คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : ★BlackMail ฉบับที่ 5 : Plan Step Five T__T [100%]
BlackMail ★
Chapter V : Plan Step Five T__T
“ เพื่อนปริ้นท์ ตอนนี้รถเพื่อนอิทถูกล็อคล้ออยู่HBอ่าครับ เอ่อ…ไม่ทราบว่าเพื่อนปริ้นท์จะเซ็นต์ชื่อวิชาNYให้หน่อยได้ไหมครับ ”
ผมกรอกเสียงไปตามโทรศัพท์ด้วยคำพูดที่ตัวเองก็ยังขนลุกเลยว่า กูพูดไปได้ยังไง? =..= ร้อยวันพันปีผมไม่เคยเรียกไอ้เพื่อนสนิทตัวเองว่า ‘ เพื่อนปริ้นท์ ’ ดีสุดก็เรียกชื่อมันเฉยๆ หนักหน่อยก็เชี่ยปริ้นท์ -0- ซึ่งนั่นก็เป็นเรื่องธรรมดามากสำหรับกลุ่มผู้ชายอย่างพวกผมและคนรอบข้างก็คงชินกันแล้ว - -*
“ รถโดนล็อคมึงก็ขึ้นรถม่วงมาดิ่ ”
เสียงกวนๆของเพื่อนสนิทผมตอบกลับมาจากปลายสาย มันบอกให้ผมขึ้นรถรางที่ทางมอมีบริการฟรีไปเรียน พ่องมึงดิ่ปริ้นท์ - -* จะให้กูขึ้นรถม่วงไปเรียนตัวคณะ มึงจะบ้าไง๊? กูก็อายบ้างอะไรบ้าง ก็ส่วนใหญ่มีแต่ผู้หญิงเค้านั่งกันนิครับ -0- จะให้ผมเสล่อใส่ช็อปสีกรมท่าขึ้นไปนั่งคนเดียวเนี่ยนะ? ขอตายดีกว่าครับ =..=
ตอนนี้ก็เวลาเกือบบ่ายสองแล้วด้วย ใกล้คาบเรียนของผมเข้าไปทุกที จะว่าผมอยากเฝ้ารถก็คงจะไม่ใช่…เพราะดูท่าทางแล้ว น้องแจ๊สลูกสาวผมคงต้องนอนตากน้ำค้างที่นี่สักคืนT..T เอาเป็นว่าตอนนี้ผมรู้สึกขี้เกียจมากครับ เลยหาเรื่องโดดแม่งเลย แต่ต้องเนียนหน่อย เพราะถ้าไม่เนียนเดี๋ยวไอ้ห่าปริ้นท์มันไม่ยอมเซ็นต์ชื่อให้ -..- พอดีกับที่หันไปเจอไอ้หล่อที่นั่งเฝ้าช่างซ่อมที่กำลังเปลี่ยนล้อให้มัน ผมเลยได้ไอเดียบรรเจิดขึ้นมาทันที
“ ความจริงจะให้กูไปเรียนตอนนี้เลยก็ได๊ แต่กูอ่ะเป็นคนดีไง ก็ปิงเพื่อนมึงอ่ะโดนเจาะยางสี่ล้อเลยนะเว้ย กูเลยนั่งรอช่างซ่อมรถเป็นเพื่อนปิงเนี่ย เลยให้มึงช่วยเซ็นต์ชื่อให้หน่อย ”
แถบวกกับแหลเข้าไปครับ ไอ้ปริ้นท์มันไม่ทันเกมผมหรอก เพราะมันเป็นพวกใสซื่อไม่มีไก๋พอๆกับไอ้ปิงเพื่อนมันเลย ปริ้นท์มันเป็นประเภทใครขอร้องอะไรช่วยหมด พ่อพระขั้นสุดยอด - -*
“ เออๆเดี๋ยวเซ็นต์ให้… แต่กูขอคุยกะปิงหน่อยดิ๊ ” จู่ๆเสียงไอ้ปริ้นท์ก็เครียดขึ้นมาทันทีทำให้ผมสังหรณ์ใจนิดๆ
ผมเดินเข้าไปหาปิงที่กำลังนั่งส่องช่างซ่อมรถอยู่ไม่ยอมห่างก่อนจะยื่นไอโฟนของผมไปให้มัน มันทำหน้างงๆใส่ผมก่อนจะยกนิ้วขึ้นชี้ตัวเองเชิงถาม ผมพยักหน้าลงเบาๆก่อนจะนั่งแหมะลงข้างๆปิง
“ เออ…คราวนี้สี่ล้อเลย โดนพ่นสเปรย์ด้วย ”
ผมได้ยินเสียงปิงซึ่งนั่งข้างๆพูดกับปริ้นท์ เสียงมันดูจะใส่อารมณ์เล็กน้อยเหมือนคนกำลังหงุดหงิด
“ กูว่ามันนั่นแหละ ครั้งนี้กูไม่ปล่อยแล้วนะ…มึงเรียนไปก่อนเดี๋ยวค่อยคุย ”
ปิงพูดจบก็ยื่นโทรศัพท์มาให้ผมพร้อมทั้งพูดขอบคุณเบาๆ ผมจับใจความที่มันสองคนพูดกันแทบไม่ได้เลย แต่กลับรู้สึกสังหรณ์ใจไม่ดีมากขึ้นกว่าเดิม…
.
