[Fic SJ] อลวนรัก หอพักสุดเพี้ยน (Super Junior Yaoi)

ลำดับตอนที่ #6 : Chapter 6 : เกมส์คิง 1_100%

Chapter6: เกมส์คิง 1

 

 

 

 

                “สงสารเพื่อนๆเหมือนกันนะ ถือของเยอะขนาดนั้น คงปวดเมื่อยกันแย่” ฮยอกแจพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงที่ดูเหมือนตัวเองนั้นสงสารเพื่อนเต็มทีแต่จริงๆแล้วกลับยิ้มร่า นอนกลิ้งอยู่บนเตียงอย่างสบายใจเฉิบ รอฮันคยองขนเตาย่างเนื้อออกมาวางบนโต๊ะเพื่อนช่วยกันยกไปที่ห้องของฮีชอลและซีวอน

 

                “สงสารแล้วทำไมไม่ไปช่วยถือล่ะ” เมื่อยกเตาย่างเนื้อออกมาวางบนโต๊ะเสร็จฮันคยองก็ถามกลับ ถึงจะรู้ว่าฮยอกแจแค่พูดเล่นๆก็เถอะ แต่ตอนเดินกลับมาหอนี่ฮยอกแจไม่ได้จะสนใจเพื่อนๆที่เดินถือของตามหลังมาซักนิด เดินหัวเราะคิกคักอย่างสบายใจ

 

                “ฮ่าๆๆ ในเมื่อพวกนั้นแพ้ก็ต้องทำตามกฎสิ ฉันว่าเรายกเตาไปที่ห้องฮีชอลได้แล้ว เพื่อนๆคงจะจัดของเสร็จแล้วล่ะ” ฮยอกแจเด้งตัวลุกขึ้นจากที่นอน เดินไปหยิบถุงถ่านที่วางอยู่ข้างๆเตาก่อนจะเดินออกมาจากห้อง

 

                “เลือกของสบายเลยนะฮยอกแจ ไม่คิดจะช่วยฉันถือเตาบ้างหรือไง มันหนักนะ” ฮันคยองบ่นตามหลังก่อนจะยกเตาย่างเนื้อเดินตามฮยอกแจออกไป

 

                ห้องของฮีชอลกับซีวอนนั้นอยู่ในสุดจึงใช้เวลาพอสมควรกว่าทั้งสองจะเดินไปถึง ซึ่งแต่ละก้าวที่เดินนั้นเชื่องช้าและอืดอาดเพราะทั้งคู่ก็ไม่ได้เร่งรีบอะไรนัก ระหว่างทางฮันคยองก็นึกเรื่องที่เพื่อนรักอย่างซีวอนวานให้ช่วยถามฮยอกแจ ซึ่งนี่ก็ผ่านมาหลายวันเขาก็ยังไม่ได้ถามซักที

 

                “นายมีแฟนหรือยังฮยอกแจ” รวบรวมความกล้าอยู่ซักพักฮันคยองจึงถามขึ้นท่ามกลางความเงียบ ให้ความรู้สึกเหมือนตัวเองเป็นคนอยากรู้เรื่องนี้ซะเอง

 

                พอฮยอกแจได้ยินคำถามก็หันขวับไปมองในทันที แต่ฮันคยองกลับเอาแต่มองไปข้างหน้าเหมือนที่ถามนั้นไม่ได้อยากรู้คำตอบเท่าไหร่นัก แต่ทำไมจู่ๆฮันคยองถึงได้ถามออกมาแบบนี้

 

                “อยากรู้ไปทำไม” ถามกลับไปเสียงเรียบก่อนหันกลับไปมองทางข้างหน้า

 

                “ฉันกำลังจะไปตามพอดีเลย” ยังไม่ทันที่ฮันคยองจะได้ถามอะไรต่อซีวอนก็โผล่ออกมาจากห้องซะก่อน พร้อมกับเข้าไปแย่งถุงถ่านที่แสนจะเบาจากมือฮยอกแจไปถือซะเอง

 

                “ขอบคุณเพื่อน ของที่ฉันถือหนักกว่านะเว้ย! แล้งน้ำใจ” ฮันคยองอดไม่ได้ที่จะประชดเพื่อนรักที่เห็นความรักสำคัญกว่าเพื่อน ถ่านที่ฮยอกแจถือเบาอย่างกับนุ่น แต่ของเขาสิหนักอย่างกับแบกภูเขาทั้งลูกกลับไม่ช่วยถือ

 

                “จะได้รู้ซะบ้างไง ของที่ฉันถือมาจากซุปเปอร์มันก็หนักเหมือนกัน” ซีวอนตอบกลับอย่างไม่สนใจก่อนจะพาฮยอกแจเข้าไปในห้องโดยไม่เอยปากชวนฮันคยองซักคำ แอบหมั่นไส้เจ้าเพื่อนต่างเชื้อชาตินี้ตั้งแต่ตอนที่โอบฮยอกแจที่ซุปเปอร์มาร์เก็ต

 

                “แพ้แล้วพาลนี่หว่า ถ้าฉันไม่เอาเตาย่างเนื้อมาพวกแกคงไม่ได้กินเนื้อย่างกันหรอก ไม่สำนึกบุญคุณซะบ้างเลย” ฮันคยองเดินตามซีวอนกับฮยอกแจไปก็บ่นไปอยู่คนเดียวเงียบๆ

 

