คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : The Flying Arrows - 06 -
“ไอ้งั่งคิบอม ใครใช้ให้นายไปนั่งฝั่งนั้น ทำไมคนที่เจ็บที่สุดต้องเป็นนายด้วย...ฮือ...”
ตั้งแต่ย้ายคิบอมเข้ามาในห้องผู้ป่วยพิเศษ ทงเฮก็เอาแต่ร้องไห้โวยวายอยู่ข้างเตียงไม่ยอมห่าง ซีวอนที่มาเยี่ยมคนป่วยตั้งแต่เช้าได้แต่ส่ายหน้าอย่างระอากับนิสัยขี้งอแงของเพื่อน
“ซีวอน...ฮึก...เมื่อไร...คิบอมจะตื่น...”
“เมื่อนายหยุดร้องไห้ไง เอาแต่ร้องไห้จนตาบวมปูดแล้วไม่รู้ตัวอีกเหรอ”
“ถ้าฉันหยุดร้องไห้แล้วคิบอมจะฟื้นจริงๆ น่ะเหรอ”
แทนที่ทงเฮจะสนใจหน้าตาและภาพลักษณ์ของตัวเอง สายตาของคนตัวเล็กกลับจ้องมองเพียงรุ่นน้องในวงด้วยความเป็นห่วง เจ้าบ้าเอ๊ย คิดว่าจะโกหกแฟนคลับได้หรือไง เลือดไหลออกมาเยอะขนาดนั้นแล้วใครจะไปเชื่อว่าเป็นแค่หัวแตกกับแขนหัก
“...อือ...แม่...แม่ครับ...”
“รู้สึก...รู้สึกตัวแล้ว...คิบอมรู้สึกตัวแล้วซีวอน”
ทงเฮกระโดดโลดเต้นด้วยความยินดี ซีวอนจึงต้องรีบวิ่งเข้ามาปิดปากของคนตัวเล็กเอาไว้ก่อนที่คนไข้ทั้งโรงพยาบาลจะแตกตื่นกันหมด
“หลับไปนานเลยนะ เป็นไง คงเจ็บน่าดูเลยล่ะสิ”
ซีวอนถามไถ่พลางยิ้มให้กำลังใจ คนป่วยบนเตียงได้แต่ยิ้มแห้งๆ แผลตามร่างกายยังไม่หายดี แถมแขนข้างซ้ายก็ยังถูกเข้าเฝือกอีก คิบอมคงจะต้องหยุดทำกิจกรรมต่างๆ ร่วมกับวง UNDEAD นอกจากจะเป็นข่าวที่น่าเศร้าสำหรับเจ้าตัวแล้ว ยังเป็นเรื่องที่โหดร้ายต่อความรู้สึกของแฟนคลับอีกด้วย
“ทุกคนปลอดภัยดีใช่ไหมครับ”
แม้ว่าร่างกายของตัวเองจะเจ็บหนักขนาดไหน คิบอมก็ยังคงเป็นห่วงคนอื่น ทงเฮพยักหน้าหงึกหงักแล้วหันไปซบไหล่ของซีวอนจนเสื้อของคนตัวสูงเปียกชุ่ม
“เดี๋ยวฉันกับทงเฮจะต้องไปซ้อมต่อ นายอยู่คนเดียวได้ใช่ไหม”
“ซ้อม...โดยที่ไม่มีผมเหรอครับ”
ดวงตาของคิบอมเศร้าลงทันทีเมื่อถามรุ่นพี่ทั้งสอง ซีวอนเม้มปากแน่นจนเป็นเส้นตรง มันน่าลำบากใจที่ต้องพูดออกไปแบบนั้น แต่ความจริงก็คือความจริง ในเมื่อตอนนี้คิบอมไม่สามารถขึ้นเวทีได้ ก็ต้องมีใครบางคนมาเล่นแทนในตำแหน่งของเขา
“นายไม่โกรธใช่ไหมที่พวกเราจะต้องหาคนมาเล่นเบสแทนนายชั่วคราว”
“คือผม...”