.
.
ผมหยิบเลย์รสอะไรก็ไม่รู้สองสามแผ่นที่ปิงมันเดินไปซื้อมาจากโรงอาหารคณะมนุษย์ฯเข้าปาก พลางหันไปมองช่างที่กำลังใส่ล้อรถล้อสุดท้ายให้ไอ้หล่อที่นั่งข้างๆผม ผมนั่งเป็นเพื่อนมันรอช่างซ่อมครับ จะว่าด้วยความรู้สึกผิดก็อาจจะเป็นได้ แต่พอเห็นมันดูจะสนใจการกินเลย์บวกกับเล่นบีบีมากกว่าสนใจรถตัวเองประมานพันเท่า ผมก็แทบอยากจะลุกไปเจาะยางสามเส้นที่ช่างพึ่งเปลี่ยนไปให้แบนเหมือนเดิม =..= มือมันกดยิกๆอยู่ที่บีบีเครื่องสีขาวนั่นราวกับโลกทั้งใบมีแค่มันกับBoldเครื่องนั้น…. - -*
“ รถเสร็จแล้วครับน้องปิง อย่าลืมเอาไปตั้งศูนย์ถ่วงล้อที่ร้านด้วยนะครับ ”
แล้วพี่ช่างที่เค้าเป็นคนซ่อมรถไอ้เกรียนที่กำลังเล่นบีบีอยู่ก็เดินมาบอก มันยิ้มให้พี่เค้าก่อนจะเปิดอ้าวไปที่รถของตัวเองทันที ผมเดินตามมันไป เห็นมันกำลังก้มๆเงยๆเอาไขควงเคาะยางของแต่ละล้ออยู่ ท่าทางมันโคตรโปรเลยครับ =..= แล้วมันก็พยักหน้าให้พี่ช่างคนนั้นพลางกล่าวขอบคุณ
“ อิทยังจะไปเรียนอยู่ป่ะ เดี๋ยวเราไปส่ง ”
มันหันมาพูดกับผมหลังจากที่มันเช็คสภาพรถตัวเองจนเป็นที่น่าพอใจแล้ว ผมพยักหน้าแทนคำตอบ ความจริงก็ไม่อยากไปเรียนเท่าไหร่ แต่ไหนๆก็ไม่มีรถขับไปร่อนแล้วก็เข้าเรียนเลยดีกว่า =..=
“ ส่งที่หน้าคณะก็แล้วกัน… ”
.
.