                ในห้องของฮีชอลกับซีวอนตอนนี้ทุกอย่างได้เตรียมพร้อมไว้หมดแล้ว เตาย่างเนื้อถูกวางไว้ตรงกลางห้อง และมีเครื่องเคียงวางไว้รอบๆ เตียงนอนถูกดันไปจนติดฝาผนังเพื่อให้ห้องแคบๆของหอได้มีพื้นที่ใช้สอยมากขึ้น ชายหนุ่มทั้งสิบสามคนนั่งล้อมกันเป็นวง เยซองนั้นโดนเบียดจนติดประตูได้กลิ่นตุของรองเท้าทั้งสิบสามคู่ลอยมาเป็นระยะ

 

                และแล้วปาร์ตี้เล็กๆสำหรับวันหยุดก็ได้เริ่มขึ้น กลิ่นหอมของเนื้อลอยเตะจมูกจนเนื้อกับเครื่องปรุงที่ซื้อมากมายเริ่มหมดไปทีละนิด เนื่องจากทุกคนต่างหิวโหยกันมาตั้งแต่ช่วงกลางวัน แต่จะให้นั่งกินกันอย่างเดียวมันคงจะดูน่าเบื่อเกินไป

 

                “ทุกคนฉันมีเกมสนุกๆให้เล่น” ฮีชอลพูดขึ้นเรียกความสนใจจากทุกคนได้มากทีเดียว ยัยขี้โวยวายประจำกลุ่มยิ้มกริ่มเมื่อเห็นหน้าตาอยากรู้อยากเห็นของเพื่อนๆ

 

                “เกมอะไรเหรอฮีชอล” อีทึกถาม

 

                “เกมคิง เคยได้ยินบ้างหรือเปล่า ฉันเคยเล่นตอนสมัยอยู่มัธยมน่ะ น่าสนุกดีนะถ้าเล่นกันหลายๆคน”

 

                “คุ้นๆนะ แล้วมันเล่นยังไง” ซองมินทำท่านึกซักพักก่อนจะพูด

 

                “จะมีคนที่เป็นคิงหนึ่งคนจากพวกเราทั้งหมดซึ่งสามารถสั่งให้พวกเราทำอะไรก็ได้ แต่ถ้าคนๆนั้นไม่ทำก็จะต้องถูกลงโทษ และคิงก็จะเป็นคนเลือกคิงคนต่อไป อย่างพวกเรานี่ให้ล้างจานทั้งหมดเลยเป็นไง โทษหนักๆหน่อย จะได้ไม่มีใครกล้าขัดคำสั่งคิง” ฮีชอลอธิบายให้เพื่อนๆฟังถึงเกมที่จะเล่นกัน ซึ่งทุกคนก็พยักหน้ารับรู้เข้าใจ และดูท่าว่าจะสนใจอยู่ไม่น้อยเลยทีเดียว

 

                “แต่ถ้าคำสั่งมันแรงเกินไปจนเราไม่สามารถทำได้ล่ะ” ฮยอกแจถามขึ้นบ้าง ถ้าเกิดคำสั่งมันมากไปเขาก็คงไม่อยากทำ

 

                “มันคงไม่ถึงขั้นคอขาดบาดตายหรอก อาจจะทำให้อายบ้างเล็กๆน้อยๆ แค่สนุกๆ อย่าคิดมากเลย” ฮีชอลอธิบายเพิ่มเติม

 

                “แล้วใครจะเป็นคิงล่ะ” คังอินถาม

 

                “ผมคิดว่าให้ฮันคยองเป็นคิงคนแรกเลยดีกว่า เพราะเตาย่างเนื้อเป็นของฮันคยอง” คิบอมเสนอ และทุกคนก็เห็นด้วยเว้นก็แต่ฮีชอล

 

                “ให้ฉันเป็นคิงคนแรกไม่ได้เหรอ ในเมื่อฉันเป็นคนชวนเล่นเกมนี้นะ” ฮีชอลแย้งขึ้นเพราะว่าอยากเป็นคิง ที่เขาชวนเล่นเกมนี้ก็เพราะหวังจะเป็นคิงคนแรก

 

                “ไม่ได้หรอกยัยขี้โวยวาย เสียงส่วนมากให้ฮันคยองเป็น” ซีวอนบอกก่อนจะยิ้มแฉ่งเหมือนสะใจ ทำเอาฮีชอลหน้าบึ้งในทันที

 

                เมื่อตกลงกันได้แล้วก็ได้เวลาเริ่มเกม ฮันคยองสอดส่ายสายตามองไปรอบห้องเพื่อหาผู้โชคดีคนแรก ในสมองก็กำลังคิดหาคำสั่งและสายตาของฮันคยองก็ไปหยุดอยู่ที่กล่องเปเปโร่ที่วางอยู่ข้างๆชินดง ความคิดแผลงๆก็ผลุดขึ้นมาทันที

 

                “นายหยิบกล่องเปเปโร่ที่วางอยู่ข้างๆนายให้ฉันหน่อยสิชินดง” ฮันคยองพูดขึ้นและชี้ไปที่กล่องขนมเปเปโร่ ชินดงจึงหยิบส่งมาให้ ฮันคยองจึงเริ่มพูดต่อ

 

                “รู้จักเกมโปโปเปโร่ใช่มั้ย ฉันสั่งให้ซีวอนกับฮยอกแจเล่นเกมนี้ แต่แท่งเดียวคงจะไม่สะใจ เอาเป็นสองแท่งเลยแล้วกัน” พูดจบฮันคยองก็ลุกขึ้นยืนและดันให้ฮยอกแจไปนั่งข้างซีวอนแทนตัวเองก่อนจะแกะกล่องเปเปโร่และยืนไปให้สองแท่ง

