[ Fic Reborn Normal 1896 ] นายตัวร้าย VS ยัยสัปป้า

ลำดับตอนที่ #6 : Color Days! 5 : ความจริงมีเพียงหนึ่งเดียวเท่านั้น - -! 100%

 "หาววว~" ฉันอ้าปากหาวขณะเดินไปที่โรงเรียน......

           ปื้นๆๆๆ!!!~  เสียงแตรรถดังขึ้นข้างหลังฉัน

 "นังหนู....อย่าเดินกลางถนนสิ...มันเกะกะ!" ผู้ชายแก่คราวพ่อใส่แว่นตาดำด่าฉัน

 "ค่า~" ฉันเดินหลบรถของตาลุงนั่น

      ล.......ลีมูซีน?!!! สีชมพูแปร๋นอีกต่างหาก.......

 เป็นพวกเก้งกวางก็ไม่บอกนะลุง =w=~

 ---------------------------------------------------------------------

 "นี่โคลมซัง" คุณเอโนโมโต้เรียกฉัน

 "จ๋า~" ฉันหันไปหาเทอว์

 "นี่เธอได้ยินข่าวลือไหม?" เธอถาม

 "ว่า??" ฉันหันไปหาคุณเอโนโมโต้

 "เขาบอกว่ามีคดีฆาตกรรมเกิดแถวๆ นามิโมริเขต 5 ตรงสวนสาธารณะหละ" คุณเอโนโมโต้กระซิบ

 "หา!!!!" ฉันอุทานด้วนความตกใจจนคนรอบข้างหันมามอง

 "ชูววว~  รู้แล้วเงียบไว้ล่ะ...เค้าบอกว่าฆาตกรเป็นนักเรียนโรงเรียนเราด้วย!" เธอกระซิบอย่างตื่นเต้น

 "อย่างงี้ต้องพิสูจน์ =w=" ฉันเปลี่ยนชุดเป็นโคนัน

 "=[]=!" สีหน้าคุณเอโนโมโต้

 
             นามิโมริเขต 5  สวนสาธารณะ

 "ผู้เคราะห์ร้ายล่ะ?" ฉันถาม เพราะไม่เห็นผู้เคราะห์ร้าย

 "ถูกหามส่งโรงพยาบาลแล้วค่ะ"เอโนโมโต้พูด

 "อืม...."

       ฉันสำรวจดูรอบๆสถานที่เกิดเหตุ........แล้วพบบางสิ่งบางอย่าง  ฉันใช้นิ้วชี้กับนิ้วกลางคีบมันขึ้นมา

 (รังเกียจอย่างเห็นได้ชัด) ก็พบว่ามันคือ................สาหร่าย!!!! =[]=!!

 สมัยนี้มันพัฒนาขนาดสาหร่ายสามารถฆ่าคนได้แล้วฤๅ?  โอ้ววว!! (ไปแล้ว?)

 ผัวะ!! คุณเอโนโมโต้เอาพัดกระดาษตบหัว สติฉันจึงกลับคืนมาได้ = = (แสดงตลก?)

 "จริงจังหน่อยครับ คุณโฮมส์"  วัตสัน(ในร่างเอโนโมโต้)พูดขึ้น

 "จากหลักฐานแล้ว....เราต้องหาคนที่เกี่ยวข้องกับสาหร่ายมากที่สุด!" โฮมส์(ในร่างโคลม)พูด

  "อ่า....ร่านซูชิ??"  วัตสันพูด

 
 "ฉลาดมากวัตสัน! เราไปหาร้านซูชิที่ใกล้ที่สุดกัน!!!" ฉันพูดพลางดูแผนที่ตรงต้นไม้ข้างๆ

 "อืม....จากตรงนี้ร้านที่ใกล้ที่สุดคือร้านยามาโมโตะซูชิ" ฉันพูดแล้วเดินนำหน้าไป....


            ร้านยามาโมโตะซูชิ

       ฉันยื่นซากสาหร่ายไปให้เด็กผู้ชายที่ชื่อยามาโมโตะ ทาเคชิ ดู

 "เอ?  สาหร่ายแบบนี้เหรอ?"  ยามาโมโตะถาม

 "อื้ม  พอจะบอกได้มั้ยว่าใครเป็นคนซื้อไป" ฉันถามยามาโมโตะ

 "อ่า...ดูจากปลาที่ติดอยู่กับสาหร่ายนะ น่าจะเป็นปลาไหลญี่ปุ่นน่ะนะ" ยามาโมโตะพูด

           ฉันจดข้อมูล

 "ปลาชนิดนี้แพงมาก เลยมีคนมาซื้อน้อย วันนี้คนที่ซื้อก็มีแค่...ร้านขายของชำข้างๆนั่นแหละ"

 "ขอบคุณครับ ที่ร่วมมือในการสืบข้อมูล" วัตสันพูดพร้อมก้มหัว



         ร้านขายของชำ

 "ลูกค้าแปลกๆ? ไม่มีหรอกวันนี้ยังไม่มีคนมาซื้อของเลยนะ" คุณป้าแก่ๆพูด

 "ขอบคุณมากครับ" ฉันพูดแล้วกำลังจะเดินออกจากร้าน แต่สายตาก็เหลือบไปเห็นอะไรบางอย่าง

  นั่นคือถุงสกรีนร้านยามาโมโตะซูชิเปื้อนโคลน

 "คุณป้าครับ! นั่นเปื้อนอะไรน่ะครับ" ฉันถาม

 "อ้อ! ตอนกลับมีเด็กใส่ชุดลายวัวคนนึงวิ่งมาชนน่ะ แล้วถุงซูชิก็หล่นไป ซูชิหล่นไปที่เด็กคนนึ้นชิ้นนึง

  
 สาหร่ายหลุดเลยล่ะ" ป้าคนนั้นพูด

 
 "ได้เบาะแสแล้ววัตสัน!" ฉันเดินไปบอกวัตสันแล้วตามหาเด็กที่ใส่ชุดลายวัว...