ตอนนี้ผมอยู่บนไอ้ปิงครับ ตอนแรกผมคิดว่าถ้าขึ้นรถมันอาจจะเจอลิปสติกผู้หญิงไม่ก็ขวดเหล้าหล่นอยู่เหมือนรถไอ้กันต์บ้างก็ได้ =..= แต่ผิดคาดครับ รถมันเต็มไปด้วยตุ๊กตาแมวน่ารักๆสารพัดชนิด -0- โคตรจะไม่เข้ากับหน้าตาเถื่อนๆของมันเอาซะเลย และผมก็อดไม่ได้ที่จะสงสัย ทำไมต้องเป็นตุ๊กตาแมววะ? - -*
“ เออใช่!... ”
“ คือขอแวะที่คณะแปปนึงนะอิท พอดีนัดน้องปีหนึ่งไว้ที่ชมรมอ่ะ อิทรีบรึเปล่า ”
รถยังไม่ทันออกตัวดี ปิงมันก็มาพูดกับผมเรื่องที่มันเหมือนพึ่งจะนึกออก ผมพยักหน้าตอบมันไป จะว่าไปก็ดีเหมือนกัน เข้าNYสายๆหน่อยก็ดี หรือถ้าไปไม่ทันเลยจะดีมาก -..-
.
.
.
แล้วในที่สุดผมก็กลับถึงบ้านเวลาห้าโมงกว่าๆโดยขอติดรถเฮียเอฟซึ่งเป็นอาจารย์สอนที่มหาลัยกลับมา พอมาถึงบ้านก็รีบขึ้นห้องนอนเลยครับ ทั้งที่วันนี้แทบไม่ได้ทำอะไรเลยแต่กลับเหนื่อยยังกะไปถือปืนแบกปูนไปโบกตึกมางั้นแหละ - -
ผมทิ้งตัวคว่ำหน้าแผ่หลาอยู่กลางเตียง แอร์ที่เปิดไว้เย็นฉ่ำเริ่มทำให้เคลิ้ม หนังตาของผมรู้สึกหนักอึ้งขึ้นเรื่อยๆ ขณะที่เคลิ้มๆจะหลับแหล่ไม่หลับแหล่อยู่นั้น หูผมก็ได้ยินเสียงประตูเปิดและปิดเบาๆแต่ผมก็ไม่สนใจอะไร มารู้ตัวอีกทีก็ตอนที่…
“ เฮียอิทขา ^^ ”
เสียงใสๆกวนประสาทของน้องสาวดังขึ้นพร้อมๆกับที่ผมรู้สึกหนักบริเวณแผ่นหลัง ผมพยายามลืมตาขึ้นมองก็เห็นไอ้น้องสาวตัวดีนั่นกำลังนั่งอยู่บนหลังผม ด้วยใบหน้ายิ้มแย้มไม่น่าไว้ใจ =..=
“ คร๊าบผม…ว่างัยครับ ” ผมขานรับยิ้มๆก่อนจะหลับตาเพื่อจะนอนต่อ
“ วันนี้เฮียอิทไปที่คณะน้องอัยกับใครมาหรอคะ แล้วไปทำไมเอ่ย…^^ ”
ผมลืมตาพรวดอย่างตกใจกับคำถามเสียงเรียบของไอ้น้องสาวตัวดี กรรมแล้วไง - -* ทำไมเมื่อกลางวันผมไม่เฉลียวใจเลยนะว่าน้องสาวผมก็อยู่คณะนั้นเหมือนกัน เวรแล้วไหมหล่ะ แผนผมจะล่มไหมเนี่ยอย่างนี้ T..T
“ ไปกับเพื่อนครับ ” ผมตอบอย่างไม่สู้จะเต็มเสียงนัก อีกฝ่ายหรี่ตามองผมอย่างจับโกหก
ไอ้เด็กนรกนั่นหรี่ตามองผมด้วยหน้าตาที่บอกว่าไม่ไว้ใจผมเต็มที่ - -* นี่น้องสาวหรือแม่วะ? ต้องรายงานทุกเรื่องเลยหรือไง ผมก็ได้แต่ทำหน้าเหมือนคนง่วงนอนให้เนียนที่สุด ในใจก็แอบตุ๊มๆต่อมๆกลัวแผนจะแตกจะแย่อยู่แล้ว น้องอัยยังคงขมวดคิ้วจ้องหน้าผมที่แกล้งหลับอยู่นาน และในที่สุด เจ้าน้องสาวตัวดีก็ลุกขึ้นจากการนั่งบนหลังผม แล้วมายืนเท้าเอวอยู่หน้าเตียง
“ เฮียอิท เฮียอิ๊กให้น้องอัยมาบอกว่า วันนี้คิวเฮียอิทพาพี่โซดาไปวิ่งค่ะ ” เจ้าตัวดีพูดแค่นั้นแล้ววิ่งออกจากห้องไป
ผมถอนหายใจเฮือกใหญ่ เมื่อกี๊แอบเครียดแทบตาย กลัวน้องอัยรู้จักไอ้ปิงก็กลัว กลัวแผนจะแตกก็กลัว เมื่อกี้เล่นเอาผมแทบลืมหายใจไปเลยT..T ก็แล้วทำไมผมลืมถามไปเลยน้า ว่าปิงมันอยู่คณะอะไร ผมคงมัวแต่ดีใจที่จะได้คนมาช่วยทำตามแผนจนลืมเก็บลายละเอียดยิบย่อยของแผนการเลยเกือบทำให้แผนล่มตั้งแต่ยังไม่ได้เริ่ม =..=
.