ทงเฮปาดน้ำตาซ้ำแล้วซ้ำอีกเมื่อมองไปที่แขนข้างซ้ายของคิบอม น่าสงสารน้องชายที่น่ารักคนนี้เหลือเกิน อีกตั้งหนึ่งสัปดาห์กว่าเขาจะได้กลับบ้าน แล้วอีกตั้งสองเดือนจนกว่าเฝือกจะถูกถอดออก คิบอมคงจะลำบากน่าดูเลยสินะ
“ผมไม่ได้โกรธหรอกครับ แต่รู้สึกผิดที่ทำให้คนอื่นต้องลำบากมากกว่า
ร่างสูงคิดตามที่พูด แต่อีกใจหนึ่งก็อยากจะกลับไปทำงานเร็วๆ เขาอยากจะดูเข้มแข็งในสายตาของพี่ๆ แต่จริงๆ แล้วคิม คิบอมกลับหวาดกลัวมากๆ เลยต่างหาก คิบอมไม่อยากอยู่โรงพยาบาลเพียงลำพัง เขาไม่อยากนอนอยู่เฉยๆ บนเตียงแคบแล้วดูใครก็ไม่รู้มาเล่นดนตรีแทนที่เขา
“ไม่ต้องคิดมากหรอกนะ นายแค่พักผ่อนเยอะๆ ก็พอ เดี๋ยวฉันกับทงเฮจะต้องไปแล้ว”
“ครับ แต่ผมวานพี่เปิดทีวีให้หน่อยได้ไหม”
ซีวอนเอามือของทงเฮออกจากตัว แล้วเดินไปเปิดโทรทัศน์ให้รุ่นน้อง ข่าวบันเทิงต้นชั่วโมงเริ่มเล่นพอดี อีกสองคนที่กำลังจะไปซ้อมดนตรีที่บริษัทจึงหยุดดูก่อนจะออกไป
บนหน้าจอโทรทัศน์ปรากฏภาพอุบัติเหตุเมื่อคืนก่อน รวมไปถึงรายงานอาการล่าสุดของคิบอมอีกด้วย ในเนื้อหาของข่าวบอกเพียงแค่ว่าคิบอมหัวแตกและแขนหักเท่านั้น มีกลีบดอกไม้ซื้อของมากมายมาเยี่ยมคิบอมแสดงให้เห็นถึงความรักที่วง UNDEAD ได้รับจากแฟนคลับ
“กลีบดอกไม้ของพวกเราน่ารักจัง”
ทงเฮยิ้มทั้งน้ำตาพร้อมกับเอื้อมไปกุมมือของคิบอมเอาไว้ คิบอมพยักหน้าน้อยๆ ก่อนจะหันไปดูข่าวในโทรทัศน์ต่อ
นาย
+=+=+=+=+=+=+=+=+=+=+=+=+
“ยอโบเซโย”
ในขณะเดียวกัน ฮีชอล คยูฮยอนและผู้จัดการปาร์คกำลังนั่งรถตู้มุ่งหน้าไปที่บริษัท คยูฮยอนกำลังนั่งเช็คเรตติ้งของตัวเอง และอ่านฟิกวอนคยูไปด้วย ร่างสูงต้องสะดุ้งขึ้นเมื่อได้ยินเสียงของหัวหน้าวงรับโทรศัพท์
[พี่ฮีชอล พี่รู้ข่าวที่ชางมินผูกคอตายหรือยัง]
“ใครนะ ชางมิน...ชิม ชางมินที่คุมห้องอัดเสียงน่ะเหรอ”
คยูฮยอนอ้าปากค้างเมื่อได้ยินชื่อของคนๆ นั้น รุ่นพี่ที่ทำงานอยู่ในห้องอัดเสียง คนเดียวกับที่เขาเจอเมื่อวันก่อน ร่างสูงรีบเปิดเว็บไซต์เพื่ออ่านข่าวอย่างรวดเร็ว และเมื่อหน้าข่าวปรากฏ ความตกใจของคยูฮยอนก็เพิ่มมากขึ้นไปอีก
“ทงเฮ ข่าวอะไร ทำไมไม่พูดซักที”
[เดี๋ยวผมเล่าให้ฟังที่ห้องซ้อมนะครับ แล้วเจอกันครับ]
“ดะ...เดี๋ยวทงเฮ...อี ทงเฮ!!”