 

                “สั่งบ้าอะไรของนายเนี่ยฮันคยอง” ฮยอกแจออกอาการโวยวายกับคำสั่งของฮันคยอง เพื่อเกมนี้ต้องช่วยกันกินเปเปโร่ให้หมดแท่ง ดีไม่ดีเขาก็ต้องจูบกับซีวอนน่ะสิ

 

                “ขัดคำสั่งล้างจานนะฮยอกแจ เล่นๆไปเถอะน่า แค่หนุกๆอย่าคิดมาก” ฮันคยองหันไปขยิบตาให้ซีวอนเมื่อพูดจบ ทำเอาซีวอนยิ้มแป้นเลยทีเดียว เรื่องที่กำลังโกรธฮันคยองตอนที่อยู่ซุปเปอร์มาร์เก็ตเลยหายไปในทันที

 

                “แล้วทำไมต้องเป็นฉันด้วยเล่า” ถึงปากจะบ่นแต่ฮยอกแจก็ยอมหันหน้าบึ้งๆไปหาซีวอน เพราะคนซกมกบวกขี้เกียจอย่างฮยอกแจคงไม่ยอมล้างจานกองพะเนินแน่

 

                “เริ่มได้แล้ว” อีทึกเริ่มออกปากสั่งเพราะอยากจะดูเต็มที เช่นเดียวกับคนอื่นๆที่มองดูอยู่อย่างลุ้นๆ

 

                “หึ่ย!” ฮยอกแจพ่นลมออกทางจมูกอย่างไม่ค่อยพอใจเท่าไหร่นัก ก่อนจะหยิบเปเปโร่ทั้งสองแท่งที่ฮันคยองให้มาใส่ปาก

 

                พอฮยอกแจเตรียมตัวพร้อมแล้วซีวอนจึงเขยิบเข้าไปใกล้และคาบแท่งช็อกโกแลตอีกฝั่งไว้ เพื่อให้เกมนี้จบๆไปซักทีฮยอกแจจึงเริ่มกินฝั่งที่ตัวเองคาบไว้ไปทีละนิด แต่จริงๆแล้วอยากจะหยุดเวลาเอาไว้ตรงนี้ซะมากกว่า ไม่อยากนึกว่าถ้าช่วยกันกินจนหมดมันจะเป็นยังไง

 

                แท่งช็อกโกแลตยาวๆเริ่มสั้นลงเรื่อยๆ ฮยอกแจจ้องตาซีวอนเขม็งแต่แล้วก็ต้องหลบตาเมื่อเจอสายตาหวานเยิ้มจ้องกลับมา เมื่อช่วยกันกินจนใกล้หมดซีวอนจึงยกมือขึ้นจับท้ายทอยของฮยอกแจเอาไว้ ก่อนจะกัดเข้าคำโตจนตอนนี้ริมฝีปากของทั้งสองห่างกันเพียงเซนเท่านั้น

 

                ฮยอกแจรีบยกมือขึ้นดันหน้าอกซีวอนไว้ทันที ดวงตาเบิกกว้างเมื่อซีวอนพยายามกดท้ายทอยของตัวเองให้เข้าหา แต่ยังไงซะฮยอกแจก็สู้แรงซีวอนไม่ไหวอยู่ดี ริมฝีปากทั้งสองเริ่มแตะกันทีละนิด ท่ามกลางเสียงโห่ร้องของเพื่อนๆ

 

                “โอ๊ย!” ซีวอนร้องออกมาเสียงหลงพร้อมกับดึงมือของตัวเองออกมาจากฮยอกแจ เพราะอยู่ๆมันก็รู้สึกแสบร้อนเหมือนมีใครเอาไฟมาจี้อย่างนั้น

 

                เมื่อหลุดจากซีวอนมาได้ฮยอกแจก็ถอยหลังกรูจนแทบจะขึ้นนั่งตักฮันคยอง สีหน้าบ่งบอกถึงความตกใจ ก่อนจะเปลี่ยนเป็นใบหน้าบึ้งตึงหันไปแยกเขี้ยวใส่ซีวอนที่นั่งลูบมือตัวเองปอยๆ

 

                “ใครเอาอะไรมาจี้วะเนี่ย” ซีวอนมองมือตัวเองที่เริ่มขึ้เป็นรอยสีแดงเป็นทางยาวตรงหลังฝ่ามือ ก่อนจะมองไปยังบุคคลที่นั่งอยู่ข้างๆฮยอกแจ

 

                “เฮ้ย! ขอโทษว่ะซีวอน ฉันไม่รู้ว่ามันจะไปโดนมือแก พอดีกำลังลุ้น” ฮันคยองตอบหน้าเหลอหลาพลางมองตะเกียบที่อยู่ในมือ แต่จริงๆแล้วเขาจงใจให้มันโดนต่างหาก เห็นฮยอกแจแล้วสงสาร ไอ้คุณเพื่อนรักมันก็รุกจนเกินไปรูมเมทเขาตั้งตัวไม่ทันกันพอดี เลยเอาตะเกียบไปจี้ไฟแล้วมาจี้มือที่มันล็อกท้ายทอยฮยอกแจไว้ซะเลย

 

                “ลุ้นได้จังหวะจริงนะ” บ่นออกมาอย่างหัวเสีย หน้าตาก็ไม่พอใจสุดขีด ไม่ได้ดูเลยว่าตอนนี้ฮยอกแจกำลังอยู่ในโหมดไหนแล้ว

 

