คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : I'm Bad !! ; Crash [onezerozeroper']
Square root
4
ฉันยืนรอพี่ชายตัวเองอยู่หน้าประตูทางออก สายตาของฉันมันอยู่ไม่นิ่งแล้ว ทุกสิ่งทุกอย่างมันรวดเร็วเหลือเกิน
พลั่ก
มีคนชนไหล่ฉัน ทำให้ฉันต้องหันไปมอง สีผมและหุ่นของเธอทำให้ฉันจะต้องตะโกนออกมา
“แวนด้า!!”ใช่ คนที่ยืนอยู่หน้าฉันคือแวนด้า เวนิสและเฟรน์ที่ยืนมองดูพี่อยู่ก็หันมามองฉัน
“อ้าว ดีจ้ะ คุณประธานนักเรียน”เธอหันมายิ้มให้ฉัน ตายแล้วถ้าเกิดว่าพี่ฉันมาเห็นละ
“เธอมาทำอะไรที่นี่”ฉันถามเธอ แวนด้ายิ้ม ฉันมองดูเสื้อผ้าและการแต่งตัวแล้ว กระโปรงเลยเข่าทำให้เห็นขาสวยๆของเธอ เสื้อแขนกุด แม่นี่มันจะฆ่าฉันรึไง
“ฉันมารับลูกค้าคนสำคัญน่ะ”เธอพูดแล้วเดินจากฉันไป
“ไวท์ พี่แกมาแล้ว”เวนิสเรียกฉัน ฉันมองออกไปที่ประตูทางออก ผมสีแสบตาที่เห็นมาแต่ไกล หน้าตาหล่อเหลาที่ยังไม่เปลี่ยนแปลง
“ไวท์!!”พี่ดาร์กเดินเข้ามาหยุดหน้าฉัน ฉันที่ตอนนี้ยืนอยู่นิ่ง
“พี่ค่ะ?”ฉันพูดออกไป ไม่นะทำไมสีหัวของพี่
“พี่คิดถึงจังเลย >0<”พี่ดาร์กที่พูดแล้วกระโจนเข้ามากอดฉันนี่ใช่พี่ชายฉันหรอ
“สีหัวของพี่”ฉันพูดขึ้นมา
“นี่นะเหรอ มันแค่สีของการค้า”พี่ดาร์กยิ้ม
“พี่ไม่เป็นเหมือนก่อนแล้วใช่ไหม”ฉันพูดแบบเบาๆ
“เป็นสิ พี่รู้นะว่าเธอไปโกรกสีผมมา อยากให้พี่ฆ่าเธอรึไง”พี่เขาพูดแล้วเอามือแตะผมฉัน
“พี่อยากโกรธนะ”
“พี่ไม่โกรธหรอกว่าแต่...”พี่ดาร์กพูดแล้วหันมองซ้ายมองขวา
“พี่ดาร์กค่ะ!!”ยัยแวนด้าที่พูดถึงพี่ชายฉัน แล้ววิ่งเข้ามากอดพี่ฉัน ฉันมองภาพสลับไปมาอะไรกัน ยัยแวนด้ารู้จักพี่ชายฉันเหรอ มันต้องไม่เป็นเรื่องจริง
“พี่รู้จักแวนด้าเหรอ”ฉันพูดขึ้นมา
“เขาเป็นหุ้นการค้าที่สำคัญที่สุดนะสิ”
“อ้าว เธอเป็นน้องสาวของพี่ดาร์กเหรอเนี้ย ไม่นึกเลยว่าโลกมันจะกลม”แวนด้าพูดแล้วหัวเราะคิกคัก พี่ก็เหมือนกันนั้นแหละ
“กลับบ้านกันเถอะ”ฉันพูดแล้วเดินออกมา ส่วนเวนิสกับเฟรน์ก็เดินตามหลังพี่ชายฉัน
“เวนิสสบายดีเหรอ”พี่ชายฉันถามเวนิส ส่วนตอนนี้ยัยแวนด้านั่นก็เกาะแขนพี่ฉันอยู่
“ดีมากถึงดีที่สุดค่ะ”
“แล้วเฟรน์ล่ะ”
“แย่นิดหน่อย”เฟรน์พูด
“เหรอ อย่าไปเครียดเลย คืนนี้ไม่ถึงตีสองไม่ต้องหลับ!” นี่นะเหรอพี่ชายที่แสนเงียบขรึม พี่ไปถูกใครล้างสมองเนี้ย - -*