ฮีชอลโวยวายเสียงดังลั่นจนผู้จัดการปาร์คที่หลับอยู่ข้างๆ สะดุ้งตื่น คยูฮยอนจึงเงยหน้าขึ้นอย่างเชื่องช้าแล้วเป็นคนตอบคำถามแทนทงเฮเสียเอง
“พี่ชางมินเป็นแอนตี้แฟนครับ แต่ตอนนี้เขาผูกคอตายไปแล้ว”
คยูฮยอนไม่พูดเปล่า ทว่าเขายังยื่นแล็ปท็อปให้ฮีชอลอ่านข่าวเกี่ยวกับการตายของแอนตี้แฟนคนนั้นด้วย ผู้จัดการจองซูถึงกับใจหาย มันไม่น่าเชื่อเลยที่คนใกล้ตัวขนาดนี้จะกลายเป็นแอนตี้แฟนไปได้
“นายคิดยังไงกับข่าวนี้เหรอฮีชอล”
จองซูถามศิลปินในความดูแลของเขา ฮีชอลมีสีหน้าที่เรียบเฉยทั้งๆ ที่อ่านข่าวเศร้าสลดได้อย่างไรกัน ผู้ชายคนนี้เป็นคนที่เข้าใจยากเหลือเกิน
“ทำไมซีวอนใจร้ายแบบนี้ ทำไมต้องเลือกคยูฮยอนแทนที่จะเป็นฉัน”
“เห้ย!! พี่ฮีชอลแอบอ่านฟิกวอนคยูของผมเหรอ เอาคืนมาเลยนะ”
น้องเล็กแย่งแล็ปท็อปคืนจากฮีชอลอย่างรวดเร็ว ก่อนจะพองลมจนแก้มป่องแล้วจ้องรุ่นพี่ฮีชอลตาเขียว ฮีชอลจึงแยกเขี้ยวใส่อย่างโมโหที่เขาได้เป็นเพียงตัวร้ายของฟิกชั่นเรื่องนี้เท่านั้น
“เชิญอ่านไปตามสบายเลย เพราะยังไงคู่ที่มีคนชอบมากที่สุดก็เป็นวอนฮีอยู่ดี”
+=+=+=+=+=+=+=+=+=+=+=+=+
หลังจากที่ทงเฮและซีวอนเดินออกไปไม่นาน คิบอมก็หลับตาลงอีกครั้งอย่างเหนื่อยอ่อน ข่าวที่เกิดขึ้นทำให้เขาตกใจอีกแล้ว ยิ่งไม่มีใครอยู่เป็นเพื่อน คิบอมยิ่งรู้สึกเหงาเข้าไปกันใหญ่
ก๊อกๆๆ
เสียงเคาะประตู ดังขึ้นและถูกเปิดออกในเวลาไล่เลี่ยกัน ร่างโปร่งที่อยู่ในชุดของคนส่งดอกไม้เดินเข้ามาที่ข้างเตียง เขาสวมหมวกแก๊ปและแว่นตาสีดำสนิทจนคิบอมไม่อาจรู้ได้ว่าชายคนนั้นมีหน้าตาเป็นอย่างไร มือหนายื่นดอกไม้ช่อใหญ่ให้คิบอมช้าๆ แล้วพูดขึ้น
“หายเร็วๆ นะคิม คิบอม”
เสียงเยือกเย็นดังขึ้นราวกับเสียงกระซิบที่อยู่ข้างหู คิบอมรับดอกไม้มาด้วยมือที่สั่นเทา ดอกกุหลาบสีแดงสดราวกับเลือดไม่ได้เหมาะที่จะนำมาเยี่ยมคนป่วยเลยสักนิด ที่ด้านข้างมีการ์ดใบเล็กๆ เสียบไว้อยู่ คิบอมจึงหยิบมันขึ้นมาอ่าน
พลาดไปนิดเดียวเอง ไม่อย่างนั้นนายคงได้ตายสมใจฉันแล้ว
คิบอมเหวี่ยงช่อดอกไม้ลงข้างเตียงอย่างแรง ริมฝีปากซีดเผือดสั่นระริกอย่างหวาดกลัว ชายส่งดอกไม้คนนั้นยังคงยืนนิ่งอยู่ที่เดิม เขามองคิบอมแล้วยิ้มอย่างเหยียดหยาม ยิ่งเดินเข้าไปใกล้เตียงคนป่วยมากเท่าไร คิบอมก็พยายามที่จะขยับตัวหนีมากขึ้นเท่านั้น
“กลัวฉันมากเลยเหรอ จะกลัวทำไมในเมื่อเราก็เคยเจอกันมาแล้ว”
ฝ่ามือหยาบเอื้อมไปลูบใบหน้าของคิบอมอย่างอ่อนโยน หากแต่ความรู้สึกของคิบอมในตอนนี้กลับขยะแขยงมือนั่นเสียเหลือเกิน
“ออกไปนะ ออกไปก่อนที่ฉันจะเรียกรปภ.”