                “เปลี่ยนที่กันฮันคยอง” ฮยอกแจดึงแขนฮันคยองให้มาเปลี่ยนที่กับตัวเอง เพราะชักเริ่มรู้สึกกลัวซีวอนขึ้นมาตงิดๆ ฟังจากคำพูดแล้ว ไม่รู้ว่าซีวอนกำลังคิดอะไรกันแน่ มันน่าสยองยิ่งว่าเจอผียุนโฮกับแจจุงซะอีก

 

                 “เมื่อกี้เราน่าจะถ่ายวีดิโอไว้เนอะ” เยซองพูดขึ้นพร้อมกับทำหน้าเหมือนเสียดายเต็มที่ ก่อนจะหัวเราะออกมา เลยโดนฮยอกแจขว้างค้อนวงใหญ่ใส่เข้าให้

 

                “ว่าแต่เมื่อกี้โดนใช่มั้ย นายสองคนจูบกันใช่มั้ย” ดงแฮพูดขึ้นอีกคนพร้อมกับทำสีหน้าตื่นเต้น เพราะนั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามเลยไม่เห็นว่าโดนจริงๆหรือเปล่า เห็นเหมือนกำลังโดนแต่ซีวอนผละออกมาซะก่อน

 

                “เลิกพูดกันได้แล้วน่า!! จะเล่นต่อมั้ย!!” ฮยอกแจพูดขึ้นด้วยอาการฉุนเล็กน้อย นั่งชันเข่าเหมือนคนที่ปลงตกในชีวิตเต็มที ภายในใจได้แต่ร่ำร้องเสียงดังลั่น ‘ฉันเสียจูบให้ผู้ชายยยยยย!!!!’

 

                เห็นอาการของฮยอกแจแล้วทุกคนก็พากันหัวเราะใหญ่ ส่วนซีวอนก็ได้แต่ส่งสายตาอาฆาตให้ฮันคยองที่บังอาจมาขัดขวางความสุข

 

                “เลือกคิงคนต่อไปเลยฮันคยอง” ฮีชอลพูดขึ้นขัดทุกคนที่กำลังหัวเราะกันอย่างร่าเริง ยังอารมณ์เสียไม่หายที่ไม่ได้เป็นคิง

 

                “เอาเป็นชินดงแล้วกัน” ชี้ไปที่ชินดงเพื่อเป็นการมอบหมายหน้าที่คิงคนต่อไปให้ หลังจากที่สร้างความเดือดให้ทั้งฮยอกแจและซีวอนเรียบร้อยแล้ว

 

                ยิ้มแป้นทันทีเมื่อรู้ว่าตัวเองได้เป็นคิง ชินดงทำการมองหาเหยื่อของตัวเองกับการแกล้งเพื่อนร่วมกลุ่มในตานี้ และแล้วพ่อหนุ่มร่างอวบก็หยิบขวดโซจูที่วางอยู่ข้างๆขึ้นมามอง ความคิดดีๆจึงจุดประกายขึ้นมาทันที

                                                               ----------------------50%----------------------

“ฉันรู้นะนายเคยบอกว่าไม่ชอบแอลกอฮอล์ แต่ฉันก็อยากรู้เหมือนกันว่าทำไมนายถึงไม่ชอบขนาดไม่อยากอยู่ใกล้เลย” คำพูดเกริ่นของชินดงทำเอาคนที่ถูกพาดพิงสะดุ้งโหยง

 

                อีทึกหันขวับไปมองชินดงในทันทีพร้อมกับสายตาอาฆาตเล็กน้อย หวังว่าคนที่ชินดงพูดถึงคงไม่ใช่เขาหรอกนะ แต่มันคิดเป็นคนอื่นไม่ได้จริงๆเพราะชินดงเองก็รู้ว่าเขาไม่ชอบพวกเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ขนาดไหน

 

                “อีทึก แค่แก้วเดียวก็พอ ถ้านายไม่อยากล้างจานทั้งหมดคนเดียว” รินเสร็จสรรพพร้อมกับยื่นไปด้านหน้าอีทึก

 

                แต่เพียงแค่ได้กลิ่นเท่านั้นอีทึกก็เบือนหน้าหนีทันที ไอ้เรื่องจะให้กินนี่เลิกคิดเลยจะดีกว่า

 

                “ฉันไม่กินมันหรอกนะชินดง ไม่เอา” อีทึกส่ายหน้ารัวก่อนจะดันแก้วที่ชินดงยื่นมาตรงหน้าออกไป ถ้าเขาดื่มมันเข้าไปแล้วล่ะก็ เขาจะไม่ใช่ปาร์คจองซูคนนี้แน่ไม่อยากจะนึกถึงสภาพนั้นเลยจริงๆ

 

                ปฏิกิริยาของอีทึกทำให้เพื่อนๆเริ่มออกอาการอยากรู้อยากเห็นกันมากขึ้น อาจจะเป็นเพราะอีทึกไม่ชอบเลยไม่ยอมกิน ทุกคนจึงต้องลุ้น เพราะถ้าอีทึกไม่กิน พวกเขาก็ไม่ต้องล้างจานคืนนี้แล้ว

 

                “มันไม่ร้ายแรงขนาดนั้นหรอกน่าอีทึก แค่นิดเดียวเอง หรือนายอยากล้างจาน” ชินดงเริ่มเอาบทลงโทษมาเป็นข้อบังคับให้อีทึกยอมดื่ม

 