เมื่อคืนพี่ชายกลับมาตอนเที่ยงคืนกว่าๆ พาไปร้านคาราโอเกะเสร็จสอง และฉันก็ต้องตื่นอีกตอน หกโมงครึ่ง ตาก็ดำแถมซ้ำที่นอนน้อยอีก พี่เขาจะฆ่าฉันรึไง ฉันจะหมดสวยก็เพราะพี่นั่นแหละ
ตอนนี้ฉันก็แต่งตัวเรียบร้อยแล้ว ดูเนี๊ยบกว่าทุกวันนี่ฉันจะต้องแว่นเหมือนเซย์มั้ยเนี้ย กระโปรงยาวเกินเข่าทำให้ดูโครตเฉย กับเสื้อเชิ้ตสีขาวแขนยาว และฉันก็พร้อมจะบุกไปจัดการกับยัยแวนด้าแล้วเพราะเมื่อคืนยัยนั่นเกือบจะหลุดปากบอกพี่ชายฉัน
“ไวท์ จะไปเรียนแล้วหรอ”พี่ดาร์กที่ดักรอฉันหน้าห้อง ดักเลยเรอะ
“ค่ะ”ฉันตอบแล้วจับผมเปียที่ถักสองข้าง
“พี่ไปด้วยสิ”พี่ดาร์กพูด ฉันหันไปมองพี่เขา
“พี่ว่าอะไรนะ!”ฉันตะโกนออกมา
“พี่บอกว่าไปด้วยไง เอ๊ะ! รึว่าที่โรงเรียนมีอะไร”พี่เขาพูดแล้วจับไหล่ฉัน
“ไม่มีค่ะ ที่โรงเรียนไม่มีอะไร - -;;”ฉันพูดแล้วปาดเหงื่อ
“ก็พี่บอกแล้วไงว่าพี่จะไป!”พี่ดาร์กใส่หูฉันให้ตายสิ พี่เขาโกรธแล้ว
“ก็ได้ค่ะ ^^;”ฉันยิ้มแล้วพาพี่ชายไปที่รถ ให้ตายสิ พี่ชายจะไปโรงเรียน อย่างนี้ต้องส่งข้อความไปเตือนเฟรน์กับเวนิสก่อน
“ส่งข้อความไปหาใครน่ะ”พี่ดาร์กถามฉัน
“ส..ส่งให้เฟรน์กับเวนิส”ฉันพูดแล้วเก็บโทรศัพท์ใส่ในกระเป๋า
“แล้วไป นึกว่าส่งให้ผู้ชาย”
“ไม่มีอยู่แล้วน่าพี่”พูดถึงผู้ชาย แม้เจ้า! ไหนจะไซน์แล้วพวกเซย์อีก จบกันชีวิตฉัน
“ไวท์รู้จักแวนด้าด้วยรึ”พี่ดาร์กถาม ฉันเดินเข้าไปนั่งในรถ ตอนนี้รถเคลื่อนตัวออกจากบ้านช้าๆ
“รู้จักค่ะ”
“พ่อของแวนด้าเป็นหุ้นส่วนที่ดีเลยละ”พี่ชายของฉันทำบริษัทอะไรสักอย่างอยู่ที่โรมนี่แหละ แล้วส่วนพ่อของยัยปลาหมึกแขนยาวนั่น ทำบริษัทส่งของออกนอกรวมไม่ใช่เล่น แล้วที่สนิทกันเพราะพี่ชายฉันดันไปชอบแวนด้า ตรงตัวเป๊ะ พี่ชายฉันชอบแวนด้า ฉันไม่เอายัยนั่นมาเป็นพี่สะใภ้หรอก
“ค่ะ”
“แล้วปีนี้ได้เป็นประธานนักเรียนอีกแล้วละสิ”พี่ฉันพูดขึ้นมา
“เป็นค่ะแต่ประธานมีสองคน”ฉันพูดแล้วหันหน้าไปมองพี่ชาย
“แล้วอีกตัวมันเป็นตัวผู้หรือตัวเมียละ”
“ตัวผู้ เฮ้ย! พี่ค่ะเป็นคนนะค่ะ=0=!”ฉันตกใจกับสิ่งที่พี่ดาร์กพูดออกมา
“ผู้เรอะ”พี่ดาร์กทวนคำพูด ดูเหมือนพี่ชายฉันจะสนใจตาเซย์นั่น
“ค่ะ”
“ชื่ออะไร”
“เซย์ค่ะ”
“หล่อไหม”
“ไม่เห็นหล่อเลยค่ะ หน้าตาก็ไม่ได้เรื่อง!”
“รวยไหม”
“ไม่ทราบค่ะ”
“แล้วชอบไหม”
“ชอบ พี่ถามทำไมอ่ะ>0<”ฉันมองพี่ชาย อ้ายยยย!!! เมื่อกี้ฉันตอบว่าชอบนายเซย์ไป!! ได้ยังไงเนี้ย!!