.
.
ตอนนี้ผมที่มีสภาพไม่ต่างจากศพเท่าไหร่กำลังวิ่งอยู่ในสวนสาธารณะ ตาก็แทบจะลืมไม่ขึ้น จะวิ่งก็ไม่ค่อยมีแรง จึงได้แต่ก้าวขาตามการลากของพี่โซดาไป ในหัวก็วนคิดแต่เรื่องแผนการที่ไม่ยังไม่แน่ใจว่าตอนนี้แผนของผมล่มไปแล้วหรือยังT..T
ว่าแต่ งงกันรึยังครับว่าพี่โซดามันคือใคร? -0-
มันคือหมาตัวขนาดน้องๆควายป่า พันธุ์ไซบีเรียนฮัสกี้ที่น้องสาวผมบอกว่าต้องเรียกว่าพี่โซดาเท่านั้น ห้ามเรียกไอ้… เรียกอี… แถมห้ามพูดไม่เพราะใส่มัน ห้ามเตะ ห้ามถีบ และมันยังมีหน้ามาบอกว่า ห้ามกระทำการต่างๆนาๆที่มีเจตนาประทุษร้ายไอ้อ้วนนี่ >o<
น้องผมมันหวงไอ้หมาอ้วนนี่ยิ่งกว่าพี่ชายตัวเองอีกครับ มีวันนึงครับไอ้โซดามันกัดรองเท้าผม ผมเลยตีปากไปเบาๆเป็นการสั่งสอน ปรากฏว่าเจ้าของมันมาเห็นเข้าพอดี โกรธผมไปสามวันเจ็ดวัน เป็นงานต้องหาขนมมาง้อกันจนแทบหมดตัว =..= จากนั้นมาผมก็ไม่กล้าหือกับไอ้หมานั่นอีก T..T ถึงแม้บางครั้งมันจะลากรองเท้าสุดที่รักของผมไปแทะเล่นก็เถอะ T______T
ผมที่ก้าวขาเดินไปเรื่อยๆตามไอ้หมาอ้วนที่เดินนำหน้าอยู่นั่น มันก็เดินๆของมันไปเรื่อยๆโดยไม่มีท่าทีจะเหนื่อยเลยครับ ฟิตไปมั้ยมึงไอ้อ้วน! -0- มันช่างผิดกับผมที่เหนื่อยจนแทบจะลงไปนั่งกองกับพื้นอยู่แล้ว T[]T แล้วเหตุการณ์ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น…
จู่ๆไอ้อ้วนนั่นมันก็เกิดวิ่งเร็วขึ้นจนผมเริ่มผิดสังเกต เฮ้ย! เจอสาวถูกใจหรอวะไอ้อ้วน! - -* ใจเย็นๆไอ้น้อง เดี๋ยวป๋าพาไปสู่ขอเอง แหม..หมาวัยรุ่นมันกระปี้กระเป่าอย่างนี้นี่เอง -0- แต่ไอ้อ้วนนั่นมันเริ่มวิ่งเร็วขึ้นเรื่อยๆครับ มันทั้งดึงทั้งลาก จนสายจูงที่ผมกำไว้ไม่แน่นนักหลุดออกจากมือ แล้วมันก็พาร่างอ้วนๆของมันกระโจนเข้าใส่คนปั่นจักรยานโชคร้ายที่พึ่งปั่นผ่านหน้าผมไปพอดี T^T
“ เฮ้ย!!! ”
โครม !!!