                อีทึกกวาดสายตามองไปรอบห้องซึ่งมีจานชามมากมายวางกองอยู่ อีกทั้งเตาและกระทะที่สภาพแทบจะดูไม่ได้เลยตอนนี้ ถ้าล้างคนเดียวมีหวังมือพังแน่ๆ

 

                “แต่ฉันไม่อยากกิน~เปลี่ยนคำสั่งไม่ได้เหรอ” ยังคงโอดครวญอยู่อย่างเดิม อีทึกอยากจะร้องไห้ถ้าเกิดต้องกินมันจริงๆ

 

                “งั้นถ้านายไม่ยอมกินเอง....งั้นเอาเป็นว่า....” ชินดงยิ้มกรุ่มกริ่มพร้อมกับยื่นแก้วโซจูไปตรงหน้าคังอิน ซึ่งเจ้าตัวก็รับมันมาแต่โดยดีพร้อมกับรอยยิ้ม ถึงจะยังไม่รู้แน่ชัดว่าชินดงต้องการจะทำอะไรก็ตาม

 

                “ฉันเปลี่ยนคำสั่งใหม่ก็แล้วกันนะ ให้คังอินกับอีทึกพลัดกันป้อนโซจูกันจนกว่าจะหมดขวดนี้ ทางปาก!” ชินดงย้ำคำสุดท้ายให้ได้ยินกันชัดๆ ก่อนจะยิ้มหน้าระรื่น พร้อมกับยื่นขวดโซจูไปให้คังอิน เอาไว้สำหรับรินใส่แก้ว และทั้งสองก็ต้องกินจนหมดขวดนี้

 

งานนี้เข้าทางคังอินไปเต็มๆอีทึกตอนแรกออกจะยิ้มๆเมื่อได้ยินว่าชินดงจะเปลี่ยนคำสั่งใหม่แต่ตอนนี้กลับหน้าซีดไปเรียบร้อยแล้ว

 

                “ห๊ะ! ไม่เอานะ!! ฉันไม่ทำ!!” โวยวายออกมาทันทีเมื่อชินดงพูดจบ สวรรค์กลั่นแกล้งเขาชัดๆทำไมชินดงต้องสั่งอะไรบ้าๆแบบนี้ด้วย รู้งี้ยอมกินตั้งแต่แรกก็ดีหรอก

 

                “อย่าเรื่องมากเลยอีทึก ทีฉันยังยอมทำเลย” ฮยอกแจพูดขึ้นมาเสียงเรียบๆ แอบแค้นทุกคนที่หัวเราะเขาตอนเล่นโปโปเปโร่กับซีวอน คราวนี้เขาจะหัวเราะเยาะบ้าง คอยดูสิ

 

                อีทึกนิ่งไปเมื่อได้ยินคำพูดของฮยอกแจ อ๊ากกกก!!! เขาไม่อยากกิน โซจูตั้งขวดให้พลัดกันป้อนกับคังอิน ที่สำคัญป้อนทางปาก!! อีทึกอยากจะลาโลกให้ได้เสียตอนนี้ ผีพี่ยุนโฮกับแจจุงช่วยโผล่ออกมาตอนนี้ทีเถิด! ไอ้พวกความคิดพิศดารพวกนี้จะได้วิ่งหนีป่าราบไปเลย

 

                “แค่เกมน่าอีทึก สนุกๆ งั้นฉันเริ่มเลยแล้วกันนะ” ไม่พูดเปล่าคังอินยกแก้วที่ถืออยู่ขึ้นดื่มแล้วอมไว้ก่อนจะล็อกท้ายทอยของอีทึกเข้าหาตัวมาประกบปากทันที

 

                ของเหลวสีเข้มไหลย้อยล้นออกมาจากริมฝีปากของคังอินระไปตามลำคอเมื่ออีทึกไม่ยอมเปิดปากเลยแม้แต่น้อย มือนั้นกำแน่นพยายามดันแผ่นอกของคังอินออกแต่ก็ไม่เป็นผล ริมฝีปากของทั้งสองบดขยี้กันอยู่นานท่ามกลางเสียงเชียร์โห่ร้องของเพื่อนๆ แต่สุดท้ายคังอินต้องจำใจกลืนโซจูลงคอไปเสียเอง ก่อนจะผละออกมา

 

                “มันไม่สนุกเลยนะ” อีทึกว่าด้วยสายตาเคืองๆ ยกมือถูปากไปมา สนุกกันมากหรือไงนะ ไอ้เรื่องจูบน่ะไม่เท่าไหร่ c9jจะยัดเยียดให้กินโซจูแบบนี้เขาไม่ชอบอย่างรุนแรง! รอให้เค้าได้เป็นคิงบ้างเถอะ

 

                “ต่อไปพลัดกันป้อน” ชินดงยิ้มตาปิดสั่งต่อ ไม่ได้สนใจเท่าไหร่ว่าอีทึกจะมีสีหน้าอย่างไร อย่างอีทึกโกรธได้ไม่นานหรอก

 

                “แต่เมื่อกี้อีทึกไม่ยอมกินที่ฉันป้อนไปนะ” ออกปากฟ้องทันทีเมื่อชินดงพูดจบ ทำเอาอีทึกตวัดค้อนใส่วงใหญ่ แต่คังอินยังคงทำหน้าตายิ้มร่าเริงอยู่อย่างเดิม โอกาสดีๆแบบนี้หาได้ไม่บ่อยนัก ต้องรีบคว้าเอาไว้ก่อน ส่วนอีทึกจะโกรธหรือไม่นั้นตามง้อทีหลังก็คงได้ เพราะยังไงเขากับอีทึกก็เป็นรูมเมทกัน อีทึกคงจะโกรธได้ไม่นาน