     สนามเด็กเล่น

 "แรมโบ้!!!~" เด็กผมจุกตะโกนเรียกเด็กผู้ชายใส่ชุดลายวัว...

 ฉันกับวัตสันเดินตรงไปหาเด็กคนนั้นทันที

 "หนูจ๊ะ" วัตสันเรียกเด็กคนนั้น

 "อะไรเหยอ?" เด็กชุดวัวหันมาถาม

     สายตาของฉันเห็นอะไรบางอย่างบนชุดนั้น...มันคือ....

 คราบเลือด!!!!

 "หนูจ๋า" ฉันเรียกเด็กคนนั้น

 "ฮับ" ทำหน้าแบ๊วอีกแน่ะ -.-

 "เลือดอะไรน่ะ??" ฉันถามพลางชี้ไปที่ชุดของเด็กคนนั้น

 "อ้อ! คุณแรมโบ้ไปชนคุณลุงคนนึงตกจากสไลเดอร์ในสวนสาธารณะฮับ =w="

 "=[]=!!! แล้วเค้าบาดเจ็บมากมั้ย?"

 "คุณแรมโบ้ไม่รู้ คุณแรมโบ้มาววว =w=~" เด็กชุดวัวทำท่าเหมือนคนเมา

       เด็กสมัยนี้ - -*  เอ๊ะ!!! ผู้ตาย(ยังไม่ตาย - -*) สาหร่าย คราบโคลน เด็กชุดวัว สไลเดอร์...สวนสาธารณะ...

 โป๊ะเชะ!!!  คดีนี้กำลังจะคลี่คลายแล้ว!!! ด้วยฝีมือของเชอร์ล็อก โคลม!!! =w=

 ขาดก็แต่หลักฐาน...หลักฐานเพียงชิ้นเดียวที่ทำให้คดีนี้คลี่คลาย......

 "คุณโฮล์ม เก็บเลือดนี้ไปตรวจ DNA มั้ย? ว่าตรงกับเลือดผู้ตาย(ยังงไม่ตาย!)รึเปล่า" วัตสันถาม

  !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

   วิธีบักควายขนาดนี้ทำไมตูคิดไม่ออกฟะ!!!!!!!!!!!!!

   ฉันเอาเลือดไปที่โรงพยาบาลเพื่อไปเทียบกับเลือดผู้ป่วยโดยไม่ลืมเอาเด็กชุดวัวไปด้วย...

 "ตรงเป๊ะ! คราบเลือดนี่เป็นคราบเลือดของผู้ป่วยค่ะ ฟันเฟิร์ม!!" พยาบาลพูด

     นี่ฉันยังไม่อยากโดนค่าลิขสิทธิ์นะยะ!!! - -++++

 "งั้นก็แสดงว่าเด็กคนนี้คือคนร้าย!!" วัตสันพูด

 "ถ้าไม่รู้ก็เอาเขามาสวมได้เลยแหละ หลักฐานมัดแน่นยังกะข้าวต้มมัด - -*"

    กริ๊งงง!!~  ประตูห้องตาย(บอกว่ายังไม่ตาย!)เปิดขึ้น

 "อ้าวนังหนู!" คุณลุงใส่แว่นทัก

 "อ้าวลุง!" ฉันตกใจ

  นั่นมันลุงที่ขับลีมูซีนสีชมพูคันเมื่อเช้านี่นา!!! =[]=!!

 "ไปไงมาไงอ่ะลุงถึงมาอยู่ห้องนี้" ฉันถาม

 "Nothing in กอไผ่น่ะนังหนู แค่โดนเด็กเตะหัวทิ่มสไลเดอร์เอ้งง =.="  ต๊ายย! ใช้ภาษาปะกิด =w=

 "อ้อ =w="

 เอ๊ะ!! 'โดนเด็กเตะหัวทิ่มสไลเดอร์'  'คุณแรมโบ้ไปชนคุณลุงคนนึงตกจากสไลเดอร์'

 "ลุงเป็นผู้เคราะห์ร้ายเหรอลุง!!" ฉันถาม

 "เพิ่งรู้เรอะนังหนู?" 

 "เห??" วัตสันทำหน้าสงสัย(ในความโง่ของฉัน)

          อ๊ากกกก!!! โคลมมันโง่ววววววววว T T.

---------------------------------------------------------------------
       

จบตอนนนนนนนนนนนน =we

ตองนานมว้ากกกกกกกกกกกก!!! คนอ่านคงลืมแล้วสินะคะ

ขอโทษจริงๆค่ะงานยุ่งมาก T T...........

พรุ่งนี้(รึเปล่า)จะมาอัพตอนต่อไป(ถ้าคิดออก)นะค้า =w=~