“หึๆ นายจะเรียกยังไงเหรอ แขนอีกข้างของนายมันใช่การไม่ได้นี่นา ส่วนอีกข้าง...มันก็ถูกฉันฉับเอาไว้”
ชายส่งดอกไม้กระชากแขนข้างขวาของคิบอมยกขึ้นอย่างแรง ยิ่งคิบอมดิ้นมากเท่าไร เขาก็ยิ่งเจ็บแผลที่ลำตัวมากขึ้นเท่านั้น
“พวกเราไปทำอะไรให้นาย ทำไมจะต้องลอบทำร้ายกันด้วย นายมันสกปรก”
“อืม...ฉันสกปรก แล้วยังไงล่ะ ด่าแค่นี้ฉันไม่รู้สึกเจ็บหรอกนะ ฉันจะบอกอะไรให้ นายควรจะดีใจด้วยซ้ำที่มีแอนตี้แฟนอย่างพวกฉัน เพราะยิ่งมีแอนตี้แฟนมากเท่าไร ก็ยิ่งแสดงถึงความโด่งดังของพวกนายไง ไม่ดีเหรอครับคุณคิบอม”
“แต่ฉันไม่ต้องการ...อื้อ”
ชายหนุ่มในชุดคนส่งดอกไม้โน้มเข้ามาบีบคางมนของคิบอมอย่างแรง เขายิ้มที่มุมปากก่อนจะโน้มเข้ามาใกล้ขึ้นเรื่อยๆ จนคิบอมรู้สึกถึงลมหายใจอุ่นที่รดรินใบหน้าของตัวเอง
“ถ้าปากดีกว่านี้อีกสักนิด ฉันจะปิดปากของนายด้วยปากของฉันให้ดู”
“...ไอ้...อื้อ...”
ใบหน้าของคิบอมถูกเหวี่ยงอย่างแรงจนหันไปอีกทาง คนส่งดอกไม้หัวเราะในลำคอเบาๆ อย่างผู้ชนะ ก่อนจะเดินออกไปทางประตูห้อง ทิ้งแต่ความสับสนและความหวาดกลัวให้กับคิบอมที่อยู่ในห้องเพียงลำพังเท่านั้น
เมื่อประตูปิดลง ฮยอกแจก็ถอดหมวกและแว่นตาออก เขาหัวเราะเบาๆ ให้กับตัวเองที่ทำเรื่องน่าอายแบบนั้น ใครจะกล้าไปจูบผู้ชายด้วยกัน ถ้าเพื่อนๆ ที่มหาวิทยาลัยหรือแม้แต่เหล่าสมุนแอนตี้แฟนรู้เข้า อี ฮยอกแจจะต้องถูกมองว่าเป็นโรคจิตแน่ๆ
+=+=+=+=+=+=+=+=+=+=+=+=+
ในที่สุดสมาชิกทั้งสี่คนของวง UNDEAD ก็เดินทางมาถึงบริษัท ทงเฮเล่าเรื่องชิม ชางมินให้ฮีชอลฟังตามนิสัยช่างเม้าท์ของตัวเอง ซีวอนจึงเปลี่ยนไปเดินข้างๆ จองซู และน้องเล็กคยูฮยอนก็เอาแต่ลอบมองซีวอนเพราะยังคงหมกมุ่นอยู่กับฟิกชั่นที่เพิ่งอ่านไปเมื่อครู่
“ผมว่าชางมินตายเพราะฝีมือแอนตี้แฟนแน่ๆ เลย พี่ฮีชอลคิดว่าไง”