 

                “คังอิน!” ตะโกนออกมาเสียงดังเมื่อคังอินพูดออกมาแบบนี้ เดี๋ยวชินดงต้องบังคับให้คังอินป้อนเค้าใหม่แน่ๆ

 

                “งั้นเอาใหม่ ฉันจะไม่เลือกคิงคนต่อไปถ้าโซจูขวดนี้ยังไม่หมด” ชินดงพูดและยักคิ้วซึ่งมันดูกวนประสาทมากในสายตาของอีทึก

 

                “หึ่ย!” อีทึกพ่นลมออกทางจมูกเมื่อขัดคำสั่งไม่ได้ เพราะคังอินก็ทำท่าจะบังคับป้อนเขาท่าเดียวและถ้าเขาไม่กินก็ต้องล้างจานทั้งหมดนี่คนเดียวอีก

 

                อีทึกหันหน้าไปหาคังอิน สีหน้านั้นบึ้งตึงมาก คังอินจึงได้แต่ยิ้มแหยๆให้ ก่อนจะหยิบแก้วโซจูขึ้นมาดื่มเมื่อชินดงและเพื่อนๆออกปากเร่ง ขยับเข้าไปใกล้อีทึกอย่างช้าๆ จนปากทั้งสองประกบกันแนบสนิท อีทึกอ้าปากออกเล็กน้อยเพื่อให้โซจูที่อยู่ในปากคังอินไหลเข้ามาอย่างช้าก่อนจะกลืนมันลงไปด้วยความขมขื่นอย่างสุดซึ้ง

 

                หลังจากที่กลืนโซจูลงคอไปหมดแล้วอีทึกก็ผละออกจากคังอินทันที สีหน้านั้นเหยเกสุดๆ เพราะรสชาติขมของมันซึ่งอีทึกไม่ค่อยได้ลิ้มลองบ่อยนัก

 

                “พลัดกันได้แล้ว จะได้หมดไวๆ” เมื่อเห็นว่าอีทึกทำท่าเหมือนจะพูด ฮีชอลเลยดักทางไว้ก่อน เพราะท่ามัวแต่ฟังอีทึกพล่ามต่อ เกมนี้คงไม่จบแน่ๆ

 

                “รู้แล้วน่า” อีทึกกัดฟันพูดด้วยความแค้นเล็กๆที่ก่อตัวขึ้นเพราะโดนบังคับ หยิบโซจูทั้งขวดขึ้นกระดกโดยไม่ต้องรอให้คังอินรินใส่แก้ว

 

                วงแขนเรียวเล็กวาดเอาท้อยทายคังอินเข้าหาตัวก่อนจะประกบปาก น้ำสีเข้มถูกส่งเข้าปากคังอินอย่างรวดเร็วก่อนที่อีทึกจะรีบถอนริมฝีปากออกมา ไม่รอเว้นจังหวะให้อีทึกได้หายใจหายคอคังอินกรอกโซจูเข้าปากดึงอีทึกเข้ามาจูบป้อนจนนางฟ้าคนสวยแทบจะสำลักเพราะไม่ทันได้ตั้งตัว

 

                โซจูที่อยู่ในขวดเริ่มพร่องลงไปทีละนิด ท่ามกลางเสียงร้องโห่ เสียงเชียร์หรือแม้กระทั่งเสียงหัวเราะของเพื่อนๆ อีทึกเริ่มรู้สึกมึนหัวขึ้นมาเล็กน้อยเพราะฤทธิ์ของแอลกอฮอล์ซึ่งเจ้าตัวไม่คุ้นเคยกับมันนัก จนกระทั่งของเหลวอึกสุดท้ายถูกกลืนลงคอไป อีทึกเอนหลังพิงกำแพงเหมือนคนหมดแรง ต่างจากคังอินที่เอาแต่ยิ้มร่าเริงไม่มีท่าทีว่าจะเมาเลยซักนิด ก่อนจะดึงอีทึกให้เอนมาพิงบ่าตัวเอง

 

                “อะไรกันอีทึก แค่นี้นายเมาแล้วเหรอ” ฮีชอลพูดขึ้นเมื่อเห็นอาการของอีทึก ใบหน้าของอีทึกนั้นซับสีเลือดจางๆ ท่าทางเหมือนกับคนไม่ค่อยมีแรง ไม่รู้ว่าจริงๆแล้วนั้น เป็นเพราะแอลกอฮอล์หรือเพราะจูบของคังอินกันแน่

 

                “เปล่าซักหน่อย ชิ! พวกบ้านี่” รีบเด้งตัวขึ้นมาทันทีเมื่อได้ฟังที่ฮีชอลพูด ตอนนี้เขารู้สึกมึนหัวไปหมดแล้ว ให้กินธรรมดาเขายังไม่อยากจะแตะ แต่นี่ยังต้องสลับกันป้อนไปมาทางปากอีก รู้สึกเหมือนกับว่าตัวเองไปเกณฑ์ทหารแล้วไปออกรบเพิ่งรอดตายกลับมายังไงยังงั้น

 

                “แต่เมื่อกี้ตอนปากนายสองจูบกันฉันเขินแทนเลยรู้มั้ย อ่า~ ตั้งหลายรอบเลยนะ พวกนายไม่เขินบ้างเหรอ” คำถามของดงแฮทำเอาอีทึกหันมาถลึงตาใส่ ส่วนคังอินก็เอาแต่ยิ้มอย่างเดียว

 

                “นายก็ลองทำกับคิบอมบ้างสิ!” อีทึกพูดขึ้นเสียงดัง เห็นดงแฮถามออกมาหน้าซื่อๆแล้วอารมณ์มันพุ่งปี๊ดขึ้นมาทันที โกรธ! โกรธทุกคนเลย!