ผมได้ยินเสียงตัวเองและใครอีกคนนึงตะโกนคำว่าเฮ้ยพร้อมกัน ซึ่งดังมาก สิ้นเสียงตะโกนของผมกับคนๆนั้น เสียงเหล็กกระแทกกับพื้นฟุตบาทก็ดังสนั่นตามมา -0-
ผมรีบวิ่งเข้าไปฉุดกระชากลากถูไอ้อ้วนโซดาที่มันกำลังยืนคร่อมผู้เคราะห์ร้ายคนนั้นอยู่ หาเรื่องซวยให้กูได้ตลอดนะมึงไอ้หมาปีศาจ! ถ้าเค้าแม่งชักปืนมายิงกูตาย แล้วใครจะพามึงเดินกลับบ้านวะ มึงคิดมั่งมั้ยไอ้อ้วน!? ผมลากไอ้โซดาไปมัดไว้กับม้านั่งแถวนั้นก่อนจะรีบวิ่งกลับไปพยุงผู้เคราะห์ร้ายคนนั้นขึ้นมา ผมขอโทดครับพี่ แต่อย่ายิงผมเลยนะครับ T^T
“ ขอโทษครับๆ เป็นอะไรไหมครับ T^T ”
เป็นคำถามที่ผมคิดว่าตัวเองพระเอกที่สุดในตอนนั้น แต่พอผมเห็นเค้าคนนั้นหันหน้ามาเท่านั้นแหละครับ
ความซวยมาเยือนแล้วไหมหล่ะกู T^T
เสื้อช็อปสีกรมท่าสีเดียวกับผม แต่สีซีดกว่าของผมนิดหน่อย ใบหน้าหล่อคมที่ออกแนว ดุ โหด โฉด เชี๊ยะ! กับนัยน์ตาคู่คมกริบที่ผมและใครก็ตามที่เคยผ่านห้องเชียร์มาจำได้ดี T__________T
ไอ้หน้าหล่อๆ ไอ้ตาคมๆนั่นแหละ ที่เป็นคนแหกปากตะโกนให้พวกผมท่องความหมายของคำว่า SOTUS ทุกวัน!
มึงหาเรื่องให้กูแล้วไหมหล่ะไอ้หมาเฮงซวย! กระโดดใส่ใครไม่กระโดด…
.
.
.
.
…………เสรือกกระโดดใส่พี่ปกครองคณะกูเพื่อ! T_____________T
และเรื่องนึงที่ผมโคตรคาใจเลย ทำไมมึงไม่กระโดดใส่ผู้หญิงสวยๆวะไอ้โซดา - -* ขอแบบกระโดดใส่ดาวมหาลัยงี้ไม่มีหรอวะ? แต่นี่มึงเล่นกำลังเล็งผู้ชายหล่อๆ เลวๆ โหดๆนั่นชัดๆ! -0-
แล้วกูจะเอาหน้าที่ไหนไปบอกน้องสาววะ ว่าหมาสุดที่รักของน้องอัยแม่งเป็นเกย์!! -0-
ทำใจไว้สักนิดนะครับ นิยายเรื่องนี้อาจจะจบในตอนหน้าก็เป็นได้ เนื่องจากพระเอกของเรื่องอย่างผมโดนยิงตาย และฆาตกรคือไอ้พี่พี่ปกครองหน้าหล่อเข้มคนนี้....
คนที่เขาว่ากันว่า พี่แกอาจจะพกปืนไว้ที่ส่วนหนึ่งส่วนใดของร่างกาย!!…T[]T
Talk Talk Talk : คุยกันสักนิดค่ะ ^^ ขอโทษด้วยนะคะที่ให้รอกันหลายวัน พอดีไรเตอร์เกรียนไปหน่อย แฮงค์หลายวันเลย แต่ลงแล้วค่า ยกโทษให้ด้วยนะค๊า T..T
PS. เปิดตัวผู้ชายอีกคนของเรื่องแล้วค๊า หุหุ รอต่อไปว่าเค้าคนนี้จะชื่ออะไร ^_____^
beyo ng
ความคิดเห็น