอ’กาเซลคิดในใจ
“ฉันว่าปลดเขตอาคมออกได้แล้วล่ะ”อาร์ฟิเลียพูด
“อืม...ปลดผนึกอานาเขตเวทย์มนต์”กาเซลพูดแล้วรอบๆตัวก็บรรยากาศก็กลับเป็นเหมือนเดิม
จบบทค่ะ555(ตัดงี้เลย=.=) อาจงงกว่าเดิมหน่อยนะค่ะแล้วก็ผิดด้วย55555ไรเตอร์ก็มึน@_@ บทที่3นานเลยกว่าจะจบบทที่4ไม่ต้องหวังหรอกค่ะนานกว่าก๊ากO[]Ome//โดนถีบไปหาเวอร์โก้(ไกลไปยะ= =) แต่ก็จะพยายามนะจ๊ะ เม้นด้วยละไม่เม้นเค้าไม่แต่งต่อ=w=
ความคิดเห็น