 

                “ฉันแค่ถามเองทำไมต้องเสียงดังด้วยเล่า” ดงแฮว่าเสียงหงอยก่อนจะหันไปอ้อนคิบอมแทน ส่วนคิบอมก็รีบลูบหัวปลอบทันที ทำเอาเพื่อนๆแอบหมั่นไส้กันทั้งห้อง

 

                “คิงคนต่อไป ฉันให้นายเป็นก็แล้วอีทึก แต่อย่ามาแก้แค้นฉันนะเว้ย!! ที่จริงแล้วนายกินมันแล้วก็ไม่เห็นจะเป็นอะไรเลยหนิ” ชินดงมอบตำแหน่งคิงให้อีทึก ก่อนจะร้องบอกออกมาเสียงดัง เพราะกลัวว่าอีทึกจะเอาคืน

 

                “เหรอ~ ฉันปวดหัวนะเว้ย! ตานี้โดนแน่พวกนาย!!” ลากเสียงยาว ทำหน้าเครียดแค้นใส่ชินดง ก่อนจะประกาศกร้าวออกมา พร้อมกับสายตาพิฆาตที่กวาดมองไปทั่วห้องทำเอาเพื่อนๆเสียวสันหลังกันเป็นแถบๆ

 

                อีทึกตวัดสายเคืองๆใส่เพื่อนอีกครั้ง ก่อนจะหยิบหลอดสองอันขึ้นมาแล้วใช้หนังยางผูกไว้ด้วยกัน จากนั้นจึงหยิบน้ำอัดลมขึ้นมาหนึ่งกระป๋อง เปิดฝาออกแล้วเอาหลอดที่เพิ่งมัดเสร็จเมื่อซักครู่ใส่ลงไป

 

                เพื่อนๆต่างมองดูการกระทำของอีทึกด้วยความสงสัย แต่ไม่มีใครกล้าพูดอะไรออกมา ไม่รู้ว่าอีทึกคิดจะทำอะไรกันแน่ และเหยื่อรายต่อไปจะเป็นใครกัน แต่เมื่อดูจากสถานการณ์แล้ว เหยื่อคนต่อไปคงไม่ใช่คนเดียวแน่ๆ

 

                “นายสองคนน่ะ ช่วยกันกินโค้กกระป๋องนี้ให้หมด” อีทึกชี้นิ้วไปยังบุคคลทั้งสองที่นั่งอยู่ตรงข้าม สายตาของเพื่อนๆทั้งห้องมองไปตามนิ้วของอีทึกไปแล้วก็ถอนหายใจออกมากันอย่างโล่งอกที่คนๆนั้นไม่ใช่ตน

 

                “ฉันเหรอ!” ซองมินกับคยูฮยอนชี้ที่หน้าอกตัวเองและพูดขึ้นพร้อมกันด้วยสีหน้าตื่นๆ

 

                “นายสองคนนั่นแหละ ไม่ทำก็ไปล้างจานซะ!” อีทึกเริ่มพูดจาเสียงดังท่าทางเหมือนจะโวยวาย คงเป็นเพราะโซจูที่ดื่มเข้าไปเริ่มออกฤทธิ์

 

                “รู้แล้วล่ะน่า ไม่เห็นต้องเสียงดังเลย” ซองมินตอบกลับมาก่อนจะยื่นมือไปรับกระป๋องโค้กที่อีทึกส่งต่อมาทางเพื่อนๆ เขารู้สึกไม่ค่อยชอบอีทึกโหมดนี้เลย สงสัยเริ่มเมาแล้วแน่ๆ

 

                “ช่วยกันกินให้หมด มองตากันตลอดด้วย” เมื่อกระป๋องโค้กไปอยู่ในมือซองมินเรียบร้อยแล้วอีทึกจึงสั่งต่อ

 

                “ทำไมต้องมองตาด้วยเล่า” ถึงปากจะบ่นแต่ซองมินก็คาบหลอดไว้ในปากเรียบร้อยแล้ว ก่อนจะจับหลอดอีกอันให้หันไปทางคยูฮยอน

 

                “มันเป็นเหมือนเกมเชื่อมความสัมพันธ์เลยเนอะ ได้ใกล้ชิดกันจริงๆ” เรียวอุกพูดก่อนจะหัวเราะออกมาเบาๆ ก็ดูให้สั่งให้ทำกันแต่ละอย่าง เปลืองตัวกันทั้งนั้น สองคู่แรกจูบกัน ส่วนคู่หลังนี่ก็มาแนวนี้อีกแล้ว

 

                “เริ่มได้แล้ว!!” อีทึกออกปากเร่งเหมือนกับที่ตัวเองโดนเร่งมาเช่นกัน

 

                “รู้แล้วน่า เสียงดังชะมัด” คยูฮยอนออกปากบ่น เพราะอีทึกเริ่มเสียงดังเข้าไปทุกที แบบนี้แหละหนาคนใกล้เมา

 

                คยูฮยอนจับหลอดอีกด้านเข้าปากตัวเอง จากนั้นทั้งสองคนจึงเริ่มช่วยกันดูดน้ำทีละนิด แต่ซองมินกลับไม่ยอมมองตาคยูฮยอนเลย จนอีทึกต้องออกคำสั่งอีกครั้ง

 

                “ทำไมนายไม่มองตาคยูฮยอนล่ะ ซองมิน!!!”