คำถามของทงเฮทำให้สามคนที่เหลือเงี่ยหูฟังคำตอบอย่างใจจดใจจ่อทันที ฮีชอลเอียงคอเล็กน้อยอย่างใช้ความคิด ก่อนจะเอ่ยขึ้น
“จะตายยังไงฉันไม่รู้ แต่ก็สมควรแล้วไม่ใช่เหรอ มันอยากทำให้คิบอมของฉันบาดเจ็บก่อนทำไมล่ะ”
หัวหน้าวงตอบอย่างไม่ใส่ใจ เขาอาจจะดูเหมือนเป็นคนเจ้าคิดเจ้าแค้น แต่นั่นเป็นเพราะว่าเขาห่วงสมาชิกในวงมากจริงๆ
“แต่พี่ชางมินเขาอาจจะสำนึกผิดแล้วก็ได้นะครับ”
“นายรู้ได้ยังไงคยูฮยอน”
ซีวอนถามสวนขึ้นมาทันที น้องเล็กของวงจึงต้องกลืนน้ำลายหนืดลงคอด้วยความยากลำบาก แม้ว่าชิม ชางมินจะตายไปแล้ว แต่เมื่อเขาสัญญาว่าจะไม่บอกเรื่องนี้กับใคร คยูฮยอนก็ต้องรักษาสัญญานั่น
“อ้อ!! ผมเพิ่งนึกขึ้นได้ พี่จองซูครับ...ใครจะมาเล่นเบสแทนคิบอมเหรอ”
“เดี๋ยวขึ้นไปถึงห้องซ้อมก็รู้เองแหละน่า”
คยูฮยอนลอบถอนหายใจอย่าโล่งอกที่ตอนนี้ทุกคนเบี่ยงเบนความสนใจไปที่มือเบสชั่วคราวคนนั้นแล้ว สักพักลิฟท์ก็เปิดออก สมาชิกทั้งสี่คนและผู้จัดการปาร์คจึงเดินเข้าไปในนั้น และเมื่อประตูลิฟท์ปิดลง บทสนทนาก็เปลี่ยนไปเป็นมือเบสที่จะมาแทนคิบอมเป็นใครทันที
+=+=+=+=+=+=+=+=+=+=+=+=+
Talk with Lee Seen
ตอนส่งท้ายสิ้นปี...
มีใครรู้สึกบ้างว่าเรื่องนี้คิบอมมันเคะมากๆ
ถ้ามีคนรู้สึก ซีนจะยิ้มนะคะ
แต่ถ้าไม่มี ซีนก็จะยิ้มเหมือนกัน
ยังไงก็จะปีใหม่แล้ว ขอให้ทุกคนมีวันหยุดที่สดใสนะคะ
เจอกันปีเสือจ้า...
เปิดจองฟิกทุกเรื่องของ Lee Seen
1. No Feel I และ No Feel II
2. ปฏิบัติการซ่อนชู้ 1 และ 2
3. ทำมะ??
4. Love is....U
5. My Brother , My Love (เรื่องนี้พิมพ์ครั้งแรก)
ส่งอีเมลล์มาสอบถามได้ที่ am_zyne@hotmail.com หรือ 089-415-5995
คอมเม้นท์เยอะๆ
ปล. ขอแก้ข่าวว่าซีนไม่ได้เป็นเหมือนคำวิจารณ์ด้านหน้าฟิกนะคะ
ซีนอาบน้ำก่อนนอนนะ แล้วก็ไม่ได้นอนกินบ้านกินเมืองด้วย
ไม่เคยคลิกเข้ามาให้วิวเพิ่มเหมือนกัน ทุกคนเชื่อซีนด้วยน้า...
ความคิดเห็น