“อืม เป็นตัวผู้ที่น่าสนใจ ให้พี่ดูหน้าก่อน”พี่ดาร์กพูดแล้วยิ้ม พี่ดาร์กสนใจเซย์!!
“พี่พูดอะไรน่ะ”ฉันถามพี่ชาย
“ถึงแล้ว! นึกถึงบรรยากาศตอนเรียนจังเลยน้า~”พี่ชายฉันลงจากรถแล้ว เดินไปที่ประตูโรงเรียน พี่เขาไม่ฟังที่ฉันพูดเลย T^T
ฉันลงจากรถแล้วเดินไปหาเวนิสกับเฟรน์ที่ยืนอยู่หน้าทางเข้าโรงเรียน
“เป็นไงแก”เวนิสถามฉัน ส่วนตอนนี้พี่ชายฉันชมนกชมไม้ที่หน้าโรงเรียน เปลี่ยนไปเยอะ
“แทบแย่”ฉันพูดออกมา
“เปลี่ยนไปเยอะเลย”เฟรน์พูดขึ้น
“เข้าโรงเรียนเถอะ”พี่ดาร์กที่โผล่มาจากข้างหลังทำให้ฉันสะดุ้ง
“พี่ค่ะ ไปที่ห้องประธานก่อนนะค่ะ”ฉันพูดแล้วเดินนำพี่ชายไป ส่วนเฟรน์และเวนิสก็เช่นเดิมเดินตามหลังพี่ชาย
แกรก
ฉันเปิดประตูห้องพบว่ามีสามหนุ่มเด็กเนิดร์ปากมากนั่นคอยอยู่แล้ว ชีวิตจบ
“อ้าว อย่าบอกนะนี่ก็ประธานนักเรียน”พี่ดาร์กพูดขึ้นมาและ เดินเข้าไปหาพวกเซย์
“ใคร?”เซย์พูขึ้นมาแล้วมองหน้าฉัน พี่ดาร์กเดินไปอยู่หน้าเซย์ทันที ตาย ตาย ตาย TT
“ผมชื่อดาร์กเป็นพี่ชายของไวท์”พี่ดาร์กแนะนำตัว
“ผมเซย์ นั่นธันย์และฟราน์”เซย์แนะนำตัวเองและชี้ไปที่ธันย์และฟราน์
“นี่แกเองเรอะ! ที่ชื่อเซย์”พี่ดาร์กพูดแล้วมองเซย์ ไม่ใช่มองแล้ว แบบนี้เรียกจ้องแล้ว พี่ชายฉันเริ่มแล้วไง
“ครับ ผมชื่อเซย์”ฉันรู้สึกว่าระหว่างเซย์และพี่ชายฉันมีสายฟ้าออกมาจากตายังไงไม่รู้
“ยินดีต้อนรับนะ! น้องเขย”พี่ดาร์กพูดแล้วกอดคอเซย์ อะไรนะน้องเขย!! พี่ดาร์กเรียนนายนี่ว่าน้องเขย!!!!
“=0=;”
“ขอบคุณครับ พี่ชาย”เซย์ที่โดนพี่ชายฉันกอดคออยู่พูดแล้วหันมายิ้มให้ฉัน อ้ากกก อะไรกัน
“เฟรน์ ไวท์แข็งแล้วแก”เวนิสที่จับตัวฉัน ที่เขาชนะฉันไปหนึ่งแต้มแล้วเหรอ
“พี่ดาร์ก!!”เสียงที่ได้ยินมาแต่ไกล ขนาดคนที่หูหนวกยังได้ยิน จะเป็นใครไปไม่ได้นอกจากยัยปลาหมึกกับพี่ชายสุดหล่อ >0<”
“อ้าว แวนด้า”แวนด้าที่วิ่งเข้ามากอดพี่ชายฉันทำให้ตอนนี้ ทุกคนยืนอึ้งไปหมด ไม่เว้นแต่ฉัน พี่ชอบยัยแวนด้าจริงๆเหรอ?
ตอนเที่ยง
พี่ดาร์กที่ตอนนี้นั่งอยู่ข้างๆเซย์ทำท่าคุยกันถูกปากเชียว วันนี้มันช่างน่าเบื่อที่ฉันวีนไม่ได้ เซย์พรุ่งนี้นายเละแน่ วันนี้ฝากไปก่อนเถอะ =[]=!