 

                เพียงแค่ได้ยินเสียงอีทึกผ่านเข้ามาในโสตประสาทการรับฟังซองมินก็ถึงกับสะดุ้ง ตากลมโตนั้นจ้องมองตรงมาด้านหน้าทันที และก็พบกับสายตาคมนิ่งของคยูฮยอนที่จ้องอยู่ เป็นสายตาที่ซองมินไม่เคยเห็นมาก่อนหรือเพราะเขาไม่เคยจ้องตาคยูฮยอนตรงๆแบบนี้ก็เป็นได้ มันดูน่าหลงใหล จนแก้มใสๆแดงขึ้นมาอย่างไม่ทราบสาเหตุ

 

                ซองมินจ้องตาคยูฮยอนนิ่งไม่กล้าแม้แต่จะเหล่มองไปทางไหนเหมือนกับโดนมนต์สะกด เช่นเดียวกับคยูฮยอนพอเห็นดวงตากลมๆใสซื่อที่จ้องมองมาก็ทำเอาไม่อยากละสายตาไปไหนเช่นกัน

 

                เสียงลมจากหลอดดูดดังขึ้นเพราะน้ำที่อยู่ด้านในหมดเสียแล้วดังขึ้น ซองมินสะดุ้งเล็กน้อยเหมือนกับคนที่เพิ่งจะรู้สึกตัว รีบปล่อยหลอดที่อมอยู่ก่อนจะนั่งหันหน้าเข้าหาเพื่อนๆอย่างเดิม

 

                “หมดแล้วนะ” คยูฮยอนบอกกับอีทึกก่อนจะวางกระป๋องโค้กลง แล้วหันกลับมานั่งในท่าเดิมแอบเหล่ไปมองคนที่นั่งอยู่ข้างๆเล็กน้อย

 

                “รู้แล้วล่ะน่า ดูดกันซะเสียงดังขนาดนั้น” อีทึกพูดกลับมาเสียงดังท่าทางเหมือนคนเมาเข้าไปทุกที

 

                คำพูดของอีทึกนั้นเหมือนกับสะกิดต่อมซองมินเข้าไปเต็มๆ ‘ดูดกันซะเสียงดัง’ ถ้าคนไม่รู้เรื่องมาได้ยินจะคิดยังไงนะ หรือว่าเขาจะคิดไปเองคนเดียว

 

                “นายหน้าแดงนะซองมิน เมาโค้กหรือไง” เรียวอุกถามออกมาหน้าใสซื่อ ก็บอกแล้วเกมนี้มันเป็นเกมเชื่อมสัมพันธ์อย่างใกล้ชิด

 

                “อ่า~ จริงเหรอ” ซองมินยกมือขึ้นมาจับแก้มตัวเองก่อนจะถามหน้าตาเหลอหลา เรียกรอยยิ้มจากเพื่อนๆ ได้ดีทีเดียว ดูไปดูมาซองมินนี่ก็น่ารักไม่น้อยเลย

 

                “ฉันว่าเรามาเลือกคิงคนต่อไปเลยดีกว่า” ฮันคยองบอก ซึ่งเพื่อนๆก็พยักหน้าเห็นด้วย

 

                “ม่ายอาวววว~ ฉันจะเป็นคิง” อยู่ๆอีทึกก็ร้องออกมาเสียงดัง บ่งบอกได้ชัดเจนเลยว่าคนๆนี้เมาแล้วชัวร์

 

                “ท่าทางนายจะเมาแล้วนะอีทึก” คังอินจับอีทึกที่นั่งโอนไปเอนมาให้นั่งอยู่กับที่ แต่อีทึกกลับสะบัดมือคังอินออก ดูท่านางฟ้าจะกลายร่างซะแล้วสิงานนี้

 

                “ช้านนน!! จาเปนคิง!!~”

-------------------------------------------------------------------


kr... talk

กลับมาอัพให้ครบ 100% เรียบร้อยแล้วนะ หลังจากที่หายนานไปพอสมควร
มีคยูมินตามสัญญาแล้วนะตอนนี้ ถึงมันจะน้อยนิดก็ตาม
คู่หลักของเราตอนนี้ยังไม่สวีทหวานมาก ไม่งั้นมันจะจบเร็วเกินไป
แต่ตอนหน้ารับรองมีคยูมินอีกแน่นอนจ้า~ รับประกัน

พี่ๆจะมาไทยอีกแล้ว ไรเตอร์อยากไปตามมาก แต่งบไม่ค่อยจะมี
อยากเจอพี่ๆมากเลยตอนนี้ คิดถึง~ สุดๆ

ส่วนป๋าวันที่ 8 นี่ก็จะขึ้นศาลแล้ว เราจะได้รู้แล้วว่าผลจะออกมาเป็นยังไง
แต่ยังไงก็ขอภาวนาให้ออกมาในทางที่ดีด้วยเถอะ!

วันนี้ไปอ่านเรื่องที่พี่ทึกบอกว่าจะปกป้องเอสเจ ซึ้งมากเลย
เฮียแกเป็นลีดเดอร์ที่สุดยอดที่สุดแล้ว สำหรับเอลฟ์ทุกคน

เริ่มพูดมากไปแล้วเนอะ ฮ่าๆๆ
ตอนหน้าจะมาอัพให้เร็วที่สุดนะคะ

ขอให้สนุกกับการอ่านค่ะ

ขอบคุณรีดเดอร์ทุกคนที่ติดตามค่ะ ^^