“ไวท์หยิบน้ำมาสิ”แวนด้าที่นั่งอยู่ข้างพี่ชายพูดขึ้น ฉันไม่สนใจคำพูดของแวนด้ามีมือมีเท้าลุกมาหยิบเองสิ
“(0-0 )( 0-0)”ฉันทำหน้าเป็นไม่รู้ไม่ชี้
“ฉันบอกว่าหยิบน้ำให้หน่อย!”แวนด้าแหวกเสียงใส่ฉัน
“ทำไมไม่ทำตามแวนด้าละ หยิบน้ำมาสิ!”พี่ชายตะคอกเสียงใส่ฉัน ฉันจึงหยิบน้ำให้แวนด้า ยัยนั่นยิ้มแบบชัยชนะ ถ้าพี่ชายฉันไม่อยู่ฉันตบเธอแน่
“ฉันอิ่มละ”ฉันลุกขึ้นแล้วเดินออกมา มันไม่ยุติธรรมเลย ฉันเป็นน้องพี่แท้ๆแต่ไปเห็นใจ ยัยปลาหมึกนั่นให้ตายสิ ฉันเดินมายังต้นไม้หลังโรงเรียน
“ร้องแล้วเรอะ”เสียงของใครบางคนจากข้างหลังมันเป็นเสียงของผู้ชายที่พี่ดาร์กเรียกว่าน้องเขย T^T
“ฉันไม่ได้ร้อง!”ฉันพูดแล้วปาดน้ำตาตัวเอง ฉันไม่ได้ร้องนะ ฉันไม่ได้น้อยใจพี่ชายนะ ทำไมร้องไห้เร็วจังนะ
“โกหกน่า นั่นน้ำตาเธอชัดๆ”เซย์ลงมานั่งข้างๆฉัน
“นายนั่งทำไม”ฉันพูดแล้วมองหน้าเขา จากตรงนี้เราอยู่ใกล้กันมาก มันไม่ได้เป็นพื้นที่แคบหรอกนะ แต่เขานั่งใกล้ฉันเอง
“แล้วเธอจะให้ฉันคลานรึไง ประสาท”เขาพูดขึ้น
“นายว่าฉันหรอ ฮึก ฮึก TT”น้ำตาที่ยังไหลไม่หยุดทำให้ประสาทหลอนนน
“เธอนั่นแหละประสาทแค่พี่ชายด่าแค่นี้ น้อยใจเลยเหรอ”เขาพูดแล้วยื่นหน้าหันมามองฉัน
“ฉันเปล่านะ”
“เธอไม่ต้องพูดแล้ว ฉันนะรู้ว่าเธอปากแข็ง”เขาพูดแล้วมองหน้าฉัน
“นายไม่รู้จักฉันหรอก เพราะตอนนี้นายยังรู้จักฉันน้อยเกินไป”ฉันลุกขึ้นแล้วชี้หน้าเขา
“หรอ”
“วันนี้ฉันให้นายชนะไปก่อนก็ได้ แต่ไม่มีวันพรุ่งนี้แน่นอน!”ฉันพูดแล้วเดินกลับแต่ต้องชะงัดซะก่อนเพราะตอนนี้ไอ้กระโปรงยาวทำเหตุ ฉันสะดุดกระโปรงตัวเอง หน้าที่ฉันถะนุดถนอม จะลงไปกระแทกพื้นแล้ว พระเจ้า!!
“เฮ้ย!”เซย์จับแขนฉันไว้ ทำให้ตอนนี้เขาก็เซเหมือนกัน ฉันหลับตามันต้องเจ็บ ไม่นะความสวยตลอด 18 ปีของฉัน
ปุป
เสียงเหมือนตัวฉันลงไปแต่ฉันไม่เจ็บ ฉันลืมตาขึ้นมา ข้างหน้าฉันคือเซย์ ตอนนี้ฉันกำลังทับตัวเซย์!! แถมหน้าตอนนี้ห่างกันไม่ถึงคืบ เขายิ้มที่มุมปาก
“ขอรับไปละนะ จูบของเธอ”เซย์พูดขึ้นก่อนประทับริมฝีปากของเขามา เขาเอามือจับเอวฉันตอนนี้ฉันกำลังทับนายอยู่ ถ้าใครมาเห็นละแย่แน่ๆ ฉันดึงตัวฉันขึ้นให้พ้นจากปากของเขาให้มากที่สุด เลวมากก!!
“นายจูบฉัน!”ฉันตะโกนใส่เขา เขาที่ลุกขึ้นนั่ง
“หวานดีนะ ปากของเธอ”เขาพูดแล้วเช็ดปากตัวเอง
“กรี๊ด!! นายมันบ้าที่สุด”ฉันเดินออกมาแล้วเช็คปากตัวเอง บ้าๆ ที่สุด วันนี้เป็นวันอะไรนะ ถึงฉันจะต้องมอบจูบให้กับคนแบบนั้น ให้ตายสิ ฉันอยากจะบ้าตาย เซย์จำไว้ว่าพรุ่งนายเสร็จฉันแน่...
ความคิดเห็น